Çeviri: Lelouch Düzenleme: Asile

Bu doğru, genç bayan bir Porsche 911 sürerken Yang Chen tarafından öldürülmekten korkmuş zavallı bir kızdı. Düzgün bir şekilde hatırladıysa kızın adı TangTang’idi. O sadece saçının arkasını siyaha boyamış ve kıyafetlerini daha sıradan görünenlerle değiştirmişti, itaatkar bir çocuk gibi olan saç modeli onu tanıyamamasına neden olmuştu.

“Bir öğrenci olmana rağmen kılık değiştirmek derken ne demek istiyorsun? Ben tamamen lise öğrencisiyim ve ayrıca Yi Zhong orta okulunun öğrencisiyim. Sanırım senin köpek gibi gözlerin için çok göz alıcıyım!” TangTang dilini çıkarttı.

Yang Chen bunu reddetmedi. Somurtarak konuştu, “Yani konu nedir?”

“Nasıl böyle sabırsız olabiliyorsun? Bir güzellik seninle konuşmak için ilk adımı atıyor, daha centilmence davranamaz mısın? Senin görünüşün sanki ben buraya alacaklarını almak için gelen bir tahsildarmışım gibi!”

“Biz farklı dünyaların insanlarıyız, senin söylemek istediğin bir şeyler varsa söyle gitsin, osurman gerekiyorsa sal gitsin.” Yang Chen’in onun gibi patronvari, zengin bir kızla konuşmaya hiç ilgisi yoktu. Bugün onu sinirlendirmiş ve herhangi bir özür dilemişti, doğal olarak bu kibar olmayacaktı.

“Sen…..”

TangTang dişlerini öfkeyle sıktı. Daha önce Yang Chen’in tanrısal sürüş yeteneklerini ve insanları dövdüğünde üstat gibi olan dövüş sanatlarını görmüştü. Bu yüzden ona karşı merak doluydu ve arkadaş olmak istiyordu ama onun gösterdiği dikkate karşı bu adamın hiçbir takdir göstermeyeceğini asla beklememişti. Kim olduğunu sanıyor? Gerçekten ondan korktuğumu mu düşünüyor?

??

Kararını verdikten sonra, TangTang’ın büyük ve berrak gözleri yavaş yavaş puslandı ve ten rengi soluklaştı. Gözyaşları yüzünden akarken hıçkırdı, üzgün ve çaresiz görünüyordu.

“Ne oldu?” Yang Chen’in kafası karıştı. Bu veledin darbe alma dirayetinin bu kadar düşük olması mümkün değil, değil mi? Ben onu daha azarlamadım bile, şimdiden ağlıyor mu?

Bununla birlikte TangTang gözyaşlarını silerken ‘hıçkırıyor’du. Yoldan geçen birileri gözüktüğünde ansızın şiddetli bir sesle ağlamaya başladı, “Yang Chen! Seni kalpsiz adam! Beni hamile bıraktıktan sonra bir kenara atma! Seni vicdansız! Waaa…”

Yang Chen şaşırmıştı, sokaktaki tüm insanlar şaşkınlıkla durdular ve acılı bir şekilde haykıran TangTang’a doğru hepsi birden garip bir ifadeyle bakıyorlardı.

Aniden, TangTang ileri atıldı ve Yang Chen’in beline sarıldı, aynı zamanda hisleri inanılmaz bir şekilde tedirgin olmuşçasına ağlayarak Yang Chen’i ileri geri sallıyordu.

“Wu wu… Beni bırakma Yang Chen! Benden ve çocuğumuzdan vazgeçme, bırakırsan ben ne yaparım? Çocuğumuz doğduğu andan itibaren babasız olacak… Wu wu… bu kadar kalpsiz mi olacaksın? Yeni sevgili yaptığın için beni tekmeliyorsun… Wu wu…”

TangTang organları parçalara ayrılıyormuş gibi ağladı, çevredeki insanlar işaret etmeye ve suçlamaya başladılar, bir takım anne ve teyze gibi figürler derince iç çektiklerinde yüzlerindeki acı ve üzüntü ortaya çıkmıştı. Geriye kalanlara gelince Yang Chen’e küçümseme ve nefretle bakıyorlardı.

Yang Chen gülse mi ağlasa mı bilmiyordu, bu velet sorun yaratmakta gerçekten ustalaşmıştı, böyle bir muzipliği rastgele bir şekilde nasıl yapabildi? Ancak çıplak ayaklı birisi ayakkabı giyenlerden korkmaz, başından beri itibarını hiç önemsemez; korkacak ne olabilirdi ki?  

Rastgele bir düşünceyle Yang Chen planını yaptı. Birden ellerini uzattı ve göğsüne yapışmış olan TangTang’a sarıldı, genç kızın yumuşak belinin esnekliğini ve mükemmelliğini aradaki elbiselere rağmen bile açıkça hissedebiliyordu ve dahası bu sıklık ve gerginlik daha olgun kadınlarda yoktu, dokunmak harika hissettiriyordu.

TangTang belinde Yang Chen’in ateşli ellerini hissetti ve ürpermesine engel olamadı. Kalbinde sapık diye çıkıştı ama geri çekilmedi. Hıçkırmaya devam etti ve bağırdı, “Benden ve çocuğundan vazgeçme…”

Yoldan geçenler bütün bu gürültülü tartışmanın içindeydiler, onlar TangTang’ın uğramış olduğu adaletsizliğe karşı öfkelendiler.

“Bugünlerde gençler nasıl böyle olabiliyor...”

“Bence bu kız çok zavallı, çok genç, gelecekte nasıl yaşayacak?”

“Delikanlı, eylemlerinin sorumluluğunu almalısın; bir kızla böyle oynuyorsun cennetin gazabına uğrayacaksın!”

“Kız, korkma, seni hastaneye götüreceğim, ameliyatla on dakika sürüyor…”

Yang Chen rahatsız olmadan, yüzünde şeytani bir gülümseme kaçamaması için TangTang’ı bir eliyle göğsüne bastırarak tuttu, diğer eli de birden TangTang’ın göğsüne doğru hareket etti.

Genç kızın ergenliği şimdiden tomurcuklanma aşamasındaydı. Bir eliyle tamamen kapladı; esnekliği ve yumuşaklığı kaplaması için avucunun tamamı yeterliydi, Yang Chen zevkle ovalıyordu.

“Yiing!”

TangTang sanki elektrik çarpmış gibi haykırdı, böyle büyük bir kalabalığın önünde istifini bozmadan kalmasını beklememişti, üstelik ondan faydalanmıştı bile. Yüzü sanki yanıyordu kızarmasına engel olamadı.

TangTang, Yang Chen’in kucağından uzaklaşmaya çalışarak mücadele etmeye başladı ancak özgürlüğünü kazanmaya yetecek gücü nasıl olabilirdi ki? Hissettiği tek şey Yang Chen’in durmadan göğsüyle oynamasıydı. Belirli özel bir kısmı çoktan küçük bir tepki vermişti. Kiraz dudakları yavaşça açıldı, kibarca soludu, kemiklerinin su kadar yumuşadığını hissetti.

Yang Chen oldukça memnundu, onun bu kadar fazla hassas olmasını beklememişti, hatta bu miktardaki uyarılmaya zar zor dayanıyordu.

Çevreden geçenlerin hepsi suskundu, daha önceden bu kadın ve erkek çift hala “berbat bir tiyatro” gösterisinin içindeydiler ancak ansızın erkeğin kollarındaki kız hiçbir hareket olmaksızın kızardı, her nereye olursa olsun dokunmasına izin veriyordu.

TangTang herkesin yüzünde çeşitli tuhaf ifadeleri fark etti, sokağın ortasında her şeyi görünen bir teşhirci gibi hissetti. Neredeyse panikten ağlıyordu.

“Sen… Bırak beni…” TangTang yalvarırcasına bir tonla konuştu.

Yang Chen başını indirdi ve TangTang’ın kristal gibi kulaklarından içeri sıcak hava üfledi, “Çocuğumu taşıyan bir kadınsın, çocuğun babası biraz dokunsa ne olur sanki?”

“Ben… artık cüret edemiyorum, hatalıydım… Yang Chen lütfen gitmeme izin ver… Amca… yalvarırım…” Önceleri, TangTang numaradan ağlıyordu ancak bu sefer gerçekten de yüzü gözyaşlarıyla yıkanıyordu. Başlangıçta ona bir ders vermek istemişti ama bu sarılmanın sonucunda onun göğüslerini taciz etmiş ve yüz kaybettirmişti!

Yang Chen soğukça güldü, “Genç ve terbiyen eksik olduğundan ebeveynlerinin yerine seni terbiye edeceğim.”

Söylediklerinden sonra, Yang Chen, TangTang’ı serbest bıraktı ama kızın poposuna yüksek sesli bir şaplak yapıştırdı.

Şlapp!

Bu yüksek sesle TangTang utançtan kızaran yüzünü zemine oyuk açıp oraya saklamak istiyordu, dudaklarını ısırırken gözlerinde gözyaşları vardı, bu denli rencide edilmiş olmasına rağmen bu amcanın onu tekrar taciz edebileceğinden korktuğu için onunla mücadele etmeye cesareti yoktu.

TangTang çabucak birkaç adım geri attı ve Yang Chen’e bir şeyler söylemeden önce ağlamaklı bir şekilde baktı, “Yang Chen, bugünün skoru sende ama sana kesinlikle göstereceğim!”

“Nasıl istersen.” Yang Chen bu mantıksız kız tarafından sinirlendirilmişti, bir elini cebine soktu, sigara içmek için bir sigara çektikten sonra eve geri dönmeyi planladı.

Fakat tam o anda, yolun ortasında siyah bir Chevrolet arabası aniden kendi şeridinden ayrıldı, diğer şeride girdi, ters yönde ilerliyordu.

O anda ters yönde hiç araba yoktu, siyah Chevroletin hızı süratle arttı ve motoru gürledi ve TangTang’ın durduğu yere doğru yöneldi!

Siyah araba sokaklarda ateşlenmiş bir top mermisi gibiydi, göz açıp kapayıncaya kadar yolda gözyaşlarını silen genç kıza vurmak üzereydi!

Yoldan geçen birkaç kişi bu sahneyi fark etmişti ve paniğe kapılmış şekilde uyardılar.

“Genç bayan dikkatli olun!!”

TangTang şaşkınlıkla arkasına baktı, bir anda arkasında görünen siyah araba  üzerine aniden saldıran bir aslan gibiydi, savurduğu pençeleri ve yalın dişleriyle onu dehşette düşürdü!

TangTang siyah araba ona çarpmadan uygun tepkiyi verip kaçmak için yeterli zamana sahip değildi. O anda açıkça ölümünün böyle gizemli bir şekilde ezilerek olacağını hisseti!

Fakat aynı zamanda, TangTang aniden belinin üzerinde güçlü bir kavrama hissetti, ardından vücudunun istemsizce yerden ayrıldığını ve görüşünün döndüğünü hissetmişti!

Çevrede bulunanların gözlerinde farklı bir sahne belirdi, tek gördükleri Yang Chen’in durduğu yerde beyaz bir ardıl görüntü bırakarak harekete geçtiğiydi, açıkça kimse TangTang’ı kaldırıma taşıyana kadar hareketlerinin yönünü görememişti!

Siyah Chevrolet ileriye doğru hücum etmeye devam etti daha sonra hızlıca olması gerektiği şeride geri girmeye zorlandı, sanki sadece sollamak için şeridinin dışına çıkmış gibi!

TangTang’ın yüreği ağzına gelmişti, güvende olduğunu fark etmesinden sonra boş  bir şekilde Yang Chen’e baktı, “Ben… Ölmek üzere olduğumu düşünmüştüm.”

“Gelecekte caddeye girmemenizi tavsiye ederim aksi halde bir araba tarafından öldürülmeyeceğinizi bilemezsiniz.” Yang Chen ilgisiz bir şekilde ağzına sigara koydu ve çakmağıyla yaktı.

Çevredeki insanlar çoktan alkışlamaya başlamıştı, Yang Chen’in cesur eylemini takdir etmişlerdi. Yang Chen’in nasıl bu kadar çabuk hareket ettiğini çok merak ediyorlardı.

TangTang sinirlerini yatıştırdı ardından göğsünü okşadı ve kalan korkuda kayboldu, “Ne dehşet verici; eğer sen olmasaydın ölmüş olurdum, karşılığını nasıl ödememi istersin?”

“Benim için sorun yaratmadığınız sürece göklere teşekkür ederim.” Yang Chen konuşmayı bitirdi, başını salladı ve ayrılmaya hazırlandı.

TangTang buna izin vermedi, Yang Chen’i çekmeye gitti, “Yeterli değil, en azından telefon numaranı vermelisin bir ara sana yemek ısmarlayayım, eğer vermezsen... ben… seni bu şekilde takip etmeye devam edeceğim!”

Yang Chen çaresizdi, TangTang’e sadece telefon numarasını verebilirdi. TangTang ışıl ışıl gülümsemeden önce doğru olduğundan emin olmak için bir kez aradı.

“Tamamdır, dershanem var ve neredeyse geç kalmak üzereyim, şimdilik hoşça kal. Zamanım olduğunda sana yemek ısmarlayacağım.” TangTang veda etti, ruh hali  neredeyse gerçekleşecek olan kazadan dolayı tamamıyla harap olmamış gibi  görünüyordu.

Amma ve lakin, TangTang bir kaç adım atar atmaz gümüş bir Toyota minibüs* yolun kenarında durdu ve siyah takım elbise giyen birkaç iri adam aceleyle yürüdü.

Ç.N: Filmlerdeki zengin işi minübüsten işte

“Hanımım, iyi misiniz?”

Uzun boylu olmayan güneş gözlüğü takmış kulaklıklı ve mikrofon ile düzgün bir görünüme sahip adam, onların lideri gibi görünüyordu. Minibüsten indiği anda TangTang’ı önemseyerek sordu ve yaralandığı korkusuyla TangTang’ı baştan aşağı inceledi.

TangTang sabırsızca surat astı, “Büyük kardeş Küçük Yong sana kaç kez söyledim, sadece dershaneye gidiyorum, beni bu kadar çok kişinin takip etmesine gerek yok.”

“Hanımım, bugünlerde Zhong Hai güvende değil. Efendi güvenliğiniz için endişeleniyor bu yüzden sizi korumamız için bizi aradı. Babanızın özenli çabalarını anlamalı ve bizi atlatmak için plan yapmayı bırakmalısınız, bir ihtimal yanınızda olmadığımızda size bir şey olursa Efendi’ye nasıl cevap veririz??” Büyük Kardeş Küçük Yong olarak hitap ettiği adam sordu.

Bu sahneyi izleyen Yang Chen oldukça şaşırdı. Bu günün şartlarında bunun gibi büyük bir şehirde Zhong Hai gibi zengin insanların sayısı az değil, daha da pahalı araba kullananlar var ancak küçük bir kızı korumak için pek çok koruma görevlendirmek... bunu yapabilecek çok kişi yok.

“İyi iyi.” TangTang, Küçük Yong’ın sözünü kesti, “Sizlerin görevinizi yaptığını biliyorum ama ben sadece birçok kişinin beni takip etmesini sevmiyorum. Sizler bu kadar kararlı olduğunuza göre lütfen istediğinizi yapın.”

TangTang arkasına döndü ve Yang Chen’e el salladı, güneş gibi gülüşünü ortaya çıkardı, “Amca kaybolmanıza izin yok, sizi aradığımda telefonunuzu açmalısınız, tamam mı?”

Yang Chen bir parça duman üfledi ve başını salladı.

Büyük kardeş Küçük Yong ve diğer korumalar dikkatli bir şekilde Yang Chen’e baktı, “Hanımım bu kişi kim?”