Sakura aniden gülümsedi ve ona doğru yürüdü, "Şaşırdın mı? Ama benim kadar şaşırmadım! O şeyi kaybettiğimi sandım ve her yere bakınca, onu tutan seni bulmak için koşturduğumu sandım."

Haru içini çekti, "Hiç değişmedin, değil mi? Burada." Kitabı ona geri verdi.

Sakura ona garip bir ifadeyle baktı, "Doğru okudun mu?" Kitabı ondan aldı.

"Hmm," Haru başını salladı. Hastalığının ne olduğundan emin değildi ama pankreasla bir ilgisi olduğunu biliyordu. Daha önce bu durumda nasıl tepki vereceğinden emin değildi ama şu anda grup sohbetinden bir büyüsü vardı. Durumunu anladıktan sonra onu iyileştirebileceği için onun için gerçekten endişelenmiyordu.

Sakura kitabına baktı ve ona, "Pankreas hastalığımı öğrendiğimden beri buna 'Ölmekle Yaşamak' diyorum, onu günlük olarak kullanıyorum" demeye başladı. Aniden bir şey fark etti ve "Şaka yaptığımı düşünmüyorsun değil mi? Mizah anlayışım o kadar karanlık değil!" dedi. Aşağı baktı, "Pankreasım çalışmayı bıraktı ve yakında..."

Sakura kitabı ellerinde sıkıca tuttu ve "Öleceğim" derken oldukça gergin görünüyordu. Ona baktı ve ona baktıklarında ağlayan ve üzülen ebeveynlerine benzeyeceğini biliyordu. Onun bunu bilmesini istemedi ve ona karşı tavrını değiştirdi ama kitabının onun tarafından bulunmasını beklemiyordu. Ona baktı ve ona baktığını gördü.

Haru nasıl cevap vereceğinden emin değildi ve aniden onu iyileştirebileceğini söylemesi garip olurdu, "Kyouko'nun bundan haberi var mı?"

Sakura başını salladı, "Hayır, bilmiyor ve onun bunu bilmesini istemiyorum, lütfen bunu benim için bir sır olarak sakla."

Haru başını salladı, "Tamam."

Sakura ona tuhaf bir şekilde baktı ve "Daha fazlası yok mu? Bana acımaya çalışman gerekmiyor mu?" diye sordu.

Haru ona tuhaf bir şekilde baktı, "Sana acımamı ister misin?"

Sakura emin değildi ama aniden güldü, "Hahahahahahaha."

Güldüğünü duyduklarında herkes onlara bakıyordu.

Haru, "Hiç değişmedin, hala çok gürültülüsün," diye içini çekti ona.

Sakura gülümsedi ve aniden ifadesi değişti, "Doğru, neden Kyouko'dan ayrılıyorsunuz!!! O çok üzgün, biliyorsun!!!"

Haru ona baktı ve "Bilmiyor musun?" dedi.

Sakura cevap olarak başını salladı.

"Ailem bir ay önce öldü," Haru hala o sırada çözülmesi gereken birçok şey olduğunu ve aklının o sırada doğru olmadığını hatırlıyordu. Sadece ailesine bakmak istedi ve ilişki hakkında çok fazla düşünmedi.

Sakura şaşırdı ve "Şu an nasılsın?" diye sordu.

Haru kaşını buruşturdu ve "Sana acımamı istemiyorsun ama ifaden bana acıyor" dedi.

Sakura kendini kötü hissetti ve gülümsedi, "Tamam, benim hatam."

Haru başını salladı, "Sorun değil, gelecek yıl liseye devam edeceğim."

"İyi!" Sakura ona gülümsedi.

İkisi de bir süre daha yeni tanışmış eski bir arkadaş gibi konuştular.

Sfcpzf Yfqfahva al f dzaurt md val uk-eazidzaurt. Svu al f wmpre eazi jaov f ovar gpait, vuz vfaz hmimz al f iaevo gzmjr, frt vuz uwul fzu iaevo gzmjr.

Haru, onunla bu yerde birdenbire karşılaşmayı beklemiyordu. Kaderin işine benzer bir şey olduğunu düşündü.

Sakura onunla konuşurken gülümsedi ve güldü. Nazik olmaya çalışmadığı ve geçmişe benzer davrandığı için mutluydu. Belki ikisinin de benzer bir deneyimi olduğu için, "Kyouko'nun bundan haberi var mı?" diye düşündü.

Haru başını salladı, "Ona söyleme."

Sakura başını salladı, "Güzel, bu ikimiz arasında bir sır."

Haru kaşını kaldırdı ve "Tabii" anlamında başını salladı.

"Ah, ama yanlış anlama, senin gibi sapıklardan hoşlanmıyorum," dedi Sakura.

Haru dudaklarını seğirdi, "Ben sapık değilim."

"Oh? Gerçekten mi? Kyouko'nun bana daha önce birlikte yaptığınız birçok şeyi anlattığını söylememe izin verin," dedi Sakura.

Haru dudaklarını seğirdi, "Bunun hakkında konuşmayalım."

"Hahahaha," Sakura güldü.

"Haru, hadi geri dönelim."

Sora ona doğru yürüdü ama aniden yabancı bir kız gördü, "Kim o?"

Haru, "Daha önce sınıf arkadaşlarımdan biriydi," diye yanıtladı.

"Merhaba," Sakura selamladı.

Sora sadece başını salladı ve elini çekti, "Geri dönelim."

Haru çaresizdi, "Tamam, beni çekmene gerek yok." Sakura'ya baktı, "Önce ben eve gideceğim, hoşçakal Sakura." Döndü ve küçük kız kardeşini takip ederek elini salladı.

"Hoşçakal!!" Sakura da elini sallıyordu. Arkasına baktı ve aniden ilginç bir şey düşündü.

---

Haru hastaneden dönmüştü.

"Bir sürü kızla gerçekten yakınsın," diye şikayet etti Sora ve ona somurtarak.

Haru onun gerçekten sevimli olduğunu söylemek istedi. Parmağını yanağına bastırmak için kullandı, "Çok tatlısın."

"Ne yapıyorsun!!!" Sora, kuyruğuna basılan bir kediye benziyordu.

Haru ona sarıldı, "Seni bırakmayacağımı biliyorsun değil mi?"

Sora, "Bu adil değil" diyerek başını göğsüne gömdü. Ona baktı ve "Büyünü yeniden uygulamak istiyorsun, değil mi?" dedi.

Haru başını salladı, "Evet, ama merak etme, dünkü gibi bir daha bayılmayacağım."

Sora ciddi bir ifadeyle, "Seni bundan sonra izleyeceğim," dedi.

"Tamam, ama biliyorsun sıkıcı," dedi Haru.

Sora, "Merak etme, oyun konsolumu getireceğim," dedi.

Haru sadece başını salladı ve eğitimine başladı. Bu şansı aynı anda hem duvarda hem de suda yürümeyi öğrenmek için kullanmayı düşündü. Ayrıca önemli olduğu için Tsunade'ye tıbbi jutsu hakkında sorular sorardı. Dairesinde duvara doğru yürüdü ve ayak tabanlarında bir çakra topladı. Derin bir nefes aldı ve yere düşene kadar duvarda birkaç adım yürüdü.

Sora onu duvarda yürürken görünce şaşırdı, "Ne yapıyorsun?"