True Martial World - Bölüm 290: Düşmüş Yıldız Kapısı

---

 

Çeviri: bebebiskuvisi Düzenleme: Fullbringer

 

 

Garip balıkların kızıl gözlerinden yayılan ışıkla beş metrelik bir alan belli belirsiz de olsa aydınlanmıştı. Etrafları garip balık sürüsüyle çevrilmişken beşi de sırtlarını birbirlerine dayayarak bir daire oluşturdu.

 

Yi Yun oldukça sakin bir şekilde Tai Cang Yayı’nı çıkardı. Onlarla kafa kafaya savaşırlarsa ısırılarak parçalanacaklarını çok iyi biliyordu.

 

“Yüz metre altımızda üç girdap var. Okum sinyal olacak, oku fırlattığımda oraya doğru yardıracağız. Boyutlar arası yüzüklerinizdeki en ağır eşyaları çıkarıp dalış hızınızı arttırın. Aynı zamanda dolaştırdığınız Yuan Qi’yi en yüksek noktaya çekin… Belki girdaba kapılabiliriz …”

 

Şu an için buradan kaçma yolları yoktu. Girdap bilinmeyen tehlikelere gebe olsa da burada kalıp balık yemi olmaktan daha iyiydi.

 

“Tamamdır!”

 

Qiuniu ve diğerleri kabul etti. Yi Yun’un okunu beklemeye başladılar.

 

Yi Yun derin bir nefes alıp avucunu çevirdi. Bir eşya avucunda belirmişti. Bu...Hayvan Cezbeden Çim idi!

 

Daha önce Yang Haoran’ın arkada bıraktığı Hayvan Cezbeden Çim’i almıştı ve çimin hâlâ iki saatlik etkisi vardı. Yi Yun onu çıkardığında kokusu her yere yayılmaya başladı. Hemen Yuan Qi’sini çime aktardı ve kokusunun yayılmasını engelledi.

 

Ardından çabucak Hayvan Cezbeden Çim’i, çektiği Rüzgar Kovalayan Ok’un boş ucuna sıkıştırdı. Ardından yayı gererek oku taktı ve tüm Yuan Qi’sini enjekte etti.

 

“Peng!”

 

Kiriş, gök gürültüsü gibi bir ses çıkardı. Hayvan Cezbeden Çim kokusunu yaymaya başlarken Rüzgar Kovalayan Ok da ileri fırladı.

 

Ve Yi Yun’un oku fırlattığı yön, Yang Haoran’ın bulunduğu taraftı!

 

Hayvan Cezbeden Çim’in kokusu Metruk Gücü barındıran hazinelerin kokusuydu, metruk hayvanların onun kokusuna kapılmasının sebebi de buydu zaten. Bu garip balıklar da bir süre tereddüt ettikten sonra Hayvan Cezbeden Çim’in peşinden gittiler!

 

“Kaçın!”

 

Chu Xiaoran ve diğerleri, Yi Yun’un bağırmasını bile beklemeden Yuan Qi’lerini kuşanarak havuzun derinliklerine doğru yüzmeye başlamışlardı zaten!

 

Yi Yun’un arkasında hâlâ birkaç balık vardı. Yi Yun ve arkadaşları aniden kaçmaya başladıkları için onları takip etmeye başlamışlardı.

 

“Qiuniu!”

 

Chu Xiaoran bağırır bağırmaz Qiuniu boyutlar arası yüzüğünden büyük bir kalkan çıkardı. Büyük kalkanıyla bir tarafı tutması üzerine garip balıkların saldırıları %75 oranında azaldı. Artık çevrelerini sararak tehlike yaratamazlardı.

 

Chu Xiaoran da kılıcını çıkarıp zarifçe savurmaya başladı. Kılıç Qi’si ile önlerini kesen beş balığı geriye doğru savurdu. Beşi de hareketsiz kalarak havuzun derinlerine doğru batmaya başladı.

 

Onlarca metre daldıktan sonra güçlü bir emiş hissettiler. Daha fazla yüzmelerine gerek yoktu, çünkü girdap onları kendine doğru çekiyor, direnmelerine fırsat bırakmıyordu.

 

Akıntı çok hızlıydı. Garip balıklar bile girdabın kıyısına geldiklerinde daha fazla ilerlemeyip yerlerinde kaldı. Hatta girdaba kapılmamak için kuyruklarını sallayıp karşı koymaya çalıştılar ve onları kovalamayı bıraktılar.

 

Yi Yun ve diğerleri ise fırtınaya kapılan su mercimekleri gibiydiler. Vücutlarını kontrol etmekte zorlandıklarından istemsizce de olsa hızlı akıntıyı takip ediyorlardı.

 

(ÇN: Su mercimeği su yüzeyinde yaşayan, nilüfere benzeyen bir bitki. Dandik bir isim koymuşlar, neden koymuşlar bilmiyorum.)

 

“Boom!”

 

Yi Yun ve arkadaşları dipsiz bir tünele girdiler. Tünel kapkaranlık olduğundan Yi Yun etrafı görmek için enerji görüşünü kullanıyordu. Otuz metre genişliğindeydi ve duvarları pürüzsüzdü. Buraya çekilmek ve akıntıya kapılmak, uçan bir Ejderha sürmek gibiydi. Çok hızlı ilerliyor ve bedenlerini kontrol edemiyorlardı!

 

Bu yeraltı tüneli düz değildi. Çok sayıda kolu vardı. Akıntının hızı sebebiyle gittiği yönü kontrol edemediğinden bir koldan geçtikten sonra arkasındaki Qiuniu, Chu Xiaoran ve diğerlerinin artık arkasında olmadıklarını gördü. Yalnız kalmıştı!

 

Bu sonsuz karanlığın ve gittikçe hızlanan suyun içinde kendini çok rahatsız hissetti. Bu belirsizlikten korktu. Sonuçta bu yeraltı dünyasında ne olduğunu bilmiyordu.

 

“Akıntı bu kadar güçlü olduğuna göre bir çıkış olmalı. Belki bir yeraltı nehrine veya yeraltı gölüne götürecektir…” Yi Yun kendini avutmaya çalıştı. Bu akıntıdan çıkış yoksa bu sonsuz tünelde ölecekti.

 

Yaklaşık on beş dakika böyle devam ettikten sonra su, gitgide ısınmaya başladı.

 

Çok zaman geçmişti. Öyle ki, bir savaşçı bile nefesini bu kadar uzun süre tutamazdı. Yi Yun’un da uzun zamandır tuttuğu nefesi tükendi. Hayati organlarını korumak için tek yapabileceği Dantianı’ndaki Yuan Qi’yi kullanmaktı.

 

O sırada bir gümbürdeme sesi duydu. Büyük bir güç tarafından dışarı atılmış gibi hissetti. Aniden her taraf parlaklaştı ve Yi Yun gözlerini açtığında havada uçuyor olduğunu fark etti.

 

Dışarıdayım!

 

Yi Yun derin bir nefes aldı ve uzun zamandır alamadığı oksijen ciğerlerine dolarken memnuniyet hissetti. Kırık kanadı iyileştikten sonra gökyüzüne dönen bir kuş gibi mutlu hissetti kendini.

 

Geriye döndü ve düştüğü yere baktı. Devasa bir delikten su dökülüyor, bir şelale oluşturuyordu!

 

Ve bu şelale Yi Yun’u şok etti. Altında kırmızı bir bulut yığını vardı. Büyük şelale bulutların üzerine akıyordu. 30,000 metre yüksekliğinde  gibiydi sanki.

 

Ama bu manzara bir harikaydı!

 

“Phew!”

 

Yi Yun inanılmaz bir hızda düşüyordu. Kırmızı bulutları delip geçtiğinde bir sıcak hava dalgası hissetti. Yüzüne vuran Saf Yang Qi, önceki bulundukları kanyona göre onlarca kat daha zengindi!

 

‘Tai Ah Kutsal Tekniği’ne çalışıyor olsa da Saf Yang Qi’nin olumsuz etkilerini hâlâ hissediyordu. Vücuduna giren Saf Yang Qi’den sebep Dantianı alev almıştı sanki.

 

“Çok yüksek!”

 

Yi Yun ikinci bulut katmanını da delip geçtiğinde altındaki geniş araziyi gördü. En azından binlerce metre uzanıyordu. Yüksek bir dağ uçurumundan düşmeye başlamıştı.

 

Yere yaklaşırken yayını çekti ve dikey kaya yüzeyini hedef alarak bir ok attı. Okun kuyruğuna bir ip bağlanmıştı.

 

Yi Yun ok saplandıktan sonra ipi tutarak biraz sallandı, ardından kolayca yere indi.

 

(FN: Yi Yun: Kara Şövalye yakında sinemalarda.)

 

Etrafına baktı ve muhteşem ve gizemli bir dünyanın içinde olduğunu düşündü.

 

Kırmızı bulutlar gökyüzünde asılı duruyordu.

 

Dağ zirveleri bulutlara kadar uzanıyordu ve bulutların altı hayat doluydu.

 

Kocaman kırmızı ağaçlardan oluşan bir ağaçlık da gördü.

 

Daha ötede çorak kızıl topraklar vardı ve buradan yükselen alevler gökyüzüne kadar ulaşıyordu. Bir ölüm diyarı gibi görünüyordu.

 

Ağaçların bulunduğu bölge ile orası, yaşam ile ölümün sınırı gibi duruyordu.

 

Uzaklardan dünyayı sarsan hayvan kükremeleri geliyordu.

 

Yi Yun bu yeri gördüğünde kalbi daha hızlı atmaya başlamıştı. Yeraltında böyle bir dünya olduğuna inanmakta zorlanıyordu!

 

Ve bir yeraltı dünyası bu kadar geniş olabilir miydi?

 

“Burası hâlâ Göktaşı Uçurumu mu…?”

 

Yi Yun bunu düşünürken gökten bir kişi daha düştü.

 

Yi Yun başını kaldırıp baktığında onun Chu Xiaoran olduğunu gördü. Tünelde bir çok yan tünel olsa da bunların çoğu aynı yere çıkıyordu.

 

“Whew!”

 

Chu Xiaoran havayı topladığı Kılıç Qi’si ile keserek karşıt bir güç oluşturdu ve kolayca yere indi. Yi Yun gibi o da aniden bu dünyaya girdiği için şaşkınlık içindeydi.

 

“Burası…” Chu Xiaoran kaşlarını çattı. Önündeki sahneyi, hafızasındakilerle karşılaştırdı. Ve ardından yavaş yavaş buranın neresi olduğunu çözdü.

 

“Korkarım ki, burası… Düşmüş Yıldız Kapısı!”

 

Düşmüş Yıldız Kapısı mı?

 

Yi Yun şok oldu. Düşmüş Yıldız Kapısı’nı biliyordu elbette. Onlarca milyon yıl önce, büyük bir yıldız Göktaşı Uçurumu’na düşmüştü. Düştüğü yerde Saf Yang alevleri hiç sönmemişti ve oranın merkezinde Düşmüş Yıldız Kapısı vardı.

 

Düşmüş Yıldız Kapısı, Göktaşı Uçurumu’nun özüydü. Tai Ah Kutsal Şehri’nde burası hakkında çok az bilgi vardı. Bunun nedeni de sıradan yetişimcilerin hiçbir zaman buraya gelmeyecek olmalarıydı.

 

“Gerçekten de Düşmüş Yıldız Kapısı’na mı girdik? Düşmüş Yıldız Kapısı, uzaydan düşen bir yıldızın çarpması sonucu oluşan bir yer değil miydi? Bir göktaşı burayı yok etmemiş miydi?”

 

Yi Yun buna inanamadı. En başta göktaşının ne kadar büyük olursa o kadar büyük bir krater yaratacağını düşünmüştü sadece. Ve onlarca milyon yıl sonra bile Saf Yang alevlerin o kraterde yanmasının orayı cehennem yapacağını!

 

Ama gözlerinin önündeki sahneyi bir göktaşının yaratmış olduğuna inanmak çok zordu.

 

Peki bu muazzam dünya yeraltında mıydı? Yoksa yer üstünde miydi?

 

Yer üstündeyse Göktaşı Uçurumu’na girdiğinde bu dünyayı neden görememişti?

 

Yer altındaysa üzerindeki bulutlar ve geniş gökyüzü de neydi?

 

Chu Xiaoran dedi ki: “Bir göktaşı olması gerekmez… Bu sadece söylenti. Babamdan Göktaşı Uçurumu’na düşen yıldızın bir göktaşı değil de eşsiz bir uzman tarafından bırakılan bir mağara olabileceğini duymuştum. Onlarca milyon yıl önce bu mağara gökyüzünden düşmüş ve Göktaşı Uçurumu ile Düşmüş Yıldız Kapısı’nı parçalamış…”

 

“Ne?”

 

Yi Yun bu sözlerden dolayı küçük dilini yutacaktı neredeyse. Eşsiz bir uzman tarafından bırakılan bir mağara mı?

 

Göktaşı Uçurumu’nu bir mağara mı paramparça etti? Onlarca milyon yıldır sönmeyen Saf Yang alevlerini geride o mu bırakmış? Böyle muhteşem ve büyüleyici bir dünyayı o mu parçalamış?

 

Bu gerçekse, o uzman hangi seviyedeymiş ki?

 

Böyle bir uzmanın geride bıraktığı mağara nasıl bir yer olurdu ki? O uzman, içinde ne tür hazineler bırakmış olabilirdi veya bırakmış mıydı?

 

“Bunun hakkında düşünmeyi bırak.”

 

Yi Yun’un ne düşündüğünü anlayan Chu Xiaoran iç çekti ve hafifçe başını salladı. “Kadim zamanlardan beri, Tai Ah Kutsal Krallığı’nın sayısız bilgesi bu gizemli mağaranın girişini bulma umuduyla Göktaşı Uçurumu’nu araştırdı. Ama kimse onu bulamadı. Bu yüzden… Düşen yıldızın aslında bir mağara olması sadece söylentiden ibaret. Bunun doğru olup olmadığını anlamak da imkansız!”

 

“Gerçekten bir mağaraysa bile, dünya üzerindeki en şanslı insanlar olsak dahi mevcut gücümüzle oraya giremeyiz.”