Legendary Moonlight Sculptor - LMS 7.9 - Şeref Listesi Seferi

---

 

Çevirmen: Ratel

 

Merkez kıtadaki loncalar kıyasıya bir bilgi savaşına başlamışlardı.

 

Akrep Kral’ı ve de kıtadaki aşırı sıcaklıkları düşürecek şeyleri araştırıyorlardı.

 

Büyücüler, Soylular ve Bilgeler eski kitaplardaki mitleri ve efsaneleri barındıran kütüphanelerde buluşuyorlardı.

 

Sonra Barbarların köyünde bir ipucu bulundu.

 

"Kıtanın Kuzeyindeki Ederun Köyü gözden kayboldu. Köyün sunağında, imanlılar arasında nesillerdir aktarılan sıcaklığın yok olacağını söyleyen bir efsane var. Edereun’la ilgili yeni bilgilerin bana rapor edilmesini istiyorum."

 

Edereun köyü kaybolmuştu!

 

Tarihi kayıtlarda, Kaldeath Krallığında bir yerlerde olduğu söyleniyordu.

 

Kaldeath Krallığının kuzey bölgelerinde, uzun süredir tam anlamıyla donmuş bir yer vardı. Edereun ve birkaç köy daha haritada listelenmişti.

 

"Bunu zaten biliyorum."

 

Her loncanın liderleri için bir amaç belirmişti.

 

Kıtanın en soğuk bölgesine git ve Edereun köyünü ara!

 

Eğer diğer loncalardan biri Kızıl Kanatlar Lonca’sını çöküşe sürükleyen görevi çözerse, çok büyük bir prestij kazanacaktı.

 

Bununla beraber, başka planları da vardı.

 

'Bu fırsattan istifade ederek kuzeyin ilk öncüleri olabiliriz.'

 

Kuzeyde bol bol görev vardı. Eğer avlanma bölgelerini ele geçirip güvenceye alabilirlerse, loncalarının itibarı büyük oranda artmış olacaktı.

 

'Kuzeyde çok görev var. Avlanma alanlarını ele geçirip loncamızın etki alanını büyütebiliriz.'

 

'Loncamızı büyütmek için harika bir fırsat!'

 

Merkez Kıtadaki Loncalar toprakları sahiplenmek için savaşıyorlardı.

 

Kaleleri, şatoları ve hatta avlanma bölgelerini ele geçirirken büyük sorunlar yaşıyorlardı!

 

Ama kuzeyin keşfiyle elde edilecek güç bu dengeyi bozabilirdi.

 

Bazı lonca liderleri loncalarının gitmek istemeyenleri zorlamadan Kuzeye keşif seferine çıkacağını duyurmuştu.

 

Kuzey’in Kolonileşme Çağı başlamak üzereydi.

 

* * *

 

Karanlık Oyuncular Tavernası.

 

Kızıl Kanat Loncasının başarısız görevine katılması için tutulan bir grup yüksek seviye oyuncu bir araya gelmişti. Bir süredir durgunluktaydılar, ancak şimdi tekrar aktif olmuşlardı.

 

Birçok lonca onları Kuzey’e giden seferde kiralamak için onlarla görüşmeye geliyordu.

 

Yüksek seviyeli bir oyuncu olmak iyi savaşacağınızı garantilemiyordu. Aynı zamanda tecrübeli olmak ve yeteneklerini en iyi şekilde kullanmayı bilmek gerekiyordu.

 

Karanlık Oyuncular, her tür savaşta hayatta kalmak için yeteneklerini nasıl kullanmaları gerektiğini biliyorlardı. Aynı zamanda, aldıkları paraya karşı sorumluluk duyuyorlardı ve diğer paralı askerlerden daha iyi hizmet etmeye uğraşıyorlardı.

 

"Söylediğimi yap! Sana gitmen söylenmeyen yerlere gitme."

 

Keuu. Sorun yok sanırım.

 

"Yüksek seviye bir görevde boş yere öldüm ve bu yüzden insanlar benden nefret ediyor."

 

"Tamam anladım, dur artık."

 

Günün sonunda, Volk artık karısını dinlemeye katlanamamaya başlamıştı.

 

Başka birçokları da Kızıl Kanat Loncasını A rank görevlerinde takip ederken ölmüştü!

 

Bu onlar için kötü bir iş olmuştu, sadece iki seviye kaybetmemişlerdi, yetenekleri de gerilemişti.

 

Karanlık Oyuncular bu olayda çok büyük bir itibar kaybı yaşamışlardı.

 

Ancak, Volk bir bahane sunarak konuştu:

 

"Yine de bu işten para kazandık. Şu ana kadar toplam 110,000 altın oldu."

 

"Bu hayatınla karşılaştırıldığında pek de değerli değil. Öldüğünü düşünmek beni hala üzüyor."

 

"Sen...!"

 

Volk'un gözleri ani bir duyguyla doldu.

 

"Ben de senin için aynı şekilde hissediyorum."

 

"Canım."

 

Volk onun ellerini sevgiyle tuttu. Aniden Darelyn’in aklına bir düşünce geldi ve sordu.

 

"Kocacım, hiç ekipman kaybetmedin, değil mi?"

 

"Tabii ki hayır. Rastgele bir dükkandan alınmış ucuz ekipmanlar giyiyordum. Mekân tehlikeli görünüyordu, bu yüzden tedbir almıştım."

 

"İyi yapmışsın."

 

Karanlık oyuncular görev esnasında ölme ihtimalleri yüksekse hep  yanlarında taşıdıkları yedek giysilerini giyerlerdi. Öldüğünüz zaman ancak o anda üstünüzde olan ekipmanları kaybedebiliyordunuz.

 

Bir Karanlık Oyuncu her zaman ekipmanlarına ikinci bir vücut gibi davranırdı.

 

Bir adam onlara yaklaşırken Volk ve Darelyn dinleniyordu.

 

"Bir görevim var. Dinlemek ister misiniz?"

 

Volk adamı kafasıyla nazikçe onayladı.

 

"Dinleriz. Ancak kabul edip etmeyeceğimize bize görevi anlattıktan sonra karar veririz."

 

"Elbette. Ben Soğuk Güller Loncasından geliyorum. Loncamız Kuzey Kıtasını araştırmak için şansını deneyecek. Seviye gereksinimi 320 ya da üstü. Ücret 40,000 altın."

 

"Ücret bayağı cömertçe."

 

Bir adam bundan şikayet etmemeliydi.

 

"Evet. Karanlık Oyuncu ücretleri son zamanda artışta. Ederun’da ya da başka bir kasabada önemli bir görev bulursak, bunun için fazladan para alacaksınız."

 

"Saygısızlık etmek istemem, ancak Soğuk Gül Loncasının fazladan yardım olmadan bir keşif seferine çıkmaya gücü yetecek mi ki?"

 

Soğuk Gül Loncası merkez kıtada ilk 40’a girecek orta-büyüklükte bir loncaydı. 4 Kaleleri vardı ancak bunlar pek de uğrak yerlerde değildi.

 

Dahası loncaya liderlik eden Oberon adında yufka-yürekli bir cüce savaşçıları da vardı, orta-sıralardaki loncalar içinde bayağı iyi durumda sayılırlardı.

 

Volk bu konuda endişeleri olsa da adamın görevini kabul etti.

 

"Tabii ki sadece biz olmayacağız. Loncamızın müttefikleri ve halk arasından bazı insanlar da bizimle beraber geliyor. Bu Kuzey Kıtasına yapılan ilk keşif seferi olacak, bu nedenle bilgi toplamak için başkalarından daha hızlı hareket edip, daha hızlı çalışmalıyız."

 

"O zaman çok sayıda insan olacağını varsayabiliriz."

 

"Bu doğru. Bu fırsatı değerlendirip Kuzeydeki kasabaları ve krallıkları keşfetmek istiyoruz. Kuzeyde halen keşfedilmemiş çok büyük alanlar var. Bize katılmak ister misiniz?"

 

Darelyn Volk’u koluyla hafifçe dürttü.

Koşullar hiç de fena sayılmazdı.

 

Karanlık oyuncular aşırı kontrollü hayatlar yaşıyorlardı. Aslında yalnız seyahat etseler, çok daha tehlikeli bölgelere gidebilirlerdi.

 

Oraya ilk varanlar olmak için tutkuyla ilerlemeye devam etmeleri ve pek çok risk almaları lazımdı.

 

Kuzey Kıtasının Öncüleri!

 

Yeni avlanma alanları ve görevler onların tutkularını tatmin etmek için yeterli değildi.

 

Volk ve Darelyn görevi kabul ettiler.

 

* * *

 

Weed ve grubu Horom dağından inerek Karanlık Elflerin kalesine geri dönmüştü.

 

Horom Dağına çıkarken topladıkları epikleri ellerinden çıkarmak istiyorlardı.

 

Surka Karanlık Elf Granbell’i neşeyle dinledi.

 

"Gerçekten Horom Dağının zirvesine çıkabildiniz, bu çok etkileyici. Sana iyi bir avlanma alanı söylememe izin ver. Hiç karaka ormanını duymuş muydun?"

 

"Hiç duymadım."

 

"Buradan bir günlük yürüyüş mesafesinde. Orada farklı seviyelerden canavarlarla karşılaşabilirsin. Orada bir canavar bolluğu var, pek çok yönden iyi bir avlanma sahası. Ve eğer Kral Yılan boss’u öldürürseniz inanılmaz bir yere geçiş yapmaya hak kazanacaksınız."

 

"İnanılmaz bir yer mi?"

"Yaşayan Ölü Lejyonunu duymuş muydun?"

 

Granbell sesini alçalttı.

 

Granbell Karichwi’nin dönüşüm büyüsü kullanan Weed olduğunu bilmiyordu.

 

"Yaşayan Ölü Lejyonu çok güçlüydü."

 

Surka Weed’in gözlerini gördü ve cevap verdi. Weed’in onlarla ilişkisi vardı ve Granbell’i ilgiyle dinliyordu.

 

Granbell şişinmeye başladı.

 

"Yaşayan Ölü Lejyonu güçlüydü ancak Karanlık Elfler kadar güçlü değildi. Elemental Büyüde ve Okçulukta kimse elimize su dökemez! Karanlık Elfler’in başarılı olduğu pek çok konu var!"

 

"Evet, tabii ki."

 

"Yaşayan Ölüler büyük bir kaos’a neden olup yok olsalar da Liç Shire’ın zindanı yerli yerinde duruyor. Liç Shire’ın içeride ne gibi hazineler bıraktığını kim bilebilir."

 

"Hazine mi?"

 

"Bu kesin değil. Ancak bu gidip kontrol etmek isteyeceğiniz bir şans, öyle değil mi? Şu anda Karanlık Elf savaşçılar zindanın girişinde toplanıyorlar."

 

Yaşayan Ölü Lejyonuna ev sahipliği yapmış büyük zindan!

 

Granbell onların önüne büyük bir avlanma imkanı koymuştu.

 

Böylece Rosenheim Krallığı Askerleri, Freya’nın Rahipleri, Weed ve partisi; Karaka Ormanı’na doğru yola koyuldular.

 

Granbell’e göre Yuroki Dağlarında çeşitli tipten canavarlar rastgele olarak ortaya çıkıyordu. Ancak, Weed son zamanlarda karşılarına çıkabilecek canavar tiplerine karşı oldukça aşinalık kazanmıştı.

 

Weed oraya Rosenheim Krallığının askerleriyle ve yoldaşlarıyla birlikte avlanmaya gitmişti, sadece seviye atlamak istiyordu. Askerlerle partisinin seviyeleri biraz farklı olsa da bu büyük bir problem değildi.

 

Her şekilde, en güçlülerden biri olmak uzun bir yoldu. Askerlerle birlikte avlanırken zanaat yeteneklerini geliştiriyordu.

 

Ancak birkaç gün sonra, Becker, Buren ve Hosram ona yaklaştılar.

 

"Komutanım, vatanımıza geri dönmek zorundayız."

 

"Rosenheim Krallığından çok uzaklardayız. Ordumuzdan bu kadar uzun süre ayrı kalamayız."

 

Weed’in onlarla ilişkisi ne kadar yüksek olursa olsun, bu askerleri krallıktan tamamen koparması imkansızdı. Şimdi Yaşayan Ölü Lejyonu görevi bittiğine göre, Krallıklarına geri dönmek istemeleri çok doğal bir şeydi.

 

Freya Klisesi de rahiplerini özlüyordu.

 

'Onları benimle tutmak için itibar puanlarımı kullanamamam çok yazık.'

 

Weed Rahiplerle ve askerlerle birlikte mağaradaki ışınlanma kapısına doğru yola koyuldu. Yoldaşları Karaka ormanında kalıp avlanmaya devam etmeyi tercih ettiler.

 

"Serabourg Kalesi."

 

Işınlanma kapısı Rahipler tarafından açıldı.

 

Mağaranın içi aniden ışıkla doldu, ışık gittikten sonra geriye hiçbir şey kalmamıştı.

 

Weed, askerler ve rahipler Rosenheim Krallığına ışınlandığında şehir merkezindeki çeşmenin yanında ortaya çıkmışlardı. İnsanların ilgisinin merkezinde olmaktan kaçamayacakları bir yerde.

 

"Krallık Askerlerine benziyorlar. Kraliyet Şövalyeleri."

 

"Bu insanlar nereden geliyorlar?"

 

"Onlar Freya Rahipleri."

 

"Ne görevinden geliyorlar?"

 

Weed insanların dikkatini çekmişti, şansına sıkıntılı durumlar oluşmadı.

 

Kraliyet Şövalyeleri ve Korumaları hızla dışarıya çıktılar.

 

"Majesteleri sizi bekliyorlar."

 

Şövalyelerin rehberliğinde, Weed sarayın içine girdi. Bir kez daha Sarayda Kralla görüşüyordu.

 

Rosenheim’ın yaşlı Kralı vefat etmişti. Yeni Kral tahta geçmişti. Kralın en büyük oğlu Arşidük Winston onun yerini almıştı.

 

"Sen rahmetli Kralımızın mozolesini yapan Oymacı Weed’sin."

 

Kral Winston'un gözleri çok keskindi. Taht Odasının içinde pek çok soylu ve Şövalye vardı. Kral Winston’un savaşçı bir yapısı vardı. Düşmanları olan Brent Krallığına karşı Krallığın ordusunu zenginleştirmeyi ve güçlendirmeyi planlıyordu.

 

Bu niyeti son zamanda yaşanan birkaç olayda açıkça görülebiliyordu. Weed Karanlık Oyuncular Birliğinden veri toplamıştı. Weed yeni tahta geçen Rosenheim Kralıyla ilgili olabildiğince fazla şey okumaya çalışmıştı.

 

Weed Kralın önünde yere diz vurdu.

 

//Böyle oluyor.

 

"Evet. Majesteleri."

 

"Birkaç Kraliyet askerini ve Kraliyet Şövalyesini ödünç aldığını duydum. Bu doğru mu?"

 

"Öyle, Majesteleri."

 

"Ancak, askerlerimiz uzun bir zaman boyunca burada değillerdi. Askerleri ve Kraliyet Şövalyelerini ne tür bir iş için Krallıklarından uzaklara götürdün?"

 

King Winston Weed’in gözlerine yukarıdan bakıyordu.

 

Kralın en iyi askeri güce sahip olduğu biliniyordu. Sınırları genişletmek için özellikle canavarları zapt altına almayı çok önemsiyordu. Ancak Oymacının isteği üzerine  düşmanlarına karşı geri çekilmek zorunda kalmışlardı.

 

Kral Winston’un düşüncesi burada da son bulmuyordu.

 

'Bunu ben de görebiliyorum.'

 

Ancak, Weed soğukluğa, acıya ve kedere aşinaydı. Bu durumu nasıl tersine çevirebileceğini biliyordu.

 

Weed olduğu yerde ayağa kalktı ve konuştu.

 

"Majestelerinin askerleriyle birlikte Rosenheim Krallığına zarar verebilecek Yaşayan Ölü Lejyonuna karşı savaşmak tarif edilemez bir onurdu."

 

Weed bunları söyledikten sonra sustu ve daha fazla konuşmadı. Bu planının bir parçasıydı.

 

Bilerek ilginç bir şey söyleyip susma numarasıydı. İlgilerini bir kere çektiniz mi, sizi dinlemeye daha istekli olurlardı.

 

Kral Winston sordu.

 

"Neler oldu?"

 

"Büyük bir olay sayılmaz. Sadece Yaşayan Ölü Lejyonunu ve Liç Shire’ı kıtaya zarar vermeden önce durdurduk."

 

"Gerçekten böyle bir şey oldu mu? Detayları duymama izin ver."

 

Weed, Rosenheim Krallığı Askerlerinin Yaşayan Ölü Lejyonu’na karşı ön saflarda verdiği efsanevi savaşı anlattı.

 

Aynı zamanda askerlerin canlarını hiçe sayarak ön saflarda gösterdikleri muhteşem performansı ateşli bir şekilde açıkladı.

 

Ama gerçekte, Yaşayan ölü Lejyonuna karşı savaşan birliğin çok büyük bir bölümünü Karanlık Elfler ve Orklar oluşturuyordu.

 

Savaşa katılan Rosenheim Krallığının askerleri de kralın huzurundaydı ve Weed’in anlattıklarını ilgiyle dinliyorlardı.

 

Weed, Rosenheim Krallığının Kraliyet Şövalyelerini ve Askerlerini çabaları dolayısıyla övüyor ve onlara teşekkür ediyordu.

 

Kralla ve divanıyla yakınlık kurması köylülerle kurduğu ilişkiden daha da fazla gerekliydi. Askerlerin yaptıkları savaşın ve kahramanlıkların öyküleri sayesinde, Weed Kral Winston ile arasındaki ilişkiyi yükseltmeyi başarmıştı.

 

Kran Winston'un Weed’e karşı olan tutumu da değişmişti.

 

"Belki biliyorsundur, ben de pek çok büyük maceraya çıktım."

 

"Hayır, majesteleri."

 

"Ben de mücadeleyi ve macerayı seven biriyim. Benzer ilgileri olan biriyle sohbet etmeyeli uzun zaman oluyordu. Rosenheim Kraliyet Ailesiyle çalışmak ister misin?"

 

*Ttiring!*

 

Kral Winston’dan bir iş teklifi aldınız. Kraliyet Oymacılığı.   Eğer Kraliyet için çalışırsan, Kraliyet Ailesiyle beraber yaşarsın ve her türlü Soyluyla ve yüksek kademedeki memurlarla görüşme hakkına sahip olursun.   Komutan altına 300 Asker verilir. Kraliyet Ailesi yaşaman için sana Sarayda özel bir oda sağlar.   Kraliyet Şövalyelerinden eğitim alabilirsin ve aylık en az 2000 altın maaş alırsın.   Bir heykel yaptığında fazladan ödeme alacaksın.   Bir Kraliyet Oymacısı olarak çalıştığın sürece yaptığın her heykel Kraliyet Ailesine ait olur.   Bu işi kabul edecek misiniz?

 

Kraliyet Oymacısı olarak çalışmak.

 

Eğer Soylularla ve Krallarla görüşebilirse iyi görevler elde etmesi çok daha kolay olacaktı. Emrinde 300 adam varken şöhretini ve itibarını arttırması da oldukça kolay bir işti.

 

Eğer yeterince itibar kazanırsanız, bir kasaba ya da kaleye sahip olabiliyordunuz.

 

Krallığın iyiliği için büyük miktarda para bağışlamak, itibar kasmaktan ya da kamu değerleri yaratmaktan çok daha iyi olacaktı.

 

Ancak Weed nezaketini kaybetmeden cevapladı.

 

"Üzgünüm majesteleri."

 

"Neden reddediyorsunuz?."

 

"Şu anki yeteneklerim bir Kraliyet Oymacısı olmak için yeterli değil ve daha gidilecek çok maceram var.

 

Bir Kraliyet oymacısının Soylulardan ve Krallıklardan daha çok görev aldığı doğruydu. Ancak bu görevlerin türleri çok azalıyordu. Görev çeşitleri sadece heykel yapımıyla sınırlanıyordu.

 

Böylesi görevlerle, oymacılık yeteneklerini istediği şekilde arttırabilirdi. Ancak özgürce ve bağımsız biçimde seyahat etmeyi Oymacılıkta kestirme yola sapmaya tercih ederdi.

 

"Durum buysa, ısrar etmemin bir anlamı yok. Eğer fikrini değiştirirsen, gel ve beni bul, sana kapımız her zaman açık."

 

"Evet majesteleri. Ne yazık ki Centurion Dale’in kaosun içinde öldüğünü söylemek zorundayım. O diğer yoldaşları gibi vatanına dönmüyor olsa da onun bu fedakarlığı bize zaferi bahşetti. O Rosenheim Krallığı Tarihindeki en cesur asker olarak anılmayı hak ediyor."

 

"Biz de Centurion Dale’in ölümüne üzüldük. Ancak bu olay sayesinde diğer Askerler ve Krallık vatandaşları güvende. Maceracı Weed, Rosenheim Krallığı bizim için yaptığın şeyleri unutmayacak."

 

Rosenheim Krallığının Kraliyet Şövalyeleri ve Askerleri geri döndüler.   Ödünç alınan Askerlerin gösterdiği gelişim nedeniyle 3705 Kraliyet İtibar puanı kazandın.

 

Bununla birlikte Weed’in Saraydaki işi neredeyse son bulmuştu.

 

'İtibar puanlarım onları seviye atlattığım için daha da yükseldi'

 

//Daha önce 2930 puanı vardı.

 

Weed saraydan çıktı ve Freya Kilisesine gitti. Korumalar artık onu durdurmuyorlardı.

 

Weed hızlıca Yüksek Rahiple görüşmek için yanına varabildi.

 

"Yaşayan Ölü Lejyonu’nu yendiğin için tebrikler."

 

Weed’i hürmetle selamladı, çünkü Freya Kilisesine ondan fazla iyiliği dokunmuş tek bir kişi bile yoktu.

 

En azından Rosenheim Krallığında, Weed’den daha yüksek şöhrete sahip kimse yoktu.

 

Weed ceketinden Helaine’in Kutsal Kasesini çıkardı.

 

"Buraya Kilisenin Kutsal emanetini geri getirmek için geldim."

 

"Alınmıştır. Ve lütfen kısa zaman içinde Özgür Şehir Somuren’e gidin, Yüksek Rahip sizi bekliyor."

 

"Zamanım olduğunda giderim."

 

Gerçekte, Helaine’in Kutsal kasesini vermekte çok gönülsüzdü çünkü o yanındayken sonsuz miktarda kutsal su üretebilirdi. Ancak böyle eşyalar ihtiyatlı kullanılmalıydı.

 

Eğer Helaine’in Kutsal kasesinden elde ettiğin kutsal suyu kendi çıkarların uğruna kullanırsan, İnanç kaybederdin. Avlanırken içtiği Kutsal Su yüzünden Weed çoktan 4 defa İnanç statı kaybetmişti.

 

'Böylece, Freya Kilisesinin ayak işlerini yapmaya bir son veriyorum.'

 

Helaine’in kutsal kasesini geri verdikten sonra, Weed ışınlanma kapısının önünde dikildi.

 

Sonraki durağı Sanatçılar Şehri, Rhodium olacaktı.

 

Burası Versailles Kıtası üzerinde kültürün görkemli bir çiçek gibi açtığı bir yerdi.

 

Bu şehir Zanaatların ve Sanat Mesleklerinin doğum yeriydi.

 

Weed hayal etti.

 

'Yetenekli sanatçılar becerilerini bilemek veya cilalamak zorunda değildir. Müzisyenler caddelerde akarken, harika performanslar verirler.'

 

Güze müzik sesleri entelektüel sanat tartışmaları şehir boyunca yayılmıştır ve gece sanatın ışığıyla aydınlanıyordur.

 

Weed Rhodium’u hayal etti.

 

"Rhodium’a gidiyorum."

 

Freya rahipleri ışınlanma kapısını açtılar ve Weed bir anda kapının içinde yok oldu.

 

* * *

 

Rhodium'un Merkez Meydanı!

 

Weed bir ışık huzmesinin altında belirdi ve hemen etrafına bir kalabalık üşüştü.

 

"Bir insan!"

 

"Birisi buraya ışınlanarak geldi!"

Çok umutsuz ve ısrarcı bir sesti.

 

Weed hızla etrafına baktı.

 

Meydanda pek çok insan toplanmıştı.

 

'Şehirde bir şey mi oldu?'

 

Weed durumu gözlemlemeye başladı.

Meydandaki insanlar Weed’e doğru hücum etmeye başlamışlardı.

 

Tepkileri Rosenhiem Krallığının Serabourg şehrinde yanında Askerler ve Freya Rahipleri ile ortaya çıktığı zamankiyle karşılaştırılacak düzeydeydi.

 

Kalabalıktaki herkes kafası eğik bir vaziyette Weed’e doğru koşuyordu.

Ve aynı zamanda ellerini dua eder gibi ona doğru uzatmışlardı.

 

"Lütfen yardım edin."

 

"Biraz bozukluk verin lütfen!"

 

"Gerçekten açım, Keuheuk! Bayım bu açlıktan ölen dostunuza yardım edin."

 

Rhodium, Sanatçılar Şehri!

 

Burası dilenciler tarafından işgal edilmiş, kıtadaki en fakir şehirdi.

 

"Allah rızası için para verin."

 

"Sadece 10 bakır vererek hayatımın kurtarıcısı olabilirsiniz."

 

"İnsanlar bir zamanlar yardım severlerdi!"

 

"Çok fazla istemiyorum. Sadece karnımı doyuracak biraz ekmek istiyorum."

 

Weed kendinden para isteyen yaklaşık 1000 kişi ile çevrelenmişti.

 

Biraz sonra, ışınlanma kapısından yeni bir insan geçti ve Weed süratle kaçtı.

 

Yeni gelen yolculara yaklaşan dilenciler başlarını neredeyse yere değecek kadar eğiyorlardı.

 

"Sadece 1 bakır. Lütfen. Lütfen bana biraz yardım edin, zor bir dünyada yaşıyoruz. Fakir bir adama sadece 1 kereliğine yardım edin."

 

Sanki bir yıldır hiç ışık görmemiş gibiydiler!

 

Acıklı gözyaşları iç karartan bir şekilde yanaklarından süzülüyordu!

Dilenirken açlıktan karınlarına kramplar giriyor, karınları gürültüyle gurulduyordu!

 

// LYS'cilere çok geçmiş olsun, allah gönlünüze göre versin. Bu bölüm sizin için