Legendary Moonlight Sculptor - Lms 4.4 - Oymacılık Ustası Darone

---

 

ÇEVIRMEN : RATEL

DÜZENLEMEYE GEREK YOK ^_^

 

Bensa Nehri

Briton Konfederasyonun can damarıydı. Kıtanın geniş düzlükleri boyunca akan nehrin üstünde dokuz efsanevi manzara olduğu söylenirdi.

Kraliyet Yolu yeni çıktığında, oyuncular nehrin büyüsüne kapılmışlardı.

Göz kamaştıran güzelliği ve bereketiyle burası her yolcunun memnun olduğu bir yerdi.

Bu nedenlerden dolayı çoğu oyuncu Briton Federasyonunda başlamayı seçiyordu: bazen sadece nehir kıyısında piknik yapmak için!

Çiftler nehir kıyısına üşüşüyorlardı. Sağanak yağan yağmur bile onları korkutmaya yetmiyordu çünkü nehir çok güzeldi.

“Şuna bak. Gerçekten bu kadar güzel olabilir mi?”

“Sanki gökyüzü nehirle buluşmuş gibi.”

“Yağmur nehre düştüğünde o da denize akıp orayı dolduyor. Aynı aşkımızın kalbimi doldurduğu gibi.”

“Aavv, Seni seviyorum.”

“Ben de seni seviyorum.”

Yeryüzünü gölgeleyen karanlık bulutlardan bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu. Yükselen buğu ve kalın sis tabakası nehir gökyüzüne dokunuyormuş gibi bir his yaratıyordu. Sonuç olarak güzel ve yine de korkunç bir manzara ortaya çıkıyordu.

Çifler birbirlerine karşı duydukları sonsuz aşklarını simgeleyen bu sahneyi bir ağacın altında oturarak sevgiyle izliyordu. Şu anda yaptıkları konuşmalar hatıralarından uzun süre silinmeyecekti.

Ama dünya aşka karşı acımasız olabiliyor!

“Vauuv! Çok fazla su var.”

“Evet çok fazla…”

“Bu biraz garip.”

“Korkuyorum…”

“Oh hayır! Su gittikçe yaklaşıyor!”

“Huh, sanırım eskisine göre daha yakın.”

“Oh hayır! Oh hayır! Oh hayır!”

Nehir sürekli değişiyordu. Pek çok küçük dere nehre katılıyordu ve onu besliyordu. Yağmurun verdiği güçle dereler onu dolduruyordu. Sonunda o kadar hızlı akmaya başladı ki sel haline gelip etraftaki bankları süpürdü.

“Ahhhh!”

“Kurtar beni!”

“Kaçmamız lazım!”

“Burası cehennem!”

Devasa dalgalar umursamaz sevgilileri yalayıp yuttu. Kalın sisin içinde can pazarı vardı.

İnsanlar çığlıklar atıyor, koşuyor, kaçmayı deniyordu, ama hepsi boşunaydı: nehirin onlara hiç acıması yoktu.

//Aptal aşıkları yutsun tabi. Doğaya saygı duyacan hacı Hadi bir şarkı atam çok özlemişim şarkı atmayı

Uzaktan izleyen seyirciler, aşıkların göremeyecekleri mesafede duruyorlardı ve onların selde yitip gidişini mutlulukla izliyorlardı. Gerçek hayatta onlar yalnız bir hayat yaşıyorlardı, bu nedenle kayıtsız bir gülümseme yüzlerini kaplamıştı.

“Hehehe!”

“Ahahah!”

“Harika!”

Dünyadaki tüm parayı versen bile böyle bir sahneyi göremeyebilirdiniz. Korkutucu dalgalar aşıkları Morata’daki kar fırtınalarıymışcasına sürüp götürdü. Versailles kıtasının düzlüklerinde bu sahne paha biçilemezdi.

Bensa Nehri huzurla akıyordu. Korkunç sağanaktan sonra nehir normal durumuna geri dönmüştü, sakin ve yavaşça akan görkemli bir nehir.

Şu anda buranın çevresinde yaşayan insanlar kendilerini rahatlamış ve dinginleşmiş halde buluyorlardı.

Ancak başkaları da vardı, bir kişi soğuk ve huysuz gözleriyle sanki aşağıdaki insanlara tepeden bakıyor gibiydi.

Bu adam Weed’di.

//3 hafta oldu panpa valla Weed yazmayı özlemişim

“Huh, tam şimdi, kesinlikle kocaman bir şey yakalayacağım!”

Nehirde balık avlamaya başlayalı bir hafta olmuştu. Balık tutarken bir yandan da oymacılık yeteneklerini biliyordu ama gelişen tek şey bu gibiydi. Demircilik ve Terzilik yetenekleri el sanatı yeteneği sayesinde hızla yükselmişti ama balıkçılık yeteneği farklıydı. Bu tamamen ne türden balıklar yakaladığına bağlıydı.

Ve en kaliteli yemleri kullansan bile kimse sana ne türden bir balık yakalayacağının garantisini veremezdi.

Belki bir şey yakalardınız ya da belki balığın birisi yeminizi yer kaçardı.

Weed bankta tüm bir hafta oturmuştu ve sadece başlangıç düzeyi 3. seviyeye ulaşabilmişti.

“Kesinlikle büyük bir şey. Evet, devasa bir balık yakalayacağım.”

Bir an bile odağını kaybetmeden olta mantarını yakından izliyordu. Dönüp duran berrak suyun içindeki balıkların biri onun iğnesindeki yemi çalmayı deneyebilirdi.

“Pahalı balıklar satmak!”

CST Media’dan aldığı maaş olmasa da Freya Tarikatından kazandığı ödüldeki para, item tamirinden aldığı ücretler ve açık arttırma vardı. Weed'in hiçbir fırsatı tepecek kadar zamanı yoktu. Ancak gelen parayla şimdi rahatlayabilmişti ve balıkçılık yeteneklerini geliştiriyordu.

Böylesi ferah bir ortamda olmasına rağmen Weed, kafasından birikmiş parasını yatırma fikri geçince ürperiverdi.

Kız kardeşinin öğrenim ücretini ödemek için her ay kenara 2 milyon won(4 bin 792tl) koyması gerekiyordu. Düzgün bir gelir kaynağı olmadığından ödemeleri her ay erteleniyordu. Weed bir korku filminin baş karakteri gibi hissediyordu.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, titredi çünkü tüm parasını bir araya getirse sadece bir kahvaltı parası ederdi.

Normal düzeyin %2 üzerinde yıllık faiz veren bir katılım bankasında hesap açmış olduğu gerçeği, onu endişeden korumuyordu.

Eğer banka iflas ederse hükümet sadece 50 bin won(120 tl) ödeme yapacaktı. Tabi bu batan bankanın büyük bir siyaset adamıyla ilişkiliyse söz konusuydu. Aynı zamanda tasarruf bankalarına karşı da şüpheci yaklaşıyordu.

“Güney Koredeki politikacılar yolsuzluğa batmış durumda. Sık sık para aklamak için banka kuruyorlar, yani bu kadar yüksek faiz vermeleri hiç de şaşırtıcı değil.”

Her gün balıkçılık yapan Weed heykel tasarımlarını düşünmeden de edemiyordu. Bir ayışığı oymacısı olarak, Moratadaki yerel buz heykellerinden büyük ölçüde etkilenmişti.

“Keşke Baran'da ya da Lavias'ta olsam. Muhtemelen oradaki heykeller bulundukları çevreye uyum sağlamışlardır. Hmm, acaba nehir kıyısına ne tür bir heykel yakışırdı… ”

Harika bir eser yapmak, hatta iyi bir eser yapmak hiç de kolay değildi. Orjinal bir fikir bulmalıydı ve onu mükemmel bir şekilde uygulamalıydı.

“Akan bir nehir var ve ben onda avlanıyorum…Biliyorum! Balıkları etkileyecek bir şey yapacağım!” Weed zıpladı, neredeyse yemi düşürüyordu.

“Hey, Mapan!”

“Evet! Weed” dedi tüm dikkatiyle ve saygısıyla.

Açık arttırmadan sonra, defalarca seviye atlamıştı ve Weed’e karşı sarsılmaz bir güven duymuştu. Yanınızda Weed varken cehenneme kadar gidebilirdiniz, altın sikkeler gökten cebinize yağardı.

//Mapan i luv yu

“Bir taşa ihtiyacım var, ne kadar büyük o kadar iyi. Temiz ve katıksız olduğundan emin ol.”

“Özellikle bir kaya olduğundan en az iki gün gerekecek.”

Weed balık tutarken gergin bir şekilde Mapan’ı bekledi. Ancak oltasını sardığında genellikle ucunda bir balık olmuyordu.

Weed iyi yemlerden çok fazlasını harcamıştı ve eline hiçbir şey geçmiyordu.

“Bu imkansız!” Sinirle elindeki oltayı yere fırlattı. “Bir şeyi kaçırıyor olmalıyım.”

Kafasındaki dişliler çılgınca dönmeye başlamıştı. Krizle yüzleşerek tamamen hatasını aramaya daldı.

Sonra bir ses duydu:

“Ho-ho, bir şeyi anlaman lazım. Balık tutmak senin ruhunu temizleyen bir şeydir. Balık nehirde özgürce yüzer, umursamadan ve amaçsız. İşte bu yüzden onları yakalamayı o kadar çok istiyorsun, değil mi? Ama bir kere bize yakalandılar mı artık özgür değillerdir, onlar sadece birer et parçasıdır.”

Nehirde balıkçılığı seven pek çok kişi vardı. Dahası, gerçek hayatta da bir şekilde balıkçılıkla ilgileniyorlardı. Ve Kraliyet Yolunda bu oyuncular oyunu sevdikleri için oynamıyorlardı, onlar balık tutmayı seviyordu.

Bu bir balıkçılık klubüydü.

Onlar için Kraliyet Yolu bir buluşma yeriydi. Dünyada bulunmayan inanılmaz mekanlarda balık avlıyorlardı. Lezzetli egzotik balıklar yiyorlardı ve ilginç insanlarla sohbet ediyolardı. Karakterlerini sadece balıkçılık yönünde geliştirmişlerdi.

Neyse ki, Kraliyet Yolunda insanlar bir şeyleri yapmaya zorlanmıyordu. Eğer bir zanaat sınıfı seçtiyseniz, bu sabah akşam oturacaksınız ve bir şeyler üreteceksiniz demek değildi. Aynı zamanda zanaat yetenekleri büyük bir yetenek yelpazesini yükseltiyordu. Örnek olarak, siz zırh yapıyorsanız, bu sizin elsanatı, demircilik ve başka bir dizi yeteneğinizi de yükseltiyordu.

Böylece, tüm oyuncular canavar avlamaya gidebiliyordu ve çok zayıf hissetmiyordu. Oymacılıkla ve diğer yeteneklerle olduğu gibi, balıkçılık da oyuncunun hayatta kalmasına yardım ediyordu. Yaşam gücü, dayanıklılık ve sabır statlarını arttırıyordu ve aynı zamanda bu reflekslerini de arttırıyordu çünkü bütün gün oturup balığın yemi ısırmasını bekliyordunuz.

“Nasıl balık tutacağımı öğreneceğim. Seviyemi tekrar yükseltmeme gerek yok ama balıkçılığın esaslarını tekrar öğrenmem gerekecek.”

Weed aşçılığı oyunda ve gerçek hayatta tarifler arayarak öğrenmişti. Ancak balıkçılık için fazla sabırsızdı. Problemi bulduktan sonra krize tepki gösterdi.

Güzel yemlere ve balıkçılık yeteneğinize güvenemezdiniz. Oymacılık gibi, sistem size yardım ederken kendi yeteneklerinize güvenmek zorundaydınız. “Güven ama kontrol et” derlerdi, bu nedenle Weed probleme tamamen farklı bir açıdan bakmaya karar verdi.

Balıkçılık klübüne katıldı ve balıkçılığın temellerini öğrenmeye başladı.

Yemi nasıl seçeceğini ve iğneye takacağını, nasıl balık tutacağı yeri seçeceğini öğrendi ve dahasını, çok fazlasını…

“Yani… Nerede olduğuna göre, yakalayacağınız balıklar farklı mı oluyor?” Weed neşeli, sakallı balıkçıya sordu.

“Yup, bu kesinlikle doğru. Kendi kendine düşün. Denizde nehir balığı bulamazsın ve bir nehirde de hiç balina olmaz. ”

“Uh… Bunu biliyordum. Nehir üzerinde avlandığımız yere göre değişiyor mu demeye çalışıyorum.”

“Tsk tsk” diye kıkırdadı balıkçı, gözlerini kısarak konuştu “Nehirdeki su her yerde aynı mı sence?”

Derin yerler vardı ve sığ sular. Su yosunu olan taşlı yerler vardı, saf su vardı, yiyecekle karışmış yerler vardı, yiyeceksiz yerler vardı, soğuk sular olduğu gibi ılık sular da vardı. Bu arada, sonuncusu en önemli olandı: soğuk ve sıcak suların karşılaştığı alanlarda en lezzetli balıkları bulabilirdiniz.

“Oh. Yani o zaman…”

Weed başlangıçtaki düşünce tarzının tamamen yanlış olduğunu anlıyordu. Kalabalık alanlarda fazla balık bulunmayacağını düşündüğü için tenha köşelerde oturmayı tercih etmişti. Bundan sonra çok kalabalık ve gürültülü bulduğu balıkçı gruplarıyla beraber oturmayı tercih etti. Her şeye rağmen şimdi avlanma mekanının önemli olduğunu biliyordu bu nedenle Weed, tereddüt etmeden yetenekli bir balıkçının yanında olta salladı.

“Uhhh, bu harika!” dedi Weed mutlu bir şekilde.

Avlanma yerini ve yem seçimini değiştirdikten sonra, yakaladığı balıkların kalitesi büyük ölçüde artmıştı. Ek olarak, eskisine nazaran daha fazla balık yakalıyordu.

“İşte, bir taş getirdim.” dedi Mapan, büyük gri bir kaya taşıyan at arabasını işaret ederek.

“Teşekkürler, Mapan.”

“Ah. .. Bununla ne yapacaksın …”

“Şey, zamanın varsa, kal ve izle. Belki de yanılıyorumdur…”

“Bir heykel mi yapacaksın?”

“Bunun başarısız olma ihtimali olduğunu biliyorum ama…”

Mapan Weed’in harika heykeller yapışını defalarca görmüştü. Onu çalışırken izlemeye bayılıyordu, oturdu, yere bakarak çalışmaya başlamasını bekledi.

Weed bıçağıyla oynuyordu ve bir şeyleri anlamaya çalışıyordu.

Belki de heykel onun şu anki yeteneklerinin zirve noktasını ortaya serecekti. İlk defa kayadan bir heykel yapacak olsa da başaracağına dünden emindi. Acele edip heykeli batırmak istemiyordu. Acemiler sık sık iş için acele ederlerdi ve sıçıp batırdıktan sonra, cezalarına katlanırlardı.

Mapan bir an bekledi ve konuştu:

“Ne yapacaksın?”

“Uhhh…”

“Sen de hala bilmiyor musun?”

//Aynı çeviri yaparken ben, hiçbir şeyi duymuyorum ^&^

Weed sessizce kafasını salladı. Mapan tam üstüne basmıştı.

‘Benim balıkçılık yeteneğimi yükseltecek bir şey yapmaya ihtiyacım var, acaba ne olabilir?’

“Belki de devasa bir yem yapmalıyım?” Weed bu ihtimali ciddiyetle düşündü ama aksine karar verdi. Hayır, bu aptalcaydı; böyle bir heykel sadece balıkları kaçırırdı.

“Denizle alakalı bir heykel yapmalıyım, balıkları cezbedecek kadar iyi birşey… Evet, bir kadın, Bir Deniz Kızı!”

İyi bilinen bir deniz kızı masalı:

Bir zamanlar tüm hayatını su altında geçirmiş 15 yaşında bir deniz kızı prensesi varmış ve ilk defa suyun dışına çıkmış. O anda içinde genç bir prens olan bir gemi görmüş. Şaşırtıcı bir biçimde deniz kızı prensesi ilk görüşte aşık olmuş ve günler boyunca gemiyi takip etmiş. Ama sonra bir fırtına kopmuş. Gemi batmaya başlamış ve deniz kızı bilinçsizce prensi yakalamış ve kurtarmış. Prens uyandığı zaman tapınakta yanıbaşında duran kızın onu kurtardığını sanmış ve onunla evlenmeye karar vermiş. Bunu duyduktan sonra çaresiz küçük deniz kızı bir karanlık cadıya gitmiş ve güzel sesini insan bacaklarına karşılık feda etmiş. Saraya gitmiş ve prensi elde etmeye çalışmış ama başarısız olmuş.

Umutsuzluk içindeki küçük kız camdan aşağıya denize atlamış ve deniz köpüğüne dönüşmüş. Denizdeki tüm canlılar büyük bir acıyla onun yasını tutmuşlar ve sık sık onun öldüğü yeri ziyaret etmişler.

“Evet, bir deniz kızı en iyisi olur ve balıklar da onun bulunduğu yere doğru yüzerler.”

Weed bıçağıyla oyma yaparken sıkı çalıştı. Son zamanlarda elleriyle kadın heykelleri yapmıştı, bu yüzden fazla zaman geçmeden Seo-yoon’un silüeti oluşmaya başlamıştı.

Anvak, bu sefer bazı değişiklikler yaptı.

“Belinin altındaki herşey bir balık kuyruğu gibi olmalı…daha büyük gözler, dalgalı saçlar… Hmm, aynı zamanda üst tarafı çıplak yapmak zorundayım.”

Weed durdu ve yaptığı işle gurur duydu. Yüzü Seo-yoon’un kine oldukça benziyordu. Onu çıplak yaparken biraz utanmıştı. İçindeki bir şeyler buna karşı çıkıyordu; diğer yandan o bu heykeli görürse Weed’in başı tehlikeye girebilirdi.

“Hmm, ne yapmalıyım….Ahh! Bir aktrisin kopyasını yapacağım.” Weed iyi bilinen bir aktrisin yüzünü hatırlamaya çalıştı ve heykelde değişiklikler yaptı. Heykelin yüzü büyük oranda değişti ve bedeni de daha kıvrımlı hale geldi.

Meraklanan balıkçılar Weed’in etrafında toplandı.

“Oh! Bu da nedir?”

“Bir Heykel. Hiç onun gibi bir heykeltraş görmemiştim.”

“Bu çok güzel.”

Nehirde balık tutmak yavaş ve sıkıcı bir işti, bu nedenle bu garip olay pek çok oyuncuyu cezbetmişti. Weed, kafasındaki imgeleri düşünerek, hızla heykelin detaylarını oydu. Sonunda, bebek suratlı güzel ama üzgün bir kız ortaya çıktı.

Weed heykelin genç gözükmesi için özellikle uğraşmıştı, çünkü efsanelerdeki küçük denizkızı yetişkin bir kadın değildi.

Tink!

Deniz Perisi Heykelini tamamladınz. Usta bir oymacının elinden çıkmış olağanüstü bir eser   Sanatsal değer: 450. Etkileri: Su ruhunun gücü nehri 10 yıl boyunca taşmaktan alıkoyacak. Bu etkiler diğer heykellerin etkileriyle birleştirilemez.

 

“…”

Weed elini indirdi.

Heykelin balık yakalamasına yardım etmesi gerekiyordu ve fazladan etkisi felan da olmamalıydı.

Bir Deniz perisi “deniz tanrısının küçük tatlı bir balık kuyruğu olan kızı” idi. Açıkçası bir deniz perisiyle bir deniz kızı çok benzer şeylerdi ve bu benzerlik Weed’e acımasız bir oyun oynamıştı.

“Sen…”

Balıkçılar heykele baktıklarında Weed’i kınadılar. Yanlız erkekler olarak yaşayan balıkçılar için nehirin aşıkları süpürüp götürmesini izlemek paha biçilemezdi. Ve şimdi ortada 10 yıl boyunca nehrin taşmasına engel olan bir heykel vardı. Weed bu balıkçıların baş düşmanı haline gelmişti.

//Adamı sektirirler valla yandan yandan tüymene bak delikanlı

“Açıkçası, bunu yapmak gibi bir niyetim yoktu.” diye itiraf etti Weed onun etrafını sarmaya başlayan sinirli balıkçılara.

“Ah! Her şeyi düzelteceğim!” //vurmayın abi ameliyatlı yerim T_T

Onun bulunduğu durumda hızla tepki vermesi gerekiyordu. Weed heykele doğru döndü ve bağırdı:

“Heykel Yıkımı!”

Heykelin dibinden en tepesine doğru ilerleyen devasa bir çatlak ortaya çıktı ve çatlak en tepeye ulaştığı anda heykel pek çok küçük parçaya ayrıldı.

Bir yetenek kullandınız: Heykel Yıkımı Kaybınızdan duyduğunuz acı yüzünden 1 sanat ve 20 şöhret kaybettiniz. Sanat statınız bir günlüğüne 1’e 2 oranında çeviklik statınıza eklendi.

 

Oymacılık Yeteneğiniz %0.2 yükseldi.

Heykel yıkmak için kullanılsa bile o da bir oymacılık yeteneğiydi ve bu yüzden deneyim puanı kazandırıyordu. Hatta bir heykel yapmaktan daha fazlasını. Ama bu günde 1 seferden fazla kullanılamıyordu ve verimi düşüktü.

Sanat statındaki 1800 puan onun çevikliğine eklenmişti.// ikiyle çarpılıyor bi de

Şimdi o kadar hızlı balık avlıyordu ki elleri bulanık görünüyordu. Onun balıkçılık yeteneği etkilenmemiş olsa da, hertürlü çok etkileyici görünüyordu

//Candan erçetinin oturuşu çok itici gençken de seksi değilmişsin…

 

* * *

 

Geomchiiler bıçaklarını biliyordu.

“Ohhh!”

“Ejderha dışında her şeyi indirdik!”

Hızlı bir ölümden sonra, Geomchiler tamamen azimle dolmuşlardı.

Yeniden canlandıklarında ormanda bir yerde ortaya çıkmışlardı ve Geomohochi bir ağacın üstünde durmuş sakin bir şekilde çevre alanı inceliyordu.

“Beşinci, ne görüyorsun?” eğitmen endişeyle sordu.

“Hiç birşey göremiyorum.”

“Geomsamchi, sen ne görüyorsun?”

“Ben … bir oğlan görüyorum.” 

“Küçük bir oğlan. Bu yakınlarda bir köy var demektir.” Usta ayağa sıçradığında 500 öğrenci de sıçradı.

Açıkçası, itiraf etmek istemeseler de kaybolmuş durumdalardı. Korkusuzca ejderhaya saldırdıktan sonra çoğu ölmüştü ve Rosenheim krallığının güneylerinde bir yerde geri doğmuşlardı. Stokları çoktan tükenmiş olan Geomchiler, orman yemişleri toplamıştı ve nadir görülen avcılık oyunları kullanmışlardı.

Nadir çünkü 500 kişilik bir grup normal bir şekilde hayvanları hazırlamak için fazlasıyla gürültülüydü. Ve kimse pişirmeyi bilmediğinden az pişmiş veya yanmış et yemişlerdi ve herkes hasta olmuştu.

“Onu buraya getirin.”

“İşte burada.”

Geomsamchi hızla ileri koştu ve oğlanı getirdi.

Geomchiler, çocuğa bakarlarken ağlamalarına engel olamıyorlardı.

“Ohhh!”

“Bir insan görmeyeli ne kadar olmuştu?”

“Sonunda bir köye geri dönebileceğiz.”

“Ve lezzetli ekmekler yiyebileceğiz. Yum-yum.”

//Arpa ekmeği vs bakır ayna yapsak arpa ekmek alır

//Şu güzelliğe bakın

Usta öğrencilerinin adına çocuğa sordu:

“Yakınlarda bir köy var mı?”

Çocuk gergin görünüyordu ve kekeledi:

“Eve-e-e-e…Evet, ama bu amcalar da kim?”

“Amcalar mı!” Kalabalık hemen atarlandı.

“Neden bizi amcalar olarak çağırıyorsun!” ”Biz daha evlenmedik bile. Biz genciz!”

“Ben sadece 20 yaşındayım!” Kalabalıktan acılı bağırışlar yükseldi.

Geomchiler oğlanın sözlerine şiddetle tepki gösterseler de soyguncularla karıştırılmadıkları için mutlu olmalıydılar.

Oğlanın sözleriyle birlikte Geomchiler kendi kendilerine tepki göstermeye başladılar.

“Bu çok garip. Yabancıların partiler kurup birlikte avlandıklarını görmüştüm, ama biz bunu yapmıyoruz.”

“Neden yapmıyoruz ki?”

“Evet. Nereye gitsek insanları korkutuyoruz.”

“Seraburg Kalesinde de aynı şekilde! Ne zaman pazara gitsek insanlar bizden kaçıyor.”

“Bu bana, şu ana kadar hiç bir kadınla beraber avlanmadığımı hatırlattı! Eğer bu devam ederse, yanlız bir hayat yaşayacağız ve yanlız yaşlı bir bok parçası olarak öleceğiz!”

Geomchiler yüzüncü defa aynı deneyimi paylaştı. Sonra çocuk dizlerinin üstüne çöktü.

“Lütfen, bana yardım edin!”

“Ha?”

“Annem ve babam kötü bir dev tarafından kaçırıldı! Ben yardım bulmak için köyde kaldım. Yalvarırım, lütfen onları kurtarın!”

Tink!

Dev bir adam köylüleri kaçırıyor.   Dev adam “ devlerle alakalı bir tür canavar” etraftaki ulaşabildiği köylülere eziyet ediyor. Köylüleri onun için aşçılık yapmaya, temizlik yapmaya etrafı toplamaya ve canavarlardan yiyecek toplama zorluyor. Tüm çalışmalarına karşılık olarak da çok acımasızca dayak yiyorlar. Kaçırılan insanlar genelde kısa süre içinde yorgunluktan ölürler. Oğlanın anne-babasını kurtar yoksa onlar ölecekler! Ödül: Siyah Kılıç ve köylülerin minnettarlığı Başarısızlık: 10 gün içinde tamamlamamak

Eğitmenler ve öğrenciler beklentiyle ustalarına baktılar. Onlar için görev yapmak ayakçı olmakla aynı manaya geliyordu, bu yüzden her seferinde görevleri reddediyorlardı.

Ama bu sefer, usta nazikçe gülümsedi ve konuştu:

“Senin anne-babanı kurtaracağız.”

“Usta, neden reddetmiyoruz?” diye sordu Geomdulchi.

“Şey, genellikle bir şey getirme ve bir şeyler toplamak gibi görevleri reddediyoruz. Ama savaşçılar olarak başı sıkışık olanlara hiçbir şey demeden yardım etmemiz gerekli.” eğitmen kesin bir dille yanıtladı.

“O zaman biz de…”

“Herkes görevi alsın. Bir devi yakalayacağız.”

“Kılıçta birinci”nin bu sözleriyle öğrenciler neşelendi.

“Vauuv!”

“Bir görev!”

“Bir görev yaptığımıza inanamıyorum!”

İhtiyacı olanlara yardım edip canavarları sürmek her savaşçının rüyasıydı!

Geomchiler deve doğru yola koyuldu. Yol boyunca devin ayak izlerinin olması yol bulmayı kolaylaştırıyordu.

“Oh! Bu kocaman.”

“Muhtemelen çapı 3 metreden fazladır.”

“Ayağı bu kadarsa, vücudu acaba ne kadar büyüktür?”

Görevleri yaparken normal oyuncular ilk önce bilgi toplardı ve ilerlemeden önce hazlrlık yapardı. Ancak Geomchiler aptalca dümdüz gidiyordu. İzleri takip ederek ejderhanın ini kadar büyük bir mağaraya geldiler.

Geomchilerin sesleri sonucunda, devasa ama çok da akıllı olmayan bir canavar belirdi. Dev mağarasından çıkarken davetsiz misafirlerin manzarası karşısında sinirlenmişti.

Boom-boom-boom!

Dev Geomchilere doğru koştu ve yer sanki bir deprem oluyormuş gibi sallandı.

“Koşun!” diye bağırdı usta.

Uyum içinde sağa ve sola dağıldılar.

Wham!

Devin devasa sel ayağı Geomchilerin olduğu yerde derin bir iz bıraktı.

“Bu da ne…”

Ağırlığı ile ayağını silah olarak kullanıyordu, Geomchileri öldürmek için sıçrıyordu.

Dev, bağırarak zıpladı ve Geomchileri ezmeye çalıştı. Ancak onlar sıçramadan kurtuldular ve devin ayağına vurdular.

“Şimdi, yakalayın onu!”

Birinci ve ikinci Gemchi zekice devin üstüne tırmanmıştı. Canavar bundan hoşlanmadı ve kafasının arkasındaki sinir bozucu savaşçılardan kurtulmak için kollarını sallamaya başladı.

“Uhuu!”

İlk üç Geomchi devin saçına ve giysilerine tutunarak saldırılardan kaçındı.

Bu sırada, aşağıda pek çok darbe onun ayaklarıyla iniyordu.

Bir karınca sürüsü tarafından istilaya uğramış devasa bir fil gibi, dev gücünü kaybetti, sendeledi ve yere düştü.

Kwaahang!

“Zafer!”

“Hepsi senin sayende, Usta!”

Gomchiler kutlama yaparken, ufak oğlan çocuğu uzaktan gözüktü. Mağaradan ayrılan insanlara bakarak heyecanla koşuyordu. Onları kucakladi ve Geomchileri işaret ederek onlara bir şeyler anlattı. Sonunda Geomchiler için geldi.

“Annemi ve babamı kurtardığınız için teşekkür ederim, amca.”

“Neden…her neyse.”

“Hayır, bu size vaadettiğim ödül.”

Köylüleri devin esaretinden kurtarma görevini başardınız.   Dağlarda yaşayan dev adam köylüleri yakalayıp onların üstüne dehşet saçıyordu. Onun ölümüyle, barış vuku bulacak. Şöhret 26 arttı. Ulkyn köyüyle ilişkileriniz ilerledi. – Seviye atladınız – Seviye atladınız

Oğlan onun için taşıması çok zor olan bir kılıç getirip ustaya verdi.

“İşte, bunu al.”

“İtemi kontrol et.” Usta hızla kılıcı kontrol etti ve bu kılıcın elindekinden çok daha iyi olduğunun farkına vardı.

“Kılıçların geri kalanı köyde. Ve bizim köyümüz şifalı bitkileriyle ünlüdür. Minnettarlığımızın bir göstergesi olarak bunları size vermek istiyoruz ve eğer isterseniz onları şehirde iyi bir fiyata satabilirsiniz.”

Uygulayıcılar küçük çocuğun onları hayal kırıklığına uğratmamasıyla şaşkına dönmüşlerdi. Sıkıntıdaki insanlara yardım edip şöhretlerini arttırırken, aynı zamanda eğitim yapmışlardı!

“Şerefe!”

“OOOO! Şimdi, hadi devam edelim!”

Kraliyet Yolu aşama aşama Geomchilere açılıyordu.

* * *

Weed balıkçılığını ciddi miktarda yükseltmişti.

“Ortalama balıklar yakaladığım sürece, sadece balık yiyeceğim.”

Balığı tüm halinde yuttu, her yeni yemekte onun kararlılığı artıyordu. Bazen vakit kaybetmek istemediğinden balığı çiğ halde yiyordu.

“Vauuv! Muck.”

Weed sadece irade gücüyle, inadıyla balık tutmaya devam ediyordu.

O her zaman kavga etmeyi, item toplamayı ve güçlenmeyi sevmişti. Bunu süresiz bir biçimde yapabilirdi. Ancak şimdi yaptığı şey hiç de öyle değildi. Sakince ve yavaş yavaş balık tutmak, demircilik ve terzilik gibi para getirmiyordu. Eninde sonunda büyük ve harika bir balık yakalasan bile, bu düşük bir fiyata yiyecek olarak satılıyordu.

Günler geçtikçe başlangıç düzeyi 9 seviyeye ulaştı. Daha detaylı söylemek gerekirse %97.6’daydı.

Balık tutarken balık pazarının varlığını öğrenmek onu şaşırtmıştı.

Ve Weed’in hanında hep aynı kişi vardı. Zephyr adında ince ve uzun bir genç adam. Weed daha sonra onun Kraliyet Yolunun başlangıcından beri balıkçılık yaptığını öğrenmişti.

Kayaların üsründe oturuyordu ve uzun süre Bensa Nehrini izliyordu. Bazı kızların onun bu gizemli ve sessiz kişiliğine aşık olduğu söyleniyordu.

Bu büyük ihtimalle her zamanki gibi devam ederdi, ama sonra Weed geldi. O geldiğinde nehirdeki en güçlü balıkçı Zephyr’di. Onun balıkçılık seviyesi ortalamanın çok üstündeydi. Bu nedenle Weed nehirdeki en iyi balıkçının yanında oturmaya karar vermişti.

Başlangıçta Zephyr ona dikkat etmemişti, ama yavaş yavaş Weed’e tepki göstermeye başlamıştı. Ve bir noktada tuttukları balıkları karşılaştırmaya başlamışlardı.

İki adaö sertçe nehri izliyordu.

Zephyr’in mantarı ilk suya batan oldu.

“Oh harika, büyük bir balık!” diye bağırdı, oltasını geri çekerken. Ama iğnesine takılan tek şey eski bir bottu. //zaa xdxd

“Lanet.”

Sinirli Zephyr kayanın üstünde oturdu ve iğnesine yeni bir yem takmaya başladığında, Weed'in mantarı suya battı.

Weed dikkatle ve harika bir kontrolle avını nehirden dışarı çekiyordu. Bir oyun oynuyormuş gibi Weed ve balık misinayı çekiyorlardı. Fazla güç kullanmak yanlıştı. Bazen ipi biraz salmanız gerekiyordu bazense oltayı ters yönde döndürmeniz. Balık güçlüydü ve eğer fazla asılırsanız misina kopabilirdi.

Biraz sorun yaşasa da Weed nehirden büyük bir sazan çıkardı. Bu 45 santimetreden uzun devasa denilebilecek bir balıktı. Bensa Nehrindeki balıkçılık tarihinde, bu balık gelmiş geçmiş en büyük 10 balık arasına kesinlikle girerdi.

Tink!

Balıkçılık yeteneğiniz seviye 10’a yükseldi ve Orta Düzeye ulaştı. Artık oltaları silah olarak kullanabilirsiniz.   +25 su yakınlığı +2000 can, balık pişirdiğinizde bunun etkisi artar. Özel balıkları yakalama yeteneği Balık yemlerinde +%50 etki. Tüm statlara +3 , +50 şöhret +30 sabır +30 zaka +30 bilgelik.

Bu kadar eziyetten sonra Weed sonunda balıkçılık yeteneğini yükseltmişti.

Hedefine ulaştıktan sonra, Weed yavaşça eşyalarını toplamaya başladı.

“Buna odaklandığım zamanlar sonunda bitti.” diye düşündü kendi kendine.

Weed tüm zanaat yeteneklerinde usta olmak için yola çıkmıştı. Bu onun en az 1 yılını alacak büyük ve zorlu bir görevdi.

Ama şimdi statlarının yükselmesiyle memnun olmuştu.

“Gidiyor musun?” Zephyr Weed’in eşyalarını toplamaya başladığını görünce ihtiyatla sormuştu. Sesi pişmanlık doluydu.

“Evet, gitmek zorundayım.”

“Bizim neredeyse hiç sohbet etmediğimizi şimdi fark ediyorum…Ve sen…büyük ihtimalle benden daha büyüksün, haksız mıyım?”

“Şey eğer soruyorsan, belki de öyleyim. Belki de birbirimizi bir daha asla göremeyiz.”

Weed Bensa Nehrinden ayrıldı ve balık tutarken yaptığı heykelcikleri satmak için Keruoin(Kroin-crow) krallığının başkentine gitti.

Ding-dong!

Hediyelik eşya dükkanının kapısını çaldı. Dükkan sahibi tezgahta tek başınaydı.

“Sizi buraya ne getirdi?”

“Bazı heykelcikler satmaya geldim.”

Weed ürünlerini tezgaha koydu: vampirlerin, kurtların, Fargo’nun tacının heykelcikleri ve pek çoğu daha.

“Vauuv!” Dükkan sahibi memnuniyetini gizleyemiyordu. “Harika! Böylesi güzel ürünler daha önce hiç görmemiştim. Onların değerini tahmin edemiyorum. Böylesi bir derinlik, heykellerde böylesi bir uçuş…ve şu kurda bak, bu heykelleri ne zaman yaptılar ki?”

“Onları ben yaptım.”

“Aç mısın?”

Weed başını sallayarak onayladı:

“Evet, dört gün boyunca aç geldim.”

“Oh! Öyle olsa da. Kurdun gözlerine bakınca hissediyorum, yaşayan bir heykel…”

//Geri zekalı herif heykelle konuşuyormuş…

“Ohoho” Weed içtenlikle güldü, dükkan sahibinin son sözlerinden sonra ona kızarmış balık yapmayı önerdi.

“Oh, evet! Sen benim ürünlerimi değerlendirirken, bu yemeği dene, kendim pişirdim. Sağlığın için ye ve sessizce heykellerime göz at.”

“Neden zahmet ettiniz. Belki ilerde senin için bakarım. Ben de bir heykeltraş olmayı arzuluyordum ama ne yazık ki pek fazla yeteneğim yoktu, bu nedenle bu dükkanı açtım.”

“Ben de oymacılık yoluna yeni girenlerdenim, hala öğrenmem gereken çok şey var. Ama oymacılığa karşı beslediğim tutkunun herkesinkinden fazla olduğuna iddaya varım. Beni acemi bir heykeltraş olarak değerlendirin ve gördüğünüz hatalar olursa bana tavsiye verin. Size minnettar olurum.”

“İmkansız.”

Dalkavukluk! Hediyeler! Alçakgönüllülük!

İnsanlara etki etmek için biraz yaltaklanmak ve arkadaşça davranmak daha iyiydi. Weed basit bir yemek getirmişti, birkaç nazik söz etmişti ve dükkan sahibiyle ilişkisi büyük ölçüde ilerlemişti. Kim övülmekten memnun olmazdı ki!

Ama övgüler dikkatlice kullanılmalıydı ve birisini aşırı övmeye karşı dikkatli olmalıydınız. Yoksa emekleriniz ters tepebilirdi. Örnek olarak dükkan sahibinin cidden kısa bacakları varsa ve birisi onun çok uzun olduğunu söylerse, bunun etkisi tam ters olacaktır.

Dükkan sahibi ona dalkavukluk yaptığınızı fark eder ve ondan ne istediğiniz konusunda düşünmeye başlar. Bu kadar sefil bir duruma düşmemek için övgüler için kelimelerinizi çok dikkatli seçmeniz gerekir. İyi gözlemlemeniz ve gülerken samimi gözükmeniz gerekir. Bu nedenle kelime seçerken onları ince eleyip sik dokumak gerekliydi.

//Weed dalkavukluğun tarihini yazar valla. Fahri Gayserili gardaşım benim

Hatta bazen eleştiriyi de kullanabilirsiniz. Uzun bir adam alın ve onu eleştirin:

“Büyüklük hiçbir şey ifade etmez. Eğer güzelliği anlayabilen ve takdir edebilen gözlerin yoksa, iyi işlerin doğasını bile anlayamazsın.”

“Evet, haklısın.”

Böylece, dükkan sahibi heykelciklere değer biçerken, birbirlerini övdüler ve dostluklarını güçlendirdiler.

Memnuniyetlerini belirttikten ve heykelleri değerlendirdikten sonra, asıl konuya geldiler:

“Bunlar için ne kadar vereceksin?”

Weed’in oyundaki amacı hiç değişmiyordu. Para, para, para ve daha fazla zaman! Daha fazla para kazanmak için derisini yüzmelerine razıydı.

“Böylesi harika bir iş için, sana her heykelcik için 3 altın vereceğim. Bu sana da uyar mı?”

“Hepsini satıyorum.” diye yanıtladı Weed tereddüt etmeden.

Son zamanlarda, ortalama oyunculara heykelcikler satmayı bırakmıştı. İşinize fazladan zaman ve emek bile harcasanız bile insanlar 1 altın civarında bir para ödemeye meyillilerdi. Ama bir dükkana satarsanız 2 ya da 3 altın kazanmanız olasıydı.

Heykel üretirken harcadığınız zamanı dikkate aldığınızda, ödeme sizin çektiğiniz fiziksel emeğin bile karşılığı sayılmazdı.

Avlanmak bile heykelcik satmaktan daha verimli bir para kazanma yöntemiydi.

Weed Memnuniyetle 245 altını aldı.

//abi nerden baksan 3’e bölünmüyor. Dövecem bu yazarı…

“Belki seviyem yükseldiğinde daha fazla kazanabilirim, ama o zamana kadar bunu yapmak zorundayım.” diye düşündü üzgünce.

Parayı çantasına attı, ayrılmak üzereydi.

“Senin heykel tasarımına karşı büyük bir yeteneğin olduğunu düşünüyorum. Güzel şeyleri yakalıyorsun ve onlar heykel haline getiriyorsun.” dedi dükkan sahibi.

Bunu bir övgü olarak değerlendiren Weed şimdiden çıkışa yönelmişti ama bundan sonraki sözleri onun fikrini değiştirmesine neden oldu.

“Bir Oymacı hayatın güzelliğini hissedebilmeli ve ben sende bunu görüyorum. Usta-oymacı Darone’u duymuş muydun? Genellikle bunu anlatmam ama sende oymacılığın ışığını görüyorum ve bu yüzden sana güveniyorum. Darone’un Rega kasabasında yaşadığını biliyor muydun?”

Usta-oymacı Darone ile ilgili bilgi elde ettiniz.

//Bu bölümü 3. kere çevirdi. Ilk 2 seferde kaza ile belgeyi kaybettim. T_T

//Uğur kardeşim siteye geri döndü ve bu beni çok mutlu etti. Seni çok seviyoruz, 2 haftada çok özlemiştik.

//İssth okumayan varsa gitsin okusun yoksa kendi bilir. “Sen bilirsin Türkiye”-

// Büyük daşaklı karakterlerden Zephyr ve Darone ortaya çıktı. Özellikle Zephyr…

//Bu şarkıyı benim için yazmış Sezen aşkım