ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Fren sesi.

Yolun kenarında siyah bir sedan durdu.

Sürücü koltuğundan çıkan, bir çift güneş gözlüğü ve siyah bir takım elbise giyen adam, Avcılar Birliği İzleme Bölümü'nün bölüm şefi Woo Jin-Cheol'dan başkası değildi.

O indikten sonra üç adam daha yolcu ve arka koltuklardan indi. Hepsi İzleme Bölümündendi.

“Şef, Birliğe geri dönmüyor muyduk?”

“Önce bir şeyi onaylamak istedim.”

Woo Jin-Cheol bakışlarını biraz uzaktaki Kapı’ya çevirdi.

‘A-Seviyeli bir Kapı, ona her baktığımda hala beni ürkütüyor.’

Woo Jin-Cheol kaşlarını çattı. O devasa delik bir kapı gibi açılırsa ve içeride hapsolmuş canavarlar dışarı çıkarsa…

Bunun onu ürperttiğini hayal etmek.

‘Ancak, bu adam neden bu kadar korkunç bir yerde madenci olmak için başvurdu?’

Sadece bu da değil, üst üste iki gün boyunca.

Birlik Başkanı Goh Gun-Hui istemese bile Woo Jin-Cheol zaten öğrenmek için kişisel olarak buraya gelirdi.

‘Arkasından araştırma yapmak... İmkânsız.’

Söz konusu adam S-Seviyeli Uyanmış bir adamdı. Onun gibi S-Seviyeliyi gizlice araştırırken A-Seviyelinin fark edilmemesi, gerçekçi bir şekilde konuşmak gerekirse imkânsız bir hayaldi.

Bu yüzden bu şekilde ortaya çıkmaya karar vermişti.

Yakınlarda halletmesi gerektiği bir iş olduğu için mahallede olduğunu söyleyerek genci selamlamayı ve sonra birkaç basit soru sormayı düşünüyordu.

‘Umarım beni garip bulmaz.’

S-Seviyeli olduğu hemen hemen onaylanan bir Avcı, bir sebepten ötürü yeri kazmayı seçerse herkes durumu merak ederdi.

Üstelik Seong Jin-Woo, Birlik Başkanının yakından ilgilendiği biri değil miydi? Birlik Başkanı, bu genç adamı çok beğenmiş olmalıydı, çünkü tüm dikkatini Jin-Woo'nun yaptığı her şeye odaklamıştı.

‘Hayır, burada garip olan ben değilim.’

Meraklanılacağı belliydi ve sormak çok doğaldı.

Woo Jin-Cheol bunu kendine söylerken Avcılar Loncası temsilcisinin bulunduğu yere doğru yürüdü.

“Madencilik ekibinizi arıyorum.”

“Siz… Kimsiniz?”

“Birliktenim.”

Lonca çalışanı, Woo Jin-Cheol'un kimliğini doğruladı, bekleyen madencilik ekibini işaret etti.

“Lütfen bu tarafa gidin.”

“Teşekkür ederim.”

İzleme Bölümünden dört Avcı şimdi madencilik ekibini ziyaret ediyordu. Ustabaşı Bae Yun-Seok sanki önceden bir uyarı almış gibi aceleyle yarı yolda onlarla denk geldi.

“Aigoo, İzleme Bölümünden Avcıları bu yere getiren nedir?”

Madencilik ekibinin üyeleri bu sözlere kulak misafiri olana kadar rahatlardı rahatlamışlardı ve gözlerinde kısa bir süre gerginlik parladı.

Avcıların 'İzleme Bölümü' kelimesinden hissettikleri baskıcı baskı oldukça büyüktü.

Görevi normal yasaların hiçbir şey yapamayacağı Uyanmış'ı tutuklamak olan kişiler, sonra ya baş belasını düzeltiyorlardı ya da basitçe ortadan kaldırıyorlardı. ‘İzleme Bölümü’ böyle insanların çalıştığı yerdi.

“Neler oluyor?”

“İzleme Bölümünden Avcılar geldi.”

“İzleme Bölümü?”

“Bir şey olmuş olmalı.”

Meraklanan madencilik ekibi üyeleri, Ustabaşı Bae'nin etrafında toplanmaya başladı.

Woo Jin-Cheol gözlüklerini çıkardı.

‘……’

Seong Jin-Woo'yu bulmak için gözlerini madencilerin etrafında gezdirdi, ama sonunda Ustabaşı Bae'ye o adamın nerede olduğunu sormak zorunda kaldı.

“Acaba Seong Jin-Woo Avcı-nim'in nerede olduğunu biliyor musunuz?”

“Bunu biliyordum!”

Aniden madencilerin arasından bir adam atladı. Dün Jin-Woo’nun omzuna çarpan Lee Seong-Gu idi.

Lee Seong-Gu, şikâyetlerini tutkuyla tükürdü ve sözlerine eşlik eden tükürük uçtu.

“O piç bana bakıp sırıtmaya başladığında beni diri diri yiyebileceğinden korktum! Üff, şimdi düşündüğümde bile hala çok korkutucu…”

Woo Jin-Cheol’un kaşları hafifçe çatıldı.

‘Bir insanı yiyecek kadar ürkütücü…?’

Bu adam neden bahsediyordu?

Mırıltı, mırıltı…

Avcıların sesleri gitgide yükseldi. Woo Jin-Cheol arka plandaki gürültüyü görmezden geldi ve Lee Seong-Gu'ya sordu.

“Bir şey mi oldu?”

“Ah, şey…”

Lee Seong-Gu ona cevap vermek üzereydi ama sonra hızlı bir şekilde kendisinin de hatalı olduğunu anladı ve çabucak ellerini salladı.

“Şey, bu gerçekten önemli değil, ama asıl mesele şu ki gözleri gerçekten korkutucuydu.”

“….”

Woo Jin-Cheol’un bakışları tekrar Ustabaşı Bae'ye kaydı.

“Seong Jin-Woo Avcı-nim'i nerede bulabilirim?”

“Bay Seong… Şu anda kapının içinde.”

Seong Jin-Woo, baskının devam ettiği bir zindanın içinde miydi? Woo Jin-Cheol'un gözleri daha geniş açıldı.

“Neden zindana girdi?”

“Şey, baskın ekibinin hamalı bugün gelmedi. Kimse oraya girmek istemedi, bu yüzden Bay Seong hamal olarak gönüllü oldu.”

“….”

“Ama biraz tuhaf, anlıyor musunuz?”

“Ne demek istiyorsunuz?”

“Şey, özel bir şey değil, ama... Cha Avcı-nim... Hayır, yani, Cha Hae-In Avcı-nim de Bay Seong'u arıyordu, bu yüzden şimdi Kapı’ya girdi. Çok tuhaf değil mi...?”

Ustabaşı Bae konuştu ve başını yana eğdi.

Bu arada, Woo Jin-Cheol'un zihni bunu duyduktan sonra biraz dağınık hale geldi.

‘Avcılar Birliği Başkan Yardımcısı Cha Hae-In, Seong Jin-Woo'yu mu arıyordu? Sadece bu değil, onun peşinden de zindana gitti mi?’

Burada ne oluyordu?

Sadece Seong Jin-Woo'ya merhaba demek için uğramıştıı, ama şimdi burada büyük bir şey bekliyor gibiydi.

‘Şimdilik Kapı’ya gitmeliyim.’

Bu şimdilik yapabileceği en iyi seçim gibi görünüyordu.

“Kapı’ya uğrayacağız ve sonra ayrılacağız.”

“Ah, tabii.”

Ustabaşı Bae neşeyle kıkırdadı ve başını salladı. Woo Jin-Cheol ve astları ayrılmak için dönerken Lee Seong-Gu hızla kolunu tuttu.

“Affedersiniz, Bay Avcı?”

Lee Seong-Gu, aceleyle Woo Jin-Cheol'a sorarken nedense yüzü beklenti doluydu.

“O piç, Seong Jin-Woo, kötü bir şey mi yaptı? Belki birini öldürdü? Demek istediğim bunu yapabilecek biri gibi görünüyordu.”

Woo Jin-Cheol yine hafifçe kaşlarını çattı. Seong Jin-Woo'nun bu aptala neden korkutucu bir şekilde baktığını anlayabilirdi.

‘Seong Jin-Woo önünde homurdanırsa yabani otların arasında uçup gidecek bir aptal…’

Yine de izleyen çok fazla göz vardı. Birlik için çalışan bir Avcı olarak bir yabancıya duyduğu öfkeyi dikkatsizce gösteremezdi.

Bu nedenle bir kamu kuruluşu için çalışmak bazen oldukça sinir bozucu olabilirdi. Woo Jin-Cheol uzun bir iç çekti ve olabildiğince diplomatik görünmek için elinden geleni yaptı.

“Yarın akşamın haber yayınına baktığınızda anlarsınız.”

Belki de bu şüphelerinin çoğunu cevaplıyordu, Lee Seong-Gu, sanki bunu doğru tahmin etmiş gibi sesini yükseltti.

“Size söyledim, değil mi? Bu adamın çok şüpheli olduğunu söylemiştim!”

“Ama o şekilde görünmüyordu…”

“Evet. Ve çok gayretle de çalıştı.”

Lee Seong-Gu, meslektaşlarının ılımlık tepkilerine aldırış etmeden zeki gözlerinin ne kadar harika olduğunu anlatmaya devam etti.

‘Cık.’

Woo Jin-Cheol, astlarını Kapı’ya götürmeden önce kendini aptal yerine koyan o adama baktı.

Ancak…

Woo Jin-Cheol içgüdüsel olarak Kapı’dan birkaç adım ötede durdu.

“Şef?”

Astlar, Woo Jin-Cheol’un sert yüzüne şaşkınlıkla bakmaya başladı.

‘Bu... Bu olamaz. Hiç mantıklı değil.’

Woo Jin-Cheol telefonunu çabucak kaldırdı. Daha sonra Birliğin bilgi merkezine erişti ve Avcılar Loncasının bugün fethetmesi gereken A-Seviyeli Kapı'daki mevcut bilgileri kontrol etti.

Woo Jin-Cheol’un gözleri şok içinde açıldı.

‘Büyü enerjisinin ölçülen değeri neden bu kadar düşük?!’

Kafası otomatik olarak iki yana sallanmaya başladı.

‘Ölçüm sonuçları yanlış.’

A-Seviyeli Avcıların hepsi eşit değildi. Örneğin, Avcı Woo Jin-Cheol, A-Seviyesinin hemen üstündeydi ve içgüdüleri ona bunu söylüyordu: Ölçüm değeri tamamen yanlıştı.

Woo Jin-Cheol, hemen yanındaki astına emir verdi.

“Gidip sihirli enerji ölçüm cihazını al.”

Ast, Woo Jin-Cheol'un ifadesinin ciddi olduğunu hemen fark etti ve aceleyle arabalarının park ettiği yere koştu.

İzleme Bölümü tarafından kullanılan minyatür ölçüm cihazı, normal Birlik çalışanları tarafından kullanılan cihazlardan farklı bir kalitedeydi. Bir milyar Won'un üzerinde bir maliyeti olan birinci sınıf bir sihirli kristalden yapılmış bir cihaza yakışır şekilde bu ekipmanın çok nadiren sonuçlarında ortaya çıkardı.

Bip.

Ölçüm sonucu hızla çıktı.

‘Biliyordum…’

Görüntülenen sonuç önceden ölçülen değerle açık bir tutarsızlık gösteriyordu. Lonca baskın ekibini Birlik tarafından sunulan ölçülü değere göre oluşturduysa o zaman kesinlikle ciddi bir durumdu.

‘İçeride iki S-Seviyeli Avcı varken eminim istenmeyen bir şey olmaz, ama...’

Ama Woo Jin-Cheol ölçüm cihazını yere koyup ayağa kalkmaya çalıştığında…

Wuuuuoooonnng!!

Kapı aniden titremeye başladı.

Güçlü fışkıran sihirli enerji dalgası, Woo Jin-Cheol'un ve ondan çok daha kötü algıları olan üç astının, olay yerinde ürkmesine neden oldu. Hemen yaprak gibi titremeye başladılar.

“B-Bölüm Şefi?!”

“Ne, neydi o, efendim?”

Woo Jin-Cheol bakışını ajanların en gencine çevirdi, çocuğun teni çok solgun görünüyordu.

“İyi misin?”

“E-evet, efendim. İyiyim.”

En genç ajan cevabını verdikten sonra dikkatle elinin arkasına baktı. Diken diken olan tüylerini görebiliyordu.

Woo Jin-Cheol kalktı.

“İçeri giriyoruz.”

“Affedersiniz?”

“Oraya mı girmek istiyorsunuz, efendim?”

Woo Jin-Cheol’un kararlılığı bir an bile tereddüt etmedi.

“Korkuyorsan geri adım atman sorun değil.”

Bu aşamada ölçüm değerinin yanlış olduğunu sadece o biliyordu. İçeride mahsur kalan Avcıları bilgilendirmek onun göreviydi. Diğer Avcıları yönetmek ve onları yakından izlemek, aynı zamanda ihtiyaçları olduğunda onlara yardım etmek de Birliğin ajanlarının göreviydi.

“H-Hayır, efendim.”

“Sizinle geleceğiz.”

Woo Jin-Cheol memnuniyetle başını salladı.

“Genç. Sen geride kal ve yeni ölçüm sonucunu Birliğe geri bildir.”

“Tamam. Hayır, bekleyin. Efendim?”

“Bunu yapabilir misin?”

Woo Jin-Cheol buradaki en genç ajanın omzuna hafifçe vurdu ve genç, biraz zorlukla başını salladı.

“…Evet, efendim. Anladım.”

Woo Jin-Cheol, Kapı’ya bakmak için döndü.

Zaten anlamsız derecede yüksek olan büyü enerjisi emisyonunun yanı sıra tam şimdi Kapı’dan daha da büyük bir büyü gücü fırtınası çıkmıştı.

‘Bu Kapı’nın içinde neler oluyor?’

Woo Jin-Cheol liderliğinde İzleme Bölümü’nün iki ajanı da kendilerini Kapı’nın yüzeyinin ötesine attı.

***

Yaklaşık aynı zamanda….

Cha Hae-In, baskın ekibinin arkasında bıraktığı izlerin ardından takip ediyordu.

‘Bu çok garip. Canavarların izlerini neden bulamıyorum?’

Normal bir zindanda girişe yakın bir yerden başlayarak patron odasına kadar oraya buraya serpiştirilmiş canavar cesetlerini bulmak normaldi.

Fakat ne kadar bakarsa baksın ölü canavar göremiyordu. Canavarlar tek bir yerde mi toplanmıştı?

Böyle düşündü ve ileriye doğru yürümeye devam etti, ta ki…

‘…Ha?’

Sonunda uzaktaki cesetleri buldu.

S-Seviyeli yakın dövüşçü türü bir Avcıya yakışan Cha Hae-In, göz açıp kapayıncaya kadar savaş yerine geldi.

‘Bu nasıl olabilir?!’

Gözleri fal taşı gibi açıldı. Tüm cesetler Yüce Orklara aitti. Onları tanımak kolaydı çünkü kırmızı derileri vardı ve dişleri de belirgin şekilde daha uzundu.

‘Bay Sohn Ki-Hoon’un ekibi bu kadar çok Yüce Ork'u yenmeyi nasıl başardı?!’

Ve hepsi bu muydu? Görünüşe göre tek bir kayıp da yoktu. Elbette, bir kayıp olsa kendi rızalarıyla geri çekilirlerdi ve onu buraya adım atma zahmetinden kurtulurlardı.

‘…A ve B-Seviyeli Avcıları çok mu küçümsedim?’

Durum kesinlikle bu olabilirdi.

Yeri araştırırken, savaşın biraz tek taraflı olması gerektiğini düşündü.

Ancak…

‘Bekle, bu…’

Cha Hae-In tuhaf bir şey fark etti ve cesetlerden birine daha yakından bakmak için çömeldi. Ve gözleri eskisinden daha da büyüdü. Ayağa kalktı ve hızla Yüce Ork cesetlerinin her birine bakmaya başladı.

‘Bu ve bu da…’

Şüphesi yavaş yavaş kesinliğe dönüştü.

‘Fakat nasıl…??’

Böyle bir şey nasıl olabilirdi?

Hemen hemen tüm Yüce Ork’ta kısa ama inanılmaz derecede keskin silah yarası vardı.

‘Öldürecek kadar ölümcül değiller ama…’

Fakat bunların Yüce Orkların hareketlerini engellemeye kesinlikle yeterli olduğunu düşünüyordu. Bu, diğer Avcıların başka biri tarafından hazırlanan lezzetli yemeklerle dolu masada yemek yedikleri anlamına geliyordu.

Bu aynı zamanda bir Avcının 20 Yüce Ork'un hepsini neredeyse tek başına katlettiği anlamına geliyordu.

Hepsinden farklı bir şekilde sadece iki Yüce Ork öldürülmüştü. Birinin kafası inanılmaz bir güçle koparılmış, diğeri ise kafasına sert bir şey çarpınca ölmüştü.

‘Bu ikisi hariç, bir kişi mi diğer tüm Orkları ölümün eşiğine getirmeyi başardı?!’

Böyle bir şey mümkün olabilir miydi?

Kendi hızından derinden emindi, ama o zaman bile aynı durumda aynı başarıya ulaşacağından emin olamıyordu. Ayrıca, bildiği kadarıyla Sohn Ki-Hoon’un ekibinde suikastçı tipi hançer veya kısa kılıç kullanan bir Avcı da yoktu.

‘…Kısa kılıç?’

O zaman beyninin önünden belli bir sahne geçti.

Dün patron odasının yanında duran adam.

Seong Jin-Woo kesinlikle her iki elinde de kısa silah tutuyordu.

‘O adam olabilir mi?’

Düşünceleri bu noktaya geldiğinde Cha Hae-In'in kafası zindanın daha derin kısımlarına doğru kaydı. Ve ifadesi hızla sertleşti. Bu inanılmaz derecede güçlü sihirli enerji dalgasını hissedebiliyordu, hayır, daha önce hiç deneyimlemediği türden olan sihirli enerji titremeleri oradan geliyordu.

Havanın kendisi titriyordu.

‘Hayır!!’

Cha Hae-In alt dudağını ısırdı.

Bu büyülü enerji patron canavara aitse Sohn Ki-Hoon’un ekibinden hiç kimse hayatta kalamazdı.

Tüm gücüyle patron odasına doğru koşmaya başla