Çevirmen: Clumsy

[Subaru: Arkamda durduğun için teşekkürler, Wilhelm-san.]

Subaru, salondaki toplantıdan sonra Wilhelm’i Karsten köşkünün dışına çağırdı. Wilhelm adımlarını durdurarak Subaru’ya döndü.

[Wilhelm: Hiç de bile. Hiçbir yardımım dokunamadı, bu kadar etkisiz olduğum için utanıyorum. Her şeyden önce bugün size yardımcı olamadım.]

[Subaru: Böyle söyleme Wilhelm-san, sen olmadan beyaz balinayı yenmeyi başaramazdık. Sonrasında da Emilia ve köylüleri sana emanet edebildim. Ben gerçekten müteşekkirim!]

Bunlar memnuniyetin süslenmemiş, hakiki sözleriydi. Ancak bu bile Wilhelm’in yüzündeki mutsuzluğu ortadan kaldırmaya yetmedi.

Asla geçmişteki kibarlıkları unutmaz, herkesin acısını daima içinde taşırdı. Bu adam... Haddinden fazla iyi değil miydi? Subaru bu düşüncelerine güldü.

[Subaru: Olaylar tam olarak sonuçlanmamış olsa da, karının mezarına gitme şansı buldun mu? Teselli olmasa da en azından intikamını aldın…]

[Wilhelm: —!]

Subaru’nun sözleriyle Wilhelm’in suratında aniden derin duygular canlandı.

Yüzündeki yas ve hüzün dolu bu dalgalanmayı fark eden Subaru ne yapacağını bilemedi. Subaru’nun tereddüdünü fark eden Wilhelm ise içtenlikle eğildi.

[Wilhelm: Subaru-dono, özür dilemeliyim!]

[Subaru: Bekle, böyle olmasını istemezdim,  özür dileyeceğin hiçbir şey yok. Aksine ben sana teşekkür ediyor olmalıyım…]

[Wilhelm: Hayır, bu doğru değil. Toplantıda söylediğim sözler, müttefik olmak için duyduğum samimi arzulardan başka bir şey değildi. Bana ittifakı destekleten faydasız, bencilce düşüncelerimdi. Derinden üzüldüğüm suçumu gizlemek içindi.]

Subaru Wilhelm’in söylediklerine anlam veremeyerek kaşlarını kaldırdı.

Bunu gören Wilhelm, paltosunu çıkardı ve sol koluna sardı– bu sol omzunda bandajlanmış bir yarayı açığa çıkardı. İçerideki katmanların kanla ıslanmış olduğu, üzerindeki kıyafete rağmen görülebiliyordu.

[Subaru: Acıyor mu? Ferris’e baktırmalısın.]

[Wilhelm: Bu yara iyileştirilemez. ‘’Ölüm Tanrısının’’ ilahi korumasına sahip bir rakip tarafından açılmıştı.]

[Subaru: İyileştirilemez mi? …O zaman, Wilhelm-san!]

Ölümsüz bir yaranın neye yol açacağını Subaru bile biliyordu.

Doğal olarak, eğer kanama durdurulamazsa, kişinin hayatında bir zamanlayıcı kurulmuş gibi olurdu. Ama tamamen endişeli görünen Subaru’nun aksine Wilhelm, oldukça sakin görünerek kafasını salladı.

[Wilhelm: Hayatım şu anda tehlikede değil.]

[Subaru: Nasıl olabilir? Bu yara… Nasıl bir saldırı…]

[Wilhelm: Bu yarayı bugün ya da dün almadım. Çok uzun bir zamandan kalma, ancak yakın zamanda yeniden açıldı. Ama bu yara, artık benim için fazla büyüdü.]

Subaru’nun küçük vücudu, Wilhelm’in sözlerini dinlerken kasıldı ve titremeye başladı. Neden bu tepkiyi verdiğini bilmemekle birlikte, dişlerinin kökleri bile çenesine sığmıyor gibi geliyordu. Tüm bunlar, önündeki, inanılmaz aurasıyla insanın ciğerlerini dondurabilecek kılıç şeytanının (*Wilhelm’in takma adı ‘’Sword Demon’’) etkileriydi.

Sakin, kibar sesiyle devam ederek,

[Wilhelm: İlahi korumanın etkileri, sahibi yakınlarındayken daha da kuvvetlenir. "Ölüm Tanrısının" sahibi yaklaştığında, yarattıkları yaralar açılır.]

[Subaru: Yani bu demek oluyor ki… uzun zaman önce sana bu yarayı açan kişi… yakınlarda…]

[Wilhelm: Sol omzumu yaralayan kişi… Bir önceki jenerasyonun kılıç aziziydi.]

Wilhelm’i dinleyen Subaru’nun nefesi kesilmişti.

Wilhelm'in gözlerine bakarken, duygularının donmuş parıltılarını görüyordu.

[Wilhelm: Thearesia van Astrea. Karım tarafından yaratılan yara yeniden açıldı. Nedenini öğrenmek için cadı tarikatını araştırmaya devam etmeliyim…]