Çeviri: Ikarus Düzenleme: Sajapyu

(Çn: bundan sonra kaptanı kumandan olarak çevireceğim, anlam olarak daha uygun oluyor.)

[Ohkun Kalesi]

Gelecek tarihçileri Büyük İnsan-Şeytan Savaşı hakkında konuştukları zaman daima Ohkun Kalesini söylerler. Şeytan ordularının bütün insan diyarlarını aynı anda işgal edeceklerini düşünürken, önceden, entrikaları ile Ohkun kalesini’nin savunmasını düşürdüler.

Söz konusu olay, Şeytan ordularının gelmesinden bir gün önce oldu. Belirli bir kargo kaleye teslim edildi, sürekli erzak tedarik edilir. Bu birim uzun zamandır ciddiyetle erzak getirdiği için kimse onlardan şüphelenmedi. Sonuç olarak kargo çok az kontrol ile kaleye alındı.

Hiç kimse içinde devasa bir bomba olduğunu bilmiyordu.

“Hm? Hey, kargonun içinde ne var.”

“Kim bilir? İçinde ne olduğunu söylemediler. Kokuya bakılırsa savaş atlarının yiyecekleri olabilir, ya da benzeri bir şey?”

“Uh, o az önce hareket mi ett?”

“Huh? Nah, olamaz… Hm. Hareket ediyor.”

“Hey, hangi birlik bu kargoları getirdi?”

“Bil… miyorum. Ben farkettiğim zaman zaten burdalardı.”

“Hemen gidip öğren. Sonra, üstlere burada olan şeyi bildir. Ben kalıp bunlara göz kulak olacağım.”

“Tamam anladım.”

Kargoları keşfeden birliklerin tepkilerinde hiç hata yoktu, tek hataları biraz geç kalmış olmalarıydı.

“Ne! Dışarı bak!”

Bir şey kutudan dışarı zıpladı, yakınındaki asker ile yerde mücadele etmeye başladı.

“Guh!”

“Bu… bir Anograch mı?!”

Askere zıplayan şey bir canavardı. Maymuna benzeyen bir canavar.

“Bu da ne?! Ne oldu?!”

“Ca… canavar!! Neden kalenin içinde?!”

“Ona yardım et, hemen!”

Kargaşanın sesi ile daha fazla asker toplandı. Kılıçlarını çektiler ve arkadaşlarına saldıran canavarlara doğru saldırdılar.

“Dur! Onu öldürme!”

Eğer ortam biraz daha sakin olsaydı hatırlayabilirlerdi. Anograch olarak bilinen bu canavarların korkunç olduklarını.

Sayısız kılıç canavara saplandı.  Sanki bu bir işaretmiş gibi, kutulardan daha fazla canavar çıkmaya başladı. Askerler bunu gördükleri zaman, eylemlerinin sonuçlarını fark ettiler ve suratları soldu.

“Artık başka bir seçeneğimiz yok! Karşı saldırı!”

Askerler kalan canavarları kestiler. Kendi başlarına bu canavarlar tehlikeli değiller. Bu kalede şeytan savaşı için ön sıralarda duran askerler için, hiç tehlike teşkil etmiyorlar.

Ancak, bu sadece bir tane oldukları zaman geçerli.

“Kumandanlara rapor et.”

“Anlaşıldı.”

Canavarları kesen askerlerin yüzleri çok acımasızdı.

“Ne dememi istersin?”

“... İntikam maymunlarının kabusu başladı de.”

Anorgratch’ların takma adı “İntikam maymun”uydu. Onlar kendi türünden birine zarar verenleri asla affetmeyen bir tür yırtıcı hayvanlardır. Eğer biri onlardan birini öldürürse, bir maymunlar ordusu ona doğru saldırıya geçer. Bu olduğu zaman hedeflerine ulaşana kadar hiçbir şey onları durduramaz, tabi bütün sürünün katledilmesi dışında. Bu canavarlar öfke deliliğinin içinde yaşam süren canavarlardır.

“Şimdi bize ne olacak?”

“En kötüsü, kale düşer.”

Devasa bir Anogratch dalgasının kaleye saldırması sonraki gün olacak şeytan savaşı ile kusursuzca kesişiyordu.

------------------------------

“Kusursuz oldu.” dedi Sarnatria, Şeytan Ordusundaki İkinci Birliğin Kumandanı. Uzaktan Ohkun Kalesini izlerken.

“Evet, efendim,” dedi yardımcısı. “Her şey plana göre ilerliyor.”

Sayısız maymun benzeri canavarlar kalenin duvarına asılmaya başladı. İlk başta insanlar büyü kullanarak kaleyi istila eden yaratıkların yolunu kesiyordu. Ancak birbiri ardına gelen canavarlardan, bir tanesini öldürdüklerinde öfkeli bir tanesi daha kaleye saldırıyordu. Sadece sayıları çok korkutucu olmasına rağmen, asıl sorun hiçbir ölüm korkularının olmamasıydı.

Anogratch’lar bu sağlam kaleyi hedef almıştı, bu yüzden sonunda düştü.

“Doğru! Ve bu metodu kullanarak hiç zayiat yaşamadık.”

“Gerçekten de yaşamadık. Ancak, ne yazık ki hiç kimse bir süre o kaleye yaklaşamayacak.”

“Anorgratchlar şeytan ırkına bile saldırıyorlar. Şimdilik, her bir Anorgratch kaleden ayrılana kadar hiç kimse kaleye giremez, yoksa yanlışlıkla Anorgratchların dikkatlerini çekebilir ve kaledekiler ile aynı kaderi paylaşırlar.”

“Bunun çaresi yok. Ayrıca, istila savaşın asıl amacı değil. Şu an bu mükemmel.”

“Çok haklısın. Bu ustaca bir plandı.”

“Oh, beni pohpohluyorsun.”

Gerçekte, Sarnnatria bunun övünülecek bir şey olmadığını düşünüyordu. Onun bakış açısından, yaptığı şey çok basitti. Succubus güçleri ile kaleye kargo getiren insanların beynini yıkayarak onların birkaç Anogratch yakalattırdı ve onları erzaklar ile birlikte kaleye götürmelerini sağladı. Bu kadar.

Planda çok fazla boşluk vardı ve başarısız olma olasılığı çok yüksekti. Ancak başarısız olsa bile, sonuçta hala başarılı olacaktı. Her şeyin bu noktaya ulaşmasını sağlayacak olan planın en önemli kısmı insanların Anogratchlar ile uğraşmasını sağlamaktı. Ne de olsa Anogratchlar kaleye taşınmasa bile basitçe birkaç insanı hipnotize edip onları oracıkta öldürmelerini sağlayabilirdi. Bu yol planın kusursuzca işleyebileceği tek yoldu. Planda “Ustaca” denilecek kadar ayrıntılı hiçbir kısım yoktu.

“Beni affedin, Şeytan Lordu,” hüzünle fısıldadı Sarnatria. “Uysalca beklentilerinizi takip etmeye niyetim yok.”

Birden Şeytan Lordu’n görüntüsü aklında belirdi. Sarnatria Şeytan ırklarının ordularını kontrol edecek kadar güçlüydü. Ancak bunun Şeytan Lordu’nu yenmeye yetmeyeceği hissine kapılıyordu. Kazanma şansı olmadığı bir rakibe itaatsizlik yapma niyeti yoktu.

İsyan etme amacı olmayabilir ancak eğer uysalca emirlere itaat etmeye devam ederse acımasızca bütün gücünü suyunu çıkarana kadar kullanacaklarını biliyordu. Şeytan Lordu bu tarzda biriydi. Bu yüzden Şeytan Lordu’nun emirlerini itaatkarca takip ederken, beklentilerinin azıcık dışına çıkıyordu.

“Bir şeytan olarak hata yapıyor olabilirim ama kotamı doldurduğum sürece, umursamayacaktır değil mi? ”

Sorusuna hiçbir cevap gelmedi.