Çevirmen: RmLover  Editör: Thomas Shelby

Zheng, daldığı anlarda Sky Stick birkaç kez savruldu. Aşağıda asılı olan insanlar, bu savrulmanın çok fazla insan olmasından dolayı kaynaklandığını düşündü. Sky Stick'in görünüşü ise oldukça garip küçüktü. Neyse ki bu bir bilim-kurgu eşyasıydı ve hızın yavaşlaması dışında onlara bir sorun çıkartmıyordu.

“Atlantik okyanusunu geçmek için birkaç eşya hazırlamamız lazım. Önce başka bir Sky Stick bulalım. Altı kişiyi taşıyınca hızımız çok yavaşlıyor. Enerjisi de hızla tükenecek. Bunun için Zheng’den D kademe bir ödül gerekecek. Diğer şey ise birkaç tüketilebilir eşya lazım. Lan’ın da dinlenmemiz için uygun bir ada bulup, fırtınalara karşı sürekli tarama yapması gerekecek."

Zheng, bu duygusuz sesi dinlerken, hisleri olmayan bir insanın balık tutmayı nasıl sevdiğini merak etti. Gerçekten bir balina yakalamak mı istiyordu?

Çok geçmeden Kahire’ye ulaştılar. Herkes Sky Stick'den indi ve aynı otelde kalmaya karar verdi. Zheng'in bu dünyadaki bankada çok miktarda parası vardı. Bu yüzden para konusunda endişelenmelerine gerek yoktu. Parayı çeker çekmez rezervasyonu yaptı.

O gece özel bir şey yaşanmadı. Birlikte yemek yediler, gevezelik yapıp gelecek hakkında konuştular ve sonrasında odalarına dağıldılar.

Bir sonraki günün sabahında herkes lobide toplandı ve hızlı bir kahvaltıdan sonra Kahire limanına doğru gittiler. Oltalarını da yanlarına almışlardı ve Zero'nun, bu konu hakkında oldukça fazla şey bilmesi hepsini şaşırttı. Herkes için yem ve olta almıştı. Zheng, hiçbir kelime etmedi.

(Zero. Onun gerçek gücünü bilmiyorsun. Neden onun için böyle bir ekipman seçtin?) Zheng acı bir şekilde gülümseyerek düşündü.

Bir süre sonra limana ulaştılar. Zheng hazırlanmıştı. Diğerlerinin şaşkın bakışları karşısında en büyük yata doğru yöneldi ve normal fiyatının iki katına bu yatı kiraladı. Yatın sahibi genç beyaz bir adamdı. Mutlu bir şekilde parayı saydı ve limandan ayrılmaları için onlara yardım etti.

Bu tür seyahatler onları rahatlatırdı. Çoğu zaman, filmlerde hayatta kalma mücadelesi verdiklerinde, akıllarında hep ölüm ve savaş düşüncesi olurdu. Ara sıra böyle rahatlatıcı seyahatler, yaklaşan savaşlara odaklanabilmeleri için onlara fayda sağlıyordu. Bir süre sonra herkes mayışmıştı.

 Tabii demirin üzerine oturmuş olan Xuan istisnaydı. Yavaşça yemi kancaya taktı ve Nil Nehri'ne gönderdi.

Zero güldü: "Xuan, sende mi balık tutmayı seviyorsun? Muhtemelen benim bu konudaki yeteneklerimin uzmanlık seviyesinde olduğunu bilmiyorsun. İşlere başlamadan önce, birkaç arkadaşla balık tutmaya giderdik ve bana balık tutmanın prensi derlerdi."

Zero konuşmasını bitirdiği an Xuan, yatın güvertesine bir Afrika Sazan'ı çıkardı. Zero'ya dönmeden önce kancayı sessizce çıkardı. "Bir şey mi dedin?"

Zero hala gülüyordu: "Fena değil. Ama merak etme. Kesinlikle senden daha iyiyim. Neden bir yarışma yapmıyoruz?" Daha sonra demirin üzerine çıktı ve oltasını ayarladı. Xuan, çoktan oltasını tekrardan nehre fırlatmıştı.

Zheng ise Zero ve Xuan'a bakıp acı bir şekilde gülümsedi. Xuan'ın tuttuğu balıkların boyutu her seferinde arttığında, kabus kendisini tekrarladı. Zero için bu sefer işler değişmişti. Balık tutmanın prensi ünvanı artık girmişti.

"Ne düşünüyorsun?" Soruyu soran kişi Lan'dı.

Zheng arkasını döndü ve onun arkada durduğunu gördü. Üstünde iki fincan kahve olan bir tepsi taşıyordu. İkisi de fincanları aldı. Lan, bir yudum aldıktan sonra yüzünde acı bir ifade oluştu.

"Hoho! Süt ve şeker eklemeyi bilmiyor musun?" Zheng de bu acı tadı aldı. Saf kahve tadı almışlardı resmen.

Lan gülümsedi: ''Hayır! Şekerin içinde böcek vardı. Bu  yatın sahibi, en son ne zaman kahve içmiş bilmiyorum. Kahve çekirdeklerini iyi saklamış. Bu yüzden bunun bir sıkıntısı yok. Ee, sen ne düşünüyordun?"

Zheng gülümsedi ve sonra arkasını döndü: "Yok bir şey. Sadece sakin hissediyorum. Ne zaman savaştan çıksam zihnim ve kalbim gergin hissediyor. Sanki ufak bir şey, her şeyi mahvedecekmiş gibi. Neyse ki bir sonraki filmden önce böyle dinlenme fırsatı bulduk. Kampa ile WangXia nerede?"

Lan birkaç saniye gözlerini kapattı: "WangXia içerde oturmuş roman okuyor. Kampa yukarıda güneşleniyor. Şezlongların birinde yatıyor. Sen neden gidip balık falan tutmuyorsun?"

Zheng başını salladı: "Rahatım şu an. Sadece burada durup etrafı izlemek istiyorum. Hoho!"

Lan gözlerini kırptı ve kıkırdadı: "Yapacak bir şeyin yoksa muhabbet edelim. Hmm! Biz öldükten sonra neler olduğundan bahset. Sonra ne yaptın mesela? Xuan'ı ve diğerlerini nasıl canlandırdın? Merak ediyorum." Daha sonra Zheng'i sandalyeye doğru sürükledi.

Zheng Lan ile birlikte oturdu. Daha sonra Lan, pür dikkat Zheng'e baktı. Bakışları oldukça duygu yüklüydü. Zheng, refleks olarak kafasını başka bir yere çevirdi.

"Ah! Ne söylemeliyim? Hepiniz orada öldünüz. Mucizevi bir şekilde Tanrı'nın boyutuna geri döndüm. Şeytan Takımı'nın iki kilidi açılmış üyesini öldürdüğüm için şanslıydım. Bu sayede puanım eksilmedi. Ayrıca klonum sayesinde sizi canlandırmak için ipuçları edindim. Döndükten sonra Amun-Ra'nın Kitabını bulmak için Ölüler Şehri'nde kazı yaptırmak lazımdı. Bunun için bu dünyada üç ayı takas ettim."

"Ondan sonra tecrübeli birini canlandırmak, 8000 puan ve bir B kademe ödül gerektirdiği için bonus görevler aradım. Tek başımaydım ve maliyeti bölüşebileceğim kimse yoktu. Sonra zekası için Xuan'ı canlandırdım ve daha fazla bonus görev aradık."

Zheng kendi kendine mırıldanırken Lan ağlamaya başladı. Ama gözyaşları akarken gülümsüyordu da: "Hala hayatta olman süper. Öldüğümde artık korkacak bir şey olmadığını düşündüm ama seni tekrar görememekten, sesini duyamamaktan, zihnine bağlanamamaktan korkuyordum. Korkmuştum..."

Konuştuğu esnada Zheng aniden kalktı ve Lan'a sarıldı. Sonra arkasını döndü ve güverteye doğru yürüdü. Lan bu sefer zevkten ağlıyordu çünkü dudaklarında bir öpücük hissetmişti. Ancak bunun gerçek olup olmadığından emin değildi. Bu yüzden bu ani sarılış karşısında şaşırıp kalmıştı.

Güneş ışığı ise o sırada Zheng'in hislerini betimliyordu.