Haru, aşçı üniformasını giyerek mutfakta ekmek pişiriyordu.

Yuri, ekmeği ekrana yerleştirmesine yardım ediyordu. Hem seksi hem de sevimli görünen bir hizmetçi üniforması giyiyordu.

Radyo röportajından bir hafta sonra kafesinin o radyoda tanıtılması sosyal medyasında oldukça iyi bir tepkiydi.

Ancak küçük kız kardeşinin tepkisi çok korkunçtu ve radyoda göründüğünden beri birkaç gün görmezden gelindi. Artık kızmadığına ve şu anda rahatlayabildiğine memnundu.

"Ekmeği sergilemeyi bitirdim." Yuri ona bakarken mutfağa geldi.

"Pekala, teşekkür ederim, bu ekmeği de yerleştirmeme yardım eder misin?" Haru ona bir tepsi ekmek verirken sordu.

Yuri başını salladı, "Evet, izin ver sana yardım edeyim." Tepsiyi aldı ve "Ah, kafeye sonra gelirim" dedi. Birkaç gün önce onlarla konuştuğundan ve burada yaşamak için izinlerini aldığından beri gülümsedi.

"Teyze ve amca gelecek mi?" Haru oldukça şaşırmış bir ifadeyle sordu. İkisinin de işleriyle oldukça meşgul olduğunu biliyordu.

Yuri başını salladı, "Onlara bugün kafenin açılacağını söyledim, bana daha sonra geleceklerini söylediler." Tepsideki ekmeğe baktı ve kendini tutamadı, "Ama yine de bu ekmeğin kokusu çok güzel." Tepsideki ekmeği hemen yemek istedi.

Menüsü daha çok ekmek ve kekti ama kahvesini ve diğer içeceklerini satmak istediği için sayı oldukça sınırlıydı. Yeterli çalışanı yoktu ve bir hizmetçi kafesi açma hayalini gerçekleştiremedi. Oldukça üzgün hissetti ama dünyaya kafesinden bahsetmişti ve ikinci planını başlatmaya karar verdi. Daha önce hazırlayabileceği için ekmek yapmaya karar verdi. İçecek yapmak için tezgahta kalması gerekiyordu ve ekmek mükemmel bir seçimdi. Gerçi bu onu bir kafeden ziyade bir fırına çevirirdi.

Haru, boş zamanını gücünü geliştirmek için istediği için mutfağında aşçı olması için bir kedi robot yapıp yapamayacağını merak ediyordu.

"Ekmeği deneyebilir miyim?" Yuri sordu.

"Tabii," Haru başını salladı ve ekmeğine güveniyordu. 'Yakitate Japan'dan bir sürü ekmek tarifi almıştı! bir grup sohbetinde. O animede ekmek yiyen herkesin tepkisi oldukça komik olduğu için ekmeğini yediklerinde tepkilerini görmek istedi.

Yuri tepsideki ekmeği aldı. İki elinin üzerinde tuttu ve çok yumuşak ve kabarık olmasını sağladı. Yutkundu ve biraz aldı, "HMPHHHHH!!!!!"

Onu gören Haru, yakında tepki vermeye başlayacağını biliyordu. Sadece mutfakta aniden süper saiyan olmak gibi o animedekine benzer abartılı bir tepki vermemesini umdu. Böyle tatlı bir kızın birden bire sarı, dikenli saçlara sahip olacağını hayal bile edemezdi.

"İNANILMAZ!!!" Yuri bağırdı ve aniden ekmeği yerken hissettiklerini tarif etmeye başladı.

Haru, tepkisini gördüğünde çok komik olduğu için gözlerini kırptı. Telefonunu aldı ve fotoğraflarını çekmeye başladı.

*Ciahc! Ciahc! Ciahc!

Transta olan Yuri aniden fotoğrafının çekildiğini fark etti.

Haru, "Tepkiniz çok komikti," dedi.

"Hayır, fotoğrafımı çekme!" Yuri onun utanç verici tarafını görmesini istemiyordu. Böyle komik bir tepki vermesine neden olan bu ekmeğe karşı nefret duyuyordu ama onu yemeyi bırakamadı. Ekmeğin tamamını yiyene kadar zihni çelişkiliydi. Telefonunu almak istedi ve fotoğrafını sildi.

Haru ona izin vermedi ve elini kaldırdı. Bu sahneyi daha önce gördüğüne ve muhtemelen sonuna kadar devam edebileceğine inanıyordu.

Yuri de aynı şeyi fark etti ve bunun iyi bir şey olduğunu düşündü.

Birbirlerine çok yakınlardı ve gözleri birbirine odaklanmıştı. Biri aniden onları rahatsız edene kadar birbirlerine bir şeyler söylemek istediler.

"Ne yapıyorsun?"

Bu ses ikisini de ürküttü ve başlarını birbirine çevirdi.

"S - Sora? Burada ne yapıyorsun?" Haru onu burada görünce biraz şaşırdı.

"Kafenizi açtığınız ilk gün olduğu için size yardım etmeyi düşünüyorum ama şimdi birbirinize sarılarak garson kızla flört edeceğinizi hiç düşünmemiştim?" Sora gerçekten sinirliydi. Kızın çirkin ya da orta yaşlı bir kadın olduğunu düşündü ama önündeki kız çok tatlıydı. Böyle tatlı bir kızı işe alacağını hiç duymamıştı.

"Bu?" Yuri onunla hiç tanışmamıştı.

"Bu benim ışığım-" Sözlerini bitirmeden önce ağzı onun tarafından kapatıldı, "Hmph?" Haru şaşkınlıkla ona baktı.

"Biz kuzeniz," diye yanıtladı Sora.

'Kuzen?' Haru ona tuhaf tuhaf baktı.

"Ah, tanıştığıma memnun oldum, benim adım Yuri Nakamura," diye tanıttı Yuri. İkisine de baktı ve özelliklerinin biraz benzer olduğunu hissetti. İkisinin de gerçek kuzenler olduğunu düşündü.

"Sora," Sora düz bir ses tonuyla yanıtladı.

Yuri ona tuhaf bir şekilde baktı ve yanlış bir şey yapıp yapmadığını merak etti. Yardım istercesine baktı.

"Sora, yardım edecek misin?" diye sordu Haru.

Sora başını salladı ve "Hayır, burada bedava yemek yiyeceğim" dedi. Artık ona yardım etmek istemiyordu ve şu anda oldukça sinirliydi. Mutfaktan çıkıp tezgahın yanındaki koltuğa oturdu. Menüye baktı ve "Bana acı çikolata ve sıcak kakao ver" diye sordu.

Yuri ona baktı ve ona doğru döndü, "Bu tamam mı?" Bu kızın oldukça kaba olduğunu hissetti.

Haru başını salladı, "Sorun değil, o oldukça şımarık, bu kadar düşünmene gerek yok ve müşterilerine en iyi hizmeti vermek bizim işimiz."

"Hey, acele et!" diye bağırdı Sora.

"Tamam, biraz bekle," dedi Haru ve Yuri'ye baktı, "Ona ekmeği ver, içeceği hazırlayayım."

Yuri başını salladı, böyle şımarık bir kızla uğraşmak zorunda olduğu için ilk işin biraz zor olduğunu hissetti ama sahte gülümsemesini takıp emrini yerine getirdi. Bu kızın ekmeğini yedikten sonra uysal bir kedi olacağını biliyordu.

Sora bir süre ekmeğe baktı ve çok güzel koktuğu için hemen yemeye karar verdi.

Ekmeğini pişiren ve üniformasını barista üniformasına çeviren Haru. Mutlu bir şekilde ekmeği yiyen Sora'ya baktı. Bu kızın gerçekten sevimli olduğunu düşündü, bir meleğe benziyordu. Aniden çenesini ovuşturdu ve gelecekte dünyanın en iyi fırınını yapmayı düşündü, 'Belki de adımı St. Pierre veya Pantasia olarak değiştirmeliyim.' Ona baktı ve "Nasıl?" diye sordu.

"Gerçekten çok iyi" Bu ekmeği yediğinde ruh hali düzelmişti. Ona başını salladı ve somunları yiyen bir sincap gibi ekmeği yemeye devam etti.