Luke yemeğin o lezziz tadına kendini kaptırmışdı.Yaşlı adamın sesini duyunca ona bakdı.Yaşlı adam ona göre çok iyi kalpliydi.

Saygılı olması gerektiğini biliyordu.Cünkü yaşlı adam ona karşılıksız yemek vermişdi.

"Efendim adım Luke"
Kendi adını kullanması sorun olmazdı.Robertin bedeninde olsada artık robert değildi,o Lukedü.

Yaşlı adam düşünür gibi oldu.
evsiz cocuğun bu kadar saygılı ve olgun konuşması...

Luke zengin yaşamında zaten saygılı konuşmasını ve herkesle utanmadan konuşmasını biliyordu.

"Evin var mı Luke ?"

Luke hemen cevap verdi.Zaten evi yoktu evi diyebileceği yer ise sokağın karanlıklarıydı.

"Yok efendim"

Adam birden kalbine dokundu.
Cocuk bu zamana kadar sokakda mı kalmışdı...
iç çekerek konuştu.
agzından sanki zorla kelimeler çıkıo gibiydi.
"Çalışmak istermisin para veremem ama kalacak yer ve yemek verebilirim?Ne dersin"

Luke kafası karışık olduğunu gören adam hemen lafa girdi.

"Sana acıdığımı falan yok sadece yardımcı arıyorum biliyorsun ki tek yaşıyorum yaşlı olduğum için fazla haraket edemem o yüzden eve bakacak biri olsa iyi olurdu diye düşünüyorum,Yemeğin bedava olduğunu söylemedim."

Luke yaşlı adamın iş teklifini kesinlikle kabul etmesi gerektiğini biliyordu.Zaten zarzor hayat kalıyordu.Burada ayağa iş gelmişken geri çevirirse sokakta hayata kalamazdı.Buz gibi sokağı düşününce birden içi üperti.

"İsterim efendim"
Sokakta kalmakta iyidir,Adama güvenmezsem sokakta öleceğim.

Yaşlı adam birden rahatlamışdı.Luke bakarken konuştu.

"Benle saygılı konuşmana gerek yok"
Bir an düşünür gibi oldu.
"Bu arada adım Bob"
"Bana Bob Amca diye hitap etsen yeter "

Luke adama bakarak kafasını salladı.Artık sıgınacağı yeri ve sıcak yemeği vardı.

Yaşlı adam etrafı süzerek Luke baktı.
"Karnın doynuğuna göre başlayabilirsin."
içinden çok endişeliydi.
çok mu kaba konuşuyorum...