Çevirmen: Lodos 

Hwaryeong çevrimiçi olmuş ve Weed de ava devam etmek için Heykel Yaşam Formları’nı toplarken Kara Oyuncular da ona katılmışlardı.

“Bu, Zahab-nim’le birlikte gittiğim zindan.”

Geithner Zindanı girişinin önündeki Kara Oyuncular tereddüt içerisindeydiler. Zahab kendi başına bile muazzam bir ateş gücü getirmişti. Kılıcını kullanarak düşmanların saldırısını engelliyor ve önemli bir güçle saldırıyordu. Onun gitmesinden dolayı tüm grubun savaş potansiyeli önemli ölçüde azalmıştı.

“Girebilirsiniz, sorun yok.”

Weed ve Seo Yoon önden girdikten sonra Hwaryeong da onları takip etmişti.

“Weed-nim’in ne yapacağını biliyor olmalı.”

Kara Oyuncular kendi aralarında kısaca tartıştılar.

“Zindana girmek problem olur mu? Şimdiye kadarki karakterine bakarsak aldatıcı biri gibi görünmüyor Weed-nim.”

“Ben de öyle düşünüyorum. Savaş Tanrısı Weed avlanıyorken böyle dikkatlice ölmez.”

“Zahab olmadan bile ben buranın yok olmamıza yol açacak kadar tehlikeli olduğunu düşünmüyorum. Gidelim mi?”

Kara Oyuncular için bedenleri ekmek tekneleriydi. Bu yüzden kendilerine çok iyi bakıyorlardı.

“Onları terk edip şehre bu şekilde dönmek çok anlamsız. Bir avı hiç bu kadar haince terk etmemiştim.”

“Ben giriyorum.”

Önce Volk ve Daerin girmişti zindana. Ardından da diğer Kara Oyuncular gitmişti peşlerinden.

Weed kılıç becerisini uçan canavar Pekoillere karşı kullanıyordu.

“Işıyan Kılıç!”

Weed’in vücudundan ışık fışkırmasına neden olan bir kılıç becerisiydi bu! Neşeli bir güzelliğe sahip hafif kuşlar Pekoillere doğru uçuyorlardı. Seo Yoon da gizli kılıç becerisini kullanmıştı ve ışıklı kılıçlarla saldırıyordu.

“Bu beceri de neyin nesi? Böyle bir tekniği hiç duymamıştım.”

Kara Oyuncuların gözleri dışarı fırlamış haldeydi. Her türlü savaşı deneyimlemişlerdi ama böyle bir tekniği ilk kez görüyorlardı.

“Işıyan Kılıç!”

Weed ne zaman yeteneğini kullansa Kara Oyuncular onu kendi savaşlarının ortasında bile yakından gözlemlemeye çabalıyorlardı.

‘Hm, bu beceri çok güçlü.’

‘Işıklar birkaç parçaya ayrıldı ve canavarları katletti. Gerçekten çok havalı.’

Pekoillere karşı zorlu geçmesini bekledikleri av, Weed ve Seo Yoon’un kılıç becerilerini kullanmaları sayesinde bir hayli kolaylaşmıştı.

İnanılmaz miktarda mana ve dayanıklılık kullanan gizli bir kılıç becerisiydi bu beceri. Ama buradaki canavarlar da son derece güçlülerdi. Bu yüzden o beceriyi kullanmaktan başka çareleri yoktu. Bu canavarları yenerek bolca eşya ve bolca deneyim puanı kazanabilirlerdi. Avlanmak bir ölüm kalım meselesiydi ama zindanın içinde parlayan mistik ışıkla birlikte çok güzel geliyordu şu anda.

Weed ve Seo Yoon, canavarların canını azaltmak için Işıyan Kılıç becerisini kullanmışlar ve sonlarını getirmeyi başarmışlardı.

*****

Gerçekte zaman: Sabah 4.

Weed her zamanki rutinine kıyasla daha erken bağlanmıştı oyuna çünkü markete gitmesine gerek yoktu ve kahvaltı için basit bir kızarmış pilav yapmayı planlamıştı. Ancak sadece Heykel Yaşam Formları ile birlikte avlanmak biraz garip olurdu. Bu yüzden heykel yaparken dinlenmeyi planlıyordu.

“Usta geldi.”

Yere çökmüş halde uyuyan Sarı Oğlan esnedi. Van Hawk ve Torido’nun aksine, Heykel Yaşam Formları’nın ciddi bir uyku ihtiyaçları vardı.

“Sorun değil. Al, istediğin kadar ye.”

Weed biraz haşlanmış yem vermiş ve oturmuştu.

Bir Oymacı Ustası olmak için ne tür heykeller yapması gerektiğini merak ederek derin düşüncelere dalmıştı.

‘Heykel yapmak cidden büyük bir olay… Acaba tüm paramı bir araya getirip uygun, pahalı ve süslü bir heykel yapmayı mı denemeliyim?’

Morata ve Vargo Kalesi Lordu olarak sahip olduğu yetki sayesinde vergileri geri çekebilir ve değerli metalden devasa bir heykel yapabilirdi. Elbette büyük miktarda para harcanınca ortaya iyi bir heykel çıkacağının garantisi yoktu. Ancak iyi malzemeler kullanmanın iyi sonuç verdiği de bir gerçekti.

Hwaryeong, Weed heykel yapmak için malzemeleri alırken bağlanmıştı oyuna. Baş başa olabilecekleri kaliteli bir zaman geçirmek istiyordu. Bu yüzden sabah erkenden oyuna bağlanmayı ve beklemeyi planlamıştı. Neyse ki Weed onun için çoktan buradaydı. Hwaryeong, gamzelerinin görülebilmesi için hafifçe güldü.

‘Hiçbir şey kadere karşı koyamaz.’

AWOOOOOO!

Uzaklardan bir kurdun uluması duyulabiliyordu.

“Ah, bugün neden bu kadar korkutucu?”

Hwaryeong, Weed’in yanına sokulmuştu. Aynı anda 5.000’den fazla kurt avlayabiliyordu ama zayıfmış gibi davranmıştı ve Weed’in heykeline daha net bir şekilde bakabilmek için yaklaşma şansı bulmuştu kendisine.

Weed’in gözü hızlıca olsa da Hwaryeong’un vücudunun üzerinde gezinmişti. Erkeklerin kendisine çokça baktıklarının farkında olan Hwaryeong elbette Weed’in bakışını da kaçırmamıştı.

‘Weed-nim ​​hala bir erkek.’

Weed’in göz bebeklerinin büyüdüğünü gördükten sonra mutlu olmuştu.

‘Bugün yine farklı bir elbise giyiyor.’

Hwaryeong’un üzerindeki mücevher elbisenin fiyatı yetmiş bin altından az değildi! Sadece bu da değildi. Elbiseyi bir ayakkabı ve kolyeler, bileziklerle eşleştirerek giymişti. Hwaryeong’un giydiği eşyalara bakan Weed son derece kıskanmıştı bunu.

‘Gerçekten çok pahalı kıyafetleri var.’

‘Weed benim vücuduma abayı yakmış.’

Hwaryeong o sırada sanki bir şeyler ters gidiyormuş gibi hissetmişti.

‘Bugün makyajım için çok çaba sarf etmedim... Daha az göz alıcı ama daha açık bir elbise mi giymeliydim acaba? Hayır, Weed-nim ​​daha saf bir görünümü tercih ederdi.’

“Ee… Aldığım yeni bir elbiseyi denemek istiyorum. Benim için bir bakabilir misin?”

Weed’in Hwaryeong’u reddetmesi için hiçbir sebebi yoktu şu anda. Ne de olsa giyeceği kıyafeti Weed’den istemiyordu, kendi kıyafetini giyecekti.

“Peki.”

30 dakika sonra Hwaryeong tamamlanmış gibi hissetmişti. Saf ihtişam geri dönmüştü. Uzun saçları ve beyaz tek parça elbisesiyle saf bir görünüm yayıyordu etrafına.”

“Nasıl?”

“Güzel. Dikkati doğal bir şekilde çekiyor.”

Kısa bir süre sonra farklı bir elbise daha giymişti Hwaryeong. Hava atıyordu resmen!

“Peki ya bu?”

“Rahat ve güzel görünüyor.”

Hwaryeong elbisesini değiştirmeye ve Weed’e gösteriş yapmaya devam ediyordu.

“Çanta oldukça moda. Birinci sınıf deri kullanılmış gibi görünüyor.”

Weed de ayrıca onun heykellerini yapmıştı. Birlikte kaliteli zaman geçiriyorlardı Hwaryeong’un istediği gibi.

“Dağları sever misin?”

“Dağlar mı? Eh, sevmem de demem.”

Weed bir ya da iki günlüğüne dağ kasabasında yaşıyor değildi ne de olsa. Ama sevilecek ya da nefret edilecek hiçbir şey yoktu.

“Doğum günüm ilkbaharda. Eğer hava güzel olursa birlikte yürüyüşe çıkmak ister misin?”

Hwaryeong cesurca bir randevu talebinde bulunmuştu. Eğer gerçek hayatta bir araya gelselerdi olası bir skandaldan kaçınmak zor olurdu. Ama Hwaryeong gerçekte de Weed ile birlikte olmak istiyordu. Bir de dağa, Hwaryeong’un çok özgür ve rahat hissettiği dağlara, gidebilirlerse mükemmel olurdu.

“Madem senin doğum günün; olur o halde.”

Gruplarda Hwaryeong, Weed’i her zaman ilk sıraya koyar ve her zaman ona yardım etmeye çalışırdı.

“Evet. Peki, hadi biraz pajeon ve makgeolli alalım ve gidip biraz eğlenelim.”

*****

Seo Yoon, Kara Oyuncular ve Heykel Yaşam Formları ile birlikte avlanmak çok verimliydi. Ancak her gece bir yerlerden yüksek sesli çığlıklar duyulabiliyordu. Bu her olduğunda ormandan bir kuş sürüsü uçuyor ve Grapass’ta yaşayan kabileler yaşam alanlarını değiştiriyordu.

“Usta, burası tehlikeli görünüyor.”

Bingryong bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti.

“Bu Grapass’ın BOSS canavarı olabilir.”

Weed, Las Phalanx’ta her türlü sıkıntıyı çekmişti ve her iki tarafı da oynayarak Kaos’un Büyük Savaşçısı Kubicha’yı öldürmeyi başarmıştı. Weed böyle bir durumdan kaçınmak için kendine bir kural koymuştu ve 406. seviyeye ulaştığında Grapass bölgesinden ayrılmaya karar vermişti. Durmadan avlanmaya devam edemeyecek olmasına üzülse de yasaklı bölgeden Zahab ile tanışmış olarak çıkmak da büyük başarıydı.

“Şimdilik eşyaları Morata'ya göndermem gerekiyor.”

Weed, Ejder’lere heykelleri Morata’daki lord malikânesine taşımaları talimatını vermişti.

“Ej-Bir.”

“Keewk! Kawak!"

“Bir şeyler yemek için sağa sola uçma. Bunun hemen lordun malikânesine gitmesi gerekiyor.”

“Kakakaw. Usta nasıl emrederse… Balık yemeyeceğim ve hemen gideceğim.”

“Dişlerinin arasında kemik görürsem ölürsün.”

“Doğrudan Morata’ya gideceğim.”

Ejder’lerin yanında olmaları için Bingryong ve Anka’yı da onlarla birlikte gitme konusunda görevlendirmişti. Sayıları bu kadar çokken; Morata’ya gitme konusunda herhangi bir sorun yaşamamalıydılar. Ve gizli kılıç becerisini içeren heykeller olduğu için de bu kargoya iyi bakmaları gerekiyordu.

Kara Oyuncular ve Hwaryeong da daha sonra Morata’da buluşmayı kabul etmişlerdi.

“O zaman daha sonra tekrar görüşelim. Lütfen geri döndüğünde benimle iletişime geç!”

“Tamam. Lütfen dikkatli git Hwaryeong-nim.”

Herhangi bir yük taşımayan Ejdere binmeye karar vermişlerdi. Her ne kadar Hwaryeong’un, grubunun geri kalanının bulunduğu Morata’ya döneceği çok bariz olsa da; Kara Oyuncuların da orijinal buluşma noktaları olan Brent Krallığı’nı terk etmeleri büyük bir sürprizdi.

‘Bu kılıç becerisi müthiş görünüyor.’

‘Gerçekten muhteşem. Canavarlara karşı savaşırken çok yardımcı oluyor ve rakiplerimiz de gördüklerinde şaşkına dönüyorlar.’

Weed ve Seo Yoon Işıyan Kılıç’ı ne zaman kullansalar Kara Oyuncular açgözlülükle onları izliyordu. Bildikleri tüm kılıç becerileri arasında hiç bilinmeyen bir teknikti bu!

‘Zahab’ın bir Kılıç Ustası olduğunu söylediler. Ondan öğrenmiş olmalılar yani.’

‘Gizli kılıç becerilerinden biri olma ihtimali yüksek.’

Kara Oyuncular bir anda aşırı derecede arkadaş canlısı olmuşlardı.

“Bandaj kalmadı elimde.”

“Weed-nim, buyur. Bu bandajları kullan.”

“Bu benim daha önce hiç kullanmadığım bir bandaj seti, lütfen al.”

“Ayrıca hiç okum da kalmadı.”

“Buyur, lütfen sadağımı al. Bu sadak büyülü bir sadaktır. Bu yüzden beş yüze kadar ok taşıyabilir. Lütfen herhangi bir yükümlülük hissetme ve dilediğin gibi kullan. Geri vermek zorunda değilsin.”

Weed bir ihtiyacından bahsettiği anda Kara Oyuncular hemen ona teklifte bulunuyorlardı. Çünkü bir umut da olsa Weed’in onlara gizli kılıç becerisini öğreteceğini düşünüyorlardı. Elbette Weed, açgözlülüğü yüzünden Zahab’ın gizli kılıç becerisini kendisine saklamak istiyordu.

Onun yaptığı, gizli kılıç becerisinin kavranmasını sağlayan heykeller, yalnızca Geomchilerin bilmelerine izin verebileceği bir hazineydi. Kim sorarsa sorsun; gizli kılıç becerisini kimseye gösteremezdi. Ama Zahab dünyada dolaşmaya çıkmışken de Işıyan Kılıç becerisini bilen birinin daha ortaya çıkma olasılığı yoktu. O zaman geldiğinde de Kara Oyuncularla iyi bir anlaşma yapabilirdi.

Seo Yoon ise Rosenheim Krallığı’nda yapacak bir şeyi olduğunu söylemiş ve Weed ile gitmeye karar vermişti. Ej-Üç’ün uçmak için o ağır kalçalarını kaldırmasının zamanı gelmişti. Bu yüzden uçuş pozisyona girerken dengesizce de olsa sendeliyordu.

“Ej-Üç.”

“Gyaruk?”

“Seninle gidiyoruz.”

“Gagagak!”

Ej-Üç çığlık atarak da olsa yere eğilmişti. Ve böylece de Weed, Seo Yoon ve Ej-Üç Rosenheim Krallığına doğru uçtular.

“Ej-Üç, sana bir takım elbise hazırlayayım mı?”

Ej-Üç’ün gagası başını sallarken öyle fazla açılmıştı ki sanki kırılacaktı.

‘Usta beni çok zorluyor ama en çok ilgilendiği de benim.’

“Hava soğuk olduğu için kalın kumaştan yapacağım.”

“Usta, bana elbise yapmayı düşündüğünüz için bile minnettarım.”

“Uzun süre bindikçe sırtının soğuk ve sert olduğunu fark ettim. En azından üstünde sıcacık bir battaniye olmalı. Ah, yastık da yapmalıyım.”

“....”

Ej-Üç, sırtında yeterli alan olması halinde uçarken bir de masa ve sandalye taşımaktan endişeleniyordu!

Rosenheim Krallığı’na uçarken Weed ay ışığı heykelleri yapmıştı. Onun çalışmasını izleyen Seo Yoon’un ise saçları rüzgârda dalgalanıyordu. Kendini işine kaptıran erkeklerin çekici olduğu anlar oluyordu.

Ama Seo Yoon dalgın olduğu zamanlarda bile bir tanrıça kadar güzeldi. Gökyüzünde parıldayan yıldızların ve ayın altında oturuyor, saçları rüzgârda dalgalanıyordu. Weed ne zaman ay ışığı yontma becerisini kullansa gereksiz ışık efektleri bile ekleniyordu bu sahneye. Bu efektlerin de; Seo Yoon’un zaten güzel olan yüzünü değerli bir hazineye dönüştürdüğünü söylemek abartı olmazdı!

“Oymacılığın genişliğini ve derinliğini keşfettikçe sanki sonsuz bir potansiyele sahipmiş gibi hissediyorum.”

Weed heykel bıçağını kullanırken Zahab’ın heykellerinin özgünlüğü karşısında derinden etkilenmişti.

“Heykellerin pahalıya satılabileceği bir dünya geliyor.”

Oymacılar için bu, gerçekten daha fazlasını isteyemeyecekleri bir gelecekti. Yemek yiyip heykel yaparak yaşayabilseler ve oymacılık yoluna tüm umutlarını ve hayallerini bağlayabilseler… İşte bu gerçek mutluluk olurdu.

*****

Rosenheim Krallığı!

Weed’in başladığı zamana kıyasla birçok değişiklik vardı. Üst düzey mağazalar kurulmuştu ve yeni başlayanların genel kıyafetleri de bir hayli kaliteliydi.

“Rosenheim Krallığı oldukça büyüdü.”

Weed ve Seo Yoon, Ejder’e binerek biraz uzaktaki bir dağa inmişlerdi ve krallığın başkenti olan Serabourg Hisarı’na kadar olan mesafeyi de yürümüşlerdi.

Hatta Weed’i tanıyabilecek bazı tüccarlar ve maceracılar bile vardı.

“Gerçek memleketime geri döndüm.”

Önemli miktarda koyun heykelini ve onun parçalarını fahiş fiyatlarla sattığı zamanlar… Ve piramidi inşa etmek uğruna ağır kayalar taşımaktan acı çeken oyuncular… Geriye bakıp güzel anıları hatırladıkça çok misafirperver insanlar olduklarını görüyordu.

Adımlarını hızlandırmışlardı.

“Şehirde yapmam gereken çok şey var.”

Grapass’tan düşen eşyalar dört torbayı ağızlarına kadar doldurmuştu. Weed’in gereksiz eşyaları atması ve yaşlı hizmetçi ile görüşmesi gerekiyordu.

“Sonunda o şarkıyı söyleyebileceğim.”

Seo Yoon’un yüzünde biraz endişeli bir ifade vardı. Bu ifadesinin sebebi, Weed’i o şarkıyı çalışırken duymuş olmasıydı. Zahab’ın coşkulu, hoş sesine kıyasla Weed’in yeteneği bin ışık yılı uzaktaydı! Sabah ürkek öten bir horoz gibi garip bir sesti.

‘Sorunsuz geçecek mi acaba? Umarım kötü bir şey olmaz.”

Seo Yoon endişeyle peşinden gidiyordu.

Weed, Serabourg’un kale kapısından yeni girmişti ve tam meydana gitmek üzereydi ki Rosenheim Krallığı’nın kapılarını koruyan şövalyeler ve askerler gelip etrafını sarmıştı. Yakındaki oyuncular da onu parmakla göstermeye başlamışlardı ve kendi kendilerine konuşuyorlardı.

“Ara, o adamın sorunu ne?”

“Acaba bir suç işledi ve şehre geri mi dönmeye çalışıyor ki?”

“Peki, nihayet görülecek bir şey. Askerler tarafından dövülerek öldürülecek.”

“Ekipmanına bakılırsa tamamıyla bir acemi değil. Ama askerlere karşı durabilir mi?”

“Ne olmuş yani? O durumda Rosenheim Krallığı’nın halk düşmanı oluyor ve onu öldürmek için de orduyu gönderebilirler.”

Weed durumun tamamen adaletsiz olduğunu düşünüyordu.

“Ben ne suç işledim...”

Sadece son zamanlarda yaptığı küçük bir kötülüğü hatırlayabiliyordu.

‘Ölümsüz olarak oynadığım, korsanlarla komplo kurduğum ve Ölümsüz Lejyonu ile Hermes Loncası’nın Polon’unda savaştığım çok az zaman var ama…’

Bunlar itibarı azaltan eylemlerdi. Ama çalışmak ve yemek yemek istiyorsa bu kadarı da gerekliydi!

Şövalyeler ve askerler silahlarını çekip Weed’i tehdit etmemişlerdi ama… Hatta bunun yerine ellerini göğüslerine kaldırmış ve onu saygıyla selamlamışlardı.

“Hoş geldiniz gezginler.”

Keyifli bir kavga sahnesi görmeyi bekleyen oyuncular, askerlerin yaptığı hareketler karşısında şaşkına dönmüşlerdi.

“Hı?”

“2 yılı aşkın süredir burada iş yapıyorum ve askerlerin böyle davrandığını ilk kez görüyorum. Şövalyeler bile başlarını eğiyor!”

“O da kim?”

“Sence Ana Kıta’nın rütbelileri buraya mı geldiler oynamaya? Ama askerlerin tepkisine bakılırsa onların şöhretleri…”

Kale kapılarından gelen ve giden insanların bakışları Weed ve Seo Yoon’un üzerindeydi. Weed onları görmezden gelip içeri girmeye çalışacaktı ki şövalyelerden biri söze girdi.

“Majesteleri yolcuları karşılamamızı istedi ve bana sizi şatoya götürmem emrini verdi.”

Şöhretin ve başarıların etkisi buydu işte! Weed, Versay Kıtası’ndaki herhangi bir kralla görüşebilirdi ama Rosenheim Krallığı’nın Weed’in başladığı bölge olmasından dolayı burada gördüğü muamele de çok farklıydı. Eğer geride kalır ve Serabourg Hisarı’nda aktif kalırsa Rosenheim Krallığı’nın muazzam bir gelişme yaşaması mümkün olabilirdi.

“Kıtada barışı korumak için yapmam gereken işler var. Rosenheim Krallığı’nı yöneten Majesteleri ile tanışmak benim için bile büyük bir onur. Ama ilgilenmem gereken acil bir konu var, bu yüzden saygılarımı daha sonra sunmalıyım.”

Yaşlı hizmetçinin görevine o kadar uzun süredir devam ediyordu ki bu sorunu bir an önce çözmek istiyordu. Rosenheim Krallığı’nın kralıyla daha sonra her zaman görüşebilirdi.

“Eh, madem öyle; o halde yapabileceğimiz bir şey yok. Majesteleri bekliyor olacak, lütfen onun huzuruna çıkmayı unutmayın.”

“Öyle yapacağım.”

Weed ve Seo Yoon, birçok oyuncunun bakışları altında Serabourg Hisarı’na girmişti.

*****

“Ben mal alıp satıyorum. Tedarik veya yeniden satış yapıyorum.”

“İhtiyacınız olan her türlü ekipmanı yapabilirim.”

“Ava gitmeden önce lütfen ihtiyaçlarınızı kontrol edin. Burada satıyorum onlardan!”

Weed meydana gitmeye ve çantalarındaki eşyalarla ilgilenmeye karar vermişti. Park edilmiş bir arabası olan ve alışılmadık derecede obez olan bir adam bekliyordu orada.

“Sen bir ihtimal Weed-nim olabilir misin?”

“Evet, doğru.”

Mapan’ın temasa geçtiği tüccardı bu. Rosenheim Krallığı’nda; fiyatları reddettiği anlarla tanınan, yükselişte olan ve gelecek vadeden bir tüccar olan ‘Paragöz’ idi bu tüccar.

“Eşyaları getirdin mi?”

“Önce para.”

“Burada. Gereksiz yere temkinli davranıyorum ama bunlar kesinlikle mallar mı?”

“Kendin kontrol et.”

Durumu bilmeyen insanlar Weed ve Paragöz’ü dinleselerdi çok rahatlıkla yasadışı bir ticaret döndüğünü düşünebilirdi.

"Kesinlikle mal bunlar. Miktar hiç şüphesiz doğru. Güzellikle kabul ediyorum bunları.”

“İyi bir anlaşmaydı. Eğer bir şans olursa bir dahaki sefere de…”

“Ne zaman elinde mal olursa çekinmeden Paragöz’ü arayabilirsin Serabourg Hisarı’nda.”

Bu sahne, televizyonlarda gösterilen suç filmleri gibi kötü bir etki yayıyordu.

Weed için işlem ne kadar hızlı olursa o kadar iyiydi. Bu yüzden para çantasını aldı ve herhangi bir pişmanlık duymadan geri döndü. Para çantası, deri bir keseydi ve çok özel bir şeye benzemiyordu ama içinde yüz altmış sekiz bin altın vardı! Bu eşyalar Grapass’taki avlarından olduğu için oldukça iyi bir meblağ almıştı Weed. Ayrıca Seo Yoon’un topladığı japtem de bu eşyaların oldukça iyi fiyatlara gitmesini sağlayan faktörlerden biriydi.

“Tamam, gidelim artık.”

Yaşlı hizmetçinin evine gittiler. Genel olarak sokak birbirine benzeyen evlerle doluydu ama Weed hizmetçinin evini tek bakışta tanımıştı.

“3 yıl süt, 7 yıl da gazete dağıttım ben. Boşuna değildi onlar!”

Weed yaşlı hizmetçinin evine girdiğinde hizmetçinin eskisinden çok daha yaşlı göründüğünü fark etmişti.

“Görüyorum ki maceracı sonunda geri dönmüş.”

“Evet. Sana verdiğim sözü tutmak uğruna kıtayı dolaştım ve soğuk rüzgâra, sabah çiğine göğüs gerdim.”

“O halde Zahab-nim ile tanıştın mı?”

“Onun hakkında haklıymışsın. Ayrıca daha harika heykeller de yaptı.”

“Maalesef heykeller hakkında fazla bir şey bilmiyorum. Bende sadece Kraliçe’nin sevdiği Zahab-nim’in hatıraları kaldı. O zamandan beri o şarkıyı dinlemek istiyorum.”

Weed söyleyeceği şarkıya eşlik etmek amacıyla bir arp çıkardı.

“Başlıyorum o halde.”

KEEK… BAK… QUAAK… DERE...

Weed’in şarkıyı bitirdiği anda başını eğmişti hizmetçi.

“Bu garip.”

“Evet?"

“O zaman duyduğumda bu kadar gürültülü olduğunu sanmıyorum ama çok farklı da görünmüyor...”

Oysa arpın akordu bile yapılmıştı! Weed için Las Phalanx’a geri dönmek bu şarkıyı söylemekten daha kolay olabilirdi.

“Ama geçmişteki anıları hatırlayabildiğim için mutluyum. Biliyor musunuz? Yaş arttıkça geçmişteki mutlu anılar mücevher gibi görünmeye başlıyor size.”

“Ben de öyle düşünüyorum.”

“Zahab-nim ve kraliçe gerçekten iyi bir eşleşme oluşturmuşlardı. Birlikte seyahat ederken heykel yaptıkları bir gün görmeyi çok isterim…”

Yaşlı hizmetçinin gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Weed yaşlı büyükannenin gözyaşı döktüğünü görünce zayıf hissetmişti.

3 küçük tahta parçası çıkardı.

Saksak.

Tahtalardan biri genç Zahab’ın şeklinde, diğeri kraliçenin şeklindeydi. Diğeri ise geçmişte izlediği videodan hatırladığı genç hizmetçinin şeklindeydi.

----------------------------------------

Lütfen heykeliniz için bir isim belirleyin.

----------------------------------------

“Hizmetçi... Hayır. Büyükannenin Hatırası.”

----------------------------------------

‘Büyükannenin Hatırası’ doğru mu?

----------------------------------------

“Evet.”

----------------------------------------

'Büyükannenin Hatırası' tamamlandı.

Oymacılığın en üst seviyesine yakın olan Weed tarafından yapılmış bir heykel.

Çok kısa sürede yontulmuştur.

Sanatsal Değer: 289.

----------------------------------------

----------------------------------------

Oymacılık Ustalığı becerisi arttı.

----------------------------------------

“Bu sana bir hediye.”

“Ah, böylesine harika bir heykele sahip olmak! Heykellerden pek anlamam ama büyük bir ustalıkla yapılmış gibi görünüyor.”

Weed’in, bu heykelin yaşlı hizmetçiyle arasındaki arkadaşlığı büyük ölçüde artıracağına dair bir fikri vardı. Bunu ondan bir şey alma beklentisiyle yapmasa da en azından bedava yemek alabileceğini düşünmüştü. Ejder’in hareket hızı, seviyesiyle birlikte artmıştı. Bu nedenle Weed ve Seo Yoon bir anda Grapass’tan uçmuşlardı ve haliyle de hiçbir şey yiyememişlerdi.

Seo Yoon ve Weed, yaşlı hizmetçiye sıcak bir bakışla bakıyorlardı.

“Teşekkür ederim. Ölmeden önce böyle bir hediye almış olmak… Şarkını zevkle dinledim.”

DING!

----------------------------------------

“Zahab’ın Mirasına Devam Et” Tamamlandı!

Zahab'ın şarkısı, hizmetçi Elzase’nin hafızasını uyandırdı. Size geçen sefer duymadığınız bir hikâye anlatacak.

Görev Ödülü: Hizmetçinin vereceği bir hediye ve bir sonraki görev hakkında bilgi.

----------------------------------------

----------------------------------------

Şöhret 569 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Tecrübe küçük bir miktar arttı.

----------------------------------------

‘Görev burada bitmiyor...’

Bu görev, ta eğitim merkezinden başlamış olan ve Weed’e sınıf olarak Ay Işığı Oymacılığı’nı seçme fırsatı veren görevdi. Weed bu görevden büyük bir ödül beklemiyordu. Zaten deneyimine yansıyan %3,7’lik artış da bunun bir kanıtıydı. Ama daha da şaşırtıcı bir şekilde Zahab ve Kraliçe’yi kapsayan görev hikâyesi hala bitmemişti.

“Bu, o şarkıyı tekrar dinlememi sağlayacak kişi için sakladığım bir şeydi.”

Yaşlı hizmetçi oturduğu yerden kalkmış ve çekmeceden küçük bir kutu çıkarmıştı.

“Lütfen aç. Kraliçenin bana verdiği bir mücevher. Şimdi ben ise sana vermek istiyorum.”

Weed kutuyu açtı ve pırıl pırıl parlayan 3 elmas gördü.

‘Bu en az 70 bin altın değerinde olmalı.’

Weed elmasları gördüğü anda tahmin etmişti fiyatı.

“Bu bana Kraliçe’nin o zamanki hikayesini hatırlatıyor. Zahab-nim gittiğinde Kraliçe büyük bir üzüntüye kapılmıştı. Yine de ulusunun Kraliçe’si olduğu için dışarıdan herhangi bir keder göstermiyor ve iyi görünüyordu. Ama yine de bir şeyler olmuştu o sırada ve bir buçuk yıl sonra gizemli bir hastalıktan öldü. O dönemde yazdığı bir günlük olduğunu da biliyorum…”

Çocukluğundan beri sevdiği adamı uğurladıktan sonra kraliçe olmaya devam etmesi gerekmişti o kadının! Rosenheim Krallığı’nın Kraliçesi olarak asil ve erdemliydi. Ancak genç yaşta bir hastalığa yakalanmıştı ve öbür tarafa göç etmişti.

“Kraliçe’nin günlüğünde sana anlatamadığım daha birçok Zahab-nim hikâyesi olmalı. Lütfen etrafta Fabiane’i ara. O zamanlar neler olduğu hakkında daha çok şey bilen başka bir hizmetçi o. Hala yaşıyor mu bilmiyorum. Bunun yardımcı olup olmayacağından da emin değilim ama melampodium paludosum çiçeğini gerçekten çok seviyordu Fabiane.”

DING!

----------------------------------------

Bir Yerlerdeki Şüpheli Bir Günlük

Kraliçe Evane tarafından yazılan sözde günlükte krallığın sırlarının kayıtlı olduğu söyleniyor.

Günlüğü bulmak için kalede görev yapmış hizmetçi Fabiane ile tanışmalısınız.

Zorluk: D

Görev Kısıtlaması: Önce “Zahab'ın Mirasına Devam Et” görevi tamamlanmalı.

Görev ödülünü almak için görev yaşlı hizmetçi ölmeden önce tamamlanmalıdır.

Görev iptal edilemez.

----------------------------------------

Bir zincirleme görevdi bu! Eğitim merkezinden bu yana kaç seviye olduğunu hesaplamak zordu.

Weed, Kraliçe’nin ölümündeki şüphenin kokusunu alabiliyordu.

“Şimdilik... Anlıyorum.”

----------------------------------------

Görevi kabul ettiniz.

----------------------------------------

Görevin ödülü bir yana; buraya kadar gelmişti Weed ve görevin nasıl biteceğini merak ediyordu.

*****

Hermes Loncası ve Kallamore Krallığı büyük bir çatışma içindeydi! Gözleri ekranlara yapışmış insanların ağızları sulanıyordu.

Kallamore Krallığı’nın şövalyeleri, kaotik savaş alanından geçerken hızlarını artırmışlar, Hermes Loncası’nın ana ordusunu delip geçmişler ve ivmelerini artırmışlardı.

Borazan sesleri, yeri çiğneyen at nallarının çıkardığı gümbürtüler ve çöken insanların çığlıklarıyla doluydu savaş alanı. Yayıncılar ayrıntıları bir an bile kaçırmak istemiyorlardı. Ancak savaşın büyüklüğü nedeniyle izleyicilere yalnızca havadan bir görünüm sunabiliyorlardı.

Her savaş aranjmanında on binlerce savaş veriliyordu ve Kallamore Krallığı’nın arkasında da 100 binden fazla milis örgütlenmişti, şehre doğru koşuyorlardı.

“Kallamore Şövalyeleri! Bu gerçekten şaşırtıcı ve korkutucu. Kolderim’in önderlik ettiği şövalyeler büyü saldırılarını aştılar ve hücum ediyorlar.”

Kallamore Krallığı’nın şövalyeleri, yüksek büyüye dayanıklı ekipmanlar kuşanmışlardı. Zayıf büyü saldırıları onlara hiçbir hasar veremiyordu! Ancak Hermes Loncası’nın ileri düzey büyücülerinin kullandığı büyüler de tabii ki etkiliyordu şövalyeleri!

Burada ise şövalyeler, atlarını ustaca kontrol ediyorlardı. Hem Hermes Loncası’nı geri püskürtüyorlar hem de şimşek gibi bir hızla yön değiştiriyorlardı. Bu sahnenin ne kadar harika göründüğünü anlatmaya kelimeler yetmezdi. İzlemek bile insanın nabzının artmasına neden oluyordu.

“Ah, katlediliyorlar.”

“Hermes Loncası bunun karşısında tamamen mahvolursa harika olur.”

Televizyon karşısında oturanlar ve Kraliyet Yolu meyhanelerinde ikili üçlü gruplar oluşturup savaşı izleyen oyuncular savaşın böyle bitmesini umuyordu. Bu izleyicilerin, güçlerine ve nüfuzlarına ket vuran Hermes Loncası karşısında tek yürek olmaları pek de şaşırtıcı değildi.

Kısa bir süre sonra Kallamore Krallığı ve Hermes Loncası’nın tüm kuvvetleri devreye girmiş ve savaş cephesi daha da büyümüştü. Savaşı kazanmak için bir tarafın en az 10 kale ve şehri işgal etmesi gerekiyordu. Veya bir adım sonraya taşınırsa; şu anda çevredeki krallıkların her birinin varlığı tehlikedeydi.

Geniş ovada çarpışan iki krallığın devasa kuvvetleri, izleyicilerin zamanı unutmalarına neden olmuştu. Bu savaş, tam ölçekli bir savaştı!

Aradan kısa bir süre geçtikten sonra Kallamore Krallığı’nın ordusu giderek küçülmüş ve bir köşeye çekilmişti. Hermes Loncası’nın üst düzey oyuncularının çoğu savaşa dâhil olmuştu ve onların ekipmanları, seviyeleri düşmanlarından daha yüksek klasmandaydı. Her komutan okçu, büyücü, kılıçlı, mızraklı, kalkanlı ve süvari birliklerini etkili bir şekilde kullanıyordu.

Süvari ve şövalye düzeni fazla olan Kallamore Krallığı, zayıf noktalarını gösterir olmuş ve geriye doğru itilmeye başlamıştı.

“Yürüyün!”

“Batı tarafını kontrol edin ve merkezi ele geçirin.”

Bu savaşa uzun süredir hazırlanan Hermes Loncası’nın kazandığı bir manzara vardı şu anda. Piyadeler Kallamore Krallığ’'nın kanadını kesmiş ve ana güçlerini kuşatmıştı. Okçu taburları Kallamore Krallığı’nın ünlü şövalyelerini birer birer indiriyorlardı.

Kolderim tamamen meşguldü. Şövalyelerini arkasından sürüklemekle meşguldü. Ancak Hermes Loncası çevredeki şövalyeleri dağıtmış ve öldürmüştü.

“Bizim payımız orada.”

Bir süredir savaşı izleyen Bardray ve Kara Şövalyeleri sıraya girmişlerdi. Hermes Loncası piyadelerinin ortasında tek başına savaşan Kolderim’i hedefliyorlardı. Kolderim’i öldürdükten sonra ise Hermes Loncası’nın zaferini herkese ilan etmeyi planlıyorlardı.

*****

Weed ve Seo Yoon, eski hizmetçinin evinden ayrılmışlardı ve Rosenheim Krallığı’nın caddesinde yürüyorlardı.

“Ah, bu sefil dünya...”

“Ah, bu çok sinir bozucu. Gökyüzü neden bu kadar açık? Sadece yağmur yağdır lanet olası.”

“Ben biraz bunaldım. Hadi gidip alkol içelim biraz.”

“Olur. Sadece içelim.”

Serabourg Hisarı’ndaki oyuncuların ruh halleri çok iyi değildi. Bunun nedeni Hermes Loncası’nın Kallamore Krallığı’nın savunma gücünü tamamen yok etmiş olmasıydı. Sadece Rosenheim Krallığı’nda izlenmiyordu yayın, tüm Versay Kıtası’ndaki meyhaneler dolup taşıyordu izleyicilerle.

Hermes Loncası hakkındaki haberler Weed için bile son derece önemliydi.

“Yani sonunda… Kazandılar.”

Hermes Loncası tamamen harap olsaydı bu cennetten gelen bir hediye olurdu ama Weed böyle bir sonucu ummuyordu bile. Hermes Loncası’nın kazanacağını en başından hissetmişti.

“Bu dünyada, kötü adamlar her zaman lüks içinde yaşarlar büyük bir şekilde.”

Bu ünlü loncalar da farklı değillerdi. Hermes Loncası düşerse yerini başka biri alırdı. Kim olursa olsun; Weed’i rahat bırakmazdı. Hayatta başarılı olmak ve para kazanmak için yazılı ahlakın tam tersini yaşaması gerekirdi bir insanın.

Bu düşünce bir yana Weed Fabiane’i aramakla uğraşıyordu. Rosenheim Krallığı'nın Serabourg Hisarı onun için Morata kadar tanıdıktı. Bir acemi olarak yoksulluk içinde geçirdiği zamanlardan, heykellerini satın alacak insanları aramak için her kuytu ve dar köşeyi dolaşmasından kaynaklanıyordu bu tanıdıklığı.

“Ara sokakları bile hatırlıyorum.”

Arabaların geçtiği geniş patikalar tezgâhlarla doluydu ve insanların caddeyi doldurduğu zamanlarda Weed zamandan kazanmak ve yolu kısaltmak için ara sokakları kullanıyordu. Bu sayede ara sokakları avcunun içi gibi bilir olmuştu. O zamandan beri çok zaman geçmişti ve bazı yeni binalar dikilmişti. Ancak yerleşim bölgeleri pek değişmemişti.

“Bir Melampodium paludosum...”

Weed şifalı bitkilerle ilgili birçok gerçeği ezberlemişti, bu yüzden bildiği bir çiçekti bu çiçek.

“Sadece sarı bir çiçek!”

Çiçek, mütevazı bir güzelliğe sahipti. Orta büyüklükte, bölünmüş yaprakları vardı.

“Sanırım bu ara sokakta o zamanlar büyüyen sarı çiçekler vardı.”

Weed, Seo Yoon ile Serabourg Hisarı’nı dolaşıyorken hafızasını kurcalıyordu. Kalede çok oyuncu olsa da tezgâhız ara sokaklarda insan yoktu.

Arılar ve kelebekler, sokakta büyüleyici bir şekilde açan birçok çiçeğin üzerinde uçuyorlardı. Weed ve Seo Yoon, Serabourg Hisarı’nın en güzel manzaralı sokağında yürüyorlardı. 

“Biraz uzak, değil mi?”

“Pek de değil.”

“Buraya yakın olmalı. Zamanımız olsaydı bir arı kovanı aramaya çalışabilirdik. Vücudu güçlendirmek için bal gibisi yoktur.”

“....”

Weed ara sokakta melampodium paludosum’u bulmuş ve verandalarında sarı çiçekler açan üç ev görmüştü. İlk ev, çiçek meraklısı bir bahçıvana aitti.

“Muhteşem el becerilerin var! Buraya çiçek aranjmanı öğrenmeye geldiysen sana en temelden yavaş yavaş öğreteceğim.”

Eğer bu soruya cevap verecek kişi, çiçeklerin bir işe yaramadığını düşünen geçmişteki Weed olsaydı, adamı dinlemeden arkasını dönüp giderdi. Ancak oymacılık ve diğer becerileri öğrendikçe Versay Kıtası’nda hiçbir şeyin faydasız olmadığını anlamıştı. Böylece bahçıvanın söyleyeceklerini dinlemiş ve solmuş çiçek yapraklarını nasıl koparacağı ile ölü dalları nasıl keseceğini öğrenmişti.

DING!

----------------------------------------

Beceri: Çiçek Aranjmanı Öğrenildi.

----------------------------------------

----------------------------------------

Çiçek Aranjmanı: Çiçekli çalıları ve ağaçları büyütmek ve takdir etmek için kullanılan bir beceri!

Çiçekler ve ağaçlar düzgün bir şekilde yetiştirildiğinde beceri seviyesi ile toprağa ve bitkilere olan ilgi artar.

Tamamen açmış çiçekler vazoya süs olarak konulabilir.

----------------------------------------

----------------------------------------

Çiçek Aranjmanı öğrendiğiniz için doğaya olan yakınlığınız 3 arttı.

----------------------------------------

Doğaya olan yakınlık, daha büyük bir Felaket Oymacılığı’nın tezahür etmesi için önemli bir faktördü. Weed’in öğrendiğini gören Seo Yoon ise onu kopyalamış ve o da Çiçek Aranjmanı’nı öğrenmişti. Weed’in yeteneği başlangıç ​​seviyesi 1'di.  

“İleride Morata’nın lord malikanesine bir sürü çiçek dikmeliyim.”

Weed'in yaptığı bir başyapıtın etkisiyle Morata’da bir Kır Çiçeği Festivali düzenlenmişti. Tabii ki sadece çiçeklere bakmak da zevkliydi ama eğer başıboş bırakılırlarsa yabani otlar ve sarmaşıklar büyür ve çiçekleri mahvederlerdi. Ancak bir kişi onlarla ilgilendiğinde bitkiler uygun yerlerini bulabilir ve daha güzel hale gelebilirdi.

Weed’in el sanatları becerisi ve sanat statüsü şaşırtıcı bir seviyedeydi. Ve oymacılık yoluyla kazandığı ince zevki sayesinde eğer çiçekleri tohumdan yetiştirmeye başlarsa nefes kesici çiçek tarhları ve ağaçlar yetiştirebilirdi.

“Çiçek Aranjmanı öğrenmeyi anmak adına sana bir hediye vermeme izin ver.”

----------------------------------------

Bahçıvan Jenkins’den hediye olarak beyaz bir kuzukulağı aldınız.

----------------------------------------

Bahçıvan, Weed ve Seo Yoon’a beyaz yapraklı çiçeklerden oluşan bir buket çiçek vermişti.

“Bu benim ilk Çiçek Aranjmanım olabilir.”

Weed için vazo ya da saksı yapmak çocuk oyuncağı gibiydi.

“Ama bir maceranın ortasında çiçek yetiştirmek zordur. Bir saniye bekle.”

Weed beyaz bir çiçek aldı ve çiçeği Seo Yoon’un saçına tutturdu. Bir kez denemek istemesinin bundan başka bir sebebi yoktu. Seo Yoon beyaz çiçeğe gizlice dokundu. Biraz utanmış görünüyordu.

DING!

----------------------------------------

Çiçek Aranjmanı becerisi başlangıç ​​seviyesi 2’ye yükseltildi. Çiçekler ve ağaçlar daha canlı hale geliyor. Büyüme hızı artacak. 

----------------------------------------

----------------------------------------

Doğaya yakınlık 2 arttı. 

----------------------------------------

----------------------------------------

Şöhret 25 arttı. 

----------------------------------------

Bahçıvanın verdiği çiçek kolayca büyüyen türdendi ve Weed’in sanat statüsü ve el sanatları statüsünün de müdahalesiyle beceri seviyesi bir anda artmıştı. Ayrıca çiçek Seo Yoon’a gerçekten çok yakışmıştı ve çok fazla beceri ustalığı kazanmasının nedenlerinden biriydi.

Saçına tutturulmuş beyaz çiçekle birlikte gerçekten çok güzel görünüyordu Seo Yoon ve etrafa bir sevimlilik hissi yayıyordu. Seo Yoon da ayrıca Weed’in kulağının yanına bir çiçek tutturmuştu. Onun için de bir mesaj penceresi açılmıştı.

----------------------------------------

Çiçek Aranjmanı ustalığı biraz yükseldi. 

----------------------------------------

Weed’in saçına takılan beyaz çiçek göz açıp kapayıncaya kadar solmuştu. Sanki görünmeyen bir güç içindeki besinleri emiyor gibiydi!

“O çiçeğin sağlıklı olduğunu düşünmüyorum.”

Weed böyle düşünmüştü. Gerçek olmasa bile kalbinden başka türlü inanmak istiyordu.

Fabiane’i bulmak için ikinci eve gittiler. Ama içeride anne babalarının dönmesini bekleyen çocuklar vardı sadece.

“Pazarda çiçek satmaya gittiler. Annem Serabourg Hisarı’nda bir sürü güzel çiçek açan bir yer biliyor.”

“Kötü goblinler çok sık ortaya çıkmaya başladılar. Bu yüzden bu günlerde çiçek toplamak çok zor. Eğer biri o goblinleri yenerse güzel olur… Bizim için gerçekten can sıkan bir mesele ama sizin için çok kolay olacağını düşünüyorum. Goblinleri temizlerseniz sizi uygun bir şekilde ödüllendirecek hiçbir şeyimiz yok. O yüzden başka birinin halletmesini isteyeceğiz.”

Weed’in ünü o kadar yüksekti ki bu çocukların ona bir görev vermeleri zordu.

Ve böylece üçüncü eve gittiler! Keskin kırışıklıkları olan bir nine, pencere pervazına oturmuş sarı çiçeklere bakıyordu.

“Sen Fabian-nim olabilir misin?”

“Genç bir adam beni aramak için buraya mı geldi? Niçin geldin buraya?”

“Kraliçe Evane hakkında daha fazla bilgi edinmek için geldim.”

“Sokakta anlatılmaması gereken bir hikâye bu. Lütfen eve gelin.”

Kapı açıldıktan sonra Weed ve Seo Yoon eve girmişlerdi.

“Lütfen sorularınızı sorarken bunları da yemeyi unutmayın. Gençken öğünlerinizi asla atlamamalısınız.”

Fabiane onlara haşlanmış patates getirmişti yemek olarak!

Serabourg Hisarı’ndaki görevleri tamamlamak onların karşısına yemekler çıkarıyordu. Gerçekten de Serabourg Hisarı’ndaki en gelişmiş sektör, gıda endüstrisiydi. Eski geleneksel yemekler yoktu ama restoranlar, et lokantaları ve deniz ürünleri büfeleriyle meşhurdu burası. Bir şefin menüsünü geliştirerek, yemek olarak canavar sunan özel bir restoran bile açabilirlerdi burada.

“Nom nom… Bu şaşırtıcı derecede iyi.”

“Sizi lezzetli bir yemek yerken görmek güzel. Bol bol patatesim var, istediğiniz kadar yiyin.”

“Acaba biraz da yol için alabilir diye sorsak çok mu fazla şey istemiş oluruz?”

“Senin oldukça ünlü bir maceracı olduğunu duydum … Size bir sepet hazırlamak sorun olmayacaktır.”

Böyle bir konuşma yaşanıyorken bile Weed patateslerin kabuklarını hızla soymaktan alamıyordu kendisini.

...

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!