Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Aslında, Yang Chen varlığını girdiği anda fark etmişti. Büyükannesinden bu kadar genç yaşta şirketin sorumluluğunu aldığından dolayı, her zaman işine sarılmış ve gergin bir haldeydi. Telefonu asla kapanmaz ve asla derin bir şekilde uyumazdı.

Yang Chen’in nazik ve düşünceli hareketleri onu uyuyormuş gibi yapmaya itiyordu, zira bir erkek tarafından ilgilenilmeye nasıl tepki vereceğini bilmiyordu; yine de uyuyormuş numarasına devam etmenin uygunsuz olduğunu düşündü, bu durumla er ya da geç yüzleşmesi gerekiyordu.

“Şey... Seni uyandırdım mı?” Yang Chen’in hisleri geri geldi ve çaresiz hissetti. Yeterince sessiz olduğuna inanıyordu ve onu uyandırmayı beklememişti.

Yang Chen’e sessizce bakarken, Lin Ruoxi gözlerini kırpıştıdı ve kaçamak bir şekilde sordu, “Qianni seni dışarı davet etmiş olmalı, o nasıl?”

“Nasıl derken ne demek istiyorsun?“ İlk cümlesinin Mo Qianni ile ilgili olması Yang Chen'i şaşırtmıştı.

“Bugün kötü bir ruh halindeydi...”  Lin Ruoxi yanıtladı.

“Elbette kötü olur.” Yang Chen yatağın yanındaki tabureye gülümseyerek oturdu. Kaçırıldıktan sonra, iyi bir ruh halinde olabilir miydi ki?

“Başka bir şey var.” Lin Ruoxi kesin bir dille yanıtladı.

Yang Chen kaşlarını çattı ve akşam yemeklerini yedikleri sırada Mo Qianni’nin cevap verdiği telefon çağrısını düşündü, “Bu ailesi ile ilgili mi?”

“Bütün bildiğim ailesinden birisinin geldiği ve kötü bir ruh halinde olduğu.”

“Doğrusu, o kötü bir ruh halindeydi ama şuanda iyi olmal.” Bu Buz Kraliçesi önemsemese bile, Yang Chen doğal olarak onunla kucaklaştıklarını karısına söyleyemezdi.

Lin Ruoxi bir “En” sesiyle cevap verdikten sonra, gözlerini bir kez daha kapattı, mesaj açıktı ------Uyumak istiyorum, artık gidebilirsin..

Yang Chen buruk bir şekilde gülümsedi, hala söylemesi gereken şeyler vardı bu yüzden devam etti, “Sana söylemem gereken bazı şeyler var, bu nedenle geldim. Bunu duyduğunda çok fazla telaşlanma, bu Lin Kun hakkında.”

Lin Ruoxi gözlerini tekrar açtı ama konuşmadı, sadece Yang Chen'in konuşmasını bekledi.

“O delirdi, belki de başarısız olmaya katlanamadı. Akıl hastanesine yatırmışlar.” Yang Chen açık açık söyledi.

Lin Ruoxi’nin vücudu açıkça titredi ancak hemen vücudunu Yang Chen'in aksi yönüne çevirdi, ardından zayıf bir sesle konuştu, “Anladım, sen gidebilirsin.”

Yang Chen onun yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu biliyordu, bu yüzden odayı anlayışlı bir şekilde terk etti.

Sonraki birkaç gün boyunca, Yang Chen’in hayatı huzurlu ve rahattı, her sabah ofisteki bayanlar için kahvaltı getirmeye devam etti.

Bazı belirsiz konuları atlattıktan sonra, üç kadınla daha da yakınlaşmıştı, Zhao Hongyan, Liu Mingyu ve Zhang Cai. Bazen onlara sataşır, onları kızdırmak ve cilveyle dudak büküp ona vurana dek onlarla flörtleşmek Yang Chen'in oyun kariyeri dışında en büyük zevkiydi.

Yerini bilen, Bölüm Başkanı Ma artık halkla ilişkiler bölümündeki kadınları taciz etmedi. Lin Mingyu’a göre, bu yaşlı adam çoktan yönetim kuruluna istifa mektubunu sunmuş ve görevlerini başka birisine devrettikten sonra emekli olmayı planlamaktaydı.

Mo Qianni de normal iş düzenine geri dönmüştü, kendi orijinal pozisyonun yanında şirketin başkan yardımcılığı görevini de devralmıştı... Aslında, başkan yardımcısı pozisyonu ilk başta yoktu çünkü Lin Ruoxi inanılmaz derecede müthişti, başkan yardımcısına ve asistana ihtiyaç duymamıştı.

Ancak, Lin Ruoxi hastalandığında şirketteki birçok konu karara bağlanamamıştı. Bu nedenle, Lin Ruoxi hastaneden olağan işlerle ilgili kararların Ceo'nun sekreteri soğuk ütü masası yardımıyla Mo Qianni tarafından alınmasına izin veren bir dizi emir çıkartmıştı.

Mo Qianni genç olsa da, ama pek çok kıdemli onun önceki ve şimdiki CEO’yla olan ilişkisinin farkındaydı. Yu Lei İnternational, Lin ailesinin özel mülkü olarak düşünülebilirdi, bu nedenle Lin Ruoxi'nin sözleri her zaman devasa bir ağırlık taşıyordu.

Tüm bu olayların ortasında ilginç bir şey yaşandı. İş arkadaşları arasındaki tartışmalardan sonra, Lin Ruoxi'yi ziyaret etmek için pek çok grup kuruldu.

Bu şey Yang Chen’in beklentileri dışındaydı, çünkü Lin Ruoxi genellikle yanına yaklaşmamanızı söyleyen bir bakışla soğuk ifadesini korurdu, neredeyse hiçbir çalışan onunla bir konuşma başlatmaya cesaret edemezdi. Beklenmedik bir şekilde, Lin Ruoxi hastaneye yatırıldığında herkes onu ziyaret etmek hakkında oldukça hevesli bir tavır sergiliyordu.

Halkla İlişkiler Bölümündeki bayanlar titizlikle seçtikleri hediyeleri getirdiler. Onlar hastaneye çeşitli sağlık ürünleri ve cilt bakım ürünleri gönderdiler, hatta büyük bir karanfil buketi sipariş verdiler.

Halkla İlişkiler bayanlarından birisi hastaneye bir kamera bile getirdi ve Lin Ruoxi’nin fotoğrafını çekti.

Bu fotoğrafta, makyajsız ve parlak ışıkların altında olmadan Lin Ruoxi elinde kitap tutuyordu ve berrak bakışlarıyla çalışanlarına bakıyordu. Kemiklerinden yayılan kaygısız güzel tutumu  ‘Yıldızları Kovalamak’ eğilimi olan bir grup kadın çalışana çığlık attırdı.

CEO’nun hiçbir makyaja ihtiyacı olmayan kusursuz yüzünün ve cildinin, makyajsız bu kadar güzel olabilmesini inanılmaz derecede kıskanıyorlardı.

O anda, Yang Chen bir şey fark etti, güzeller her zaman hoş karşılanırken maaş çeklerini dağıtan güzeller daha da hoş karşılanırdı!

Elbette şirket çalışanlarının dışında, Zhong Hai iş dünyasından birçok figür bu fırsatla ziyaret etti. Başlangıçta dikkat çekmeden iyileşmek isteyen Lin Ruoxi, genellikle kaçınmaya çalıştığı gülümseyen kaplanlarla konuşurken Çin’in tıbbi ilaçlarını içmeye kendini zihinsel olarak hazırlamak zorunda kaldı.

Karı koca ilişkilerini saklamak zorunda kaldığından, Yang Chen’in hastanede geçirdiği zaman büyük ölçüde azaldı.  Fakat ikinci haftada, Lin Ruoxi’ye yeni kitaplarla gittiğinde Yang Chen gerçekten karşılaşmak istemediği bir ziyaretçiye denk geldi.

Lin Ruoxi’nin odasına gelen kişi, Yang Chen’in iki kez karşılaştığı ve mutsuz hatıralar bırakan polis memuru Cai Yan'dı.

O anda, Cai Yan gündelik kıyafetler içindeydi. O beyaz kısa kollu dar bir Levi T-şhirt giyiyordu, bu da onun sıra dağlarının ve ince belinin daha fazla dikkat çekmesine neden oluyordu. Altına ise, koyu mavi kot şort uzun ve düzgün bacaklarının altında ölçülü bir çift pembe Nike ayakkabı giyiyordu. Uzun boyu ve olgunlaşmış vücuduyla uyumlu, kısa saçları ve sevimli bir yüzü vardı. O birazcık bile Batı Bölgesi Polis Büro Şefi kimliğine sahip biri gibi görünmüyordu, daha çok iyi olgunlaşmış bir ev hanımı, seksi bir şehir güzeli gibi görünüyordu.

Cai Yan odanın kapısında ortaya çıktığında Yang Chen gözlerinden şüphe etti ama Cai Yan’ın güzel yüzündeki derin gülümsemeye baktığında, Yang Chen bu gece hayalet görmediğine ikna olmuştu.

“Nadir bir konuk, Polis Şefi Cai gelmişler.” Yang Chen gülümsedi ve selam verdi.

“Beni gerçekten hoş karşılamadığını biliyorum, ancak buraya Ruoxi’yi görmeye geldim.” Cai Yan Yang Chen'e bir bakış attı, doğrudan Lin Ruoxi’nin başucuna yürüdü ve ona endişeyle baktı , “Sana bu kadar çok çalışmaman gerektiğini söylemiştim ama sen kendine hiç acımıyorsun.”

Lin Ruoxi'nin Cai Yan'ı tanıdığı ve yakın oldukları, nadir görülen gülümsemesinin hafifçe ortaya çıkmasından belliydi. Cai Yan’ın elindekini işaret ederek, sordu, ”Bu benim için bir hediye mi?”

Cai Yan’ın elinde hasta için bir hediye vardı, ama bu meyve değildi, çiçek de değildi veya Baekdu dağlarında yetişmiş bin yıllık jinseng ya da Yunnan lingzhi değildi.

Bu bir kutu yapışkan pirinç topuydu.

“Evet, en azından seni bu kadar tanıyorum, küçüklüğünden beri her zaman bunu yemeyi sevdin, bu yüzden başka bir şey getiremezdim.“ Dedi Cai Yan,  güzelce kaplanmış susamlı yapışkan prinç toplarını yatağın yanındaki masaya bıraktı

“Teşekkürler” Lin Ruoxi hafifçe söyledi.

Cai Yan somurttuktan sonra, sinirli numarası yaparak söyledi “Teşekküre gerek yok, aslında öncesinde gelme niyetinde değildim. Sen vicdansızsın, bana, kız kardeşine evlendiğini haber bile vermedin, çocukluk arkadaşı olmak tamamen boşunaymış.”

Lin Ruoxi başını indirdi ve ses çıkarmadı, sessiz kalmayı seçti.

Cai Yan onun karakterini anlamış görünüyordu, "O gün Avukat Zhang’tan götürmesini istediğin adamın kocan olmasını gerçekten beklemezdim, ne zaman çıkmaya başladınız? Neden sadece benim haberim yok?

Lin Ruoxi sessizce kafasını aşağıda tutmaya devam etti, bu durum için ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu.

Cai Yan bu konuya devam etmesinin imkanı olmadığını biliyordu, çaresizce surat astı, “İyi, sen her zaman böyle oldun, çok önemli bir soruya çarptığın anda sessizleştin. Aslında bir şey daha var, buraya sana söylemek için geldim, büyükbaban seni özlemiş ve kendine iyi bakmanı istediğini söyledi”

“Büyükbaba” kelimesini duyduğunda Lin Ruoxi aniden başını kaldırdı ve soğukça konuştu, “Onun endişesine ihtiyacım yok, üstelik büyükbabam yok, uzun zamandan beri yok."

“Aslında Büyükbaba Lin’in kendi sorunları var……..” Cai Yan buruk bir şekilde güldü ve açıklamaya çalıştı.

“Yanyan, bunun hakkında daha fazla konuşma, duymak istemiyorum.” Lin Ruoxi başını  uzağa çevirdi.

Yang Chen kenarda oturup, onların konuşmalarını dinlerken oldukça şaşırmıştı, Lin Ruoxi'nin aslında büyükbabası vardı. Ama önceden neden onun hakkında bir kelime bile konuşmamıştı ki?  Üstelik o ve Cai Yan küçüklüklerinden beri birbirlerini tanıyorlardı, yani ikisinin ilişkisi kesinlikle iyi olmalıydı. Hem Cai Yan, Lin Ruoxi’nin büyükbabasıyla ilişkin konuları bile biliyordu, bu yüzden Can Yan’ın epeyce gizli konu bildiği aşikardı.

Ancak, Lin Ruoxi’nin ifadesine baktığında büyükbabasından çok fazla hoşlanmadığını görüyordu, aksine yoğun bir reddediş vardı, eğer bu büyükbaba varsa onun yaşayan tek akrabası olurdu, ama neden ondan bu kadar fazla nefret ediyor ki?

Lin Ruoxi’nin kötü bir ruh halinde olduğu görenn Cai Yan iç çekti. Tek yapabileceği bu konuyu kapatmaktı. Ailesindeki büyüklerden gelen bazı selamlardan bahsetti, sonra ayrılmak için kalktı.

Yang Chen’in kapının yanında durduğunu fark edince, gözlerinde bir parıltıyla konuştu. “Ruoxi’nin kocası, beni dışarıya sen uğurlayabilir misin?"

“Erm…..”  Bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordum. Yang Chen içinden mırıldandı, yüzünde bir gülümsemeyle konuştu, “Elbette, Büro Şefi Cai, lütfen”

Cai Yan kapıya yürüdükten sonra, Yang Chen sıvışmak için bir bahane bulmayı planladı ama Cai Yan ona seslendi ve hemen konuya girdi, “Yang Chen, sana bir soru sorabilir miyim?”

“Büro Şefi Cai bu bir şüpheli sorgulaması mı?” Yang Chen buruk bir şekilde gülümsedi.

Cai Yan ciddi bir ifade takındı, şaka yapıyor gibi gözükmüyordu, “Yapıyorsam ne olmuş, o gün Chen Dehai’in evindeki o şeyler sizin tarafınızdan yapıldı, değil mi?

“Chen Dehai mi? Chen Malikanesi mi? Bunlar da ne?” Yang Chen hemen inkar etti ve bilgisiz rolü yaptı.

“Aptalı oynama, o gün o bölgeden geçtiğiniz zamanla şüphelinin olay yerinden ayrıldığı zaman tam olarak aynı. Üstelik polis memurlarının raporlarına göre, katilin rapor edilen görünüşü temelde sizinkiyle aynı.”

“Büro Şefi Cai, ne hakkında konuştuğunuz hakkında en ufak fikrim yok.” Yang Chen ellerini kaldırdı, “Sizin konuşmadan önce kanıtınızın olması lazım, ben kanunları takip eden iyi bir vatandaşım.”

Cai Yan homurdanarak söyledi, “Beni kandırmaya çalışma senin itiraf edip etmemen önemli değil, kanıt bulduğum gün geleceğim ve seni hapse göndereceğim. Ruoxi ile neden evlendiğine gelince, bu gerçeği de araştıracağım. Ruoxi’ye haddinden fazla bir şey yapmaya cesaret edersen, kellene dikkat et! Ben seni cezalandırmasam bile, Ruoxi’ye zarar verirsen sen kesinlikle öleceksin, nasıl öldüğünü bile bilmeden!”

Yang Chen tükürüğünü yuttu, güldü ve yavaşça söyledi, ”Çok fazla abartmaya gerek yok değil mi? Bir eşle evlenmek nasıl bu kadar korkunç olabilir, benim karım diğerlerinden biraz daha güzel bunu kabul ediyorum ama nazik ve dürüst olmak benim hatam mı?"

“Utanmaz.” Cai Yan bir anlığına Yang Chen'e dik dik baktı, sonra arkasını döndü ve hemen ayrıldı.

Yang Chen bir rahatlama nefesi verdi, bu güzel bayan polisle nasıl başa çıkması gerektiği konusunda endişeliydi. Yavaşça odaya geri yürüdü, ancak girdiği anda eşsiz derecede tatlı bir sahne gördü.