Gölün kenarında oturan Alvina ve Ela, bakışları gökyüzüne yönelmiş Ersa'yı bekliyordu. Karmela'nın hızı ile Ersa'nın eve ulaşması uzun sürmemişti. Gökyüzünde görünen iki siluet ile anne ve kız ikilisi hemen ayağa kalktı ve heyecanla Ersa'nın inişini bekledi.

Ersa indiği gibi koşarak boynuna atlayan Alvina'yı gülerek karşıladı ve o da sıkıca sarıldı. Alvina sarılmasını Ersa'nın söylemesi üzerine ancak bıraktığında Ersa annesine doğru yürüdü.

Ela kollarını açarak oğlunu davet etti ve Ersa annesine sarıldı. Ersa’ya sanki dünyanın en güvenli yerine sığınmış gibi hissettiriyordu bu his. Ela geçen seneki aile buluşmasının aksine yüzünde gülümseme ile oğluna sarılırken oğlundaki değişimi hissedebiliyordu. Dışarıya verdiği baskı daha ağır ve güçlü olmuştu.

Aile hasret gidermeyi içeride devam etmeye karar verdiler ve evin içine girdiler. Karmela ise birazdan geleceğini söyleyerek onlarla birlikte girmedi. Üçlü içeride otururken Alvine heyecanla abisine nasıl sıkı çalıştığını ve ne kadar geliştiğini anlatıyordu.

“Annem bana kitap okumamda yardım etti ve bir sürü kitap bitirdim.” Alvina'nın anlattıkları karşısında Ersa ilgiyle kardeşini dinliyordu. Küçük afacan çok yetenekliydi.

Alvina'nın kafasını okşadı ve ''Aferin Alvina. Eğer böyle sıkı çalışırsan çok bilgili bir kız olabilirsin.'' dedi.

Abisinin övgüsünü alan Alvina mutlu bir gülümsemeyle onayladı.

Ela, oğlunda üzüntüye dair bir duygu görmediği için rahatlamıştı. Görünüşe göre bu sene oğluna yaramıştı. “Akademi nasıldı oğlum. Bir sorun oldu mu?”

Ersa, annesinin sorusu ile gülümsedi. Onlara birincilik haberini vermek için sabırsızlanıyordu. “Akademi de sorun yok. Hatta dövüş sanatları yarışmasına girdim bu yıl anne.”

Ela meraklı gözlerle oğluna bakıyordu. Ersa'nın kaçıncı olduğunu tahmin edemiyordu. “Ve birinci oldum.”

Ela, tatlı bir şaşkınlık yaşarken nasıl olduğunu da anlamamıştı. Bu kadar kısa sürede kendi jenerasyonunda birinci olacak seviyeye mi gelmişti?

Alvina ise abisinin bahsettiği yarışmayı anlamasa da abisinin muhteşem bir şey başardığını anlamıştı. Üçlü sohbetini sürdürürken Karmela gölün kenarında durmuş, ormana bakıyordu.

“Çık ortaya Alfa. Saklanmanın bir anlamı yok.”

Ağaçların arasındaki yeşil kıyafetli adam kendisini açığa çıkardığında yüzünde bir gülümseme ile Karmela'ya bakıyordu.

“Liderden saklanabilmem nasıl mümkün olabilirki?”

Karmela kaşlarını çatarken sordu.

“Neden beni takip ediyordun Alfa?''

''Seni takip etmiyordum patron. Ersa'yı takip ediyordum, ama Ersa'nın senin oğlun olacağını hiç düşünmemiştim.''

Bir süre düşünceli halde duran Alfa aniden gözleri parıldayarak devam etti. ''Yoksa, o çocuk antaka ormanındaki çocuk mu?''

Karmela, Alfa'nın Ersa'yı takip ettiğini söylediğinde şaşkınlıkla Alfa'ya baktı. ''Neden Ersa'yı takip ediyordun?''

Karmela'nın ikinci soruya cevap vermediğini gören Alfa iç çekerek cevapladı. “Oğlun tuhaf olduğu için.”

Karmela ne demek istediğini anlamadığını belli eden yüz ifadesi sergileyince Alfa konuşmaya devam etti.

''Vücudunda hiçbir enerjisi olmayan bu çocuğun kendi jenerasyonunda birinci olduğunu biliyor muydun?''

Hem de son rakibi usta evre 2. seviyedeki Mely’di.''

Karmela, Ersa'nın Mely'i yendiğini duyunca çok şaşırmıştı.

“Sadece bu nedenden dolayı mı takip ettin?”

Alfa ise gülümseyerek devam etti. “Ersa’nın Mely'i kılıcın yolu ile yendiğini söylersem bu yeterli bir neden olur mu? Hem de çekirdeğini kullanmadan.''

Söylediklerini duyan Karmela kaşlarını çattı. Ersa'nın yolu kullanabilmesi aşırı inanılmaz bir durumdu. “Ayrıca dövüşten sonra baygın düştüğünde vücudunda dolanan kırmızı renkli enerjiler vardı. Enerjim ile kontrol altına alsam da her an Ersa'ya zarar verebilir gibi duruyor. Ne olduğunu ise hiçbir şekilde anlamadım.” Konuşmaya devam eden Alfa'nın her kelimesi ile Karmela daha çok şaşırıyordu. Sonlara geldiğinde Ersa için endişelenmeye başlamıştı.

“Sanırım bu kadar sebep takip etmem için yeterli patron.”

Alfa'nın anlattıklarını düşünen Karmela birkaç dakika geçtikten sonra konuştu. “Bundan sonrası ile ben ilgileneceğim. Senin daha fazla takip etmene gerek yok. Gidebilirsin.”

Alfa, Karmela'ya doğru meraklı bir bakış attı. “Ersa hakkında hiçbir bilgiye ulaşamamama şaşmamalı. Bunu sen ayarlamış olmalısın. Bu çocuk antaka ormanında gördüğümüz çocuk değil mi patron?” diyerek sordu.

Karmela derin bir iç çekti ve onayladı. 

“Bundan kimseye bahsetme Alfa.”

“Tabi ki patron beni tanıyorsun.”

Alfa ayrılınca Karmela karmaşık bir ifadeyle gölü izliyordu. Bir süre sonra eve girdi ve ailesinin sohbetine katıldı. Aile gün boyu birlikte zaman geçirdikten ve akşam yemeğini yedikten sonra Karmela, Ersa'yı dışarı götürdü.

Alvina, abisi ile olmak istese de Karmela kısa süreceğini söyledi ve Ersa ile ormanın derinliklerine ilerledi. Ersa, babasının onu neden dışarı çıkardığını merak ediyordu.

“Ne oldu, baba?”

“Kılıcını çıkar Ersa.”

Ersa neden babasının böyle bir istekte bulunduğunu anlamasa da uzaysal yüzüğünden kılıcını çıkardı ve babasının ne diyeceğini bekledi.

Karmela onlardan iki metre uzakta duran kalın bir ağacı gösterdi. “O ağacı parçalamanı istiyorum Ersa.”

Ersa şaşırmış bir ifade ile babasına baktı. Neden böyle bir şey istediğini anlamıyordu. Babasını kırmadı ve ağaca doğru ilerledi. Böyle bir ağacı parçalamak zor bir şey değildi onun için. Tüm gücünü kullanarak ağaca vurduğunda ağzının şaşkınlıkla açılacağı bir şey olmuştu. Ağaç sadece hafiften sarsılmış hiçbir şey hasar almadan duruyordu.

“Tüm gücün ile saldır Ersa.” Babasının sesi kulaklarına indiğinde Ersa ağırlık setinin ağırlığını sıfıra getirdi ve tekrardan tüm gücü ile ağaca vurdu. Bu sefer ağaçta bir kesik olsa da yine de büyük bir hasar yoktu.

Ersa şaşkınlıkla ağaca baktı. Bu sırada babasının sesi tekrar kulaklarına ulaştı. “Daha güçlü bir saldırı kullan!”

Kılıç yolu ile saldırmak dışında başka saldırısı olmayan Ersa kılıcın yolunu aktif hale getirmeye başladı. Ersa'nın kılıcındaki havayı hisseden Karmela, Alfa'dan duysa da bu duruma şaşırdı. Ersa evren enerjisini kılıcıyla birleştirirken Karmela'nın şaşkınlığı daha da büyümüştü.

Ağaca ulaşan kılıç yolu ile desteklenen saldırı ağacı enine keserek devrilmesine neden oldu. Ersa, babasına döndüğünde Karmela oğluna derin bir ifade ile bakıyordu. 

“Az önceki saldırın neydi Ersa?”

Karmela kullandığı şeyin kılıç yolu olduğunu bilse de oğlundan duymak istiyordu. Ersa babasından bir şey saklamayı aklından geçirmeyerek hakikati söyledi. 

“Kılıç yoluydu.”

“Kılıcın yolunu nasıl öğrendin?”

Ersa, babasının neden bunları sorduğunu anlamasa da her şeyi anlatmaya başladı. “Bedensel dövüş sanatlarını çalışırsam bunun yeterli gelmeyeceğini bildiğim için yollara da çalıştım. Doğadaki yollar, okçuluk yolu ve kılıç yolu. Çalışmalarım sürerken bir gün, bir canavar ile savaşa tutuştum. Canavarı yenmek kolay değildi ve ne yapmam gerektiğini düşündüğüm o sırada aklıma gelen şey yoldu. Zihnimde beliren şeyi uyguladığımda saldırım çok daha güçlü hale gelmişti. Bu şekilde yola giriş yaptım.”

Ersa'nın savaş sırasında durduk yere aydınlanma yaşadığını duyan Karmela çocuğuna baktığında bugüne kadar düşündüğünden çok daha yetenekli olduğunu fark etti.