Against The God - Bölüm 1394: Arınma

---

 

Bölüm 1394: Arınma 

 

Mavi Rüzgar Ulusu, On Bin Canavar Sıradağları, Anka Klanı...

 

On Bin Canavar Sıradağlarındaki kaynak canavar rahatsızlığı her geçen gün daha da kötüleşiyordu, ancak Anka Klanı, Anka bariyeri nedeniyle bu durumdan etkilenmiyordu.

 

Bir figür bariyerin önünde parladı ve köyün içinde ortaya çıktı. Aklından sayısız sahne geçerken Yun Che kalbinde düşündü.

 

Anka mirasını aldığı ve yeniden doğduğu yer burasıydı. Chu Yuechan ve Yun Wuxin'i bulduğu yer burasıydı.

 

Uzun zaman önce, kazara avlanırken buraya düşmüştü. Bu küçük ve eski ütopyanın hayatını birkaç kez değiştireceğini bilemezdi.

 

Yun Che'den biraz uzakta yetişim yapan bir Anka geci vardı, alnındaki Anka kuşunun yanan işareti daha parlak bir hale geldi. Aniden çocuk bir şey fark etti ve gözlerini açtı. Hemen önünde duran ve gülümseyen Yun Che tarafından karşılandı.

 

“Daha da gelişmiş gibi görünüyorsun Zu'er.” Yun Che gülümsedi.

 

“Ah!” Feng Zu'er ayağa kalkmadan önce haykırdı: "Yardımsever Büyük Kardeş, sen... Geldin.”

 

"Mn. Xian'er'i görmeye geldim." Yun Che'nin bakışları bunu söylediğinde Feng Zu'er'den geçti. Feng Xian'er'in şu anda nerede olduğunu hissediyordu.

 

Feng Zu'er'in yüzündeki heyecan, “Xian'er " adını duyduğunda dondu. Sonra başını eğmeden önce dudaklarını gizlice ısırdı, yalvarıyordu: "Yardımsever Büyük Kardeş, ben... Xian'er'in ciddi bir hata yaptığını biliyorum, ama... Ama gerçekten bunu yapmak istemedi. Son iki gün içinde birçok kez ağladı ve kendini odasına kapattı, bir an bile dışarı çıkmayı reddetti... Yaptığı şey için gerçekten üzgün, lütfen onu affedebilir misin?”

 

“...” Yun Che iç çekmeden önce biraz gerildi. “Zu'er, Xian'er ilk etapta asla yanlış değildi. Xian'er'in affı için yalvarması gereken benim, o değil.”

 

“Ah?” Feng Zu'er duyduğu açıklamayla hayrete düştü. Daha fazla şey söyleyecekti ama Yun Che ortadan kaybolmuştu.

 

Feng Xian'er'in odası küçük ve ahşap bir evdi. Şu anda pencerenin yanında oturuyordu ve boş gözlerle dışarıya bakıyordu.

 

Yun Che sessizce odasında ortaya çıktı. Hava keder kokusu ile doluydu.

 

"Xian'er..." diye yumuşak bir şekilde ona seslendi.

 

Feng Xian'er ayağa kalkmadan önce bir kez titredi. Geriye döndüğünde Yun Che'nin gözyaşı çizgilerine sahip olduğunu fark etti. Başını eğdi ve sıkıca elbisesinin eteklerini yakaladığında uzun bir süre güvensizlikle ona boş boş baktı. "Genç... Yardımsever Büyük Kardeş, ben... Ben…”

 

Sesi ürkek ve panikliydi. Başını sıkıca eğdi ve gözlerine bakmaya cesaret edemedi. Büyük bir hata yapmış küçük bir kıza benziyordu.

 

''Xian'er...'' Yun Che yavaşça konuştu: ''Son iki gündür gittiğinden beri çok rahatsız hissediyorum. Benimle gelir misin?”

 

“Ah?” Feng Xian'er geniş gözlerle ona baktı. Paniğe daha da dahil edilmeden önce duyduğuna inanamamış gibi görünüyordu. "Ben... Ama böylesi korkunç bir hata yaptım... Wuxin'i inciten benim, sana hizmet etmeyi hiç hak etmiyorum…”

 

"Yanlış olan sen değilsin, benim...'' Yun Che sözlerini tamamlamadan önce onu kesti. ''Sen en başından beri hiçbir yanlış yapmadın. Aksine, Wuxin'i kurtaran sendin. Ben... Ben o zamanlar öfkeliydim ve tamamen mantığım karmaşa içindeydi. Daha da kötüsü Xin'er'in odasından çıkarken kafamdakiler kapıda yakalandı. Sana bu kadar korkunç bir şey söylememin sebebi buydu.”

 

(FN: Cümleyi o kadar anlamadım ki. Yazar burada öyle oldu böyle oldu diyor galiba.)

 

''Pf..." Yun Che'nin şakası bir anda ortaya çıktı ve savunmasız Feng Xian'er'i tamamen hazırlıksız yakaladı. Sonrasında başını eğdi.

 

(FN: Bir de şakaymış bak sen. Ne kadar komik ya gülmekten kötü kötü oldum burada.)

 

''Lütfen beni affet?'' Yun Che, toplayabileceği en nazik sesle şunları söyledi: ''Söz veriyorum sana bir daha böyle bir şey söylemeyeceğim ve seni hiçbir zaman terk etmeyeceğim."

 

“...” Feng Xian'er bu tavır karşısında sersemlemişti ve ellerini sıktı. ''Ama... Ama... Ben...''

 

''Oh doğru!'' Yun Che devam etmeden önce onu tekrar kesintiye uğrattı. ''Xin'er'in tam sağlığına kavuşması için bir yol buldum. Geri döndükten sonra Xin'er'ı birlikte iyileştirelim, tamam mı? ”

 

“AH!” Feng Xian'er aniden baktı. “Bu gerçekten doğru mu?”

 

''Tabii ki doğru." Yun Che onun gözlerine bakarken ciddi bir şekilde başını salladı. “Sadece kaynak gücünü yeniden kazanmakla kalmayacak, daha öncesinde olduğundan daha da güçlü olacak.”

 

Feng Xian'er gerçekten hiç de hatalı olmasa da, hala olan her şeyin sorumluluğunu üstlenmek istiyordu, çünkü Yun Wuxin'i Anka Ruhu'nun önüne getiren kişi oydu ve sonuç olarak Yun Wuxin tüm güçlerini kaybetmişti.

 

Bu yüzden Yun Wuxin'in durumu kafasında bir düğüm haline gelmişti.

 

Bununla birlikte, Yun Wuxin tam sağlığına kavuşacaksa düğüm doğal olarak kendi başına çözülecekti.

 

''Benimle birlikte gel Xian'er.'' Yun Che ses tonunu biraz daha kuvvetli bir hale getirdi: ''Xin'er'in büyümesini birlikte görelim. Geri dönmeni isteyen tek kişi ben değilim. Ayrıca Yuechan, Xue'er, Caiyi... Hatta ailem bile istiyor. Herkes senin dönmeni umuyor, ve ahem... Hatta beni bir sürü azarladılar, biliyor muydun?”

 

(FN: Bari şu mübarek kızı sal ya. Uçanda kurtulamıyor kaçan da bu nasıl iş.)

 

“...” Feng Xian'er ona boş boş baktı. Bir süre sonra aniden gözyaşları aralıksız bir şekilde gözlerinden dökülmeye başladı. Feng Xian'er ağzını kapatıp tüm gücüyle kontrol etmeye çalışsa da gözyaşlarını durduramazdı.

 

''Xian'er...'' Yun Che aceleyle bir adım attı. ''Hala beni affetmeye istekli değil misin?''

 

Feng Xian'er çok, çok uzun bir süre titremeden önce başını güçlü bir şekilde salladı. Sonunda, ağlayan bir sesle sordu: “Ben... Gerçekten... Senin yanında kalabilir miyim... Sonsuza dek?”

 

“Mn!” Yun Che hiç tereddüt etmeden başını salladı “Benimle kalmakta istekli olduğun sürece istediğin kadar kalabilirsin.”

 

(FN: İnanma mübarek yalan bunlar. Bırakır gider 3-5 bölüme.)

 

“...” Feng Xian'er'in omuzları sallanmaya başladı. Sonunda kelimelerini tamamlamayı başarmıştı.

 

"Oh, şikayet etmem gereken bir şey var.” Yun Che'nin kafası yumuşak bir şekilde devam etmeden önce yana doğru eğildi. “Eve döndüğünde tüm çamaşırlarımı yanına aldın, bu yüzden son iki gündür eski kıyafetlerimi giymekten başka seçeneğim yoktu.”

 

“Ah!” Yun Che'nin şikayeti Fen Xian'er'in çığlık atmasına neden oldu. Bilinçaltında uzamsal yüzüğünü ovuşturdu ve bunun gerçek olduğunu keşfetti. Biraz panik, gözyaşıyla lekelenmiş yüzüne ulaştı, “Ben... Unuttum... Kesinlikle kasıtlı değildi…”

 

''Hahaha!'' Yun Che, Feng Xian'er'in elini tutup yanına çekmeden önce yüksek sesle güldü. “Bu durumda daha ne bekliyorsun? Hadi gidelim!”

 

''Mn..." Feng Xian'er, Yun Che'nin elini tuttuğu gibi biraz utanmıştı ve bu da onun güzel yüzünün kırmızıya boyanmasına neden olmuştu. Sadece birkaç adım sonra kırmızımsı bir renk yanaklarından boynuna kadar uzanmıştı.

 

Yun Che hemen ayrılmadı. Bunun yerine karı ve koca olan Feng Baichuan ve Feng Caiyun'ın yanına gitti ve bazı çok önemli talimatlarını geride bıraktı. Ancak o zaman Feng Xian'er ile Anka'nın alanına doğru yürüdü.

 

Anka Ruhu'nun yaşadığı yere doğru...

 

"Genç Efendi, hala... Olanlar için Lord Anka Tanrısı'nı mı suçluyorsun?” Feng Xian'er usulca sordu.

 

Yun Che başını salladı. "O gün komadan uyandığımda, Xin'er'in kaynak enerjisinin olmadığını ve zayıf nefes aldığını gördüğümde... O anda nefret etmediğim kimse yoktu. Sadece kafam temizlendikten sonra nefreti hak eden gerçek kişinin kendim olduğunu fark ettim.”

 

“Benim yanımda kalman için seni seçmesinin nedeni, bana zarar vermek için asla bir şey yapamayacağını biliyor olmasıydı. Tersine, bu aynı zamanda gardımın her zaman senin etrafında düşürüldüğü anlamına geliyordu.” Yun Che sessizce iç çekti. "Bir süre önce işaretleri fark etmeliydim.”

 

İkili yakında Anka'nın alanına geldi ancak önlerindeki Anka bariyeri anılarında olandan çok farklıydı.

 

Çünkü bariyerden parlayan kaynak ışık şok edici derecede zayıftı.

 

Yun Che elini uzattı ve bariyere dokunmaya çalıştı, ancak önündeki kırmızı ışık aniden ve tamamen kaybolmadan önce bir kez parladı.

 

“...” Yun Che'nin elleri havada dondu.

 

"Ah..." Feng Xian'er şaşkınlığa düşmeden önce yumuşak bir şekilde bağırdı. Sonra derin bir üzüntü yavaş yavaş dizlerinin üzerine çökmesine neden oldu. "Lord... Anka... Tanrısı…”

 

Bu vadide yerleşmiş olan ve bu köyü korumak için atanan Anka Ruhu yok olmuştu...

 

Sonsuza dek!

 

Anka Klanı bir anda tamamen sessizliğe gömüldü. Her Anka klanı insanı Anka Tanrısı'nın gidişini hissetmişti. Hepsi yere diz çöküp gökyüzüne baktı ve gözyaşlarının serbestçe düşmesine izin verdi.

 

Onun gidişi sadece küçük bir klanın Anka Tanrısı'nın gidişi anlamına gelmiyordu... İlkel Kaosun son Anka Ruhu'nunda ortadan kaybolduğunu ifade ediyordu.

 

Bundan sonra Anka'nın kalan tek izleri, soyunu ve gücünü miras alanlardı.

 

Yun Che gözlerini kapattı ve derin bir iç çekti. Sonrasında diz çöktü ve Anka Ruhu'nu ruhuyla beraber tam bir teslimiyet içerisinde selamladı.

 

O zamanlar kendi ruh kökenini ve Nirvana alevini ona verdikten sonra zamanı zaten sınırlıydı. Üç gün önce onu kurtarmak için Yun Wuxin'in Kötü Tanrı'nın ilahi aurasını çıkarmak için kalan tüm gücünü  kullanmıştı.

 

Ama Anka Ruhu hala inatla devam ediyordu, çünkü Yun Che'nin tüm gazabını geri döndürmesini ve serbest bırakmasını bekliyordu. Sadece Yun Che'nin nefretinden vazgeçtiğini duyduğunda, nihayet barış içinde düşmüştü.

 

Bundan sonra Yun Che ayağa kalktı ve kendi kendine fısıldadı: “Bir keresinde ‘umut' olduğumu söylemiştin. Artık kaçmayacağım ya da inkar etmeyeceğim. ‘O gün’ gelmeden önce olmamı istediğin umut olmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım... Benim için yaptığın her şeyi sana ödeyebilmemin tek yolu bu.”

 

Dikkati konuşma biter bitmez aniden gibi yanlara doğru çekildi.

 

Anka Ruhu düştükten sonra Anka Klanı'nı koruyan Anka Bariyeri de ortadan kaybolmuştu.

 

Dahası büyük bir grup kaynak canavarı, düzensiz bir şekilde de olsa yoluna devam ediyordu. Auralarının her biri son derece vahşiydi.

 

''Şef! Bu korkunç bir şey!” O anda havada acil bir ses yankılandı: "Anka bariyeri kayboldu ve çok miktarda vahşi kaynak canavarı buraya geliyor! Hemen savaşa hazırlanmalıyız!”

 

Geçmişte Anka Klanı, Anka Bariyeri ve Anka Tanrısı'nın aurasıyla korunmuştu. Bu yüzden On Bin Canavar Sıradağları'nın kaynak canavarları asla onlara yaklaşmaya cesaret edemezdi. Ancak bu şeylerin her ikisi de şimdi gitmişti ve kaynak canavarlarının mizacı geç olarak büyük ölçüde şiddete dönmüştü. Bu aynı zamanda On Bin Canavar Sıradağları'nın merkezinde yer alan bu küçük ütopyanın yakında bir felaket bölgesi haline geleceği anlamına geliyordu.

 

Çığlıklar Anka Klanı'ndaki atmosferin ağırlaşmasına neden oldu. Anka alevleri herkesin kalplerinde patlamış ve savaşa hazırlanmalarını sağlamıştı. Feng Xian'er aceleyle havaya atladı ve görüş mesafesinin içine baktı, her yerden sayısız şiddet aurası bulundukları yere geliyordu.

 

Yun Che döndü ve Feng Xian'er'in hemen yanında göründü. Sonra sesi herkesin kulaklarına ulaştı, "Herkes, endişelenmeye gerek yok. Lütfen kaynak enerjilerinizi geri çekin ve şu an için geri çekilin.”

 

Bunu söylerken, Yun Che kollarını uzattı ve ışık kaynak enerjisi meridyenlerinde dolaşmaya başladı. Işık tabakası inanılmaz derecede inceydi ancak altındaki yere hızla döküldü ve tüm Anka Klanını sarmak için yayıldı. Sadece bununla da kalmayıp tüm On Bin Canavar Sıradağlarını kaplamıştı.

 

Anında kaynak canavarlarının kükremeleri tamamen kaybolana kadar yatıştı. Öfkeli kaynak canavarları gözlerindeki alevlerin aniden söndüğünü fark ettiklerinde çabucak dondular. Bir an sonrasında kaynak canavarları huzurla geriye dönmeye başladı.

 

Korkunç, şiddetli ve tehlikeli auralar, su gibi geldikleri yere geri çekilmeye başladı.

 

Beyaz ışıktan etkilenen tek kaynak canavarları değildi. Çevredeki her Anka klanı insanı, bedenleri rahat bulutların içine batırılmış gibi hissetti ve kalpleri kaynak suyu akışları tarafından temizlendi. Sadece birkaç dakika önce hissettikleri endişe, panik ve korku yok olmuştu ama hepsi bu değildi. Ruhlarının derinliklerinde gizlenen olumsuz duyguların hepsinin sessizce yıkandığını ve sadece saflığın ve temizliğin geride kaldığını hissettiler. Kalplerinde kalan tek şey eşi görülmemiş bir barış duygusuydu.

 

''Bu... Güç de neyin nesi?'' Feng Baichuan gökyüzüne bakarken mırıldandı.