10.4: ÜÇ GÜN SONRA

Cephe hatlarının muharebe sahasının derinliklerine çekilmesiyle, muharebe sahası ile tarım arazisi arasında yer alan Rüstkammer üssüne kadar çatışmanın izleri ulaştı.

Yaklaşan çatışmaya karışabileceği için yakındaki kasabaya bir tahliye bildirimi verildi. Aynı zamanda, Wulfsrin'e tahliye edilecek bir yer sağlamak için okullar, toplum merkezleri ve tiyatrolar gibi kamu tesisleri açıldı.

Bu, Raiden ve diğer Seksen Altılar için yapılan özel subay okul binası ve yatakhaneler için de geçerliydi.

"...Ama bu gerçekten doğru mu?"

Bu kasaba, vatandaşlarının ülkenin daha içlerine tahliye edilmesini gerektirecek kadar tehlikedeyse, Wulfsrin neden orada siper aldı?

"Eh, bizim için hayat tam da böyle."

Raiden arkasını döndü ve bunu söyleyenin Bernholdt olduğunu gördü.

"...Yine şu canavar adam olayı?" Raiden homurdandı.

Ömürlerini savaşta geçiren savaş meydanı halkı, sıradan, barışçıl vatandaşlar tarafından hor görüldü.

"Ah, hayır, öyle değil... Sadece işler kötüye giderse yedek olarak hizmet edecekler," dedi Bernholdt ve Raiden'ın sorgulayan bakışını görünce omuz silkti. Wulfsrin de canavar adam yavrularıdır. Sınırı savunmak doğuştan amacımızdır. Paketlerini açıp yerleştikten sonra, bağımsız eğitime başlayacaklar. Kadınlar ve çocuklar, hatta emekli yaşlı adamlar ve teyzeler."

Ön hatlar geri çekilirken ve birçok asker ölüyken, boşluğu doldurmak için gönüllü olarak adım atacaklardı.

Soğuk, altın rengi bakışlarıyla yakındaki kasabaya bakan Bernholdt konuştu.

“Buraya gelenler bizim köyümüzden veya soyumuzdan. İhtiyacımız olana kadar muhtemelen oldukça iyi eğitilmiş olacaklar, bu yüzden onları size ve kaptana daha sonra tanıtacağım. Çok geçmeden onlarla çalışacağınızı varsayalım.”

                                                                               ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

İnsanlığın etki alanındaki her cephenin uydu füzeleriyle bombalanmasının üzerinden üç gün geçmişti. Ve hepsinin beklediği gibi, Saldırı Birliğinin konuşlandırılması emredildi.

Lena ve Shin, aralarında bir ofis masasıyla oturdular, görevin içeriğini gördükten sonra ikisi de duygularını gizleyemediği için ifadeleri sertti. Rüstkammer üssünün kışlasındaki Lena'nın ofisindeydiler ve her birinin elinde gerekli bilgiler vardı ve masanın üzerine hologram olarak yansıtılmıştı.

Lena sızlandı, kaşları çatıldı. Mass Drivers'ı yok etmek için Lejyon bölgelerinin derinliklerine gönderilmelerini bekliyordu ama...

“…Görünüşe göre bundan daha zorlu bir görevin içindeyiz.”

"Federasyon yardım seferinin Cumhuriyet'ten çekilmesini desteklemek..."

Shin görev taslağını okudu. "Saldırı Birliği ve keşif kuvvetleri başarılı bir şekilde geri çekilene kadar eski yüksek hızlı demiryolu boyunca dört yüz kilometre güneyde bir geri çekilme yolunu koruyun."

Altı ay önceki Charité Yeraltı Labirenti operasyonundan bu yana, Federasyon yardım keşif kuvveti Cumhuriyet'te konuşlandırılmıştı. Aylar geçtikçe yavaş yavaş geri çekiliyordu, ancak yine de birkaç tugaydan oluşan oldukça büyük bir güçtüler.

Vánagandrs dahil yedi yüz savaş ve nakliye aracıyla elli binin üzerinde personel vardı. Taşıyacakları tüm ekipman, yakıt ve hammaddeleri sayarsak, grubun toplam kütlesi, dört yüz kilometrelik uzun bir mesafe boyunca tüm bir şehri taşımaya eşdeğerdi.

Bu tür bir çabayı desteklemek, söylemesi yapmaktan çok daha kolaydı.

“Birkaç destek personeli, askeri polis tugay personeli ve piyadelerin bir kısmı trenle gidecek olsa da yine de zor olacak. Nakliye kamyonları asfaltsız yollarda hızlı hareket edemez ve zırhlı personel taşıyıcıları ile Vánagandr'lar yakıt nakliye kamyonlarına ihtiyaç duyacaktır. Feldreß, bakım molaları olmadan dört yüz kilometreye kadar hareket edecek şekilde inşa edilmedi ve bu mesafeyi geçmemiz biraz zaman alacaktı. Yani herhangi bir savaş çıkarsa…”

Vánagandrs, saatte yüz kilometreye yaklaşan bir seyir hızı sağlama yeteneğine sahipti, ancak bu tür hızlarda elli tonluk savaş ağırlığını hareket ettirebilmeyi telafi etmek için, yakıt söz konusu olduğunda son derece verimsizdiler. Bir yakıt nakliye kamyonuna kesinlikle ihtiyaçları vardı, bu da dört yüz kilometreyi olabildiğince çabuk geçmek için maksimum hızlarında hareket edemeyecekleri anlamına geliyordu. Ne de olsa, bu kamyonlar hem ağır ağır hem de silahsızdı, yani korunmaları gerekiyordu.

Buna ek olarak, erzak taşımak için güvenmeleri gereken nakliye kamyonları, kıyaslandığında zayıf ve yavaş araçlardı, yani Feldreß'in hızlarına ayak uydurarak tüm kuyruğu tutması gerekecekti. Sadece bu da değil, aynı zamanda keşif ekibinde kamyonların bir yolculukta teslim etmesi için çok fazla malzeme vardı, bu da kamyonların o yavaş hızda birden fazla gidiş-dönüş yapması gerektiği anlamına geliyordu.

Shin, "Keşif ekibi henüz geri çekilme planını göndermedi, ancak düşük öncelikli ekipmanı atacaklarını varsayarak mevcut geri çekilme planımızı oluşturuyoruz," dedi. Daha doğrusu sadece personellerini ve araçlarını geri getirmelerini bekliyoruz. Kırmak istemem Lena ama bence Federasyon'un şu anda ihtiyacı olan en değerli kaynak insanlar. Hem etik hem de pratik olarak konuşursak.”

"…Evet." Lena başını salladı.

Federasyon, geniş topraklara sahip bir süper güçtü, bu da çeşitli kaynakları kazabilecekleri ve yenileyebilecekleri anlamına geliyordu. Bu yüzden, Vánagandr'ları, araçları, zırhlı dış iskeletleri veya ateşli silahları pek iyi bir şekilde atamazken, kışlaları ve benzerlerini tüm gereçleri ve demirbaşları ile geride bırakmayı göze alabilirlerdi.

Buna karşılık, ölü insanların yerini alacak kimse yoktu. Ahlaki çıkarımları göz ardı etsek bile, insanoğlu, yeni doğmuş bir bebeğin üreme çağına ulaşması için geçen süre söz konusu olduğunda en yavaş memeliler arasındaydı ve bu bir ila yirmi yıl arasında bir zaman gerektiriyordu. Federasyon, saflarını korumak için bazı çocuk askerlere güvenmek zorunda kaldıkları bir durumdaydı; askerlerin gereksiz yere ölmesine izin veremezlerdi.

"Yani tek yapmamız gereken keşif kuvvetlerinin geri çekilmesini desteklemekse, bu zor olacak ama bence bu kadarını başarabiliriz. Lejyon'un ana kuvveti batı cephesi ordusuyla çıkmaza girdiğinden, bölgelerde o kadar fazla Lejyon kalmayacak. Güneydeki yüksek hızlı tren, geçen yıl Morpho eleme operasyonunda ele geçirip restore ettiğimiz bir noktaydı, bu nedenle haritaları güncelledik. Gruptaki en yavaş olanlar, piyadeler ve nakliye kamyonları Federasyona ulaşabildikleri sürece, Reginleif'ler hızla Vánagandr'lara eşlik edebilir ve onları almak için geri dönebilir.”

"En azından, Phönix kadar kalıcı bir şey ortaya çıkmadığı sürece,"

Shin şaka gibi bir şey ekledi. Phönix, Shin'in oldukça geçmişi olan rakiplerdi, ancak mermi silahlarından yoksun oldukları için, yüzey baskısına maruz kalabilecekleri açık savaş alanlarında zayıftılar. Hafif ve ince zırhlıydılar, yani piyadeden belki daha dayanıklıydılar ama yine de oldukça zayıflardı. Shin, bu açıklamayı, bu savaş alanında kullanılmalarının muhtemel olmadığını bilerek yaptı.

"Yoksa..." Shin hafifçe içini çekti. "Sefer kuvvetlerinin geri çekilmesine yardım etmek birinci önceliğimiz, ancak bu sadece ikinci önceliğimiz olsa da... Cumhuriyet'in tüm nüfusunun geri çekilmesini desteklemek... Bu zor olabilir."

Savunma tesislerinin eksikliğini ve bölgelerini savunmak için yetersiz askeri gücü gerekçe olarak gösteren Cumhuriyet'in yeni hükümeti, tüm vatandaşlarının tahliyesini kabul etmesi için Federasyona başvurdu. Federasyon, insani nedenlerle talebi kabul etti.

Bu, keşif kuvvetinin personeli geri çekildikten sonra yüksek hızlı demiryolunu kullanan, benzeri görülmemiş ölçekte bir nakliye operasyonu olacaktı. Burası bir demiryolu hattı olduğundan, tüm Cumhuriyet mültecilerini varış yerlerine ulaştırmak için gece gündüz birden fazla gidiş-dönüş yapması gereken yük trenlerine güvenmek zorunda kalacaklardı.

Geçen yılki büyük çaplı saldırının Cumhuriyet'in nüfusunu kendi büyüklüğünün onda birinden daha aza indirmesine rağmen, burası hâlâ birkaç milyon nüfuslu koca bir ülkeydi. Sefer kuvveti, en temel malzemeleri dışındaki her şeyi atacak ve uyum sağlamak için tren alanlarının çoğundan vazgeçecek olsa bile.

“Sence bu mümkün mü?“ diye Lena sordu.

"Savunma hattını en fazla yetmiş iki saat koruyabileceğiz. Her şey sorunsuz ve plana göre giderse- trenlerin kalkışının atanması ve sırasına ve herkesin trenlere yeterince hızlı binip inip bindiğini varsayarsak- zar zor başarabiliriz. Ancak beklenmedik aksilikler olursa, yetmiş iki saatlik süre sınırını tutturmak zor olacak ve herhangi bir hazırlık yapmadan bunu doğru yapması gereken eğitimsiz vatandaşlarla uğraşıyor olacağız. Ve bazı insanların her iki şekilde de tahliyeye karşı çıkacağını tahmin ediyorum.”

"Etrafta uçuşan bazı tuhaf sözler var..." Lena başını salladı, gözleri uzaktı.

İnsanlar savaşın Cumhuriyet ordusu ya da hükümet tarafından bir komplo olduğunu ya da tüm bunların arkasında Federasyon ya da Birleşik Krallık'ın olduğunu iddia ediyorlardı.

İlk büyük çaplı taarruzda, insanlar bu savaşın perde arkasında diğer ülkeleri ve Lejyon'u kontrol eden yeraltı kertenkeleleri tarafından bir komplo olduğuna dair tamamen saçma teoriler atıyorlardı. İnsanların bu teorileri müjde gibi ilanları zararsızdı ve tek başına gerçek bir zarar da vermiyordu, ama olaydan sonra bunu duymak Lena'yı tuhaf bir şekilde bıkkınlıkla doldurdu. Neden kertenkeleler?

"Ama, bunun Saldırı Birliği'nin değil, Cumhuriyet hükümetinin işi olduğunu anladığımda, burada rahatsız edici tekrar gibi görünebilirim. Görevimiz hala geri çekilme rotasını korumak ve Cumhuriyet'in geri çekilmesi onu etkilememeli. Kimsenin trenden atlayacak kadar aptal olmadığını varsayarsak, yani.”

Elbette, saatte üç yüz kilometre hızla giden hızlı bir trenden atlamak, en aptal insanlar arasında bile nadir görülen bir aptallıktı. Bu yorum, Shin'in mizah girişimiydi.

Lena gülmenin uygun olup olmayacağını düşünürken, Shin kayıtsızca devam etti.

"Bununla birlikte, bunların hepsi Federasyon güçlerinin geri çekilmesine yardım ederken yandan yaptığımız bir şey. Zaman bizim elimizde değil.”

Ama bunu söyledikten sonra, Shin yanlış konuştuğunu fark etmiş gibi göründü.

"-Üzgünüm. Bunu sana söylememeliydim, Lena.”

Shin, Cumhuriyet'i umursamıyordu ama Lena'ya göre burası onun vatanıydı.

Az önce söylediği şey, şimdi, ülkesi yıkımın eşiğinde sallanırken duymasına gerek olmayan bir şeydi. Ancak Lena kendini gülümsemeye zorladı ve başını salladı.

"Bu iyi. Ben buna uzun zaman önce hazırlandım.”

Lena, Cumhuriyet'i doğup büyüdüğü vatan olarak görüyordu.

Onun yok olduğunu görmek istemiyordu. Cumhuriyet vatandaşı olmak, kimliğinin bir parçasıydı ve Cumhuriyet'in yeryüzünden silinmesi, kendisinden bir parçayı kaybetmekle eşdeğerdi. Ve henüz…

"Aslında bu Cumhuriyet'in ilk yok edilişi değil."

Uzun zamandan beri yıkımın eşiğindeydi.

Spearhead filosunun İşleyicisi olduğundan beri ve o sırada yüz yüze tanışmadığı Shin, ona büyük çaplı saldırının yaklaştığını anlattı. Anavatanı gerçekliğe gözlerini kapatıyor, kendini tatlı, sığ bir rüyaya kaptırıyor, kendini korumayı reddediyordu. Cumhuriyet başından beri kendini korumak için hiçbir çaba göstermemişti.

Yaklaşan felaket konusunda uyardığında bile, kimse onun çağrısına kulak asmadı ve ülke, savaş kendi kendine çözülene kadar başka birini kendi savaşlarını vermeye zorlayabilecekleri kuruntusuna sarıldı.

Ve bu inanç, ülkenin yıkımına yol açtı.

Geçen yıl büyük çaplı saldırının olduğu gece Morpho, Gran Mur'u yerle bir etti ve mekanik hayaletler, bir zamanlar insanlığın son cenneti olarak lanse edilen seksen beş bölgeyi göz açıp kapayıncaya kadar yağmaladı.

O zamanlar Lena onlara herhangi bir yardım sağlanacağına asla inanmamıştı. Kalbinin bir yanı, basitçe yok edilecekleri gerçeğini kabul etmeye hazırdı ve teslim oldu.

Yine de Cumhuriyet'i kurtarmadığı için hatalı olduğunu düşünmüyordu.

Aynı şey şimdi de geçerliydi. Büyük çaplı bir saldırı karşısında, Federasyon beklenmedik bir şekilde yardım elini uzattı. Seksen Altı, Seksen Altıncı Bölgeden ayrılmıştı ve Cumhuriyet'in kendi savaşlarını vermek zorunda olduğu gerçeği gözlerinin önüne serilmişti.

Yani Cumhuriyet buna rağmen savaşmayı reddedecekse, bırakın yok olsunlar.

Lena, vatanına böyle bir son verilmesini kabul etse üzülürdü ama bu sadece doğal bir sonuç olurdu. Lena sonuna kadar savaşmaya karar vermiş ve hayatını utanmayacağı bir şekilde yaşamayı seçtiği için vatanını geride bırakmıştı. Yeni bir savaş alanı seçti; Saldırı Birliğini seçti.

Ve gittiğinde, bunu şu sonuca hazırlanarak yaptı: Yola devam etmeyi reddeden ülkesi, ısrarı yüzünden yok olacaktı.

Sessizce kendine bunun onun suçu olmayacağını söyledi.

Cumhuriyet başkentinin yüce adı Liberté et Égalité tarafından desteklenen değerler- özgürlük ve eşitlik. Özgürlüklerinin bir parçası olarak kendilerini korumamayı seçtiler ve bunun sonucundan tek sorumlu onlar oldu.

Cumhuriyet vatandaşları, herkesin eşit olduğu ve herkesin kendi kendisinin efendisi olduğu gerçeğiyle gurur duyuyordu.

Bu yüzden, ülkesinin düştüğünü gördüğü için üzülse de, onu kurtarmamanın suçunun yalnızca kendisinde olduğunu düşünmenin kibirli olacağını da biliyordu. Bu onun katlanılması gereken bir şey değildi.

"Ayrıca, şu anda bunu söyleyecek vaktimiz yok," dedi.

“…Haklısın.” Shin hafifçe gülümsedi. "Şimdilik tüm çekincelerimizi bir kenara bırakalım. İkimiz de."

"Evet."

Cumhuriyet tarafından zulme uğramasına rağmen, Shin ve Seksen Altı onu kurtaracaktı. Lena bu konuda herhangi bir suçluluk ya da çekince hissetse bile, şimdi bunu göstermenin zamanı ya da fırsatı değildi. Bunu yapmak sadece Shin ve Seksen Altı için iğrenç olurdu.

"Ama yine de, tüm bunları göz önünde bulundurarak, bu görev için üste kalmanı istiyorum - burada, Federasyonda."

"Sana sinirleneceğim Shin," dedi Lena kaşlarını çatarak.

"Bunu söyleyeceğini biliyordum ama... Lena, sen bir Cumhuriyet subayısın."

Shin az önce oldukça açık bir şey söyledi. Lena ona yuvarlak gözlerle baktı. Ne ima ediyordu?

“Dürüst olmak gerekirse, Cumhuriyet'in tüm vatandaşlarını tahliye etmek çok zor olurdu. Henüz tahliye etmek isteyip istemedikleri konusunda bir fikir birliğine bile sahip değiller. Öyleyse… operasyon sırasında durumun değiştiğini düşünün, örneğin kendilerini kapatmaya karar verirler ve Cumhuriyet'te kalmakta ısrar ederler. Cumhuriyet askerleri onlara bunu yapmalarını emretseydi ne olurdu bir düşünün.”

Ya tahliyede erken bir aksilik olursa ve sonunda tüm vatandaşlar geride kalırsa? Ya yardım için yabancı bir güce güvenmeye kaşlarını çatan yurtseverler ya da milliyetçiler siyasi gücü gasp etmek ve bir yap ya da öl direnişi emri vermek için kaostan yararlanmaya çalışırsa?

“Bu hâlâ resmi bir askeri emir olacaktır. Ve sen Lena, bir Cumhuriyet askeri olarak itaat etmek zorundasın. Ama eğer Federasyonda kalırsanız, bu gerçekleşse bile, en kötü ihtimalle, emirleri hiç almadığınızı söyleyebilirsiniz. Ancak…"

Lena Cumhuriyet'te olsaydı bunu söyleyemezdi.

Böyle bir emre uymasa bile bu, itaatsizlik ve düşman ateşi altında firar etme şeklinde kariyerine ölümcül bir leke koyacaktı. Ve firar, bir firariyi olay yerinde vurarak öldürmeyi haklı çıkaracak kadar ağır bir suç olarak görülüyordu.

Eğer böyle olsaydı Lena asla Cumhuriyet'e dönemezdi.

Ama Lena, sanki öfke nöbeti geçiren küçük erkek kardeşini uyarıyormuş gibi, ona sıkıntılı bir gülümsemeyle baktı.

“Shin, onların nasıl olduklarını biliyorsun. Cumhuriyet, vatandaşları, ordusu.”

On yıl boyunca kendilerini içeriye kapattılar ve kendi ulusal savunmalarını Seksen Altı'ya yönelttiler.

“Yaşanan onca şeyden sonra bile hâlâ savaşma niyetleri yok.

Bu yüzden Fanatikler onlara emir verebilir. İstersen üzerine bahse girebiliriz; Ordu, en yüksek rütbeli subaydan en alttaki askere kadar ilk fırsatta kaçmaktan başka bir şey yapmayacak.”

Yani iyi olacağım.

Cumhuriyet ordusu hiçbir zaman acı sona direnme veya saklanma emri vermez.

Shin bir süre sessiz kaldı.

"...bahis kısmını kabul edebilirim ama..." dedi, hâlâ hoşnutsuz görünüyordu.

“Ama geri kalanına gelince, en kötüsüne hazırlıklı olmalıyız… Operasyon sırasında rotayı koruyan birimde ve Cumhuriyet alanının dışında kalmanı istiyorum. Orada olduğunu onlara bildiremeyiz."

Seni benden almalarına izin vermeyeceğim.

Erkek arkadaşının sahiplenici, daha doğrusu aşırı endişeli tepkisini hisseden Lena kıkırdadı. Her iki durumda da zırhlı komuta aracı Vanadis bu operasyonda kullanılamayacak kadar yavaştı, bu yüzden onlara orada olduğunu söylemediği sürece Cumhuriyet onun varlığından haberdar olmayacaktı.

"…İyi. Sana bu kadarını vereceğim."

Sanki taviz vermezse çocuğun somurtmasının sonu olmayacakmış gibi hissediyordu.

"Bildiğin gibi, üstte kalmamız gerekecek. Bu nedenle, yapmanız gereken herhangi bir iş varsa, bize iletin. Sadece ofis işiyse, bize iletim yoluyla haber verebilirsiniz.”

Komşu bir ülkeden gelen bu prensin ona bunu söylediğini duyan Grethe minnetle başını eğdi. Ona ve bir bütün olarak Birleşik Krallık'a göre Cumhuriyet, onların dikkatine layık olmayan küçücük bir gruptu. Bu durumda, bu yılan prensin endişelendiği kişiler Shin, Lena ve Saldırı Birliğinin çocuk askerleriydi. Ve bu, Grethe'nin sonsuz minnettar olduğu bir şeydi.

"İlginiz için çok teşekkür ederiz, Majesteleri."

“Ondan bahsetme. Buna karşılık, sen yokken manevra alanlarını kullanmam için bana izin vermeni istiyorum. Mümkünse Aegis'i bana da ödünç ver."

Grethe, Vika'ya baktı ve gözleri, aynı zamanda Vika'ya bakan Olivia'nınkilerle buluştu. Prens, ikisinin de bakışlarına maruz kalarak omuz silkti.

"Birleşik Krallık'tan ikmal bekleyemeyeceğimiz için, mevcut Sirinlerin savaş yeteneklerini incelemem gerekecek. Ustalık dereceleri burada durursa, neredeyse onları tüketmesi kesin olan bir savaşta uzun süre dayanamazlar. Onlar gibi yüksek hızlı dövüş kullanan birine karşı antrenman yapmaları çok yardımcı olur."

"Anlıyorum. Anlaşıldı, o zaman..." Olivia şakacı bir şekilde kaşlarını kaldırdı.

"Bu borcumuzu kapatıyor mu, Majesteleri?"

“Gerçekten de öyle. Pahalı bir şeydi, değil mi?” Vika şakasını kendi şakasıyla karşıladı.

"Kıskanıyorum," dedi Grethe, onların şakalaşma ruh hallerini anlayarak. "Durum eskisi gibi olmasaydı, senden bana koçluk yapmanı da isterdim."

Olivia ve Vika bir an sessiz kaldılar. Karşılarındaki kişi bir kadın, bir albay, bir komutandı... ve her şey söylenip yapıldığında, tugay komutanları.

Bütün bir askeri cepheye komuta eden Vika da aynı şeyi yaptı ama babası militarizme değer veren Birleşik Krallık'ın kralıydı. Ön saflarda durmak onun göreviydi. Ama ne kraliyet ne de eski bir soylu olan ve Federal Cumhuriyet'te bir albay olan biri?

"Albay Wenzel, sadece doğru anladığımdan emin olmak için teyit ediyorum, ama... bu operasyonda gerçekten de bir Reginleif pilotu olacak mısın?"

Kurena sert bir ifadeyle, "Muhtemelen söylemeye gerek yok Frederica, ama ne olursa olsun bu operasyonda bize katılamazsın," dedi, ellerini beline koydu.

"Fido'ya bu sefer gizlice içeri girmene izin vermemesini söyleyeceğimden emin olabilirsin. Bu sefer geride kal ve kaleyi izle. Anlaşıldı mı Frederica?” Anju sadece ellerini kavuşturmuştu ve gülümseyerek konuşuyordu ama bir şekilde Kurena'dan çok daha korkutucu olmayı başardı.

Ne de olsa Frederica, yap ya da öl operasyonlarına gizlice girme geçmişi olan eski bir suçluydu. Kız huysuzca yanaklarını şişirdi. Arkasında saklanan Fido gözle görülür şekilde titriyordu ve küçük, gergin bir "Pi..." demeye çalıştığını Kurena bile anlayabiliyordu. Sarsıntı muhtemelen bir insanın gergin bir şekilde başını sallamasının bir versiyonuydu.

"Bunu hatırlasan iyi olur, Fido!" Kurena işaret parmağını sabit bir şekilde Fido'nun optik sensörüne doğrulttu. "Dediklerimizi yapmazsan, Shin seni çok azarlayacak. Aslında hayır, bunu yaparsan bir daha bize katılmana izin vermeyeceğiz!

"Pi...?!" Bu kez Çöpçü, sensör birimini art arda sağa ve sola salladı.

Anju ve Kurena tatmin olmuş bir şekilde başlarını salladılar.

"Ben yapmam-"

Kurena, "Tabii ki bu aynı zamanda tehlikeli bir savaş olduğu için, ama... hâlâ oynaman gereken bir rol var, Frederica," dedi.

Frederica irkilerek ona başını sallayan Kurena'ya baktı. Rolü. Frederica'nın rolü, elbette Lejyon'u İmparatoriçe Augusta olarak kapatmaktı. Sadece birkaç gün öncesine kadar, karşı taarruz Operasyonu Overlord'un, Frederica'nın, onların beşinin ve gerçekten de tüm insanlığın en büyük arzusu olan savaşın sona ermesinin gizli ve en büyük hedefi buydu.

Bu kısa sözlerle Kurena, bu şanstan vazgeçmediğini açıkça ortaya koydu.

"Kurena..." diye mırıldandı Frederica.

"Yani gelemezsin. Başka bir yerde senin için biçilmiş iş var, o yüzden bu sefer olduğun yerde kalmalısın.”

Anju yüksek sesle, "Sonuçta bu yaz denize gitmek istiyoruz," dedi.

"Yüzmeyi denemek istiyorum."

Bir yıl önce, Morpho boyun eğdirme operasyonu sırasında, Frederica tehlikeye rağmen onları savaşa kadar takip etti, ama şimdi onun bunu başka seçeneği olmadığı için yaptığını görebiliyorlardı. O sırada Shin, ölecek bir yer bulmak için dolaşıyordu.

Ve daha bilinçsiz bir seviyede olsa da geri kalanı muhtemelen aynı şeyi yapıyordu. Bir gelecek fikri, savaş alanının dışında bir gelecek, düşünmeye dayanamadıkları bir şeydi.

Frederica onlar için endişelenmişti. Ve geri dönecek aileleri ve özlem duyacakları gelecekleri olan Federasyon askerlerinin onlardan bu kadar korkması mantıklıydı. Onlara güvenememeleri doğaldı.

Ama artık söyleyebilirlerdi.

Biz değiştik.

"Döndüğümüzden emin olmak için bir rehineye ihtiyacımız yok. Kendi başımıza döneceğiz.”

"Öyleyse Frederica, kaleyi kollamana ihtiyacımız var. Böylece döndüğümüzde bizi selamlamak ve iyi bir iş çıkardığımızı söylemek için orada olacaksınız.”

                                                                              ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Lena, Cumhuriyet'in seçkin, eski soylu ailelerinden biri olan Milizé Hanesi'nin hayatta kalan tek kızı, Cumhuriyet adına Federasyon'a gönderilen seçkin bir albay ve Federasyon ordusunda misafir bir subaydı. Diğer bir deyişle, Cumhuriyet'in eski soylularının veya seçkin üyelerinin Federasyona tahliye söz konusu olduğunda ilk başvuracakları kişi o olacaktı.

Federasyon ordusu ve Cumhuriyet hükümeti ile olan bağlantılarını kullanmasını istediler, böylece sadece kendileri ve aileleri değil, aynı zamanda onların geniş aileleri ve arkadaşları da tahliye için birinci önceliğe sahip olabilecekti. Ya da tüm ev eşyaları için özellikle ulaşım araçları hazırladığını.

Ya da başka bir haneden önce gemiye binmelerini sağlamalı, yoksa ailelerinin onuru buna izin vermezdi. Ya da eskiden bağlantıları olan eski bir İmparatorluk ailesiyle temasa geçtiğini.

Elbette, bunu dikkate alacaksınız, değil mi? Lütfen benim için şunu ve bunu ve şunu ayarla.

Hem ailesini tanıdığı insanlardan hem de daha önce hiç tanışmadığı insanlardan sürekli olarak benzer talepler aldı.

Ve bu operasyondan hemen önceydi, yani o kadar meşguldü ki, plan taslağı hazırlamak için muhtemelen ortalıkta dolaşamıyordu.

Tüm bu talepler neredeyse canlandırıcı ölçüde bencilceydi. Hepsi yüksek sosyete insanlarıydı ve çoğu Cumhuriyet içinde etkili isimlerdi. Onları görmezden gelmenin Cumhuriyet ile Federasyon arasındaki gelecekteki ilişkileri gerebilecek kadar önemliydiler. Ve dokuz yıllık kopuk iletişimden sonra, Federasyon kimin önemli olduğunu bilmiyordu ve özel bir "dikkate" ihtiyaç duyuyordu, bu da yargılama kararlarını vermenin Lena'ya düştüğü anlamına geliyordu.

Üstüne üstlük, Federasyon ordusu, mültecileri kabul ederken hangi grupların ve etkili kişilerin bir araya getirilmeyeceğini sordu, bu da Lena'nın evrak işlerini ve iş yükünü artırmaktan başka bir işe yaramadı.

Bu nedenle Vika, Lena'yı koridorda yalpalayarak, uykusuzluktan gözle görülür şekilde bitkin halde görünce ona seslendi.

"İyi misin Milizé? Sana reçeteli ilaçlardan daha güçlü bir şey vermemi ister misin?”

"Üzerinde o kadar iyi bir şey mi var?!" Lena ona bakmak için döndü, gözleri kesinlikle heyecanla parlıyordu.

"…Şaka yapıyordum." Vika derin bir iç çekti. “Göründüğünden daha da kötüsünü yapıyorsun.”

Art arda saatlerce çarpışmanın kaçınılmaz olduğu durumlarda askerlere bazen yorgunluğu geçici olarak hafifletmek için ilaçlar verildi. Ancak bunlar, bir askeri doktorun reçetesini gerektiren son derece güçlü ilaçlardı. Bu, bundan daha güçlü herhangi bir uyuşturucunun kesinlikle mutlu bir şekilde tüketilmesi gereken bir şey olmadığı anlamına geliyordu. Ve Lena normalde bunu bilirdi.

"Bunu fark edemeyecek kadar sersemlemişsen, bunun iş verimliliğine ne yapacağını düşünmek bile istemiyorum. Biraz dinlen."

TP göz atmak için bu uygun anı seçti ve Vika'yı onu alıp ısıtma taşı yerine hizmet etmesi için Lena'ya vermesini istedi. Daha sonra Lena'yı odasına itti. İçeride, Lena'yı yatağına götüren yaveri Teğmen Perschmann bekliyordu. Vika, yatak odası kapısının kapanma sesini duyabiliyordu.

Arkasında duran Lerche, "Yorgun olabileceğini tahmin etmiştim ama görünüşe göre o noktayı çoktan geçmiş," yorumunu yaptı.

"Herhangi bir boş zamanı boşaltma şansının olmadığını anlıyorum, ama Cumhuriyet'in tüm temyizlerini onun halletmesine izin vermek...? Federasyon ona karşı düşünceli olmayı göze alamayacağına göre, bunu onlar adına yapmak bize düşüyor.”

Vika'nın alayı ve Olivia'nın eğitim birimi yaklaşan operasyona katılmayacaktı, yani meseleleri halletmek için zamanları vardı. Zashya ve Olivia askerlerin ruh sağlığıyla ilgilendiler ve ülkelerinin mevcut durumu operasyon ilerledikçe netleşecekti.

Ancak Lena ve Seksen Altı operasyona katılacaktı, yani o kadar zamanları yoktu.

"Şimdilik yeterince mesafeli görünüyor, ama ona fazladan iş vermesek daha iyi olur. Dikkatinin dağılmaması için onu yeterince meşgul etmemeliyiz ama dinlenmesi için de ona zaman vermeliyiz.”

"Sonuçta, Cumhuriyet en doğal olmayan durumda. Herhangi bir uydu füzesi tarafından vurulmadılar ve Lejyon'un kendi topraklarındaki saldırısı gevşek. Sanki onu silmekten geri duruyorlar.”

"Evet. Bunu yapmak için bir sebepleri olmalı. Nouzen ve Milizé de bunu kesinlikle biliyor.” Vika yorgun bir şekilde içini çekti.

Elbette, Federasyon'un gerçekten dinlenecek odası kalmamıştı. Ölmekte olan Cumhuriyet'i kurtarmayı Seksen Altı gibi çocuk askerlere ve Lena gibi bir Cumhuriyet subayına bıraktılar ve onlara yönlerini toplamaları için zaman bile tanımadılar.

Yani tüm bunların içinde, biraz boşluk bıraktıklarından emin olmaları gerekiyordu.

"Beklenmedik durumlarla başa çıkabileceğimizden emin olmak için yeterli dinlenme odasını korumamız gerekiyor."

                                                                              ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Bu arada, Cumhuriyet'e göç etmeden önce eski İmparatorluk soyluları olan Penrose ailesinden hayatta kalan Annette de, ailesinin tanıdığı diğer eski İmparatorluk soylularıyla aracılık yapmasını isteyen mektuplarla bombardımana tutuldu.

“İstedikleri her şeyi sorabilirler; Cumhuriyet'te doğdum."

Tahliyeden sonra yaşamları için destek; sosyeteye giriş, Federasyon üniversitelerine tavsiye talepleri ve görücü usulü evlilik teklifleri. Annette, bu tür talepleri tanıdığı VIP'ler ve tanımadığı VIP'ler arasında bölüştürürken, şikayet etmek için sesini yükseltti.

İstedikleri şey tanışmaksa, birinci nesil bir göçmen ve eski İmparatorluk asili (küçük de olsa) olan Dustin daha iyi bir seçim olurdu. Daha doğrusu, ailesi öyleydi.

Dustin'in kendisi şu anda Annette'e yardım ediyordu. Önerdiği mazeret, boş zamanı olduğu ve dikkatini dağıtmamak için çalışmak istediğiydi- gerçi bunu muhtemelen bu mektup yığınına saplanmış Annette'e duyduğu sempatiden yapıyordu.

Annette tarafından hazırlanan bir listeye göre şu anda elektronik dosyaları önemli ve önemsiz olarak işaretlenmiş klasörler halinde düzenliyordu. VIP'lerden gelen mektuplar, Federasyon'un üst düzey yetkilileri tarafından ayrıcalıklı muamele görürdü. Önemsiz mektuplar, büyük bir kamp ateşi yakmak için kullanılacakları manevra alanında toplanacaktı. Kesinlikle. Ve bunu marshmallow ve elmaları kızartmak için kullanacaklardı.

"Evet, marshmallow ve kavrulmuş elmalar... Bitirince gidip biraz alalım... Ve biraz meşe palamudu toplarız. Çatırdamaları gerçekten eğlenceli…”

Cumhuriyet uzun yıllar tarım ve hayvancılığa dayalı bir ülke olduğundan, meşe palamudu geleneksel olarak domuzlara yem olarak kullanılmıştır.

Dustin, gözleri ağır ağır sarkan Annette'in -şimdi yorgunluktan öne eğilmiş halde- bir cadı gibi kıkırdamasını izlerken alaycı bir şekilde gülümsedi.

“Evet, yapmalıyız. Lena'nın aldığı tüm işe yaramaz mektupları eklersek, oldukça büyük bir kamp ateşi yaparız."

"Doğru, evet, Lena... Bu aptallar neden Cumhuriyet'ten Saldırı Birliğine gönderilen tek komutanı tüm bu aptalca dilekçeleri gönderiyorlar...? Hepsini yak… Shin'den boyunlarını kürekle ayırmasını iste, kahretsin…”

"Onları yakmayı" önerdiğinde mektupları değil gönderenleri kastettiğini fark eden Dustin bir an ürperdi.

"Pekala... Shin'e sorarsan, muhtemelen bu istekleri işleme koyabilir," dedi. "Yani, babası Nouzen Evi'nin en büyük oğluydu ve büyükbabası, hâlâ yaşıyor."

Onun halletmesini gerçekten istediklerinden değil, ama garip gerçek şu ki, tüm birimlerinde bu konuyla ilgilenmek için en uygun kişi ne Lena ne de Annette değil, aslında Shin idi.

Annette, Dustin'e şüpheli bir ifadeyle bakarak, "Hayır, bu bir milyon yıl geçse olmaz," dedi.

"Ah doğru. O mektupları gönderenlerin hepsi Cumhuriyet'in kodamanlarıdır. Bu kadar kötü şeylerde bile, bir Seksen Altı'dan yardım istemezler."

Demek istediğim bu değildi. Marquis Nouzen'in durduğu yerden, Cumhuriyet oğluna ve torunlarına zulmetti, bu yüzden onlara asla yardım etmeyecekti. Hem onurunu hem de soyadını zedeler.”

"…Ah."

Görünüşe göre, bu nedenle resepsiyonla ilgilenecek Federasyon görevlileri de dikkatlice seçilmişti. Federasyon, akrabalarının, arkadaşlarının veya dahil oldukları grup ve kuruluşların Seksen Altı olmadığından emin oldu.

Yüksek sosyetenin sosyal hayatı, bağlantıları ve onuru gerçekten tuhaf, diye düşündü Annette acı acı. Daha sonra, birkaç kez konuştuğu Federasyon'un üst düzey subaylarından birini kaşlarını çatarak hatırladı. Şu anda kesinlikle bunun için zamanı yoktu ama onun gibi bir adam bu tür sinir bozucu işler için çok uygundu.

"Aaah, şu anda genelkurmay başkanının yardımına kesinlikle ihtiyacım var."

                                                                              ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Lena işle meşgulken, operasyon planını bulma görevi kalan üç taktik komutana ve Grethe'ye düştü. Operasyon komutanlarından biri olarak, görüşü için Shin'e de danışıldı.

"Sonuçta albayın geri dönmesini isteyen bir emir gönderdiler. Yine de yırttık," dedi Grethe kayıtsızca.

"Karşı koymayı planlayan bir grup olduğunu mu düşünüyorsun?" Shin kaşlarını çattı.

Bu tür bir grup, tahliyenin önüne geçer ve her şeyden çok Lena'nın güvenliğini artırmaları gerektiği anlamına gelir. Kişisel güvenlik birimi Brísingamen filosu yeniden düzenlendi, ancak işler daha da kötüye giderse ona bağlı başka bir birime de ihtiyaçları olabilir. Belki de Spearhead'in halletmesine izin vermek en iyisi olurdu...

"Hayır. Albay Milizé'den tüm vatandaşların tahliyesinin komutasını almasını istediler.”

"Bunun, bir albayı Saldırı Birliğine gönderildiğinde geri çağırmak için iyi bir neden olduğunu düşünmüyorum..." Shin omuz silkti.

Ya da daha doğrusu, Cumhuriyet Ordusu bu kadarını kendi başına halletmeli.

"Pekala, bu zor bir iş, bu yüzden kimse yapmak istemiyor. Ve yapsalardı muhtemelen batırırlardı. Bunu başaramamak korkunç olurdu ve aynı zamanda geçmiş performanslarında önemli bir yer olurdu. Bu bakımdan albay resmen ülke dışında ve mevcut hükümetten kopuk. Ulusal bir kahraman olması muhtemelen onlar için bir dikendir.”

Grethe devam etmeden önce aldığı rapora soğuk gözlerle baktı.

"Dürüst olmak gerekirse, Cumhuriyet'in tahliye planı kötü bir şaka gibi. Dağınık. Yine de, Federasyona çok yakışıyor.”

Görmek ister misin? diye teklif etti Grethe, plan taslağını güzel renkli tırnaklarıyla Shin'e göstererek.

                                                                              ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Gerçekten de korkunç bir plandı.

"Şaka sandım ama gerçekmiş..."

Grethe, Shin'e Cumhuriyet'in tahliye planının tarama verilerini verdi, böylece o da bunu brifingde duyacaklarını söyleyerek Lena'ya ve diğer ekip üyelerine gösterebilsin. Saldırı Birliğinin kız ve erkek çocukları yemek salonunun uzun masalarından birinde karşılıklı oturuyorlardı. Spearhead'in müfreze komutanları -Shin, Raiden, Anju, Kurena, Claude ve Tohru-, yorgun ve yalpalayan Lena ile birlikte oradaydılar. Her biri planın sanal ekranına bakıyordu.

Federasyonda gün içinde en fazla yemek öğle yemeğindeydi ve bu nedenle Lena dışında herkes tabaklarla sıralanmış tepsilerini toplarken konuşuyordu. Uykusuzluk Lena'nın iştahını etkiledi, bu yüzden sadece bir çorba ile bir sandviç yedi. Eli projeksiyon cihazını tutuyordu ve görünür bir şekilde öfkeyle titriyordu.

“İlk gün, ilk tahliye edenler devlet memurları ve birinci koğuş VIP'leri, ardından askeri generaller... ve ardından saha ve bölük subayları, ardından astsubaylar ve askerler olacaktı. Ve ancak o zaman, ilk günün gecesi vatandaşları tahliye etmeye başlayacaklar…?! Nasıl böyle utanmazca bir plan yapabilirler…?!”

Öte yandan Kurena, sanki bunların hiçbirinin onunla bir ilgisi yokmuş gibi konuştu.

“Eğer tüm önemli askerler ilk gün ayrılırsa, tahliyenin komutasını kim devralacak? Ya da Cumhuriyet'i korumayı?"

Grethe'nin açıklamasını duyan ve göz gezdiren Shin, "Tahliyeyi beklerken, Cumhuriyet vatandaşları Seksen Üçüncü Bölgedeki yüksek hızlı demiryolu terminalinde toplanacak ve Federasyon'un onları korumasına karar verildi," dedi. Oraya giderken operasyon ana hatlarıyla cevap verdi. "Juggernaut'lar savaşta güvenilir değiller, bu yüzden bunu Cumhuriyet ordusunun halletmesine izin veremezler."

Cumhuriyet Juggernauts, ekipmanı çekmek için hala kullanışlıydı- gerçek zırhlı silahlar olarak hizmet etmek için çok zayıf ve kırılgan olmalarına rağmen, ağır 57 mm toplarını hareket ettirmek için yeterli beygir gücüne sahiptiler- yani nakliye kamyonlarıyla birlikte seyahat edeceklerdi.

“Peki ya tahliyeye rehberlik etmeye ne dersiniz? Bunu da bizim başımıza bıraktıklarını söyleme bana?” diye sordu Tohru, bir sandviçi tutarak.

"Onları geride bırakıp kaçamaz mıyız?" Claude gözlüğünün arkasından ay rengi gözlerini kıstı.

"Hayır, Cumhuriyet o kadarını halleder," dedi Raiden, elinde bir fincan ikame kahveyle.

"Plana göre, bunu Cumhuriyet idari çalışanları yapacak gibi görünüyor," dedi Anju, yandan Lena'nın cihazına bakarak. “Ama yine de bir Federasyon treni olduğu için biniş ve iniş sürecini askeri polis yönetecek… Ancak insanlar tahliye önceliklerini öğrendikten sonra mutlu olmayacaklar. İsyanların çıkmasını önlemek için akıllarında bir şey var mı merak ediyorum.”

"Tahliye öncelikleri bariz bir şekilde orantısız..." Lena dinliyormuş gibi görünüyordu ama dinlemiyordu. Cihazı o kadar sıkı kavradı ki elinde gıcırdamaya başladı ve operasyon planına yoğun bir nefretle bakıyordu. "Düşük bölgede yaşayan insanlar önce gelir ve yüksek en sonra gelir... Celena'nın sonunda öncelik alacağını düşünmüştüm, ama sırayı insanların Adularia veya Alabaster olmasına göre bile değiştiriyorlar...! Ne düşünüyorlar…?!”

Lena ayağa kalktı ve büyük bir öfkeyle bağırdı ama sonra pili bitmiş gibi tekrar koltuğuna gömüldü. Hâlâ yeterince uykusuzken bu şekilde sinirlenmesi onu kansızlaştırmışa benziyordu.

Shin onu kolundan çekip yemek salonundan çıkarırken, Kurena ve Tohru onların gidişine baktı ve fısıldadı.

"Sorun ne?"

"Lena neden bu kadar endişeleniyor?"

On iki yaşına kadar Cumhuriyet içinde korunan ve Lejyon Savaşı sırasında Cumhuriyet'te işlerin nasıl olduğunu bilen Raiden, sorularını yanıtladı.

“Zenginlerin önce, fakirlerin de son olarak gideceğini kastediyor. Celenalar eski soylu sınıf, bu yüzden en öncelikli onlar... Ama Adularia ile Alabaster arasındaki farkın ne olduğunu bilmiyorum.

"Gerçekten, bilmiyor musun?" Claude ters ters sordu, ay rengindeydi.

Adularia'nın gözleri gözlüğünün arkasından parlıyor. "Pekala, bunun arkasında kimin olduğundan emin değilim, ama sanırım ilk gidenlerle son kalanların arasını açmaya çalışıyorlar. Seksen Altı'da yaptıkları gibi."

Masaya soğuk bir sessizlik çöktü. Claude hiçbirine bakmadan devam etti. Kasvetli Adularia gözleri, optik düzeltmesi olmayan gözlüklerinin arkasına gizlenmişti.

"Ve sonra Celena, onlar için üzülüyormuş gibi davranarak en son gitmek zorunda kalan taraflardan birinin tarafını tutabilir. Bu, ikiye karşı bir olmasını sağlayacaktır. Alba üç etnik gruba ayrıldı, bu yüzden Federasyona geldiklerinde güç dengesini bu şekilde ayarlayabilecekler.

Cumhuriyet'in Alba'sı Celena, Alabaster ve Adularia'ya bölündü. Bu gruplardan ikisi güçlerini birleştirirse, geriye kalan etnik grup azınlık haline gelecekti. Ve o azınlığa istedikleri her şeyi yapabilirler ve hiçbir sonuçla karşılaşmazlar.

Tıpkı on bir yıl önce Seksen Altı'ya yaptıkları gibi.

"Onları orduda gönüllü olmaya zorlamak gibi..." dedi Tohru derin bir nefes alarak. "Muhtemelen buradaki fikir bu."

Ne de olsa Federasyon, sırf hayırseverlik için milyonlarca mülteciyi kabul etmeyecekti. İkinci büyük çaplı saldırı başladıktan sonra ikincil savunma hatlarına geri dönmüş olabilirler, ancak bu birçok zayiata mal oldu. Safları yeniden inşa etmek için askerlere ihtiyaçları vardı. Bu noktada, Federasyon genelinde çalışma yaşı kadınları ve genç erkekleri aramaya başladı. Bu, Federasyon dışından insanları bulmaları gerektiği anlamına geliyordu, sadece görünüş açısından ve zalimlik çizgisini asla aşmadan.

Cumhuriyetin vatandaşları, gerçek savaşı asla bilmeyen kadınlar, çocuklar ve yaşlılardan oluşan bir karışımdı. Bununla birlikte, gerçekten genç ve yaşlıların en halsizleri dışında herkes en azından bir silah veya patlayıcı tutabilirdi.

Tıpkı daha önce savaşı hiç tanımamış olan Seksen Altı'yı bir zamanlar zorladıkları gibi.

Kurena, "Seksen Altı olmadan Cumhuriyet'in olduğu yerde öleceğini hep düşünmüşümdür," diye fısıldadı.

Shin bir keresinde Seksen Altı'nın nesli tükenirse ne olacağına dair bir tahminde bulunmuştu. Görünüşe göre bu tahmin yanlıştı; Cumhuriyet hiç savaşmadan öylece yıkılmaz. Her zaman yaptıkları gibi, savaşın yükünü Alabaster ya da Adularia'ya yükleyerek savaşacaklardı. Tıpkı Seksen Altı'ya yaptıkları gibi muhtemelen onları da alt insan düzeyine indireceklerdi.

İnsanları insanlıklarından daha önce bir kez soydular. Ve eğer bunu bir kez yaptılarsa, bir daha da yapabilirler.

"Aynısını arkadaşları Alba'ya da yapacaklardı... Sanırım bu bizim başımıza gelmek zorunda olmadığını kanıtlıyor. Seksen Altı olmak zorunda değildi.”