Çeviren: HasıRwara

Düzenleyen: Ratel

Zheng gözlerini kapadı ve Mumya filminin içinde yaşanan herşeyi bir kez daha anımsadı. Bir süre boyunca, onun zihni sakinleşmedi.

Qi Tengyi, sadece antik yazıları ve kültürleri seven normal biriydi, ama ölümünden önce onu bir adam gibi azarladı ve bu onun son sözleriydi.

Zero, her zaman sakin ve soğukkanlı davranan, bir suikastçi olarak yumuşak kalpli ve erkek görünümlü bu küçük kıza sahip çıkan biriydi. Onun ölmeden önceki sözleri...

Birçok şey daha vardı. Film karakterleri, güçlü Hindistan takımı, trajik İmhotep... Zheng orada 10 gün kalmasına rağmen sanki yıllar geçmiş gibi hissediyordu.

Sonunda gözlerini açtığında, kenarı olmayan aynı platform, platformun ortasında bulunan aynı küre ve onun etrafında duran beş kişi vardı. Honglu ve Heng etraflarına şaşkınlık içinde bakıyorlardı.

“Tanrı! Herkesi iyileştir! Puanları benim hesaptan düş.” Diye bağırdı Zheng. Küreden birkaç ışık parladı ve altısının etrafını sardı. Honglu’daki ışık demeti en zayıf olanıydı. Bir an içinde kayboldu. Sonra çocuk şaşkınlık içinde eline baktı. Elindeki kesik tamamen iyileşmişti.

Zheng ve Yinkong tahmin edileceği üzere ışık demetinde en uzun kalan kişilerdi. Yinkong hatta Zheng’den bile daha uzun kalmıştı. Zheng tamamen iyileştiği anda, Yinkong’un omuzları daha yeni iyileşmişti ama hala ışık demetinin içindeydi.

Zheng gözleri kapatarak vücudunu kontrol etti. Bir sebepten dolayı, vücudunu kontrol edebileceğini düşünüyordu. Kollarını ve bacaklarını hareket ettirmekle kalmıyor, hücrelerini de konrol edebiliyordu. Elbette, o bunun bir delüzyon/hezeyan olduğunun farkındaydı. Ancak bu delüzyon, çok gerçekçi hissettiriyordu.

Gözlerini tekrar açtığında, önünde duran gözleri yaşlar içinde bir kız vardı. Lori onun kollarının içine doğru koşmadı. Ondan birkaç metre mesafede durmuş, gülümseyerek gözyaşları akıtıyordu.

Zheng ardından hızlı bir şekilde Jie’ye döndü. Jie uyanmıştı, onu saran ışık demeti yoğun değildi. Bilinç kaybı normal bir durumdu, ama gözleri etrafındaki siyah çevreler zihinsel bir sağlık sorunu olduğunu gösteriyordu. Jie artık gülmüyordu. Sessizce kadınına doğru yürüdü, onu kucakladı ve başını onun omuzlarına koydu. Bir süre sonra, tek bir kelime bile etmeden odasına doğru yürüdü.

“Jie.” Zheng bağırdı. Jie adımlarını durdurdu ama arkasına dönmedi. Zheng tereddet ederek dedi.”Yarın konuşacağız. Bugün güzelce dinlen. Herkes adına teşekkür ederim.”

Jie elini salladı ve Nana ile birlikte yürüyüp uzaklaştı. Arkadan bakıldığında yalnızlık hissi veriyordu. O uzaklaşırken diğer beş kişi sadece sessizce izledi.

Zheng iç çekti ve ardından diğerlerine doğru döndü. Yinkong da ışık demetinden çıkmış ve bulundukları yere gelmişti. Herkes iyileşmişti ve vücutlarında herhangi bir anormallik yoktu.  Zheng gülümseyerek dedi. ”Gidin ve dinlenin. Honglu, Heng kendinize bir oda bulun. Sadece kapı kolunu tutun ve odanızın nasıl olmasını istiyorsanız, onu hayal edin. Oda değişip hayal ettiğiniz hale dönüşecektir. Ayrıca, Tanrı herkese beleş olarak bir canlı yaratma şansı verdi. Bu erkek ya da kadın, herhangi bir yaşta, boyutta, tipte olabilir. Ama aklınızda bulunsun bu yarattıklarınız normal bir kişinin stat/istatiklerinden iki kat daha iyi olabilir. Ben kas yoğunluğu ve tepki hızını öneriyorum. Yani anlayacağınız kendinize bir fedai yaratabilirsiniz. Temel olarak bahsedeceklerim bu kadar. Puanlarınızı henüz kullanmayın. Yarın herkesin hangi geliştirmeleri yapmaları konusunda konuşacağız. Şimdilik herkes odasına çekilsin.”

Honglu sordu. ”Bu fedai konusunu sana bir başkası söyledi, değil mi? Onun kim olduğunu bana söyleyebilir misin? Hala yaşıyor mu?”

Zheng tam Lori’nin elini tutmak üzereyken bunu duydu ve meraklı bir şekilde sordu. ”Neden böyle düşünüyorsun? Ben bu fikri ortaya atabilecek biri gibi görünmüyor muyum?”

Honglu güldü. “Çıkarım yapması kolay. Detayına inmeyeceğim ama senin bir kadın yarattığını ve bir insan olarak nasıl biri olduğunu göz önüne aldığımda, sen kesinlikle fedai yaratmak hakkında düşünecek biri değilsin. Merak ediyorum, kim bu kişi? Önceki filmde ölen biri mi?”

Zheng sessizce başıyla onayladı. O gözlüklü sakin adam, Honglu’yu bile bilgelik ve soğukkanlılık konusunda kesinlikle altedebilecek bir dahiydi. Ne kadar Honglu çok zeki ve bilge biri olsa da, onunla kıyaslanamazdı. Zheng bu düşünceleri aklından geçirdi.

Honglu başını eğdi ve uzun uzun düşündü. ”O zaman ben biraz burada kalacağım. Bu geliştirmelere bir göz atacağım. Sen açıkladığında bana oldukça karışık gelmişti. Oh, bu arada yemek yemek istediğinde, oda da mı hazırlıyorsun onları yoksa bununda başka bir yöntemi  var mı?”

Lan gülümsedi. ”Yemek pişirebilirsin ya da  daha önce pişirdiğin yemekleri buzdolabından çıkartıp da ısıtarak yiyebilirsin. Ama bunlarla uğraşmak istemiyorsan sadece yemek istediğin şeyi hayal etmen yeterli. Aklına gelebilecek her şey mümkün.”

Honglu ilk başta şaşırdı ama ardından neşelendi. Yüzünde bir gülümsemeyle dedi. ”Ben bir gurmeyim de ondan sordum. Tamamdır, Sizi daha fazla tutmayayım. 10 günlük dinleme hakkımız var değil mi? Yani sadece 10 gün boyunca burada kalacağız ve sonrasında başka bir filme gireceğiz.”

(Çok benzer.(Xuan ve Honglu'dan bahsediliyor) Bu boyuta geldikten sonraki ilk reaksiyonu, değiş tokuş materyallerine bakmak oldu. Tek farkları birisi araştırmaya yoğunlaşırken, diğeri yemekler konusunda heyecanlı olması. O muhtemelen takımın önemli bir parçasını haline gelecektir. Muhtemelen.)

Zheng, Lori’yi taşıyarak odasına geri döndü. Onlar odalarına girer girmez kız ağlamaya başladı ve Zheng ne derse desin gözyaşları dinmedi. Bir süre geçtikten sonra sakinleşti ve hafifçe dedi.”Çok endişelendim. Gittiğin yerde ne kadar süre geçerse geçsin bu boyut içinde sadece 1 güne tekabül ediyor. Biz Zero’nun küçük kardeşiyle oynuyorduk ama bu sabah o bir anda ortadan kayboldu. Çok korktum. Onun gibi yok olup bir daha seni göremeyeceğim diye çok korktum.”

Zheng iç çekti ve ona sıkıca sarıldı. ”Endişelenme. Ben ölmeyeceğim. Ne olursa olsun hayatta kalacağım. Güven bana, Lori. Sözümü tutacağım, sana ne söz verdiysem onların hepsini mutlaka yerine getireceğim.”

“Hmm. Sakın ölme.”

“Ben ölmeyeceğim, ölemem!!”

Gerçekten ölmeyecek misin? Zheng aniden kaybolmuş hissetti. Birkaç filmi tecrübe ettikten sonra hayatta kalma konusunda kendine çok fazla güveni yoktu. Mümkünse, hemen gerçek dünyaya geri dönmek isterdi. Geliştirmeler yapmak, bir süpermen olmak, evrim geçirmek istemiyordu. O sadece Lori’yi gerçek dünyaya geri götürmek istiyordu. Artık yoldaşlarının kanlar içinde olmasını ya da sonu gelmeyen dehşet ve ölüm görmek istemiyordu.

Ama bu mümkün müydü?

Aşk/şehvet dolu bir gecenin ardından, Zheng Lori’yle beraber platforma doğru gitti. Lori sabah erken kalkmış ve herkese bir takım atıştırmalık şeyler hazırlamıştı. İkisi kapıyı çaldığında, herkesin elinde yiyeceklerle onları beklediğini gördüler.

“Jie nerede?”

Zheng herkesi platforma çağırmasına rağmen Jie ortalıkta yoktu. Yinkong sakin bir ses tonuyla dedi.”İkinizin arasında ne geçti bilmiyorum ama onu rahatsız etme. Düşünmesi için zaman tanı. Onun, kendini bir tercih yapmaya zorladığını sen de hissediyorsun, değil mi?”

Zheng, Yinkong’a doğru şaşkınlık içinde baktı. Onun bu kadar anlayışlı olduğunu bilmiyordu. Bu durum karşısında gülümsedi ve konuşmaya başladı. ”Doğru, sen haklısın ben çok sabırsızım. Hahaha, her ne kadar açık havada olmasakta,  beraber bir piknik yapalım. Honglu dün herhangi bir şey gözüne çarptı mı?”

Honglu gülümseyerek bir sepetten büyük bir örümcek çıkardı ve çoktan pişirilmiş olan bu örümcekten bir ısırık aldı. ”Aslında bazı sorunlar buldum. Ancak elde ettiğimiz puan ve ödüller üzerinde daha çok ilgileniyorum. Kesinlikle en az puana sahip olan kişi benim. Senin ve Yinkong’un ne kadar kazandınızı merak ediyorum. Beni şaşırtın..”

Zheng de merak etti. Oysa çok fazla puan veya ödül alacağını düşünmüyordu. Ayağa kalktı ve gözlerini Tanrı ile bağlanmak için kapadı. Değiş tokuş sistemine girdikten sonra puanlarını ve ödüllerini görmek istedi.

“Zheng Zha, 13770 Puan, 1 adet B Sınıfı, 2 adet C Sınıfı, 1 adet D Sınıfı Ödül.”

Zheng daha sonra şok içinde etrafına baktı. Aynı zamanda, Yinkong da gözlerini açtı ve herkes bu ikisinin gözlerinde parlayan şok ve heyecanı açık bir şekilde görebildi.