Çevirmen : Clumsy 

Subaru’nun bu mekânı ikinci ziyaret edişiydi, tabii bu döngüde bir ilk olacaktı.

Küçük bir tepenin üzerinde tek başına duran bir bina söz konusuydu. Özellikle harap halde olduğu söylenemezdi, kayda değer bir özelliği olmayan ortalama bir evdi.

Bir yatak odası, bir oturma odası ve ortadaki basit bir mutfakla Subaru’nun orijinal dünyasındaki küçük apartmanları andırmaktaydı. Tek bir kişinin rahatça yaşaması için kâfiydi ama bir yetişkin ve iki çocukla sıkış tepiş bir hal alsa gerekti.

Bu, Subaru’nun binanın önemi üzerine vardığı kanaatti.

Dışarısında durduğu kapıyı birkaç kez tıklattı. Ve kısa bir sessizlik sonrasında gelen [İçeri gel] sesiyle haklı olduğunu görerek rahatladı.

Ancak bu rahatlama hissini çabucak bir kenara bırakıp elini kulpa yerleştirdi ve kapıyı açtı.

Eski ahşabın silik kokusu burun deliklerine dolmaktaydı. Teniyle buluşan ılık havayı hissederek içeriye adımını attı.

[???: Düşündüğümden uzun sürdü.]

Odanın gerilerinde, konforsuz görünümlü yatağın üzerinde bir figür oturmaktaydı. Çayını tazeliyor, bardağına kaynar su döküyordu.

Muhtemelen odaya yayılan nemin sebebi de buydu. Masada üç bardak bulunduğunu gören Subaru, yalnızca birinin dolu olduğunu teyit etti.

[Subaru: Önce ben mi geldim yani?]

[Lewes: Evet. Önce sen geldin, Su-bo. Umarım çayını biraz koyu seviyorsundur.]

[Subaru: Pek fark etmez. Koyu da açık da olsa yine yaprak tadında oluyor.]

[Lewes: Bu yorum neden sana çay koyma zahmetinde bulunduğumu düşündürtüyor doğrusu. Şimdi Ram’ın bitmeyen şikâyetlerini anlayabiliyorum.]

Subaru’ya buruk bir şekilde gülümseyen Lewes―― yani Theta, boş bardağı alarak kaynayan suyla doldurdu. İçine birkaç yaprak attıktan sonra da Subaru’ya uzattı.

[Theta: Buyur, susamış olmalısın. Hadi bitir bakalım.]

[Subaru: Koca bardağı öylece içecek olursam kalan canım doğruca sıfıra düşer herhalde. Ama… teşekkürler.]

Theta bu şaka karşısında karışan kafasıyla kaşlarını çatarken Subaru da bir yudum alacağı çayı üfleyerek soğutmakla meşguldü. Otun yoğun aroması dilini aşmış ve boğazından inmeye başlamıştı.

Ne denirse densin veya kim demlerse demlesin yaprak yine de yapraktı işte.

[Subaru: Rem’in çayına bile alışamamıştım…… bedenim cidden bu şeyi iyi karşılayamıyor.]

[Theta: Tahmin etmeliydim… artık kesinleşti. Bundan sonra sana asla çay demlemeyeceğim.]

Subaru’nun suratını buruşturup dilini çıkartışını izleyen Theta kendi çayını tek yudumda bitirdi. Sonra da kıyafetinin sarkan kollarıyla saçlarına birkaç kez vurup yeniden yatağa dönerek yüzünü Subaru’ya çevirdi.

[Theta: Konuşmadan önce ortamı biraz yumuşatmayı umuyordum ama daha çok anlaşmazlıkla karşılaşacağımızı düşünmemiştim doğrusu.]

[Subaru: Ana metne yan hikâyeler sıkıştırırsan onları atlayan okuyucuların kafası karışır, o yüzden bu işe hiç girmeyelim. Vitesi değiştir, vitesi değiştir, hadi konumuza dönelim.]

[Theta: Hiç çaba sarf etmeden böyle şeyler söyleyip duruyorsun……]

Hayretler içerisinde bir iç çeken Theta küçük avuçlarını alnına götürdü. Sonra da bakışlarını Subaru’nun içerisinden geçirip odanın ardını görebilirmişçesine uzaklaştırdı.

[Theta: Bunu bir kenara bırakırsak…… demek sen geldin, Su-bo. Ben de öyle düşünmüştüm. Gar-bo’nun gelmesinden ziyade ya sen yalnız başına gelirsin ya da hiçbiriniz burada olacağımı düşünemezsiniz diye tahminde bulunmuştum.]

[Subaru: …… Olasılıklar bayağı Garfiel karşıtı ha. O herif bunları duyacak olsa sızlanırdı muhtemelen.]

[Theta: Sızlanmak, haykırmak, bu mu yani? …… Daha ciddi bir tepki bekliyordum. Her neyse, Garfiel’in beni bulması konusunda pek endişeli değilim.]

Yüzüne ıssız bir gülümseme yerleştiren Theta, bakışlarını oturma odasının duvarlarına çevirdi. Bu bakışları takip eden Subaru ise duvarda gümüşi parıltılarıyla ışıldayan metal kalkanlarla karşılaştı―― çaprazlama asılı bir şekilde duvarı süsleyen iki kalkan geçen sefer bıraktığı gibiydi.

Garfiel ve Frederica kardeşler küçükken bu kalkanlarla çarpışmış, onları çatlaklar ve göçüklerle doldurmuştu―― basitçe aktarmak gerekirse burası Garfiel ve Frederica’nın çocukluk eviydi.

Subaru Theta’nın son sohbetleri için neden burayı seçtiğini pek anlayabilmiş değildi.

Ama bir önceki döngüden hatırladığı kadarıyla burası Lewes ve Garfiel için özel bir önem taşımaktaydı.

Bunu anımsayan Subaru da buraya gelmiş ve düşündüğü üzere kendisini bekleyen Theta ile karşılaşmıştı.

[Theta: Tek başına gelmiş olman güzel, Su-bo. Neticede bu, insanların duymasını istediğim bir konu değil.]

[Subaru: Evet, Otto’yu geride bıraktım. Konuşacağımız şeyi düşününce onu getirmek istemedim.]

Bu cümleler kulağa ligi dışında bir dövüşe dahil edilmeyen bir savaşçıdan bahsediliyor gibi gelse de Subaru’nun niyeti hiç de o değildi. Sebep Lewes’in geçmişinin Cadı ile bağlantılı olması gerektiğiydi. Subaru’nun bunu bir başına göğüslemesi yeterliydi.

Bu yüzden Otto’ya başka bir görev vermişti.

[Subaru: Theta-san, Mezarda bulunan tek Lewes-san olduğunu söylemek mümkün mü?]

[Theta: They…ta?]

[Subaru: Ah, pardon. Rahatlık olsun diye sana böyle sesleniyordum. Dünkü Sigma-san’dı, diğer ikili ise Alpha ve Beta. Beğenmediysen böyle söylemeyi kesebilirim……]

[Theta: ……Yo, sorun değil. Anlıyorum, demek o şekilde. Aah, anlıyorum, anlıyorum…… şaşırtıcı ama beğenmedim diyemeyeceğim.]

Kendi kendine defalarca [They-ta, they-ta] diye mırıldanan Theta’nın yüzü utanmışçasına yumuşamıştı. Kapattığı gözlerini birkaç saniyelik sessizlik sonrasında açarak devam etti.

[Theta: Sana Sığınağın yaratımıyla ilgili gördüğüm her şeyi anlatacağım…… Ve Lewes Meyer’in kristalin içerisinde mühürlenmesiyle sonuçlanan olaylardan da bir parça…]

[Subaru: ――Peki.]

[Theta: Bunları işitince ne düşüneceğine ve bana ne sormak isteyeceğine gelince…… Sığınaktaki dört Lewes temsilcisinden biri olarak bunu kadere bırakacağım.]

Bu ağır sorumluluğu ilan eden Theta, nefesini tutan Subaru karşısında gülümseyerek şöyle dedi:

[Theta: Kalbin buna hazır mı?]

#Kalbiniz buna hazır mı arkadaşlar? 
Bu bölüm kısaydı ama bir sonraki bölüm Theta'nın ilginç ve uzunca anılarıyla devam edeceğiz. Orada görüşmek üzere!