ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

“Hyung-nim, dün ortaya çıkan Kapı için izin almanın bizim için zor olabileceğini duydum.”

Şövalye Düzeni Loncası Başkanı Park Jong-Su'nun işe geldikten sonra yaptığı ilk şey ifadesini sertleştirmek oldu.

“Ne?”

Başkan Yardımcısı Jeong Yun-Tae aceleyle kendini açıkladı.

“Birlik çalışanlarının ölçmesinin sonucu, görünüşe göre beklediklerinden daha yüksek çıktı.”

“Ne, bu bir S-Seviyeli mi?!”

“Hayır, değil. A-Seviyeli olduğunu söylüyorlar, ancak ölçeğin en üstünde.”

“Beni rahat bırak dostum. Gerçekten.”

S-Seviyeli bir Kapı olsaydı, tereddüt etmeden ondan vazgeçebilirlerdi. Şövalye Düzeni Loncası'nda hiç S-Seviyeli Avcı yoktu, bu yüzden S-Seviyeli bir Kapı’yı temizlemeye kalkışmaları pek mantıklı olmazdı.

Tıpkı Jeju Adası baskınında olduğu gibi, Birlik'in sırf böyle bir Kapı ile uğraşmak için ülkedeki tüm S-Seviyeli Avcıları çağırması gerekiyordu.

Bununla birlikte, sihirli enerji emisyon ölçümünün ‘A’ seviye olduğu ortaya çıkarsa hikaye büyük ölçüde değişecekti. Şövalye Düzeni Loncası, Güney Kore'deki beş büyük Lonca’dan biri varsayılsa bile A-Seviyeli Kapı ile başa çıkamadığı için alay konusu olurdu.

Zaten zayıflayan varlıkları bu hızla daha da görünmez hale gelebilirdi.

“Hyung-nim, ne yapacaksın?”

“Henüz emin değilim.”

“Eğer karışmazsak o zaman Parlayan Yıldız insanları kesinlikle ortaya çıkar...”

Honam bölgesinden Parlayan Yıldız Loncası. Bu ismi duyduğunda Park Jong-Su’nun gözlerindeki ince kan damarları şişti.

“Evimizin önündeki o büyük Kapı’yı Mah Dong-Wook'un ellerine mi hediye etmek istiyorsun?!”

“Hayır, sadece söylüyorum, hyung-nim.”

“Ölsem bile bunun olmasına izin vermeyeceğim.”

“O zaman, bunu üstlenmek ister misin, hyung-nim?”

Önceden telaşlanmış olan Park Jong-Su aniden ağzını kapadı.

Yine de tepkisi belliydi. Ondan çıkacak sadece bir kelime, sadece onun değil, baskın ekibi üyelerinin de kaderini belirleyecekti. Tedirgin olsa bile, hissettiği gibi mırıldanmamalıydı.

Park Jong-Su’nun başına bir migren girdi.

“Loncamdaki A-Seviyeli Avcılar, diğer büyük Loncalarda olduğu gibi seviye ile başa baş durabilir.”

Hayır, eğer biri Şövalye Düzeni'nin kadrosundaki gibi seviyenin sayısını veya genel kalitesini dikkate alırsa ekibi kolayca Güney Kore'deki en iyi Lonca olan Avcılar'a eşit olurdu.

Tek sorun, S-Seviyeli Avcıların olmamasıydı.

Kadrolarında S-Seviyeli Avcıları olmadığı için Şövalye Düzeni, Güney Kore'nin sözde beş büyük Loncası'ndan atılma tehlikesiyle karşı karşıyaydı.

Aynı nedenden ötürü, Şövalye Düzeni’nin seçkinleri, normal A-Seviyeli Kapılar ile başa çıkabilecek kadar iyiydi. Ancak eğer bu, A-Seviyeli spektrumun en üst ucunda olduğu ölçülen bir Kapı ise S-Seviyeli Avcıları olmadığı için Şövalye Düzeni, onu temizlemeye çalışırken baskın ekibi üyelerinin hayatlarını riske atmak zorunda kalacaktı.

Nominal olarak A-Seviye ile seviyelendirilmiş olmasına rağmen, böyle bir zindanı temizlemenin zorluğu gerçekte S-Seviye'ye çok daha yakın olacaktı. Avcı Birliği de tehlikeleri biliyordu ve bu yüzden Şövalye Düzeni'ne baskın izni verip vermemeye karar vermemişlerdi.

‘……..’

Park Jong-Su’nun sessiz düşünceleri uzadıkça, Jeong Yun-Tae ihtiyatlı bir şekilde kendi fikrini patronuna söyledi.

“Hyung-nim. O şeyin Kırmızı bir Kapı olduğu ortaya çıkarsa o zaman hepimiz kesinlikle öleceğiz.”

“Öleceğimize eminim.”

En yüksek seviyei A-Seviyeli Kapı ile başa çıkmaya çalışmak zaten zordu, ama lanet Kırmızı bir Kapı’ya dönüşmesi? Bunu düşünmek bile onu dehşete düşürdü.

Şans meleği onların tarafında olsaydı ekibin yarısı hayatta kalırdı. Aksi takdirde kendisi de dahil olmak üzere baskın ekibinin tamamı zindanın içinde yok olurdu.

‘Nesnel olarak düşünürsem, bundan vazgeçmeliyim.’

Ama yine de eğer Şövalye Düzeni’nin A-Seviyeli bir Kapı’da pes etmelerinin hikâyesi ortalıkta dolaşırsa kaderleri bitecekmiş gibi düşünülmeliydi. Hangi acemi, tek bir S-Seviyeli Avcısı olmayan ve A-Seviyeli bir Kapıyla bile başa çıkamayan bir Lonca’ya katılmak isterdi?

“Bu durumda hyung-nim, başka bir Lonca ile ittifak kurmaya ne dersin?”

Park Jong-Su başını salladı.

“Bunu tek başımıza yapamayacağımızı ve yardıma ihtiyacımız olduğunu bildiklerinde kim bizimle ittifak kurmak ister ki?”

Özellikle de Şövalye Düzeni resimden tamamen kaldırılıp A-Seviyeli Kapı’nın sunabileceği her şeyi kendilerine alabilecekleri şansı varken? Ve bir ittifak kursalar bile, yine de sıkıntı olacaktı.

‘Beceriksizliğimizin reklamını yapmakla aynı şey.’

Yüzlerinde derin bir endişeyle kaşlarını çattılar. O anda.

“Başka bir Lonca ile ittifak sorun oluyorsa serbest bir çalışanla çalışmaya ne dersiniz?”

İki erkeğin kafası, yanlarından gelen kadının sesine doğru birlikte yöneldi. Bu, elit baskın ekibi iyileştirmekle görevlendirilen A-Seviyeli Şifacı Jeong Ye-Rim idi.

Bir Şifacı’ya baskın meselelerinde çok söz hakkı veriliyordu. Ve eğer o Şifacı, çeşitli yeteneklere sahip bir A-Seviyeli ise bundan bahsetmeye bile gerek yoktu.

Ancak Şövalye Düzeni Loncası'nın kaderi burada sallandığından Park Jong-Su sorunlu ifadesini kolayca gizleyemedi.

“En zor A-Seviyeli Kapı’nın içine girmek istiyoruz, o halde tek bir serbest çalışan nasıl yardımcı olabilir...”

Ama sonra Park Jong-Su sözlerini orada bıraktı.

‘Ah!!’

Çünkü kendi konuşmasının ortasında belli birini hatırladı. S-Seviyeli canavarları tek başına süpürme yeteneğine sahip bir adam, A-Seviyelileri boş ver!

Park Jong-Su, artık heyecanını bastıramadığı için koltuğundan fırladı.

‘Bay Seong Jin-Woo bize katılırsa o zaman...!’

Bu adam, Koreli S-Seviyeli Avcıların birleşik gücünün hiçbir şey yapamayacağı bir canavarı kolayca başından savmıştı. Katılmayı seçerse baskın ekibi üyelerinin güvenliği %100 garantili olurdu. Ve hepsi bu muydu?

Ayrıca, A-Seviyeli bir Kapı’yı temizlemek için başka bir Lonca’nın gücünü ödünç alma zorunluluğundan da kurtulabilirlerdi.

‘Aksine, Şövalye Düzeni’nin şöhreti artacaktır.’

Bir baskını tamamlamak için ülkedeki en iyi Avcı ile ittifak kurmak Loncayı hiçbir şekilde olumsuz etkilemeyecekti.

Ekip üyelerinin garantili güvenliği ve Şövalye Düzeni Loncası’nın onuruna bir destek – bu, bir taşla iki kuş vurmanın harika bir yoluydu.

Şimdi gerçekten heyecanlanmış hisseden Park Jong-Su, hevesli bir sesle konuştu.

“Seong Jin-Woo Avcı-nim şu anda ne yapıyor?”

Başlangıçta fikri ortaya atan Jeong Ye-Rim ve yandan sessizce dinleyen Jeong Yun-Tae başlarını salladı.

“Kısa bir süre önce yolun ortasında beliren Kapı’yı açtığı için, bugünlerde oldukça sessiz.”

Jeong Yun-Tae, son zamanlarda televizyon haber yayınlarından birinde Seong Jin-Woo'yu gördüğünü hatırladı ve telefonunu çıkardı.

“Hyung-nim'in, Seong Jin-Woo Avcı-nim’in irtibat numarasını bulmalı mıyım?”

“Hayır, zahmet etme. Telefonunu yere koy.”

“He?”

“Bir telefon görüşmesi üzerinden bu kadar önemli bir şeyi çözmeye çalışman gerektiğini düşünüyor musun? Hayır, onunla buluşmalı ve bunu yüz yüze tartışmalıyız.”

“Aha!”

Jeong Yun-Tae bu fikre hemen katıldı ve Park Jong-Su gülümsemeye devam etti.

“Kuzeye gidelim.”

***

O akşam.

Cha Hae-In, çarşafları başının üzerine çekmiş yatağında yatıyordu. Ama o anda büyük bir sıkıntı içinde kıvranıyordu.

‘Neden gidip dedim ki, ne sanıyordum?! Sadece neden!!’

Bu itiraf etmekle aynı şey değil miydi?!

Çılgınca, çarşafları tekmeledi ve sonunda ancak birdenbire kafasına bir düşünce geldikten sonra hareket etmeyi bıraktı.

‘O zaman…’

O halde Bay Seong Jin-Woo’nun cevabını nasıl deşifre edecekti?

[“Bu durumda, Loncama katılmanın daha iyi bir yolu yok mu?”]

Bu durumdan çabucak kaçmak istedi ve aceleyle ayrılmadan önce bunu düşüneceğini söyledi, ama sadece o anı hatırlamak öyle bir sıkıntıya neden oldu ki, düşünce süreci neredeyse o anda tamamen durdu.

Kızardı.

Yine hatırladığı anılar yüzünden yüzü kızardı.

Büyüyen çağrılmış yaratığın çıldırmış gözlerine baktığında kaçınılmaz ölümünü tahmin etmişti. Mutlak bir dehşet hissetti. Bu, avın kaderiydi.

Cha Hae-In, her iki taraftan da ona inen pençeleri görünce gözlerini kapattı. Ama sonra…

Sırtından gelen sıcaklığı hissetti. Aynı zamanda, her tarafını tanıdık bir koku sardı.

‘Ah…’

Cha Hae-In dikkatlice gözlerini açtı ve arkasına baktı. Ve Jin-Woo'yu orada durup çıplak elleriyle pençeleri durdururken çağrılan yaratığa kızgın gözlerle bakmakla meşgul buldu.

O anda kalbinin çarptığı doğruydu.

Ama sonra…

[“Benimle ilgileniyor olabilir misiniz?”]

Böyle bir durumda böyle bir soru sormak açıkça haksızlık olmaz mıydı?!

‘Hayır, bekle.’

Cha Hae-In, tüm rahatsız edici düşünceleri silkeleyecekmiş gibi başını sertçe salladı. Kendine böyle sorsa bile ona dürüstçe cevap vermemeliydi.

‘Ne de olsa beni tuhaf biri olarak görmeye başlayabilir.’

Yapmaması gerektiğini bildiği halde dudakları kendi kendine açıldı.

Belki de Avcı Seong Jin-Woo'nun yanındayken zihni daha rahat hissettiği için, ona her zaman gizli tuttuğu bir yanını açığa çıkardı. Sanki artık kendinde değilmiş gibiydi.

‘…Kendim değilmişim gibi?’

Bu sözler bazı nedenlerden dolayı oldukça tanıdık geliyordu.

Nereden olabilirdi? Bir yerlerden benzer bir ifade duyduğunu belli belirsiz hatırlayabiliyordu.

O anda oldu – bir zamanlar zihninden silinen bir hatıra parçası beyninin yanından geçti.

-…Lütfen ver onu.

Cha Hae-In hızla ayağa dikildi.

‘…!!’

Sonunda o sesi hatırladı, tıpkı uyanık bir rüya gibi yavaşça diğer tarafa geçip gidiyor gibi görünen bir sesti. O kadar uzun zaman önce olamazdı.

-…Lütfen bu mesajı ilet.

‘Ben, ben…’

Cha Hae-In, sesin içeriğini ve sahibini hatırlamak için elinden gelenin en iyisini yaptı. Hafızanın tam kapsamı, sanki kalın bir sis perdesi üzerindeymiş gibi bulanık ve belirsizdi, yavaşça eski ihtişamına kavuştu.

-…Lütfen dikkatli olması gerektiği mesajını ilet.

‘…Avcı Min Byung-Gu ile tanıştım.’

Bilincini kaybettiğinde ve sonsuz boşluğa sürüklendiğinde Avcı Min Byung-Gu birdenbire ortaya çıktı ve onu bileğinden çekti. O zamanlar huzur içinde dinlenmesinin kesintiye uğramasından bir an için rahatsız oldu.

Avcı Min Byung-Gu'nun tamamını kaplayan siyah zırh karşısında şaşırdığını hatırladı. Dışarıdan sadece yüzü görünüyordu.

O yüz bile her zamanki halinden farklı olarak bazı nedenlerden dolayı oldukça üzgün görünüyordu.

O anların anıları yavaşça zihnine geri dönerken, Cha Hae-In omurgasından aşağıya doğru bir ürperti hissetti.

Avcı Min Byung-Gu onunla konuştu, ifadesi gözyaşlarını zar zor tutuyordu.

- Avcı Seong Jin-Woo'ya….

‘Avcı Seong Jin-Woo'ya, ne...?’

– Lütfen sahip olduğu güce karşı dikkatli olması gerektiği mesajını ilet.

***

Duşu bitirdikten sonra Jin-Woo banyo penceresinin önünde durdu.

‘Hmm…’

Durduğu yerden kesinlikle iyi görünüyordu, ama…

Ancak Cha Hae-In gibi bir güzel birinin Loncaları değiştirmeyi denemek için ona ilgi duyabileceği kadar iyi göründüğünü düşünmesi…

‘Gerçekten o kadar yakışıklı mıyım?’

Jin-Woo aynaya daha derin baktı. Ve bir anda sırıttı. Kimse ona söylemese bile narsisizm içinde boğulmayı planlamıyordu.

Kendisiyle ilgili tek bir şeye güveniyordu ve bu da…

…Bu, tekrarlanan günlük görev rutinleri ile giderek daha sıkı hale gelen gergin kasları ve muhtemelen Sistemin etkisiyle eskisinden çok daha fazla büyüyen boyu olabilirdi. Bununla ilgiliydi. Yani, sahip olduğu tek şey vücuduydu, başka bir şey değildi.

Yüzüne gelince… Normalden daha keskin gözleri bir eksiydi, sokaklarda sıkça görülen ortalama bir adam seviyesinde değil miydi?

Bu noktada bir şey fark etti.

‘Bekle.’

Jin-Woo'nun ifadesi, aynaya bakarken ciddileşti. Başını hafifçe yana eğdi ve öncekinden daha yakından baktı. Aynanın yansımasındaki Jin-Woo ve gerçeklikteki Jin-Woo uzun bir süre birbirlerine baktı.

‘Ha?’

Jin-Woo’nun gözlerinde tuhaf bir ışık parladı. Bakışları tüm yüzüne kaydı. Ve düşündüğü gibi...

Gerçekten değişti.

Normalde görülemeyen ve çok yakından bakılması gereken o küçük yara izleri, lekeler ve çentikler, daha farkına varmadan önce yüzünden kaybolmuştu.

‘Bu, ‘İyileştirme İsteği’ güçlendirmesinden mi kaynaklanıyor?’

Oyuncu olmanın ödülü olarak aldığı güçlendirme etkilerinden biri, ‘tüm hasarlı vücut parçaları orijinal hallerine geri döndürülecek’ demişti.

Bu güçlendirme, taş heykellerden biri tarafından kesilen bacağı da yeniden oluşturmayı başarmıştı. Dolayısıyla bu küçük cilt hasarlarının tamamen iyileşmesi o kadar da garip olmazdı. Ancak, gerçekte şaşırtıcı olan şey…

‘…Sanırım gerçekten gençleştim?’

Aslen yirmili yaşlarının ortasındaydı. Ama aynadaki adam, yirmili yaşlarının başında iki, üç yaş daha genç görünüyordu. Şimdi bu şaşırtıcı bir şeydi.

Görünüşe göre sihirli enerji Uyanmış'ın yaşlanma sürecini bir dereceye kadar geciktirebilirdi, bu yüzden bu buna benzer bir etki olabilir miydi?

‘Bana biraz izin ver…’

Jin-Woo, yetişkin bir adamın aynada kendine böyle bakmasının komik bir fikir olduğunu düşündü ve banyodan çıkmaya karar verdi. Mükemmel zamanlamayla, küçük kız kardeşi de yatak odasından çıktı ve kardeşler arasında oturma odasında kısa bir buluşma yaşandı.

Jin-Woo sırıttı ve Jin-Ah'a seslendi.

“Hey?”

“He?”

“Sence nasıl görünüyorum?”

“Ne demek istiyorsun?”

“Erkek olarak çekiciliğim gibi.”

“Ha?”

Jin-Ah kaşlarını çattı.

“Peki, bu asılsız öz güveni nereden buldun? Çünkü benim gözümde hala aynı evden çıkmayan oppasın, anladın mı?”

“Pekâlâ, bunun için teşekkürler.”

Jin-Woo sırıttı ve ondan hafifçe makas aldı, o da misilleme olarak bacağına oldukça keskin bir tekme attı. Tabii acı içinde zıplayan Jin-Ah'dı.

“Oppanın nasıl bir insan olduğunu unuttun mu? O kafanla düzgün çalışabiliyor musun?”

“Neydi bu?”

Jin-Ah surat asarak ona gözlerini kıstı.

“Okulda deneme sınavında birinci oldum, bilmen gerek.”

Jin-Woo, kız kardeşinin tepkisinden gerçekten keyif aldı ve kahkahasını durdurmakta zorlandı.

Ailenin etrafta olmasının en iyi yanlarından biri, değişmiş olsanız bile size eskisi gibi tamamen aynı şekilde davranmalarıydı.

Jin-Woo ıslak saçını ovalamak için havlu kullandı ve Jin-Ah'ın yanından geçti.

“Sıkı çalış.”

“Sen de, oppa.”

Yine de odasına girmeden hemen önce bir şey hatırladı ve arkasına baktı.

“Ah doğru. Yakında bir Lonca kurmayı düşünüyorum.”

“Ohhh!”

Jin-Ah’ın ifadesi canlandı ve gözleri de pırıl pırıl parladı.

“Oppa, bundan sonra sen de ‘başkan’ olarak adlandırılacak mısın?”

“Her şey yolunda giderse.”

“Loncanın adı ne?”

“Senin fikrini duymak istediğim şey buydu.”

“Ah! Nedir o? Nedir o??”

Jin-Woo, ona beklenti içinde bakmakla meşgul olan küçük kız kardeşine temkinli bir şekilde sordu.

“ ’Solo Oyun’ Loncası ismi hakkında ne düşünüyorsun?”

BL: Evet arkadaşlar bugünkü bölümümüz burada bitmiştir. Yorumlarınızı ve Beğenmeyi unutmayın. İyi okumalar.