"İyi misiniz çocuklar?" kapı aralığından bir erkek sesi duyuldu. İçeriye koyu gri saçlı ve gri gözlü kısa boylu bir adam girdi. Botların içine tıkıştırdığı kahverengi kargo pantolonu ve koyu mavi bir gömlek giymişti. Boynunda siyah bir fular, boynunda bir çift dürbün ve üşümesini önlemek için bir çift kulaklık vardı.

Her iki çocuk da dikkatlerini ziyaretçisine çevirerek onun varlığını fark etti. Çocuklardan biri gülümsemeye çalışarak "Evet. Teşekkürler," diye yanıtladı adamın sorusunu. Diğer çocuksa buna kaşlarını çattı.

"Ne oldu?" diye sordu ziyaretçi. Sesi yumuşak ve nazikti.

Koyu kahverengi saçlı çocuk omuz silkti. "Ben ava çıkarken bazı tarikatçılar köyü işgal etti. Neredeyse herkesi öldürdüler." dedi titrek bir sesle. Dizleri üstüne çöküp hüngür hüngür ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

Çocuğun dediklerini duyan adamın ifadesi aniden değişti. Yumruklarını sıkarken sinirli görünüyordu. Sanki bir şey söylemekten çekiniyormuş gibi dişlerini gıcırdattı. "Buna nasıl cüret ederler?" diye homurdandı alçak sesle. Bakışları odanın köşesine doğru kayarken tutuşu gevşedi. "O pislikler. Şu çürük, şeytan oros..." Evin her tarafında yüksek bir ses yankılanınca konuşmayı bıraktı. "Hassiktir!"

Hızla arkasını döndü ve sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladı. Diğer çocuk şaşkınlıkla kaşlarını çattı. "Neye doğru koşuyor?" diye mırıldandı. Adam birkaç saniye içinde elinde parlayan mavi bir kılıçla iki çocuğun durduğu yere döndü. Kılıç, çeliği bir tereyağı gibi kesebilirmiş gibi görünüyordu. "Bana yakın dur," dedi sakince dövüş pozisyonuna geçerken. İki çocuğa da bir bakış attı ve derin bir iç çekti. "Bir cevap istediğinizi biliyorum ama şu an doğru zaman değil. Beni takip edin, ikinizi de koruyabilirim."

"Öldüğünü görmek istemiyorum!" Siyah saçlı olan hemen esmerin ağzını kapatırken kahverengi saçlı çocuk inatla bağırdı.

"Merak etme, ölmeyeceğim." dedi yaşlı adam. Yanlış hapşırmaktan ölebilir gibi görünüyordu ama kendinden emin bir ifade vardı yüzünde. "Ayrıca, burada güvendesin. Bunu biliyorsun değil mi?" Çocuklardan hiçbiri cevap vermeyince yaşlı adam basitçe devam etti: "Yerinizde olsaydım benle tartışmazdım. Buradan kurtulmak istiyorsanız beni dinlemeniz gerek."

Çocuklardan hiçbiri onun söylediklerine tepki vermeyince yaşlı adam tekrar içini çekti. "Beni takip edin ve sizden istenilmediği sürece çenenizi kapayın. Anlaşıldı mı?"

İkisinden küçüğü başını salladı. Büyük oğlan da isteksizce kabul etti. Kısa bir sessizlikten sonra yaşlı adam nihayet arkasını döndü ve sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladı.

İki çocuk onu yakından takip ettiler ve önlerinde çok daha fazla oda olduğunu fark ettiler. Bazıları boştu, diğerleri ise çocukların pek aşina olmadığı çeşitli silahlar ve aletler taşıyordu.

Aniden, bir tıklama ile açılan başka bir kapıdan bir ışık parladı ve tamamen siyah giyinmiş birkaç adam ortaya çıktı.

"Oha." Genç olan şaşkınlıkla nefesini verirken nefesinin altından fısıldadı.

Siyahlı adamların hepsi kılıç taşıyordu ve vücutlarında zırh vardı. Kendilerinden biraz daha genç görünen ve normalden daha kaslı görünen siyah zırhlı adamların her birinin sırtlarında birer silah asılıydı. Ancak hiçbiri konuşmadı. Hiçbiri kıpırdamadı, bu da hem oğlanın hem de yaşlı adamın onlara boş gözlerle bakmalarına neden oldu.

Ancak bu uzun sürmedi. Birkaç saniye içinde, uzun boylu ve ince bir kadın odaya girdi ve yaşlı adama yaklaştı. Bir çift parlak yeşil gözü vardı ve kırmızı bir pelerin giymişti. Yüzünde keskin bir gülümseme, sol kaşında da burnuna kadar uzanan ince bir yara izi vardı. Gözleri yaşlı adamınki kadar keskin olmasa da, hafife alınacak biri değilmiş gibi görünüyordu. Tehditkar göründüğü için değil, daha çok etrafında bir dinginlik duygusu olduğu için. Ya

"Sen tam olarak nesin?" Yaşlı adam doğrudan onun gözlerinin içine bakarken sordu.

Cadı yaşlı adamı süzerken o dingin ifadesini koruyordu. Çenesini tekrar yukarı kaldırırken kendisiyle oldukça gururlu görünüyordu. "Bir çeşit cadı," dedi ona basitçe.

Yaşlı adam bunun üzerine gururla gülümsedi.

"Cadı ha? Peki bir ismin yok mu, 'cadı'?" diye sordu yaşlı adam. Son cümlesindeki "cadı" yı alaycı bir tonla söylemişti.

Cadının zümrüt küreleri aniden hafifçe karardı. Başını biraz daha yukarı kaldırdı ve ona baktı. "Kim olduğumu gayet iyi biliyorsun! Beni tanımadığını düşünebilirsin ama çok iyi biliyorsun beni ihtiyar. Herkes kim olduğumu ve nereden geldiğimi biliyor." Sesi neredeyse tehditkar bir tonda çıkıyordu. Sanki onunla uğraşmamaya dikkat etmesi gerektiğini bilmesini istiyormuş gibi. Yüzündeki o dinginliği korusa da sesinden sinirlendiği anlaşılıyordu. Birinin onu görünce korkudan diz çökmeyişi, üstüne üstlük küstahça konuşması içten içe delirtiyordu onu.

"Alisa." diye cevap verdi cadı. Biraz durakladıktan sonra Alisa'nın yüzünde sinsi bir sırıtış oluştu. "Eğer işime karışmayacağına söz verirsen gitmene izin verecek kadar kibar olmaya hazırım."

Yaşlı adamın gözleri büyüdü. Yanlış bir hamle yaparsa, bu cadının güçlerinin muhtemelen sonu olacağını biliyordu.

Alisa bir anda gülmeye başladı. Gülmeye devam ederken, gözlerinin kenarlarından yaşlar süzülüyordu. "Şuna bak," diye güldü. "Benden çok korkuyorsun. Ne kadar acınası. Seni korkutuyor muyum ihtiyar? Varlığım seni korkutuyor mu? Yoksa bana karşı güçsüz olduğunu, burada hayvanlar gibi can vereceğini mi anladın?"

Yaşlı adam ona baktı. "Kendine fazla güveniyorsun. Senin gibilerin sonu hiç iyi olmuyor," diye yanıtladı yaşlı adam. Bu kadınla uzlaşamayacağını çok iyi biliyordu. Normalde çoktan saldırıya geçerdi ama koruduğu çocukları da düşünmesi lazımdı. 

Alisa ona gülmeye devam ederken, yaşlı adam savunma pozisyonu almaya başladı. Aniden, odadaki diğer üç kişi silahlarını çekerken savaşa hazır, savaşmaya hazır bir şekilde öne çıktılar.

Bunu gören yaşlı adamın dudaklarına kötü bir sırıtış yayıldı. Gri renkli gözlerinde yaramaz bir parıltı parladı. Bir saniye daha tereddüt etmeden doğrudan üç kişiye saldırdı.

Biri kılıcını yaşlı adama doğru kaldırdı, diğeri bıçak attı ve üçüncüsü de ona kırbaçla saldırdı.

Bıçak kamçıya çarptığında yaşlı adamın dudaklarından şiddetli ve tehlikeli bir savaş çığlığı çıktı. Aynı zamanda kılıcını yıldırım hızıyla yukarı doğru salladı ve bıçağı rakibine çarpmadan önce havada yakaladı. Yaşlı adamın dikkati dağılırken genç adam ona saldırmaya çalışırken kamçı yere düştü. Hızlı bir hareketle onu yakaladı ve bıçağı destek olarak kullanarak geriye doğru fırlattı. Onu yakaladığında, onu arkasındaki duvara çarparak boynundan tuttu. O nefesini geri alamadan yaşlı adam onu ​​birkaç metre geriye uçuracak kadar sert bir şekilde yumrukladı. Afallayarak yere düştüğünde, iki arkadaşı ona doğru koştu ve silahlarını da ona doğrulttu.

Üçlü ona saldırırken, elleri iki yanında hareketsiz duruyordu. Yaşlı adam silahların her vuruşunu kolaylıkla engelledi ve savuşturdu, iki misli hızla karşı hamle yaptı. Bir darbe, sonra diğeri. Her saldırıdan çabucak kaçındı ve yoluna çıkan herkesi silahsızlandırmayı başardı. Yaşlı adamın kendisini saldırı üstüne saldırıya karşı savunduğu birkaç dakikadan sonra, üç saldırgan birlikte saldırmayı bıraktılar. Yaşlı adamın onlara karşı ustaca savaşmasını ve saldırılardan zahmetsizce kaçmasını izlediler. Yaşlı adama afallamış bir ifadeyle bakıyorlardı. Gözlerindeki korkuyu birbirlerine sarılarak dövüşü izleyen iki çocuk bile görebiliyordu. 

Savaşın ortasında, saldırganlardan en yaşlısı kılıcını kullanmaya ve yaşlı adamı öldürmeye karar verdi.

O anda, hedefi hiçbir şey yapmadı. Tek yaptığı darbeyi engellemekti. Yaşlı adam, vücudu saldırgana bakacak şekilde dönerken kılıcının ucuyla ona doğrultulan kılıcı itti.

Bu hareketi sonrasında bulduğu bir boşluktan faydalanarak düşmanı boğazından yakalayıp yere fırlattı. Diğer zırhılar donakalmış bir şekilde onları izliyorlardı.

Ancak Alisa olduğu yerde sabit kaldı. Yüzünde onlar kadar bir korku yoktu. Yavaşça elini kaldırarak tek bir hançer çağırdı. Hançeri doğrudan yaşlı adama doğrulttuktan sonra, birdenbire çekip ona doğru fırlattı. Yaşlı adam, hançer yanından geçer geçmez onu eliyle yakaladı. Yaşlı adam anında havaya fırlattı. Hançer Alisa'ya doğru uçarken havada süzülüyordu. Hançer ona ulaştığında gözlerini kapadı ve sağ elini uzattı.

Küçük bir beyaz enerji küresi vücudunu sardı ve parlamasına neden oldu. Gözlerini tekrar açtığında, etrafının parıldayan beyaz bir daireyle çevrili olduğunu gördü. Enerji eline ulaştığında kayboldu ve yavaşça aşağı indirdi. Sonunda yere ulaştığında, önündeki yaşlı adama baktı.

Dudakları soğuk bir alayla aşağı doğru kıvrılırken gözleri ışıl ışıl parlıyordu. "Görünüşe göre iyi eğitilmişsin," dedi karanlık bir sesle. Sesi tiksinti ve hayal kırıklığıyla doluydu. "Yardım için sihre güvenmek zorunda kalmadan becerilerini kullanmakta çok iyisin. Gerçekten yetenekli olmalısın, öyle değil mi ihtiyar?"

Yaşlı adam bir an için ona öfkeyle baktı ama sonra gözleri gururla parlamaya başladı. "Bu, birini sihirlerini kullanma şekline göre yargılamaya yeterli olup olmadığına bağlı." diye karşılık verdi.

"Ah, öyle. Aynı türden olmadığımız için ne büyük talihsizlik." diye yanıtladı Alisa. Yüzünde sadist bir gülümsemeyle.

"Peki nesin o zaman?" Tehditkar adımlarla yavaş yavaş Alisa'ya doğru yürümeye başlarken sordu.

Alisa ona cevap vermedi. Bunun yerine, o da ona doğru yürüdü ve doğrudan gözlerinin içine bakarak ona kendi uğursuz ama gizemli bakışını verdi.

"Sana az önce söylediğim gibi, ben bir cadıyım."

Yaşlı adam bir kez daha güldü. "Ah gerçekten mi? Söyle bana sevgili cadı, ne tür güçlere sahipsin? Hançer atmak dışında tabii."

Alisa aniden kollarını gevşetti. Parmakları yere baktığı anda bulundukları ev kulak zarlarına zarar verecek kadar yüksek bir çatlama sesiyle yankılandı. Sonra, Alisa'nın kolları uzun ama düzgün tırnakları ahşap zemine değene kadar uzamaya devam etti. Çok geçmeden ellerinin çevresinde büyük çatlaklar belirdi. Çatlaklar genişlemeye devam ederken, bütün vücudunda siyah çatlaklar oluşuyordu. Saniyeler içinde elleri tamamen siyahtı. Sonra bir anda yüzünde büyük bir çatlak belirdi ve o çatlaktan kan akmaya başladı. Yüzündeki çatlak oluşurken çıkan ses bir kamçıya andırıyordu.

Yaşlı adam, Alisa'nın yüzünde oluşan çatlağı büyük bir şaşkınlık ve dehşetle izliyordu. Üç zırhlı adam sesi duyduğu gibi korkudan bayılmış, iki kardeşse birbirlerine sarılmış bir şekilde ağlıyorlardı.