Çevirmen: Lodos 

“Tek başına dolaşmanın ve yalnız kalmanın hissi… Bir de özgürce canavarları temizlemek… Bu en iyi duygulardan biri!”

Weed’in ardından Ejderler, Bingryong, Anka, Altın Adam ve Sarı Oğlan da gidiyorlardı.

“İşte, düşürme onu! Japtem’i düzgün bir şekilde al!”

Ejderler japtemi almak için pençelerini ve gagalarını kullanmak zorunda kalmıştı. Ne zaman bir savaş olsa onlar için yeni ve anlamsız bir ıstırap çıkıyordu ortaya.

‘Yalnızlık mı?’

‘Bizi böyle sömürmek için...’

Kendi başlarınayken tembelce avlanıyorlardı ama Weed’in peşinden gittiklerinde yapmaları gereken iş artıyordu. Avlanmak, japtem toplamak, ev işleri yapmak, yemek pişirmeye yardım etmek ve uçan bir nakliyeci olmak.  

“KUNGGGG!”

Sarı Oğlan’ın tepesinde oturan Gümüş Kuş bir inilti çıkarmış, kanatlarını çırpmış ve aniden de yere yığılmıştı. Bu, Weed üzerinde bir işe yaramamıştı.

“Bu kadarla yorgunluktan ölemezsin. Kalk çabuk.”

Weed aşırı çalışma nedeniyle soğuk yorgunluğunu o kadar çok deneyimlemişti ki bundan bıkmıştı. Hastaymış gibi davranmak onu asla kandıramazdı.

Vargo Kalesi yakınlarında kimsenin girmeye cesaret edemediği bir sürü zindan vardı. Ayrıca birçok canavar ini, köyü ve saklanma yeri de vardı.

Bazen ilk gelenler ve avlananlar diğer gruplar oluyorlardı ama Vargo Kalesi etrafındaki bölge kuruluş ve inşa aşamasında olduğundan dolayı ilk adımı Weed’in, yoldaşlarıyla veya Heykel Yaşam Formları ile atması daha sık oluyordu.

Sabit grup üyelerine sahip olmanın veya Heykel Yaşam Formları ile avlanmanın iyi yanı, güvenilir insanları arayarak ya da yeni bir gruba koordine olmaya çalışarak zaman harcamaya gerek olmamasıydı.

Genellikle farklı görüşler ve kullanılacak yöntemler nedeniyle yeni grup üyeleriyle avlanırken çatışmalar oluyordu ama Weed böyle durumlarla hiç karşılaşmamıştı.

“Herkes uyusun.”

Weed zindandaki avı bitirmek için konuşana kadar Sarı Oğlan kuyruğunu indiremeyecek kadar tetikteydi sürekli olarak. Her birinin güçlü canavarlarla dolu zindanlarda oynayacağı rolleri olduğundan dolayı dikkatsiz olmaya zaman yoktu.

Birkaç zayıf canavar ortaya çıktığında bile saatte sadece bir tane daha avlayabilmek için hızlarını artırıyorlardı.

“Bugün hava bulutlu ve yağmur yağabilir, o yüzden bütün günü bir zindanda avlanarak geçirelim.”

Avlanma veya mola vermeyle ilgili mutlak kararları verme yetkisi yalnızca Weed’deydi.

“Güneş ışığı gerçekten sıcak. Bu havada hadi biraz öğle yemeği toplayalım ve bir zindana ava gidelim!”

Tam bir av tiranıydı Weed.

*****

“İki gün önce yeni bir zindan buldum ve grup olacak insanlar arıyorum. Bütün gününü adayabilecek insanlar, zaten hazırlanmış olan ve hemen şimdi yola çıkabilecek insanlar ulaşsınlar bana.”

“Hazine için avlanıyor ve savaş sınıfı olan birini arıyorum. Ben bir maceracıyım. Hazine hakkında ilk ipucuna sahibim ama o kadar da güvenilir bir ipucu değil. O durumda bile benimle bu zorlukları paylaşabilecek insanları bulmak isterim.”

“Batıya gitmek isteyen kâşifler var mı? Ortalama 330 level olan 6 kişilik bir grup ve keşif yaparken harita çizecek birini arıyorum.”

Vargo Kalesi’nde ciddi şekilde yürütülen tek şey onarım çalışmaları değildi. Şu andaki mevcut durum avlanmak ve sınıra yakın maceralar yaşamak isteyen birçok oyuncuyu cezbediyordu. Canavar saldırıları çok sık olduğu için oyuncuların standartları da yüksekti.

“Meşgul değilsen birlikte avlanmaya gidebilir miyiz?”

“Öhhö… Gerçekten o kadar meşgul değilim...”

Geomchiler ise durmaksızın devam eden bir popülariteye sahiplerdi. Savaştaki parlaklıklarını gören şövalyeler ve kılıç ustaları onlardan bir şeyler öğrenmişlerdi. Geomchiler avın verimliliğini en üst düzeye çıkarmak için şiddetle savaşıyorlar ve tehlikeli zindan yollarında her zaman ön planda oluyorlardı.

Maceracılar çok eğleniyorlardı onlar sayesinde.

“Onlarla birlikte her yere gidebiliriz.”

“Kötü şeyler olsa bile umutsuzluğa kapılmıyorlar.”

Maceralar sırasında sık sık ölümler yaşanırdı. Geomchiler hayatlarını ya canavarlara ya da tuzaklara düşerek kaybediyorlardı. Ancak hayal kırıklıklarının tek sebebi, gruplarındaki üyeleri sonuna kadar koruyamamaları oluyordu. Onlar esaslı adamlardı!

Mapan, bir tüccar olarak nasıl hızlı bir şekilde seviye atlanacağını düşünüyordu.

“Hyeong-nim, şarap ve et getirdim.”

“Oh!”

“Eğer sıkıldıysanız ava gidebilir miyiz? Yemek yapma becerimi geliştirdim ve iki araba kadar da alkol getirdim. Tüm stokum bitene kadar geri dönmeyi düşünmüyorum!”

“Hadi gidelim!”

Tüccarların bir kuralları vardı: Mümkün olan herhangi bir yöntemi kullanmak. Mapan Geomchilerle grup olunca seviyesi kolayca yükselmişti.

“O meyve, o bir bitki!”

“Çeliği rafine ediyor ve bıçakları güçlendiriyoruz. İhtiyacı olan herkes gelsin lütfen!”

Kale sakinleri ve oyuncular ise Weed’e çok güveniyorlardı. Kaleyi fethetmiş, lordu olmuş ve daha sonra da buraya göç etmişti. İşletmeler restore edildiğinden dolayı onarım çalışmaları durmaksızın devam ediyordu. Yakınlardaki elfler ve cüceler de mallarını takas etmek için her gün gelip gitmeye devam ediyorlardı.

Uzaktan bakıldığında kale ürkütücü, siyah, kirlenmiş kayalar kullanılarak inşa edilmişti ve burası her an bir Ölümsüz ortaya çıkacakmış gibi hissettiriyordu. Ancak kale içindeki canlılık ve yaşam yavaş yavaş geri geliyordu.

Yıkılan kale tamamen onarıldıktan sonra yeni binaların inşaatları yapılacaktı.

Parvo başta olmak üzere Morata’da becerilerini yükselten diğer mimarlar şimdi Vargo Kalesi’ne akın etmişlerdi.

“Bence konut binaları daha sonra inşa edilebilir.”

“Evet, ben de öyle düşünüyorum.”

Vargo Kalesi’ne çıkan tepelere birçok kulübe inşa edilebildiğinden dolayı konut binaları sorun değildi. Tabii ki daha sonra daha lüks evler gerekli olacaktı ama şu andaki öncelik kaleyi onarmaktı.

Beceriden yoksun inşaatçılar, duvarın onarımıyla ilgili işlerde güvenlik görevlisi olarak görevlendirilmişlerdi. Kale içindeki binaların onarımından, Parvo’nun Sanat Merkezi'nin ve Morata'nın iş bölgelerinin inşasında görev alan birinci sınıf inşaatçılar sorumluydu.

“Bu binayı orijinal görüntüsüne kavuşturalım.”

“Bir sürü kara taş gerekecek.”

“Lord kaleyi onarmak için o kadar büyük paralar yatırdı ki burada inşaat malzemeleri toplamak için görevler çıktı ortaya. Sakinler ve amatör tüccarlar, yeterli malzememiz olması için sürekli malzeme getiriyorlar.”

Weed, Vargo Kalesi’nin onarımına muazzam miktarda para yatırmıştı. Morata’da muazzam fonlar yatırmanın sonucu bir festival olmuştu. Burada ise askerler arasındaki yolsuzluk artmış ve rastgele sakinler onarım işi yapmak için işe soyunmuşlardı.

“Kemik Ejderhasının ezip geçtiği yer gerçekten sorunlu... Orayı ne kadar yenileyebiliriz?”

“Elimizden geldiği kadar… Elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız. O bölge Nefes saldırısıyla eritilmiş durumda ve birçok destek sütunu da yıkılmış. Bu yüzden tüm bölgenin yarısının yeniden inşa edilmesi gerekiyor.”

“Hmm… Eğer ölçek o kadar büyükse o zaman bu gerçek bir inşaat projesi olacak.”

İnşaatçılar için Vargo Kalesi’ni restore etme işi iz bırakacak büyük bir projeydi. Lord para ve onarım işleri için vergileri onlara tahsis ettiğinde heyecanlanıyorlardı.

“Kemik Ejderhaların içinde bulundukları kule çok eğik duruyor.”

Bu kule, Vargo Kalesi’nin ana cazibe merkezi olan merkez kuleydi! O kadar eğikti ki insanda garip bir his uyandırıyordu. Bugüne kadar yıkılmamış olması bir mucizeydi.

İnşaatçılar zemini araştırmışlar ve iyi inşa edilmiş temellere sahip sağlam zemin nedeniyle kulenin çökme tehlikesi olmadığını görmüşlerdi.

“Weed-nim ​​bize kuleyi şimdilik olduğu gibi bırakmamız talimatını verdi.”

Vargo Kalesi’ni tamamen eski haline döndürmek çok fazla paraya mal olurdu Weed’e.

“İç tarafları veya herhangi bir inşaatı yaparken para da işin içine girerse beni beş parasız bırakacak hayal edilemez şeyler yaşanır.” diye düşünmüştü Weed.

Merkez kule sadece insanların bakışlarını üzerine çekmekle kalmıyordu. Aynı zamanda Liç Balkan’ın Hayat Kabı’nı da koruyan tarihi bir yerdi. Uzun ve muazzam yapı, yıkılıp yeniden inşa edilemeyecek kadar değerliydi.

“Hadi öylece bırakalım.”

Tarihi binayı korumanın en iyi yolu hiç para harcamadan bırakmaktı!

Eğik Pisa kulesi gibi, eğimli merkezi kule de Vargo Kalesi’nin yeni cazibe merkezi haline gelebilirdi.

Yüksek seviyeli sihirbazlar ve zengin olanlar kendi kulelerini inşa etmişlerdi. Ancak onlara kıyasla merkez kulenin yüksekliği ve eğimi bambaşka bir seviyedeydi.

“Merkez kulenin verdiği çöküş hissi gibi olası bir çöküş hissi Versay Kıtası’nda başka bir yerde bulunamaz!”

Şu anda Vargo Kalesi’nin çoğu yok edilmişti ve çok boş görünüyordu. Canavar istilaları rahatça avlanmayı kolaylaştırdığı kadar bölgenin gelişmesini de engelliyordu.

İç karartıcı atmosferi yatıştırmanın bir yöntemi varsa; o da bir heykeldi!

Weed, Ejderlerinin kayaları dikkatlice eğimli merkez kulenin tepesine taşımasını sağlamıştı.

“Eğer burada bir heykel yaparsam o zaman kaledeki herkes o heykeli görebilir.”

Hiç şüphesiz, bir heykel sergilemek için en iyi yerdi kulenin tepesi. Ve orası bir yağmuru ve rüzgârı çok yediği için kırılgan ve zarif bir heykel pek uyuşmazdı buraya.

“Vargo Kalesi hissine uygun bir parça yapmalıyım.”

Her zaman olduğu gibi Weed yapmak istediği parça üzerinde uzun süre düşünmemişti.

“Bu yerde yapılması gereken bir parça var.”

Sert kayayı oymaya başlamıştı. İşlerinden veya avlanmalarından dönen sakinler ve oyuncular, Weed’in yeni bir parça yaptığını görebiliyorlardı.

“Burada bir de heykel yapıyor Weed. Heykelin nasıl bir şey olacağını gerçekten çok merak ediyorum.”

Weed ne zaman yeni bir heykel yapmaya başlasa insanlardan her zaman büyük bir ilgi oluyordu. Morata’daki gibi iyi bir heykel yapsaydı o heykel birçok yönden yardımcı olurdu. Bu yüzden heykelin tamamlanması için gün saymaya başlamıştı insanlar.

Ama Weed zindanlarda avlanmaya gelip gittiği için heykeldeki ilerleme yavaştı.

“Heykel kan, ter ve emekle yapıldığı için bu kadar uzun sürmüş olmalı.”

“Bir sanat eseri öyle kolayca yapabileceğin bir şey değildir.”

Oyuncular mutlu bir şekilde bekliyorlardı!

Weed, her yerden görülebilen 6 metre yüksekliğinde bir heykel yapmıştı. Heykele ayırdığı zaman arttıkça git gide daha da belirginleşiyordu bir şeyler.

Ve nihayet bir Liç’e dönüşmüş Weed’in net bir figürü belirmişti. Bu figür süs olarak da Balkan’ın eşyalarını giyiyordu.

Geçmişte Las Phalanx’tayken bir Liç olarak oynamıştı Weed. Ancak Balkan’ın varisi olup, Ölümsüz Lejyonu'nu yönetip yönetemeyeceğini merak etmişti. Balkan’ın emirlerini açgözlülükle ve ciddiyetle yerine getirecek, göz açıp kapayıncaya kadar da ona ihanet edecek ve Ölümsüz Lejyonu’nu kendisine alacaktı.

Gerçekleşmiş olabileceği bilinmeyen bir gelecekti bu! Ama eğer bu kadar uzun süre bir heykeltıraşın yolundan yürümemiş olsaydı, bu onun için neredeyse kesin bir gelecekti.

“Bu heykelin nasıl bir etkisi olacağını bilmiyorum ama kesinlikle Tarihi olarak çıkacak.”

Heykeltıraşlık bazen büyük olaylar yaratıyordu. Liç heykelini tamamlarken başarısız bir heykelin, hatta çevredeki Ölümsüzlerin yeniden ayağa kalkmalarının olumsuz düşünceleri zihnindeydi.

Eğimli kuledeki Liç, ayrıntılarında hiçbir eksik olmadığı için Weed’in heykel yapma becerilerini gözler önüne seriyordu. Merkez kuleye uzaktan bakıldığında Liç’in gerçek olup olmadığını anlamak zordu.

“Yine de bir şeyler eksik.”

Heykeli kendisinin yaptığını fark eden Weed heykele devam etmeye ve işi biraz daha büyütmeye karar vermişti.

“Bir Liç, tek bir koruması olmadan var olamaz.”

Büyük Liç heykelini yaptıktan sonra yanına da 2 metre boyunda ek Kıyamet Şövalyeleri ve Ölüm Şövalyeleri heykelleri yapmıştı. O durumda bile bir ihtişamdan yoksundu Liç. Bu heykeli Balkan ile kıyaslayınca heykelin çok izole olmuş ve yalnız olduğu görülebiliyordu.

“Daha özel bir şeye ihtiyacı var.”

Weed sırt çantasından kullanılabilir bir heykel malzemesi çıkardı.

Çürük ejderha kemikleriydi bunlar!

Gerçek ejderha kemiği olsaydı altından veya mitrilden daha değerli olurdu. Ancak Ölümsüze dönüşmüş bir ejderhanın kemiği olduğu için demircilik malzemesi olarak kullanıldığında maharetleri ve dayanıklılığı önemli ölçüde düşmüştü. Ve Ölümsüz Lejyonu’nun Kemik Ejderhası uzun zaman önce diriltildiğinden dolayı kemiğin dayanıklılığı o kadar düşüktü ki artık hiçbir şey için kullanılamazdı.

Kemik Ejderhasından düşen eşyalar oyuncular arasında paylaşılmıştı. Ancak kemikler iyi bir şeye dönüştürülebilecek gibi görünmüyorlardı, bu yüzden pek bir popülerlik görmemişlerdi.

Geçmişte Geomchiler, bir Kemik Ejderhasından Weed tarafından yapılmış ekipmanlar kullanıyorlardı. Ancak paladinler ve rahipler, Ölümsüzlerin kemiklerinden yapılmış hiçbir şeyi kuşanamıyorlardı. Bu yüzden Weed, oyuncuların kaçındığı iki takım ejderha kemiğini kendine alabilmişti.

“Bu değerli malzemeleri kullanmak zorundayım.”

Weed, ejderha kemiklerini birleştirmek için çeliği eritirken kullandığı yöntemle aynı yöntemi kullanmıştı. Üç takım kafa parçası vardı, ancak hediyelik eşya isteyen bazı oyuncular vücuttaki küçük kemikleri saklamışlardı. Pirinç eritilerek ve bu parçalar tamamlanarak merkez kulede sadece 3 Kemik Ejderhası tamamlanabilirdi.

“Şimdi bir şeye benziyor işte.”

Kimchi ile ramen, tteokbooki ile soondae ve tangsuyuk ile jajangmyeon gibi; harika bir kimya oluşmuştu.

DING!

----------------------------------------

Lütfen heykeliniz için bir isim belirleyin.

----------------------------------------

“Eh… Ciddi, Havalı, Yakışıklı, Zengin, Uzun Liç Weed, birçok Ölümsüz astıyla birlikte!”

----------------------------------------

“Ciddi, Havalı, Yakışıklı, Zengin, Uzun Liç Weed, birçok Ölümsüz astıyla birlikte” doğru mu?

----------------------------------------

“Bekle, ismi çok uzun bu yüzden kullanması zor olacak…”

Bu heykel oyulmuş bir Liç’ten, Kıyamet Şövalyeleri’nden, Ölüm Şövalyeleri’nden, hayaletlerden ve diğer Ölümsüzlerden daha fazlasıydı. Weed, bizzat Ölümsüz Lejyonu’nun zincir görevlerinin bir parçası olduğu için Ölümsüzlerin imajını inanılmaz bir beceriyle yeniden üretebilirdi.

“Hayır. Heykelin adı ‘Ölümsüzlere Hükmeden Liç’ olacak.”

----------------------------------------

“Ölümsüzlere Hükmeden Liç” doğru mu?

----------------------------------------

“Evet.”

----------------------------------------

Şaheser! “Ölümsüzlere Hükmeden Liç” tamamlandı.

Hem Ölümsüz Lejyonu’nun dinlenme yeri hem de efsanevi canavar Balkan’ın ebedi dinlenme yeri üzerinde yapılan Liç heykeli!

Balkan Versay Kıtası’nda birçok vahşet işlemiştir. Ama hiç şüphesiz tarihin akışını da etkilemiştir.

Ruh çağıran becerilerinin çorak vahşi doğasının ortasında, Balkan bu söz konusu büyüleri geliştirmenin büyük başarısı ile tanınır.

Artan sanatı ve şöhreti ile büyük saygı duyulan ve Balkan’a sonsuz huzur getiren Weed’i; yarattığı heykel için eleştirebilecek kimse yok.

Sanatsal Değer: 8,980.

Özel Seçenekler: “Ölümsüzlere Hükmeden Liç” heykelini gören herkesin sağlığı ve manası %32 daha hızlı yenilenir.

Tüm istatistikler 16 artar.

Zekâ ve Bilgelik kalıcı olarak 3 artar.

Komşu bölgedeki ruh çağıranların beceri seviyelerinde +2 artış olur.

Ölümsüzler biraz daha zekâ kazanır.

Başıboş Ölümsüzlerden gelecek saldırılara karşı korur.

Mana tüketimini %6 azaltır.

Kara büyünün gücü %2 daha güçlü hale gelir.

Sağlık %50’nin altına düştüğünde yenilmez olma hissi yükselir ve saldırı gücü %14 artar.

Bu etki diğer heykellerle birlikte kullanılamaz.

Şimdiye kadar oluşturulan Şaheser sayısı: 9.

----------------------------------------

----------------------------------------

Heykel Ustalığı becerisi arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

El Sanatlarında Ustalık arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Heykel Anlama becerisi 1 seviye arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Şöhret 875 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Sanat statüsü 33 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Karizma 3 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Bilgelik 2 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Bir Şaheser tamamlandığı için tüm istatistikler 3 arttı.

----------------------------------------

Weed’in ileri seviye 8 heykel becerisi ustalığı artmıştı ve yavaş yavaş %6’dan %14,6’ya yükselmişti.

Aşağıdan izleyen oyuncular, başından bu yana beklemişlerdi ve heykel şekillenmeye başlarken sevinç çığlıkları atmışlardı.

“Bu bir Şaheser!”

Daha iyi ayrıcalıklar için baskı yapan ruh çağıranlar, oyuncular arasında en mutlu olanlardı. Ruh çağıranların kaderi Vargo Kalesi’nden asla uzaklaşmamaktı.

*****

Balkan Demoph’a karşı yapılan savaş, tekrar gösterimlerinde %24,3’lük rekor bir reytinge sahipti. Weed’in ünü gökyüzünü delip geçecek durumdaydı. Versay Kıtası’nın en popüler oyuncusuydu şu anda.

Weed, Kuzey Kıtası’nın bilge efendisiydi.

Oyun yayınları sürekli olarak Weed’e özel programlar gösteriyordu. Sabit bir reytingleri vardı ve izleyicilerin tepkisi de çok iyiydi.

Vargo Kalesi’nde yaşanan günlük değişimlere dair haberler de vardı. Kuzey kıtasının oyuncuları, bir zamanlar Ölümsüz Lejyonu tarafından işgal edilen ve bir insan meskenine dönüşen kalenin görüntüsüne büyük ilgi gösteriyorlardı.

Kıtadaki birçok bölgeyle kıyasla kuzeydeki oyuncu sayısı hala azdı. Ancak başlangıca kıyasla Ana ve Doğu kıtasındaki oyuncuların da kuzeye büyük ilgi göstermeleri ve kuzeyin bu kadar gelişmesi şaşırılacak bir şey değildi.

Ayrıca Savaş Tanrısı Weed’in yönettiği bölge olduğu için hiçbir şey olmasa bile yine de ilgi odağındaydı burası. Macera için sonsuz sayıda oyuncu çeken şey, kale ve köylerin kendi kendini yetiştirmesi ve geliştirmesiydi.

Ve böylece Ana Kıta’dan gelen oyuncu sayısı her gün artmaya devam etmişti.

“Leserite Dağı’na gidenler lütfen çabuk gelin. Hemen ayrılıyoruz.”

“Tanroa madeni avı için organize oluyoruz. Tahminen 200 kişi gelecek. Madendeki canavarları temizlememiz için cücelerden bir ricadır bu.”

Beklenenden çok daha iyi bir ortam vardı. Bu yüzden Morata’ya ilk kez gelen insanlar uyum sağlamakta zorlanıyorlar ve çoğu zaman başta şaşkına dönüyorlardı. Büyük Katedral, Kütüphane ve benzeri tarihi binaları bilerek geliyorlardı. Tanrıça Freya Heykeli ve Işık Kulesi hakkında da birçok hikâye duymuşlardı. Onların tarafından bakıldığında heykeller ve sanat eserleri tam olarak duydukları gibi değildi. Çok daha fazlaları vardı.

Morata’da diğer bölgelere kıyasla sanat ve kültüre ayrıcalıklı bir muamele yapılıyordu ve sıklıkla tiyatro oyunları düzenleniyordu. Eğlence dolu yollar, yerler vardı. Bölge, Freya Kilisesi’nin bereketi altında olduğu için yenip içilecek sonsuz miktarda da erzak vardı.

Düzenli olarak festivaller yapılıyordu ve neşeli, eğlenceli atmosferin altında oyuncular av görevleri için sabahın erken saatlerinde meydanlara akın ediyorlardı. Japtemlerin uygun fiyatlarını bile bilmeyen tüccarlar mallarını sokaklarda satıyor ve yeni başlayanlar da kendi aralarında neşeyle oynuyorlardı.

Gürültülü, hareketli ve hoş bir atmosferle doluydu her yer. Muhteşem bir şehirdi.

Bir keşif ya da bir avlanma görevi çağrısı olduğunda anında 100 kişi toplanıyordu. Ava giden oyuncuların yüzlerinde neşeli ifadeler vardı.

“İnsanların neden Morata’nın cennet gibi olduğunu söylemelerini anlıyorum. O kadar çok av oluyor ki.”

“Fiyatlar diğer yerlere göre çok uygun. Ziyaret edilecek çok yer var ve böyle bir iş patlaması da varken her şey yolunda. Morata’ya daha önce gelmeliydim.”

Kıtada nereye gidilirse gidilsin diğer bölgeler hafif bir baskı ve ayrıcalık duygusuyla doluydu. Meydandayken yönetici loncalara karşı tetikte olmak zorundaydılar mesela. Onlara karşı gelmemek için her yaptıklarına dikkat etmeliydiler.

O şehirlere kıyasla Morata özgür ruhluydu ve macerayı aktif bir şekilde teşvik ediyordu. Weed sadece sanatçılara odaklanmakla kalmamış, aynı zamanda maceracılara da eşit muamele göstermişti.

Macera ve komisyonlar için tazminat ile ilgili geliştirmeler, fiscus’un %16’sını alıyordu. Diğer bölgeler araştırıldığında ise bu kıyaslanamaz bir rakamdı ve ezici bir çoğunlukla da çok iyi haldeydi. Diğer köylerin en iyileri yalnızca yaklaşık %2, %3 seviyelerindeydi. Diğer oyuncuların yönettiği bazı şehirlerde tazminat sağlanmadığı bile oluyordu.

Üzücü olan şey, lordların maceracılara ihtiyaç duymamaları ve paralarını cimrilikle harcamalarıydı. Ama Weed aksi şekilde düşünüyordu.

Kuzey kıtasının gömülü ekipmanlarını, hazinelerini, keşiflerini, eserlerini ve kitaplarını geri getirerek şehir daha hızlı gelişecekti. Şehri geliştirmek gelecekte daha fazla vergiye imkân tanıyacaktı, bu yüzden bu yol bir kestirme yol sayılıyordu. Morata büyüdükten sonra bile maceracılar için hiç düşünmeden para harcanıyordu.

Morata’daki görevler sanki bir baraj patlamış gibi bir anda ortaya çıkmış, birçok kişi görevini almış ve ayrılmıştı.

“Ölüm ve acı çekme riskini göze almak isteyen insanları caydırmaya gerek yok.”

Bu vergilendirme, kalkınma odaklı bir vergilendirmeydi!

Weed, Morata ve Vargo Kalesi, canavar istilaları altında bile göz açıp kapayıncaya kadar değişiyordu ve oyun yayıncıları bununla ilgili birçok haber yayınlıyorlardı. Ancak son zamanlarda Versay Kıtası’nı daha büyük bir şokla sarsan bir olay oldu.

Hermes Loncası’nın Kallamore Krallığı’na yaptığı saldırı!

Yerel savaşlar sık ​​sık yaşanıyordu. Ancak onlar kaleleri, şatoları fethediyorlar ve fethettikleri yerleri kendi topraklarına çekiyorlardı.

“Hermes Loncası yeniden hücum ediyor.”

“Mevcut durum çok şaşırtıcı. Hermes Loncası’nın ordusu, Kallamore Krallığı sınır savunma garnizonunu ezici bir çoğunlukla delip geçti.”

“Bardray öncü birliklerle birlikte. Savaşa bizzat katılıyor.”

“Kara Şövalyeler birlikleri onların paha biçilmez güçleri! Bardray’in hareketlerini izleyin.”

“Yaklaşık 100 bin Hermes Loncası oyuncusu saldırının bir parçası. Sihirbazların büyüleri yayılıyor ve düşmanın bulunduğu yere yağıyor!”

Hermes Loncası’nın dev gücü an an yayınlanıyordu. Haven Krallığı’nın Kallamore Krallığı’na karşı olan düşmanlığından dolayı tüm bölgeyi kendi topraklarına katmaya çalışıyorlardı. Kallamore Krallığı’ndan geniş erzak potansiyelini ve teknolojisini alan Haven Krallığı, Ana Kıta’daki en güçlü ulus haline gelecekti.

Hermes Loncası, kendilerini kimsenin karşı koyamayacağı bir ulus olarak yeniden yaratmak için bir savaş başlatmışlardı. O ordunun gelecekteki gücünü hayal eden hiçbir oyuncu şaşkınlığını gizleyemiyordu.

*****

Vargo Kalesi’ndeki Weed, Hermes Loncası’nın Kallamore Krallığı’nı fethettiği ve zafer kazandığı haberlerini duymuştu.

“İşte, tamam oldu. 34 altın.”

“Teşekkür ederim. Çok dikkatli kullanacağım.”

Weed için bu iş, demircilik ve dikiş becerilerini kullandığı için her zamanki gibi bir işti. Demircilik veya dikiş becerisini uzun süre kullanmazsa beceri seviyesi düşebilirdi.

Bir heykel yapmakla meşgulken yakınlardaki geveze tüccarların seslerini duymuştu.

“Hermes Loncası’nın gerçekten devasa bir ordusu var. Ateş güçleri ağzını açık bırakacak kadar fazla ve tüm Kallamore Krallığı’nı ele geçiriyorlar!”

Weed tam o anda bir kartal yontmak için özel bir ağaç kullanıyordu. Gökyüzünün münhasırlığını ve özgürlüğünü ifade etmek için hassas oymalar gerektiren yaşam hissini yakalamaya çalışıyordu kartalda. Tüccarların konuşmalarına kulaklarını vermiş haldeyken eli de tamamen gergin durumdaydı.

“Ne kadar dayanabilir Kallamore Krallığı?”

“Dayanamazlar. Hermes Loncası’nın bu kadar büyük bir güç sakladığını gerçekten bilmiyordum. Şu anda Kallamore Krallığı’nın sınır garnizonu tamamen ortadan kalkmış durumda. 60 bin kişiden çok azı hayatta kaldı.”

Çıt!

Weed oyma bıçağının heykelin yan tarafında uzun bir çizik yapmasıyla birlikte hata yapmıştı işte.

“Hermes Loncası’nın 400 levellik güç merkezleri ilerledi ve 2 saatten kısa bir sürede Hosran Kalesi’ni yıkıp işgal ettiler. Medya bile Hermes Loncası’nın ordusunun bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordu.”

“Gerçekten o kadar güçlü olduklarını mı düşünüyorsun?”

“Ellerindeki piyadelerin en güçlü piyadeler olduklarını söylemek abartı olmaz. Savaşa katılanların sayısı bile… Ah, ağzımdan çıkmıyor. Sadece katılımcıların isimlerini duyduğunda bile tanıyorsun onları, güçlü oyuncularla dolular.”

“Ama Weed-nim'e karşı?”

“Şey... Weed-nim ​​bile Hermes Loncası’na karşı en az bir kez boyun eğmek zorunda kalır.”

“Weed-nim ​​Savaş Tanrısı… O zaten Hermes Loncası’nı iki kez yendi.”

Weed sessizce heykelini yapıyordu. Kafasının karıştığı anda yaptığı bu heykel, üzgün suratlı bir kel kartaldı!

----------------------------------------

Ünlü bir heykeltıraş olarak hayal kırıklığı veren bir eser yaratıldı.

Şöhret 15 azaldı.

----------------------------------------

Tüccarların meraklı gözlerinden uzakta bir köşede heykel yapıyor olması Weed’i rahatlatmıştı.

Vargo Kalesi’nin hala bir meyhanesi ya da hanı olmadığı için yayının videosu izlenemiyordu. Ancak Hermes Loncası’nın görkemli duruşu hissedilebiliyordu.

Birliklerin sadece bir kaleyi veya bir şehri işgal etmeleri için gereken finansal miktarlar, devasaydı. Weed için bile aylık gelir vergisi ancak Morata’nın muazzam gelişiminden sonra devasa olmuştu. Ve Haven Krallığı’nın Ana Kıta’nın en önemli kısmı olduğu söyleniyordu ve orayı fethetmenin ne kadar zor olduğu ve büyüklük gerektirdiği hakkında cilt cilt ansiklopediler yazılıyordu.

Hermes Loncası büyüdükçe, Weed’in nüfuzu da sadece azalabilirdi. Şu anda bile Ana Kıta’da özgürce dolaşamayacağı bir durumdaydı. Bir de Hermes Loncası Ana Kıta’nın tamamını ele geçirseydi kim bilir ne olurdu!

“Az gelişmiş kuzeyin, doğunun, batının ve güneyin ele geçirilmesi an meselesi olacaktır.”

O zaman Weed sadece izole olmuş bir halde avlanabilecekti. Şimdi bile onun için her an bir suikastçı gelebilirdi. Vargo Kalesi, Weed’in tarafını tutacak oyuncularla dolduğundan dolayı suikastçıların faaliyetleri sınırlıydı. Ama diğer bölgelerde o kadar da rahat olamazdı.

'Bana kalan tek şey Heykel Ustalığı görevi ve son gizli heykel mirası! Hermes Loncası veya diğer ünlü loncalar şimdikinden daha büyük olurlarsa barış imkânsız olacaktır. O zaman yapabileceğim tek şey kıtayı dolaşmak, Heykel Dönüşümü aracılığıyla kimliğimi gizlemek ve sık sık görünüşümü değiştirmek olur.’

Böylece Weed bir geziye çıkmak üzere hazırlandı. Heykel yapma becerisinde ustalaşmak için biraz daha zamana ihtiyacı vardı. Son gizli mirası almak iyi olurdu. Ancak heykeltıraşlıkta ustalaşmak bir öncelik haline geldiğinden şu anda usta heykeltıraş Zahab ile tanışmayı planlıyordu.

*****

Kızıl Sazlar Ormanı…

Periler Kraliçesi Teneidon’un bahsettiği görev alanında suikastçılar pusuya yatmak için hazırlanmış ve beklemeye başlamışlardı.

Kural olarak yüksek sesle değil, sadece fısıltılarla konuşuyorlardı.

- Sence Weed ne zaman buraya gelecek?

- Beklersen gelir.

Suikastçılar kendilerini çimenlere ve ağaçların üzerine yerleştirmişlerdi. Sıkıcı bekleyişlere alışkınlardı. Üst düzey suikastçılar, normal avlar yapmaktansa daha güçlü insanları öldürmeyi tercih ediyorlardı çünkü bu onlara daha fazla deneyim ve beceri ustalığı kazandırıyordu.

Weed’i öldürmek için görevin başlangıç ​​alanına gitmişler ve onu beklemeye başlamışlardı.

“Weed'in buraya geleceğini söylediler, değil mi?”

“Onu yakalarsak, Hermes Loncası’ndan kesinlikle bir ödül alabiliriz. Tüm ekipmanımı değiştireceğim ve ayrıca bir beceri kitabı isteyeceğim.”

“Bu Savaş Tanrısı Weed. Ortaya çıktığında ona birlikte saldırmalıyız.”

“Bir onura gerek yok. Onu öldürdüğümüzde ödülü de eşit olarak paylaşacağız.”

Ödüller kazanarak bir servet toplamaya çalışan ödül avcıları bile Kızıl Sazlar Ormanı’nda dolaşıyorlardı.

Doğrusu, ödül avcıları arasında pek fazla dürüst insan yoktu. Ortaklarına ihanet ederken ya da onları aldatırken genellikle gülerlerdi ve en ufak bir suçluluk duygusu bile hissetmezlerdi. İşin alaycı doğasını biliyorlardı ama şimdilik güçlerini birleştirmeye karar vermişlerdi.

“Eğer gelirse...”

“Çoktan ölür!”

“Kuhuhu, ödülümüzü alalım ve Hermes Loncası’na kaydolalım.”

“Bizi kabul ederler mi ki?”

“Eğer güçlüysen Hermes Loncası’nın herkesi kabul ettiğini söylüyorlar.”

“O halde bir şekilde içine girmeliyiz. Sadece kaydolarak bile büyük bir hayat tarzı yaşayabiliriz.”

*****

Lee Hyun, Kara Oyuncu bilgi panosuna giriş yapmıştı. Kıtanın 10 yasak bölgesinden biri olan ve Zahab’ın gittiği yer olan Grapass hakkında bilgi toplamaya çalışıyordu.

“Burada hiç iyi bir istihbarat olacak mı acaba?”

Görevi yaşlı hizmetçiden aldığından beri uzun zaman geçmişti. O zamandan beri daha fazla insanın bölgeyi keşfetmiş olmasını ve daha fazla bilginin toplanmış olmasını bekliyordu.

Ama gerçeklikte; birçok oyuncu ilk günlerinde yasak bölgelere meydan okurdu. 100 ve 200 levellere geldikçe de hikâyelerini hızlı hızlı atlarlardı. Sadece onları gözden geçirdikten sonra bile görmüştü ki; güçlü canavarlar tarafından tamamen yok edildiklerine ve daha sonra tekrar deneyeceklerine dair birçok hikâye vardı.

----------------------------------------

Buraya geldiğime pişmanım. Sabah avı tamam ama geceleri gerçekten çok korkutucu.

Maceracı, 351 level. Benzer seviyelerde 7 kişilik bir grup ile geldi.

----------------------------------------

----------------------------------------

Çorak arazide büyük larvalar var.

Yaklaşmaya çalıştığınızda büyük solucanlar ortaya çıkıyor ve sizi yemeye çalışıyorlar. Bu yüzden yaklaşmayın.

Maceracı, 369 level.

----------------------------------------

----------------------------------------

Grapass bölgesi pek bilinmiyor. Bu yüzden etrafın çok kalabalık olmayacağı bir yerde seviye atlamak için bir grup topladık. Biz 7 tecrübeli Kara Oyuncu idik.

Taş yığınlarının olduğu ovada av yapılabilir. Geceleri şeytani eller etrafta dolaşıyor, bu yüzden burada avlanmak için olağanüstü duyulara ihtiyacınız var. Kazanırsanız büyülü mühürler ve mücevherler düşürürler.

Maceracı, 382 level. 7 grup üyesi.

----------------------------------------

Grapass bölgesinde hala ara sıra avlanmalar olduğu görülüyordu.

Belli bir seviyeye yükseldikten sonra yeni bir avlanma bölgesi bulmanın çok önemli hale geldiği bir an gelirdi. Bu, özellikle hem kişisel gelişimlerinin hem de canavar eşyalarının önemli olduğu Kara Oyuncular için geçerliydi. Bu yüzden Grapass bölgesinde maceraya atılmak için pek çok deneme yapılmış gibi görünüyordu.

İlk günlerde 100 veya 200 level olan oyuncular bölgeye korkusuzca girmişler ve temiz bir şekilde yok edilmişlerdi. Şu anda, level 300 olan birisi bölgeyi biraz zorlukla idare edebilirdi.

Kara Oyuncular arasında 400 level üstü birçok oyuncu vardı ama bu panolara hiç bilgi göndermemişlerdi. O levellerde avlanma yöntemleri veya avlanma bölgeleri hakkındaki istihbaratlar çok önemliydi. Bu yüzden fazla bir şey paylaşmıyorlardı. Basit görev veya zindan istihbaratları sağlayarak Kara Oyuncu Birliği’ndeki sıralamalarını korumak da zor olmadığı için bu onlar için bir sorun değildi.

“400 level… Halledilebilir gibi görünüyor.”

Grapass bölgesindeki canavarların düşürdükleriyle elde edilebilecek sihirli mühürler ve mücevherler, mitril kadar pahalıydı. Grapass’taki sihir veren bu mücevherleri arayan birkaç özel av grubu olduğu söyleniyordu.

Bu özel av gruplarının en iyilerinin Kara Oyuncular ve savaşçılardan oluştuğunu söylemek abartı olmazdı. Onlarla tanışma fırsatı biraz nadirdi çünkü sadece canavarların sıklıkla ortaya çıktıkları bölgelerin yakınlarında kalıyorlardı.

“Usta heykeltıraş Zahab hakkında hala bir bilgi yok gibi görünüyor…”

Zahab ile tanışan, hatta yaşadığı evin adresini bilen biri bile kesin bilgi sahibi olabilirdi! Weed o zaman görevi kolayca bitirebilirdi ama böyle bir şans olmadan Zahab’ı bulmak o kadar zor olmayacakmış gibi geliyordu.

“Grapass bölgesindeki canavarların arasında kalan bir insan oldukça dikkat çekici olurdu. Bir Ejderin sırtına binip bölgeyi keşfe çıkabilirim… Ya da gökyüzü canavarlarla doluysa bir kargaya dönüşebilir ve o şekilde bir arama yapabilirim.”

Lee Hyun kendi kendisini övdü. Başından beri imkânsız görevleri başardığı için artık on yasak bölgeden biri olan Grapass'a gitmekte tereddüt ve korku yaşamıyordu.

“Las Phalanx’a yelken açmaktan daha yakın ve çok daha iyi.”

Herhangi bir zorluk karşısında hayatta kalabileceğini düşündüğü inanılmaz bir özgüvene sahipti! İster gökyüzü çöksün, ister yer yarılsın; fark etmeyecek gibi hissediyordu!

*****

Weed, Heykel Yaşam Formları’nı çağırdı. Son av nedeniyle Bingryong, Ejderler, Anka, Altın Adam, Sarı Oğlan, Altın Kuş ve Gümüş Kuş bitkin haldeydi. Bingryong’un leveli 470 idi. Ejderler hariç Yaşam Formları ise 400'lerin ortalarından sonuna kadarlardı. Ama sürekli çaba gösteriyorlardı bu uğurda.

“Size güzel bir haber vermek istiyorum.”

Weed, yorgun Heykel Yaşam Formları’nın moralini yükseltmek istiyordu.

“Şimdilik avlanmadan dolayı dinlenelim.”

“Gol Gol!”

Altın Adam, haberden son derece memnun olmasına rağmen bunu gösteremiyordu. Herhangi bir mutluluk belirtisi gösterseydi gelecekte daha fazla acıya neden olacak bir hata olarak görülebilirdi bu.

“Möööö. Eğer lordun emri buysa o zaman buna uymak zorundayım.”

Kötü huylu bir usta tarafından disipline tabi tutularak, temel hileler ve numaralar yapmayı öğrenmişlerdi. Sarı Oğlan yakınlarda biraz ot yerken ilgisizmiş gibi davranıyordu ama yalanları dinlemek için kulakları yukarı dikilmişti.

“Merak etmeyin. Bu bir şaka ya da boş bir vaat değil.”

Şimdiye kadar Weed onları dolandırmış, kullanmış ve sömürmüştü ama o yalan söylenecek biri değildi.

“Daha doğrusu, hadi bir geziye çıkalım.”

Bir geziye çıkacaklardı!

Yoldan ayrılmak ve yeni insanlarla tanışmak, günlük rutinden çıkmanın sevinci vardı şu an havada. Anka sevinçle gagasından ateş püskürttü.

“Kurarara. Gerçekten mi?”

Usta ve diğer Yaşam Formları ile fazla seyahat etmemiş olan Bingryong da mutluydu.

“Yerde taze çimen olsa iyi olurdu.”

Sarı Oğlan için; eğer karnı tok ve sırtı da pekse her yer cennetti. Bu gezi, kötü bir fikir gibi görünmüyordu. Dinlenirken dolaşmak ve lezzetli yemekler yemekti zaten!

Altın Kuş ve Gümüş Kuş de özgürce dolaşabilecekleri için mutlulardı. Ne de olsa kuş doğasına sahiplerdi.

Weed konuşmaya devam etti.

“Gideceğimiz yer Grapass… Kıtadaki 10 yasak bölgeden biri. O halde hadi hep birlikte gidelim!”

Bu bir gezi değildi. ‘Evden ayrılmak acıdır.’ sözü doğru çıkıyordu. Heykel Yaşam Formları aniden gitme arzularını kaybetmişlerdi.

“Burada özenle avlanarak güçleneceğim ben. O halde usta… Yalnız da gidebilirsin, değil mi?”

Bingryong masumca gözlerini kırpıştırıyordu. Ama Weed için faydasızdı bu.

“Birlikte gitmeliyiz. Bu eğlenceli geziyi kaçırmanız mümkün değil.”

“Burada birçok canavar var. Ben ustanın kazandığı yeni toprakları korumam gerektiğini düşünüyorum. Ben, Bingryong, bu toprakları canavarlara karşı tamamen savunacağım.”

“Bunu yapmana gerek yok. Canavarların da bir şeyler yemeleri ve yaşamaları gerekiyor. Bunu hayatta kalmak için yapıyorlar, bu yüzden onlara tepeden bakma.”

Canavarlara karşı ani bir iyilik ortaya çıkmıştı Weed’in içinde.

“Morata, Kara Imugi ve Kral Hidra tarafından iyi korunuyor. Bu yüzden buraya diğer Heykel Yaşam Formlarını çağıracağım.”

Kara Imugi ve Kral Hidra, geçmişte Kuzey koalisyonuna karşı savaşmak için oyulmuşlardı.

Sonrasında da Morata yakınlarındaki canavarları temizlemişler ve sessizce kamu düzenine katkıda bulunmaya devam etmişlerdi.

Seviyelerini sessiz sessiz hareket ederek çok yükseltmişler ve aynı zamanda çok da zengin olmuşlardı.

Kara Imugi’nin kurnaz ve sinsi bir tarafı vardı. Gümüş Kuş, nadir bir canavar olan Kara İmugi’nin bu canavarlık statüsünü nasıl kullandığı hakkında her şeyi anlatmıştı. Kara İmugi bir mağarayı ele geçirmiş ve kendi hazinesini biriktirmeye başlamıştı. 

“O kanatları olan şeytani bir karayılan. Eğer küçük olsaydı solucan gibi yutardım onu. Cik! Cik! Ama kilo alacağımı düşündüm ve kendimi durdurdum. Bana birinci sınıf etinden vermesini istediğimde vermiyor. İnine yuva kurmaya çalıştığımda beni içeri almıyor. Sanırım bir şeyler saklıyor.”

“Evet, evet. Altın Kuş nasıl?”

“Gerçekten dikkat etmiyorum ama! Bana çok iyi davranıyor. Sanırım canavarları avlıyor. Ayrıca Sarı Oğlan’ın tembelleştiğini düşünüyorum.”

“Arkadaşlarının etkinliklerinden ve aktifliklerinden beni haberdar et.”

Kamu düzeninin daha da kötüye gitmesini önlemek için Vargo Kalesi’ni savunan Heykel Yaşam Formları’nın olması da iyi olurdu. Ve Vargo Kalesi’ni, Las Phalanx’tan getirdiği Heykel Yaşam Formları’na bırakabileceği için yenilerini yapmasına gerek yoktu.

İzole ormanlarda saklanmak veya canavar habitatlarını aramak ve yok etmek yerine, kale surlarında savunma yapan sakinlere katılmalarına izin verilebilirdi.

Weed Vargo Kalesi’ne baktı.

Kale surları, kuşatmadan korunmak için inşa edilen askeri tesisler ile yavaş yavaş daha sağlam ve kalın bir hale geliyordu. Askerler, kaleyi korumak ve canavarları kovmak için eğitiliyorlardı. Ekonomiyi geliştirmek yerine şu andaki öncelik güvenlikti.

Aynı zamanda oyuncular da yakınlardaki canavarların biraz azalması için avlanma görevleri alıyorlardı. Seviye atlayacak ve maceralarından düşen eşyaları toplamaya başlayacaklardı. Ve ordu da gücünü toparlarken çorak topraklar ve madenler fethedilip geliştirilebilirdi.

O anda Ej-Üç meydan okurcasına bir homurdanma çıkarmıştı. Bunu da Weed’in duyabilmesi için bilerek yapmıştı.

“Bizim özgür yaşama arzumuz var. Ustayı ne kadar süre takip etmeliyiz?”

Ej-Üç, tam bağımsızlık isteme umudundan bahsetmişti.

“Hep birlikte mutluca yaşayalım. Avlanmak, hatta böyle bir yolculuğa çıkmak… Ömür boyu mutluluk olur. Ve sence 10 yasak bölgeden birine en az bir kere gitmemiz gerekmiyor mu?”

“…”

Weed, kendi hilesini reddetmesi için bir Heykel Yaşam Formu’na meydan okuyordu.

*****

“Weed-nim’in bu günlerde burada kaldığını duydum.”

“Ondan bana bir kılıç yapmasını istemeliyim... Morata’daki diğer demirciler de kılıç yapabilirler. Ama Weed-nim ​​yaparsa daha iyi olur.”

Oyuncular kasıtlı olarak ekipmanlarını geliştirmek için Morata’dan Vargo Kalesi’ne gelmişlerdi. Weed’in yaptığı ekipmanların ince estetikleri oluyordu. Weed’in yaptığı kılıçlar, zırhlar ve çizmeler, heykeltıraşlık becerilerini de kullandığı için özel desenlerle oyulmuş oluyordu.

Tabii işçilik ücreti diğer demircilere göre daha pahalıydı. Ama ileri seviye 8 elişi becerisi ile birlikte ortaya çıkan eserlerin hiçbir kusuru yoktu ve dayanıklılıkları da yüksekti. Ayrıca ekipmanlarının Weed tarafından yapıldığını gösterebiliyorlardı. Bu yüzden buraya gelmek için hiçbir çabadan kaçınmamışlardı.

Demirciler veya terziler temel becerilere sahip olduklarında ve ünlü olduklarında, sonradan ek iş bulma konusunda endişelenmelerine gerek kalmazdı. Ama bu yorucu bir iş olduğundan sıkılma ihtimali de yüksek olan bir işti.

“Ne? Weed-nim ​​gitti mi?”

“Onca yol geldik Morata’dan… Kızıl Sazlar Ormanı’ndaki görev için mi ayrıldı?”

Weed, Vargo Kalesi’nden kaybolmuştu.

Ancak inşaatçılara göre onarım çalışmaları hala devam ediyordu ve paladinler, rahipler, Geomchiler ve yeni oyuncuların hepsi birlikte görev yapmakla veya avlanmakla meşguldü.

Morata’dan gelen sakinlerin basit ihtiyaçları tüccarlar tarafından karşılanıyordu. Ancak elfler, barbarlar, cüceler ve periler Vargo Kalesi’ni sık sık ziyaret ettiği için durmaksızın çeşitli görevler çıkıyordu ortaya. Ve maceracılar birçok savaşı tamamladığında tüccarlar bir market, silah deposu, cephanelik, şifalı bitki uzmanı ve kuyumcuya yiyecek sağlamaya başlamışlardı.

“Burası Weed-nim’in toprağı, Morata’nın göç eden sakinlerine inanç yaymalıyız.”

Freya Kilisesi yeni tapınağının inşaatına başlamıştı.

Oyuncular Weed hakkında kesin bilgiye sahip değildi. Bu yüzden sadece spekülasyon yapabilirlerdi.

“Sanırım Kızıl Sazlar Ormanı görevine gitti.”

“Hermes Loncası’ndan korkmuyor.”

“Weed-nim ​​gerçekten çok farklı biri.”

Bu söylenti yayılmıştı ve ödül avcıları da daha büyük bir merak içinde beklemeye başlamışlardı. Her türlü duruma hazırlıklı olan Hermes Loncası da üçüncü bir yenilginin imkânsız olduğunu düşünerek Kızıl Sazlar Ormanı’na bir saldırı gücü göndermişti.

*****

Seo Yoon kuzeyin derinliklerinde avlanıyor ve dolaşıyordu. Las Phalanx’ta Weed’i takip ederken gücünün eksik olduğunu hissetmişti.

‘Daha güçlü olmalıyım.’

Zindanları keşfederken tek başına avlanmanın zorluğunu yaşamıştı. Bir Çılgın olarak çoğu zaman yalnızdı. Bu yüzden yaşadığı zorluklar özel bir durum değildi. Tuzaklara düşmek, canavarlar tarafından basılmak ve zehirlere maruz kalmak… Çılgınlık sınıfı oyuncuları, büyümek için daha güçlü canavarlarla savaşarak ölüm korkularını aşmak zorundalardı.

Seo Yoon canavarlarla dolu yerlere girmiş, onlarla savaşmış ve hayatta kalmıştı.

‘Geri dönmeliyim.'

Bu duygularla birlikte saldırı becerilerini mükemmelleştiren Seo Yoon levelini de arttırmıştı. Tehlikeli bir şey olması halinde Weed’i korumak içindi bütün bu çabaları. Ayrıca Periler Kraliçesi Teneidon’un görevinde de Weed’i takip etmeyi düşünüyordu.

Bazen Weed’e fısıltılar gönderiyordu.

- Yeni bir zindan buldum. Birçok canavar var. Seviyeleri yüksek, bu yüzden avlanmak için gerçekten iyi bir yer.

Weed de meşgul olmadığında çabucak cevap verirdi.

- Tebrikler.

Ve o geceki akşam yemeğinde…

- Canavarları avlarken kısa bir kılıç buldum. Daha önce kullandığımdan çok daha iyi.

- Bunu duyduğuma sevindim.

Ve ertesi sabah kahvaltıda…

- Bir BOSS canavarı avladım.

- Gü-Güvenli bir şekilde, değil mi?

- Zordu. Arka koruma canavarlarının icabına baktıktan sonra başarılı oldum.

Tarif edilemez zorluklarla karşı karşıya kalan Seo Yoon, zafer elde etmek adına; vücudu yaralarını kapatan bandajlarla kaplanana kadar canavarları kendine çekmiş ve tehlikeleri göze almıştı. Eğer Weed hakkında düşünceleri olmasaydı avda ona her şeyini vermesi imkânsız olurdu.

- Herhangi bir eşya?

- Keskin Nişancı Kaskı… İhtiyacım olmayan bir şey. Morata’ya vardığımda atacağım.

Keskin Nişancı Kaskı! Tüm okçuların tutkuyla aradığı bir eşyaydı bu. İsabeti, menzili ve etkiyi artırıyordu. Bir okçu için bundan daha iyi bir eşya yoktu. 400 leveli geçen üst düzey oyuncuların bunu almak için kendi yaylarını satabilecekleri bile söyleniyordu.

Ne kadar pahalı olduğunu anlatmaya gerek bile yoktu. Eğer Morata’da satılsaydı, tüm tüccarlar onu almak için yarışırlardı.

- E-Evet.

Bu tarz günlük rutin konuşmaların dışında ne zaman iyi bir şey olsa Seo Yoon, Weed’e haber veriyordu.

- Seviyem yükseldi.

- Şimdiden mi?

- Kısa bir süre önce bir eşya aldım.

- Tekrar mı?

- “Deli Savaşçının Dansı” beceri seviyem arttı.

- Bu kadar hızlı mı?

- Tebrik et beni. Az önce bir görevi tamamladım.

- …….

Seo Yoon, Weed ile sohbet etmekten keyif alıyordu. Bu yüzden daha da fazla ava çıkıyordu. Ziyaret ettiği zindanlar, Weed’in kaldırabileceği zindanlardan bir veya iki kat daha yüksek oluyordu. Weed’in avlanma hızının Versay Kıtası’ndaki en yüksek hız olduğunu söylemek abartı olmazdı. Ama Seo Yoon da çok arkasında değildi.

Zindanın girişinden başlayarak, sonuna kadar saldırıp zindanı kırmak için beceriler kullanıyordu. Çılgınlık sınıfı kadar inatçı bir sınıf yoktu.

Ancak tek başına yapılan zorlu bir savaşta, ölme şansı da yüksekti. Saldırı gücünü korumanın tek yolu sağlığı doldurmak ve dinlenmeden savaşmaktı. Kelimeler bunun ne kadar zor olduğunu tarif edemezdi. Bir zindanı bitirmek vücudun tüm gücünü tüketiyordu ve iyileşmek de zaman alan bir süreçti.

Bu iyileşme süresi boyunca, Seo Yoon diğer zindanları arıyor veya basit görevler yapıyordu.

- Jukbora’nın mücevheri nedir? Burada sürekli düşüyor.

- N-Ne? Bir tane daha mı aldın? O, efsunculara satabileceğin bir mücevher.

Weed neredeyse her şeyi biliyordu ve konuşmaları da Seo Yoon’a çok yardımcı oluyordu.

Bir zindanı bitirdikten sonra Seo Yoon dinlenmek için bir ağaca yaslandı ve sordu.

- Vargo Kalesi’nde mi kalacaksın?

- Hayır, heykelimi bitirdim. O yüzden gitme zamanı.

- Kızıl Sazlar Ormanı’na mı?

Eğer Weed ormana gideceğini söyleseydi Seo Yoon önden gider ve tüm ödül avcıları ile suikastçıları yok ederdi. Gerçekleşecek olan büyük savaşta alınacak başarı şansı da Seo Yoon’un denkleminde değildi.

- Çoktan on yasak bölgeden biri olan Grapass’a doğru yola çıktım. Orada bitirmem gereken bir görev var.

Gideceği yeri duyar duymaz Seo Yoon da sırt çantasından bir harita çıkarmış ve Grapass’a doğru yola çıkmıştı. Weed oraya gidiyorsa kendisinin de gitmesi gerekiyordu.

Ölümsüz Lejyonu’nun zincir görevleri Ölümsüzler tarafından yapılıyordu. Aynı zamanda seviye atlamak ve yolculukları için para kazanmaya çalışmakla da çok meşguldü Seo Yoon, bu yüzden o görevler sırasında Weed’e katılamamıştı. Ama şimdi Weed ile buluşmak için Grapass bölgesine doğru yola çıkmıştı.

- Grapass bölgesine gidiyorum. Daha sonra birlikte avlanalım. O zamana lezzetli bir sıcak köpekbalığı çorbası hazırlayacağım.

Weed de fısıltılarla Pale ve grubuna bahsetmişti olanlardan.

Hwaryeong topuklu ayakkabılarını botlarla değiştirdi.

“Benim de Grapass bölgesine gitmem gerekiyor.”

“Unni, gerçekten mi? Orası gerçekten tehlikeli…”

Bellot onu aksine ikna etmeye çalışmıştı ama Hwaryeong inatçıydı.

“Zor işlerden sonra Weed-nim ​​ile yemek yemek... Böyle bir ana ihtiyacımız var.”

Her gece baştan çıkarıcı bir dansla Weed’i kendine âşık etme planı tamamlanmıştı. Ayrıca yeni albümünün hazırlıkları sırasında koreografıyla birlikte yaptığı dansı da ilk olarak ona göstermek istemişti.

Bunun için Hwaryeong, tüccar kanalları aracılığıyla Ana Kıta’daki en güzel elbiseleri ve aksesuarları toplamıştı.

“O halde biz de gitmeliyiz.”

Pale, Hwaryeong’un güvenliği için onunla gitmeyi düşünmüştü ama Hwaryeong olumsuz anlamda başını sallamıştı.

“Asla gelmemelisin!”

“Ne?”

“Weed ile geçireceğim kaliteli zaman açısından sıkıntı olacaktır.”

“….”

10 yasak bölgeden biri olduğunu öğrendikten sonra gitmek isteyen Hwaryeong’un tutkusu, artık flört aşamasının da biraz ötesindeydi.

Ata binerek Grapass’a doğru yola çıktı Hwaryeong.

*****

Geomchi’nin yolu yalnızlıktı. Şu anda Rosenheim Krallığı ve Çaresizlik Ovaları arasında gidip gelerek zamanını boşa harcıyordu.

“Şu anda yapacak bir şey yok.”

Arkadaş canlısı olduğu kadın oyuncunun ailesiyle çok fazla duygu kurmuştu.

Ancak kısa bir süre önce kadın oyuncu okumak için 3 aylığına yurtdışına çıkmıştı. Bu yüzden artık birlikte avlanamıyorlardı.

“İkinci de meşgul…”

Geomchi2 kuzeyde ork Seechwi ile canının istediği gibi oynuyordu.

Ork Lordu idi o!

Seechwi’ye görevinde eşlik ederken, orkların arasına karışıyor, Çaresizlik Ovaları ve Yurokina Dağları’nda edepsizlikler yapıyordu.

3 Ork beslenip büyütülürse bir ay sonra 20 oluyordu. Bir ay sonra neredeyse yüze genişliyordu. Ancak Seechwi’nin düşük liderliğinden dolayı özgürlük isteyen ve ayrılan birçok ork oluyordu.

Ancak Kuzey'de kalanların çoğu birlikte savaşıyordu ve bölgeleri büyüyordu. Bu orklar Geomchi2 ve Seechwi ile birlikte avlanıyor ve bazen ölüyorlardı. Ancak hayatta kalanlar güçlenmişler ve ork savaşçıları olmuşlardı.

Orklar kadar hızlı büyüyen bir ırk yoktu.

“Bu eğlencelerini biraz kıskanıyorum.”

Versay’ın Kuzey kıtasındaki öğrencileri ünlü savaşlara katılıyorlar ve televizyonda görünüyorlardı. Geomchi biraz acı hissetmişti. Yaşlıların zamanlarını sessizce ve yalnız geçirmek istediklerini düşünmek bir hataydı!

“Vücudu hareket ettirmek ve gücü bir şeyleri kırmak için kullanmak en iyisi.”

- Kalp disiplini önemlidir.

- Kılıçta depolanmış güce hükmedin.

Bunlar, öğrencilerine sürekli olarak öğrettikleri şeylerdi. Ama gücü elde etmek ve kullanmamak asıl doğru yoldu.

“Şu anda sahip olduğum boş zamanı değerlendirmeliyim.”

Geomchi, yolculuğuna hazırlanmak için Rosenheim Krallığı’nın başkentine gitti. Birçok insan orada avlanma bölgelerine, zindanlara gitmek ve hatta yakındaki krallıklara seyahat etmek için toplanıyordu.

Ve bir köşede biri bağırıyordu.

“Kuzeyde macera arayanlar, haydi birlikte gidelim! Savaş Tanrısı Weed’in önderliğinde Kuzey’e birlikte yerleşelim. Önce Morata'ya gidiyoruz, sonrasında gitmek isteyenler Vargo Kalesi’ne gidecekler!”

Tüccar, oyuncuları kazanmaya çalışıyordu. Arabayla Rosenheim Krallığı’na gitmek, ardından kuzeye bir tekneyle gitmekten oluşan bir rotaydı bahsettiği. Kuzeye mal gönderirken Morata’ya ilgi duyan oyuncuları da yanlarında götürürlerse ekstra ücret kazanabilirler ve canavarlardan da korunmuş olurlardı.

Yolculuk sırasında onlarla konuşmak ve hatta onları sadık müşterilere dönüştürmek de gayet mümkündü. Bu yüzden proaktif olarak Kuzey’e giden yolcuları arıyorlardı.

“Gidip biraz eğlensem mi?”

Eğlenmenin yanında öğrencileriyle de buluşabilirdi Geomchi. Bu yüzden tüccarla gitmeyi kabul etti.

...

Ne uzun bölümdü be! Çevirirken yoruldum hakikaten. Ama bu yorgunluğa değdi diye düşünüyorum. Çünkü yazar neredeyse her şeyden bahsetmiş bu bölümde, çok doyurucu bir bölümdü. Benim en sevdiğim kısım Seo Yoon’un tek başına avlanmasının ve Weed ile fısıltı aracılığıyla konuşmasının anlatıldığı kısımdı. Bu arada şimdi hem Weed, hem Seo Yoon hem de Hwaryeong, Grapass’a gidiyor. Orada neler olacak büyük bir merak uyandırıyor doğrusu. Göreceğiz dostlar, okumaya devam!

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!