Legendary Moonlight Sculptor - Lms 6.7 - Eski Bağlar

---

 

Çeviri: Ratel Düzenleyen: Dunklesplatz

 

Zet Krallığının La Deus hanedanının üçüncü kralı Belsos, Versailles kıtasındaki tüm kitaplardan silinmişti.

Ama sonradan kaderin bir cilvesiyle Kızıl Kanatlar (Crimson Wings) Loncasının üyeleri özel kütüphanelerin birinde ona yapılmış küçük bir atıf buldular.

"Onunla alakalı bazı oyun gizemleri olabilir."

"Belki de. Daha ötesini araştıralım."

Ve o zamandan beri lonca üyeleri bunu soruşturmaya devam ettiler. Tarihten anlayan NPC’lere sorular soruyorlar ve kralla veya kralın yaşadığı dönemle ilgili yazılı belgeler arıyorlardı.

Çok yüksek beklentileri olmasa da karşılaştıkları her şey yüksek seviye bir görevi işaret ediyordu.

Araştırmaları sırasında, lonca üyelerinden biri uzaklardaki Mersel Krallığına ulaştı, burada paragöz ve çok zeki bir komplocu olan Kont Kresse’in huzuruna kabul edildi, Kont bu meraklı misafire büyük bir görev emanet etti:

"Kral Belsos’un pek çok hazinesi vardı. Ve bunlar arasında en değerlisi ise bir boynuzdan oyulmuş olan Kara Flüt’tü. Eğer onu bana getirirsen seni layığınca ödüllendiririm. Ama bir uyarım var, bu davaya ancak sonuna kadar güvendiğin adamları götür."

Ding!

 

Yeni Görev: Geri Dönen Kralın Gölgesi.

Bir zamanlar birçok ülkeye hükmetmiş olan büyük kral şu anda karanlık derinliklerde uyumakta. Gücünün mutlak olduğu zamanlar vardı ve şimdi mezarı altınlarla, gümüşlerle ve nadir büyülü eşyalarla dolu. Tüm bunlara rağmen neredeyse hiç kimse bu mezara yaklaşmaya cüret edecek kadar cesur değil.

 

Kara Flüt’ü bulup Kont Kress’e getirirsen, cömertçe ödüllendirileceksin.

 

Zorluk: A.

 

Ödül: Kral’ın Mezarındaki hazineler.

 

Kısıtlamalar: Dehlizlerde büyü kullanılamaz.

 

 

 

Oyuncular genelde avlanırken alışılmadık bir şeyler bularak ya da NPC’lerle konuşarak görev alırlardı. NPC’lerin çoğu sizden bir şeyler toplamanızı, birilerini kurtarmanızı ya da canavar işgalindeki bir alanı temizlemenizi isterlerdi.

Ancak uzun çabalarının ve şanslarının yardımıyla Kızıl Kanatlar Loncası ‘A’ Ranklı gizli bir görev almayı başarmıştı.

"Evet! Bu Kraliyet Mezarlığı harabeleri!"

Harabeleri ve hatta harabelerin içinin haritasını bile bulmuşlardı. Lonca sırlarını korumanın önemini unutarak zaferini kutlamaya başlamıştı.

"Hermes Loncasında BadRay varsa ne olmuş? Bu görevi başarabilirsek her şeyi değiştirebileceğiz!"

Kızıl Kanatlar Loncasının lideri Teros, loncadaşlarına bir konuşma yapıyordu.

İlk başlarda oyun loncaları yağmurdan sonra fışkıran mantarlar gibi her yerde ortaya çıkmışlardı. Ama şimdilerde bu durum dengeye gelmişti ve ana mücadele birkaç düzine en büyük ve en güçlü lonca arasında dönüyordu.

Ama yakında bu durum tamamen değişecekti. Loncalar tüm bir krallığa hükmedecek kadar büyük hale gelmişlerdi, bu da soğuk savaşın bitişini ve üçüncü dünya savaşının başlangıcını işaret ediyordu.

İşte bu nedenle yeni savaş çağı başlamadan önce güçlenebildiğiniz kadar güçlenmeniz çok önemliydi. Hiçbir şey yapmayanlar oturdukları yerde yenilmeye mahkumdular. Güç kavramı nadir itemleri, yüksek seviyeleri ve etkili ittifakları kapsıyordu ve tüm bunlara ulaşmanın en iyi yolu zor görevlerdi.

Kızıl Kanatlar loncası tüm üst düzey savaşçılarını bir araya getirdi: 330 seviyenin üzerinde 200 oyuncu. Ve ayrıca Karanlık Oyuncular Birliğinden* 350 seviyenin üzerinde 50 oyuncu kiraladılar.

//Dark Gamers Union*

Sonuçta ellerine 250 kişilik süper güçlü bir ekip vardı. Ve başarısız olurlarsa, Kızıl Kanatlar Loncası 4 tüm gün boyunca toplam gücünün %60’ını kaybetmiş olacaktı. Böyle bir durumda diğer loncalar onların zayıflığını kullanıp kalelerini ele geçirmeye çalışabilirlerdi.

İşte bu sebepten Kızıl Kanatlar Loncası bilgi sızmasına karşı tüm önlemleri alıyordu. Lonca dışından birilerini kiralamışlardı ancak kiraladıkları hiç kimse nereye gideceklerini ve daha da önemlisi ne zaman gideceklerini bilmiyorlardı.

Kararlaştırılan günde Bersa Ülkesinin merkezine gizlenmiş, terk edilmiş harabelerde bir araya geldiler.

"Harabelerin girişini kazacağız. Hepinizin bildiği gibi, bu görev ‘A’ rank zorlukta. Ölmemek için dikkatli olun, her kayıp loncamız için büyük bir kayıp olacak. Gale."

"Evet, lonca liderim."

"Arama takımına sen önderlik edeceksin."

"Anlaşıldı! Bana güvenebilirsiniz."

Gale öncülük gibi inanılmaz önemli bir işe tayin edildiği için çok gururlanmıştı.

Arama takımı, görevleri lonca lideri tarafından bizzat idare edilen ana kuvvetin ilerleme yolundaki tuzakları ve canavarları belirlemek olan birkaç düzine hırsızdan oluşuyordu.

Yavaş yavaş alanı keşfetmeye başladılar. Adım adım, oyuncular harabelerin bir bölgesinden diğerine geçiyorlardı. Hırsızlar önden gidiyor, savaşçılar onları takip ediyor ve ruhbanlar en arkadan geliyorlardı.

Görev tanımına göre iyileştirme büyülerini kullanamayacak olsalar da kritik durumlarda yardım ellerini uzatabilir ya da yaralı askerleri tehlikeden uzaklaştırabilirlerdi.

"Dikkatli olun!"

"Hiçbir şeyi kaçırmayın!"

Harabeler keskin pençeli tehlikeli canavarların yuvası haline gelmişti ve her taraf zekice gizlenmiş tuzaklarla doluydu. Bu tuzaklar birbirinden sadece birkaç metre uzaktaydı ve bir şekilde birbirlerini aktive ediyorlardı. Herhangi bir tuzağa yakalanan 300. seviye bir savaşçı birkaç saniye sonra yerde ölü halde yatıyor olurdu.

Böyle tuzaklar sıradan zindanlara döşenmiş olsaydı çok az oyuncu zindanlara girmeye gönüllü olurdu. Bunun haricinde harabelerdeki canavarlar da bayağı yüksek seviyeliydiler ve onlarla baş etmesi de zordu.

Kiralanan Karanlık Oyuncuların büyük bir parçası önden yolları keşfetmeye gitmiş ve tuzaklara yakalanıp ölmüştü. Şu ana kadar Lonca ise sadece 30 kişi kaybetmişti.

"Vazgeçemeyiz! Kayıplarımız kesinlikle büyük ama şu anda geri dönersek bugün burada yaptığımız her şey boşa gidecek ve kardeşlerimiz hayatlarını boş yere kaybetmiş olacak."

Teros kalan oyunculara kayıpları aldırmamaları ve sakince ilerlemeleri için gaz veriyordu. Bazı Karanlık Oyuncular burayı terk etmeyi tercih ederlerdi ancak anlaşma ile kendilerini buraya bağlamışlardı. Diğer yandan öldükleri zaman onlara ödenecek para da artıyordu.

//Sanırım bu neden önden gidip öldüklerini açıklıyor :D

Oyuncular harabelerin derinliklerine ulaştıklarında şaşkınlıklarını gizleyemediler. Kraliyet Mozolesinin girişi yeni görünüşlü ve açıkça efsunlanmış kapılar tarafından kapatılmıştı. Kapının üzerinde kırmızı bir akrep sembolü vardı ve okuyamadıkları bir dilde açıklamalar yazılmıştı.

Kapıların önünde taş bir sunak vardı.

"Kapılardaki açıklamayı okuyabilecek kimse var mı?"

Teros’un sorusuna karşılık büyücüler ve rahipler kapılara yaklaştılar. Eski dilleri, yazıları - kutsal sembolleri biliyorlardı. Ama kapının üzerindeki semboller hiçbirine ait değilmiş gibi görünüyordu.

Şanslarına Kızıl Kanatlar Loncasının en iyi büyücülerinden biri olan Shavron bu sembolleri tanıyordu.

"Bunlar Vanron yazısı."

"Büyücü dilinden nasıl bir farkı var?"

"Rünik bir alfabeyle yazılıyor. Büyücüler değil şamanlar tarafından kullanılır."

"Bu doğru. Biraz gizlilik sağlamak için bazı semboller deforme edilmiş. Zevkine öğrenmiştim, bir gün işime yaramasını hiç beklemiyordum."

"Hadi, oku şunu."

Shavron kapıdaki sembolleri dikkatle yorumlamaya başladı.

"Kraliyet Mezarının girişi ancak gerçekten saygı duyanlara açılır. Kral tüm hayatı boyunca akrepleri sevip onlara saygı duydu. Ancak 7 tane akrep heykelciği getirenler bu mezarın kapısından girebilir."

//Biri heykelcik mi dedi. Hepiniz Weed nerede diye endişe ediyordunuz değil mi? :D

Mezarın önündeki sunağın 7 tane kırmızı taşlı kaide bulundurmasının nedeni bu olmalıydı.

"Heykelcikler mi?"

Tüm kafile üyelerinin kafası karışmıştı.

Herkes gibi Teros da bir anlığına şok olmuştu, ama kısa sürede toparlanıp tüm lonca üyelerine bir mesaj geçti, sadece göreve katılanlara değil, tüm dünyadaki lonca üyelerine.

"Oymacı. Akrep heykelcikleri yapabilen bir oymacı bulun!"

* * *

 

Sıcak ve güneşli bir sabah vakti bir grup oyuncu Seraburg Kalesinin doğu kapılarından çıktı.

"Vauuv! Müthiş!"

"Bak, onlarda Pluto ve hatta Haisyns var..."

"Ve liderleri de Oberon!"

"Harika! Tekrardan Issız Diyarlara gidiyor olmalılar."

Seraburg Kalesinin etrafında avlanan oyuncular hayranlıklarını gizleyemiyorlardı. Böylesi zor bir maceraya katılmak rüyalarının tepe noktasında yer alıyordu.

"Çok kıskandım! Biz ne zaman böyle bir yolculuğa çıkabileceğiz?"

"Yakın zamanda değil. Gidelim, onlara katılabilmemiz için avlanıp seviyemizi arttırmamız lazım. Ancak 250. seviyenin üzerindeki oyuncuları kabul ediyorlar."

"Eh, gerçekten mi?! Merkez krallıklarda onlar gibi çok fazla insan olabilir, ama buradakileri toplasan 100 kişi çıkmaz."

"İşte bu yüzden seçkinler."

Böylesi bir heyecan yaratmış olan grup yollarına koyuldular. Uyum içinde yürüyorlardı, karşılaştıkları oyuncular onlara takdir ve hürmetle bakıyorlar, onları saygıyla selamlanıyorlardı.

Kısa süre sonra parti krallığın doğu sınırına erişti ve liderleri dur emri verdi.

"Şehirde kontrol etmiş olsanız da silahlarınızı ve ekipmanlarınızı tekrar kontrol etmenizi istiyorum."

Kendi emrine uyan Oberon, yere oturdu ve ekipmanlarını kontrol etmeye başladı.

Genellikle parti liderleri yüksek liderlik özelliğine sahip savaşçılardan seçilirdi. Böylesi bir adamın komutasında, herkes daha fazla deneyim ve stat kazanıyordu.

Issız diyarlar çok tehlikeli olduğundan, bu sefere öncülük etmek için şanı dillere destan olmuş Oberon seçilmişti.

"Sorun yok."

"Hazırlıklarımı bitirdim."

Her bir parti üyesinin rapor vermesini bekledikten sonra, Oberon onaylarcasına kafa salladı ve hareket emri verdi.

Roshenheim Krallığının doğu sınırında, diğer tarafta yaşayan canavarların istilasından krallığı koruyan bir set inşa edilmişti. Issız Diyarlara geçmek için basamaklardan setin üstüne tırmanmanız ve gizlenmiş dar merdivenlerden dikkatle aşağı inmeniz gerekiyordu.

"Vauuv! Böylesi bir yer..."

"Evet, göz alıcı bir manzara."

Avlanma partisine ilk defa katılan oyuncuların mutluluktan gözlerinin içi gülüyordu.

Ancak Oberon, Pluto ve Haisyns sadece hafifçe gülümsediler.

"Gidelim. Biraz sonra daha da nefes kesen bir şeyle karşılaşacaksınız..."

Bu üçlü partideki en deneyimli kişilerdi, daha önceden de Krallığı beş kezden fazla terk etmişlerdi ve onları sırada nelerin beklediğini iyi biliyorlardı.

Duvardan yeni inmiş parti birkaç adım atmıştı ki bir kurt sürüsünün saldırısına uğradılar. Ruhsuz Kurtlar 200. seviyenin biraz altındalardı ve sayıları yüzden fazlaydı. Hızla oyunculara doğru yaklaştılar.

Kurtlara sakince bakmakta olan Oberon emir verdi.

"Ne dikiliyorsunuz orda?! Bu sadece bir başlangıç! Büyücüler, saldırın!"

"Ateş topu!"

"Rüzgar Bıçakları!"

"Kutsama!"

Partideki 30 civarı kişi hızla bir biri ardına büyü icra etmeye başladılar. Çoklu elemental büyüler kurtlara hedeflenmişti, aynı anda pek çok canavarı yakıyor, kesiyor ve patlatıyorlardı.

"Guaaaaaaah!"

Komutan tüm gücüyle bağırdı. Bu bağırış Aslan Kükremesine* benziyordu ancak Azim yerine yakındaki oyuncuların Canlılığı ve Dayanıklılığını yükseltiyordu.

"Büyücüler kenardakilere ve uzaktakilere nişan alın! Savaşçılar, hücum!"

Tüm savaşçılar ve paladinler kılıçlarını ve gürzlerini çekip Oberon liderliğinde savaşa koştular.

"Zehirliler. Dikkat edin, sizi ısırmalarına izin vermeyin! Her biriniz canınıza ve mananıza dikkat etmelisiniz. Gerektiğinde büyücülere ve rahiplere doğru geri çekilin. Unutmayın, ölürseniz bu tamamen sizin hatanız olur."

Oberon emirler yağdırmaya devam etti.

Tehlikeli savaş başlamıştı. Canavarlar her yönden geliyorlardı, savaşçılarsa onların büyücülere ulaşmasına engel olmaya ve aynı zamanda canavarların ani saldırıları altında ölmemeye çalışıyorlardı. Gürzler ve kılıçlar ölümcül bir güçle saldıran kurtların bedenlerine iniyordu, rahipler oyuncuları iyileştiriyor, büyücüler durmaksızın büyü spamlıyorlardı. Takip eden dakikalarda parti dalga dalga canavar saldırılarını durdurdu ve onları püskürttü.

Sonunda, saldıran kurtların sayısı yarının altına düştüğünde, kurtlar sanki bir emir almış gibi kaçmaya başladılar ve ortaya çıktıkları kadar hızlı gözden kayboldular.

"Hülooğğ! Zafer!" - Yeni gelenlerden bazıları sevinçle çığlık attılar.

"Issız Diyarlara adım attığımız anda bunlarla karşılaştıysak acaba ilerde bizi neler bekliyor?" - diye sordu diğerleri.

Ancak bir cevap yoktu. Oberon sadece sakince onlara baktı ve konuştu:

//Ratel-nim’in pc bu noktada patlamış. Buradan itibaren çevirmeniniz bendeniz Şamil Çevik.

"Ellerinize sağlık. Büyücüler mana yenilesin diye biraz ara vereceğiz."

Kızgın bir savaşın ardından grup son savaş alanına yakın bir yerde konuşlandı. Bazı oyuncular kurtlardan arta kalan ganimetleri toplamaya gittiler.

“Bu postları ne yapalım?”

“Evet, et ve dişler?”

Buraya ilk defa gelen oyuncular her şeyi, bağdaş kurup oturmuş telaşsızca konuşan deneyimli oyunculara soruyorlardı.

“Toplarsanız bize ancak ağırlık olur, bırakın gitsin.” dedi Pluto.

“Doğru, post, diş ve geri kalanlar pek para etmiyor. İsterseniz hepsini kendinize alabilirsiniz.” Diye onayladı Oberon.

Ama bu sözlerden sonra kimse bunları toplamaya yanaşmadı ve çoktan almış olanlar da tecrübelilerin onaylayan bakışları eşliğinde bunları yere fırlattı.

“İleride bizi bekleyen değerli bir şeyler olmalı, bunlar sadece yer kaplayacak.”

Kısa bir aradan sonra grup eşyalarını toplayıp Issız Diyarlar’da ilerlemeye devam etti.

“Dikkatli olun, bizi nelerin beklediği az çok anlamış olmalısınız. Herkes birbirini kollarsa kimse ölmez.”

Grup dinlenme yerinden ancak 100 metre kadar uzaklaşmıştı ki ufukta siyah bir nokta belirdi. Gittikçe büyüyerek, inanılmaz bir hızla gruba yaklaşıyordu!

İlk fark eden okçular olmuştu.

“Canavarlar!”

“Yerlerinizi alın. Canavarlar yaklaşıyor!”

Son seferde olduğu gibi çabucak savaş düzenine girdiler, büyücüler ve rahipler savaşçıların arkalarına saklandı. Büyücüler büyülerini hazırlamaya başlarken rahipler de kutsamaları tazeliyorlardı, hırsızlar bıçaklarını çekip grubun içinde gizlenmişlerdi. Herkes gelenleri karşılamaya hazırdı.

Nihayet siyah nokta yeterince yakına gelince ne olduğunu anladılar.

“Ne?... Bu bir Ork!”

“Çok zayıf bir Ork…”

Küçük, bir deri bir kemik kalmış, üstü başı yırtık pırtık bir Ork gruba yaklaşıyordu.

“Chwiik!”

Tap-tap-tap…

“Chwiik!”

Her üç adımda bir garip sesler çıkarıyor ve sırtında devasa 3 sırt çantası taşıyordu.

“Daha önce bu bölgede hiç Ork yoktu…”

“O zaman bu nereden geliyor?

“Ve ne taşıyor?”

Küçük bir Ork seyahate çıkmaya ya da varını yoğunu toplayıp başka bir yere taşınmaya karar vermiş gibi bir manzara vardı önlerinde.

Gruptaki kimse daha önce böyle bir şeyi ne görmüş ne de duymuştu. Oldukları yerde dikilirken neler olduğunu anlamaya çalışıyorlardı, Ork yüzünü görebilecekleri kadar yakına geldi.

Çok yorgun gözüküyordu ama aynı zamanda gözlerinde büyük bir kararlılık görülüyordu.

“Chwiik!”

Grubun etrafından geniş bir yay çizerek dolaşmasının öncesinde ve sonrasında kuvvetli iki çığlık attı, bir saniye dahi hızını kesmemişti. Kimse bunu neden yaptığını anlayamasa da omuzlarında bir dağ taşırken her adımın onun için ne kadar zor olduğunu gören herkes ona sempati duymuştu.

Ve birden Ork’un gözleri parlamaya başladı ve grubun az önce terk ettiği dinlenme yerine koşmaya başladı! Koşarak oraya varınca da bir o yöne bir bu yöne etrafında volta atmaya başladı.

“Ne yapıyor?”

“Pes ettim. Bu çok garip.”

“Görünüşe göre delirmiş olmalı.”

Grup üyeleri hala oldukları yerde dikilip bu garip Orku izliyorlardı. Ve o da hala az önceki savaş alanında dolaşmaya devam ediyor, nereden geçse oradaki az önce almaya tenezzül edilmeyen savaş artıkları kayboluveriyordu. Sağ eliyle dişleri ve kürkleri, sol eliyle de kurt etlerini topluyordu.

Gözleri birden 10 günlük açlığın ardından ilk defa yemek bulmuş çakal gibi parlamıştı. 3 gümüş para bulmuştu!

“Chwi-i-ik!”

Bu beklenmedik parayı kapan Ork mutlu kahkahalar eşliğinde Rosenheim Krallığı’na doğru koşmaya devam etti.

 

* * *

 

//Geri geldim ben ratel :D

“Neredeyse vardık.” Weed sessizce mırıldandı.

Tabii ki bu Ork Weed’den başkası değildi.

Küçük Kharichwi’ye dönüştükten sonra Issız Diyarlar’ı koşarak geçmişti. Ama öncelikle dağların yakınındaki köylere uğramıştı.

İkna etmek için biraz uğraştıktan sonra hepsi ölümsüzler ordusuna karşı savaşta yer almayı kabul etmişlerdi.

"Orklardan hoşlanmıyoruz, ancak yaşayan ölüler kazanırlarsa, kimse hayatta kalamaz. Vatanımızı korumak için savaşa yanınızda katılacağız." Dedi ilk köydeki demirci. Yuroki Dağlarına doğru yoluna devam etmeden önce toplayabildiği kadar çok savaşçı toplamak istiyordu.

Bundan sonra aynı şeyi diğer köylerde de uyguladı.

İnsanları yaşayan ölülere karşı savaşmaya ikna etmek çoğunlukla zor değildi, asıl problem seyahat etmekti. Köyler Issız Diyarların her köşesine dağılmıştı ve Karichiwi tüm köyleri ziyaret etmek zorundaydı.

'İt gibi yoruldum...'

Her zaman en son hızında koşan Weed, büyük bir stres altındaydı. Kendini çok iyi disiplin etmiş bir insan olsa da bu büyük bir mücadeleydi ve Weed küçük bir orka dönüşmüş durumdaydı. Sırtında devasa bir ağırlık vardı, çantalarında çeşitli eşyalar ve küçük ama ağır bir ork heykeli vardı. Tüm bunlar yüzünden artık bacaklarını hissetmiyordu.

Birkaç gün önce daha iyi olsa da hala tam gücüyle ve bayağı etkileyici bir hızla koşuyordu. Elinden gelen son gücüyle tehlikeli canavarlardan kaçınmaya çalışıyordu! Böylesi bir ölüm yarışı Weed için çok heyecan vericiydi.

Hakkında pek bir bilgi bulunamayan Issız Diyarlar, oyundaki en tehlikeli on bölgeden biriydi. Kimse köşeyi döndüğünde nasıl bir canavarın kendisini karşılayacağını bilmiyordu ya da buralarda kaç tane zindan olduğunu.

Ama Weed buranın bir haritasına sahipti.

Haritada köyler ve kaçınılması gereken tehlikeli alanlar çok hassas bir şekilde işaretlenmişti. Ve dahası hepsiyle ilgili bilgilere yer verilmişti!

Weed tehlikeli alanları sıyırarak geçiyor ve yoluna devam ediyordu. İşte bu yüzden yolculuğu çok uzun zaman alsa da emniyet kemeri takmış kadar güvende oluyordu.

Diğer yandan, böyle bilgileri olmayanlar, eninde sonunda yanlış bir yere adım atıyor ve savaşarak ölüyorlardı. Bu toprakların tehlikeler konusunda bu kadar ünlenmesinin sebebi buydu.

Yolu bilmesine rağmen zamanı kısıtlıydı. Yaşayan ölülere karşı yapılacak savaş 20 gün içinde başlıyordu ve bu süre boyunca tüm hazırlıkları bitirip geri dönmesi gerekiyordu.

Hala tam gücündeyken dört nala koştu. Sıska Ork Karichwi tehlikelerle dolu Issız Diyarlar boyunca bir rüzgar gibi koşuyordu.

Weed günün 24 saati boyunca stres altındaydı, gezintiye çıkmış rastgele bir canavara denk gelmesi işten bile değildi. Hatta yemeklerini bile koşarken yiyordu. Sonuç olarak dayanıklılığı bitti ve hastalandı.

 

Bitkin Düştün.

Uzun süredir dinlenmediğin için gücün seni terk etti.

 

Dayanıklılık, Kuvvet ve Çeviklik statların düştü.

 

Dinlenmeniz öneriliyor. Eğer dinlenmezseniz bitkinlikten dolayı kendinizden geçebilirsiniz.

 

Yorgunluktan bayılmak ve ölmek için rastgele bir canavarın pençelerini beklemek. Aklına daha gülünç bir durum gelmiyordu. Kraliyet Yolunda yorgunluktan ölen ilk oyuncu olarak bir madalya falan alması lazımdı.

Bu mesajı okuduktan sonra Weed hiddetlenmişti.

"Yani şu ana kadar elimden gelenin en iyisini yapmıyor muydum?!"

Şu ana kadar hep yapabileceğinin maksimumunu yaptığı konusunda kendini kandırmıştı. Ve şimdi böyle bir mesaj alıyordu! O anda Kraliyet Yolunda cahilce kaçırmış olabileceği sayısız fırsat aklına geldi ve üzüntüyle bağırdı.

"A-a-a-a-a-ah!"

Ve sonra etrafı silip süpüren bir sağanak başladı.

O kadar güçlüydü ki sanki bir tanrı göğü delmiş ve yukarıdan su döküp yeryüzünü temizliyordu. Issız Diyarların her köşesinde yağmur yağıyordu. Kuru toprak yavaş yavaş suyu emdi. Solmuş çimler hayatla doldu.

Ve Weed koşmaya devam etti.

Başlarda bu onun için sıkıntı verici bir şey değildi, tam tersine serin su sadece onun fazla ısınmış bedenini soğutup rahatlatıyordu!

Ama ne kadar koşarsa koşsun, yağmur durmuyordu.

Ve sonra Weed ikinci bir sinir krizi geçirdi.

"A-a-ah! A-a-a-ah! A-a-a-a-argh!"

Yağmur 3 gün 3 gece sürdü. Yer, çamur birikintileriyle ve Weed'in yolunu kesen nehir büyüklüğünde sel yataklarıyla kaplıydı.

Weed bunlardan kaçınmak için büyük bir çaba sarfediyordu. Ne yazık ki bu yolculukta yalnızdı ve ona yardım edecek kimsesi yoktu, bu yüzden kritik bir hata yapamazdı.

Düzlükler çamurla dolu devasa bir bataklığa dönüşmüştü ki bu durum kısa bacaklı Orkumuzun seyahat etmesini güçleştiriyordu. Ve en kötü kısmı da dinlenmek için duramıyordu, çünkü yağmur bir an bile kesilmiyordu.

Isssız Diyarlardaki hava durumu çok ani ve dramatik değişimleriyle tanınıyordu. Kraliyet Yolundaki hava durumlarının değişimlerini gözleyen ve ilerleyiş yolunu çözüp hava tahminleri yapmaya çalışan pek çok websitesi vardı.

Ama Weed neredeyse hiç keşfedilmemiş bir bölgeden geçiyordu. Ve tabii ki bu bölgeyle ilgili yardımcı olabilecek bir harita yoktu.

"Kış... Kıştan nefret ediyorum! Chwiik! Yazdan da... Yazdan nefret ediyorum. İlkbahar ve sonbahar – bunlar en iyileri." - yürürken bir yandan da söyleniyordu.

Weed çoktan pek çok kez yere düşmüştü. Ancak her seferinde geri ayağa kalkıp yürümeye devam etmişti.

Yağmur devam ediyor ve ediyordu, git gide gücünü kaybediyordu. Üşütmüştü de.

"Sadece yorgunluk. Bunda kötü bir şey yok." - kendi kendini ikna etmeye çalışıyordu.

Zaman akıyordu ve acele etmesi lazımdı. Ama bedenine böylesine hor davranmanın da birtakım sonuçları vardı. Hızı daha da düştü, sırtındaki yük ağırlaştıkça ağırlaştı. Gözlerinin altında koyu renkli halkalar vardı ve yüzü fındık yeşilinden hastalıklı bir turkuaz rengine dönmüştü.

 

 

Ağır bir şekilde bitkin düştün.

 

Dayanıklılık yenilenmen durdu.

 

Canın aşamalı olarak azalacak.

 

Bitkinlikten bayılmaman için dinlenmeye başlaman şiddetle öneriliyor.

 

 

 

Weed su basmış düzlüklerin ortasında bayılmaya müsaade edemezdi. Çantasını aradı ve bulduğu şifalı otları üst üste ağzına atıp çiğnemeye başladı. Bedenini tekrar ayağa kaldırmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

Böyle bir vaziyette, sürekli kendini zorlayarak Rosenheim Krallığına 6 günde ulaştı. Daha detaylı söylemek gerekirse 7. günün şafağında Seraburg kalesinin surlarını görmüştü.

"Heykel Dönüşümünü İptal Et!"

Dizlerinin üzerine düşerken bağırdı, ancak çoktan insan haline geri dönmüştü.

Seraburg Kalesine ölmeden dönmüş olması bir mucizeydi. Issız diyarları geçmek Kraliyet Yoluna başladığından beri yaptığı en tehlikeli işti. Sadece tehlikeli canavarlardan dolayı değil, aynı zamanda yorgunluktan ölme tehlikesinden de dolayı böyleydi.

İnsana dönüştükten sonra Weed bir süre yerde oturdu ve boşluğa doğru baktı. Bedeni sonunda rahatlamıştı ve kendini tekrar hareket etmeye zorlayamıyordu.

//Acımayın lan, vurun abalıya.

Bu sırada insanlar onun yanından şehre gitmek için geçmekteydiler. Ve çoğu, özellikle kızlar, onu görmezden gelemiyordu!

"Neşelen..."

"Yaşa, amca. Umudunu kaybetme!"

//Çevirmeye devam et ratel, umudunu kaybetme T_T

"..."

Weed'in önüne birer birer küçük sikkeler düşmeye başladı. Paranın bu tatlı şıngırdamasını duyan Weed bir dilenci olmadığını* hiç çaktırmadı. Böylece önünde küçük bir para birikintisi oluştu.

//Dilenci değil miymiş? Allah Allah...

'3 gümüş ve 14 bakır.'

Okulda olduğu zamanlar vardı, yiyecek hiçbir şeyi olmadığı zamanlar. Hükümet tarafından verilen tek gelirlerini kız kardeşi için harcıyordu. Bu yüzden çoğu zaman tarihi geçmiş yiyecekler yiyordu. Böylesi şeyler yaşayan birisi için her kuruş bir hazine kadar değerliydi

"Uh-oh..."

Weed sonunda kendini ayağa kalkmaya zorladı. Bedeni tükenmişti ve bacakları hala titriyordu.

Bu Kraliyet Yolunun gereğinden fazla iyi yapılmış bir oyun olduğunu düşündüğü o zamanlardan biriydi. Sadece fiziken değil, psikolojik olarak da yorulmuştu. Durup dinlenmeden 7 gün koşmak herkesin yapabileceği bir şey değildi.

Ve eğer dört nala koşusunu kullanmasaydı çok daha fazla zamanını alabilirdi.

Weed şehir duvarlarına doğru kafasını salladı. Mapan'la merkez meydanındaki su fışkiyesinin* önünde buluşmak için sözleşmişlerdi.

//Fışkiyeyi kim kırdı ulan?

//Dn: Komik mi ?

Son zamanlarda Rosenheim Krallığında eskisine nazaran daha fazla insan vardı. Şimdiki nüfusu merkez krallıklardan hiç de az değildi.

Diğer uç krallıklar da Rosenheim Krallığının nüfusunun artmakta olduğu biliniyordu. Ve bunlar tabii ki devasa Sfenks heykeli sayesindeydi. Sadece iyileştirici etkisi yoktu, belirli statları da arttırıyordu. Aynı zamanda çevredeki yaratıkları avlamayı kolaylaştırıyordu.

Tabii ki, bu durum çok uzun süre böyle kalmayacaktı.

'Diğer krallıklar kendi heykeltıraşlarını, ressamlarını ve diğer sanatçılarını tuttuklarında bu durumun etkisi ortadan kalkacak.'

Sfenks heykeli sayesinde pek çok oyuncu oymacılık mesleğini seçmeye başlamıştı. Ve zamanla diğer krallıklarda da iyi eserler ve şaheserler ortaya çıkacaktı ve Rosenheim Krallığı bu avantajını kaybedecekti..

"Weed! Buradayım."

Derin düşüncelere dalmış olan Weed, Mapan'la buluşacağı merkezdeki meydana geldiğini fark etmemişti. Mapan kollarını sallıyor ve arkadaşının dikkatini çekmeye çalışıyordu.

"Vauuv! Uzun zaman oluyor. İşte, istediğin her şeyi aldım."

Mapan, gerçek bir tüccar gibi her şeyi çoktan hazırlamıştı.

"İki milyon gümüş ok, gümüş bazı silahlar ve 60,000 silah dövmeye yetecek kadar gümüş."

10 vagon dolusu eşya ediyordu.

"Olabildiğince ucuz almaya çalıştım. Sonunda hepsini toplamam 65.000 altın tuttu. 70 bin altında anlaştığımızı biliyorum ancak 65 bin ödemende sıkıntı yok. Faturalarını göstermemi ister misin?" - Mapan konuşmayı dikkatle bitirdi.

Dürüst olmak gerekirse Weed’e minnettardı, çünkü onu Pale’in partisiyle ve Geomchilerle tanıştırmıştı ki bu onun para kazanmasına çok yardımcı olmuştu. Bunun yanında, bu anlaşma onun ticaret yeteneklerini arttırmasını da sağlamıştı.

Yani böylesi büyük bir işte iskonto yapması gerekeceğini ya da parayı vadeli alabileceği tahmin ediyordu.

Ancak Weed kafasını salladı.

"70 bin. Nakit ödeyeceğim."

"Voah! Walla mı?"

Mapan Weed’in kirli çıkı olduğunu biliyordu ama bu kadar da zengin olmasını beklemiyordu. Ancak sonra kafasına dank etti ve endişelenmeye başladı. Eski dostu Weed iyi bir neden olmadan parmağını bile kıpırdatmazdı.

Ve aynı beklediği gibi, Weed devam etti:

"Ama ancak sana söylediğim yere teslim ettikten sonra. Varış noktanda sana tüm ödemeyi nakit olarak yapacağım."

"..."

Mapan rahatlayarak iç çekti.

Hala kendini şanslı sayıyordu. Sonuçta Weed 10 araba yükü kendisi taşıyamayacağından yükleri götürmesi gerekenin kendisi olduğu açıktı.

"Peki nereye teslim etmem gerekiyor?"

"Issız Diyarlara."

"..."

"Daha spesifik olmak gerekirse Yuroki Dağlarına."

"..."

"Ve bu teslimatı 10 gün içinde yapman lazım."

"Lanet!"

Mapanın sinirli olduğunu söylemek durumu hafife almak olurdu! Weed ona karşı son kozunu oynamadan hemen önce, Mapan Weed’in yüzüne doğru patlamak üzereydi. Issız Diyarlar Haritası! Bununla herhangi birisi tehlikeli alanlardan sakınabilir ve gideceği yere güvenle yolculuk edebilirdi.

Ve Mapan’ın kabul etmekten başka bir seçeneği yoktu. Bununla beraber...

'Sürgünler köyü... Bu ticaret yeteneklerimi arttırmam için muhteşem bir şans!'

Daha önce hiçbir tüccarın uğramadığı bir yerleşim biriminde iyi anlaşmalar yapmak, Mapan’ın ticaret yeteneklerini epey arttıracak ve bir ton para kazandıracaktı.

Şöhret ve servet hırsı zihnini esir almıştı.

"Allaha emanet ol. Yolcu yolunda gerek."

Weed’e aceleyle veda ettikten sonra Mapan aceleyle yük arabalarını kontrol etti ve hızla Issız Diyarlara doğru yola koyuldu.

Weed başka bir rota seçti. Kilisenin portalından geçmenin azami yük sınırlamaları vardı, bu yüzden Weed’in ihtiyaçlarını karşılamıyordu. Aynı zamanda ziyaret etmesi gereken başka sürgün köyleri de vardı. Bu nedenle bazı dükkanları hızla ziyaret edip hazırlıklarını tamamladı. Ardından at satın alabileceği ahırlara gitti ve şehir kapılarına doğru yöneldi.

* * *

 

Seraburg’un ana meydanı aniden ışıldayan bir portalın ışığıyla aydınlandı. Portaldan Seraburg’a iki oyuncu gelmişti

Kızıl elbiseli bir güzellik ve kel bir keşiş*.

//Coni iz det yuu

Keşiş "Burada bir oymacı olduğunu mu söylüyorsun?" - diye sakince sordu ona eşlik eden kadına.

"Evet. Hiç forumları okumuyor musun? O heykelin yapımıyla ilgili devasa bir cümbüş var...."

"Hmpf! Sanki yapacak daha iyi işlerim yokmuş gibi. Bu boktan krallığa* gelmiş olmamız bile yeterince acı! Eğer o lanet olası görev için olmasaydı..."

"Ha-ha. Sakinleş. Yakında görevi bitireceğiz ve içeri girdiğinde istediğin şeyi alacaksın."

//Genşler pis keşiş bizim ana yurdumuz olan Rosenheim’a hakaret etti. Lanet olasıca batılılar!

Psyche ve Mako şehirde dolaşırken birbirleriyle konuşuyorlardı. Psyche gösterişli kızıl kadifeden bir cüppe giyen kızdı ve Mako da sarı keşiş giysileri giyen (lanet olası bir) keşişti.

"Hmmm... Bu insanlar..."

"Bir cadı ve bir aziz."

"Rosenheim’da ne işleri var?"

//Geldikleri gibi giderler...

Çevreden geçenler, alışveriş yapanlar, satıcılar, herkes onlar hakkında konuşmaya başlamıştı. Bu iki oyuncu Kraliyet Yolunun Şeref Lİstesindeydi ve oyundaki çoğu kişi tarafından tanınıyorlardı.

Psyche ve Mako, böyle tepkilere alışkın olduklarından kendilerine dik dik bakan insanları pek umursamadılar. Güçlerini sergilemiyor bile olsalar, onlara bakan her oyuncu onların yapamayacağı bir şey olmadığı hissine kapılıyordu.

"Psyche, eskiden oynadığımız oyundaki herifi hatırlıyor musun?"

"Ha?"

"O adamın şimdilerde ne yaptığını çok merak ediyorum."

"Mako, yine Weed denen o adam hakkında mı konuşuyorsun?"

"Evet. O p*ç hakkında. O beni geçen ve beni aşağılayan tek kişiydi."

Büyü Kıtasını oynayan en iyi oyuncuların çoğu şimdi Kraliyet Yolu oynuyordu. Ve çoğunun gözleri Weed’i arıyordu.

Daha 1 2 yıl evvel Büyü Kıtasının kadim ve toz tutmuş sırları onun sayesinde keşfedilmişti. Weed her zaman en tehlikeli zindanlarda tek başına avlanıyordu ve şöhreti her şeyi, herkesi aşmıştı.

Mako ve Psyche, diğer pek çoğu gibi onun ayak izlerini azimle takip etmişlerdi. Pek çok kez onun avlanışını uzaktan izleme fırsatı bulmuşlardı ve gördükleri şey saçma bir şekilde huşu vericiydi, o her savaşında sanki hayatı buna bağlıymış gibi savaşıyordu.

Bir zindana girdiğinde içerideki son canavara kadar öldürüyordu. Oyunun en zor canavarlarına karşı savaşırken son derece vahşi ve bir o kadar da etkiliydi. Oyuncular onun her vuruşunda bir can alışını heyecandan titreyerek izliyorlardı.

O zamanlar Weed; asla vazgeçmeyen, hep daha ileri giden, savaşan ve kazanan, oyundaki en tehlikeli ve en başarılı oyuncu sayılıyordu. İşte bu yüzden herkes ona Karanlık Şövalye diyordu.

//Ben de titremedim değil hani :D

Psyche ve Mako doğu kapılarına ulaşmıştı.

"Elimizdeki bilgilere göre, oymacı en son buralarda gözükmüş."

"Bu o!"

Psyche ata binmiş olan Weed’i işaret ediyordu.

Son 7 günde çektiği onda dertten sonra Weed kendini biraz şımartabileceğine karar vermişti..

Issız Diyarlarda ufak tefek yılkı atları vardı ancak sadece Şövalyeler ya da Paralı Askerler gibi birkaç sınıf atları evcilleştirebiliyordu. Onlar atların daha hızlı koşmasını da sağlayabiliyorlardı.

Ama Oymacıların atlarla ilgili yetenekleri yoktu. Düşününce Druidler ‘Kurt Ruhu’ kullanabiliyorlardı ve ozanların da kendi şarkıları vardı. Ama oymacılar...

'Meslekler, ancak sıkı çalışma sayesinde gelişebilir.'

Weed, ancak Issız Diyarlar boyunca koştuktan sonra Oymacılık mesleğini gerçekten anlayabilmişti.

'Hya! Hadi ne kadar hızlı koşabildiğini görelim!'

Atını tırıstan dörtnala geçirecekti ki iki oyuncu yolunu kesti. Kırmızı cüppeli bir karı ve kel bir keşiş. Ona öfkesini gösterme fırsatı vermeden, avrat* sordu:

//Saat 6 ne bekliyonuz…

"Sen oymacı mısın?"

"Evet… Mesleğim bu, benden ne istiyorsunuz?" - Weed temkinle sordu.

Emrivakileri sevmezdi ve onlar için ayıracak zamanı yoktu.

Psyche hafifçe gülümsedi ve devam etti.

"Bu haklı olduğumu gösteriyor. Piramidi yapan sendin. Bizim için akrep heykelcikleri yapabilir misin, oppa*?"

// İzleyin ve kafayı yiyin garanti veriyorum. Çoğu Koreli erkek egyo yapan kızları içten içe öldürmek istiyormuş. Bizim Weed’imize afrodit gelse egyo megyo sökmez.

https://www.youtube.com/watch?v=sZxNfJMpr4g

// Bu da Beyniniz daha iyi yansın diye (saat 6:30 oldu):

youtube.com

"Korkarım yapamam. Sanırım zamanında benden heykelcikler aldınız, fakat artık hediyelik eşya yapmıyorum."

Weed’in birkaç gümüş sikke için harcayacak zamanı yoktu, bu yüzden yalan söylemeye karar verdi. Her zaman 3-4 hediyelik eşya satabilirdi ama şimdi önünde bekleyen çok önemli bir görev vardı ve görevin sonunda güzel bir ödül almayı umuyordu.

"Ama acele bir işimiz var. Bize yardım edemez misin?"

"Üzgünüm, ama bu imkansız. Başka bir heykeltıraşa sorun."

Weed kesin bir biçimde reddederek konuşmaya devam etmek istemediğini gösterdi.

Ama Psyche, durumun yanlış yöne doğru gitmekte olduğunu anlamıştı ve Weed’in eline küçük bir değerli taş bıraktı.

"Çoktan diğer oymacılarla konuştuk. Bizim işimizi ancak orta düzey bir oymacının görebileceğini söylediler. Sadece böyle bir oymacı ihtiyacımız olan şeyi bize verebilirmiş."

Ne yazık ki Weed için durumlar daha da karmaşıklaşıyordu, kolayca gitmesine izin vermeyecekleri aşikardı.

"Yetenek seviyem o kadar da harika değil, bunla beraber biraz acelem var."

"Bunun zor bir iş olduğunu biliyoruz. Bu nedenle bize yardım edersen o taş senin olacak."

Işıldayan kan kırmızı yakut Weed’in tüm dikkatini çekmişti. Daha önce de değerli taşlarla çalışmıştı ve taşın yaklaşık değerini kestirebiliyordu.

'Bunu 400’e okutabilirim. Ya da biraz emek verirsem 500 bile olabilir..'

70 000 altını tek seferde harcamak onun alışıldık açgözlülüğünü daha da keskinleştirmişti.

Weed hızla atından indi, ışıltılı bir gülümsemeyle konuştu:

"Bana biraz zaman verirseniz, hemen şimdi yapabilirim. Bana güvenebilirsiniz!"

Psyche ve Mako birbirlerine kafa karışıklığı içinde baktılar.

Yakuttan bahsettikleri anda oymacının tavrı 180 derece değişmişti! Hatta daha genç gözüküyordu! Oyunda daha önce hiç böyle bir davranışla karşılaşmamışlardı.

"Yedi tane heykelciğe ihtiyacımız var. Şimdi başlayabilir misin?"

"Hmm... yedi tane?"

"Senin için çok mu fazla?"

Psyche ona endişeyle baktı. Weed ona üzgün bakışlarla cevap verdi.

"Bildiğiniz gibi, ben bir sanatçıyım. Sanat’a değer veririm, bu yüzden bir oymacı oldum. Benzer heykeller üzerinde çalışırken bile orijinalliklerini korumak zorundayım. 7 farklı akrep heykel yapmak için özel teknikler kullanmalıyım." (Bullshit)

Weed, bunları dünyanın en dürüst adamının kristal berraklığındaki gözleriyle söylüyordu. Dışarıdan kendini sanatına adamış kutsal bir insan gibi görünüyordu. Böyle işlerde oldukça deneyimli olan Weed, inanılmaz bir rol kabiliyetine sahipti.

"Oh! Bunu hiç düşünmemiştim. Durum buysa bize heykelcikleri yapman karşılığında 2 taş alacaksın. Heykelcikleri bu malzemeden yapabilir misin?"

Psyche yedi tane kırmızı taş çıkarttı. Bu sırada etrafa tedirgin bakışlar atıyordu.

Keşiş elini kılıcının kabzasına koydu. Eğer şüpheli bir hareket hissederse oymacıdan hemen kurtulacaktı.*

//Tavuk kesiyo sanırım keltoş...

Ama Weed taşlara sadece bakıyordu.

'Bunları kesmek için kesinlikle orta düzey oymacılık yeteneğine ihtiyaç var. Zahab’ın Bıçağı ile onlar üzerinde kolayca çalışabilmem lazım.'

Şüphesiz diğer oymacıların işi almak istememelerinin sebebi bu materyallerle başlangıç düzeyi bir yetenekle çalışmanın çok tehlikeli olmasıydı.

"Tabii ki yapabilirim. Sadece biraz bekleyin, size dünyadaki en iyi akrepleri yapacağım."

Weed rahatlamıştı ama olağanüstü odaklanmış görüntüsü değişmemişti ve çalışmaya başladı. Genelde o çalışırken meraklı oyuncular onu izlemek için toplanırlardı, ama bu sefer Psyche ve Mako istenmeyen ilginin hedefini saptırıyordu.

"Hey, Mako..."

"N’ooldu, Psyche?"

"Onun da bu oyunda olabileceğini düşünmüyor musun? Weed’den bahsediyorum."

Oymacının yetenekle işleyen elleri hiçbir şey olmamış gibi işe devam etmeden önce bir anlığına dondu.Bu alışılmadıktı, koca dünyada birileri tam önünde ondan bahsediyorlardı. Bahsettikleri kişi aynı rumuzu kullanan başka biri olmalıydı.

"Hmmm. Kuvvetle muhtemel. Büyü Kıtasındaki hesabını satıp bu oyuna geçtiğini duymuştum. Sadece bu oyunu oynamadığı, aynı zamanda Freya Tarikat’ı için bir paladin olduğuna dair bir söylenti var. Tabii ki böyle şeylere çok güvenmemek lazım, ama..."

"Ne yani, hatalarının farkına varıp daha aydınlık bir yol mu izlemeye karar verdi? Bir ölüm tanrısı gibi yoluna çıkan her şeyi, herkesi biçen Karanlık Şövalye iyiliğe teslim mi oldu?!"

Weed'in elleri hafiften titremeye başlamıştı. Yüzlerine gizlice bir bakış attı.

Mako kısık sesle ekledi:

"Onunla karşılaşmayı çok istiyorum..."

"Biliyorum, Mako. Bu oyuna 2 yıl önce başladığından beri Büyü Kıtasında Weed’i öldürememenin pişmanlığını taşıyorsun."

"Evet… diğer herkesin en güçlü olarak çağırdığı birini ezerek en güçlü olmak istiyorum."

"Seni anlıyorum. İddiaya varım ki Büyü Kıtasında az çok başarılı olmuş her oyuncu senin istediğinin aynısını istiyordur."

"Emin ol ki öyle! En tepedekini indirmek. Onun pozisyonunu alıp onu aşağılamak istiyoruz. Umarım onunla karşılaşırım. Hayır, onunla mutlaka karşılaşacağım! Bu kıta çok büyük olabilir, ancak bir gün yollarımız kesişecek."

"Peki onu bulduğunda ne yapacaksın?"

"Oh, onu mutlulukla karşılayacağım. Bu büyük bir zevk olacak. Ho-ho-ho!"

Psyche ona alaycı bir gülümsemeyle baktı.

"Aynı benim gibi düşünüyorsun. Onu bulduğumda onu mutlulukla karşılayacağım."

"Aynen. Onu en azından bin defa öldürmemiz lazım."

Weed'in elleri o kadar hızlanmıştı ki çıplak gözle zar zor görülebiliyordu. Ancak Zahab’ın Bıcağı zaman zaman ışıldıyordu.

"Oymacı, bu kadar acele etmene gerek yok..."

"Hayır..."

Weed heykelcikleri olabildiğince hızlı bitirdi ve onları Psyche’ye gösterdi.

"Harika bir iş çıkardın."

Memnuniyetle kafa salladı, ona vaat ettiği ikinci yakutu verdi ve Mako’ya döndü.

"Sonunda dönebiliriz."

"Evet, acele edelim."

Mako ve Psyche oymacıya veda ettiler ve dönüp uzaklaşmaya başladılar.

Yeterince uzaklaştıklarında, Weed rahat bir nefes aldı.

'Fyuv! Cidden kimseye Büyü Kıtasında oynadığımı söylememem lazım.'

Şöhreti ne kadar büyükse, ona karşı duyulan haset de bir o kadar büyüktü. Sonuçta ona saldıran herkesi acımadan biçmişti.

Daha önceden Psyche ve Mako’yu duymuştu. Ama sanal gerçeklik sağ olsun burada insanların yüzlerini görmeniz mümkündü, onlar gelecekteki en azılı düşmanları olabilirlerdi.

//Saat 8: 30 ve bölüm iz ovır.