"Cesedi ne yapacağız?"

Rayomi, zar zor olsa da kendini toparlayabildi. Yapması gerekeni yaptığını ve yapmaya devam etmesi gerektiğini kabullenmişti. Oliva ve kendisini koruyabilmenin tek yolu buydu.

Göz yaşlarını silip ciddi bir yüz ifadesiyle ayağa kalktı.

"Melek, katılımcıların cesetleriyle ilgileniyor olmalı. En azından ben öyle biliyorum."

Rayomi, yerde ölü bir şekilde yatan okçunun yanına yürüdü. Kılıcını tuttu ve saplandığı yerden çekti.

Kılıcın kare şeklinde ucu olmasına rağmen, inceliği sayesinde çok kolay bir şekilde saplanabiliyordu. Rayomi, kılıcını sağa sola doğru savurarak kılıcın üstündeki kanları temizledi. Yüzü çok solgun duruyordu. 

Oliva, başı yere dönük bir şekilde kenarda bekliyordu.

"Artık dönelim. Hava da kararmaya başladı."

Koridorun pencerelerinden içeriye, batmak üzere olan güneşin son ışıkları giriyordu. Rayomi, okçunun katılımcı numarasını öğrenmek için okçunun sağ eline baktı.

'Yedi! Bu adam yedi numaraymış. Meleğin huzurunda, Oliva'yla benim aramda duran kişi bu adammış.' 

Kılıcındaki kanlar ayakkabısına damlıyordu.

"Rayomi, adam kaç numaraymış?"

Rayomi, bitkin bir ses tonuyla cevap verdi.

"Öldürdüğüm adam yedi numaralı katılımcıymış ama mührü parıldıyor. Bu ne demek?"

"Yendiğimiz katılımcının envanterindeki eşyaları yağmalayabiliriz. O yüzden parlıyordur."

Oliva, daha fazla orada durmak istemedi. Merdivene yöneldi ve basamakları birer birer inmeye başladı.

"Aşağıda seni bekleyeceğim."

Rayomi, pencereden yüzüne vuran güneş ışığını görmezden gelerek yerde yatan katılımcının mührüne kendi mührünü dokundurdu. 

"Ah! Mührüm renk değiştirmiş. Seviye atlamış olmalıyım."

İkisinin de envanter ekranı ortaya çıktı. İstediği eşyaları kendi envanterine aktarabiliyordu.

Yedi numaranın envanterinde bulunan üç yeşil taşı ve iki kırmızı taşı aldı. Adamın envanterinde dört mavi ve iki yeşil renkte iksir bulunuyordu. Bunları da aldıktan sonra katılımcı panelini açtı.

Katılımcı Numarası: 8

MPW: CURTANA

MPW Seviyesi: 21

HP: 1250/1400

MP: 500/1100

[İstatistikler]

Güç: 31

Çeviklik: 26

Dayanıklılık: 16

Beceri: 11

Hırs: 5

Algı: 11

(Kalan Puanlar: 30)

--Yetenekler--

Hızlı Koşu [Aktif Değil]

Hırs kategorisine hiç önem vermemişti. Daha doğrusu ne işe yarayacağından bile emin olmadığı için umursamamıştı.

Güç kategorisine 5 puan daha verdi. Algı ve beceri kategorileri geride kaldığı için onlara 4 puan vererek on beşe tamamladı. Dayanıklılık ve hırs kategorilerine 6 puan daha ekledi. Geriye kalan 5 puanı ise çevikliğe koydu.

Hırs kategorisine çok önem vermiyordu ama ona puan koymazsa ne değişeceğini asla öğrenemezdi.

Katılımcı Numarası: 8

MPW: CURTANA

MPW Seviyesi: 21

HP: 1250/1400

MP: 600/1100

[İstatistikler]

Güç: 36

Çeviklik: 31

Dayanıklılık: 22

Beceri: 15

Hırs: 11

Algı: 15

(Kalan Puanlar: 0)

--Yetenekler--

Hızlı Koşu [Aktif Değil]

MP'si zaman geçtikçe yükseliyordu. Kendi kendine eksilen puanları kapatıyordu.

Ekranı kapattıktan sonra kılıcını birkaç kez daha savurdu.

"Tamam. Kılıcım temizlendiğine göre bende aşağı ineyim."

Oliva, Rayomi'yi okulun önündeki bir yere oturmuş bekliyordu. Yorgun gözüken gözleriyle, önündeki ağaçta duran kuşlara bakıyordu. 

"Kılıcımı temizledim, otele dönebiliriz... Neye bakıyorsun?"

"Hiiç. Önemli bir şeye bakmıyorum. Hadi gidelim, saat geç oldu."

Rayomi'nin aklı hala okçunun cansız bedenindeydi. Gerçekten Melek halledecek miydi? Diğer katılımcıları öldürmeye mecbur olmasından nefret ediyordu. Ellerini daha fazla kana bulamak istemiyordu ama yapabileceği bir şey yoktu. 

'Oyunu kazandığımda her şeyi telafi edeceğim. Kazanmak için Oliva'yı ve kendimi korumak için ne gerekiyorsa yapacağım!!'

Oliva, hafifçe başını kaldırdı. Sağ elini uzatarak mührünü gösterdi.

"Renk değiştirmişler."

"Evet. Fark ettim."

"Yarın yola çıkıyoruz değil mi? İstersen bir gün daha kalıp, biraz daha dinlenelim."

"Gerek yok. Dinlenecek zamanımız yok. Dinlenmeye zaman ayırırsak diğer katılımcıların çok gerisinde kalacağız."

Rayomi'nin yüzünde umutsuz bir ifade vardı. Sesi sinirliymiş gibi çıkıyordu ama görüntüsü hiç öyle değildi.

'Oyunu kazanıp tüm bunları telafi edeceğim.'

Dışarıdan öyle gözükmese de kesinlikle sinirliydi. Bu oyuna, meleğe ve kendisine sinirliydi.

Otele yaklaştıklarında Oliva yürümeyi bıraktı.

"Grrrr"

Karnından canavar sesleri geliyordu. Rayomi, sesi duyar duymaz tüm ciddiyetini kaybedip gülmeye başladı.

"Ahahhahah. Acıktın galiba? İleride güzel bir restoran varmış. Oraya gidip yemek yiyelim."

Oliva, utancından kıpkırmızı oldu. Konuşmadan sadece başını sallayarak Rayomi'nin dediklerini onayladı.

'Rezil oldum.'

Restoran çok kalabalıktı. Oturacak yer bulmaları biraz uzun sürdü. Biraz daha bekleselerdi Oliva açlıktan bayılabilirdi.

"Ben bir adet hamburger alacağım." 

"Hey! Sağlıklı beslenmeye ne oldu? Hemen vaz mı geçtin?"

Rayomi bezmiş bir tavırla gözlerini devirdi. Yaşadıkları olaylardan sonra keyif alarak yiyebileceği bir şeyler istiyordu.

"Sağlıklı beslenme işine biraz ara verdim."

Oliva, Rayomi'ye beceriksiz dercesine, alaycı bir yüz ifadesiyle baktı. Gerçi Rayomi için Oliva ile yaptıkları "sağlıklı" kahvaltı tam bir eziyetti.

'Sonunda boğazımdan güzel bir şeyler geçecek.'

Rayomi, önüne gelen hamburgere aşk dolu gözlerle bakıyordu. Oliva, tiksinmiş bir gözlerle Rayomi'ye baktı. Sanırsam hamburgeri kıskanmıştı.

Rayomi, hamburgeri ısırmaya başladığında tüm dertlerini, tüm başına gelenleri unutmuş ve mutluluğa kavuşmuştu.

'Meleğim, midemin gülü.'

Oliva'nın yüzündeki ifade daha da kötüleşti. Az sonra masaya kusacakmış gibi duruyordu. Rayomi'ye bakmaktan yemeğine odaklanamayan Oliva'ya midesi bir sinyal verdi.

"GRRRRR!"

"Oliva. Miden 'doyur beni' diyor. Yemeğini yemeyecek misin?"

Oliva'nın yüzü kıpkırmızı oldu. Yumruklarını sıktı ve masaya vurdu.

"Kes sesini APTAL!!"

TSUNDERE MOD: ON

Rayomi, Oliva'nın kıpkırmızı olmuş yüzünü görünce gözlerini ona bakmaktan alıkoyamadı. Kulaklarına kadar kırmızıya bürünmüş Oliva, masmavi gözleri ile Rayomi'yi uzun zamandır büyülüyordu.

'Nasıl bu kadar güzel olabilir? Yeryüzündeki Afrodit.'

Ama şuanda hamburgeri daha cezbedici gözüktüğü için hamburgeriyle ilgilenmeye devam etti.

Yemeklerini bitirdiklerinde ikisinin de morali yerine geldi. Rayomi, Oliva'nın masaya doğru eğilmiş olan yüzünü izliyordu. 

'En az hamburgerim kadar güzel.'

Oliva, masaya doğru eğik duran kafasını havaya kaldırdı ve Rayomi ile göz göze geldi. Kısa bir bakışma gerçekleşti. 

İkisinin de yüzü kızardı. Oliva, kafasını başka yöne çevirdi ve utancını gizlemeye çalıştı.

"Artık kalkalım mı? İkimiz de çok yorgunuz dinlenmemiz lazım, yarın yola çıkacağız."

"Tamam."

Rayomi, garsondan hesabı istedi ve cebindeki cüzdanı çıkardı. Cüzdanını açtığı sırada para çekmesi gerektiği aklına geldi. Oliva, ona hatırlatacağını söylemişti ama o da unutmuştu.

Hesabı ödedikten sonra hemen restoranın ilerisindeki otellerine döndüler. Rayomi, Oliva'yı odasına bıraktıktan sonra para çekmek için otelin yakınındaki bir bankamatiğe doğru gitmeye başladı.

"Ahhh! Bacaklarım ağrıyor, çok yoruldum."

Rayomi, bankamatiğe doğru yürürken sağ tarafında garip bir şey sezdi. Kafasını sağa doğru çevirdi.

'Bu ne lan?'

Yüz metre ileride bir insan duruyordu. Hayır, hayır. Bu bir insan değildi. Bu bir canavardı ama görünüşü tamamen bir insana benziyordu. 

Koyu gri saçları, parlak kırmızı gözleri, insanınkine benzer elleri ve ayakları vardı. Ten renginin koyu kırmızı olması dışında onu sıradan bir insandan ayıran hiçbir farklılığı yoktu. 

Sanki bir insanın, canavara dönüşmüş bir versiyonuna bakıyordu.

"Rayomi!"

Arkadaki yoldan Oliva geliyordu. Rayomi, kafasını sesin geldiği yöne çevirdi ve Oliva'nın geldiğini görünce tekrardan canavara doğru döndü. 

"Ha?"

Canavar ortadan kaybolmuştu. Canavarın az önce durduğu yerde kimse yoktu. Oliva, Rayomi'nin yanına geldi ve durdu.

"Rayomi? Nereye bakıyorsun?"

"Oliva, 4 numaranın emanet ettiği alet yanında mı?"

"Evet." 

Elini cebine soktu ve aleti çıkardı.

"Etrafta canavar var mı? Bakar mısın?"

Oliva, aleti aktif etti ve ortaya çıkan haritayı gözden geçirdi.

"Etrafta hiç canavar yok. Neden sordun?"

"Az önce bir canavar gördüm sandım. Neyse sen niye geldin?"

"Markete uğramak için çıktım. Seni görünce yanına geleyim dedim."

"Tamam. Şu bankadaki işim bitince beraber gidelim."

Rayomi, bankadan para çekmek için bankamatiğe doğru ilerledi.

'Tahmin ettiğim gibi yanlış görmüşüm. Öyle bir canavarın var olması mümkün değil.'

**

Bip.

Rayomi, parayı aldıktan sonra marketin önünde duran Oliva'ya doğru ilerlemeye başladı. 

Gördüğü şey hala aklındaydı. Görüntüsü uzaktan insanı andırıyordu ama nedense içinden bir ses Rayomi'nin buna inanmasına engel oluyordu. Ten rengi kırmızı değil miydi? Rayomi, karanlıktan dolayı yanlış gördüğünü düşünüyordu.

Markete girdiklerinde Oliva, hızla abur cubur reyonuna ilerledi. Yüzünde Rayomi'nin daha önce hiç görmediği bir gülümseme vardı.

'Yoksa bu... Atıştırmalık alacak bir kızın, dehşete düşürecek seviyedeki mutluluğu mu?'

Rayomi, Oliva'nın bu haline her baktığında içinin sıcacık olduğunu hissediyordu.

Oliva, eline bir market sepeti almıştı ve her geçtiği reyondan ne bulursa sepete koyuyordu.

"Bunlar yarın yolculukta lazım olacak. EMİNİM!"

Rayomi, bu sözlere inanmış numarası yaptı. 

"Tüm paramızı abur cubura mı harcayacaksın?"

Oliva, onu duymamış gibi yaptı ve sepetini doldurmaya devam etti. 

Yarın sabah yola çıkacaklardı. Oliva, aldığı şeylerin yolda yemek için olduğunu söylüyordu ama beş yaşındaki çocuk bile buna inanmazdı. Rayomi, alınan şeylerin tamamını Oliva'nın tek başına yiyeceğinden emindi.

"Hey. Rayomi neden duruyorsun? Gels-"

Oliva, dikkatsizce arkasına doğru dönerken arkasından geçmekte olan bir adama çarptı. Sert bir duvara çarpmış gibi sarsılarak geriye doğru düştü.

"Ahh."

Çarptığı adam 30-35 yaşlarında gözüküyordu. Kahverengi kısa saçları fönlenerek havaya kaldırılmıştı. Kahverengi gözleri ve çok güzel gözüken kahverengi bir sakalı vardı. Boynunda bir tane gül dövmesi duruyordu. Yakından bakıldığında çok yakışıklı duruyordu. 

Adam, Oliva'ya doğru yardımsever bir görünüşle elini uzattı.

"Genç hanım iyi misiniz?"