ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

[Kore Cumhuriyeti Kahramanı, Çin'e hoş geldiniz!]

[1,5 milyar insan minnettarlığını iletiyor! Çok teşekkür ederim, Seong Jin-Woo Avcı-nim!]

[Kore ile Çin arasındaki sürekli ve sonsuz dostluk için!]

Korece yazılmış büyük pankartlar – Jin-Woo onları anlayabilsin diye – havaalanının çeşitli yerlerine asılmıştı.

Liu Zhigeng, Jin-Woo'yu şahsen karşılamak için buradaydı, her yere asılı pankartlara bakarken biraz kaşlarını çattı. Burada o kadar çok insan vardı ki, binada neredeyse hiç boş bir yer göremiyordu.

Bu afişlerin içindekileri beğenmemiş gibi değildi. Ah hayır.

Avcı Seong Jin-Woo'nun topraklarında süper devasa Kapıları olan diğer ülkeler yerine Çin'i seçmesi, şüphesiz Çinli Avcı söz konusu olduğunda kutlanacak bir şeydi.

Gökyüzündeki devasa Kapı’dan dışarı akacak canavarlara karşı mücadelede başı çekmekle görevlendirilmişti, bu yüzden burada olduğu için Avcı Seong Jin-Woo'ya büyük bir minnettarlık duydu.

Yine de sorunu, Güney Kore'ye yardım etmek için adım attığı zaman kendi vatandaşlarının ona gösterdiği tamamen farklı tavırlarla ilgiliydi. Rahatsızlık seviyesini tehlikeli bir boyuta iten şey buydu.

Şimdi bile, o zamanların hatıraları hala canlı bir şekilde kafasındaydı.

‘Bu insanlar utanç kavramını anlamıyor mu??’

Onu işaret eden ve onu hain olduğu için azarlayan tüm Çin vatandaşları şu anda Jin-Woo'yu tek ses ve tek yürekle övmek ve tezahürat yapmakla meşguldü.

Dolayısıyla, Liu Zhigeng'in havalimanının her yerine asılmış pankartlara olumlu bir gözle bakmayacağı açıktı.

‘Avcılarımızı sürüklemeseydim ve Kore'ye seyahat etmeseydim, bugün Avcı Seong Jin-Woo'yu karşılayacak yüzümüz olur muydu…?’

Liu Zhigeng içinden cıkladı ve pencerenin hemen ötesindeki havaalanında aşağı inen uçağa doğru döndü.

Söyleyebilirdi. Avcı Seong Jin-Woo o uçağa biniyordu.

Çin'in Yedi Yıldız Seviyeli Avcısı Liu Zhigeng, o uçaktan vücudundaki tüm tüyleri diken diken edecek kadar soğuk bir his hissetti. Tüm dünyada ona bu derece baskı uygulayabilecek tek bir kişi olabilirdi.

Elbette - Jin-Woo'nun mesajı yüksek seviyeli hükümet yetkililerinin ve Çin Avcı Birliği'nin etrafta bekleyen yöneticilerinin kulaklarına da ulaştı. Aceleyle sandalyelerinden kalktılar ve büyük bir yaygara koparmaya başladılar.

‘Bu doğru değil… İşleri bu şekilde yapmak yanlış.’

Pankartlardan dolayı zaten hoşnutsuz olan ruh hali, bu insanların böyle gürültü yapmalarını izledikten sonra daha da kötüleşti. Korelilere yardım etmeleri gerektiğini söylerken sesini yükselten ve ona yüksek sesle karşı çıkan aptallar değil miydi?

Gerçekten de eğer Yedi Yıldız Seviyeli Avcı olmasaydı, bu insanlar Kore'ye gitmesini engellemek için her şeyi yaparlardı – eğer sadece Liu Zhigeng olmasaydı.

Bu domuzların, bu topraklar için savaşmak için hayatını riske atan bir savaşçıyı hoş karşılamaları kesinlikle işe yaramazdı. Liu Zhigeng’in ifadesi sertleşti ve kişisel hizmetçisiyle konuştu.

“Bu mesajı başbakana ilet. Planlanmış bu maskara karşılama partisinin iptal ediyorum ve Avcı Seong'u selamlamak ve ona rehberlik etmek için tüm sorumluluğu üstleneceğim.”

“Bayım? A-Ama bu insanlar…”

Hizmetçi, tüm önemli politikacılara ve yöneticilere arkasından baktı, tereddüdünü görmek kolaydı. Bu arada, söz konusu kişiler konuşmaya kulak misafiri oldu ve boğazlarını temizlemek için rahatsız bir şekilde öksürmeye başladı.

Liu Zhigeng bir sırıtışla dışarı çıktı ve bu insanların önünde durdu.

“Sizlerin şu anda gözümün önünden kaybolmanızı istiyorum. Burada bunu yapmamak için iyi bir nedeni olan var mı?”

Avcı Birliğinin bu üst düzey politikacıları ve yöneticileri Liu Zhigeng’in kişiliğinin ne kadar berbat olduğunu biliyorlardı, bu yüzden sözleri biter bitmez tek bir kişi kalmayı seçmedi ve aceleyle bekleme alanından kaçtı.

Liu Zhigeng, şimdi boş olan bekleme alanını memnuniyetle taradı ve bakışlarını tekrar hizmetçiye

çevirdi.

“Şimdi nasıl?”

“Evet, evet! Mesajı derhal başbakana göndereceğim!”

Hizmetçi aceleyle telefonunu çalıştırırken Liu Zhigeng, yolcuların şimdi havaalanına döküldüğü ‘Varış’ kapılarına doğru yürüdü.

“Orada! Avcı-nim geldi!”

“Fotoğraflarını çek!”

Tık, tık, tık, tık, tık, tık!!

Çekimlerini yapmak için mümkün olan en iyi pozisyonu elde etmek için bütün gün bekleyen muhabirler, Jin-Woo'yu uzaktan gördü ve hemen hemen aynı anda sayısız kamera flaşı patladı.

Buraya gelmeden önce kendisine söylenenden biraz farklı görünen havaalanının atmosferinden şaşkına döndükten sonra çevresine bakındı.

‘Tuhaf. Yüze yakın hükümet görevlisinin beni karşılamak için burada olduğunu söylemediler mi…?’

Sadece o değil, ona eşlik eden Kore Avcı Birliği çalışanı da kafa karışıklığı içinde kafasını kaşıyordu. Ayrıca, Çin Birliğinin onlara rehberlik etmesi gereken çalışanı da hiçbir yerde bulunamadığından, oldukça öfkeleniyorlardı.

Ama harika zamanlamayla uzaktan tanıdık bir yüz geçti ve Jin-Woo’nun dudaklarında mutlu bir gülümseme belirdi.

“Liu Avcı-nim.”

“Seong Avcı-nim.”

Savaşçıların savaşa hazırlanmasına uygun olarak, ikisi kısa ama erkeksi bir el sıkışma paylaştı. Sorusunu soran ilk kişi Jin-Woo idi.

“Bu arada… Ya diğer insanlar?”

Liu Zhigeng, çeviriyle görevlendirilen Birlik çalışanı işini tutkuyla yaparken onu dinledi ve Jin-Woo’nun sorusuna yanıt verirken parlak bir şekilde sırıttı.

“Ah, bu. Çinliler bazen oldukça sabırsız olabiliyor. O kadar uzun süre bekleyemediler ve eve gitmeye karar verdiler, bu yüzden şimdi sana rehberlik etmekle görevlendirildim.”

Nedense Jin-Woo, bu durumun nasıl ortaya çıktığının epeyce büyük bir kısmının burada göz ardı edildiğini düşünmeye başladı, ancak Liu Zhigeng'i kişisel olarak sevmediği için, artık bu konunun peşinden gitmemeye karar verdi.

Çinli Avcı da Jin-Woo herhangi bir hoşnutsuzluk belirtisi göstermediği için rahatladı. Grubun havaalanının çıkışına kadar rehberlik etme rolünü hızla üstlendi.

“Buradan.”

Jin-Woo aniden durduğu için pek çok adım atamadılar. Bu, Liu Zhigeng'in de durması gerektiği anlamına geliyordu.

Havalimanının berrak cam duvarından gökyüzünü kaplayan devasa Kapı’nın bir kısmı görülebiliyordu.

“Yani, bu…”

…Çin'de süper devasa Kapı ortaya çıktı.

Jin-Woo sert bir ifadeyle Kapı’ya baktı ve Liu Zhigeng ciddi bir ifadeyle yanında durdu.

“Böyle bir şeyle tek başıma başa çıkamam.”

Onun için imkânsız bir şey olsaydı, diğer Çinli Avcılardan bahsetmeye bile gerek yoktu. Bu yüzden Jin-Woo’nun buraya gelme kararının haberini duyduktan sonra çok mutlu oldu.

Koreli meslektaşına az da olsa minnettarlığını ifade etmek istedi. İçten samimiyetiyle dolu bir sesle konuşmadan önce bu konu hakkında dikkatlice düşündü.

“Çin'in geri kalanı adına konuşamam ama ben, Liu Zhigeng, bu konudaki yardımını asla unutmayacağıma yemin ederim.”

***

Kapı’nın açılış saati yaklaştıkça yaklaşırken dünyanın dört bir yanındaki etkilenen ülkelerden gelen son dakika haberleri gelmeye devam etti.

[Avcı Seong Jin-Woo Çin'i seçti!]

[Hem Japonya hem de Rusya, Avcı Seong Jin-Woo'yu desteklemeye karar verdi…]

[Avcıları taşıyan uçaklar bugün öğleden sonra kalkacak…]

[Öte yandan, Japonya'nın orman denizinin yakınında keşfedilen beyaz renkli kalenin bu Kapılar ile alakası olmadığı ortaya çıktı…]

[Sonunda, zindanın kırılmasına beş saat. Avcı Seong Jin-Woo’nun uyarısı gerçekleşecek mi? Veya…]

Jay Mills neredeyse hemen küfür etmeye başladı.

“Hem Japonya hem de Rusya, Seong Jin-Woo'yu övmekle çok meşguller, eh.”

Bu iki ülke neden Çin'e yardım etmeye çalışsın? Çok açıktı.

Seong Jin-Woo’dan artı puan almaya çalışıp daha sonra kendilerini büyük bir tehlikede bulduklarında ondan yardım istemeyecekler miydi?

Ne kadar aciz.

Çin, Japonya, Rusya – hepsi çok acizdi.

Kendi güçleriyle anavatanlarını bile koruyamayan bu insanlara nasıl Avcı denilirdi?

‘Onlara kıyasla ne kadar harikayız?’

Kanadalı Avcılar topraklarını korumak için isteyerek burada toplanmışlardı.

‘İnandığımız şeylerden vazgeçmedik.’

Kapı’dan bu kadar uzaklaşma saçmalığı, Kanada'nın bu büyük Avcılarını tereddüt ettirip duraksatamazdı. Jay Mills, baskına katılmak için gönüllü olarak burada toplanan on binlerce Avcı’ya gururla baktı.

Waaaah-!

Dövüş ruhları gökyüzünü delip geçiyor gibiydi. Biraz uzakta duran sıradan insanlar da bu Avcıların duygularını paylaşıyorlardı.

[Kanada'dan asla vazgeçmeyeceğiz!]

[Kaçmak mı istiyorsunuz? Biz istemiyoruz!]

[Avcılarımız topraklarımızı ve hayatlarımızı koruyacak!]

Her büyüklükte ve çeşitli renkte pankart taşıyan vatandaşlar, Avcıları alkışlıyordu.

Jay Mills, başının üzerinde yükselen süper devasa Kapı’ya baktı ve zaferine ikna oldu.

‘Oradan hangi canavarın çıktığına bakılmaksızın, bunu kazanabiliriz!’

Gerçekten gaza geldiğini hissetti ve diğer Avcılara dönerken iki yumruğunu da havaya kaldırdı. Daha sonra yüksek, enerjik bir bağırış ile karşılandı.

Waaaaaah-!!

***

Çin tarafında da hazırlık tamamlanmıştı.

Tıpkı Seul'de olduğu gibi birkaç milletten oluşan bir baskın ekibi, Kapı’nın hemen altındaki alanı çevreliyordu. Bu gücün en büyük kısmı, tahmin edileceği gibi, sayısı yüz binin üzerinde olan elit Çinli Avcılardan oluşuyordu.

En yüksek sayıda Avcı’ya sahip bir ulusa yakışır şekilde, bu baskın için özenle seçilmiş üst düzey Avcılar, yüz binin üzerindeydi.

Jin-Woo, daha önce insanların savaşması çok zor olan canavarların sürüler halinde Kapı’dan geleceği konusunda onları uyardı. Ancak burada toplanan yüz binden fazla Avcı’nın sayısına bakıldığında, kafalarında ‘Belki burada bir şansımız olabilir.’ düşüncesi filizlenmeye başladı.

Jin-Woo, onlara fazlasıyla iyimser olduklarını hatırlatmak istercesine Gölge Askerlerini çağırdı.

‘Dışarı çıkın.’

Jin-Woo'nun arkasındaki kasıtlı olarak boş bırakılan geniş alan, 130.000 kişilik Gölge Ordusu tarafından anında dolduruldu.

Guoooooh…

Yakındaki Avcılar, bu çağrılanlardan çıkan ürkütücü auradan düzgün bir şekilde nefes bile alamıyordu. İnsanların alınlarında hızla soğuk ter damlaları oluştu.

‘Güçlü yönlerimiz arasındaki uçurum... Çok fazla.’

‘Onlar gibi şeyler gökten mi düşecek? Tam buraya?!’

‘Yok ebesinin…’

Bu çok büyük bir korkuydu.

Bu üst düzey Avcıların son derece gelişmiş duyusal algıları, önlerinde ortaya çıkan varlıkların yarattığı tehlikeler konusunda onları uyarıyordu. Bu noktada hayatın ona ne göstereceğine pek şaşırmayan Liu Zhigeng bile şok içinde nefesini tuttu.

“Bütün bu şeyler… Onlar senin çağırdığın yaratıkların mı, Seong Avcı-nim?”

Jin-Woo başını salladı. Efendileri olarak, Gölge Askerlerinin keskin bir bıçak gibi ince bilenmiş ateşli savaş ruhunu açıkça hissedebiliyordu.

‘Güzel.’

Jin-Woo gökyüzüne baktı. O Kapı’nın açılmasına sadece birkaç dakika kalmıştı. Burada zafere ulaşması ve Kaos Dünyası’nın pek çok yaratığını Gölge Askerlerine dönüştürmesi ve onları ordusuna alması gerekiyordu.

Bu, bu savaştaki ilk adımı olacaktı.

Gürültülü, hareketli çevre, Gölge Ordusu'nun gelişiyle anında son derece sessizleşti. Hepsi bunu hissedebiliyordu – acı bir savaş anının hemen orada olduğunu. Ağır gerginlik, bekleyen Avcıların omuzlarına baskı yapmaya başladı.

Gulp.

Jin-Woo kuru tükürüğünü yuttu.

Sekiz ordudan hangisi bu Kapı’dan çıkacaktı?

O anda.

“Efendim.”

Bellion ustasına zamanın geldiğini bildirdi ve Jin-Woo alçak sesle cevap verdi.

“Biliyorum.”

Liu Zhigeng, dünyadaki en doğal şeymiş gibi Jin-Woo ile çağrılmışı arasındaki bir konuşmaya şahit oldu ve şaşkınlıkla gözlerini kocaman açtı.

“Avcı-nim, çağırdıklarınla sohbet etmek mümkün mü…??”

O noktada Beru, Liu Zhigeng'in gereksiz yere, efendisine çok yaklaştığına fark etti ve göz açıp kapayıncaya kadar Çinli Avcı'nın yolunu tıkadı.

Hırrrrrr.

Bu karınca şeklindeki askerden ezici bir öldürme niyeti sızdı.

“Heok!!”

Liu Zhigeng, kötü bir şaşkınlıkla irkildi ve aceleyle uzaklaştı. Jin-Woo, bu manzarayı izledi ve mutsuz bir şekilde, oldukça tedirgin olan Beru'nun başının arkasına vurdu.

“Hey, o bir müttefik.”

Beru durmaksızın ustasına eğildi ve yana çekildi. Jin-Woo bunun yerine askeri için özür diledi.

“Bunun için üzgünüm. Yaklaşan savaş nedeniyle biraz gergin.”

“Bu... Sorun değil.”

Tam orada ve o zamanda, Liu Zhigeng mantığını kullanarak Jin-Woo'yu anlamaya çalışmaktan vazgeçmeye karar verdi.

Bunun nedeni, Koreli Avcı’yı hiçbir zaman sağduyuyla anlayamayacağına oldukça güçlü bir önsezi almış olmasıydı.

O anda.

“Açılıyor!!”

Biri yüksek sesle bağırdı. Herkesin kafası gökyüzüne doğru dikildi.

Jin-Woo’nun gözlerindeki parlayan ışık değişti. O bilinmeyen kişi bağırırken Kapı’nın devasa ağzı yavaşça açılıyordu. Boğulma gerginliği, Kapı’nın altındaki herkesin göğüslerini sıkmaya başladı.

Ancak, Kapı artık tamamen açık olmasına rağmen hiçbir şey olmadı.

Kalabalıktan en çok şaşıran Jin-Woo'ydu. Algısına odaklandı, ancak Kapı’nın ötesinde tek bir varlık olmadığını keşfetti.

Yani, bu Kapı boştu.

‘Ne oluyor lan?!’

Jin-Woo’nun boynunun arkasından aniden bir ürperti geçti.

…Bu olabilir mi?

Şimdiye kadar gözden kaçırdığı bir şey, henüz aklına gelmemiş bir ihtimal birdenbire kafasına girdi. Ve zaman geçtikçe uğursuz önseziler yavaş yavaş kesinliğe dönüştü.

“Hah?”

Avcılar da burada bir şeylerin yanlış olduğunu anlamaya başladı.

Liu Zhigeng, yanında iletişim kurmakla görevlendirilen bir Avcı’ya baktı ve acilen sorusunu sordu.

“Diğer konumlardan ne haber?”

“Diğer konumlar da aynı gibi görünüyor. Şimdiye kadar hiçbir şey olmadığını söylüyorlar.”

“Bu durumda, tüm bu kapılar boş mu?"

“Bu… Şey… Ben…”

Liu Zhigeng’in başı tekrar yana döndü. Bakışları Jin-Woo'da durdu. Ne yazık ki Koreli Avcı’nın ifadesi o kadar korkutucu derecede sertleşmişti ki artık açıklama istemeye bile cesaret edemiyordu.

Bu yüzü, tahmini yanlış olduğu için mi yapıyordu?

Hayır.

Gözüken bu duygu o kadar basit değildi.

Liu Zhigeng bile Jin-Woo'ya yaklaşmaya cesaret edemedi, çünkü Jin-Woo'nun duyguları içinde köpüren huzursuzluktan büyük ölçüde sarsıldığını hissetti.

‘Ben... Bir hata yaptım.’

Yargısındaki hatayı fark eden Jin-Woo, alt dudağını ısırdı.

Neden…

Neden Egemenlere basit yaratıklar olarak davrandı?

‘Gölge Ordumun avantajlarından yararlanmaya çalışacağımı tahmin etmeleri gerekirdi.’

Düşünceleri doğruysa o zaman…

Jin-Woo başını kaldırdı, hızla Liu Zhigeng'in yanından geçti ve iletişim Avcı’sına sordu.

“Kanada hakkında ne var?”

“Pardon?”

Heyecanını tutamayan Jin-Woo’nun sesi yükseldi.

“Bana Kanada’da neler olduğunu söyle!!”

***

Aynı sırada, Kanada’da da bir Kapı açıldı.

Garip bir şekilde, diğer yerlerde olduğu gibi burada da hiçbir şey olmadı. Yaklaşan baskın için savaş ruhlarını uyandıran Avcılar başlarını yana eğdi ve şaşkınlık içinde birbirlerine baktılar.

“Ne oluyor?”

“Ama canavarların oradan yağması gerekmiyor muydu?”

“Seong Jin-Woo gerçekten hepimizi kandırdı mı?”

O anda.

Jay Mills, uzakta garip bir şey keşfetti ve hızla diğer Avcılara bağırdı.

“Sessizlik!”    

Bugün mevcut olan en güçlü Avcı’ya uymak yerine, büyük miktarda sihirli enerji taşıyan uyarısı buradaki her Avcı’nın ağzını kapatmayı başardı.

Artık çevre bir kez daha sessizleştiğinden Jay Mills, Kapı’ya yeniden bakmaya başladı.

Şüphelendiği gibi, yanlış görmemişti. Belirli bir insansı figür aceleyle alçalmaktaydı. Şimdiye kadar Kapı’dan çıkan tek şey buydu.

‘Hayır, bekle. İnsansı bir figür değil. Bu sadece bir… Kişi?’

Jay, inişini hafifçe yapan ‘bir şeyin’ görünümünü yeniden doğruladı. Diğer Avcıların yanından geçmesini engelledi ve tek başına iniş noktasına doğru yürüdü.

Gulp.

Havadaki bu ağır gerilimi hissettikten sonra farkında olmadan tükürüğünü yuttu.

Yaklaştıkça rakibini daha iyi görebiliyordu. Kırmızımsı siyah saçlı ve sakallı orta yaşlı bir adamdı.

Kıyafetine gelince, bu adam boynunun hemen altından ayak parmaklarına kadar uzanan, gümüşi ve kırmızımsı renklerin göz alıcı bir karışımına sahip muhteşem metalik zırh giyiyordu.

Jay sonunda oraya geldi ve bu bilinmeyen adama baktı.

[Bu yerin kralı mısın?]

Bu gizemli adam ağzını açmasa da sesi Jay'in kafasında yankılandı. Doğal olarak, bu kelimelerin anlamını sanki ana dili konuşuluyormuş gibi anlayabiliyordu.

Jay’in kalbi artık çok hızlı çarpmaya başladı.

“Biliyordum! Evet! Böyle olacağını biliyordum!!”

Seong Jin-Woo'nun ilk Kapı’dan çıkan tüm askerleri evcil hayvanlarına çevirmesinin nedeni buydu. Böyle gizli bir iletişim içindeydiler, işte böyle!

“O lanet olası yalan söyleyen dolandırıcı, bunun böyle olacağını biliyordum! Bunu biliyordum!!”

Tahminleri gerçekleştiğine göre, kafasının içi hızla katıksız neşeyle dolmaya başladı.

Heyecanı yatıştırmayı başaramadı ve yumruğunu diğer Avcılara doğru kaldırdı. Onlar da yumruklarını kaldırdılar ve enerjik bir şekilde tezahürat yaptılar.

Waaaah-!!

Jay yine gizemli adama döndü.

O zaman bile sessizce bir cevap bekliyordu.

‘Öyleyse, süreç şu ki, gördüğü ilk kişiye kral olup olmadığını soruyor ve cevap evetse ona teslim oluyor, öyle mi?’

Bu gizemli adamın insan mı yoksa canavar mı olduğu bilinmiyordu. Jay Mills, dudaklarının köşeleri yukarı kalkarken ‘onu’ inceledi.

“Ya öyleysem?”

Burada toplanan tüm Avcıların lideri olduğu için ona şimdi ‘kral’ demek abartı olmaz, değil mi?

Sesi güçlü özgüveniyle doluydu.

Ama sonra…

[Öyle görünüyor ki piç burada değil.]

Gizemli adam kapalı gözlerini açtığında, kana susamış bir kertenkelenin uğursuz gözbebeği gibi gözüküyordu.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı(Beyaz Hayaletlerin kralı)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

 BL: Evet Kanada’da ki kapı açıldı ve içinden büyük ihtimalle 1 Egemen çıktı. Bu Egemen hangi Egemen. Bir sonraki bölümde görüşürüz.