Chikyuu Tenseisha no Koroshikata - Bölüm 27

---

 

Çevirmen:Ratelnim

Editör:Kurogane / Extacy12

 

“Şimdi açıldı. Liu-chan’ın harika yetenekleri için bir alkış alalım lütfen.”

 

“Eğer bunun zekice olduğunu sanıyorsan alkışlayabilirim … ve çok gürültü çıkartıyorsun.”

 

“Sorun yok, sorun yok. Etrafta kimsecikler yok. O kadar da hödük değilim.”

 

Gecenin geç saatlerinde, Liu ve ben handan gizlice çıktık ve Miria’nın kilisesini ziyaret ettik.

 

Şapelin kapısı sıkıca kilitlenmişti ancak bu Liu’nun 1. sınıf Hırsızlık yetenekleri için hiçbir şeydi.

 

İkimiz gizlice kiliseye girmeyi başardık.

 

“… Uzun süredir merek ediyorum, neden senin Hırsızlık yeteneklerin bu kadar iyi? Sen bir Ork soylusu değil misin?”

 

 

Aniden bir merak esintisine yakalandım ve Liu’ya sordum.

 

“Hayır, şey, bu yeteneğim ben küçük bir kızken ortaya çıktı. Bizim moruk derslerimi aksattığım için bana kızdı ve oyuncaklarımı kilitli bir dolaba kapattı. Onları almaya kararlıydım ve bu yüzden kilitleri açmak konusunda kendimi geliştirdim ve insanların saklamaya çalıştığın şeyleri ortaya çıkartmaktan zevk aldığımı fark ettim. Yani benim bu yola girmem tamamen babamın suçu.”

 

“Baban senin doğru yolda yürümeni sağlamaya çalışıyordu … hayır, artık bunu söylemek için çok geç.”

 

“Peki, Motoki. Cüzdanım demek istedim, babamı bir kenara bırak, neden bir kiliseye sızdık onu söyle.”

 

Liu ayın aydınlattığı şapelin içinde etrafına bakındı.

 

“Bence burada özel bir şey yok.”

 

“Hm? Hayır, kesinlikle var, içeride gerçekten değerli hazineler var.”

 

Sunağa doğru yürüdüm ve tam önünde durdum.

 

Ayna kullanarak ızbandut gibi bir Ork’a dönüştüm.

 

Sonra sunağı geniş kollarımla kucaklayıp kaldırdım ve kenara koydum.

 

“İşte burada.”

 

Sunağın altındaki boşlukta dikdörtgen bir kutu vardı.

 

“Bu bir tabut mu?”

 

Liu ortaya çıkan tabutu görünce kaşlarını çattı.

 

“Burada neden böyle bir şey var. Kime ait?”

 

“İçinde Quira azizi Silva’nın naaşı var.”

 

Quira’nın öğretilerini Ogre’Den boyunca yayan büyük misyoner.

 

Hayatta olduğu zamanda, uçma büyüsünü ilk kullanan kişiydi. Tanrıça Quira’nın inancını sadece İnsanlar arasında değil Orklar arasında da yaymıştı.

 

Bu büyük adamın naaşı kısa süre sonra kutsal ilan edilmişti.

 

Bazı kiliseler saygınlıklarını arttırmak için azizlerin bedenlerini kilisenin içinde saklıyorlardı.

 

Cennetler tarafından aydınlatılmış büyük insanların mezarlarının yakınında yaşama isteği Dünya’da da diğer dünyalarda da aynıydı.

 

“ Liu, tabutu açar mısın lütfen?”

 

*****

 

Rahibe Miria o gece yarı uyanıktı, içinde garip bir his vardı.

 

Vücudu sıcak bir suyla kaplanmış ve bir yere taşınmış gibi hissediyordu.

 

Miria tereddütle gözlerini açtı.

 

“……… eh”

 

Miria’nın başının üzerinde tavan yoktu.

 

Ayın ve yıldızların tam altındaydı.

 

“....!”

 

Ne olduğunu anlamadan, etrafına göz gezdirdi.

 

Neredeydi? Kilisede olması gerekmiyor muydu!

 

Yatakta dönecekmiş gibi kollarına dayanarak doğruldu.

 

İçinde yaşadığı kilisenin çatısının üzerinde yattığını fark etti.

 

Bir şekilde buraya uçmuştu. Bu gerçeğin çok da farkında değildi.

 

Tam o anda..

 

Tanrıça Quira’nın sadık hizmetkarı, Miria

 

Bu heybetli sesle beraber, Miria’nın önünde bir adam belirdi.

 

“S, siz …!”

 

Miria’nın sesi titriyordu.

 

Onun simasını tarih kitaplarında tekrar ve tekrar görmüştü.

 

Quira’nın yüce azizi, Silva.

 

Miria’nın kilisesinin altında huzurla uyuması gereken kişi, şu anda onunla konuşuyordu.

 

….Aziz Ziyareti

 

Miria şu anda bir mucizeye tanıklık ediyordu.

 

Sen ve baban gerçek iman sahiplerisiniz. Şu anda baban Leydi Quira’nın yanı başında ona hizmet ediyor. Aynı senin zamanı geldiğinde yapacağın gibi.

 

“.....ah”

 

Miria’nın gözlerinden yaşlar boşalıyordu.

 

Sevgili babası hayatı boyunca kimse tarafından kabul görmemişti.

 

Yobaz, Dinci, denerek alay edilmiş ve son günlerini yapayalnız geçirmişti.

 

Ancak, babasının imanı ölümünden sonra ödüllendirilmişti.

 

Ne büyük bir mutluluk …!

 

Tanrıça senin eşsiz imanından dolayı memnun  ….. ancak aynı zamanda sana karşı memnuniyetsizlik de duyuyor.

 

Silva’nın sözleri kalbini yerinden oynattı.

 

Tanrıça tarafından seviliyordu ancak tanrıça ondan tam anlamıyla memnun değildi.

 

Tanrıçaya verebileceği her şeyi verdiğine inanıyordu ancak bu yeterli değildi.

 

“T, tanrıçanın lütfu için ne yapmam lazım …?”

 

“Sen kendini Quira yolunda mükemmelleştirdin. Ancak seni dinleyen tek bir kişi bile yok. Sen bir rahibesin, bir misyoner. Senin görevin tanrıçanın sevgisini onun tüm çocuklarına yaymak. İşte hatalı olduğun yer bu.”

 

“Ah …”

 

Bu konuda tek bir bahanesi bile yoktu.

 

Miria’nın kontrol ettiği kilise neredeyse tek bir kişiyi bile kendine çekemiyordu.

 

Kimse yakınına dahi yaklaşmıyordu.

 

Tek bir kişi hariç, bir çocuk….

 

“Miria, neden kiliseni ziyaret edenlere aniden uzun vaazlar veriyorsun ve onları uzun dualar etmeye zorluyorsun? Bu katı yaklaşımın yüzünden kilisene bir defa gelen biri bir daha asla gelmiyor. İşte bu yüzden cemaatin asla büyümüyor.”

 

“Ben, dediğiniz gibi … ama bunlar Quira’nın öğretileri öyle değil mi? Zorluklara sabretmek kalpteki gerçek imanı uyandırmaz mı? Bu imana giden doğru yoldur.Ben … bu yolu koruyorum …”

 

İman ritüellerde yatmaz!!

 

“......”

 

Yeri ve göğü sarsan bağırış Miria’nın bedenini dondurdu.

 

“Bundan sonra insanları nazikçe aydınlatacaksın. Kendine karşı da bu kadar sert olmana gerek yok, daha esnek ol. Tanrıçanın isteği budur. Katılığın yüzünden inanları kaybetmek sana bir şey kazandırmıyor. Şunu anla, kilisenin ziyaretçilerini arttırman lazım.”

 

Bu noktada Miria bilincini kaybetti.

 

*****

 

“Günaydın onee-san — eh, n’oldu!?”

 

Sabahleyin, kiliseyi erkek çocuğu şeklinde ziyaret ettim. Miria kilisenin zemininde yatıyordu.

 

“… canım, bugün tekrar mı geldin, küçük kuzu … Çok mutlu oldum … ama üzgünüm, artık ben bittim … her şey, bitti … “

 

Miria’nın gözlerindeki ışık ortadan kaybolmuştu.

 

Vücudunda hiç güç yoktu ve uzuvları yerde cansız bir şekilde uzanıyordu.

 

… Bu kendinden vaz geçmiş bir kızın manzarasıydı, ama nedendir bilinmez beni çok tahrik etmişti.

 

//ÇN:Bana tahrik olmadığın 3 şey söyle Motoki.

 

“Onee-san, ne oldu … ?”

 

Sordum.

 

“Aslında, dün gece …”

 

Miria dünkü aziz ziyaretinden ve onun dini yayma konusunda kınayışından çok büyük bir rahatsızlık duyuyordu.

 

…..bu arada, dün geceki aziz aslında bendim.

 

//DN:Hadi yaa hiç tahmin edemedik aslında hiç yapmasın öyle şeyler:)

 

Güçlendirilmiş Ayna yeteneğimi kullanarak azize dönüşmüştüm.Miria’yı ve kendimi kadim büyüyle uçurmuş ve kendini beğenmiş bir tavırla onu azarlamıştım.

 

Tabii ki azize dönüşmek beni epeyce yormuştu ve bayılmanın eşiğindeydim , ancak çabam sonuç vermişti.

 

“— Harikasın onee-san!!”

 

Neşeli bir sesle söyledim.

 

“… H, harika mı … ? … iletişim problemleri olan işe yaramaz bir rahibenin neyi harika olabilir …? Sevgili tanrıçam bile beni azarlaması için azizlerini gönderiyor …”

 

“O seni sevdiği için azarlıyor, haksız mıyım! Sensei de öyle, o değer vermediği hiçbir öğrencisini azarlamaz! Miria, sen harikasın!”

 

Miria’nın ellerini yakaladım.

 

“Bir kez daha elinden geleni yap. Eğer vaaz verme şeklin yüzünden azarlandıysan, neden biraz değiştirmiyorsun? Ben de elimden geleni yapacağım!”

 

Tamam mı? Mira’ya gülümsedim. Hemen sonra o da benim ellerimi yakaladı ve güçlüce sıktı.

 

“… ah … küçük kuzu, sen gerçekten harika bir çocuksun … Senin kadar küçük birinin beni toparlaması beni utandırıyor … Haklısın, tamamen bitmiş değil, daha yeni başlıyor”

 

Miria ayağa kalktı ve beni sıkıca kucakladı.

 

“Ben … deneyeceğim … ! Küçük kuzu, lütfen bir süre daha benim yanımda kal … bu zayıf kıza destek olur musun …?”

 

“Evet!”

 

Yüzümü Miria’nın göğsüne gömdüm, yumuşacık göğüslerinin keyfini çıkardım ve kıkırdadım.

 

Miria babasının yaşadığı hayatı taklit ediyordu.

 

Katı iman yolu diğerleri ne derse desin yolunu değiştirmiyor ve aslında başkalarını aynını yapmaya zorluyordu ve yalnız kalıyordu.

 

Miria bunun yaşamak için en doğru yol olduğunu düşünüyordu.

 

Kimsenin sesi kulaklarına ulaşmıyordu.

 

Ancak, tabii ki bir azizin sözlerini görmezden gelemezdi ve değişmekten başka çaresi  yoktu.

 

Miria’yı sarsmak için aziz’ın şekline girmem gerekiyordu.

 

Burada başlıyor.

 

Miria’ya yeni bir yaşama yolu göstereceğim.

 

Miria’yı değiştirip onu normal bir kıza dönüştüreceğim.

 

Ve sonunda, Miria’ya sahip olacağım.

 

“Bu kiliseyi kesinlikle inananlarla dolduracağım!”

 

&&Motoki görevinde başarıya ulaşacak mı?Rahibe neler yapacak?Liu hala nasıl kızmıyor ?Liunun kızmamasındaki amaç ne?Liunun bir sırrı var mı?

 

&&Merak ediyorsanız Takipte kalın:)