Çeviri: Ikarus Düzenleme: Sapphire

(Çn: ”Y” serileri kahramanı anlatıyor, bu bölüm için Y1’i okumanıza gerek yok. Eski okurların bir çoğu y serisi olduğunu unutmuştur, ben unutmuştum.)

Şeytan ırkının orduları ilerliyor.

Sabahın erken saatlerinde Şeytan Diyarlarına sızmış olan bir ajanımızdan bu haberler ulaştı.

“Sonunda geldi, huh.”

“Geldi,” dedim,”Gerçi bana kalırsa gelmemesini tercih ederdim.”

“Julius, gelmemesinin hiçbir yolu yoktu. Savaşmayı sevmediğini biliyorum ancak insan ve şeytan ırkı her zaman düşmandılar. Bu günün geleceğini bilmen lazımdı.”

“Evet. Önceki Kahraman öldüğünden beri şeytanlar git gide daha da hareketlendi, ama bence biz de iyi dayandık.”

Yana, Aziz; Jiskan eski maceracı ve Hawkin ıslah olmuş eski hırsız. Müttefiklerimin dediği gibi önceki Kahraman öldüğünden beri şeytanlar aşırı derecede aktifler. Hiçbir büyük bir savaş yaratacak şeyler olmadı, sadece ufak çatışmalar yani durumumuzu oldukça iyi korumayı başardık.

“Yani ne zaman varacaklar?”

“Hyrinth öğrenmeye gitti,” dedi Yana. “Şimdiye… ah, şimdi burada.”

Yana’nın sözleri ile çocukluğumdan beri görmediğim bir arkadaşımı görmek için döndüm. Dük Quarto’nun evinin ikinci oğlu, Hyrinth, bize doğru yürüdü.

“Hyrinth, nasıl gözüküyor?”

“Ah. İlerleme hızlarına bakarsak yarına kaleye ulaşırlar.”

“Anlıyorum. Çok yakında, huh.”

Savaş.

Kahraman olduğumdan beri, her günümü savaşın ortasında geçirdim. Ancak, ilk defa bu boyuttaki bir savaşa tanıklık edeceğim. Sadece ben değilim. Önceki Kahramanın zamanında da büyük boyutlu savaşlar olmamıştı. Bunun sonucu olarak, bu boyuttaki bir savaşın nasıl olduğunu bilen tek kişiler iki nesil önceki kahramanın yanında savaşmış olan kişiler ve onlardan çok kalmadı. Hala yaşayanlar, uzun ömürlü ırklar hariç, savaşamayacak kadar yaşlılar. Diğer bir deyişle insanlığın ordusundaki hiç kimse bu boyuttaki bir savaşı tecrübe etmedi.

Şeytan ırkları insanlardan daha uzun süre yaşıyor. İki nesil önceki kahramanın jenerasyonundan olan kişilerin savaşması garip olmaz, hatta belkide daha yaşlı. Merak ediyorum acaba savaşta tecrübe ne kadar etkili?

Dahası, bir şeytanın saf gücü çok fazla. Bedenleri insanlardan daha sağlam ve güçlü ayrıca büyük bir büyü gücüne de sahipler. Hem de insanlar ile aynı zeka seviyesine sahipler. İnsanlara gelince, statları daha yüksek olan bir canavarlarla savaşmaya çalıştıklarında en büyük farkı becerileri ve zekaları oluşturuyor. Ancak şeytanlara karşı bunların hiç değeri yok. Sonuçta şeytanların hepsi aynı becerilere ve zekaya sahip.

Dürüst olmak gerekirse, korkuyorum. Ancak Kahraman olarak, bu korkunun suratıma yansıması affedilemez olur. Eğer ben, insanlarının umutlarının cisimleşmiş hali, korkarsam herkes aynı korkuyu hisseder.

Boynumun etrafına sarılı eşarbı tuttum ve korkumu sakladım.

“Bir süredir bunu sormak istiyordum,” dedi Yana, “Ama giydiğin eşarp da ne? dışarısı sıcak ama sen yinede giyiyorsun.”

“Bu? Bu bir hatıra, annemden.”

Saf beyaz bir eşarp, hiçbir dekorasyonu yok.

“Annemin bana vermek için ördüğü bir şey, Shun’u doğururken ölmeden önce.”

Shun doğduktan sonra sağlığı git gide düşmeye başladı, ölene kadar. O zamanlarda, aynı anda, şeytanlar git gide hareketlenmeye başladı ve ben Kahraman olarak seçildim. Babam karısını kaybetmenin yükünü taşıdı ve krallığı yönetmenin telaşlı işine odaklandı. Bu nedenle, bir şekilde Shun ve Sue’den uzaklaştı. Zamanla birbirleri ile ebeveyn ve çocuk olarak bir bağ kurabileceklerini düşünüyorum ama o ikisi şu anda akademide olmalılar. Mezun oldukları zaman hayatlarında inanılmaz şeyler yapacaklarına eminim.

“Ah. Ah, anlıyorum.”

Yana ne diyeceğini şaşırdı. Whoops. Sormaması gereken bir şeyi sorduğunu düşünmüş olabilir.

“Yana, bunun hakkında endişelenme, uzun zaman önce üstesinden geldim.”

“Hala…”

“Doğru, doğru!” araya girdi Hyrinth “Bunun hakkında endişeye gerek yok. bunun yerine onun Oedipus kompleksi* hakkında konuşmalısın, huh!”

(Ç.N: Oidipus kompleksi ya da Oedipus karmaşası, Sigmund Freud'un kurucusu olduğu psikanalitik teoriye göre karşı cinsteki ebeveyni sahiplenme ve kendi cinsinden ebeveyni safdışı etme konusunda çocuğun beslediği duygu, düşünce, dürtü ve fantezilerin toplamı. Freud'a göre her çocuğun ilk aşkı karşı cinsteki ebeveynidir. Erkek bebeğin sürekli annesine şımarması, babasının annesiyle ilgilenmesinden rahatsız olup ağlaması veya araya girmesi örnek olarak verilir.)

“Hyrinth, bu biraz abartı olmadı mı?”

Hyrinth’in oyuncu alayına bir gülümseme ile karşılık verdim, etrafımdaki insanların kıkırdamalarını duyabiliyorum. Bu harika. Kahraman etrafındaki insanlar için kasvetli olmamalı. Bu güzel kurtarış için Hyrinth’e minnettarım. Sonuçta, etrafınızdaki en iyi insan, anlayışlı bir arkadaştır.

“Hey, bu eşarbın neyden yapıldığını biliyor musun?” sordu Hyrinth Yana’ya.

Aah, ona söylemesen olmaz mı?

“Normal kumaş gibi gözükmüyor. Her gün giyiyor ve üzerinde bir çizik bile yok.”

“Doğru, doğru. Çok özel ve çok değerli bir malzemeden yapılmış, bu türü şu zamanlarda bulması imkansız diyorlar!”

“Whoa,” Araya girdi Hawkim, eski bir hırsızın içgüdüleri devreye girdi.”Gerçekten o kadar değerli mi?” gözleri ışıldıyor.

“Evet,” Tekrarladı Hyrinth. “Doğru cevap: Örümcek ağı!!”

“Ö… Ör… Örümcek ağı?!” heyecanla söyledi Yana.

Aah, ah. Yana sandalyesinden düştü. O gerçekten böceklerden aşırı korkar, ve örümcekler bunların en tepesinde. Bu yüzden ona bunu hakkında bir şey söylememiştim.

“Hm? Büyük Elro Labirentindeki örümcek ağı olabilir mi?” Sordu Jiskan, beklenmedik şekilde konuşmayı bölerek.

“Evet, bu doğru. Biliyor muydun?”

“Biliyorum. Sonuçta maceracılar arasındaki popüler bir hikaye.”

“Ah, evet!” dedi Hawkin. “Büyük Elro Labirentindeki hayalet örümcek! Şimdi hatırladım! Oh, demek bu o örümceğin ipliğinden yapıldı, huuuh…”

Hmm. Çok ünlü bir şeyden yapılmış, huh?

“Um, bu hikaye nedir?” sordu Yana, gergin bir şekilde.

“Tabi ki, ben hala küçükken, Büyük Elro Labirentine girebilecek kadar cesur bir grup maceracı vardı. Taratekt türünde bir örümceğin yuvasını buldular, ve onu yaktılar. Bu tarz bir yaratık yakın dövüşte çok güçsüzdür ama böyle yuvalar yapmaları çok nadirdir. Yuvalar maceracılar için çok tehlikelidir bu yüzden gördüklerinde yakmaları gerektiğini bilirler.”

“Yaktıktan sonra, içinde büyük bir yumak örümcek ağı buldular. Bunun hakkında garip olan şey normal büyü ipliğine hiç benzememesi. İnanılmaz bir büyü iletkeni ve çok esnek. Onu yanlarında getirdikleri zaman çok kısa sürede çok zengin oldular. Maceracıların başarısı hakkında çok popüler bir hikayedir.”

“Bundan sonra” ekledi Hawkin, “Taratektleri yakalamaya çalışan bir insan sürüsü labirente akın etti. Ama hiç kimse öyle bir ipi yapabilen bir örümcek bulamadı. Bu yüzden ona hayalet örümcek diyorlar.”

“Huh…”

Şüphesiz, annemin yapmak için kullandığı malzeme bu. Bana anlatılan hikayede, keskin görüşlü büyük bir tüccar asil bir aileye hediye etmiş. Bunu ele geçiren maceracılar ile sıkı bir pazarlık yapmış olmalı.

Yoldaşlarımız diğerleri de bu konu üzerinde heyecanlanmaya başladılar, Hyrinth telepati kullanarak gizlice benimle konuştu.

[Julius, şeytanların ilerlediği yol çok garip.]

[Garip olan ne?]

[Birliklerini her yere dağıtmışlar, sanki bütün insan topraklarını aynı anda ele geçirmeye çalışacaklar. Ancak neden böyle bir şey yaptıklarını bilmiyorum.]

[Tahminin var mı?!]

[Evet. Bütün güçlerini tek bir noktada toplamak daha iyi bir taktik olurdu, bence açıkça bir şey yapmayı planlıyorlar. Bir şey planladıklarını varsaymak daha zekice olur.]

[Bu bir şeyin ne olduğu hakkında bir fikrin var mı?]

[Hmm. Bu gerçekten anlamadığım bir şey ama ne olursa olsun hazırlıksız yakalanmamıza izin vermemeliyiz.]

[Anlaşıldı. Teşekkürler, Hyrinth.]

Birden rahatsız edici bir his hissettim, sanki fark bile edemeden devasa bir tuzağın içine düştüm. Ancak, ben kahramanım, kaçmaya iznim yok. Bir kez daha, örümcek ağından yapılmış eşarpımı hafifçe tuttum.