Mely’nin ağlaması Karmela’nın kalbini yumuşattı, ama Ersa'nın tam olarak ne yaşadığını öğrenmesi gerektiğinden devam etmesini bekledi. Mely kendini toparlayınca devam etti.

“Sonra Ersa sanki çok acı çekiyormuş gibi bağırmaya başladı.” Mely her kelimesini zorlukla söylüyordu, boğuk sesi insanın ağlama isteğini getiriyordu.

Ersa'nın acıya dayanıklılığını çok iyi bilen Karmela, o anda çok dehşet verici bir acı yaşadığını tahmin edebilmişti. Oğlunun böyle bir acı çektiğini düşününce ifadesi karardı ve kalbine ağırlık çöktü.

“Ersa bir süre acı çeken ifadesini sürdürdükten sonra içinden simsiyah bir gaz çıktı. Gaz bana doğru geliyordu. Siyah gaz tam bana ulaşacakken Ersa önüme geçti ve beni korudu. Bundan kısa süre sonra siyah madde Ersa'nın vücudundan çıktı. Ama sanki zayıflamış gibiydi, gaz eskisi kadar yoğun değildi."

“İkimizi de izliyormuş gibi bir süre baktı ve sonunda gökyüzüne yükselerek kayboldu. Siyah gaz kaybolunca silindirik taşın olduğu alandan başlayarak her yer yıkılmaya başladı. Ersa ile mağaradan çıktık. Sonradan fark ettik ki mağara yıkılınca batıdaki canavarlarda ortadan kaybolmuştu.”

Karmela gülümsedi ve Mely'nin kafasını okşadı. “Tamam Mely. Teşekkürler.”

Mely, Karmela'ya meraklı gözlerle bakıyordu. “O maddenin ne olduğunu biliyor musun, usta?”

“Hayır bilmiyorum. Mely, bu konuyu başka kimseye anlatmamalısın anlaşıldı mı?”

Mely, Karmela'nın neden böyle bir istekte bulunduğunu anlamasa da onayladı. “Tamam usta.”

Karmela, Mely'e son bir kez baktıktan sonra alandan ayrıldı. Mely, Karmela ayrılırken olduğu yerde durarak uzun süre arkasından baktı.

...

Karmela, Mely'nin anlattıklarını düşündükçe kalbinde kötü bir his yükseliyordu. En hızlı hızıyla hareket etti ve eve döndü. Eve girdiğinde ailesinin hala sohbet ettiğini gördü. Sohbet sırasında Karmela içeri girince üçü de ona döndü. Meraklı bakışlarla bakıyorlardı.

Ersa “Baba neredeydin?” diye sordu.

“Biraz işim vardı.”

Ersa ve Alvina bir şey fark etmese de Ela, Karmela'nın ifadesindeki değişimi fark etmişti ve çok meraklanmıştı, ama çocuklar yanlarında olduğundan daha sonra bu konuyu sormaya karar verdi. Sohbete dört kişi devam ettiler ve akşama kadar sohbet ettiler.

Akşam olunca Ela bir şeyler hazırlamak için mutfağa gitti. Karmela, Alvina'ya seslendi. “Kızım, sende annene yardım et. Ben abinin gelişimini kontrol edeceğim.”

Alvina somurtarak annesinin yanına geçti. Ersa ise babasının bu kadar aceleci davranmasına şaşırmıştı.

“Gel Ersa. Dışarı çıkıyoruz.”

Alvina, mutsuz bir ifadeyle Ela'nın yanına gelince Ela şaşırmıştı. Alvina'nın abisinin yanından ayrılması inanılmaz bir olaydı. “Ne oldu kızım, neden abinin yanında değilsin?”

Alvina biraz şikayetçi bir ses tonu ile konuştu. “Babam abimin gelişimini kontrol edeceğini söyledi.”

Ela kaşlarını çattı. Karmela'nın böyle davranmasının normal olmadığını biliyordu. Ersa ile ilgili bir şeyler olduğuna emindi. Geldiğinde onu köşeye çekecek ve konuşacaktı. Eğer oğlu ile ilgili kendisinden bir şeyler saklamaya cesaret ederse, işte o zaman külahları değişirdi.

Karmela, Ersa'yı her zaman su yolunu çalıştığı küçük göle götürdü. Merakla ne diyeceğini bekleyen oğluna döndü.

“Ersa, bedeninin durumu nasıl?”

Ersa sorulan soru ile afallamıştı. Böyle bir soru beklemiyordu. 

“Bedenim çok iyi durumda baba. Neden sordun?”

Karmela'nın ifadesi karardı. 

“Bedenin iyi durumda öyle mi?”

Ersa, babasının bir şeyler anlamış olduğundan şüphelendi, ama hiçbir açık vermemişti. Nasıl anlamış olabilirdi ki?

“Evet baba. Neden bunu soruyorsun?”

“Kıyafetlerini çıkar, vücudunu görmek istiyorum.”

Ersa ciddi bir ifadeyle babasına baktı. Kıyafetlerini çıkarsaydı, babası vücudunda siyah maddenin oluşturduğu çürümeyi görecekti. Bunu istemiyordu. Ersa hiçbir şey yapmadan durduğunda Karmela daha ciddi bir ses tonuyla konuştu. “Kıyafetlerini çıkar Ersa.”

“Neden böyle bir şey istiyorsun baba? Kıyafetlerimi çıkarmak istemiyorum.”

Karmela elini havaya kaldırdı ve Ersa'ya doğru salladı. Ersa'nın kıyafetinin kol kısımları tamamen parçalanmıştı. Karmela'nın bir daha aynı hareketi yapmasıyla Ersa'nın bacaklarındaki kumaşlarda parçalanmıştı. Karmela tekrar elini kaldırdığında gözleri bir noktaya takıldı.

Ersa, babasının tuhaf bir biçimde baktığı göğüs kısmına baktı. Birazı görünen sağ göğüs kısmında pürüzsüz teninin aksine kararmış bir yüzey vardı. Damarların gri görüntüsü kararmış derinin altından az çok görülebiliyordu.

Ersa hızla kıyafetini çekti ve o kısmı kapattı. Karmela afallamış bir ifadeyle aynı noktada takılı kalmıştı. Ersa kalbinin sıkıştığını hissetti. Nasıl bir açıklama yapacağını bilmiyordu.

“Ersa.” 

Babasının hüzünlü ve afallamış bir tonda çıkan sesin Ersa’yı titretti. 

“O neydi?”

Ersa hızla sahte bir maske takındı ve bir şeyler saçmaladı. 

“Sadece bedenimde tıbbi bir şey deniyorum baba. Öyle göründüğüne bakma, eğer gerekli hapı içersem geçiyor. Hiçbir sorun yok.”

Ersa’nın yalan söylemeye devam etmesi Karmela’yı derin bir kedere gömdü. Oğlunun yalan söylemesinin anlamını kavrayabiliyordu. Büyük ihtimalle bedenindeki şeyi çıkaramıyordu ya da tedavi edemiyordu. Ersa'nın tıbbi bilgisinin usta seviye de olduğunun farkındaydı. Eğer Ersa böyle davranıyorsa bedenine yayılan siyahlıklar normal değildi.

Karmela bir süre sessiz kaldıktan sonra konuştu. 

“Tamam, hadi eve geçelim.”

Ersa babasının inanmayacağından yüzde yüz emindi. Neden konuyu kapatmasına izin verdiğini merak etti. Eve dönmeden kıyafetlerini değiştirdi.

Karmela ve Ersa’nın derin sessizliği Ela’yı endişelendirdi. Şimdilik sessiz kalması gerektiğini düşündüğünden bu konuda bir şey söylemedi. “Yemek hazır beyler, mutfağa gelin.”

Karmela ve Ersa mutfaktaki masada yerlerini aldı. İlk defa ailecek yemek yerken bu kadar sessizlerdi. Ela, merakını zor bastırıyordu. Eşi derin düşüncelere dalmıştı. Geçmek bilmeyen sürenin sonunda Ersa ve Alvina, Ersa’nın odasına geçti. Ela’da cevap bekleyen bakışlarla Karmela’ya baktı.

“Her şeyi anlat.”

Karmela, Ela'nın sorduğu soru karşısında şaşırdı. 

“Neyi anlatayım?”

“Ersa ile ilgili bir durum var. Bunun farkındayım. Anlat bana. Ersa'nın hali de normalden farklıydı. Herhangi bir şeyi saklamaya çalışma.”

Karmela eşini inanılmaz buldu. İçinden annelik duygusundan bu durumu sezmesi gerektiğini düşünmeliydim diye geçirdi.

Ela’nın dikkatini başka kötü bir olayla dağıtabilirdi. Şimdilik Ersa’nın durumundan bahsetmek istemiyordu.

“Bir şey yok. Sadece Ersa bu yıl yabani yola gitmiş ve altı ay boyunca orada kalmış.”

“Yabani yolda altı ay mı kalmış? Benim Ersa'm? Neler yaşamıştır oğlum.” 

Ela'nın bundan bile derin bir kaygı duyması Karmela’nın diğer durumu ona söyleyemeyerek iyi bir karar aldığını anlamasını sağladı. Eğer söyleseydi ne olacağını hayal dahi edemiyordu.