Çevirmen: Clumsy

Gökyüzünün gri gölgesi Subaru'nun kalbinin durumunu yansıtıyordu.

Crusch’ın köşkünün önünde, 6 ejder vagonu sırayla dizilmişti. Roswaal’ın bölgesinden kaçan Arlam köylüleriyle doluydular. Yalnızca son özel vagon Subaru ve Emilia için ayrılmıştı.

Gidilecek yol uzundu. Buraya gelirken yaptıkları yolculuğun aksine, Emilia’ya söylemesi gereken dağlar kadar şeyi olduğu için bu sefer çocuklarla seyahat etmeyeceklerdi… Ve çocukların ‘’onunla’’ yan yana yolculuk etmesine izin verecek kadar duygusuz değildi…

[Çok yalnızlaşacağım.]

Subaru ejder vagonlarına sessizce bakarken arkasından bir ses duydu.

Sese döndüğünde kendisine bakan Crusch’ı gördü. Uzun yeşil saçları puslu rüzgar tarafından okşanırken gözlerini kapatışını gören Subaru, kafasını kaşıdı.

[Subaru: Burada kalsam da bir şey değişeceği yok, misafirperverliğinizi sömürmeye devam ettikçe kendimi kötü hissedecektim—dürüst olmak gerekirse, gerçekten iyileşmek için kendime zaman ayırmalıyım ama yapacak bir şey yok.]

Subaru ellerini açıp kapatarak sağlığını düşündü ve beceriksizce gülümsedi. Crusch’ın köşküne ilk gelişi de tedavi olmak içindi. Onun buraya gönderilmesinde Roswaal’ın parmağı vardı ve hala o palyaçonun dileklerinin mükemmel şekilde yerine getirildiğini görmek kendisini rahatsız ediyordu. O adamın isteklerinin herhangi birini yerine getirse bile prensip olarak, sürekli gönülsüz olmalıydı.

[Crusch: Natsuki Subaru-sama, burada istediğin kadar beleşçilik yapabileceğini biliyorsun…Bunu yüksek sesle dile getirmek ne kadar zor olsa da.]

[Subaru: Teklifiniz için teşekkürler… Ama ne kadar istesem de hala sonuca bağlamam gereken bir yığın şey var. Beyaz balina, “Tembellik” ve tacirlerle olan tüm anlaşmalarımız.

Subaru Crusch’ın teklifini reddederken kafasını salladı. Julius ve Anastasia’yı düşünüyordu.

Beyaz balinaya ve "Tembelliğe" karşı kuvvetleri birleştiren üç grup arasında yalnızca Anastasia tamamen fayda sağlamıştı.

Crusch’ın ordusu, beyaz balinayı öldürerek 400 yıldır beklenen muhteşem bir kahramanlık sergilemişti — ama Crusch’ın hafıza kaybı onlara büyük bir darbe olmuştu.

Subaru ve Emilia’nın ordusu da “Tembelliği” yenmişti, sözde çok bilgili Roswaal'ın yokluğu hiç de hissedilmemişti.

Kendi ordularının kayıplar açısından Crusch'ın ordusu gibi ağır zarara uğramamasına rağmen, Subaru'nun kendi kaybı çok daha fazlaydı.

Buna karşılık, paralı askerlerinin ve tedarik trenlerinin bir kısmını kaybetmekle birlikte, Anastasia'nın güçleri neredeyse tamamen sapasağlam durumdaydı. Her iki savaşta da ana karakter olmamasına rağmen, kuvvetleri, çok az kayıpla, çok karlı bir yatırımla, muazzam katkılarda bulunmuştu. Aldıkları zararlar yüzünden galibiyetlerini ilan etmeye tereddüt eden 2 grubun aksine Anastasia’nın hiçbir çekincesi yoktu.

Anastasia’nın yükselişini kontrol altında tutmak için, Crusch ve Emilia’nın yakın bir ilişki içinde olması gerekliydi...

….Subaru’nun derin düşüncelere daldığını gören Crusch, tembelce esnedi. Bunu gören Subaru kaşlarını kaldırdı ve Crusch, yüzünde utanmış bir ifadeyle, [bir şey yok] der gibi ellerini salladı…

[Subaru: Bu kadar duygusal olduğum için özür dilerim… Ama bana gösterdiğin nezaketin karşılığını ödeyemediğim için utanıyorum…]

[Crusch: Kendisine yapılan iyiliklerin karşılığını anında geri ödeyenler saygıdeğer rakipler olamazlar. Biriktirdiğin çok şey olduğu için üzülme. Ayrıca biz de karşılığında çok fazla şey elde ettik zaten.]

Crusch'ın nazik sözlerini dinleyen Subaru, en öndeki özel araca bakmak için döndü. Diğerlerine kıyasla, fazlaca dekore edilmiş bir vip taşıtı gibi duran bu ejder vagonunu çekme onuru ise—

[Crusch: Ne basit bir istek… bu yer ejderinin yaralarını tedavi etmek ve onunla ilgilenmek mi istiyorsun?]

[Subaru: Bu yer ejderine çok şey borçluyum. Nispeten kısa bir süre geçirmemize rağmen, ölümün eşiğine geldiğimiz an sayısı sayabileceğimden fazla. Onunla birlikte birçok zorlukla daha karşı karşıya kalmayı planlıyorum, bu yüzden Patrasche'yi oyuncak olarak görmeyeceğim.]

[Crusch: —Bu durumda, endişelenmeme gerek yok.]

Yer ejderi— Patrasche, konuşurken Subaru'ya baktı ve daha sonra onun hayranlığını reddeder gibi Wilhelm'e döndü. Vagonları yola çıkmadan önce kontrol eden yaşlı kılıç ustası, başını sallayarak konuşmaya katıldı.

[Wilhelm: “Diana” yer ejderlerinin memnun etmesi en zor türüdür. Üstadına kendi vücuduyla kalkan olması için bu yer ejderinin Subaru’ya gerçekten hayran olması gerekir.]

[Subaru: Tam olarak hatırlayamasam da beyaz balinayla olan savaştan önce, bir anlık bir kararla içimden gelmiş ve onu seçmiştim.]

Aralarında bir bağ olduğu doğruydu. Bu talihten daha fazlasıydı. Eğer başka bir ejder seçmiş olsaydı, Subaru, ne beyaz balinayla olan savaşından ne de Betelguese ile olan savaşından sağ çıkabilecekti. Neyse,

[Subaru: Artık sen varken başka hiçbir yer ejderi beni mutlu edemez… Ah, karşı konulamaz Patrasche!]

Subaru, hislerini anlatmak ister gibi avucunun içiyle Patrasche’nin pürüzsüz karnına dokunurken onun sinirli görünen gözlerine baktı.

Subaru’nun abartılı yakınlığına karşılık, yer ejderi kalbinden gelen rahatsızlıkla Subaru’nun parmaklarını kırmak istercesine kendi vücudunu sarstı.

[Subaru: Ouvv! Bu aşırı tepkiler sadece utancını gizlemek için! Orta okulda camları silerek yaptığım onca egzersizden sonra parmaklarım kolayca kırılmaz!]

[Wilhelm: Yer ejderi seninle şakalaşıyor. Bu sevimli iletişim, ikiniz arasındaki sarsılmaz güvenin göstergesi olmalı.]

[Subaru: Bu sana iletişim gibi mi görünüyor? Bana, tek taraflı sevgimi gösterip Patrasche tarafından tüm beden diliyle reddedildim gibi görünmüştü!]

Savaş alanındaki o dile getirilmemiş güven… Ne yazık ki şu anda yoktu. Şimdi sadece arsız bir tavır vardı… Ama yine de Patrasche, soğuk tavrına rağmen onun kendisini sevmesine izin vermişti.