Dimensional Sovereign - Bölüm 16: Para Kazandırma Yeteneği (4)

---

 

Çeviri: HaSiRWaRa Düzenleme: Otakunovelreader

 

Kang-jun’un bağırdığı an, yakınlardaki insanlar yıldırım ile vurulmuşcasına durdu. Aynı zamanda, onların bakışları Kang-jun’a ve önünde duran Tteokbokki levhasına sabitlenmişti.

 

Bu son değildi. Bazıları doğal olarak Tteokbokki mekanına doğru hareket etmeye başladı.

 

“Şurada Tteokbokki yiyelim mi?”

 

“Evet. Burdan Tteokbokki yemek istiyorum. “

 

“Hoho! Her nedense lezzetli görünüyor “

 

Toplam 10 kişi. Onlar etkilenmiş gibi görünürken diğer insanlar hiçbir şey yokmuş gibi yürümeye devam ettiler.

 

‘Bunu ben yaptım!’

 

Aslına bakarsak, Kang-jun sadece güçlendirmenin ne kadar etkili olduğunu test etmek istemişti.

 

Ancak, 10 insan ilk seferde bu gücün etkisine kapıldı. Açıkça görülüyordu ki bu güçlendirme, Müşterilerin İlgisini Çekme yeteneğine oranla daha anlık etkiye sahipti.

 

Kang-jun bağırmaya devam etse, daha fazla insan akın etmeye devam edecekti. Ancak Kang-jun’un bunu yapma niyeti yoktu. O sadece yönetim yeteneğini anlamaya çalışıyordu.

 

“Yeterince yedim. Kolay gelsin. “

 

“Evet, Müşteri-nim. Lütfen bir daha gelin.”

 

Kang-jun yiyecekler için para verdi ve Tteokbokki tezgahını terk etti. Kang-jun gitti ancak daha fazla müşteri akın ediyordu. Ve ajumma, diğer müşterilerin yüzünden Kang-jun’u tamamen unuttu. Sadece bunların şans eseri yaşandığını düşündü.

 

“2 porsiyon Tteokbokki buraya lütfen.”

 

“Evet, Müşteri-nim.”

 

“Küçük porsiyon Soondae. Acele olsun lütfen.” 

 

“Evet, hoho! Hemen hazırlıyorum.”

 

O müşterilere yiyecekleri yetiştirebilmek için çok çalışıyordu.

 

Bu arada, Kang-jun karşı taraftaki kafede ikinci katına gitti. Kang-jun pencere kenarındaki masaya oturup sipariş ettiği bir fincan Amerikano’yu içerken olanları izledi.

 

Müşterilerin İlgisi Çekme’nin etkisi 20 dakika sürecekti. Her dakikada 2 yada 3 müşteri geliyormuş gibi görünüyordu.

 

Kang-jun durumu incelemeye devam ediyordu.

 

‘Bütün müşteriler sipariş etmiyor. Bir çoğu sadece terk ediyor. “

 

Yetenek müşteri çekti, ancak bu mutlaka sipariş verecekleri anlamına gelmiyordu. Yaptığı tek şey müşterilerin dikkatini çekmekti. Ama bu bile çok büyüktü. Ortalama bir derecede menüye sahip olan bir yerde asla başarısız olmazdı.

 

‘Eğer lezzeti biraz daha iyi olsaydı daha fazla sipariş alırdı. Ve müşterilerin de ayağa alışır ve daha sık buraya uğrarlardı.’

 

Süre bitene kadar insanlar yetenek tarafından çekilmeye devam edildi.

 

Kang-jun tüm kahvesini içti ama Tteokbokki tezgahında olan biteni izlemeye devam etti.

 

Kang Young-cha, sipariş veren müşteriler için yemek hazırlamakla meşguldü. Ancak, yeni müşteriler artık gelmedi. 20 dakika sonra tezgah orijinal durumuna döndü. Yine de, tezgah kısa sürede olsa doluydu, bu yüzden ajummanın yüzü eskisinden çok daha canlıydı.

 

‘Yetenek sadece belirtilen zaman aralığında etkili.’

Kang-jun, kahve dükkanını terk etti. Artık Kang Young-cha’nın Tteokbokki tezgahıyla ilgilenmiyordu. Başkalarının işine burnunu sokma alışkanlığı yoktu.

 

“Şimdi para kazanmak için bir yer bulmam gerekiyor.”

 

Aslında o yarı zamanlı bir iş bulmayı planlıyordu, ancak yönetim yeteneği fikrini değiştirdi.

 

Mevcut banka bakiyesi 1,332.821 Won’du. Market sahibi, ona borçlu olduğu miktarı hesabına yatırmıştı.

 

O, 413 numaralı oda için 180.000 Won kira ödemesi gerekiyordu. Bunun nedeni zaten daha önce oda için depozito olarak 20.000 Won ödeme yapmıştı.

 

Bu yüzden onun sahip olduğu para miktarı yaklaşık olarak 1.150.000 Won’du. Eğer ödemek zorunda olduğu kiraları düşerse 800.000 Won civarı bir şey kalıyordu.

 

Bu para sokak satıcısı olmak için bile yeterli değildi. En azından sermaye olarak birkaç yüz bin daha ihtiyacı vardı.

 

“Bir şey olmalı.”

 

Kang-jun, Goshiwon’a geri döndü ve dizüstü bilgisayarındaki sokak tezgahlarına/dükkanlarına baktı. Daha önceki yarı zamanlı işlerinden ötürü pazar tezgahları hakkında biraz bilgi sahibi olmuştu.

 

‘İşte bu.’

 

Yazılardan biri gözüne çarptı.

 

Başlık : Kiralık sokak tezgahı!

 

Yazar : Oh Young-sik / Görüntülenme: 39

İçerik : Konumu, K Geleneksel Pazar’ın da.

Sabit olmayan bir kitlemiz vardır.

Satılması yasak eşyalar : Meyve, sebze, yan yemekler, telefon kutuları, oyuncaklar, aksesuarlar vs.

Satılabilecek eşyalar : İç çamaşırı, çorap, taiyaki vb.

Günlük : 40,000 Won [Peşin ödenecek]

Aylık : Müzakere edilir (İyi fiyat teklif et )

Telefon : 0XX-38X-33XX

 

Bu birinin bir aylık kira bedelini önceden ödeyebileceği bir yöntemdi. Ancak bazen günlük olarak sözleşmelerde yapılırdı.

 

Yasaklanmış olanları not aldı. Bu yakınlarda başka bir rekabet olduğu anlamına geliyordu. Böyle şeyler göz ardı edildiyse, eldeki stokla mücadele elde etmek zorunda kalınırdı.

 

Satabileceği eşyalar; iç çamaşırı, çorap veya taiyaki idi. Taiyaki satmak için daha erkendi, onun daha mevsimi gelmemişti.

 

Bir erkekten iç çamaşırı almak, kadınlar için biraz garip olurdu. Elbette, o yeteneği kullandığında, o zaman yine de kadınlar Kang-jun’dan külot ve sütyen almak için akın ederlerdi, ancak bu biraz utanç vericiydi. Kız lise öğrencileri bile bunu, yarı zamanlı bir iş olarak seçmezlerdi.

 

‘O zaman en iyisi ben çorabı seçeyim.’

 

Kang-jun, K Geleneksel Market’e birkaç kez gitmişti, bu yüzden atmosferi biliyordu. Tezgaha uğrayan sabit olmayan/değişen nüfusu çekmek ve bir miktar gelir elde etmek için  Müşterilerin İlgisini Çekme yeteneğinden yararlanabilirdi.

 

Kang-jun kararını verdi ve numarayı aradı.

 

“Oh Young-sik, siz misiniz?”

 

-Evet, ben Oh Young-sik’im.

 

“Yazınızı gördüm ve sizinle iletişim kurmaya karar verdim. Tezgah daha kiralanmadı değil mi? “

 

-Henüz değil. Ne kadar süreli bunu istiyorsun?

 

“Yarın başlayarak bir hafta.”

 

-10 gün için 350.000 Won, mümkünse …

 

O zaman bu günde 35.000 Won demek. Kang-jun bir süre konuşmadan önce düşündü.

 

“Kiralamaya karar verdim. Lütfen yerinizi söyleyin. “

 

Kang-jun hemen Oh Young-sik ile sözleşme yaptı.

 

Aslında, tezgah çok iyi bir konumda değildi. Normal şartlarda, muhtemelen 100,000 Won değerinde bir mal bile satamayacaktı. Ancak Kang-jun, 40 metrelik bir yarıçap içindeki insanları çekebilirdi. Eğer bir de kritik vuruş yapabilirse, İletişim Sanatı’nın etkisiyle birlikte etki yarıçapı 80 metre kadar olurdu!

 

Çorakları toptan alabileceği bir yeri zaten biliyordu. Kang-jun, bölge hakkında bilgi topladı.

 

Kang-jun çocuk çorapları, yetişkin çorapları, yürüyüş çorapları vs. siparişi verdi. Hızlı bir teslimat rezervasyonuyla yarın sabaha orada olmasını sağladı ve erkenden yatmaya gitti.

 

Sonraki sabah. Kang-jun, K Geleneksel pazara doğru yola çıktı.

 

Sabah 09:00’da, tezgahın önünde siparişlerin gelmesini bekledi.

 

Altı büyük kutu vardı. Onların içi çeşitli çoraplar ile doluydu. Hepsinin toplam değeri 400,000 Won’du. Tecrübeli iş becerilerine sahip olanların bile, bir gün içinde bu kadar çok sayıda çorap satması kolay olmazdı.

 

Ancak, bu tür sağduyu, Kang-jun için geçerli değildi. Çorapları sergilediği anda müşteriler her yerden içeri girmeye başlamıştı.

 

“Bir çift yetişkin çorabı ne kadar?”

 

“Yedi çifti 10,000 Won .”

 

“Yürüyüş çorapları?”

 

“Dört çifti 10,000 Won! Ucuz değil mi? “

 

“Buradaki çocuk çorapları?”

 

“Beş çifti 3.000 Won!”

 

Tabii ki, bu olanlar Müşterilerin İlgisini Çekme yeteneğinin gücü sayesinde gerçekleşiyordu.

 

[Sizden 40 metre içerisindeki tüm insanlar bu yetenekten etkilenir.]

[Yetenek yarıçapındaki bazı insanlar, sattığınız ürünlerle ilgilenir.]

[Süre 20 dakika.]

 

Bazıları fiyatı sormadan gittiler, bazıları fiyat sorduktan sonra ayrıldılar.

 

Ama bazıları kaldı.

 

Kang-jun, 20 dakikalık sürenin bitiminin ardından her zaman bu yeteneği kullanmaya devam etti.

 

İki saat geçti.

 

Kara büyü enerjisini yarı-düzenli olarak tekrar doldurdu. Burada bir dünya insan olduğundan haliyle aurası karanlık olanları bulma olasılığı daha yüksekti.

 

Bir süre sonra.

 

[Yetenek kritik vuruşu oluştu.]

 

[Yetenek yarıçapı 80 metreye kadar çıkmıştır.]

[10 dakika boyunca etkili olacak İletişim Sanatı güçlendirilmesi alındı.]

[İnsanlar, onun hakkında konuştuğunuzu duyduğunda sattığınız ürünlerle ilgilenir.]

 

‘Ohu! Kritik Vuruş!’

 

O bu anı bekliyordu. Altı puanlık iyi şansa sahipti, bu yüzden her seferinde kritik bir vuruş olmazdı. 10 dakikalık bu altın zamanı nasıl kaçırabilirdi ki?

 

“Gel ucuz çoraplar! Ucuz! Lüks çoraplar! Yürüyüş çorapları! Gel de kontrol et! “

 

Kang-jun şiddetle haykırdı. Çevredeki insanlar Kang-jun’un tezgahına bakmaya başladılar. Onların gözleri parladı.

 

Sanki oyunda alaycı bir yetenek kullanmak gibiydi. İnsanların ona doğru gelmesi şaşırtıcı değildi.

 

“Genç adam! Bu yürüyüş çorapları ne kadar? “

 

“Bir çifti 3.000 Won. Dört çift alırsanız 10,000 Won. “

 

“Ya bir çift yetişkin çorabı?”

 

“2,000 Won.”

 

Kang-jun enerjik bir şekilde insanları memnuniyetle karşıladı.

 

Satın alma oranı düşüktü, ancak Kang-jun, insanları toplamayı sürdürdü ve akşam olduğunda altı büyük kutunun hepsinin satmayı başardı.

 

“Ahhah! Her şey satıldı! “

 

Kang-jun boş kutuları gözden geçirirken yorgun ama gururlu hissetti. Çorap dolu kutular gitti. Onlar kendilerini, Kang-jun’un ceplerine giren paraya çevirdiler.

 

1.26 milyon Won.

 

Malların ve diğer masrafların haricinde, yaklaşık 800.000 Won kazandı. Bu sadece bir gün kazancıydı.

 

Kang-jun markette yarı zaman çalışırken günde sadece 50.000 Won kazanıyordu. Şimdi günlük kazancı 800,000 Won’du.

 

‘Huhu, gelecekte bunu daha da artırabilirim.’

 

Yumruklarını sıktığında Kang-jun’un gözleri parladı.

 

‘Bu sadece başlangıç.’