Legendary Moonlight Sculptor - LMS 7.8 - Ölümcül Deneme

---

 

Çeviri: Şamil Çevik Düzenleme: Kharsmi

 

Weed giriş yaptığında, çalışkanlar ekibinden Mapan, Pale ve Irene çoktan oyundaydılar. Romuna, Surka, Hwaryeong, Zephyr ve Geomchiler de kısa sürede online oldular.

 

"Şimdi ne yapıyoruz?"

Pale Weed'e baktı. Weed'in söyleyecek özel bir şeyi yoktu. O yüzden standart şeylerden bahsetti.

 

"Erzak almamız lazım Horom Dağı'na tırmanmaya başlamadan önce. Başka bir şeye ihtiyacımız var mı ki?"

"Atıştırmalık! Bayağı aperatif lazım olacak."

Geomchi bir fikir verdi. Ama kısa sürede onaylamayan tepkiler ortaya çıktı. Özellikle Surka ve Irene Weed'in yemeklerini çok özlemişlerdi.

 

“Weed bizim için bir şeyler pişirmeyeli epey zaman oluyor.”

“Bu doğru, Weed’in lezzetli yemeklerini yemek istiyorum.”

“Dağlarda yemek yemek fena olmaz ha?”

Zephyr’ın iştahı iyice kabarmıştı. Ardından Geomchi3 omzuna vurdu.

 

“Huh huh, etin tadından anlıyorsun demek.”

“Tabii ki, eti ferah bir yerde yemek evde tek başına yemekten daha iyi değil mi?”

“Tabii tabii, doğru diyorsun.”

Zephyr ve Geomchi yemek zevkleri konusunda uyuşmuşlardı.

 

Grubun balıkçısı Zephyr! İşin aslı yalnızca tembel olmayan biri balıkçı olabilirdi.

 

Aynı yerde saatlerce oturup avlanmak gerekliydi, tabii bu sırada taze balık yeme imkanı da bulabiliyordun.

 

Zephyr Weed’in yaptığı yemekleri hatırladı.

 

Weed grubun ağırlıklı kararına uymayı seçti.

 

“O zaman sadece biraz malzeme ve pişirme ekipmanlarını alacağım.”

“Yardım edeyim.”

Mapan kaledeki dükkanların hepsini ayrıntılı şekilde hatırlıyordu. Bir tüccar olarak piyasaya hakim olmak mutlaka gerekli bir beceriydi.

 

Weed ve Mapan kalede bir tur attıktan sonra tüm aldıkları biraz baharat ve birkaç çeşit malzemeden ibaretti. Aldıkları tüm malzeme bir günlük malzemenin biraz fazlasıydı.

 

“Orada et bulabiliriz. Taze et iyidir.”

Bu fikir Geomchiden çıkmıştı. Weed de zaten pazardan pek alışveriş yapmazdı.

 

“Her şey bu kadar mı?”

 

Weed ve grubu kaleyi terk edip piknik için harekete geçmişlerdi.

 

“Hadi gidelim.”

 

“Wa, dağ yürüyüşü.”

 

“Hadi gidelim! Gidip ızgara et yiyelim!”

 

Grup heyecanla Horom Dağları’nın bulunduğu yöne ilerlemeye başladılar.

 

Keyifleri yerindeydi, serin bir yel onlara eşlik ediyor, patikanın her iki tarafını bezeyen çiçekler onlara eşlik ediyor, kelebekler uçuşuyor ve kuş cıvıltıları dört bir taraftan duyulabiliyordu.

 

“Gerçekten oyun oynuyormuş gibi hissediyorum.”

Hwaryeong oldukça mutluydu. Dağlarda bir gezinti gerçekten keyifliydi.

 

Sık ormanın çevrelediği patikadan yollarına devam ederken önlerindeki lideri takip ediyor, hikayeler anlatıp şakalaşıyorlardı. Unutulmaz hatıralarına bir yenisini ekliyorlardı.

 

Herkes buna benzer hissediyordu.

 

‘Kim Issız Diyarlarda bu kadar güzel ve sakin bir mekan olacağını bilebilirdi ki?’

‘Uzun zamandır level kasıyoruz bunu hak etmiştik artık.’

‘Böyle gezintilere daha sık çıkmak gerek.’

‘Yürüyüş yaparak şöhret ve bilgi edinmek, hiç de fena değil.’

Ardından Surka zeminde gördüğü devasa bir delikle heyecanlandı.

 

“Wow! İnanılmaz! Dağda bu kadar büyük bir delik nasıl oluşabilir?”

Weed normal bir şeymiş gibi yanıtladı.

 

“Onlar bir canavarın ayak izleri.”

“A- ayak izi mi?”

“Evet.”

Yürüyüşe devam ettikçe yer yer parçalanmış ağaçlarla karşılaşmaya başladılar.

 

“Doğanın gizemi. Bir fırtına ya da öyle bir şey olmuş olmalı.”

Weed duruma teşhisi koydu. Daha önce de buna benzer bir durumla karşılaşmıştı.

 

“Dağ canavarları burada kapışmış olmalılar.”

“Canavar dövüşü mü?”

“Hasar orta seviyeli canavarların burada savaştığını gösteriyor.”

“Hık!”

Gruptakiler durumun ciddiyetini yavaş yavaş fark etmeye başlamışlardı.

 

‘İçinde bulunduğumuz alan Yuroki Sıradağlarının sınırlarında’

Rosenheim Krallığı nispeten güvenli bir yerdi. En azından orada ölme riskiniz pek fazla değildi. Ama Yuroki dağlarında attığın her adında ölüm riski vardı.

 

“Ben etrafı kolaçan edeceğim.”

Pale öne atıldı, Zephyr ve Surka da temkinli ve harekete hazır bir pozisyona geçmişlerdi. Amaçları bir canavar saldırısı karşısında ellerinden gelenin en iyisini ortaya koyabilmekti. Geomchiler de kılıçlarını kınından çıkardılar.

 

Weed böyle bir önleme ihtiyaç duymadı, ama diğerlerini engellemedi de. Karanlık Elflerin ve Orkların bulundukları bölgede böyle bir önlem almayı gerektirecek kadar güçlü pek canavarlar yoktu. Güçlü canavarlar yalnızca dağlık bölgenin en dış ve en tenha yerlerinde görülebiliyordu.

 

En güçlü canavarlar kızıl ormanda ve bazı geçitlerde yaşıyordu.

 

Orklarla avlanırken, Yuroki Dağlarındaki tehlike potansiyelini iyice öğrenmişti. Her yeri ziyaret etmiş değildi ama ne tarz canavarların bulunduğunu öğrenmişti.

 

‘Horom dağlarında yetilerin yaşadığını söylemişlerdi. Daha önce yetilerle karşılaştım.’

 

Ork şefi Horom dağları hakkında hiç konuşmamıştı. Zorlu bir bölge olduğunu ve çok fazla canavarın yurt edinmediğini söylemişlerdi.

 

‘Yetilerin icabına bakmak zor değil.’

 

Weed Horom dağları hakkında yeterince bilgi edindiğinden rahatça hareket edebiliyordu.

 

Horom dağlarını barındırdığı gizemli ağaç ve taş türlerinden dolayı kolayca bulabilirdin.

 

Partinin hareket hızı hafif bir yürüyüş gibiydi.

 

Horom dağlarını yola çıkmadan önce çerez bir tepe gibi hayal etmişlerdi. Ama gerçeği çok geçmeden gördüler. Dağ gerçekten devasaydı. Çok yol yürümelerine rağmen hala zirveyi göremiyorlardı. Bulutlar tarafından tamamen kaplanmıştı.

 

D.N: Kesin yeni bir yer keşfedecekler.

 

“Yüksekmiş.”

 

Eğim tehlikeli denebilecek kadar dikti. Yıldızlara tırmanıyormuş gibi hissediyorlardı. Dağda ağaçtan ziyade taş var gibiydi.

 

“Wow! Zirveye çıkmayı başarırsan manzara harika olacak kesin!”

Herkes Hwaryeong’a katılıyordu.

 

‘Yol bittiğinde manzarayı izleme hakkına sahip olacağız.’

‘Güneş çok sıcak ama rüzgar rahatlatıyor. Dağa tırmanmak için hava harika.’

 

Grup tırmanmaya devam etti.

 

Dağa tırmanmaya başlayalı 2 saat olmuştu!

 

Etrafta hiç canavar yoktu, sadece dümdüz tırmanıyorlardı.

 

Geomchi esneyip sıkılmış bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

 

“Weed.”

“Evet.”

“Bayağıdır tırmanıyoruz, yemek zamanı sence de gelmedi mi?”

“Geldi mi ki?”

 

Weed etrafına bakındı, herkes acıkmış olduğundan Geomchinin dediğini duyar duymaz kendilerini yere bırakmışlardı.

 

“O zaman bir yemek molası verelim.”

“Irene, Hwaryeong. Eti hazırlayabilir misiniz? Mapan biraz yakacak toplayıver, Zephyr tabakları çıkar. Pale sen de ateşi yakarsan harika olur.”

“Hay hay!”

 

Herkes kendine verilen görevi çabucak halletmek için hareketlendi.

 

Ateş yakıldı, tabaklar ve kalede satın aldıkları et çabucak hazır edildi. Surka bir şeyler yapıp yapamayacağını soruyordu.

 

Herkes biran önce yiyebilmek için zaman kaybetmemeye dikkat ediyordu.

 

“Bu arada sadece et mi var?”

“Hayır buraya kadar gelip noodle gömmemek olmaz.”

 

“Noodle? Nereden bulacağız burada?”

 

“Bekleyin biraz hemencecik hazır ederim.”

 

Weed yeşilliklerle eti bir kazana doldurup haşlamaya başladı.

 

Ardından bir kapta hamur hazırlamaya koyuldu.

 

*Taha tak!*

 

Weed’in dokunuşları una hayat veriyordu.

 

Suyla yoğrulan un hamura dönüşüyordu. Kıvamını iyice alınca uzatıp noodle yaptı. Yaptığı noodlelar

ramen noodlelarına benziyordu.

 

El yapımı noodlelar oldukça güzel gözüküyordu. Weed noodleları çorbanın içine atıp biraz daha kaynattı.

 

“Diriliğini kaybetmeden yiyin.”

 

“Wow! Leziz görünüyor!”

 

Surka kasesini doldurtmak için bir şey ararken Geomchiler kaselerini direk çorbaya daldırdılar.

 

“Harika.”

 

“Dağlarda ramen keyfi.”

“Evet efendim! Dağlarda kızarmış et ve ramenden daha iyisini bulmak ne mümkün?"

“Harika, içim eridi resmen!”

Weed’in el emeği yemekleri!

 

Dağlarda, etli ve leziz çorbasıyla ramen yemek harika bir zevkti.

 

“Zzup, zzup, ama usta.”

“Sorun ne Geomchi2?”

“Bu hızla tüm erzağı tek öğünde bitiricez.”

Tüm ekmeklerini tüketip açlıktan ölen Geomchiler için erzakını idareli kullanmak çok mühim bir meseleydi.

 

“Sorun yok bizim Weed’imiz var.”

“Bu doğru.”

“Endişe etmeden yiyelim.”

“Evet usta!”

Utanmadan Geomchiler tüm yemeği bitirdiler.

 

Diğerleri de normalde yediklerinin ikişer üçer katını yediler. Piknikte olduklarından fazla yemekten zarar gelmezdi.

 

“Ne yedim be, HEuuk!”

 

Midesi dolan partinin keyfi yerindeydi.

 

“Yürüyüşe devam etmek vakti geldi mi dersiniz?”

 

Geomchi ayağa kalkıp diğerlerine öncülük etti.

 

Bu sırada ekipteki gerilim hafiflemişti. Sonuçta yaptıkları şey bir dağa tırmanmaktı ve eğer adımlamaya devam ederlerse er yada geç zirveye ulaşacaklardı.

 

Birden kalın bir sis etrafı sarmaya başladı. Bulutlar görüş alanlarında olduğundan sisin pek uzun olmadığı da belliydi.

 

“Çok nemli.”

 

Hwaryeong kollarını iki yana genişçe açtı.

 

“Tazeleyici.”

 

Zephyr alnını sildi. Bu ter değil, sisin bıraktığı çiğ damlalarıydı.

 

“Su soğuk ve tazeleyici. Maylon da burada olsaydı keşke.”

Pale içindeki eksikliği vurgulayarak konuşmuştu.

 

Sisli hava büyüleyici bir atmosfer ortaya koyuyordu. Sevgilisiyle gelmiş olsa harika bir anıları olabilirdi.

 

Sisli bölgeden kurtulunca görüş alanları yine genişledi.

 

Weed zirveye bir göz attı.

 

“Neredeyse vardık… Keuk!”

 

Herkes neredeyse vardıklarını düşünüyordu, ama ne kadar bakarlarsa baksınlar zirve hala gözlerden ıraktı.

 

Bulutlar görüşlerini engelliyordu. Bulutları delip geçen dağın büyüleyici manzarasına şahit oluyorlardı.

 

Uzun zamandır yürüyor olsalar da zirveye ulaşmak gözlerinde büyümeye başlamıştı. Karlarla kaplı bölgede yetiler vardı.

 

Dik kayalıklar!

 

Artık dağın eğimi daha dik ve keskindi!

 

Ve uzanan yolu yetiler kesiyordu. Yetiler yollarının üzerinde olduğundan daha fazla ilerleyemediler.

 

‘Buraya kadar niye hiç canavar görmedik acaba?’

 

Beyaz kürkle kaplı yetiler rakipleriyle karşılaşmaya hazırlardı.

 

“Bundan sonra savaşmaya hazır olmalıyız.”

 

Weed diğerlerinin ekipmanlarını alıp sihirli ellerinden bir geçirdi. Silahlar keskinleşti, zırhlar cilalandı yahut ütülendi.

 

Henüz yediklerinden enerjileri yerindeydi ve savaşmaya hazır durumdalardı.

 

“Tamam, Irene kutsama zamanı. Pale dikkatlerini çek. Ayrılıp savaşacağız.”

 

Savaş kısa sürede başladı!

 

Pale oklarını fırlatarak 3 yetiyi üzerilerine çekti.

 

“Kuuuwuuuhhhhh!”

 

“Kulukkuluk!”

 

Yetiler 340 seviye civarındaydı!

 

Ama bunlar Seoyoon’la birlikteyken avladığı yetilerden farklıydı.

 

“KyaoKyao!”

 

Kılıcıyla beyaz kürklü yetinin saldırısını blokladı. Ama dondurucu bir rüzgar bedenini yalayarak geçti.

 

Bedenin dondu.

 

*Gücün zayıfladı.*

*Saldırı ve hareket hızın yavaşladı.*

Ek etkiler:

*Soğuk algınlığına yakalanma ihtimalin arttı.*

*Şiddetli durumlarda donarak ölebilirsin.*

*Yüksek seviyeli bu yetiler insanı donduran bir özel saldırı becerisine sahipti.*

Aslında burası yetilerin çöplüğüydü! İklim ılıktı ama dağlardaki yüksek rakım yetilerin becerilerinin daha etkili olmasına sebep oluyordu.

 

*Jjeojeojeok!*

Weed’in yetinin pençeleriyle çarpışan kılıcı donuverdi.

 

“Yetilerin pençelerine dikkat edin!”

Onları uyarmasına gerek kalmadan tüm parti kendini yeterince belaya bulaştırmıştı bile.

 

Yetiler her saldırıya kalkıştığında soğuk hava dalgası tüm vücutlarını sarıyordu. Bu buz özellikli saldırıların gücü ürkütücüydü. Can ve güç değerlerine ciddi hasar vermesi bir yana hareket hızını da düşürüyordu.

 

“Kutsa!”

 

“Neden bu kadar soğuk?”

“Ama rahatlatıcı.”

 

Soğuktan donsalar da Geomchilerin keyfi yerindeydi.

 

Versailles Kıtası’nın geri kalan tümünde insanlar bunaltıcı sıcaktan şikâyetçiydiler. Gerçi tere batmış bir halde savaşmaktan zevk alacak insanlar da yok değildi.

 

*Grin!*

Geomchi3 ve Geomchi5’in gözleri buluştu. Yıllar süren yoldaşlıkları sayesinden birbirlerinin düşüncelerini okuyabilir hale gelmişlerdi.

 

‘Ön taraf bende.’

‘O zaman arkaya geçiyorum.’

Geomchi3 ve Geomchi5 birlikte bir yetiye odaklandılar.

 

Biri ön tarafta dikkati çekip kaçarken diğeri canavara arkasından saldırıyordu. Merhametsiz saldırıları sonucunda yeti kısa zamanda can verdi.

 

Kelle koltukta bir savaş tarzları vardı.

 

Geomchi3 yüz yüze dövüşürken esnek vücudu sayesinde pençelerden kıl payı kaçabiliyordu. Kılıcını bulduğu her açıklıktan rakibinin bedenine geçirirken aldığı hasarı minimumda tutmaya özen gösteriyordu.

 

Bu dövüş stilini izleyen herkes ağzı açık kalabilirdi.

 

Geomchi3 devasa yetinin saldırılarından kaçıp iğne deliği kadar boşluklardan karşı saldırı yapıyordu!

 

Bir hata ve alınan kritik bir hasarla derhal can verebilirdi. Bu davranışı uçurumun üzerine gerilmiş bir ipte yürümekten daha tehlikeliydi.

 

Ama Geomchi3’ün her karşı saldırısı rakibine vurulan bir darbeye dönüştüğünde alkışlar yükseldi.

 

“Wow! Çok havalı!”

Geomchi3 acıya bağışıklıklı hale gelmiş bir dövüş makinasıydı!

 

Royal Road’da aldığınız direk hasarların acılarını sistem %80 oranında hafifletiyor olsa da hissederdiniz ki bu acı bir acemiyi ağlatmaya yetecek kadar şiddetliydi.

 

Gerçek hayatta yediği sopalar yüzünden acıya gülebiliyordu.

 

Geomchi de hevesle bir diğer yetiyle savaşıyordu.

 

“Kes, sapla, parçala!”

Sadece hayati noktaları hedef alıyordu.

 

Omurgadaki bazı hassas noktalar ve boynunun üstü!

 

Geomchi kılıcına dans ettirirken saldırıları daha da şiddetleniyordu.

 

“Eğlenceli!”

“Biz de savaşmalıyız.”

Bunu gören Geomchi2 ve Geomchi4 yetinin arkasına sarktı.

 

Geomchi3 kızgınlıkla bağırdı.

 

“Yardım etmeye niyetiniz varsa önden saldırmalıydınız!”

“Üzgünüm arkadan vurmak daha eğlenceli gözüktü.”

“Harika bir iş çıkarıyordun, biz de bize ihtiyacın olmadığını kolayca haklayacağını düşündük."

“Tabii ki!”

Geomchi2, Geomchi4, Geomchi5 karşılaştırılamaz güçleri ve tek bir noktaya yaptıkları eş zamanlı saldırılarla yetiyi çabucak öldürdüler.

 

*Kuuung!*

Devasa beden sallanıp yere kapaklanıverdi.

 

“Kazandık! Kazandık!”

Geomchi3’ün kılıcı yarıya kadar donmuş kendi de dizlerine kadar donup hareket edemez hale gelmişti.

 

Onlar bir yetiyle uğraşırken Weed ve diğer Geomchiler de aynı stratejiyi kullanarak savaşmakla meşguldü.

 

“Ben önü alıyorum.”

“Nasıl istersen.”

Weed dayanıklılık seviyesini 400’ün üzerine çıkarmıştı. Bu diğer kimseyle karşılaştırılamayacak kadar yüksekti. Yetiden birkaç kez direk hasar almasına rağmen gık dememişti.

 

Weed Seoyoon’la yolculuk yaparken yetilerin saldırı formunu çok kez görmüştü. Tehlikeli olsa da bire bir savaşlarda soğuk hava dalgasına dikkat ettiği sürece bir sorun yaşamazdı.

 

Weed ne zaman yetiye saldıracak olsa, Geomchi’nin kılıcı süzülüp aynı noktaya eş zamanlı olarak çarpıyordu.

 

Zayıf yıpratıcı saldırılar yerine yeti tek bir güçlü saldırıyla Weed’e yüklendi. Bu sırada Geomchi kafasına saldırarak yetinin son nefesini vermesini sağladı.

 

Weed de saldırıyı karşılayıp karşı saldırı yaptığından bir ikili bir zafer olmuştu.

 

//Son vuruşu kaptırmamak için risk almadıysa ne olayım. 3 kuruşluk exp için canından olacak camış.

 

Son yeti için ise, Zephyr tanklarken diğer ekip hasar çıkarmakla meşguldü.

 

Yeti kuvvetli bir canavar olduğunda çok hasar veriyordu. Dahası Hwaryeong’un dansı yetiler üzerinde hiç etki yapmamıştı. Bu yüzden yetiyi öldürmek olağandan daha uzun sürmüştü. Ama azar azar can barı boşalan son yetide diğer ikisine katıldı.

 

Galibiyet!

 

Sorun yaratan boyutta canavarlar!

 

Güçlü yaratıklar kılıçtan geçirildi!

 

Böyle güçlü canavarlara karşı güçlerini birleştirmezlerse galibiyet kazanmaları mümkün olmayabilirdi.

 

Mapan kafasını kaldırdı.

 

‘Bir tüccar savaşamaz, o yüzden basitçe saklanmalıyım.’

Weed’i izlerken heyecana kapılmamak elde değildi.

 

Yetilerin icabına bakma şekilleri göz doldurucuydu.

 

Weed için bile yetilerle savaşmak kolay bir iş değildi. Irene’in kutsamasına rağmen can barı yavaşça boşalıyordu. Ama ilk ölen yeti olunca sorun kalmamıştı.

 

Eğer diğer yetiler arkadan saldırmaya kalksa Hwaryeong ve Pale icaplarına bakardı.

 

Ama Weed, Geomchi3 ve Zephyr üç yetiyi paylaştılar. Her biri bire birde meydan okumuşlardı. Hız ve çevikliği en yüksek olanlar bu üçlüydü. Eğer bu üçüne güvenleri tam olmasaydı yetileri avlamak çok daha çetrefilli olacaktı.

 

Böyle acil durumlar partinin birlik ve uyumunu test eden yegane sınavlardır.

 

“Tecrübeye bakın.”

Irene karakter penceresini açınca yüzünde bir gülümseme belirdi. Üçünü birden öldürmek çok zorlu bir iş olsa da verdiği tecrübe de çok fazlaydı. Ölen yetiden uzunca bir çubuk ve birkaç parça cevher elde etmişlerdi.

 

Mapan ganimeti alıp heybesine doldurdu.

 

“Hadi sıradaki yetilere.”

Pale heyecanla atılırken, Weed onu sakinleştiren kişi oldu.

 

“Biraz bekle pale. Önce yapmam gereken bir şey var.”

“Bir şey mi yapman lazım?”

“Ganimetle ilgilenmeliyim.”

*SagakSagak!*

Yetinin cesedinden deriyi ve eti sıyırıp kemikleri sınıflandırdı.

 

Şans eseri et ve deri ganimet olarak düşebilirdi ama bu becerilerle Weed her seferinde ganimete ek olarak bunları elde edebilirdi.

 

“Eti anladım ama deriyi ne yapıcaksın ki?”

Hwaryeong Weed’in yanına çömelip yaptığı işi izlerken sormuştu.

 

Ama Weed bıçağını duraksatmadı.

 

“Burası çok soğuk. Yeti kürkünün ne zaman işe yarayacağını bilemezsin. Kemiklerle de çorba yapabilirim.”

 

Weed tüm eti, kemiği ve deriyi ayırıyordu.

 

Cesedin hiçbir tarafı israf edilmiyordu. Kısacık zamanda bütün cesetler parçalara ayrıldı.

 

Her savaştan sonra cesetleri parçalayıp ganimeti çantalara doldurmak için ara veriliyordu.

 

Heyecan ve tereddütlerle dolu bir macera!

 

Küçük hatalar bile sonunda tüm grubun 24 saatlik cezaya çarptırılmasına sebebiyet verebilirdi. Bu yüzden parti her şeyiyle savaşa odaklanıyordu.

 

Her seferinde 4 ya da 5 yetiyi çekmeye çalışan Pale ara sıra hepsini çekmeyi başaramıyor bu sefer de Hwaryeong eksik kalan kısmı baştan çıkarma becerileriyle tamamlıyordu.

 

“Efsunlu Dans!”

Şiddetli savaşlara tanık oluyorlardı.

 

Yetilerin önünde dans etmek, bu tehlikeyi göre göre, tam bir aptallıktı.

 

Geomchi’nin gözleri parladı.

 

“Genç bayan harika. Hareketleri çok esnek.

Geomchi2:

 

“Öyle mi düşünüyorsun usta? Bilek ve kalçalarda hiç de bir numara göremedim ben.”

“Doğru diyorsun. Ama sakin bir dans, öyle bir iki günlük çalışmayla becerebileceğin bir şey değil.”

Geomchiler savaşmayı bırakmış Hwaryeong’un dansını analiz ediyorlardı.

 

Ama konsantrasyonları 10 saniye kadar sürdü. Ardından ağızları açılıp salyaları akmaya başladı.

 

“Heh.”

“Harika!”

Geomchiler savaşla değil Hwaryeong’la ilgileniyorlardı.

 

D.N: İşinize baksanıza siz :)

 

Nihayet eleştiriler sona ulaşmış Hwaryeong’un dansı sonuç vermişti. Hwaryeong’un dansını izleyen

yeti uyuyakalmıştı.

 

Geomchi5 de aynı abazanlıkla az önceki dansı izlese de fikirlerini öyle açıkça beyan etmemişti.

 

“Kılıcımla ölmek senin için bir onur."

 

“Evlen benimle!”

“Aceleci olma genç bayan, önce sevgilim olmaya ne dersin?”

Geomchi, Geomchi2, Geomchi3, Geomchi4 ve diğerleri de savaş moduna girmişler, parti güvenli bir şekilde avı tamamladı.

 

Weed etle kemikleri ayırmakla meşgulken Geomchi2 ve Geomchi3 de Pale ile konuşmaya gitti.

 

“Pale-nim!”

“E-evet?”

Pale dikkatini hemen onlara verdi.

 

Geomchi2 ve Geomchi3 yüzleri ve kaslı vücutlarıyla hapisten kaçan suçlulara benziyorlardı. Normal insanların hal ve hareketlerini göremiyordunuz ve gözlerinde değişik bir ışık vardı.

 

Fethedilemez kalelerin insanların savaşçı ruhlarını geri dönüşü olmayan derecede söndürdüğü söylenirdi. Normal insanların ancak şiddetli eğitimler sonucu ulaşabileceği bir şey.

 

Geomchi2 ve Geomchi3 sert yüz ifadeleriyle gelip Pale’a çok mühim sorularını sordular.

 

“Bir dahaki sefere 5 tane çektiğinden emin olabilir misin?”

Geomchi3 Hwaryeong’u görünce horoz gibi kabararak ekledi.

 

“6 da fena olmaz.”

Geomchi2 utangaç bir çocuk gibi elleriyle yüzünü yarım kapatarak ekledi.

 

“Yok yok sen ona 7 de. Yanlış anlama Hwaryeong’u dans ederken izlemek gibi bir amacımız yok.”

“…..”

***

 

İrtifa arttıkça grup soğuğu daha sert hissetmeye başladı.

 

Toprağı örten kar dizlerine kadar yükseliyordu. Keskin rüzgarın getirdiği soğuk da cabası oluyordu.

 

“Rüzgar çok soğuk.”

Surka titriyordu.

 

“Bu rüzgar yüzünden üşüteceğiz.”

Pale’ın üstü başı kar dolmuştu.

 

Kıtanın geri kalanı sıcaktan mustarip iken bizimkiler de dondurucu soğukla boğuşuyorlardı.

 

Yetilerle her karşılaşmalarında ise bu soğuk daha beter hale geliyordu.

 

Pale geçen sefer 3 yeti çekmiş, ikisini Hwaryeong uykuya gönderince tek kalanı güvenli bir biçimde avlamışlardı.

 

“Soğuuk!”

“Derhal daha sıcak bir yere gitmek istiyorum.”

Parti soğuktan bitkin düşmüş bir an önce bu vaziyetten kurtulmak istiyorlardı.

 

Geomchi kafasını kaldırıp tekrar zirveye baktı. Uzun zamandır yürüyor olmalarına rağmen zirve hala gözükmüyordu. Hava gittikçe soğurken yol da zorlaşıyordu.

 

“Dağın bu kadar yüksek olması inanılmaz.”

 

Geomchi şehre yakın çok sayıda dağa gitmişti.

 

Dövüş sanatlarıyla meşgul olanların arasında yüksek dağlarda antrenman yapan tipler mevcuttu. Bu konuda tecrübeli olan Geomchi bile bu dağın fazlasıyla yüksek olduğunu düşünüyordu.

 

D.N: Bölümden Skyrim tadı alan tek ben değilimdir herhalde :D

 

Şiddetli soğuk iliklerine kadar işlemiş ve daha kötü durumda dövüşte işlerine yarayan statlarda kayıplara sebep oluyordu.

 

“Achooo!”

 

Surka burnunu çekti.

 

Nihayet üşütme semptomları da kendini göstermişti.

 

*Soğuk aldınız.*

 

*Fiziksel güç %20 düştü.*

 

*Yeteneklerin etkileri %30 zayıfladı.*

 

Soğuk algınlığı dikkat edilmezse diğer komplikasyonlara sebep olabilir.

 

Maksimum can ve mana değerleri azaldı.

 

Soğuk yüzünden dövüş becerileri başarısız olabilir.

 

“Yaz vakti üşüttüm işe bak.” *Sniffle*

 

Titreyen Surka hastalık belirtilerini şiddetli halde hissediyordu.

 

Soğuk yüzünden yetilerle başa çıkmak daha zor hale gelmişti. Soğuk daha beter hale gelirse tüm dövüş becerilerini kaybedebilirlerdi.

 

Weed iğne iplik çıkarıp işe koyuldu.

 

Yetilerden elde ettiği derileri çıkarıp kıyafet dikmeye başladı.

 

“Tasarıma ihtiyacımız yok. Sıcak tutsun yeter.”

Bu rica moda konusunda en hassas olan Hwaryeong’dan gelmişti. Irene ve Romuna da hemen sıcak tutacak bir şeyler giymek istiyordu.

 

“Biraz bekleyiverin.”

Yaptığı ilk kıyafeti Surka’ya verecekti. Yeti derisi acayip büyük ve kalındı. İlk denemede deri çok kalın ve sert olduğundan ve dikime uygun olmadığından israf olmuştu.

 

Dikiş için kumaş ne kadar hafifse elde edilen ürün de o kadar lüks oluyordu. Bu yüzden geyik veya tavşan derisinden yapılan kıyafetler daha makuldü.

 

Weed’in terzilik becerileri bu kaba kuması düzgün işleyebilmek için hala yetersizdi.

 

‘Çirkin ve amatörce gözükse de önemli olan ısıtması.’

Weed’in yeti derisinden yaptığı bu kıyafetler çok düz bir tasarımı vardı. 3 parça deriden kabaca dikilmiş ama soğuğu dışarıda tutmaya yetecek haldeydi.

 

İşi bittiğinde beyaz kürk bir cekete benziyordu, ama böyle bir kıyafetle kuzey kutbunda bile dayanabilirdiniz.

 

‘Kürk kıyafetler soğuk iklimler için iyiler.’

Weed işini bitirmişti.

-----------------------------------

Yeti derisinden kıyafet:

Dayanıklılık: 60/60

 

Savunma: 25

 

Yeti derisi kesilip biçilip kıyafet yapmak için dikildi.

Kıyafetler narin dokunuşlarla yapıldı.

Soğuğu ve iliklere işleyen soğuğu kesebilir.

Derinin üzerindeki beyaz kürk ısı yalıtımına yardımcı olur.

Gereklilikler:

Seviye 150.

Güç 600.

Soğuk yalıtımı: %40

 

Giyildiğinde tüm yetilerin düşmanlığını kazanırsınız.

Ağırlık sebebiyle can azalacak.

Çeviklik 80 düşürülecek.

-----------------------------------

Defans değerine ve yan etkilerine bakarsanız böyle bir kıyafetin giyilmeye değer olmadığı kesindi. Ama mühim olan soğuktan donarak ölmemekti.

 

Weed yeti derisinden bot, eldiven, şapka ve ceketler yapıp gruptakilere dağıttı.

 

“Teşekkürler Weed-nim.”

 

Surka eğilerek şükranlarını sunmuştu.

 

Irene ve Hwaryeong da yüzlerinde büyük birer gülümsemeyle teşekkürlerini sunmuştu.

 

“Wow! Harika artık hayatta kalabiliriz.”

“Mühim bir şey değil. Bunu yapmam doğal bir şey.”

Dışarıdan bunları söylese de içindeki ses farklı şeyler söylüyordu.

 

Morata’da iken şiddetli soğuğu bolca tecrübe etmişti. Sıradan bir soğuk algınlığı gece iyice düşen sıcaklık ve kar fırtınalarıyla birleşince lanet bir problem haline gelebilirdi.

 

Yaptığı heykel donarak ölmekten onu ucu ucuna kurtarmıştı. Birkaç sefer terzilik becerisi sayesinde işleri rast gitmişti. Aksi takdirde şimdiye kaç sefer donarak ölmüştü Allah bilir.

 

Donarak ölme tehlikesini savuşturamasa vampirlerle mücadele etme şansı hiç olmayacaktı.

 

Böyle bir deneyimi daha önce tattığından Horom Dağları’nda başlarına gelen bu durumun daha kötüye gideceğini az çok tahmin edebiliyordu.

 

Doğru kıyafetleri yaparsa partinin soğuk problemi ortadan kalkacaktı.

 

Bu kıyafetlerle artık bu ölümcül soğuktan korkmaları için sebep kalmayacaktı. Weed kıyafetleri bu sebeple yapmıştı. Terzi elinden çıkan bir kıyafetin ne kadar sıcak tutabileceğini tahmin edemezlerdi.

 

Kıyafet işini Horom dağlarına girdikleri zaman da halledebilirdi. Ama birazcık rahatsız olsa suçlu yetersiz terzilik becerisi olurdu. Açlıktan ölen birine yemek ikram ederseniz beğenmeme ihtimali olur mu hiç?

 

“Ona gözüm gibi bakacağım.”

Weed kıyafetleri bitirir bitirmez dağıttı.

 

Geomchi3 ve Geomchi4 kıyafetleri giydiklerinde yeti derisinin kalitesinden büyülenmişlerdi.

 

“Bunları giyince soğuk kayboluverdi.”

 

“Usta! Harbi sıcacık!”

 

Geomchiler beyaz kürkten kıyafetleri giymişlerdi.

 

Weed ve tüm parti beyaz kalın kürkten kıyafetlerle donandılar. İlk bakışta bir kutup ayısıyla karıştırabilirdiniz.

 

Geomchilerin soğuktan donan vücutları kısa zamanda eski gücünü geri kazandı.

 

“O zaman tırmanmaya devam.”

Geomchi2 dinç bir şekilde yanıtladı.

 

“Usta tırmanmadan önce savaşmamız gerekecek.”

 

“Güzel. Bu da bir başlangıç.”

Geomchiler yeni kıyafetlerin de verdiği güvenle kendilerini yola vurdular.

 

Weed ve diğerleri onları takip etmekte zorlanıyorlardı. Ama aradaki farkı az sonra kapattılar.

 

Geomchi5 birden dönüp aşağı bakma ihtiyacı hissetti.

 

‘Bulutlarla kaplı bir dünya.’

Bulutlar rüzgarın etkisiyle süzülüyorlardı.

 

Karanlık Elflerin kalesinden çok daha yüksek bir noktada idiler. Buradan çok uzakları

görebiliyorlardı.

 

Geomchi5 gördüğü manzarayla moralini geri kazanmıştı. Bu yüzden kalanında yorgunluk namına bir şey hissedemeden ileriden birinin haykırışını duydu.

 

“Yaahooo! Başardım!”

 

Dağın zirvesinde mutluluk çığlıkları yankılanıyordu.

 

“Yayayayaya!”

 

“HoHoHoHoHo!”

 

Yankılar net bir şekilde duyulabiliyordu.

 

Bu tam olarak Geomchi5’in aklındakine uyuyordu. Yankı giderek güçleniyordu.

 

O sırada…

 

*Kureureureureuruerueureurung!*

 

*Ujikkeun!* *KWangkawng!*

 

Birden korkunç bir ses duyuldu. Geomchi5 dönüp dağın zirvesine baktığında yüzü soldu.

 

Devasa bir kar kütlesi çığ olmuş üstlerine geliyordu.

 

Weed ve Pale çabucak buldukları kayaların arkasına saklandılar.

 

Zemin şiddetle sarsılıyordu, karşılaştıkları güç ölçemeyecekleri seviyedeydi.

 

Çığ bittikten uzun süre Geomchiler hala hiçbir tarafta yoktu. Çığda hayatlarını kaybetmiş olmalıydılar.

 

D.N: Doğal seçilim :D :D :D

 

Weed ve partinin geri kalanı oldukları yerde kalıp yetilerle mücadele etmek zorunda kaldılar.

 

Horom dağlarının soğuk iklimi yüzünden rahat avlanabilecekleri bir yer bulmaları gerekiyordu. Ama

Geomchiler olmadan avlanabilecekleri de şüpheliydi.

 

Normalde diğerleri usulca Weed’in emirlerini beklerlerdi, ama artık durum biraz farklıydı.

 

‘Bir insan bile ayaktaysa bir hayat kurtarılmış demektir.’

 

Geomchi5 her şeyin sorumlusu tutulabilirdi, şimdi ceremesini tüm parti çekiyordu.

 

Weed sabırla yetileri bir bir avlayarak zamanını geçiriyordu.

 

Geomchi avlanırken daha zor zamanlar yaşıyordu ama ödülü de bir o kadar fazlaydı.

 

2 3 kişi dışındaki herkes seviyelerine önem veriyordu.

 

Weed seviyesi 306 olduğundan ancak tecrübe barının %30’unu doldurabilmişti. Tecrübe zor kazanılan bir şeydi. Grupla avlanmak daha kolay olsa da tecrübe de kolaylık sağladığı miktarda

azalıyordu.

 

Vampir Lordu Tori’ye karşı koyabilmek için tecrübe ve seviye kasması gerekmişti.

 

‘Bu çocuklarla Ölü Şövalyeyle ilgilendiğim gibi ilgileneceğim.’

 

Ve Vampir Tori.

 

Diğerlerinin bilmesini istememesine rağmen gerekirse heykellerden bir köle ordusu yaratabilirdi, ama bedeli olan seviyeleri azımsanamaz olduğundan bu işe kalkışmadı.

 

Weed arzularını hala terk etmemişti.

 

‘Şüphe yok, bu da görevin bir parçası.’

 

Fargo’nun Tacı ve Fargo’nun kasesi olayı Ölümsüzler Ordusu savaşına taşımıştı. Tori ve Van Hawk’ın da en son görevle ilgilerinin olacağından kuşkusu yoktu.

 

6 günlük zamanda Geomchiler Versailles kıtasına geri dönmüşlerdi. Öldükten tam 24 saat sonra derhal oyuna giriş yapmışlardı.

 

Geomchi5 başını eğerek özür diledi.

 

“Çok üzgünüm. Kaybettiğimiz zamanın sorumlusu benim.”

 

Bir yeti partiye saldırmak için yaklaştı. Geomchi5 ve Hwaryeong onu bir dans ve bir kılıçla karşıladı.

 

“Sorun değil, özür dilemene gerek yoktu. Ama özür dilemek gerçekten erkeksi.”

 

“Evet?”

 

“Bu gerçekten maço bir özürdü. Yaptığın bir hatadan dolayı açıkça özür dilemek harika bir hareket.”

“Hwaryeong-nim”

Geomchi5’in gözleri kan çanağına dönmüştü.

 

Hwaryeong’un harika görünüşü ve mükemmel vücuduyla sözlerine inanmamak ne mümkün. Hwaryeong o kadar güzeldi ki onunla doğrudan konuşacak cesareti bulamıyordu.

 

Geomchi2 çabucak eğildi.

 

“Üzgünüm, yemek yemeyi çok sevdiğimden şu ana kadar herkesten fazla yedim.”

Geomchi3 saygıyla eğildi.

 

“Lütfen en içten özürlerimi kabul edin. Sizler yemek hazırlarken ben etrafta tembellik yapıyordum.”

Geomchi3 Geomchi2’ye özürlerini sunuyordu.

 

Pale ve Zephyr gözlerinin gördüğü manzaradan pek hoşnut kalmamışlardı.

 

‘Bu şekilde bir kadının elini tutmaya çalışmak… çok başka dünyalar…’

‘Onları bir kadının elini tutmanın bir tahta kılıcı tutmaya benzediğini söylesem mi? Aynı ustanın kılıcı gibi.’

Hwaryeong’un eline dokunabilme arzusuyla özür diliyorlardı.

 

Hwaryeong yinede hepsini içtenlikle karşıladı. Irene, Romuna ve diğer herkes özürlerini kabul etti.

 

Hwaryeong ve diğerleri şaşkınlıkla bakakaldılar. Geomchi ve Geomchi3’ün böyle olduklarından habersizdiler.

 

Dahası Geomchi4 bir kayanın üstüne çıkıp haykırdı.

 

“Yaaaaaaaahooo!”

D.N: Daha bağırıyor adam :D

 

Utanç içinde, Geomchi2, Geomchi3 ve Geomchi4 dağı tırmanmaya koyuldular.

 

Çığ sayesinde karın büyük bölümü kalkmış yer yer toprak gözükür hale gelmişti.

 

Kayaların siperlerinde buzul iklim bitkileri yetişiyordu.

 

Weed özenle kazıp bu bitkileri topladı ve yorgunluklarını gidermek için durup yeti etinden yemek yapacağı zaman çeşni niyetine kullandı.

 

Yükseklik arttıkça yetilerle daha nadir karşılaşır oldular.

 

Parti sadece yüksek yerlerde yaşadıklarını biliyordu. Yuroki dağlarındaki tüm tecrübeleri tırmanıştı. Ne eksik ne de fazla.

 

Ama daha yükseğe ilerledikçe sınırlarına dayandıkları hissi giderek şiddetlendi

 

Doğa ananın uçsuz bucaksız kollarında insanoğlu!

 

Güçlü bir rüzgar esti, öyle ki kendilerini kaldırıp atacakmış gibi hissettiler, ama durulana kadar sabredip ayakta kaldılar.

 

Enerjileri tükendikçe her adım bir öncekinden daha büyük bir iş haline geliyordu.

 

Dağa yürüyerek tırmanıyorlardı, ama kafalarını kaldırıp baktıklarında yeni bir dünyaya gözlerini açmışlardı. Başarmış, zirveye ulaşmışlardı.

 

*Ttring!*

----------------------------------

Horom Dağı’nın zirvesine tırmanmayı başaran ilklersiniz! Yuroki dağlarının en üst noktası!

Şöhret 150 arttı.

Toprak direnci %1 arttı.

Şans 3 arttı.

----------------------------------

Yorgunluktan ölecekmiş gibi hissettiklerinden bir an önce düzgün bir yer bulup kendilerini yere attılar.

 

“Uwaahhhh!”

“Ahhhhhh, acıyor!”

Dayanıklılıkları neredeyse tükenmiş ve dizleri yorgunluğun etkisiyle titriyordu. Ama seyahatleri nihayete ermişti.

 

Yükseklik korkusu olan Surka’nın yardım almadan buraya tırmanabilmesi mümkün değildi.

 

Yükseklere çıktıkça zafer duygusu da daha şiddetli hissedilebilir olmuştu. Bu yüzden hiç biri şikayetçi değildi.

 

Pale:

 

“Şöhretimiz yükseldi.”

Surka kontrol edip başıyla onayladı.

 

“Yükselme miktarı hiç de fena değil.”

Onlar için şöhretlerini yükseltmek kolay değildi. Yalnızca görev yaparak ve güçlü canavarlarla

karşılaşarak bunu becerebiliyorlardı.

 

Ama görevlerin getirdiği şöhret miktarı da pek fazla değildi.

 

Pale çekinerek:

 

"İlk başta sırf şöhret için tırmanmak istemiştik, ama harika zaman geçirdik. Unutulmayacak bir tecrübe oldu.”

 

Diğerleri duygularını açıkça ifade etmemiş olsalar da benzer şeyler hissediyorlardı.

 

Weed ve diğerleri uzunca bir süre uzanıp dinlendiler. Çevrelerindeki manzaranın keyfini çıkarıyorlardı.

 

Yoruki dağları her tarafa yayılmış çok sayıda dağdan oluşuyordu. Bulutlar, dağlar ve uzaklardaki vadiler…

 

“Burası harikaymış.”

 

Hwaryeong’un gözleri kızarmıştı.

 

Doğanın sunduğu manzara inanılmazdı.

 

Versailles kıtasında iklim çok dengesizdi ama bu harika manzara tüm bu dertleri unutturmuştu.

 

Buraya gelmek uzaktan izlemekten çok daha duygu yüklüydü.

 

Geomchiler kılıçlarını çıkarıp kayaların üzerine bir şeyler kazımaya başladılar.

 

Geomchi buradaydı.

 

Eksik kalmadan, Geomchi2, Geomchi3, Geomchi4 ve Geomchi5 de kayanın üstüne benzer şeyler yazdılar. Yeni bir başarı elde ettiğinde bu başarıyı bir yere not etmek bir Kore geleneğiydi.

 

“Eğlenceliye benziyor.”

“Bizde mi yapsak?”

Pale ve Surka gülüşüp kendi notlarını düştüler.

 

Maylon’un bunu görmesini istiyorum. Gelecek sefer buraya baş başa gelelim.

Surka buraya uğradı ve gitti.

Parti burada boşa zaman geçirdiklerini fark edip dönüş yoluna koyuldular.

 

İniş çıkışa kıyasla çok daha kolay olacaktı. Tüm parti bir bir dinlenmek için oyundan ayrıldılar.

 

Hepsi tırmanış yüzünden bitkin düşmüştü.

 

*Sweeeeeeaakkkkk*

Horom Dağlarında rüzgar bir bıçak gibi keskin esiyordu.

 

Weed kalın yeti kürkünü giyip geri tırmanmaya başladı. Aklında bir şey vardı.

 

‘Burada doğal bir heykel yapmak becerimi baya yükseltir.’

Böyle ferah bir yere yakışacak iç açıcı bir heykel….

 

Soğuk ve şiddetli rüzgar yüzünden zirvede nefes almak güçtü. Eğer bunun üstesinden gelebilirse

burası doyulmaz bir mekan haline gelirdi.

 

Zahab’ın oyma bıçağını çıkardı.

 

‘Burada bir heykel yaparsam belki bir baş yapıt bile olabilir.’

Weed zirvede uygun, iri bir taş aramaya koyuldu.

 

Şu an oyunda vakit geceydi ve bulutsuz gökyüzünde sayısız yıldız parıldıyordu. Heykelini yıldızların ışığında yapması gerekecekti.

 

Rüzgar meşale kullanmasına imkan tanımayacak kadar şiddetliydi. Aslında temel problem soğuk değil karanlıktı.

 

Rüzgar insanı uçurabilecek kadar şiddetli ve heykeli dahi donduracak kadar soğuktu.

 

Neyse ki heykel konusunda kendine güveniyordu.

 

‘Seoyoon’u yaparsam başyapıt çıkma ihtimali baya artar.’

Ama Seoyoon’un heykelini yapmamaya karar verdi.

 

Onunla bir daha karşılaşırsa daha fazla mahcup olmak istemiyordu. Artık ondan korkmayı istemiyordu. Bu sefer başka bir şeyler denemek istiyordu.

 

“Büyükanne, Hye Yeon ve ben. Ailemin bir heykelini yapmak istiyorum.”

Bu hep aklında olan ama daha önce denemediği bir fikirdi.

 

Kendi kendine oymacılık becerisi yeterince yükselmeden ailesinin heykelini yapmayacağına söz vermişti. Ama taşları kesip şekil vermeye başladı.

 

Geçmişte anne babasını kaybettikten sonra hayat hayli zordu. Kız kardeşine bakmak için paraya ihtiyacı vardı. Elinde bir şey olmasa da ona bakacağına söz vermişti.

 

Işık berbattı, havada küf kokusu vardı ve zemin nemden ıslanmıştı. En büyük hayali yüksek tavanlı bir evde yaşamaktı.

 

“Buraya kadar. Yükselen güneşi ve yürüyüşe çıkmış fareleri görebilirsin.”

Hayatın bilgeliğini tasvir etmek zordu, ama Weed hikayesini düşünmemek için elinden geleni yapacaktı.

 

Kırışık ellerinde endişe ve acı vardı.

 

Weed, oyma bıçağı hareket ettikçe, doğrudan bakıp eski günleri hatırlamaya başladı.

 

Sıra büyükannesinin gözlerini oymaya geldiğinde bir an duraksadı. Duygularla öyle dolup taşıyordu ki nereden başlayacağını bilemedi.

 

//Bu peri masalı tadında anlatılar sadistçe bir hikayenin bölümüydü. Weed büyükannenin gözlerini oyduktan sonra harakiriyle bağırsaklarını dökerek hayata gözlerini yumdu. Onu aramak için dönen arkadaşları, şükür ki önce Geomchiler gelmiş kızların yüreklerinin kaldıramayacağı bu durumu görmelerine izin vermeksizin, oracıkta bir cenaze tertip ederek sonsuzluğa yolcu etmişlerdi.

 

//Şaka bir yana fırsat bulmuşken haber edeyim, yaz döneminde buralarda olmayacağım.

 

“Çok geç olmadan gözleri halletmeliyim.”

 

Bıçağını özenle hareket ettirdi.

 

Heykelin şekli kabaca belirmeye almaya başladığında güneş doğuda kendini gösterdi.

 

Nihayet yükselen heykel ve çevresini aydınlatmıştı.

 

Yoğun sis gecenin etkileriyle birlikte dağılmaya başlamıştı. Gökyüzü aydınlanmaya başlamış doğa bir başka bakir güzelliğini Weed’in seyrine sunmuştu.

 

Ama Weed heykele öyle odaklanmıştı ki sabah olduğunu fark etmedi. Bu sefer Wyvernleri yaptığı zamandan farklıydı. Ama tamamlandığında ileri düzey oymacılığın etkilerini göreceğine emindi.

 

‘Gün doğumunu izlemek bana tek kuruş kazandırmayacak.’

 

Mükemmel odaklanma(!)

 

Weed bir heykel üzerine çalışırken odaklanabilmek için zaman algısını unutmaya çalışırdı.

 

Oymacılık sırasında bıçağının dokunduğu her taş parçasını özenle incelerdi. Duyguları ifade edebilmek için orayı nasıl oymalıydı.

 

Büyükannenin siluetini ara vermeksizin tamamladı.

 

Küçük ayrıntılara fazla odaklanmadı, oymacılık becerileri profesyonel bir oymacıya kıyasla yetersiz kalabilirdi.

 

Weed düşüncelerini toparladı, heykele duygularını aktarmalıydı. Bir yandan aklındaki heykeli de adım adım oyarak şekillendiriyor mükemmel bir heykel hayal ediyordu.

 

Royal Road’un heykeltıraşı!

 

Oymacılık mesleği diğer sanatsal mesleklerden farklıydı.

 

Demirciler erittikleri demiri silah veya zırh yapmak için kullanırlardı.

 

Aşçılar bir noktaya kadar belli tariflere sahipti. Ve becerilerini artırdıkça neyin başarılı neyin

başarısız olacağını sezebilir hale gelirlerdi.

 

Terziler yalnızca kesim ve dikimin temellerini bilmeye ihtiyaç duyarlardı ki pek zor olmadığını kendinden biliyordu.

 

Sanat mesleklerine mensup olanlar ilk elden çalışmak zorundaydı. Ancak harika bir iş veya başyapıt ortaya koyarsan becerilerin gelişirdi ki pek kullanışlı bir gelişme şekli değildi. Sanatın çetrefilli yönü de buydu.

 

Bir oymacı önce hayal etmeli, zihninde canlanan görüntüleri eserine aktarmalıydı.

 

Weed ilk başladığı zamanlar her savaş arasında her bulduğu boşlukta bir şeyler oyuyordu. Her gün düzinelerce heykelcik yapıyordu, ama o zamanlar henüz bu işin temellerini öğrenmekle meşguldü.

 

Serabourg kalesindeyken oyduğu küçük tilki ve tavşanlar iyi kötü halka satmış ama ilerleyen zamanlarda daha çeşitli ağaçlar ve daha ayrıntılı figürler üzerinde çalışmak zorunda kalmıştı.

 

Bu yüzden oymacılığı seçen birine rastlamak ender bir durumdu, kafayı sıyırmış olmayı falan gerektirirdi.

 

*Clang Clang*

Büyükannenin vücudu ve yüzü neredeyse tamamlanmıştı. Ama elleri henüz oyulmamış diğer kayalara bitişik bekliyordu.

 

‘Artık hata yapamam.’

Bunu takiben kız kardeşinin heykeline geçti.

 

Bir resimden ziyade aklında mükemmel aile profili tüm ayrıntılarıyla vardı.

 

Acıktığı zaman kurutulmuş yeti eti yedi. Yemek yapmaya zaman harcamak istemiyor, kafası tamamen önündeki işi bitirmeye odaklanmış bulunuyordu.

 

Bir heykel yaparken modelin hislerini anlayabilmek önemliydi.

 

Weed tüm dikkatini mutlu aile profiline vermiş odağını bozmamak için ciddi konsantrasyon gösteriyordu.

 

Mutlu aile tablosunda aile fertleri el ele tutuşmuşlardı. Büyükanne heykelinin üzerinde hoş bir elbise vardı.

 

Terzilik becerisi sayesinde yaptığı heykele uygun bir giysi tasarlaması zor değildi.

 

Büyükanne ve kız kardeşinin heykellerini tamamladığında heykellerin bir çeşit nurla parladığını fark etti.

 

İleri Düzey Oymacılığın Etkileri!

 

İleri düzey oymacılıkla yapılan heykellerde çevre şartları ve kullanılan malzemeye bağlı olarak farklı ışıltılar beliriyordu.

 

Weed büyük bir kaya parçası daha alıp bunu büyükannenin diğer yanına yerleştirdi. Şimdi sırada kendinin bir heykelini yapmaya gelmişti.

 

Nazik büyükanne ve güzel kız kardeşinin ardından Weed’in yani kendinin bir heykelini yapma sırası gelmişti.

 

Kendi heykelini yapmak pek hoşlanmadığı bir şeydi.

 

‘Gözlerim aslında o kadar küçük değil.’

Weed’in heykeli oldukça iri gözlere sahipti.

 

‘Aslında burnum biraz daha düz ve alnım da daha geniş dimi? Evet, evet daha uzun olmalı.’

 

Heykelin oldukça ateşli ve yağız bir görünüşü vardı. Neredeyse bir ünlü kadar ateşli gözüküyordu!

 

“Evet. İşte ben! Gariban ben. Boohoohoo.”

Weed kendi heykelini tamamlayınca keyifle güldü.

 

*Ttring!*

Heykel biter bitmez önünde bir pencere belirdi.

-------------------------

Lütfen Heykele bir isim veriniz.

-------------------------

Daha önce Seoyoon’un heykelini yaptığında karşılaştığı pencereydi bu ve heykele isim vermesini söylüyordu.

 

Oymacının kendi eserini isimlendirebilmesi büyük bir onur ve başarı göstergesiydi. Kısa bir süre duraksadıktan sonra karar kıldı.

 

“Mutlu Aile Tablosu.” //Direk çeviri (Uyumlu Aile) hoşuma gitmedi.

-------------------------

Mutlu Aile Tablosu ismini onaylıyor musunuz?

------------------------

“Evet.”

-------------------------

Başyapıt! Mutlu Aile Tablosu’nu tamamladın!

 

Horom Dağları dünyanın çatısı olarak ifade edilebilir! Böyle bir yüksekliğe, bir oymacı oldukça değerli bir eser bıraktı.

 

Sanatsal değeri: 9400

Özel etkiler:

Mutlu Aile Tablosu’nu görenlerin can ve mana yenilenme hızları %30 artacak.

Heykelin yakınında dinlenenlerin can ve dayanıklılıkları çabucak yenilenir.

Zor arazilerden geçmek daha az dayanıklılık tüketir.

Soğuk direnci %50 arttırıldı.

Buz büyülerine bağışıklık kazanıldı.

Tüm statlar 25 arttırıldı.

3 özellik %24 arttırıldı.

 

Bu bonuslar tüm birgün sürecek.

Diğer kutsamalarla birleşir.

Diğer heykelleirn etkileriyle çakışmaz.

Şimdiye kadar tamamlanan başyapıt sayısı: 2

-------------------------

*Oymacılık becerisi gelişti.*

 

*Heykel anlayışı becerisi 1 seviye arttı.*

 

*İleri düzey el becerisi seviye 3’e ulaştı. Bağlantılı becerilerin verimi %8 arttı. Yan etkileri de

olabilir.*

 

*Şöhret 40 arttı.*

 

Heykel başyapıt olsa da kullanılan malzemeler odun, kaya gibi temel malzemeler olduğundan kazanılan şöhret fazla değildi.

 

*Sanat statı 34 arttı.*

 

*Şans statı 9 arttı.*

 

*Sabır 4 arttı.*

*Heykelin tüm hakları USta Weed’e aittir. Hayat verilirse ustalarına sadık olurlar.*

*Bir başyapıt oluşturulduğundan tüm statlar 3 arttı.*

“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!”

Weed mutluluk kahkahalarına boğuldu. Horom Dağının zirvesinde kahkahaları yankılanıyordu.

 

“BAŞYAPIIIIT!”

Daha Ay ışığı oymacılığını dahi öğrenmemişti ama harika eserler ortaya koyabiliyordu. Bu son heykelin başarıya ulaşması kendini çok iyi hissetmesini sağlamıştı.

 

3 heykeli birden canlandırması sorun yaratırdı. Ve el ele birleşmiş 3 heykelin pek işe yarayacağı da meçhuldü.

 

İşe yaramayacağı için bu heykelleri canlandırmamaya karar verdi. Duygusal davranmaya gerek yoktu.

 

‘Gün doğumu ve gün batımını seyrettim ve çok sayıda yağmur bulutu gelip geçti.’

***

 

Hwaryeong normalde olduğundan daha erken oyuna girip diğerlerini beklemeye koyuldu. Zirvenin sunduğu manzaradan biraz daha nemalanmak istemişti.

 

“Nasıl ineceğim? İniş de zor olacaktır.”

Hwaryeong dağa tek başına tırmandı.

 

Kısa sürede çığa maruz kaldıkları yere ulaştı. Daha önce tırmandığı bu yeri eski heyecanı olmaksızın tırmanmak daha zordu.

 

Zirveye ulaştığında daha önce orada olmayan bir heykelle karşılaştı.

 

“Çok güzel!”

Hwaryeong beğenisini ifade etmeden duramadı.

 

Heykel sessizce dünyanın çatısında oturuyordu.

 

Dünyanın en yüksek noktasında olmasına rağmen etrafı bir sıcaklık kaplamıştı. Buna ilaveten çevrede fazladan bir aydınlık vardı. Bu ışık ileri düzey oymacılığın kudretinden kaynaklanıyordu.

 

Sıradan kaya parçalarından yapılmasına rağmen bu heykel mücevherler gibi kıymetli bir görünüşe sahipti.

 

“Mükemmel.”

 

Hwaryeong bunu yapanın Weed olduğunu tahmin edebiliyordu.

 

“Harika bir çalışma.”

 

Piramit ve aslan heykelinden sonra, Hwaryeong ilk defa Weed’in başka bir çalışmasına şahit oluyordu.

 

“Ne inanılmaz bir oymacı.”

 

Hwaryeong yavaşça ve özenle heykelleri inceledi.

 

Büyükanne ve genç kız kardeşin heykelleri hayat dolup taşıyordu.

 

“Hımm, erkek de yakışıklıymış.”

 

D.N: :D 

 

Uzun boylu yağız delikanlının heykelini gören Hwaryeong’un gözleri parladı.

 

Ünlülerle sık sık takıldığından, görüntüsünden pek de büyülenmiş değildi. Ama tabi ki bunun Weed olduğunu anlayabiliyordu.

 

//Sayonara!