ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Soru sormak mı istedi?

Jin-Woo buna şaşırmıştı, ama Thomas Andre’nin gözlerinden parlayan ışığın içinde herhangi bir kötü niyet algılamadı ve evet anlamında başını salladı.

Cevap verir vermez…

“Kolum…”

…Thomas Andre sol kolunu kaldırdı, şu anda bandajlara sıkıca sarılı haldeydi.

“Bu kolda geriye kalan sihirli enerji saldırısının verdiği hasar o kadar büyüktü ki Şifacılar bunu düzeltemedi. Doktorlar da bana aynı şeyi söyledi. Yavaş yavaş iyileşiyor olsa da kolumu tekrar düzgün kullanmamın uzun zaman alacağını söylediler.”

Sol kolunu Jin-Woo’nun yumruğunun önemli miktarda sihirli enerjisi tarafından çekilmesini engellemek için kullandı. Kavga bittikten hemen sonra, koldaki kemikler ince bir pudra haline geldi ve sol kolunu bir daha asla kullanamama şansı vardı.

Şifacılar acil tepkisi ve kendi mükemmel yenileme gücü, şansını önemli ölçüde artırmıştı, ancak o zaman bile durumu hala bu kadar kötüydü.

Bu saldırı gerçekten, saçma bir şekilde güçlüydü.

Vücudunun her tarafında geride bıraktığı acı savaşın izleri, ona her türlü ağrı ve donuk acıyı armağan etmişti. Ancak acı ona ne olduğunu düşünmesi için zihnin netliği verdi ve sonra biraz daha düşündü.

Ancak bir cevaba ulaşamadı ve başka seçeneği olmadığı için Jin-Woo'yu bu şekilde çağırmaya karar verdi.

Koreli Avcı, ona ‘Yaralarıyla övünmek için mi burada?’ diye ima edilen bir bakışla bakıyor olsa da Thomas Andre yine de kafasındaki soruyu sordu.

“Sensen beni ya da Lonca üyelerimi öldürmende sıkıntı yok.”

Bu yabancı topraklarda Koreli yoldaşını kaçıran ve esiri kurtarmaya geldiğinde ona saldırmaya devam edenler, Thomas Andre ve onun astlarıydı.

Avcı Bürosu tarafından yapılan açıklamanın ima ettiği gibi, Jin-Woo her bir Çöpçü Loncası üyesini öldürmeye karar verse bile, ABD hükümetinin herhangi bir cezasından kurtulmuş olacaktı.

‘Elbette, ilk başta onu yargılamak için hiçbir yolları olmayacaktı…’

Ancak Seong Jin-Woo, Hwang Dong-Su dışında kimsenin canına kıymadı.

Ya Thomas Andre kendini benzer bir durumda bulduysa? Kimsenin canlı olarak uzaklaşmasına izin veremedi. Bunu yapmak için yeterli güce sahipti ve hatta açık bir bahaneyle desteklenebilirdi.

Peki, Seong Jin-Woo neden kimseyi öldürmemeyi seçti? Geçtiğimiz iki gün boyunca, bu düşünce Thomas Andre’nin zihninde büyük bir yer kapladı ve onu yalnız bırakmak istemedi.

“O anda... Neden hepimizin yaşamasına izin verdin?”

Elbette, yenilgisini kabul eden ve kendi yolunda merhamet dileyen kişinin kendisi olduğunu biliyordu. Ancak, sonunda nihai kararı veren Jin-Woo'ydu.

Unutmamak gerekir ki Lonca üyelerinin hiçbiri, çağrılmış yaratıkları tarafından eğitildikten sonra bile öldürülmemişti. Thomas Andre, hepsinin ‘nedenini’ öğrenmek için gerçekten can atıyordu.

Jin-Woo'nun cevabı onun için çok kötüydü. Derinlemesine düşündüğü son birkaç günü o anda tamamen anlamsız hale getirdi.

“Çünkü hiçbiriniz ölüme değer bir suç işlemediniz.”

Jin-Woo, Thomas Andre'nin küstah tavrını gözden kaçırmakta zorlandı, ancak yine de Amerikalı, o zamanda kendi Lonca üyelerinden biri olan Hwang Dong-Su'yu korumak için ortaya çıkmıştı.

Çöpçü Loncası üyelerinin geri kalanı için de aynıydı. Ona saldırmaya başlama konusunda haksızlık etmişlerdi, ama kararlarını tamamen ödemişlerdi.

Jin-Woo, o akşam Thomas Andre’nin kafasına yönelik son saldırıyı geri çekerken düşündüğü şey buydu.

Amerikalı Avcı bu cevabı duyduğunda gözleri orada bir anlığına büyük bir titreme oluşturdu.

“...Yani, öyleydi.”

Ceza olarak ölüme değer bir suç işleyen Hwang Dong-Su'nun son kaderini düşündüğümüzde, bu cevap bir yalan gibi görünmüyordu.

Düşününce başından beri oldukça basitti.

Thomas Andre’nin düşünceleri, cevabı duymadan öncekinden daha karmaşıktı, ama diğer taraftan çok daha tazelenmiş hissetti ve şimdi rahat bir gülümseme oluşturabilirdi.

“Kolum iyileştikten sonra sana güzel bir yemek ikram etmek istiyorum. İletişim bilgilerini şuradaki menajerime bırakabilir misin, böylece seni daha sonra arayabilirim?”

Thomas Andre veda ederken temkinli davrandı ve ayrılmak için arkasını döndü. Laura o zamana kadar arkasında beklemedeydi ve hafifçe başını eğdi.

Patronu ikinci kez arkasına bile bakmadı ve ziyafet salonundan çıktı. Her adım attığında, partiye girenler sanki o Musa ve gelen insanalar da Kızıldeniz'miş gibi kenara ayrıldılar.

Laura bakışlarını Jin-Woo'ya kaydırmadan önce uzaklaşmasını izledi.

“Lonca Ustam, şu anda Lonca üyelerinden hiçbirini öldürmemeniz için size minnettarlığını ifade ediyordu, Avcı-nim.”

Jin-Woo anında bu sözlerden suskun kaldı. O adamın bu sonuca varmak için söylediklerini nasıl yorumlamalıydı?

Jin-Woo’nun kafa karışıklığını o kadar da şaşırtıcı bulmuyormuş gibi, Laura hızla daha fazla açıklama ekledi.

“Öyle görünebilir ama gerçekte sandığınızdan çok daha utangaç.”

“Ah, ha... Anlıyorum.”

Öyle söylediyse o zaman o şekilde olmalıydı.

Diğer tarafın ilk kez böyle görünmesi sayesinde Jin-Woo, Thomas Andre'yi aramakta ve askerlerinden birini adamın gölgesine saplamakta zamandan tasarruf etti. Bu yüzden her şeyin yolunda olduğunu söylemek için başını salladı.

Laura, patronunun vedalaşma şeklini yorumlama işini tamamlandığına göre, bloknotunu çıkardı ve bilgiyi not almaya hazırlandı.

“Avcı-nim, sorun olmazsa iletişim bilgilerinizi sorabilir miyim? Ve ayrıca…”

Saçları düzgünce bir topuzun içine sıkışmış sarışın güzel, çekici bir gülümseme oluşturdu.

“Lonca Lideri minnettarlığını bir armağanla ifade etmek istiyor. İhtiyacınız olan veya istediğiniz bir şey varsa lütfen bana söyleyin.”

“Ah. Teşekkür ederim ama ihtiyacım yok.”

Jin-Woo kibarca teklifi reddetti.

Laura, sanki bu yanıttan rahatsız olmuş gibi çabucak tuhaf bir gülümseme oluşturdu ve kararını tekrar gözden geçirmesini istedi.

“Lonca Ustam… Şey, zirveye çıkma arzusu oldukça güçlüdür, bu yüzden birine borçlu olduğunu düşünürse muhtemelen çok geçmeden delirecektir. Ögenin ne olduğu gerçekten önemli değil, bu yüzden lütfen bana neye sahip olmak istediğini söyleyin.”

Jin-Woo tekrar reddetmek üzereydi ancak Laura'nın tavsiyesini dinledikten sonra direnmeyi bıraktı.

Gerçekten hiçbir şeye ihtiyacı olmasa da bu kadar ileri gitmeye istekli olduklarında karşı tarafın iyi niyet gösterisini tekrar reddetmenin görgü kurallarına aykırı olduğunu düşündü.

Tek sorunu aynı kaldı.

‘…Şu anda ihtiyacım olan hiçbir şeyi düşünemiyorum.’

Para? Son birkaç başarılı baskından sonra zaten önemli bir miktarına sahipti.

Ayrıca Ah-Jin Loncası, yeterli büyüklükte bir Büyük Lonca’nın bir yılda Dev tipi canavarların tüm kalıntılarını satarak kazanacağından fazlasını kazanmıştı. Ve Jin-Woo da bu Ah-Jin Loncası’nın patronuydu.

Loncasının mali gücünün Çöpçü'nün yanında kıyaslanamayacak kadar küçük olacağını biliyordu, ama Amerikalıdan bir yardım isteyecek kadar da düşük değildi.

‘Gelecekte Thomas Andre veya Çöpçü Loncası'ndan yardım istemem gereken bir an olmayacağından oldukça eminim…’

Muhtemelen bu teklifi reddetmesi gerektiğini düşünerek fikrini tekrar değiştirdi. Ama sonra kafasında bir fikir parladı.

‘Bir dakika bekle. Çöpçü Loncası…’

Bu Lonca, her gün yorulmadan çalışmaya devam eden dünyanın en iyi elitlerinin bir araya gelmesinden oluşuyordu.

Şimdiye kadar temizledikleri tüm zindanları saymak imkânsızdı ve belki de şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu zindanlardan kurtardıkları eserlerin zenginliği de oldukça büyük olmalıydı.

Çöpçü Loncası'nın depolama tesisinde yararlı bir ‘ögenin’ saklanma şansı vardı. Jin-Woo yanıtını vermeye kendini zorladı.

“Kullanışlı bir kısa kılıç veya hançer…”

Son zamanlarda inanılmaz savunmalara sahip epeyce rakiple karşılaşmıştı ve ‘İblis Kral’ın Kısa Kılıç’ çifti onlara karşı etkisiz kalıyordu.

Çöpçü Loncası'nın yardımıyla silahlarını başka bir şeyle değiştirmenin kötü bir fikir olmayabileceğini düşündü. Bu anlaşmadan yararlı bir ürün çıkmasa bile, kaybedecek hiçbir şeyi olmayacaktı.

“Kısa kılıçlar veya hançerler… Anlıyorum. Teşekkür ederim, Avcı-nim.”

Laura, cevabını duyduktan sonra parlak bir şekilde gülümsedi. Not defterine not almayı bitirdi ve ayrıca ziyafet salonundan çıktı.

Adam White, Goliath’ın beklenmedik ziyaretinin başka bir olaya yol açıp açmayacağını merak ederek endişeden çok korkmuştu. Ama şimdi her şey sorunsuz sona erdiğine göre uzun, rahat bir nefes aldı ve Jin-Woo'ya yaklaştı.

“Avcı-nim. Listedeki Avcılarla şimdi buluşacak mısın?”

“Evet.”

“Bu durumda, rehberin olayım. Temsilcilerimiz salonun çeşitli yerlerinde bulunuyorlar, bu yüzden onları çok hızlı bir şekilde bulabilmeliyiz.”

“Gerek yok.” diye yanıtladı Jin-Woo sırıtarak. “Bunu yapmak zorunda değilsin.”

Gölge Askerlerine parti mekânı etrafında dolaşmaları talimatını çoktan vermişti. Şimdiye kadar tüm Avcıların nerede olduğunu hemen hemen biliyordu. Tek yapması gereken, onlarla tek tek tanışmaktı.

Belli ki Adam White ne olup bittiğini bilmiyordu ve sadece gözleri şaşkınlıktan dönerken orada durabilirdi.

“Affedersin?”

Yanıt yerine Jin-Woo ona bir soru sordu.

“Bu arada bir kişi eksik, değil mi? Buradaki listede 6. kişiyi göremiyorum.”

“Ama nasıl…?!”

Jin-Woo omuzlarını silkti ve Adam White sanki anlamış gibi başını salladı.

‘Ah, doğru. Ticari sır, değil mi…’

Amerikan ajanı devam etti.

“Maalesef konferanstan birkaç gün önce bu kişiyle tüm iletişimimizi kaybettik. Brezilya hükümeti, bu kişinin nerede olduğunu gizlice arıyor, ancak henüz somut bir ipucu bulamadı.”

Jin-Woo başını salladı.

Listenin 2 numaralı sahibine, Thomas Andre’ye, bir gölge yerleşirdi. Üçüncü Christopher Reid ve 6. Brezilyalı Avcı ortalıkta yoktu.

‘Bu da demek oluyor ki yedi kişi kaldı.’

Jin-Woo, Adam White ile konuştu.

“Tamam hadi gidelim.”

“Peki.”

İkisi ziyafet salonunda dolaşıp listedeki Avcıları tek tek selamladı.

Adam White'dan onlarla daha önce tanışmak için fırsatlar ayarlamasını istedi, çünkü gölgeleri bağlamak üzere olduğu bu insanlar hakkında biraz daha fazla şey öğrenmek istiyordu. Listedeki ilk kişi Liu Zhigeng'den başladı ve onuncu sıraya kadar ilerledi.

‘Ha??’

‘Avcı Seong Jin-Woo bu fırsatı kullanıp ağ mı kuruyor?’

‘Ama konuştuğu Avcılar... Değil mi?’

Avcılar, Jin-Woo'nun selamlaşmak için ilk yaklaştığı insanların yüzlerini taradılar ve belki de uğrayıp onlara da merhaba diyeceğini ummaya başladılar.

‘Bu tarafa geliyor…!’

‘Biliyordum. Elbette, konuşmak istediği bir sonraki kişi benim.’

Jin-Woo ile endişeyle konuşmak için bekleyen avcılar, tam yanlarından geçtikten sonra hayal kırıklığı ve özlem içinde kafalarını düşürüyordu.

Bir anda, ‘operasyonu’ sona erdi. Jin-Woo, maiyetiyle birlikte ziyafet salonundan ayrılmadan önce listede bulunan Avcılara Gölge Askerleri başarıyla yerleştirdi.

“Ah…”

Listedeki onuncu Avcı boğazını temizledi ve daha yüksek bir sesle konuşmaya başladı, sırtı daha da dikleşti. Öte yandan, 11. ve geri kalanı başka bir kelime söylemeden sadece içkilerini tek içişte bitiriyorlardı.

O gün.

‘Avcılar Gecesi’ ziyafetinin organizatörü olan Avcı Bürosu, parti sırasında alkol tüketiminde ani ve benzeri görülmemiş bir artış nedenini bulmak için çok çalışmak zorunda kaldı.

***

“Öyleyse, yarın son gün, değil mi?”

Müdür yardımcısı, şu anda bir ofis koltuğunda kambur duran Ajan Adam White'a bir fincan kahve uzattı. Genç adam hemen dik oturdu ve dikkatlice bardağı aldı.

“Teşekkürler, bayım.”

Müdür yardımcısı Adam White'ın omzuna hafifçe dokundu ve yanına yerleşti.

“Goliath'ın Avcı Seong ile çatıştığı haberini duyduğumda bayılacağımı düşünmüştüm, ama… Bir felaketi önlemek için çok çalıştığını duyunca rahatladım. Orada mükemmel iş çıkardın.”

“Beni çok fazla övüyorsunuz, efendim…”

Öyle bir şey söylüyor olabilirdi, ama bu gezegende gerçekten övülürken amirine kim karşı çıkardı?

Adam White’ın yüzünde parlak bir ifade oluştu.

Müdür yardımcısı, kıdemsiz subayının içten cevabına memnuniyetle baktı ve bir soru sormadan önce kahvesinden bir yudum aldı.

“Pekâlâ. Onu yakından gözlemleme fırsatına sahip olduğuna göre, Avcı Seong hakkındaki fikrin nedir?”

Adam White cevabını vermeden önce bir süre düşündü.

“Müdür yardımcısı. Seong Jin-Woo Avcı-nim'in dinlenmeden her gün hala egzersiz yaptığını biliyor muydunuz?”

“Egzersiz yapmak?”

“Evet, şahsen onayladım. Her sabah on kilometre koşuyor, 100 şınav çekiyor ve ayrıca mekik çekmeyi ve squat yapmayı da asla unutmuyor.”

“Gerçekten mi??”

Müdür yardımcısının kaşları yukarı kalktı.

Yasal olarak dünyanın en güçlü Avcısı olarak anılabilecek Avcı Seong Jin-Woo, hala her gün böyle basit egzersiz rutinleri mi yapıyordu?

İnsan vücudunun sınırlarını düşünülemez derecede aşmış bir fiziğe sabah koşunun nasıl bir etkisi olabilirdi?

Adam White, müdür yardımcısının ne kadar kafası karışık göründüğünü gördü ve konuyla ilgili düşüncelerine hızla devam etti.

“Efendim, sanırım egzersiz rutini fiziğini geliştirmekle ilgili değil, daha çok zihinsel disipliniyle ilgili.”

“Zihnini eğitmek mi?”

Adam White başını salladı.

Teknolojinin şu anki bilimin sunabileceği seviyeyi aşmasıyla bir şaşkınlığa uğramamış olmasının soğukkanlılığından, tek bir günlük eğitimi bile kaçırmama gayretinden – ve elbette, bir anda yorgun bir vücudu ve zihni yenileme konusundaki gizemli yeteneğinden.

Adam White'ın bakış açısından, Jin-Woo yürüyen, konuşan bir sürpriz demetiydi.

O hikâyeleri hüzünlü bir ifadeyle dinleyen müdür yardımcısı, bütün kalbiyle bu değerlendirmeye katıldı.

“Gerçekten de o gerçekten harika bir adam.”

Böyle bir adam bir Amerikan Avcısı olsaydı ne kadar harika olurdu? Böyle bir Avcı’ya sahip olduğu için Güney Kore'yi kıskanıyordu.

‘Mm? Kahvenin tadı daha önce böyle miydi?’

Müdür yardımcısının kıskançlığı ve hayranlığı yanında içtiği kahvenin tadı nedense aniden oldukça acılaştı. Sonunda bitiremedi ve yaklaşık yarım fincan kahveyi öyle bıraktı.

***

Kore'de çok iyi bilinen bir söz vardı.

Kore Avcı Birliği binasında Başkanın ofisinin nerede olduğunu öğrenmek istiyorsanız, ışıkların söndüğü son pencereye bakın.

Bugün bile, Goh Gun-Hui işinin geri kalanını bitirmek için geç saatlere kadar ofisinde kalıyordu.

Canavarlar güçlendikçe ve Uyanmış acemi sayısı arttıkça, kaza ve olay vakaları son zamanlarda daha sık oluyordu.

Bu tür durumları yönetmekle görevli Avcı Birliğinin bakış açısından bu, birbiri ardına sürekli bir baş ağrısı olmuştu.

“Hmm.”

Goh Gun-Hui belgeyi masasına koydu ve yorgun gözlerini ovuşturdu.

‘…Bu tuhaf.’

Nedense, son birkaç gündür kalbi titremeyi bırakmak istemiyordu.

Güm-güm, güm-güm!

Sorunlu kalbi son birkaç yıldır onu rahatsız ediyordu, bu yüzden bundan pek rahatsız olmadı, ama yine de durumu geçmişe kıyasla bile doğru gelmiyordu.

‘Bu… Sınır mı?’

Kişisel doktoru onu hemen çalışmayı bırakmazsa önümüzdeki yarım yıl içinde ölebileceği konusunda uyardı. Ancak bir yıl daha buna devam etti. Sonra ikinci yıl da geldi ve geçti.

Ve bunca zamandan sonra kendini hala bu ofiste buldu.

‘Bu kadar ilerleyebiliyorsam bu konuda yapabileceğim pek bir şey yok. Şimdiden bugüne kadar devam ettirmeyi başardığım başka bir şey.’

Goh Gun-Hui ince bir gülümseme oluşturdu.

“Hahah.”

Her neyse, neden böyle hissetti? Geçmişte, biraz daha uzun süre dayanmak isteyerek kendini daha da ileri götürmeye çalışıyordu. Ama bugünlerde o zamanki kadar endişeli hissetmiyordu.

‘Ne değişti?’

Son birkaç yıla göre şimdi farklı olan ne vardı?

Goh Gun-Hui, cevabın ne kadar açık olduğunu anladıktan sonra dudaklarından bir sırıtma sızmadan önce bu konu üzerinde dikkatle düşündü.

‘Avcı Seong Jin-Woo.’

Sonunda Güney Kore, S-Seviyeli bir felaketle mücadele etme gücüne sahipti. Sadece varlığıyla ülkenin statüsü daha iyi hale gelmişti.

‘Evet. Bu yüzden kalbim muhtemelen…’

Vücudu o genç adamla görüşmek için mi devam etmişti? Goh Gun-Hui’nin dudaklarından acı ve yalnız bir kıkırdama kaçtı.

‘Baksana bana, saçma sapan şeyler hakkında konuşmakla meşgulüm…’

Birlik Başkanı'nın yalnız mırıldanması boş ofiste yankılandı.

‘Şimdi aklıma geldi, Avcı Seong Jin-Woo'nun yarın dönmesi planlanıyor, değil mi?’

Sadece Şef Woo Jin-Cheol'un ağzından Avcı Seong’un kahramanlıklarının görgü tanığının ifadesini nasıl duyacağını düşünürken Goh Gun-Hui’nin beklentisi yükselmeye başladı.

O anda.

Ringggg… Ringgg…

Telefonu aniden aniden çaldı.

‘Bu geç saatte beni kim arıyor?’

Bir yerlerde başka bir büyük ölçekli olay yaşanmadığını umdu. Oldukça endişeli hissederek, Goh Gun-Hui hemen telefonunu açtı.

- “Hayatım, bugün kötü bir şey olmadı, değil mi?”

Telefon eşindendi.

“…Oh. Merhaba, hayatım.”

Eşi, gecenin çok geç olmasına rağmen henüz eve dönmediği için kocasının durumunu öğrenmek için arıyordu. Sesi, Goh Gun-Hui'nin sert yüzünü yavaş yavaş yumuşatmayı başardı.

“Ne demek kötü bir şey? Eve geliyorum zaten.”

O anda.

Yumuşak bir ‘chijeek!’ ile birlikte telefon aniden sinyalini kaybetti.

“…Alo? Alo?”

Artık eşinin sesini duyamıyordu.

Bir şey mi olmuştu? Goh Gun-Hui bilinçsizce dikkatini pencerenin dışına kaydırmadan önce başını yana eğdi ve telefonu kapattı.

‘…..!!’

O zaman nefes almayı unuttu.

Pencereden görünmesi gereken her şey gitmişti. Çeşitli binalar, yollar, hatta insanlar – hepsi.

Geriye kalan tek şey, ne kadar derin olduğunu deşifre etme girişimlerine meydan okuyan zifiri karanlıktı. Sadece bir göz açıp kapayıncaya kadar, penceresinin dışındaki manzara tamamen başka bir şeye dönüştü.

Böyle bir olay olamazdı.

“Fakat... Fakat bu nasıl olabilir?”

Birlik Başkanı Goh Gun-Hui tamamen şok içinde nefesini tuttu ve sandalyesinden kalkmak üzereydi, ama sonra...

…Ama sonra, tam o anda ofiste başka birinin olduğunu fark etti. Daha önce hiç görmediği biri.

Adam sanki çok uzun zamandır oradaymış gibi kanepede oturuyordu.

‘Bir insan…? Hayır, bu bir insanın aurası değil.’

Sadece aura da değildi.

Bir ceset kadar solgun bir yüz; uzun, gümüşi beyaz saçlar; sivri kulaklar ve bir çift değerli taş gibi parıldayan gümüş gözler.

Bu bir Buz Elfi’ydi. Beyaz Hayalet olarak da biliniyordu.

Her nasılsa Goh Gun-Hui onun yaklaşımını ve ofise girişini hissedememişti.

Telefonun alıcısını yavaşça yuvasına yerleştirdi ve sessizce bir soru sordu.

“Sen… Kimsin?”

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

 BL: Bir Beyaz Elf sizce Goh Gun-Hui yanında ne geziyor yoksa Egemen mi yoksa zindan kırılması mı yaşandı? Yarını bekleyin öğrenin. :D Beğenmeyi Yorum atmayı ve ifade koymayı unutmayın.