Dünya adlı gezegeninde, gelişmiş teknolojiye sahip bir insan medeniyeti yaşıyordu.

Bu gezegen 5 kıtaya bölünmüş ve bazı kıtalar daha güçlüyken, bazı kıtalar biraz daha geri kalmıştı.

Bu beş kıtanın birisinde, "Türkiye Cumhuriyeti" diye bir ülke vardı.

Bu ülkenin başkenti olan Ankara'nın fakir semtlerinin birinde, "Can" isminde bir genç yaşıyordu.

Can oldukça sıradan bir hayat yaşıyordu ve ailesinin maddi durumu çok iyi olmadığından dolayı bir işte çalışarak, kendi ihtiyaçlarını karşılamak için bir miktar para kazanıyordu.

Can çok erken yaşlardan itibaren çalışma hayatına atıldığı için bir çok hayat deneyimi ve birçok şey görmüştü.

Ancak onu ilgilendirmeyen konulara her zaman ilgisiz kalmış, hayatını daha iyi yaşamak ve ailesine yük olmamak için biraz para kazanmaya odaklanmıştı.

Ve bir gün işe gitmek için uyandığında, tüm hayatının değişeceğinden habersizdi.

********************************************

Can işe gitmek için sabahın erken saatlerinde kalmış ve hızlıca giyindikten ve kahvaltı yaptıktan sonra, işe gitmek için evden çıkmıştı.

Evden çıkarken sessiz olmaya özen göstermiş ve diğer aile üyelerinin rahatsız ederek, onları uyandırmaktan kaçınmıştı.

Evden çıktıktan sonra, iş yerine giden otobüsü kaçırmamak için koşmuş ve yeni uyandığından dolayı biraz dikkatsiz davranmıştı.

Tam karşıdan karşıya geçerken bir kamyon hızlı bir şekilde Can'a çarpmış ve çarpmanın etkisi ile onu hava uçurarak, hayatına son vermişti.

********************************************

Can ne olduğunu anlamadan kendisini, tüm görüş alanın sarmış olan karanlık bir yerde buldu.

Gözlerinin açık olduğundan emindi ancak görebildiği; ıssız ve korkunç bir karanlıktan ibaretti.

(Günler, aylar, yıllar geçer...)

Can ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordu ve bu karanlığa bakarak, zamanın izini kaybetmişti.

Artık eskisi kadar korkmuş, çaresiz hissetmiyordu ve karanlığa bakarak, aklından birçok düşünce geçmişti.

"Öldüm mü?"

"Neden öldüm? en son gördüğüm şeyin bir kamyon olduğundan eminim ve bu her şeyi açıklıyor sanırım, huh."

"Ölmek için ne sıradan ve her zaman olduğum gibi acınası bir yol."

"Umarım ailem benim için çok üzülmez."

Can'ın gerçeği kabullenmesi, düşünmesi için bolca zamanı olmuş ve en azından ölürken çok fazla acı çekmediği için mutluydu.

[Ding. Ölüm ve Yaşam Sistemi başlatılıyor.]

Can aniden aklında ortaya çıkan robotik bir sesi duyunca şaşırmış ve biraz korkmuştu.

"Kim var orada?"

Can bir süre bekledikten ve hala cevap almadıktan sonra, bu dipsiz karanlıktan dolayı kafayı yemiş olduğunu düşünmeye başlamıştı.

"Huh, bir an daha önce Dünya'da okuduğum fantastik romanlarda ki gibi bir sistem edindiğimi düşünmüştüm ancak sadece kafayı yiyorum gibi görünüyor, hahaha."

Can, kendisine acıyan bir şekilde güldü ve alaycı bir ses tonunda konuştu.

[Ding, Ölüm ve Yaşam Sistemi başlatıldı.]

[Ding. Sunucu, Ölüm ve Yaşam Sistemi'nize hoş geldiniz.]

Can aklında ortaya çıkan robotik sesi bir daha duyduğunda, gerçekten kafayı yemiş olduğunu inanıyordu.

"Tabi tabi, hoş bulduk." Dedi Can.

[Ding. Ölüm ve Yaşam Sistemi sizin için uygun bir beden arıyor, lütfen biraz bekleyin.]

"Ah, çok fantastik roman okumuş olmalıyım değil mi? Tısh, kafayı yemekte güzel, en azından artık konuşabileceğim birisi var." Dedi Can ve yüzüne alaycı bir tavır takındı.

[Ding. Yeni beden bulma görevi tamamlandı, on saniye içinde yeni bedeninize taşınıyorsunuz, kendinizi hazırlayın.]

"Ah, yeni bedenime mi taşınıyorum? Gerçekten kafayı yemiş veya çıldırmış olmayım."

[10,

9,

8,

7,

...

1,

0.

Yeni bedene taşınma görevi başlatıldı.]

Can kendisine 'Ölüm ve Yaşam Sistemi' diyen robotik sesin geri sayımını oldukça umursamaz bir şekilde dinlemişti ve geri sayım bittikten sonra, hiç bir şey olmayacağı kanaatindeydi.

Ancak geri sayım bittikten sonra, karanlıkta ortaya çıkan küçük bir ışık noktası görmeyi ve küçük ışık noktası giderek büyümesiyle birlikte onu yutmasını beklemiyordu.