Çeviren: Firienholt

Düzenleyen: Ratel

Bir onarım dalgası sonrasında, platform üzerindeki altı kişinin tamamı, karışık duygularla iç çekti. Dövüşün son saati, lunaparkta hız trenine binmek gibi yaşam ile ölüm arasında gidip gelmişlerdi. Öyle bir durumdu ki onlar umutsuzluğa sürüklenirken bir an için umudu görüyorlardı. Bu Yaratık filmindeki deneyimden daha kötü bir deneyimdi. Neyse ki canlı olarak Tanrının boyutuna geçmeyi başardılar.

Lan oradaki herkesi göz ardı ederek bulduğu ilk fırsatta Zheng’in kollarına girdi. Hatta Zheng’e doğru koşan Lori’yi bile görmezden geldi. Zheng’in kollarındayken çığlık çığlığa ağladı. Jie derhal gülerek onların yanına gitti ve ikisini birden kucakladı, böylelikle Lori daha iyi hissetmişti.

“Haha, ne olduysa oldu, en azından hayattayız…” Jie seslice güldü.

Şimdiye kadar Lan, hafifce kızaran Zheng’i bırakmamıştı. Yana kaydı ve yerini Lori’ye verdi.

Lori Zheng’in kollarına atladı ve onu öptü sanki intikam alıyor ve sahipliğini ilan ediyor gibiydi. Zheng utanarak etrafa baktı.

“…Ne kadar puan kazandın? Hepimiz farklı miktarlarda puanlar aldık.” Zero aniden söyledi.

Zheng derhal Tanrıyla iletişime geçebilmek için gözlerini kapattı. Puan miktarını görünce şok oldu, tam olarak 4177 Puan. Filmde acemilerden birini öldürdü ki bu 1000 puanın düşmesi demekti. Ama filmi tamamlamak da 1000 puandı, dolayısıyla eşitlenmişti. 4100 puan ve hatta 2 tane C Sınıfı ödül almıştı. Bu onu biraz şaşırttı.

Zero sakince dedi, “Filmdeyken Tanrı’dan bildiri aldım. O, Ju-On’un bir parçasını yok ettiğimden dolayı 2300 puan ve C Sınıfı ödül aldığımı söyledi.”

Jie dedi. ”2 adet D Sınıfı Ödül ve 1800 puan aldım.”

“1500 puan ve 2 adet D Sınıfı Ödül.”

“…”

Ödüllerin üzerinden geçtiğimizde, en düşük ödülü alan Tengyi idi ve sadece bir tane D Sınıfı ödül verilmişti. Lan bile 2 adet D Sınıfı ödül almıştı. Dahası, herkes ekstra en az 1000 puan kazanmıştı. Film tehlikeli olduğundan dolayı ödüller de oldukça boldu.

“Ama… Son darbeyi yapan Zero değil miydi? O silah atışı isabet etmeseydi, hepimiz ölmüştük.” diye sordu Zheng.

Lan elini alnına koydu ve dedi. “Belki de Tanrı, ödülleri insanların yan görevlere olan katkılarına göre dağıtıyordur. Tıpkı Alien/Yaratık filmindeki Kraliçe’ye hepimiz saldırmış olamamıza rağmen sadece sen ödül almaya hak kazanman gibi. Büyük ihtimalle bu Kraliçe’nin öldürülmesinin ana görev olması gibi Garez’den kurtulmak da ana görevdi.” 

Diğerleri bu açıklamayı onayladı. Son dalgadaki Zheng’in saldırısı olmasaydı, şimdiye kadar hepsi ölmüş olabilirlerdi. Dolayısıyla Zheng ve Zero’nun yüksek puan almalarıyla ilgili bir sorunları yoktu.

Burada iki acemi olduğundan dolayı, Jie odaları nasıl kullanacaklarını açıkladı ve onların geliştirmelerini tartışmak için sonraki gün bir toplantı düzenleneceğini söyledi. Tengyi dışında herkes odalarına gitmişti. O, kendi insanını oluşturmak için geride kaldı.

Zheng ve Lori bir kelime bile etmeden odalarına gittiler. Kız kıskançlıkla dedi. “Düşünmeyi bırak, iri göğüslü bebek odasına gitti ve geri gelmeyecek… Oraya gidebilirsin, bence odasına girmene izin verecektir.” 

Zheng’in bir anlık kafası karışmıştı ardından zorla gülümseyerek. “Hayır, benim düşündüğüm bu değildi… İnsanlar öldükten sonra hala bir bilince sahip olup olmadıkları üzerine düşünüyordum. Hayatta olanlardan nefret ediyorlar mı acaba?”

“Büyük ihtimalle iyi hayaletler vardır. Büyükannem bana etrafında dolaşan şeylerin geldiğini söylerdi… Ayrıca hayaletlerin iyilik için döndüğünü anlatan bir sürü hikaye anlatırdı.”

“Geri dönmek… bir iyilik?” Zheng Xuan’ın hayaletini hatırladı. Eğer o Zheng’in arkasındaki hayaletleri engellemeseydi, Zero’nun saldırı yapana kadar dayanamayabilirdi. Bu… iyilik için geri dönmek midir?

O zaman… sen gerçekten öldün mü? O kadar akıla/bilgeliğe sahipken bile… O gerçekten öldü mü?

Kelimelerin olmadığı samimi bir geceydi. İkisi birbirlerini iyice yorduktan sonra uyudular. Ertesi sabah henüz yataktayken Garez’deki günler hakkında konuştular. Lori detay sormaktan kaçındı. Nefes kesici olan yerlere geldiğinde, eliyle ağzını kapattı ve gözlerini kocaman açtı ve Zheng’in neredeyse öldüğü yerlere geldiklerinde, az ses çıkarmasına rağmen hıçkırarak ağladı.

“Sadece bir başka on gün, on gün dolduktan sonra, sen yine bir korku filmine girmek zorundasın… Sapık, canlı olarak geri dönmek zorundasın.”

Zheng derin bir şekilde iç çekti. Nasıl cevap vereceğini bilmiyordu. Aniden aklına birşey geldi. “Lori, sahile gitmek ister misin? Dünyadaki en ünlü sahillerden birine, Hawaii’ye gitmek ister misin? On günlüğüne bir geziye çıkacağız, ne dersin?”

Lori bir an kafası karıştı, ardından heyecanlandı ve Zheng’in kollarına atladı. “Gerçekten mi? Bu gerçek mi?” diye sorup durdu.

“Evet, sadece biz değil herkes gelecek. 10 gün sadece… 100 puan. Tatil yapmak için oraya gidebiliriz.”