Çevirmen: Lodos 

“Kuuaaak!”

Ejderler sürü olarak kanatlarını germiş, uçuyorlardı. Bingryong, Anka, Altın Kuş ve Gümüş Kuş da onları takip ediyordu. Uçuşları özgür ve tasasız görünse de levelleri hiç fena değildi.

Beyaz bulutların üzerinde uçarken genellikle büyük kuşların yanından geçiyorlardı. Weed, Ej-Üç’e; Sarı Oğlan ve Altın Adam ise Ej-Bir ve Ej-İki’ye biniyordu.

“Biraz yemek yemek için duramaz mıyız?”

“Lezzetli görünüyor!”

Herhangi bir yük olmadan uçan Ej-Beş, Ej-Altı ve Ej-Yedi, geri dönmeden önce bu kuşları kovalayabilir ve yiyebilirlerdi.

“Hmm, gerçekten çok iyi.”

“Bunlarda balık kokusu yok.”

Ej-Üç’ün içinde ise baya şikâyet birikmişti.

“Usta.”

“Evet?”

“Başka Ejderler de var. Ama neden hep benim sırtıma biniyorsun?”

“Bu kadar mı nefret ediyorsun bu durumdan?”

“Öyle değil. Üstüne bir insanın binmesi cidden zor ve çok çaba gerektiriyor. Bu da biraz haksızlık gibi…”

Weed, Ejderin düz sırtında yatarken konuşuyordu.

“Seni yapmak biraz sıkıcıydı. Bu yüzden sırtını düz yaptım.”

“Keeaak.”

“Bir mindere uzanmak kadar rahat senin sırtına uzanmak. Bu yüzden diğer Ejderlere binmek imkânsız. Sen en iyisisin.”

Yaratılışının sırrını öğrenen Ej-Üç daha da perişan olmuştu.

Grapass, Ana Kıta’daki Aidern Krallığı’nda bulunuyordu. Canavarlarla dolu bir bölgeydi. Vargo Kalesi’nden çok uzakta olduğu için de Weed kısa sürede varabilmek için Heykel Yaşam Formları üzerinde uçmaya karar vermişti.

“Bir düşünüyorum da… 20 gün onu bulmak için yeterli bir süre.”

Diğer 10 yasak bölgeden biri olan Las Phalanx’taki sefil zamanlarını yansıtan Grapass, o kadar da büyük değildi. Grapass’ta, Las Phalanx’taki boğucu labirentler gibi zindanlar olduğu hakkında herhangi bir şey duymamıştı. Bu yüzden Zahab ile karşılaşmanın çok zor olacağını düşünmüyordu.

Weed uzun zaman önce aldığı görev eşyasını çıkardı. Yaşlı hizmetçi, görev eşyasının onu Zahab’ın sığınağına götüreceğini söylemişti. Ve görev eşyasında bir su ruhunun çizimi vardı.

“Aramaya bir su kütlesinin yanında başlamalıyım. Ama bu bölge etrafta bu canavarlar varken son derece tehlikeli, bu yüzden Zahab yaşıyor bile olmayabilir!”

Kraliyet Yolu oyuncusu olmayan orijinal sakinler ölebilirlerdi. Oyuncular ceza aldıktan sonra dirilirken, NPC ölümleri kalıcıydı! Eğer Zahab çoktan ölmüşse görevin erken sona ermesi gerekirdi.

Bir sınıfın belirli ustaları öldüğünde veya kaybolduğunda görev ve ilgili beceriler de ortadan kayboluyordu. Elbette diğer yetenekli insanlar usta olabilirler, yeni gizli beceriler yaratabilirlerdi ve duruma bağlı olarak da yeni görevler oluşturulabilirdi. Ama bu kesin değildi.

Doğrusu, yaşlı hizmetçinin görevini bu kadar uzatmak Weed için tehlikeliydi.

*****

“Hadi başlayalım. Hepiniz uzun uzun dinlendiniz, değil mi?”

Weed’in sözleriyle Sarı Oğlan’ın karnı titremişti.

“Mööö… Her gün avlanmak ve maceraya atılmak... Şimdiye kadar bizim için ne yaptın!”

Heykel Yaşam Formu’nun bu protestosu makuldü. Bir çocuğa hayat verip sonra da onu ömür boyunca emek vermeye mecbur etmek doğru muydu? Kendisine hayat verildiğinden beri durmadan çalışan Sarı Oğlan’ın bir protesto hakkı vardı.

Weed bunun üzerinde ciddi bir şekilde düşünmeye başladı.

Şimdiye kadar Sarı Oğlan için hiç özel bir şey yapmamıştı. Onu tehlikeli Las Phalanx’a sürüklemek, savaşa katılmaya zorlamak, ona sürekli yük taşıtmak… Bunlar ona ihmal edilmiş hissettirmiş olmalıydı.

“Gençken zorluk yaşaman normal. Yemek yemek ve oyun oynamak, o kadar da çaba göstermen gereken şeyler değil. Bunlardan bağımsız olarak; şimdi senin emekliliğin için plan yapmaya başlayacağım. Yaşlandıkça daha rahat yaşaman gerekir değil mi? Sen ve ailenin yemesi için taze otlu bir saray hazırlayabilir miyim?”

Yüksek bir sadakate sahip olan Sarı Oğlan anında ikna olmuştu.

“Bu kadarını beklemiyordum… Ama memnunum.”

“Şu andan itibaren her gün 200 altınlık ödeme! Bu ödemelere kendi paramı da ekleyeceğim. Böylece daha sonra kullanmak için büyük bir emeklilik fonun olacak. Ah, doğru! Bir de o çok sevdiğin düve ile evlilik masraflarını ekleyeceğim.”

“Teşekkürler usta. Daha çok çalışacağım ve daha çok savaşacağım.”

Sarı Oğlan yaşlandığında rahat yaşama fikrini beğenmişti ve Weed de 200 altın gibi bir miktardan son derece memnun kalmıştı.

“Anka, Bingryong. Çok fazla dikkat çekiyorsunuz. Hemen yardımımıza gelebileceğiniz bir yerde bekleyin.”

“Anlaşıldı usta.”

Bingryong ve Anka büyük yaşam formlarıydı. Yere yaklaştıkça yakındaki canavarları kışkırtıyorlardı. Bu yüzden arama kısmının Weed, Ejderler, Sarı Oğlan ve Altın Adam tarafından yapılması gerekiyordu.

“Altın Kuş, Gümüş Kuş.”

“Evet?”

“Seni dinliyoruz baba.”

“Burada güvende misiniz?”

Altın Kuş ve Gümüş Kuş başlarını salladılar. Kuşlar ormandaki canavarlardan etkilenmiyorlardı. Canavarlar ne kadar aç olurlarsa olsunlar kuşlar dişlerinin kovuklarına bile yetmiyordu.

Saldırıya uğrasalar bile anında ağaçların arasından uçup kaçabilirlerdi. Ya da birer İnsansı Kuş’a dönüşebilirler ve durum tersine dönerdi. Avcılar av olurlardı.

“Önceliğimiz Zahab’ı bulmak. Siz ikiniz bağımsız hareket edin, ormanın içini arayın.”

“Emredersiniz.”

“Babamın bana emrettiği gibi yapacağım. Ormandaki tüm lezzetli böcekleri yiyip biraz geç dönebilirim belki.”

Altın Kuş ve Gümüş Kuş ormana doğru uçtular. Görev eşyası su anlamına geliyordu. Ancak Zahab’ın izi herhangi bir yerde olabileceğinden dolayı bu ikili, o izi bulmak için ayrı ayrı yola çıkmışlardı.

“O halde biz de başlayalım mı?”

Torido, Van Hawk, Sarı Oğlan, Altın Adam ve Ejderler ile akıntının aşağı yönüne doğru başlamayı planlamıştı Weed.

Acil bir durumda Anka ve Bingryong, Grapass’taki canavarlara karşı savaşmak için çağrılabilirlerdi. Ancak nehir ve çevresinde çeşitli canavarlar olsa da bunların çoğu Weed ve Heykel Yaşam Formları için bir tehdit değildi. 

Canavar Kellkog su için nehre akın etti.

“Yuga. Yuga!”

Kellkog doğadaki bir sürüngene verilen isimdi ve habitatları suya yakın oluyordu. Su altındayken veya yer üstündeyken insan gibi yürüyorlar ve mızrağa benzeyen bir silah kullanıyorlardı. Korkutucu derecede yükseğe zıplama yetenekleri vardı, keskin biçimlerde hareket edebiliyorlardı ve genelde de bir sürü şeklinde dolaşıyorlardı. Ortalama levelleri 400 idi, yani onların bu hallerine gülmek pek mümkün değildi.

Grapass bölgesinde istikrarlı bir şekilde avlanabilmek için kesinlikle 400 levelin üzerinde olmak gerekiyordu. Elbette av gruplarının güçlü noktalarını en üst düzeye çıkarmak da bu güç dezavantajını ortadan kaldırabilirdi.

“Ejderler etrafımızda dönün ve savaşın. Kellkog göründüğünde ise sakin kalın.”

“Anlaşıldı.”

Yerde sendeleyerek yürümek zorunda kalan Ejderler nihayet gökyüzüne çıkabilmişlerdi.

“Ölü Şövalye Van Hawk’ı ve Vampir Lordu Torido’yu çağırıyorum!”

“Bizi mi çağırdınız usta?”

Sık sık yapılan savaşlardan dolayı Van Hawk ve Torido, çağrıldıkları anda haberdar olma konusunda eğitilmişlerdi.

“Gidin ve savaşın!”

“Emredersin usta.”

“Keskin bir koku var. Tadının da pek iyi olacağını sanmıyorum.”

Torido soylu olduğu için sürüngenlerle beslenme konusunda biraz isteksizdi.

“Her zaman lezzetli yemekler yiyemezsin. Daha sonra senin için biraz sunjihejang çorbası pişireceğim.”

“Öyleyse savaşırım.”

Ölüm Şövalyesi ve Vampir Lordu saldırıya geçmişti! Van Hawk, Hayalet Atı’na binerek saldırıyor ve Torido da pelerinini yayarak uçuyordu.

“Kiyaho!”

20’den fazla Kellkog’dan oluşan bir grup, Van Hawk ve Torido’yu fark etmiş ve savaşmaya hazırlanmıştı. Mızraklarını tutarken tavuklar gibi paytak paytak yürüyorlardı, bu bir atış için alabilecekleri en iyi duruştu!

‘Tehlikeli olabilir.’

Van Hawk ve Torido bu mızraklardan kritik isabetler alabilirlerdi.

“Tozlu’yu çağırın! Çamurdan bir duvar inşa et!”

Kellkog’lar mızraklarını fırlattığı anda Toprak elementinden olan Tozlu çağırılmıştı. Kirli gözlerini açan Tozu elini öne doğru uzattı ve yerden bir duvar yükseldi.

Van Hawk ve Torido’yu korumaya yetecek kadar büyük bir duvardı bu.

Mızrakların momentumu, toprak duvarını delip geçerken azalmıştı. Ama gümüş ışık yayarak uçmaya da devam etmişti mızraklar. Van Hawk ve Torido mızrakları çabucak atlatacak kadar şanslılardı. Ancak mızraklar uçmaya ve ağaçları delmeye devam etmiş ve yere çarptıklarında da patlamışlardı.

“İsabet alırsam canım acıyacaktır.”

Zırhlarının yüksek savunması olmasa saldırılar Van Hawk ile Torido’yu bir anda öldürebilirdi! Düşmanın üst düzey tehdidini hisseden Van Hawk ve Torido daha öfkeli bir şekilde saldırmıştı.

Onları takip eden Weed ise Kellkog’ların saflarına atladı.

“Heriam Eskrimi!”

Sırtlarında 12 mızrak saklayan bir boruya sahip olan Kellkog’lar birden çok kez saldırabilirlerdi. Weed, yakın dövüşerek Kellkog’ların atışlarını maksimuma çıkarmalarını engelleyebilirdi. Weed kılıcını savurdu, Kellkog safları arasında durmaksızın dönüyordu.

“Kakaho!”

Ama Kellkog’lar mızraklarıyla kesici ve delici hamleler yapma konusunda da iyilerdi.

----------------------------------------

Bir mızrak omzunuzu sıyırdı.

Aldığınız yara, gücünüzü azalttı.

Yüksek dayanıklılığınız, saldırı puanlarındaki azalmayı iptal etti.

Sağlık 2.980 düşürüldü.

----------------------------------------

7’den fazla Kellkog; Weed’i, Van Hawk’ı ve Torido’yu hedef almıştı. Van Hawk Hayalet Atı’nın üstünde saldırıyorken mızrakların çoğu ona doğru uçuyordu.

“Gol gol gol. Sıra bizde!”

Sarı Oğlan’a binen Altın Adam rüzgâr gibi saldırmaya başlamıştı. Heykel Yaşam Formları kaybedilemeyecek kadar değerlilerdi, bu yüzden ancak öncü saldırıdan sonra katılıyorlardı.

Havada daireler çizen Ejderler ise Kellkog’ların saldırılarını engelliyordu.

“Kara Enerji!”

“Kasırga Kılıcı!”

Van Hawk ve Torido, özel saldırılarını çekinmeden kullanıyorlardı!

Bir süre sonra zorlukla da olsa savaşı kazanmayı başarmışlardı. Weed’in tüm vücudu, sırtından çıkan üç kısa mızraktan dolayı yaralarla kaplıydı.

“Düşündüğümden daha yapılabilir.”

Savaştan sonra Weed’in 19.000’den fazla canı kalmıştı. Ama Ejderlerin yaraları çok fazlaydı ve Sarı Oğlan da ön ayaklarından topallıyordu.

“Buradan sonrası daha tehlikeli olabilir.”

Las Phalanx’ta olan doğal afetler gibi tehlikeli değildi burası ama canavarların standartları da kesinlikle daha yüksekti.

“Eğer zorlaşırsa Altın Kuş ile Gümüş Kuş’un aramasını durdurup Bingryong ve Anka ile arama yapabilirim. Ama şu anda burada durmaya gerek yok.”

Neyse ki Sarı Oğlan ve Altın Adam tehlikedeyken Ejderler sayesinde savaş alanından kaçabilirlerdi. Ancak Grapass’ta bir zindana girerlerse bu seçenek bile ellerinden giderdi.

“Şimdilik devam edelim. Bandaj!”

Yaşam Formları’na destek olacak bir rahip olmadığı için Ejderleri, kendisini ve Sarı Oğlan’ı yine bizzat Weed bandajlamıştı.

----------------------------------------

2 mavi taş alındı.

----------------------------------------

----------------------------------------

3 siyah taş alındı.

----------------------------------------

Weed büyü veren mücevherleri aldı. Zorlu savaşlar, ödüllendirici eşyalar demekti! Mücevherleri efsunculara satabilirdi. Ancak eğer bu taşlardan bir heykel yaparsa heykel, içinde tutulan büyüye bağlı olarak güçlü bir parlaklık yayardı. 

*****

Herhangi bir canavar hareketini bile dikkatle takip eden Weed, Grapass’ı keşfederken çok temkinliydi. Kellkog’lar tehlikeli olsalar da onlarla yapılabilecek bir mücadele kolaylıkla yönetilebilirdi. Ama biri bile kaçsa 200, 300’ün üzerinde bir sürüyle geri dönecekti.

Bu tür durumları önlemek için Ejderlere binmiş ve son tanesine kadar onları avlamıştı. Zehirli böcekler ve vahşi hayvanlar da tek tek onlara saldırıyordu ve ancak tüm güçlerini birleştirerek kazanabiliyorlardı.

“Eğer her bir sefere uyum sağlarsanız her şey yoluna girecek.”

Weed’in yeteneği ve seviyesi Grapass’ı keşfetmek için yeterliydi. Tabii ki yüklerin çoğunu Heykel Yaşam Formları üstlenmişti. Ancak karşılığında onlar da seviye atlayabiliyorlardı. Weed, Grapass’ta savaşmakla; kılıç ustalığı, azim ve dayanıklılık istatistiklerindeki uzmanlığını artırabilmişti. Bandajlama becerisi ise zaten ustalaşmıştı ve daha da fazla artıramamak Weed’in sinirlenmesine sebep olmuştu.

“Böyle devam edersem bir şeylerin ortaya çıkacağından eminim.”

Nehrin akışını takip eden Weed, akıntıya doğru ilerlerken çevreyi de tarıyordu bir yandan. Altın Kuş ve Gümüş Kuş, tehlikeli ormanın derinliklerini keşfetmekle görevlendirilmişlerdi.

Orman ve bataklığın birbirine karıştığı nokta, Grapass’ın en büyük yırtıcılarının bulunduğu yerdi. Bu canavarlara kıyasla Kellkog’lar nehir yatağının yakınında hayatta kalmaya çalışan leş yiyicilerdi sadece.

“Bingryong, sola git ve ortalığı biraz karıştır.”

“Emredersin usta.”

Bingryong ve Anka, aradaki savaşı destekliyordu. Çok fazla Kellkog toplanınca Bingryong’un nefesi ya da Anka’nın alevleri onları püskürtmüştü.

“İleride bir ev var usta.”

Ejder hava gözlemini raporlamıştı.

Grapass’tan akan üç nehir vardı. Zahab’ın hâlâ Grapass’ta yaşadığına dair kesin bir kural yoktu. Bu yüzden Weed’in bizzat gidip kontrol etmesi gerekiyordu.

Heykel Yaşam Formları ile dikkatli bir şekilde ilerlerken, nehrin üst kısmında geniş bir göl belirmişti. Göl, ağaçları ve akşam güneşini yansıtan berrak bir suya sahipti ve çok güzeldi. Gölün yanında da göz alıcı bir kütük kulübesi vardı.

“Her nedense Zahab orada olabilirmiş gibi geliyor…”

Weed kütüklerin kalitesine ve kesimlerine baktı. Normal işçiliğin ötesindelerdi.

“Şimdi de ziyaretten önceki standart hediye…”

Weed, Mapan tarafından onun için hazırlanan hediye tabağını sırt çantasından çıkardı. Zahab’dan başka biri olsa bile bir eşya hediye etmek samimiyeti artırabilirdi! Grapass’ın herhangi bir sakininin sıradan biri olma ihtimali yoktu. Bu yüzden önden bir iyilik yapmak gerekiyordu.

Zaman zaman maceralarda orijinal sakinlerle tanışmak da mümkün oluyordu. Tabii bazı kabileler düşman olabilirlerdi. İnsanlar saldırganken elfler, cüceler ve barbarlar genellikle dostluk taraftarı oluyorlardı. Düşmanlık durumlarında da parlak misketler veya bir takım tabakları hediye olarak göstermek onları yatıştırmak için yeterliydi.

“Burada kimse var mı?”

Weed evin önünde yüksek sesle seslendi ve bir an sonra kapı açıldı. Hiç şüphesiz çıkan kişi yüzde yüz yaşlıydı.

“İlk defa biri evimi ziyaret etti. Evet, ziyaretinin amacı nedir?”

Weed bu kişinin Zahab olabileceğini düşünerek devam etti.

“Buraya birini bulmaya geldim.”

“Bir süredir burada yaşıyorum ve başka hiçbir insanla tanışmadım. Şuradaki ormanda bir avcı ve kanundan kaçan iki günahkâr var... Ama sen kimi aramaya geldin?”

Yoksulluğunun kokusu buram buram anlaşılıyordu.

“Buraya Rosenheim Krallığı’ndan Zahab’ı aramaya geldim.”

Yaşlı adam başını sallayarak sakalını okşadı.

“Ben Zahab. Aradığın kişiyi buldun.”

Hem Weed, hem Altın Kuş, hem de Gümüş Kuş; üçü de Zahab’ı aramak için 20 günlerini harcayacaklarını düşünmüştü. Ama neyse ki Zahab’ı erkenden bulabilmişlerdi.

‘Bu görev düşündüğüm kadar zor değilmiş.’

Weed’in leveli, yaşlı hizmetçiden görevi aldığı zamana kıyasla oldukça yüksekti. Ve yanında Heykel Yaşam Formları da varken Zahab’ı kolayca bulmuşlardı.

Eğer Weed tek başına olsaydı bu görev büyük bir zorluk olabilirdi. Bir Kellkog’u yenmesi bile mümkün olmazdı.

‘Ama en azından onu şimdi buldum.’

Sonunda bir Heykel Ustası ile tanışan Weed’in kalbine bir huzursuzluk çökmüştü. Bu çok tarihi bir buluşmaydı. Ay Işığı Oymacısı unvanına sahip olan ve erken tarihin merkezi figürlerinden olan birinin karşısında duruyordu şu anda.

Bir erkek ve bir kız.

Kraliçe olan kıza dünyanın en güzel heykelini gösterme sözünü tutan bir oymacı.

Weed’in sadece o zamanlar söylediği şarkıyı öğrenmesi gerekiyordu.

“Buraya bir oymacı arkadaşımın ricasıyla geldim. Ama buraya kadar gelince oldukça acıktım. Sizi biraz yemek için rahatsız edebilir miyim acaba?”

*****

“Ah, sonunda medeniyete ulaştım!”

Petrov, Cotten Köyü’ndeki pazarda dolaşıyordu. Yurin’i Aziz George Kalesi’nde tekrar görmek için uzun bir süre beklemişti. Ancak onun geri dönmeyeceğini acı bir şekilde anlamıştı.

----------------------------------------

Petrov bir aptal. Bir melez.

----------------------------------------

Grafiti sadece acı vericiydi.

“Eğer kıtada dolaşırsam kesinlikle onunla tekrar buluşacağım. Onun izlerinin olduğu her yere giderim.”

Petrov’un dünyası tuhaf bir hırsla doluydu.

“Kıtadaki herkesin adımı bilmesini sağlarsam Yurin beni görmeye gelmez mi?”

Çizim bir insanı anında ünlü yapabilirdi. Temel resim becerilerine sahip olmak, kişinin resim loncasından komisyon almasını sağlardı. Soyluların ve kralların resimlerini çizmek ve yeni fırçalama teknikleri geliştirmek ün kazanmanın kolay bir yoluydu.

Ancak Petrov daha proaktif bir yöntem uygulamaya karar vermişti.

“Morata ünlü bir sanat şehri olarak biliniyor.”

Weed, heykelleri aracılığıyla Morata’yı inanılmaz bir yüksekliğe çıkarmıştı. Oradaki sanatçılar da Morata ile sanki kendi işleriymiş gibi gurur duyuyorlardı ve bu durumdan çok mutluydular.

“O zaman ben de aynı şeyi resimlerim için yapabilirim.”

Petrov, kader düşmanı Weed’in Vargo Kalesi topraklarını ele geçirmesini izlemişti.

“Oradan başlamalıyım.”

Vargo Kalesi, Weed tarafından yapılmış heykellerin olmadığı bir bölgeydi. Orada resimlerini göstermesi halinde, bölge lordunun etkisini aşamaz mıydı?

“Resimlerim aracılığıyla Vargo Kalesi’ni Weed’den alacağım. Bundan daha büyük bir şöhret olamaz.”

Ayrıca ressamların heykeltıraşlardan üstün olduğunu göstermek için de iyi bir fırsattı bu. Kuzeyde Weed’in bölgesini alabilecek hiçbir örgüt yoktu. Ama bu, bölgeyi sanat yoluyla kazanmanın bir ilanı olabilirdi!

“Vargo Kalesi’ne gitmeliyim.”

Petrov resim malzemelerini topladı ve hızlı adımlarla insan varlığının olmadığı bir alana doğru yürüdü. Bu, Vargo Kalesi’ne gitmek için Resme Işınlanma’yı kullanmaktı.

*****

Gulp, gulp…

“Bu pişmiş patatesler gerçekten çok lezzetli.”

Weed, Zahab’ın bir sepete koyduğu patateslerin bir kısmını yemişti. Orta seviye 9 pişirme becerisi, birçok lüks yemeği tatmasına izin vermişti ama yemeklerin en lezzetlileri her zaman bedava yemekler oluyordu.

“Mööööö. Dünden beri sadece ot yemek beni acıktırdı.”

“Beni de, bana da biraz ver. Gol gol!”

Zahab, Sarı Oğlan ve Altın Adam’a biraz patates verdi.

Ejderler ise dışarıda kendi aralarında kavga ediyorlardı.

“En uzun benim.”

“En iyi gaga bende.”

“Ya kimin kanadı en geniş?”

“Benim sırtım dümdüz.”

Çocukça bir tartışma görüntüsüydü!

Zahab, Ejderlerin kıvrımlı omuzlarını okşadı.

“Bolca yemek ye. Oyma bıçağı ve hizmetçiyle geride bıraktığım tahta heykel sana geçmiş herhalde.”

“Evet, tıpkı dediğin gibi.”

“Ancak bu tarz yaşam formlarını hiç duymamıştım… Formları iyi tanımlanmamış ama oranları nispeten doğru. Acaba onlar heykellerden yapılmış yaşam formları olabilir mi?”

Bir bakışta heykelden yapılmış yaşam formları olduklarını anlayabiliyordu. Weed cevap verirken ağzına bir patates daha attı.

“Evet, haklısın.”

“İmparator Geihar’ın efsanevi yeteneği bu dünyada bir kez daha ortaya çıkmış. Ne muhteşem bir olay! Oymacılık becerisinin nesiller boyu kaybolmadan devam ettiğini görmek gerçekten büyük bir şans.”

“Zor oldu. Ancak Heykel Yaşam Formları ile ilgilenip onları beslemek, kalbimden dışarı bir tatmin duygusu taşmasına neden oluyor. Bence İmparator Geihar’ın oymacılık yeteneği gerçekten harika. Elbette Ay Işığı Oyma Kılıcı da bu dünyadaki en güzel oymacılık becerilerinden biri.”

Ayrım gözetmeksizin iltifat etmek işte buydu!

“İmparator Geihar’ın ve benim oymacılık yeteneğimi öğrenmiş olmak… Senin gerçekten olağanüstü bir yeteneğin var.”

“Oyma sanatına büyük bir sevgim var. Maceralarım boyunca başka oymacılık becerileri de öğrendim.”

Weed, beş gizli oyma becerisini zaten öğrenmiş bir insandı. Zahab, Weed’in becerilerini nasıl kazandığına dair çeşitli hikâyeleri dinlerken hayranlığını belirtiyordu.

“Oymacılık becerilerimi miras almak ve Daron’un heykel dönüşümünü öğrenmek, ruhlar yaratmak ve hatta felaketler çağırabilmek… Harika!”

----------------------------------------

Heykeltıraşlık becerilerinin anılarını anlatarak şöhreti 469 arttırdı.

----------------------------------------

“İlk heykelin varlığından sonra yaratılan 5 heykel mirasının tümünü toplamak gerçekten bir mucize.”

Weed patateslerden doyana kadar yemiş ve geri kalanını da sırt çantasına koymuştu.

“Ama daha da önemlisi; Rosenheim Krallığı’ndaki hizmetçi, o ayrılmadan önce senin ay ışığını şekillendirirken söylediğin şarkıyı dinlemek istiyor.”

Weed’i Grapass’a çağıran en önemli işti bu! Şarkıyı Zahab’dan öğrenmek ve Serabourg Kalesi’ndeki yaşlı hizmetçiye söylemek…

“Öyle bir şey mi oldu? Ben burada heykel yapıyordum ve Rosenheim Krallığı’na bir daha geri dönmedim… Madem heykellerden bahsediyoruz, benimkileri görmek ister misin?”

“Kesinlikle. Onları kesinlikle görmek isterim.”

Bir oymacı olan Weed elbette Zahab’ın başyapıtlarını görmek isterdi.

Belki de burada, yaşlı hizmetçinin görevi tamamlama karşılığında vereceği ödülden daha büyük ödüller olabilirdi.

*****

Zahab onu gölün arkasındaki bir mağaraya götürdü.

“Burası benim atölyem. İçeri gir ve rahat rahat bak.”

Mağaranın içindeki ağaçların, kayaların ve duvarların üzerinde heykeller vardı. Çiçekler ve yosunlar büyüyerek bazılarının şeklini bozmuştu. Weed ilk önce en büyük ve en şık heykelleri gözlemlemişti.

----------------------------------------

“İnsanlığın Son Anı’nı” gözlemlediniz.

Usta Oymacı Zahab tarafından yapılmış bir parça.

Canavarlara karşı savaşırken son bir direniş gösteren insanların bir sahnesi oyulmuştur.

Son derece ayrıntılı ve detaylı bir heykel, yüksek kılıç becerisi anlayışı olmadan parçayı tam olarak anlamak imkânsız.

Bir gün boyunca sağlık ve mana yenilenmesi %35 daha hızlı.

Savaşla ilgili istatistikler 12 arttı.

Savaşçı ile ilgili beceriler 2 seviye arttı.

Mücadele Ruhu kalıcı olarak 2 arttı.

1 ay boyunca sağlık 450 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Sanat statüsü 4 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Heykel; muhteşem ve seçici gözlerle gözlemlendiği için heykeltıraşlık becerisindeki ustalık biraz arttı.

----------------------------------------

Giriş duvarının yanında bir şah eser duruyordu! Grapass’ta canavarlara karşı savaşırken parçalanan 10 askerin sahnesi canlı bir halde şekillendirilmişti.

‘Bir Başyapıt... Ve o da bir değerli eser.’

Weed hızla yürüyordu. Ne zaman bir eser görse, sanat statüsü ve oymacılıktaki ustalığı artıyordu.

Atölyede değerli eserler, Başyapıtlar ve Şaheser’lerden oluşan yetmişin üzerinde farklı eser yer aldı.

----------------------------------------

“Ay, Yıldızlar ve Kır Çiçekleri’ni” gözlemlediniz.

Usta Oymacı Zahab tarafından yapılmış bir parça.

Bu parça mağaranın tavanına ve tabanına işlenmiştir.

Doğanın canlandırılması gerçekçi bir şekilde tasvir edilmiştir.

Tamamlandıktan sonra çok fazla özen gösterilmedi.

----------------------------------------

----------------------------------------

Sanat statüsü 1 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Heykel; muhteşem ve seçici gözlerle gözlemlendiği için Doğa Yakınlığı 5 arttı.

----------------------------------------

Doğa heykelleri de vardı.

“Gözlerini o parçadan alamadığına göre doğayı gerçekten seviyor olmalısın.”

“Evet. Doğayı gerçekten çok seviyorum.”

Weed, atölyedeki heykellerin çoğunun doğayı ifade eden eserler olduğunu görünce şeytani bir şekilde sırıtmaya başlamıştı. Doğa Yakınlığı’nı artırarak, doğal afet şekillendirme gücü daha da artıyordu.

Her ne kadar bu heykeller Zahab tarafından yapılmış olsa bile Weed’in de standartları yüksek olduğu için heykel yapma becerisindeki ustalığı ancak %4,9 oranında artmıştı. Şu anda yeteneği ileri seviye 8, %19,8 idi. Sanat statüsü 137 artmış, çeşitli diğer becerileri de biraz biraz artmıştı.

Bir ustanın atölyesinde tamamlanan Başyapıtlar, Şaheser’ler, Morata Sanat Merkezi’nde bulunanlardan çok daha iyiydi.

Yüce, narin, zarif ve parıltıları yükseklere ulaşan ışıktan yapılmış heykeller vardı burada!

Zahab, belirli bir tema veya biçim olmaksızın özgürce yaratıyordu istediklerini.

“Nasıl sence?”

“Hayranlık uyandırıcı… Sanki Versay Kıtası’nın tüm seçkin heykelleri burada toplanmış gibi.”

Heykellerin hepsi yüz puan alırdı rahatlıkla. Bu heykeller, Weed’in becerilerini geliştirmek için yaptığı seri üretim tavşan veya tilki heykelleri gibi değildi. Bu sanat eserlerinin her biri kalp ve ruhla yaratılmıştı.

*****

“Ah, böyle dolaşmak gerçekten harika.”

Geomchi geminin ön tarafında duruyordu. Şu anda Kuzey kıtasına doğru giden hızlı bir gemideydi.

Rüzgâr açık haldeki geniş yelkenleri itiyordu. Gemi yolcu gemisi olduğu için ağır bir yük taşımıyordu ve bu nedenle de çok hızlıydı.

“Farklı bir yerden temiz hava almak çok güzel.”

Geomchi’nin arkasında, birbirleriyle iyi geçinen yirmili yaşlarında beş genç oturuyordu.

“Rüzgâr gerçekten ferahlatıcı.”

“Denize çıkmanın faydası bu.”

“Weed’in macerasından sonra yolcu gemilerinin, yük gemilerinin ve macera gemilerinin sayısının arttığını duydum. Görünüşe göre de duyduklarım doğruymuş.”

Yolculuk sırasında diğer birçok yelkenli gemi görülebiliyordu. Bir romantik bile deliklerle dolu bir yelkenle denize açılmıştı!

Denize yeni başlayanlar bilmeyebilirlerdi ama deneyimli bir denizci, denize duyulan ilginin arttığını parmak uçlarından bile hissedebilirdi.

Liman acemi kaptanlar ve denizcilerle doluydu. Deniz, resiflere çarpıp batan gemilerin görüntüsüyle dolmuştu. Weed onlara yelkenciliğin tadını az da olsa tattırmıştı ve bu, tecrübeli denizcilere denizin cazibesini birçok kişiye yaymak için bir şans olmuştu.

Balıkçı veya denizci olmasalar bile Kraliyet Yolu, istedikleri zaman denize açılmalarına imkân tanıyordu.

“Weed ile birlikte yelken açan Becky Ninh'in Üç Çılgın Köpek Balığı’na ne olduğunu duydunuz mu? Heint, Fraktal ve Bodomir isimli köpek balıklarına?”

“Ne olmuş?”

“Becky Ninh’in döndüğünü ve şu anda büyük bir korsan kuvveti yönettiğini duydum. Her korsanı kabul ediyorlarmış ve hiçbir ticaret hattını umursamadan yağmalıyorlarmış…”

“Gerçekten kötüler.”

“Evet. Onlar anlatılamayacak kadar kötü insanlar.”

Yola çıkarken Weed’in öğretilerini uygulamışlar ve acımasız derecede kötü olmuşlardı.

Ancak korsanlık çok kötü bir meslekti. Adım atacakları limanın sahibi olan millet tarafından kötü tanınıyorlarsa o limana asla adım atamazlardı. Deniz kuvvetleri tarafından görüldükleri anda da kaçmak zorunda kalırlardı. Üstüne bir de tüm oyuncuların öfkesini kazanırlardı.

Yağmaladıkları eşyaları piyasa fiyatından satamıyorlardı ve çoğu zaman öylece elden çıkarıyorlardı. Her zaman tetikte olmaları gerekiyordu, bu yüzden zor ve yorucu bir işti.

Ama deniz geniş ve özgürdü. Sadece korsanların çıkabilecekleri bazı maceraların çok neşeli geçtiği de kesin bir gerçekti.

*****

“Savaş yüzünden bugünlerde birçok insan ölüyor.”

“Kendinizi kurtarın. Dikkatsiz dolaşmayın, durumlar patlak vermek üzere.”

“Kendinizi sessizce bir avlanma bölgesine kapatın. Seviye atlamak şu anda daha faydalı.”

Kara Oyuncular tavernada toplanmışlardı! Ellerinde elma şarapları ya da biralar, dinleniyorlardı. Avlanma bölgesine girdikten sonra bir ay on gün boyunca çıkmamışlardı. Bu yüzden şehirde eğlenme şansını yakalamak önemliydi.

Aşçılık becerisi Kara Oyuncular için bir gereklilikti. Ancak Weed’in aksine onlar bunu düzgün bir şekilde öğrenmemişlerdi. Sadece basit ızgaralar yapabiliyor veya et haşlayabiliyorlardı. Bu yüzden onlar için bira ve mezelere erişimlerinin olması, rahatlamaları ve gevşemeleri için yeterliydi.

“İkinci zindana girdiğimde...”

“Gizli giriş ateş yakılan yerin solunda ve dışarıya açılıyor...”

Ayrıca birbirleriyle üst düzey istihbaratlar da paylaşıyorlardı.

Tavernanın yeri Brent Krallığı’nın başkenti Nehalles idi. En aktif Kara Oyuncular orada toplanıyorlardı, bu yüzden orası her zaman kalabalıktı.

Çat!

Meyhanenin kapısı açılmış ve göz kamaştırıcı mor bir elbise giyen bir oyuncu girmişti içeri.

“Ben o sırada avlanırken…”

“Bir dahaki sefere Rozend rotasını geçmeyi düşünüyorum…”

Oyuncuların konuşması aniden kesilmişti. Az önce giren oyuncu bir dansçıydı.

Dansçı sınıfı, her zaman göz kamaştırıcı kıyafetlere ve aksesuarlara ihtiyaç duyardı. Kara Oyuncular için dansçı sınıfını seçmek pek kolay değildi. Çünkü her zaman kılıç ustalığı, savaşçılık, paralı askerlik veya büyücülük gibi savaşa optimize edilmiş sınıflara daha fazla talep oluyordu.

‘Bir görevde olmalı.’

Dansçı, çok güzeldi ve donanımına bakıldığında da üst düzeydi. Eğer öyleyse ondan bir sözleşme alabilecek Kara Oyuncuların sayısı azdı.

Dansçı her masanın etrafında dolaşmış ve diğer oyuncuların duyamayacağı bir sesle yumuşak bir şekilde konuşmuştu.

“Bir ricam var…”

Daha içeriği açıklamadan bile oradaki Kara Oyuncuların hepsini ölçüp tartmıştı dansçı.

Ve dansçı ayrılırken de Bade, Pason, Yumero, April, Volk ve Daerin onu takip etmişti. Brent Krallığı’nın en iyi ve en aktif Kara Oyuncuları onunla birlikte gitmişti. Onlar ayrılınca diğer Kara Oyuncular sohbetlerine devam ettiler. Ne olup bittiği umurlarında değildi, zaten üzerlerine vazife de değildi.

...

Vay be, Zahab’ı bu kadar hızlı bulmayı beklemiyordum doğrusu. Ama yine de hızlı olması güzel oldu. Bakalım buradan sonra nasıl devam edecek işler, okumaya devam dostlar!

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!

Not: Arkadaşlar final dönemime giriyorum, bölümler atılmaya devam edecek. Ancak sıklık biraz düşebilir. Bu süreç muhtemelen 2-3 hafta civarı sürecek, sizi çok da uzun bölümsüz bırakmamaya çalışacağım. Zaten bu süreçten sonrasında önümüz tatil, hızlı hızlı ilerleyeceğiz inşallah. Belki bir sürpriz de olabilir, ama söz vermeyeyim. Şimdiden anlayışınız için teşekkür ederim, görüşmek üzere!