Bölüm 378: Pazar

Parlak ışıklar Zhonghai'deki bir pazarın her köşesini süsledi. Kalabalığın arasından geçerken, oradaki insanların yüzlerindeki mutluluk gözle görülebilirdi. Nadiren, yeni yıl için memlekete dönmemiş olan yabancı satıcılar, Yeni Yıl Arifesinde fazladan para kazanma umuduyla yorgunluklarıyla savaşma izlenimi yansıtıyordu.

Arka plandaki hızlı müziklerin yanı sıra bağırmalar ve uğuldama sesleriyle eşlik eden kalabalık, tüm pazarı inanılmaz derecede neşeli bir yer haline getirdi.

Hui Lin, Yang Chen'in onu havai fişek almak için böyle bir yere getirmesini beklemiyordu. Aksine havai fişek konusunda uzmanlaşmış bir esnafa götürüleceğini düşünmüştü.  Ancak, böyle şeylere aşina olmadığı için Yang Chen nereye gittiyse onu takip etti.

Yang Chen önde yürürken Hui Lin de onu yakından takip etti. Çevredeki uğuldama ve çığlık sesleri, kaybolma korkusuyla Yang Chen'den çok fazla uzaklaşmaktan korkmasına neden oldu. Gençliğinden beri sessiz dağlarda yaşıyordu. Hui Lin bu kadar çok insanın bir arada olduğunu gördüğünde garip ve gergin hissetti.

Yenil yıl küçük süslemelerini ve bazı sevimli küçük hediyeleri gördüğünde, durmaktan kaçınamadı. Çocuksu bir kız gibi, Yang Chen ile yolculuğuna devam etmeden önce birkaç saniye boyunca eşyalara baktı.

Yang Chen konuşmadan önce başını bir gülümsemeyle geriye çevirdi, “Arabaya dönmek için aynı yolda yürüyeceğiz. Tekrar döndüğümüzde senin için onları alırım. Şimdilik onlara bakma. Havai fişekleri aldıktan sonra tekrar geliriz.”

Hui Lin, eylemlerinin Yang Chen tarafından fark edilmesini beklemiyordu. Mutlu bir şekilde başını salladı ve bu şeyleri alabileceğini duyduğunda kızardı.

Aslında, Yang Chen ne tür havai fişekler alacağını bilmiyordu. Bir ‘kadın konutunda’ yaşadığı için, aşırı güçlü bir tane alırsa kesinlikle kıvılcımı ateşleyen kişi olurdu, ki bu oldukça sıkıcı ve anlamsız olurdu. Öte yandan, etkileyici olmayanlardan alacak olursa da yeterince güzel görünmezdi.

Yang Chen tekrar tekrar düşündü. Sonunda hem büyük hem de küçük ölçekli olanları satın almaya karar verdi.

Hui Lin'i nispeten neşeli görünen büyük bir mağazaya getiren Yang Chen sola ve sağa baktığı gibi gelişigüzel ödeme yapmadan önce 88 çubuk içeren büyük bir havai fişek kutusu seçti.

Dükkân sahibi nazik, besili bir kadındı. Yang Chen'e kutuları taşıma konusunda yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordu, çünkü kesinlikle hafif değildi ancak Yang Chen yardım teklifini reddetti.

Hui Lin saf bir bakışla ileriye doğru yürüdü ve şöyle dedi, "Kardeş Yang, elindekini taşımamı ister misin? Eğer birini bana verirsen, en azından başka bir şey gerekirse onunla ilgilenebilirsin."

Hui Lin gençliğinden beri dövüş sanatlarıyla ilgileniyordu. Hemcinslerinin kilo kaldırmaları ile ilgili problemleri olabilirdi ama bunlar onun için bir parça kekten farksızdı.

Yang Chen kaşlarını çattı. "Bunu neden yapasın? Karşıdaki dükkâna git ve büyükbabandan bize iki koruma göndermesini iste.”

"Büyükbaba mı?"

Hui Lin şaşırdı. Arkasını döndü ve sıradan müşteriler gibi ürünler toplayan porselen mağazasında duran Gri Cüppeli Lin Zhiguo'yu fark etti.

Lin Zhiguo, Hui Lin'in şaşkın bakışlarını gördü ve Yang Chen'in sonunda onu görmezden gelmeyi bırakmaya karar verdiğini fark etti. Acı bir şekilde gülümseyerek, havai fişek dükkanına yaklaşmadan önce Gri Cüppeli ve yanındaki iki koruması geldi.

Aslında, pazara girdikten sonra zaman zaman Yang Chen'in çevresinde görünüyorlardı. Yeteneklerine dayanarak, en başından beri varlıklarının kesinlikle farkındaydı. Ancak Lin Zhiguo, Yang Chen'in neden kasıtlı olarak habersiz davrandığını bilmiyordu.

Lin Zhiguo her şeyden önce bir büyüktü ve görmezden gelinmeyecek bir rütbeye sahip yetkiliydi. Başlangıçta Yang Chen'in konuşmak için ona yaklaşmasını umuyordu. Ancak Yang Chen onu umursamadı ve onlarla başa çıkmaya karar vermeden önce çok uzun bir süre dolaşmalarına izin verdi.

"Evlat, gerçekten gurur vericisin. Torunumu buraya getirip bizi eğlendirmeden gideceğini sanıyordum,” Lin Zhiguo çaresizce memnuniyetsiz bir sesle söyledi.

"Büyükbaba," Hui Lin başını alçaltarak onu endişeli bir ifadeyle karşıladı. Lin Zhiguo'nun o zamanlar ne yaptığını öğrendikten sonra, büyükannesi Baş Rahibe Yun Miao'yu kızdırmaktan korktuğu için Lin Zhiguo ile konuşmaya cesaret edemedi.

Lin Zhiguo korkmuş gibi görünen torununa baktı. Sevgiyle, dedi ki, "Hui'er, ablanın evinde yaşamaya alıştın mı?”

"Evet, Ablam bana çok iyi davranıyor," Hui Lin yumuşak bir sesle cevapladı.

"O zaman harika. Kız kardeş olarak ilişkinizin büyükbabanız yüzünden mahvolmasına izin vermeyin. Oh doğru, Ruoxi kimliğini biliyor mu?" Lin Zhiguo merakla sordu.

Hui Lin biraz tereddüt etti. "Biliyor gibi görünüyor... ama çok emin değilim. Bunu çoktan öğrenmeliydi..."

"Gerçekten..." Lin Zhiguo iç çekti.  "Ruoxi seni küçük kız kardeşi olarak kabul edebiliyor ama bana asla büyükbabası gibi davranmıyor. Ona çok fazla zarar vermiş olmalıyım.”

Kayıtsız kalan Yang Chen dedi ki, “Saçma sapan konuşmayı kes. Havai fişeklerimi taşımama yardım et.”

Lin Zhiguo kızgın bir suratla baktı. "Sen büyüklerinle böyle mi konuşursun? Kendin için aldığın havai fişekleri neden taşıyayım?"

"Korumalarından yardım iste. Hala değerli torununu bir şeyler almak için götürmem gerekiyor. Hui Lin'in nadiren tanıştığı büyükbabası yüzünden üzülmesini mi istersin?” Yang Chen muzip bir şekilde sordu.

"Sen..."

Lin Zhiguo, tedirgin görünen zavallı Hui Lin'e baktı. İç çekerek korumalarından havai fişekleri Yang Chen'in ellerinden almasını istedi.

Yang Chen bu durumdan memnun göründü. Elini sallayarak, Hui Lin'den onu takip etmesini istedi. Lin Zhiguo kaşlarını çattı ve sordu, "Öylece gidecek misin? Neden gelip seni aradığımı bilmek istemiyor musun?"

Yang Chen omuz silkti.  "Bundan şimdiye kadar bahsetmediysen, o zaman bunu bilmeme gerek yok."

Lin Zhiguo hayal kırıklığına uğradı. Yang Chen'in gururunu bir çentik aşağı çekmek istediği belliydi. Ancak, Yang Chen'in yardımına gerçekten ihtiyacı olduğu için yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Sonunda, Lin Zhiguo iç çekti ve şöyle dedi, “Çin Yeni Yılı'nın ikinci günü gecesi geleceklerini sana bildirmeye geldim.”

Yang Chen sadece başını salladı. "Tamam. Söylemek istediğin başka bir şey yoksa Hui Lin'i götüreceğim.”

"Kendinden bu kadar emin misin? Kaç tanesinin geldiğini, kim olduklarını ve ne tür hazırlıklar yapman gerektiğini bilmek istemiyor musun?!” Lin Zhiguo sabırsızlıkla sordu.

Yang Chen rahatça güldü. "Bu senin görevin. Oraya sadece keşif yapmaya gidiyorum. Konumumu seninkiyle karıştırma."

Konuşmayı bitirdikten sonra, Yang Chen, başını geriye çevirmeden Hui Lin'i havai fişek dükkanından çıkardı ve çok kızgın olan Lin Zhiguo'yu görmezden geldi.

Gri Cüppeli şöyle dedi, "Usta, Yang Chen durum hakkında bilgi almak isterse kesinlikle Deniz Kartallarından bunu öğrenecektir. Sadece beladan kaçıyor.”

"Humph. Belli ki beni küçümsüyor. Eğer harekete geçmezse, Kum Fırtınası insanları geldikten sonra nasıl başa çıkacağını göreceğim,” Lin Zhiguo ciddiyetle söyledi. "En son haberlere göre, Kum Fırtınası'nın lideri de bu plana katılıyor. Bu takımı tek başına inşa eden kişi kesinlikle tembellik etmeyecektir.”

Gri Cüppeli de tedirgin görünüyordu. “Ülke tüm bu yıllar boyunca sürekli genişlerken, aynı zamanda daha fazla düşman çekiyoruz. Sarı Alev Demir Tugayı'nda ne kadar dayanabileceğimizi merak ediyorum."

Bakışları tuhaflaşırken Lin Zhiguo stresli görünüyordu.

Öte yandan Yang Chen Hui Lin'i geldikleri yola getirdi. Yang Chen, Hui Lin'in istediğini seçmesine izin verdi. Para getirmediği için her şey Yang Chen tarafından ödendi.

"Kardeş Yang, eve döndüğümde sana bunları geri ödeyeceğim," Hui Lin kızararak ciddiyetle söyledi.

"Zevzeklik etme. Her ne kadar ablan kadar zengin olmasam da küçük kız kardeşim için hediyeler almak benim için sorun değil," Yang Chen bir gülümsemeyle söyledi.

Hui Lin surat astı. Neden biraz üzgün hissettiğini bilmiyordu ama yine de tatlı bir gülümseme bıraktı.

İkisi otoparka geri döndüğünde, siyah, dar pantolonlu beyaz bir ceket giyen uzun boylu bir kadın onların oldukları yöne doğru yürüdü. Elinde bir alışveriş çantası tutuyordu, yüzünde makyaj yoktu. Saçları mürekkep gibi siyah, cildi kar gibi beyazdı. Soğuk rüzgârın bir sonucu olarak yanakları al rengindeydi. Kalabalığın içinde oldukça dikkat çekici bir görünüme sahipti.

Yang Chen biraz şaşırdı.  Öndeki kadın da bir şey fark etmiş gibiydi. Başını kaldırıp Yang Chen'e baktıktan sonra mutlu bir şekilde gülümsedi.

Ancak Yang Chen'in yanında tatlı bir gülümsemeye, büyüleyici bir görünüme ve kıvrımlı bir vücuda sahip olan kadını gördüğünde, gözlerinde üzüntü görülebiliyordu.