4. BÖLÜM

KULE (DİK)

Bir savaş gemisi olarak, uçuş güvertesi ile su yüzeyi arasında yaklaşık yirmi metrelik bir yükseklik farkı vardı. Sütunlar tarafından desteklenen düşman üssünün dibi, doğrudan onların üzerindeydi. Tabanın kendisi, metalik bir örümcek ağı gibi bir ızgara oluşturan çelik kirişlerden yapılmıştır.

Bunu çelik bir çerçeve olarak özetleyebiliriz, ancak havada yüz metreden fazla uzayarak devasa bir kale oluşturuyordu. Her kiriş bir Juggernaut'un genişliğiydi ve ızgaradaki boşluklar, sadece bir Juggernaut'un değil, bir Löwe'nin bile kolayca geçebileceği kadar genişti.

Müdahale birimi, topçuları biçmek için kalenin alt katında kaldı, Spearhead filosu öncü olarak hareket etti ve daha da içeri girdi. Tel çapalarını ateşlediler ve onları kirişlerin etrafına dolaştırdılar. Daha sonra atladılar, inerken tel çapaları serbest bıraktılar ve aldılar.

Mirage Spire tabanının içi birden fazla kattan oluşuyordu. Kolaylık olması açısından, her üç kat grubu bir Düzey olarak belirlenmiştir. A'dan (Akik) E'ye (Erze) Kademeler vardı. En alt katta, Birinci Seviye Akik üzerinde duran Shin, içini inceleyerek tabana baktı. Dışarıdan çok büyüktü ama içeri girince mekanın absürt boyutu daha da netleşti. Bütün bir üs... bütün bir mühimmat fabrikası her kata sığabilirdi.

Üç kiriş, bir eşkenar üçgen oluşturacak şekilde birleştirildi ve sayısız sayıda bu tür üçgenler, her katın alt kısmı olarak işlev gören ızgarayı oluşturdu. Yukarıdan bakıldığında, tüm taban, sütunlarla desteklenmiş bir altıgen gibi görünüyordu. Onu destekleyen beton sütunların sayısı altıydı ve gördükleri kadar kalındı. Çıplak metal iskele boyunca zirveye kadar uzandı.

Dikey yapı malzemeleri ve kafes yapı, geometrik bir şekle yerleştirilmiş şeffaf sütunlar oluşturmak için bir araya getirildi. Kalenin dış duvarları, dikey olarak inşa edilmiş malzemelerin üzerine yerleştirilmiş yarı saydam güneş panellerinden yapılmıştı. Rüzgarın ve yağmurun yapının içine sızmasına izin vermediler, ancak güneş ışığının hafifçe parlamasına izin verdiler.

Şafak vaktiydi ama fırtına güneşi örttü, bu yüzden panel tarafından kırılan ve Mirage Spire'ın üzerine soluk mavi bir parıltı yayan çok az miktarda ışık geçti. Güneş batarken, ancak gecenin karanlığı tam olarak yerleşmediğinde, alacakaranlık gibiydi. Havayı kasvetli, soğuk bir mavi yıkadığında, gece ile gündüzün yarığıydı.

Bu ultramarine gölge, her katın zemininin ağ örgüsüne nüfuz ederek iç kısma üçgen ışık desenleri yaydı. Her kiriş, bir Juggernaut'un üzerinden geçebileceği veya sarılabileceği kadar büyüktü. Bu denizci çok katlı binanın saf boyutu ve ölçeği, sanki bir hayalin ortasındaymış gibi bir baş dönmesi hissine neden oldu.

Yapının en üst katı muhtemelen Morpho'nun yanı sıra mühimmat ve sarf malzemelerinin tedarikini barındıracaktı. Birden fazla kirişten daha büyük bir ray, Erze Düzeyinden alt katın batı ucuna kadar uzanıyordu. Bu gölge, hayaletlerin feryadı ve tabana akan sonsuz alacakaranlık ışığının gölgeli deseni ile birlikte bir fon oluşturdu. Ve sırtları ona dönük, sayısız Lejyon'un kendine özgü metalik renkli gölgeleri bir anda ayağa kalktı.

"Sir Reaper, planlandığı gibi, Alkonost birimimiz önden keşif yapacak," dedi Lerche, Chaika'dan aşağı atlayarak.

Onu bir grup Alkonost izledi. En üst kattan uzanan rayların yanı sıra, diğer tek yol çift sarmal oluşturan metal kirişli bir merdivendi.

Tabii ki, düşman her iki güzergahta da pusuda yatıyordu. Korkuluk özellikle yukarıdan koruma sağlamıyordu, bu da ne kadar yükseğe çıkarlarsa en üst kattan hedef alınmalarının o kadar kolay olacağı anlamına geliyordu.

Bu, temel olarak kullanılması amaçlanmayan bir şeyi kullanarak yukarı çıkmak zorunda kalacakları anlamına geliyordu. Duvarların kirişleri veya her katı süsleyen dayanak noktaları gibi. Ünitelerin hafifliğini kendi avantajlarına kullanarak, bu işlem sırasında düz bir çizgide dikey olarak tırmanmak için tel ankrajlarını kullanabileceklerdi.

Lejyon elbette bunu gözden kaçırmazdı. Alkonostlar Akik İki'ye yükselirken, bir Grauwolf kuvveti onları kuşatmak için indi. Arkalarında, Stier ağızlıklarını onlara sabitledi. Görünüşe göre üssün savunma kuvvetinin bileşimi Grauwolf ve Stier'den oluşuyordu.

Bu üssün zayıf temeli, ağır Löwe ve Dinosauria'nın konuşlandırılmasını zorlaştırdı. Buna karşılık, hafif ve son derece hareketli olan Grauwolf ve eşit derecede hafif ancak yüksek ateş gücüne sahip olan Stier bu arazide daha etkiliydi.

Tabii üssü çevreleyen Ameiseler de vardı. Diğer Lejyon türleri için göz ve kulak görevi görerek, işgalcileri bileşik sensörleriyle takip ederek gölgelerde pusuya yattılar.

Shin'in yeteneği, Lejyon'un pozisyonlarını bir dereceye kadar takip etmesine izin verdi. Bu nedenle, keşif ekibinin rolü, Shin'in hangi Lejyon türlerinin bulunduğunu ayırt edememesini telafi etmek ve Seksen Altı'nın geri kalanı üssün bu bölümüne ilerleyene kadar düşmanın sayısını bir dereceye kadar azaltmaktı.

"Gözlerini ezerek başlıyoruz... Ameise'e öncelik vererek düşmanı avla."

İki Juggernaut müfrezesini boşaltmayı bitiren Stella Maris, yüz yirmi kilometre uzağa, Löwe'nin taretinin menzilinin dışına çekilmeye başladı. Süper taşıyıcılar, nispeten kırılgan bir başka gemi türüydü. Lejyon onlara binecek olsaydı, gemi suya düşerdi ve işgal kuvveti eve dönüş yolu olmadan mahsur kalırdı. Burası karadan uzakta bulunan bir deniz üssüydü ve bu noktaya kadar denizi geçmenin tek yolu Stella Maris idi. Bu operasyondaki en tehlikeli faktör buydu.

Mirage Spire'ın en üst katı—Level Erze. Orada, cephanesinin bittiğini varsaydıkları Morpho, dairesel gölgeliğin dışına çıktı. Kule, mümkün olan en düşük eğim açısını hedefliyordu ve raylı tüfeğin rayları, arka planda gürleyen gökyüzü ile çatırdayan elektrikle canlandı.

Bu yaklaşan bir bombardımanın habercisiydi.

Bakışları, 800 mm'lik mermisi karşısında savunmasız bir şekilde yelken açan, geri çekilen Stella Maris'e sabitlendi.

“...Hayır. Ben de senin yerinde olsam aynısını yapardım," diye mırıldandı İsmail.

Tam o sırada Mirage Spire çevresinde üç farklı pozisyona giden üç uzun mesafe kruvazörü 40 cm'lik kulelerini ateşledi.

Bu gemiler, derinliklerde gizlenen devleri avlamak için tasarlanmış olsa da, küçük oldukları kadar Filo Ülkeleri, gemilerini güdümlü silahlarla donatmak için fondan yoksundu. Bu nedenle, geminin silahları yer hedeflerini yok etmek için tasarlanmamıştı. Bunun yerine, birkaç düzine metre mesafeye kadar derinlik yüklerini atmak için tasarlandılar.

Bir deniz hedefi üzerindeki bombardımanlarının doğruluğu özellikle yüksek değildi. Bununla birlikte, derinlik yüklerinin yerleşik mermileri yaklaşık bir ton ağırlığındaydı ve büyük leviathan türlerini avlamak içindi. Otuz kilometrelik bir menzille, saniyede yedi yüz seksen metreyi aşan süpersonik hızlarda seyahat ettiler. Ve tek amacı zırh delmek için yapılmamış olsalar da yükleri muazzamdı.

Stella Maris'e ateş etmek için kendisini koruyan kanopiyi terk eden Morpho, kendisini fırtınalı havaya maruz bıraktı. Üzerine üç yönden mermiler yağdı. Mermilerin dış kabuğu kısa mesafede tetiklendi ve içindeki derinlik yükünü püskürttü.

Devasa dev devleri avlamak için yapılan derin saldırılar Morpho'nun saldırısına uğradı. Birçoğu ana birimin zırhı tarafından saptırıldı, ancak bir derinlik yükü silah namlusunun tabanına çarptı. Uzun raylardan biri tabana çarptı ve uçtu.

“—Morpho'nun namlusunu başarıyla imha ettik... Beklediğimiz gibi. Geçen yıldan bu yana aynı anda ateşleyebileceği mermi sayısını artırdı.”

Bunu beklemelerine ve planlarının kruvazörlerin Morpho'yu gölgeliğin korumasından çıktığı anda vurması olmasına rağmen, Lena raylı tüfek tarafından hedef alındığında yine de Stella Maris'in içindeydi. Lena'nın çıngırağı andıran sesi hâlâ korku ve sinirlerle biraz gergindi.

Shin onu düşünerek sakince konuştu. Alkonostlardan sonra tırmanıyorlardı ve şu anda Akik İki'yi bastırmanın ortasındaydılar. Ek olarak, Morpho'nun her bir bileşeni ağırdı, bu da bakım ve mühimmat değiştirmeyi yavaş bir süreç haline getiriyordu. Buna rağmen, herhangi bir anda taşıyabileceği mermi sayısı ve namlunun kullanım ömrü değiştirilebilir ve geliştirilebilir bileşenlerdi. Geçen yıl, Morpho'nun sınırları yüz atış gibi görünüyordu. Bu operasyon sırasında bazı şeylerin değişmeyeceğini varsaymak aşırı iyimser bir tahmin olurdu.

"Evet, ama sesini hala duyabiliyorum. Düşürülmemiştir. Hâlâ mermileri varsa, namlusu değiştirilir değiştirilmez muhtemelen Stella Maris'e yeniden ateş etmeye devam edecektir."

Bu, bu üssü ele geçirmek ve Morpho'yu ortadan kaldırmak için onların sınırı olduğu anlamına geliyordu.

Mirage Spire'ın bir fabrika olduğunu varsaymışlardı, ancak şimdiye kadar tüm katları boştu ve üssün kontrol çekirdeği olduğunu varsaydıkları ikinci Shepherd, Morpho ile aynı en üst kattaydı.

İkinci hedeflerinin ilkiyle aynı noktada olması onların yararınaydı, ama... Shin hala diğer Shepherd'ın ne tür bir birim olduğunu bilmiyordu.

"Namlunun yerini alması için tahmini süremiz ne kadar?"

Başka bir deyişle, operasyonu tamamlama süreleri -düşmanın Stella Maris'i düşürmesine ne kadar vardı-...

"Geçen ay boyunca Filo Ülkelerine yönelik bombardımanları arasındaki aralık en az altı saatti... Bunun ne kadar süreceğini varsaymalıyız."

Ağırlık sınırlamaları nedeniyle, Lena ve Vika kendi birimlerinden hangisini gemiye getireceklerine karar vermek zorunda kaldılar.

Lena'nın Vanadis'i üstün hesaplama yeteneklerine sahipti, ancak Vika'nın Gadyuka'sı sonunda seçildi, üstün ateş gücü belirleyici faktör oldu.

Gözcü olarak görev yapan Alkonostlara komuta ederken Vika, veri bağlantısı aracılığıyla Mirage Spire'ın görsel beslemesini alırken gözlerini kıstı. Kısa bir süre önce içini dolduran Juggernauts'tan artık boş olan Stella Maris'in hangarında oturuyordu.

Soyu tükenmiş devasa bir yaratığın iskeleti gibi, tamamen çerçeveden yapılmış böyle tuhaf bir kale... İnşasının amacı neydi?

Vika bilmiyordu. Zashya buna cephanelik dedi, ancak mühimmat üretmek için herhangi bir tesisi yoktu.

Tek keşfettikleri şey, yeniden yüklenmek üzere Morpho'ya taşınmaya hazır görünen cephaneydi. Ve bu üs de Morpho için basitçe bir topçu mevzii olamazdı. Eğer durum buysa, neden bu kadar uzakta, okyanusun ortasında inşa edildi?

Bu yerin amacı açık değildi. Ayrıca bu üssün inşasına giden tüm demir kaynaklarının nereden geldiği bile belli değildi. Değeri bu kadar düşük görünürken Lejyon neden bu üsse bu kadar çok yatırım yapsın ki?

Hayır...

"Kökeni oldukça açık."

Eintagsfliege'nin elektromanyetik girişimi tarafından hala mühürlenmiş birçok ülke vardı. Hala iletişim kuramadıkları sayısız ulus.

Bu ülkelerin hala var olduğunu doğrulamanın hiçbir yolu yoktu. Bu ülkelerden herhangi biri büyük çaplı saldırıda yok olmuş olsa bile, ölmekte olan sesleri Federasyona veya Birleşik Krallık'a ulaşamazdı.

Düşüşlerinin doğrulanmaması... o ülkelerin yok olmadığı anlamına gelmiyordu.

Evet, Zelene öyle söylemişti. İlk büyük çaplı saldırı, Lejyon için yalnızca başarısız bir savaş değildi.

“...Tahmininiz tam isabetli olabilir Milizé.”

Hafiflikleri ve yüksek ateş güçleri karşılığında, Stier hareket kabiliyetinden yoksundu ve ince zırhlıydı. Pusular için optimize edilmiş bir Lejyon türü olarak kabul edildiler.

Bu nedenle, her katta inşa edilmiş kalın topçu ceplerine yerleştirildiler ve düşmana girer girmez ateş yağdırdılar.

Buna ek olarak, Grauwolf, onları destekleyecek herhangi bir kablo olmadan dikey boşluktan atlarken, altlarındaki vadiden korkmadan üssü dolaştı. Bacaklarındaki yüksek frekanslı bıçaklar ölümcül bir doğrulukla sallanarak düşmana saldırdılar.

Ama hepsinden daha tehditkar olanı, hem Eintagsfliege'nin Erze Seviyesinden Akik Üç'e akın etmesi, gümüş bir perde açması hem de Morpho'nun altı namlulu döner otomatik topu hepsinin üzerinde belirmesiydi.

Shin ile Rezonansı sayesinde Lejyon'un feryatlarını ve Morpho'nun ulumasını duyan Raiden, Wehrwolf'u aniden durdurdu ve geri sıçradı. Bir sonraki an, tam önündeki nokta, otomatik top ateşinin çapraz yörüngesi tarafından parçalandı. Çelik kiriş, baraj nedeniyle hurdaya döndü, bağlantısı koptu ve kirişin geri kalanının düşmesine neden oldu.

40 mm'lik mermilerden oluşan bu hızlı ateş barajı onlara yukarıdan vuracak olsaydı, bir Reginleif bir yana, ağır zırhlı bir Vánagandr'ı bile delebilirdi. Bu otomatik top bir uçaksavar silahı olarak tasarlandı, ancak Morpho, onunla Reginleif'ler arasındaki uzun mesafeyi mekanik hassasiyetle telafi etti ve kirişlerin arasından ölümcül bir doğrulukla ateş etti. Kızgın bir metal yağmuru onları deldi ve Juggernaut'ları bir mızrak gibi delmekle tehdit etti.

Otomatik top, birkaç yüz mermisini bir göz açıp kapayıncaya kadar tüketti, ancak daha fazla olsaydı bile, namlusu aşırı ısınmadan süresiz olarak dönemezdi. Buna rağmen Raiden, atışları arasında yeterince uzun bir aralık bulamadı. Geçen yıl, Undertaker tek başına Morpho'nun altı silahını da kesti. Görünüşe göre Lejyon bu dersten ders almış ve bu Morpho'ya daha fazla silah koymuş.

Görüşünün sınırında Raiden, bir dayanak noktasına tırmandıktan sonra zıplayan bir Juggernaut gördü. Bu, Shin liderliğindeki Spearhead filosunun altındaki Juggernaut'lardan biriydi. Dayanaktan aşağı kayan bir Grauwolf'dan kaçtı ve bıçakları aşağı doğru sallandı. Juggernaut'un tel çapası bir üst seviyenin kirişinin etrafına sarılmıştı ve direğe tekme atarak düşmanın hücumunun yörüngesinden kaçındı.

Hedefini ıskalayan Grauwolf, asılı duran Juggernaut nişangahını sırtına sabitlerken sonuçsuz bir şekilde aşağı kaydı.

Ancak bir sonraki an, kirişin üzerinde gizlenmiş kendinden tahrikli bir mayın Juggernaut'a saldırdı. Tıpkı Juggernaut'un dikkatini Grauwolf'a odakladığı gibi, mükemmel bir zamanlamayla yapıldı.

“...?!”

Raiden o yöne bakıyordu, bu yüzden tam doğru zamanda hareket edebildi. Wehrwolf kıl payıyla ateş etti. Ağır makineli tüfek ateşi, tek bir yumru gibi hareket etti, yan tarafından kundağı motorlu mayına çarptı, onu ikiye böldü ve havaya uçurdu.

Grauwolf aşağı kayarken, görünüşe göre Undertaker da durumu fark etmiş ve onu vurmuştu. Sırtındaki füzeler, indüklenmiş bir patlamayı tetikleyerek Grauwolf'u dağıttı. Saldırıya uğrayan Juggernaut'un optik sensörü, sürpriz bir şekilde patlama yönüne döndü.

“...Teşekkürler, siz ikiniz. Beni kurtardın."

"Bundan bahsetme dostum. Sadece dikkatli ol."

Shin hiçbir şey söylemeden ona başını salladı, sonra Para-RAID'ini biriminin geri kalanına ve Yuuto'ya bağladı. Shin'in sakin, iyi yansıtılmış sesi savaş alanını doldurdu.

"Tüm birimler, düşmanın durdurma kuvvetinde kundağı motorlu mayınların varlığını doğruladık. Küçükler ve gözden kaçırmaları çok kolay. Veri bağlantısına çok fazla güvenmeyin ve tetikte olun.”

Sesi her zaman bunu öneriyor gibi görünse de, onları dikkatli olmaya teşvik ederek Reaper ekledi:

"Bu operasyonu tamamlamak için hâlâ yeterli zamanımız var. Gevşek olmayı göze alamayız ama acele etmeye de gerek yok."

Akik Üç'ün kuzeydoğu bloğundaki düşmanı yok ettikten sonra, sonunda Akik Seviyesinin kontrolünü ele geçirdiler. Yuuto'nun Thunderbolt filosu, Shin'in Spearhead filosu yerine ikinci seviyeye, Level Bertha'ya girdi. Bertha One'ın bastırılması başladı ve olduğu gibi, Anju'nun Kar Cadısı da dahil olmak üzere Spearhead filosu mühimmatlarını yeniledi.

Akik Üç'ü korumak için bir kuvveti arkalarında bırakarak Akik İki'ye geri döndüler ve onları takip etmek için tel çapalarla donatılmış dört Çöpçü tırmandı. Onlara ilk ulaşan Fido oldu ve Undertaker'ı stoklamak için acele etti.

Yatay olarak, bu üs çok genişti, ancak alt kat ile üst kat arasında bin metreden daha az bir mesafe vardı ve bu da onu bir tanksavar silahı, bir ağır makineli tüfek veya bir tanksavar füzesinin minimum menziline yerleştiriyordu. Bu, elbette, Morpho'nun başlangıçta uçaksavar silahları olan döner 40 mm'lik otomatik toplarını da içeriyordu.

Ve böylece, savaştan geri çekilip yeniden stoklanmak için biraz zaman ayırmalarına rağmen, gardlarını indiremediler. Juggernauts'larının optik sensörleri dikkatli bir şekilde yukarı doğru çevrilmişken Shana konuştu.

“...Seni biraz düşündürüyor, değil mi?”

Açık Deniz klanlarının insanlarıyla tanışmak, bunu fark etmelerini sağladı, ancak düşününce, muhtemelen açıktı. Gurur ne kadar değerli olabilir.

"Gözümüzün önünde onların öylece gittiklerini görmek... Acaba kendimizi onların yerinde bulursak ne yaparız... Acaba onlar gibi gülümseyebilecek miyiz?"

Kurena huysuz bir şekilde kaşlarını çattı ve sözlerini kesti. Curtly, sanki bunu düşünme eylemini reddediyormuş gibi.

"Shana, bu şu anda düşünmemiz gereken bir şey değil."

"O zaman bunu ne zaman düşünmeliyiz?"

Bu tepki Kurena'yı suskunlaştırdı. Shana, sanki konuşmaktan çok yüksek sesle düşünüyormuş gibi, düşünceli bir sesle devam etti.

“Bana sorarsanız, bu konu hakkında yeterince düşünmedik. Gururumuzu kaybedersek, bu savaşmayı bıraktığımız gün olacak. Revich Hisarı'ndaki o Sirin cesetleri dağına tırmandığımızda, sonuna kadar savaşmanın bizi nereye götüreceğini zaten görmüştük... Ama asla acı bir son elde edemeyeceğimizi hiç düşünmedik. Tüm bildiğimiz, bu operasyon olabilir. Ve bu... gerçekten düşünmemiz gereken bir şey."

"Belki, ama şimdi gerçekten zamanı değil, Shana. Yine de nereden geldiğini anlıyorum."

Raiden konuşmalarını kesti ve Anju başıyla onayladı. Haklıydı. Savaş alanındaydılar. Akıllarını gereksiz düşüncelerle bulandırmayı göze alamazlardı. Ama öyle bile olsa, Shana'nın endişeleri mantıklıydı ve söylediği şey muhtemelen doğruydu.

Ellerinden gelenin en iyisini yapabilmek için, ihtiyaç duymadıkları tüm düşünce ve duyguları kesip atmak zorunda kaldılar... Ve bu, onları canlı tuttuğuna inandıkları zihniyet olduğundan, sonunda olmayan hiçbir şeyi düşünmeyi bıraktılar.

"Doğru. Bunu daha sonra tekrar ele alalım... Bu işlem bittikten sonra. Biz okyanusu seyrederken.”

O an geldiğinde konuşmayı daha sonraya bırakamayacaklardı... Bir gün artık mazeret üretemeyeceklerdi.

Reginleif'in verimi, ağırlığına kıyasla yüksekti ve bu yüksek hareket kabiliyeti, bu üste yatay manevra söz konusu olduğunda biraz fazlaydı. Shin, Undertaker'ı yönetirken düşündü, sanki bu ortamda harcamak için odadan daha fazla gücü varmış gibi hissediyordu.

Mirage Spire'ın herhangi bir katındaki tek düz alan kirişlerden oluşuyordu.

Bu sürekli üçgenlerin yanı sıra, yüzeyde hiçbir şey yoktu - sadece kocaman bir uçurum. Kiriş boyunca kolayca koşabilirdi, ancak dikey bir sıçrama, bitişik, çapraz kirişe kesin bir iniş yapmasını ve hat boyunca herhangi bir noktada ne kadar uzakta olduğunu sürekli olarak doğrulamasını gerektirirdi.

Yanlış zamanda atlamak, iniş noktasını kaçırmasına ve dibe düşmesine neden olabilir, bu da doğal olarak kaçınmak istediği bir durumdu.

Kiriş, fren mesafesi ve genişlik açısından çok az teklif verdi, bu yüzden yalnızca küçük, güvenli atlamalar yaptı. Reginleif, bu savaş alanında gerçekleştirmek için yapılan çevik, vahşi sürat koşusunu sergileyemedi.

Ancak dikey hareket söz konusu olduğunda, yüksek verimi ve hareketliliği güçlü silahlar haline geldi.

Görüş alanının kenarında, sanki kuleyi oluşturan çelik çerçevelerle birbirine örülmüş gibi tüm yapıyı destekleyen bir sütun görebiliyordu. İçeride, düşmanın varlığında yeteneği arttı ve gerçekten de büyük, çelik renkli bir form bekliyordu. Çelik çiviler gibi sekiz bacağı vardı ve kendi başlarına öldürücü silah görevi görüyordu. Kalın zırhla kaplanmış bir silah kulesi. Shin'in umursadığından daha fazla kez gördüğü karakteristik, zorlayıcı 120 mm yivsiz tabanca.

Bir Lejyon Tank türü—bir Löwe.

...Orada sabit bir top olarak etkili bir şekilde yerleştirildi, ancak yapısal olarak sağlam konumu, onlara ağır Lejyon türlerini yerleştirmek için bir yol sağladı.

Her ne kadar bariz olsa da ve bu nokta bir Löwe'yi yerleştirmek için yeterince sağlam olsa da, birden fazla iskelenin birbirine bağlı olduğu bir noktaya ayarlanma şekli, onu havaya uçurmanın tehlikeli olabileceği anlamına geliyordu.

Shin, kendi yönüne ateşlenen APFSDS mermisinden kaçınarak, üzerinde bulunduğu ışını isteyerek altındaki kirişlere yuvarladı - üçüncü seviyenin birinci seviyesi, Carla One. Löwe dahil çoğu zırhlı silah, taretlerini dikey olarak döndürmede zorluk çekiyordu ve bu nedenle Undertaker, Löwe'nin rahatça ateş edemediği bir noktadan ona aşağıdan yaklaştı.

Hızla maksimum hıza çıkarak kısa sürede Löwe'nin saklandığı sütuna ulaştı. Bu hızı korurken Undertaker'ın bacaklarını yapıya getirdi ve sütun boyunca koşmaya başladı. Löwe taretini döndürerek, onu önlemek için yapıya tekme atan ve yakındaki başka bir sütuna doğru koşmaya başlayan Undertaker'la buluşmak için salladı. Çok geçmeden Löwe'nin üstüne ve başının arkasına yerleştirildi.

Löwe'nin gövdesi kirişli yapının bir köşesine sıkıştırılmıştı ve bu da artık Undertaker taretine doğru atılırken kaçacak yeri kalmamıştı.

Silah seçimi: bacağa bağlı 57 mm zırh delici kazık sürücüleri Tetik.

Löwe'yi bir sarsıntı sardı.

Elektromanyetik yığın ona çarptı ve olduğu yerde buruşmadan önce bir an sarsıldı. Saldırının şoku, dış duvarlardaki panellerin sallanmasına ve titreşmesine neden oldu. Ölüm çığlığının azaldığını onaylayan Shin, bir nefes verdi.

Bu yüksek irtifada savaşıyordu. Yanlış bir adım, onu serbest düşüşe sürükleyebilir. Her zamankinden daha sinir bozucuydu. Sonunda Carla İki'ye kadar başarılı bir şekilde sızmışlardı. Zirveye ulaşmadan önce sadece dört kat daha kalmıştı. Üstlerinde uzanan zemine bakmak Shin'in sarsılmış ve gergin hissetmesine neden oldu. Sonsuz bir alacakaranlığın rengi gibi koyu mavi, sayısız geometrik ışık deseni parladı.

Diğer duvarları kaplayan yarı saydam paneller ve altıgen prizma silindiri şeklindeki kale bir araya gelerek Shin'e bir kaleydoskop içinde yürüyormuş hissi verdi.

Bu sonsuz tekrarı algılayamıyormuş gibi hissediyordu, bu şeklin katıksız sınırsızlığı gözlerinin önüne itiliyordu.

Neticede gözünün önündeki her şeyi tam olarak algılayamıyordu... Bu onun ne kadar küçücük olduğunu anlamasını sağladı. Aslında bir sinekten farkı yoktu.

...Büyük ölçekte, insanlar...bu dünyada gereksizdi.

Seksen Altıncı Bölge'de içine işlemiş olan bu soğuk düşünce aklından geçti ve Shin başını iki yana sallayarak onu dağıttı. Belki de İsmail'in Stella Maris'te söyledikleri yüzündendi. Bu görevle Açık Deniz klanlarının tarihini ve gururunu kaybedecek olanlar. Sanki Seksen Altı'ya olası geleceklerini gösterme amaçlıydı. Kaptan bunu yapmak istememiş olsa bile.

Başının üzerinde dans eden gölge görüntüleri ve ayaklarında titreşen geometrik desenlerle mavi bir boşluk. Sayısız çelik renkli Lejyon. İnsan Kule'ye girmeye cesaret edecek kadar derinde, manzaraların hepsi aynıydı. Theo'nun başını döndürdü.

Ne kadar ileri gittiler? Çatışma ne zaman başlamıştı ve ne kadar sürecekti? Aynalara karşı yapılmış aynalardan yapılmış dolambaçlı bir yansıma cehennemiydi. Sonsuza kadar uzayacak gibi görünen bir seraplar ve sahte görüntüler alanıydı.

Bu tuhaf uzayda ne kadar ilerlemişti? Burada ne arıyordu? Nereye gidiyordu? Bu garip dünyada olmak, kendini kaybetmesine neden oluyormuş gibi geldi.

Ben...

"Nouzen, Dora Seviyesindesin. Vardiyamızın zamanı geldi."

"Evet teşekkürler."

Bir noktada, Thunderbolt filosu tırmanmıştı. Bunu gören Theo, bir sonraki kata geçme zamanının geldiğini anladı. Ama aniden, Thunderbolt filosuna liderlik eden Yuuto, Rezonans aracılığıyla ona bağlandı.

"Rikka mı? Geri çekil; bu bizim vardiyamız."

"Ha?" Theo aptalca sordu, bu noktada aklı başına geldi.

Talimatlarını yanlış duymuştu.

"...Üzgünüm."

Üssü ele geçirmeye gelince, Shin'in Spearhead filosu ve Yuuto'nun Thunderbolt filosu her üç katta bir dönüşümlü olarak geldi. Mühimmat ve yakıt ikmali için zamana ihtiyaçları vardı ve hepsinden önemlisi, bir kişinin konsantrasyonu uzun süreli çatışmalardan dolayı zayıflardı.

Theo, Shin'in Spearhead filosunun bir parçasıydı, bu da Thunderbolt filosu savaşı idare ederken onun geri çekilmesi gerektiği anlamına geliyordu.

Theo aceleyle önlerini açarken Yuuto aniden konuşmaya başladı.

"İnsanlığı aşmaya çalışanların bunu bir kuleye tırmanarak yaptıklarına dair bir efsane duymuştum bir yerlerde."

"...Ha?"

“Dünyanın sonunda, sarmal merdivenlerden oluşan bir kule.

Kişi ne kadar yükseğe tırmanırsa, kötülüklerinden, önyargılarından, korkularından ve arzularından o kadar kurtulur. Ve zirveye ulaştıklarında tüm acılarını bir kenara atıyorlar.”

Birdenbire bu hikaye neydi?

"Yuuto... Sarsıldın mı?"

Ama söyleyince bunun tam tersi olduğunu anladı. Yuuto, Theo'nun kendisinin sarsıldığını fark etmesi için ona bu rastgele hikayeyi anlattı. Ve böylece operasyonun ortasında konuşulacak bir şey olmadığını söyleyerek sözünü kesmeden dinledi.

...Döner bir merdiveni tırmanmak ve bu süreçte kişinin acılarından kurtulmak. Hayatları için düşmana karşı savaşırken, terör ve öfkeye yenik düşerken, mutluluk anılarını nasıl bir kenara attıklarından farklı değildi. Yaşamak için doğal içgüdülerini kaybederek savaşmaya nasıl devam ettiklerini.

Bir zamanlar kilit altında tutuldukları Seksen Altıncı Bölge gibi.

Yuuto konuştu, biriminin optik sensörü bir çift soğuk, duygusuz göz gibi Gülen Tilki'ye sabitlendi.

"Evet. Daha önceki konuşma bana bu kulenin o yer olabileceğini düşündürdü.”

Bu...gerçekten konuştuğu Yuuto muydu? Neredeyse kendi kendisiyle konuşuyormuş gibi hissediyordu. Sanki mühürlediği tüm şüpheler ve şüpheler Yuuto'ya yansıyor ve onun sözleri olarak çıkıyordu.

"Seksen Altıncı Bölge'de bu hikayeyi duyduğumda beni düşündürdü. Seksen Altı o kuleye tırmanacak olsa, bunu gururlarından vazgeçmeden yapabilirler miydi? Yoksa bunu bile kaybederler mi?”

Şimdi öleceklerse, gururları bozulmadan acı sona mı gideceklerdi? Yoksa Açık Deniz klanları gibi çıkıp her şeyi savaş alanında mı bırakacaklar?

Deniz yüksek sesle kükredi.

“—Mm...”

Shin gözlerini kırpıştırdı, aşağıdan bir ses duydu. İnsan konuşmasına ya da Lejyon'dan duyduğu hiçbir şeye benzemeyen bir inilti. Bu bir makinenin sözleri değildi, bir insanın çığlığı da değildi. Bu tamamen yabancı bir sesti - daha önce duyduğu başka hiçbir sesle kıyaslayamayacağı bir sesti.

Ve aşağıdan geliyordu.

"Denizin altından...?"

Saldırı gücü şu anda dördüncü seviyedeydi - Dora'nın en alt katı: Dora Bir. Thunderbolt filosu şu anda

Shin ve Spearhead filosu, Level Carla'nın en yüksek katında stoklarını tazelerken. Bitirir bitirmez, Morpho'nun pusuda beklediği Erze Düzeyi'ne çıkacaklardı.

Seviye temizlendiğinde düşmandan hiçbir iz yoktu, ancak Seviye Dora hala düşmanlarla doluydu ve Seviye Erze'nin göbeği düşmanlarla doluydu.

Eintagsfliege. Bir de gümüş kanatları tarafından engellenen Morfo vardı tabii. Shin, yukarıdaki düşmanlara karşı hâlâ temkinli olsa da, çoktan geçtikleri katlara baktı.

Çok altında, hem fırtınanın hem de denizin derinliklerinin engellediği, yüzeye benzemeyen bir dünya vardı. Işık ve hava tarafından değil, karanlık ve su tarafından yönetilen bir yer, soğukkanlı yaratıklar diyarı.

Şu anda o sesi artık duyamıyordu... Ama bunu hayal ettiğine inanmayı reddetti.

"Lena... Denizin altında neler olup bittiğini keşfetmenin bir yolu var mı? Sanki aşağıda bir şey varmış gibi geliyordu.”

"Denizin altında...? Bakacağım," diye yanıtladı Lena, gözlerini İsmail'e çevirerek.

Shin'in isteğini kısaca açıkladı, sadece İsmail'in sonarın şu anda hiçbir şey tespit etmediğini söylerken alaycı bir şekilde başını sallaması için. Radar bu durumda pek kullanışlı değildi, çünkü açık havanın aksine, su altında seyahat ederken radar dalgaları engelleniyordu. Ancak sonar, su altı ortamları için ana keşif aracıydı. Derinlerde gizlenen uzak düşman gemilerini veya leviathanları tespit etmek için ses dalgalarını kullandı.

İsmail sonar odası için telefon açtı ve çok geçmeden bir cevap aldı.

"Kardeş, sularda şarkı söyleyen bir dev var. Yine de oldukça uzak... Sebep bu olabilir mi?"

“...Gerçekten mi?” İsmail sırıttı.

Bu sefer, Lena başını kaldırıp acı acı fısıldayarak onu merakla izledi.

"Evet, burnunun dibindeki yeri vurmamıza kızacağını tahmin ediyorum... Ama sana yalvarıyorum, bizden uzak dur."

"Bir leviathan...?" Lena cevabı ona aktarırken Shin gözlerini kırpıştırdı. "Sanırım o sesi bir Lejyon'un sesiyle karıştırmazdım ama..."

Yeteneği fiziksel gürültüyü değil, ölümden sonra kalan hayaletlerin son düşüncelerini ve sözlerini algıladı. Leviathan gibi yaşayan bir yaratığın çığlığını bir Lejyon'un feryadıyla karıştıracağını hayal etmek zordu.

Bu olasılığı tamamen inkar edemezdi. Filo Ülkelerine ulaştığında, uzaktan bir leviathan'ın şarkısını hafifçe duydu. Leviathanların dolaştığı açık sular kıyıdan birkaç yüz kilometre uzaktaydı ve yine de sesleri anakaraya ulaştı. Bu yüzden belki de bir leviathan'ın "şarkısı" sesle aktarılmıyordu ama kategorik olarak bir Lejyon'un doğadaki feryadına benziyordu.

"Anlaşıldı. Ama aynı şekilde tetikte ol.”

"Evet, her zaman niyetimiz bu. Hmm... Kaptan, siz de tetikte olmalısınız."

Bu kelimeleri aceleyle eklemişti, sesi bastırılmıştı. Shin şaşkınlıkla bir kez gözlerini kırptı.

"Üssün güvenliğini sağlama konusundaki ilerlemen planladığından daha hızlı gidiyor... Bir şekilde baskı altında hissediyorsan, o zaman..."

"...Doğru."