Çevirmen : Clumsy-nim

Weed’in sağlığı yalnızca 40,000 civarıydı. Seviyesine kıyasla düşük bir sağlığı ve direnci olsa da azmi ve zırhının katkılarıyla üstesinden gelebiliyordu.

Bard Ray’in saldırısı ona 17,000 sağlık kaybettirecek güçteydi. Kara Şövalye yüksek seviye ekipmanlara ve pek çok kutsamaya sahip olduğu için gerçekleştirdiği doğrudan saldırı fazlasıyla başarılıydı.

“Kuook.”

Weed, geriye doğru fırlatılarak yere serildi.

“Üstadım!”

Torido’ysa Bard Ray’e karşı durabilmek için harekete geçti. Evet, saldırı ve savunma gerçekleştirebilirdi ama yara almadan teke tek bir mücadele veremezdi. Neyse ki kan emip toparlanabilme şansı olduğu için Van Hawk’tan daha iyi durumdaydı.

‘Bu yöntem işe yaramaz.’

Weed, zırhının un ufak olduğu göğüs kısmına dokundu. Bard Ray’in seviyesi kesinlikle onunkinden yüksekti. Saldırı yetenekleri de daha üst düzeydi. Weed’in Işıyan Kılıç haricinde Bard Ray karşısında kullanabileceği işe yarar bir yeteneği bile yoktu.

Weed’i diğer oyunculardan ayıran şey, istatistiklerinin çok daha yüksek oluşuydu. Oymacılık, Demircilik ve Dikiş yetenekleriyle biriktirdiği o istatistiklerin çok yardımı dokunuyordu.

Ama Bard Ray de zindanları temizleyerek, patron sınıfı canavarları avlayarak ve Hermes Loncasıyla zorlu görevler yaparak istatistiklerini yükseltmişti ve kıyaslandıklarında aşağı yukarı aynı oldukları görülüyordu.

Bu durumda Weed’in çarpıcı bir atak yapması gerekiyordu. Mesela Doğal Afet Oymacılığı!

‘Volkanik bir patlama, deprem, toprak kayması, göçük, hatta sel bile fena olmazdı.’

Ama Doğal Afet Oymacılığı için kullanıma uygun bir heykel gerekliydi. Ve Weed’in elinde bir volkanik patlama heykeli olsa bile kullandığı takdirde büyük ihtimalle o da ölürdü. Afetin boyutu artarsa pirince giderken evdeki bulgurdan olabilirdi! Kaçışın mümkün olmadığı bir mağarada volkanik patlamaya sebep olursa kendisi de nasibini alırdı.

‘Heykel Çağırma seçeneği de var ama onu kullanmak istemiyorum.’

Destek kuvvet olarak hayat bahşedilmiş heykeller çağırabilirdi. Ama alan, Anka Kuşu ve Bingryong’un aktif bir rol oynayamayacağı kadar kısıtlıydı. Wyvernler fazla güçsüzdü, yani onları da getiremezdi. Altın Adam ve Sarı Oğlansa Jigolathlarda yeterince sıkıntı çekmişti, onları bir ölüm kalım mücadelesine daha sokmak Weed’in canını sıkardı. Bir ihtimal Hidra Kralı olabilirdi ama Kızıl Belkain de buradaydı, dolayısıyla bir noktada birbirleriyle savaşmaya başlayabilirlerdi.

“Bu işi kendim halletmeliyim.”

Weed neticede tek başına mücadele etmekte karar kıldı. En kötü ihtimalle biraz tecrübe, yetenek yetkinliği ve bir de ekipman kaybederdi.

“Kendimi toparlayıp tekrar denemeliyim. Bard Ray, sende gerçekten de Versailles Kıtasının en güçlüsü olduğu söylenen kişinin gücünü hissedebiliyorum.”

Weed daha önce hiç kendisine denk bir rakiple karşılaşmamıştı. Görevlerde prestijli loncaların üyeleriyle birkaç etkileşimi olmuştu ama her seferinde güçlü taraf olmayı başarmıştı. Şimdiyse savaşması gereken kişi Bard Ray’di! Yenilirse canından olacaktı ama şu an için cesaretini yitirmemişti.

Weed, hızlıca kendisini bandajladı. Bard Ray’le düello yapmakta olan Torido’nun sağlığı hızla azalıyordu. Bunun öncelikli sebebiyse rahiplerin desteğiyle gördüğü kutsal zararlardı.

“Su-susadım.”

Torido, sağlığı düştükçe daha büyük bir mücadele veriyordu. Weed ise içten içe ‘Torido, artık devreye giriyorum.’ diye düşünüyordu. Aklında Bard Ray’e sürpriz bir saldırı gerçekleştirmek vardı. Ama sürprizi istediği kadar başarılı olamadı.

“Oheok!”

“Bard Ray-nim, dikkat edin!”

Mücadeleyi izleyen Hermes Loncası rahipleri saldırıyı saniyeler öncesinden fark etti. Kızıl Belkain mücadelesi stabil bir hal aldığı için gözler büyük ölçüde Bard Ray’e dönmüştü. Bu hengamede Kızıl Belkain’in sağlığı ve canlılığı azaldıkça azalıyordu.

Weed, Bard Ray’in yanına koşturarak,

“Yedi Semavi Adım!”

Her adımda yön değiştirebileceği bir teknik kullandı! Rüzgar Koşusu da aktifken hareketleri öylesine hızlıydı ki yalnızca ardıl görüntüleri görülebiliyordu.

“Gelmeni bekliyordum.”

Diyen Bard Ray, bunun yaşanacağını biliyormuşçasına saldırıyı kılıcıyla engelledi. Weed de saldırılarının bir sınırı olduğunun bilincindeydi.

‘Zırhının performansı gerçekten harika. Neredeyse kılına zarar veremedim.’

Weed’in, Bard Ray’in gerçekleştirebileceği güçlü saldırıyı aktive etmek için harcayacağı zamanı değerlendirmesi gerekecekti. Hiç vakit kaybetmeden yana dönerek saldırısını sürdürdü.

“Kılıç Dansı!”

Savur, sapla, kes!

Ardı arkası kesilmeyen kılıç saldırıları karşılık vermeyi dahi zor kılarken Weed, Bard Ray’in savunmasında bir boşluk arıyordu.

“Yeterli değil.”

Bard Ray, kılıcıyla onu durdurarak böyle söyledi. Bazı saldırılar ıskalanırken bazılarını harikulade bir şekilde engelliyordu. Weed sağa sola kayarak saldırmaya devam ediyordu. Bard Ray karşı saldırı için bir iki adım gerilemeye çalışsa da Weed her defasında daha da sert saldırıyordu.

‘Yakın dövüşte seviye ve ekipman farkı bir şekilde azaltılabiliyor. Bir iki darbe yetmiyorsa ben de ona yüz binlerce darbe indiririm!’

Weed öylesine hızlıydı ki Bard Ray’in her saldırıyı engellemesi mümkün olmuyordu.

-Kılıcınız savunma ile durduruldu.

Rakibinizin zırhının omuz kısmına vurdunuz!

-İsabetli bir saldırı gerçekleştirildi.

Zırh, kılıcın yıkıcı gücünü büyük ölçüde üstlendi.

Canlılık 149 azaltıldı.

-Kılıcınız diğer kılıçla çarpıştı.

-Kılıcınız düşmanın göğsüne saplandı.

İsabetli bir saldırı gerçekleştirildi.

-Hayati bir darbe!

Rakibiniz kafa karışıklığı ve felce bağışıklık sağlayan bir öğe taşıyor.

Sağlık 617 azaltıldı.

Weed’in kılıcı akıl almaz derecede hızlıydı. Bu saldırı hızına inanmak imkansıza yakındı. Bard Ray ise kılıcını eğerek kendisini savunuyor ve bir karşı saldırı gerçekleştirmeyi hedefliyordu.

“Bayağı iyi.”

Ama Bard Ray’in fark ettiği üzere kılıçlarının her teması sonrası Weed’in saldırı gücü azalıyordu. Weed hızlı hareket ediyor olabilirdi ama Bard Ray’in tüm saldırıları durdurmasına gerek yoktu. O karşılık verdikçe aralarındaki mücadele daha da şiddetli bir hal alıyordu.

O sırada Weed’in aklına Geomchi’nin talimleri esnasında söylediği bir şey geldi.

-Rakibine bak. Eğer gözlerini rakibinden ayırmazsan mücadeleyi kaybetmezsin.

Weed de Bard Ray’in gözlerine, omuzlarına ve zırhının gizlediği kaslarına bakıyordu. Kılıçların temasıyla çıkan ses Belkain’in İninde bir enstrüman misali çınlarken Weed, odaklanmış halde, pür dikkat çarpışıyordu.

İki kılıç birbirine çarptıkça etrafa alevler saçılıyordu. O alevler çalkantılı bir dalga misaliydi ve Bard Ray, mesaj penceresini göremiyordu.

‘Gerçekten beni geriyor.’

Weed’in seviyesi kesinlikle daha düşüktü ve Bard Ray pek çok açıdan ondan üstündü. Kılıç kullanmaktaki becerileri ve güçleri arasındaki fark barizdi. Fakat Weed’in daimi, agresif saldırıları yüzünden Bard Ray inisiyatif alamıyor ve defansta kalmaya zorlanıyordu.

‘Şimdi karşılaşmamız iyi olmuş. Gelecekte başıma dert açabilirdi.’

Weed, maceralarına devam ettikçe büyük bir hızla gelişecekti. Dolayısıyla Bard Ray, şu anda karşılaşmış olmalarına minnettardı.

‘Onu adamakıllı mağlup edeceğim. Bir daha karşıma çıkmaya yüzü olmayacak.’

Bard Ray’in seviyesi, insanlara zorbalık yapabileceği düzeydeydi. Ve Kara Şövalyenin nihai güç sahibi olduğunu kanıtlamak niyetindeydi, bu yüzden kılıcı ciddi hasarların altından kalkabiliyordu. Önemsiz bir saldırıyla karşı karşıya olduğunu ve zırhının hasarı büyük oranda üstlendiğini hesap ediyordu.

Tek yapması gereken zayıf noktalarını savunmak ve Weed’in saldırısına karşılık vermekti. Tabii ki geniş çaplı saldırı yetenekleriyle bu mücadeleyi çok daha kolay sonlandırabilirdi.

“Yeteneklerin bundan ibaretse ölme zamanın gelmiş demektir.”

Diyen Bard Ray, büyük bir güçle kılıcını kuşandı.

“Boyutsal Yıkım!”

Boyutsal Yıkım etrafı bütünüyle sarmaladı! Dört bir yanda çılgınca bir rüzgar esmeye başladı.

“Kuuuk.”

“Bizi daha çabuk iyileştirin!”

Kızıl Belkain’le çarpışan Hermes Loncası üyeleri de zarar görürken rahipler telaşla şifa büyülerine başvurdu. Normal şartlarda bir patron canavarı avı tüm ilgiyi toplardı ama şu anda bir numaralı öncelikleri Bard Ray’in Weed’le mücadelesiydi.

Weed, Bard Ray’in arkasına geçti. ‘Harikulade Tecrübe’ yeteneği ve çevikliği sayesinde yeteneği kullanır kullanmaz saldırının gidişatını kavrayabiliyordu. Heykel Yıkımıyla kazandığı çeviklik artışı da hızlıca harekete geçebilmesini sağlıyordu!

Şu ana kadarki saldırı silsilesi onu pek fazla germemişti. Zorlanmış olsa da keyif de almıştı.

‘Canlılığım yeterli olmayacak……’

Weed’in canlılığı, heykel ve üretim faaliyetleriyle 423’e ulaşmıştı. Rüzgar Koşusu ve Yedi Yıldız Formu da hızlıca yön değiştirebilmesini sağlıyordu. Ama maalesef canlılığı azaldıkça hızı da azalıyordu. Düşen sağlığı ve canlılığıyla Bard Ray’le dövüşmek giderek daha da zor hale gelecekti.

Derken Hermes Loncası büyücüleri gizlice toplanarak bir büyü gerçekleştirdiler.

“Yakalanan beden esir alınsın ve hareket edemesin. Alacakaranlık Baskısı!”

Bu, hareketleri kısıtlayan bir büyüydü!

Weed’in epey iyi bir büyü direnci olsa da kıdemli büyücülerden oluşan bir grubu engellemekte yetersizdi. Bu kısıttan kurtulmak hatırı sayılır bir zaman ve büyülü nesne gerektirirken Bard Ray çoktan Weed’e dönmüştü.

“Ölme zamanın geldi.”

Diyen Bard Ray’in kılıcı bembeyaz alevlerle kaplandı.

“Asil Kılıç. Aziz Alevi.”

Weed kaçınmaya çalışsa da bacakları kımıldamıyordu.

“Hayır! Bacaklarım……”

Bu gidişata bir dur demeye çalışsa da nafileydi. Torido’ya seslenmeyi düşündü ama o da yarasaya dönüşmüş halde oklardan kaçınmakla meşguldü, yani bir yardımı dokunmazdı.

“Gözlerini Sımsıkı Kapat!”

Weed, bedenini Kadim Kalkanla örterek savunma pozisyonuna geçti. Bard Ray’in kılıcı savruldu ve savaşçının silahı Weed’i bütünüyle kuşattı. Bu fırsatı kaçırdığı takdirde Weed’i yeniden yakalamak zor olacaktı, dolayısıyla Bard Ray saldırısına tüm gücünü katmıştı.

-Kuvvet ve canlılığınız azaldı, yeterli savunma yapamadınız.

Hayati bir darbe gerçekleşti!

-Ciddi bir saldırıya uğradınız ve hayatınızı kaybetmektesiniz.

Alevler fazladan hasara sebep oldu.

Yüksek seviye şifa büyüleri ya da su ruhlarından yardım almadıkça sağlığınız her saniye 475 azalacak.

Bel zırhınız limitlerinin ötesinde bir saldırıya maruz kalarak yok edildi.

-Sağlıktaki ciddi düşüş nedeniyle Seulroeo’nun Alyansının etkisi görülemedi.

Sağlığınız sıfıra indi ve öldünüz.

‘Ölümü Reddetme Gücü’ seviyesi düşük. Bedeninize giren kutsal güç dolayısıyla yetenek aktive edilemedi.

24 saat boyunca oyuna giriş yapamazsınız. Ölümünüze bağlı olarak yetenek seviye ve yetkinlikleriniz azaldı.

***

Weed, Bard Ray’in saldırısı sonrası gri bir ışık halinde ortadan kaybolmuştu.

“Çok yaşa Bard Ray-nim!”

“Kazandı! Bard Ray-nim kıtanın en güçlüsü!”

Hermes Loncası üyeleri bu tarihi galibiyetin sevincini yaşıyordu. Lonca sohbetindeki tebriklerin ardı arkası kesilmiyordu.

Bard Ray, nice mücadelede rakiplerine diz çöktürmüştü. Ama bu seferki galibiyetin yayın istasyonları aracılığıyla milyonlarca kişiye ulaşacağını düşünmek içlerini titretiyordu.

“Bu zırh...”

Bard Ray, Weed’in düşürdüğü Talrock’un Zırhını eline aldı. Boyut olarak Melbourne Madenindeki canavarların düşürdüğü ganimetlerden farksızdı.

‘Bu zırh pek de iyi değilmiş. Savaşmak için bunu mu giyiyormuş yani?’

Talrock’un Zırhının Bard Ray’in gözünde zerre kadar değeri yoktu. O en iyi öğeleri bulur, efsanevi ekipmanları kuşanırdı, dolayısıyla bu zırh onun için bir hayal kırıklığından ibaretti.

***

Kara Aslan Loncası tüm tuzakları etkisiz hale getirmiş ve 4. kata ulaşmıştı.

“O herifler zindanda olmalı. Yürüyün.”

Carlise ve elit Kara Aslan Loncası üyeleri hareket halindeydi. Hegel, Alice ve Dine üçlüsüyse çoktan suikastçılar tarafından fark edilip öldürülmüştü!

Lonca ine ulaştığında Kızıl Belkain ölmek üzereydi. Bard Ray, Kraliyet Muhafızları ve savaş timinin aralıksız saldırılarıyla av onların lehine ilerliyordu. Suikastçılar bile arkadan Kızıl Belkain’e vurarak destek sağlıyordu.

Kızıl Belkain ölüm döşeğinde feryat ediyordu. Sağlığı azaldıkça daha çok güç harcasa da karşısındaki oyuncular patron canavar avlamakta deneyimliydi.

“Ateeeş!”

Hazırlanan oklar ve büyüler hedeflere ulaşıyordu. Kızıl Belkain’e mani olunuyor, yeteneklerini kullanmaya odaklanamıyordu. Savaş timindeki şamanların da canavarın saldırı, savunma, canlılık, kuvvet ve odaklanma yetisinin azalmasına yardımı dokunuyordu.

- Melbourne Madenindeki Kızıl Belkain, ebedi istirahatine başladı.

Ve böylece av başarıyla sona erdi! Bard Ray son darbeyi indirip ganimeti tek başına elde etti ve Kara Şövalyenin kılıç ustalığı kayıt altına alındı.

“Kara Şövalye Görevinin 12. aşaması da tamamlandı.”

“Tebrikler, Komutan-nim.”

“Geriye pek fazla şey kalmadı.”

Carlise, Kara Aslan Loncasından 750 kişi getirmişti. Melbourne Madeninde cirit atan Hermes Loncasını topraklarından atmaya gelmişlerdi.

“Saldırın!”

Böylece Kara Aslan Loncası büyü saldırılarına girişti. Ve iki devasa loncanın ana güçlerinin savaşı başladı.

***

Oh Joo-Wan’ın sunduğu özel KMC programı hala yayındaydı!

“Ah, Kara Aslan Loncasına bakın.”

“Bugünün hafızalardan silinmeyeceği kesin. Büyücü Puroyan şu anda büyük çaplı bir buz büyüsü olan Buz Tufanını kullanıyor.”

“Zeminin donması Hermes Loncası şövalyelerine sorun yaratacaktır.”

“Henüz bir karar varmak için çok erken ama sen kimin kazanacağı kanısındasın, Oh Joo-wan-ssi?”

“Sonuçlanmadan emin olmak gerçekten zor. Ama Hermes Loncası genel anlamda diğer loncalardan çok daha güçlü ve Bard Ray de aralarında……”

“Yani Hermes Loncası kazanır mı diyorsun?”

“Evet. Bana kalırsa Hermes Loncası galip gelecek.”

Savaşı yayınlayan çoğu kişi, iki lonca arasından Hermes Loncasının öne çıkacağını tahmin ediyordu.

Savaş timi olağanüstü oyuncularla doluydu ve Kraliyet Muhafızları, seviyeleri meçhul büyük bir oyuncu kitlesi barındırıyordu. Artık Kızıl Belkain gibi bir meşguliyetleri de kalmamıştı. Tabii Bard Ray ve Kraliyet Muhafızları olmasaydı bir şansları olmazdı.

“Ah! Şimdi de Kara Aslan Loncasının arkasında suikastçılar belirdi ve saldırıya geçtiler. Bir pusu söz konusu ve ilk önce rahiplerin icabına bakıyorlar.”

Sunucu sesli anlatım yapmasa da görüntüler inanılmaz bir şiddet yansıtıyordu. Hermes Loncası bir video göndermiş ve Kara Aslan Loncası da iş birliği yapmaya yanaşarak kendi saflarından bir videoyla katılım sağlamıştı. Savaş alanı durmadan değişiyor ve ağızları açık bırakacak görüntüler sergileniyordu.

Yüksek seviyeli loncaların elit üyeleri patlamaların, ışıkların ve gürültünün ortasında çarpışıyordu. Bu esnada şamanlar ve ruh çağıranlar ölümsüz ve ruhları davet ediyordu.

Ekip videoyu gerçek zamanlı olarak düzenleyip efektler eklemekle meşgul olduğu için tuvalete gidecek zamanları bile yoktu. Prodüksiyon ekibi bu işleri yürütürken bir yandan da Weed’in Bard Ray’le gerçekleştirdiği mücadele konuşuluyordu.

“Weed öldü demek……”

“Oh, Savaş Tanrısı Weed, Bard Ray’in dengi olamaz.”

Bard Ray’in galibiyeti Kraliyet Yolunun çeşitli ilan panolarına da konu olmuştu.

Pek çok kişi Bard Ray’in kendisi bir sürü kutsama almışken bitap haldeki Weed’le savaşmasını korkakça bir galibiyet olarak nitelendiriyordu. Kimileri de Weed’in savaştaki dezavantajının üstesinden gelmek için Kızıl Belkain’i kullanmaya çalışmasından bahsediyordu.

Artık seyirci reytingi bir endişe konusu olmaktan çıkmıştı. Bugüne kadarki en yüksek reytinglere ulaşacaklarına hiç şüphe yoktu. Kanalın konumu gereği mutlu bir gün olmalıydı ama sıklıkla Weed’in maceralarını yayımlayan KMC Medya hayal kırıklığına uğramış durumdaydı.

CTS Medya ve LK Oyunları da Hermes Loncası ve Kara Aslan Loncasının savaşındansa Weed ve Bard Ray’in mücadelesinden bahsediyordu.

***

Seo-yoon, saçını ve makyajını yapmak için kuaföre gitmiş, mağazadan da yeni kıyafetler almıştı.

‘Yemek yapmalıyım.’

Lee Hyun’u neşelendirmek için pazara uğramak niyetindeydi.

Bard Ray ve Hermes Loncası Kara Aslan Loncasını mağlup etmişti. Hermes Loncası elit birliklerle gelmişti ve aceleyle toparlanan Kara Aslan Loncasına kıyasla taktiksel üstünlüğe sahipti. Kızıl Belkain’in öldürülüşünün ardından rahipler, büyücüler ve savaşçılar eksiksiz bir iş birliği içerisine girmişti. Öte yandan vakitleri kısıtlı olan Kara Aslan Loncası adamakıllı koordine olamamış, dolayısıyla gücünü tam anlamıyla sergileyememişti.

Bard Ray, Kara Aslan Loncasının lideri karşısında ezici bir galibiyet almış ama sonrasında manasını tüketmişti. Ve mükemmel bir tuzak ile sayıları 200’ü aşan Hermes Loncası destek kuvvetleri 4. katta belirmişti.

Pale, Irene, Surka, Hwaryeong, Romuna, Zephyr, Seechwi ve Seo-yoon ise geç de olsa Hermes Loncası Melbourne Madeninden çıkmadan alana ulaşmıştı. Elbette ki Bard Ray’in yanındaki büyücü ve okçuların menzilli saldırıları canlarını almıştı.

Seo-yoon çokça saldırıyı bertaraf edip 7 şövalyeyi öldürse de en nihayetinde o da yoğun saldırı altında can vermişti. Ardından Hermes Loncası, özel bir ışınlanma geçidine ilerleyerek gözden kaybolmuştu.

Seo-yoon, Kraliyet Yolunda ölmüş olmaktan ziyade Lee Hyun adına endişeliydi. Savaş Tanrısı olarak kazandığı onur ayaklar altına alınmıştı. Açıkçası her defasında kazanmak zor bir işti. Seo Yoon da canavar avlarının ya da katıldığı görevlerin pek çoğunda başarısız olmuştu. Ama Weed hem ölmüş hem de zırhını yitirmişti, yani canı fena halde yanıyor olmalıydı.

‘Güzel görünmeli ve onu teselli etmeliyim.’

Diye düşünen Seo-yoon, elinde poşetlerle Lee Hyun’un evine yönelmişti. O sırada geri dönüşüm materyalleriyle dolu bir arabayı ittiren, üstü başı yırtık ihtiyar bir kadına gözü takıldı.

“Size yardım edeyim.”

Diyen Seo-yoon, yaşlı kadının elinden arabayı aldı. Lee Hyun’un yanına gitmek istese de araba gözüne ağır görünmüştü.

“Küçük Hanım, böyle bir şey yapmana hiç gerek yok… Araba epey ağırdır, itmek pek kolay değil.”

Syu syu syu syu syuk!

Ama araba usul usul ilerlemeye başlamıştı bile! Seo-yoon, arabayı ağır ağır iterken kadına bir soru sordu.

“Nereye gidiyorsunuz?”

“Bir işimi halletmeye evime gidiyordum.”

“Öyleyse izin verirseniz sizi evinize kadar götüreyim.”

“Bunu yapmana hiç gerek yok……”

“İstiyorum ama.”

“Epey uzakta, küçük hanım.”

“Sorun değil. Sizi götürebilirim.”

Seo-yoon, Lee Hyun’a yaptığı bir iyilikten bahsederse yüzünü biraz olsun güldürebilirdi. Onu asık suratla görmek istemezdi. O üzgün olmasın diye bir an önce gidip acısını dindirme ihtiyacı duyuyordu. Sadece ölmüş olsaydı bu denli endişelenmezdi ama Talrock’un Zırhını da kaybetmişti.

Seo-yoon, yaşlı kadına yokuşta eşlik ediyordu.

‘Pek uzak değilmiş galiba……’

Lee Hyun’un mahallesindeki yokuşu çıktıkça ninenin yaşadığı derme çatma, ufak evler gözler önüne seriliyordu.

“Bu arada, küçük hanım...”

“Buyur Teyze?”

“Bahçesinde bir nar ve incir ağacı olan eve mi gidiyordun?”

Lee Hyun’un bahçesinde birkaç meyve ağacı vardı. Elmalar, armutlar, kestaneler, şeftaliler, hatta portakallar bile vardı.

“Nereden bildiniz?”

“Seni bir iki defa görmüştüm.”

Diyen ihtiyar, yokuşu çıkarken Seo-yoon’la birlikte arabayı itiyordu.

“O evde yaşayan genç adamla sevgili misiniz?”

“Hayır.”

“Öyleyse neden onun evine girip çıkıyorsun?”

İhtiyara kalırsa genç bir kız o eve girip çıktığına göre başka bir açıklama yapmaya lüzum yoktu.

Seo-yoon’un yüzü kıpkırmızı kesilmişti.

“İyi bir kadınla tanışmış olmasına sevindim. İçimi biraz olsun rahatlattı.”

“…….”

“O genç adam bayağı ünlüdür, sonuçta mahallemiz ihtiyarlarla dolu.”

“Ne?”

Lee Hyun’un mahallesinde ünlü olması Seo-yoon’u şaşırtmıştı. Acaba yanlış bir şey mi yaptı, bir suç mu işledi diye endişelenmeye başlıyordu.

“O genç adam gerçekten azmederek yaşıyor. Kardeşini iyi yetiştirmeye gayret ediyor...”

“Öyledir.”

“Zamanında mahalledeki herkese süt ve gazete dağıtırdı. Ona ödeme yapamayacak olmama rağmen pazar torbalarımı bile taşırdı. Bir keresinde markette pazarlık yapmama da yardımcı olmuştu. Hatta ben bakmazken mallarımı çalan hırsızların peşine düşmüştü ve öylece uzaklaşışını izlerken gerçekten çok üzülmüştüm……”

“Ah...”

Seo-yoon nihayet Lee Hyun’un nasıl bir hayat yaşadığını anlıyordu. Öyle zor bir yaşantısı olmuştu ki hala o çalışkanlığı sürdürüyordu.

“O genç adam en sonunda bir ev alabildi… İşleri yoluna girdi. Bir buçuk yıl mı olmuştu acaba? O şekilde yaşamasını hiç istemezdim. Bazen hastalıktan kırılsa da çalışmaya devam ederdi. Şimdi bile hayatını sürdürebilmek için etraftan öteberi topluyor.”

Seo-yoon, yaşlı kadının kısık sesle anlattığı şeyleri dinlemekle yetiniyordu. Kadıncağız pek duygusal görünüyordu. Ondan Lee Hyun hakkında sağlam bilgiler alabilecek olan Seo-yoon da çıt çıkartmıyordu.

İhtiyar kadın hayatıyla ilgili kıymetli bilgiler verdikten sonra bir kez daha gözlerini uzaklara dikerek Lee Hyun’dan bahsetmeye başladı.

“Devlet dairesine girmenin çeşitli avantajları olsa da onun kardeşini yetiştirmesi gerekiyordu.”

O sıralar Weed’in büyükannesi gerçekten zor durumdaydı. Sosyal yardımların ne zaman geleceği belirsizdi ama buna rağmen destek ve tavsiyelerle kışı atlatmayı başarmıştı.

“Geçen kış şafak vakti evime elektrikli battaniyeyle kimchi pirinci bıraktı. Sadece bana da değil, mahalledeki tüm ihtiyarlara aynı şeyi yaptı. Epey para harcamış olmalı…… Ama gece yarısı onu bunu yaparken gören bir ihtiyar olmuş işte.”

“Demek öyle.”

“Geçen sefer çok kar yağdığı için yapılacak pek iş yoktu. Ama o genç adam yine de her gün deniz yosunuyla sarılı öğle yemeklerini paketlemiş halde evden çıkardı.”

“Yiyen olmazsa yemek yapmanın ne anlamı var ki, severseniz alın lütfen, daha yeni yaptım çünkü, derdi. Teşekkür ederdim ve karşılığını nasıl ödeyeceğimi bilemediğimi söylerdim, o da ne olacak canım, kimse yemese çöpe gidecekti zaten derdi.”

Lee Hyun ve kardeşi iki hafta boyunca bolca yemek pişirmişti.

“Bize ilaç da getirirdi. Yaralandığımızı görecek olsa tedavi etmeden hayatta peşimizi bırakmazdı… Bugünlerde hastane masrafları çok yüksek ama o ne zaman dikkatli olmamı söylese içim ısınıverir.”

Seo-yoon’un gözleri yaşlarla doluyordu. Artık anlıyordu. Lee Hyun geçmişte çok acı çekmişti, bu nedenle başkalarının acılarını da anlayabiliyordu.

“İhtiyarlardan birini hastaneye götürüp endişe ettiği faturayı ödemesine bile yardımcı oldu. Bu mahallede o genç adamın yardımını almamış tek bir ihtiyar bile yoktur. Bir de anne babası olmayan çocuklara kitaplar alır ve onların çalışmalarına yardımcı olur. Ah, öyle iyidir ki……”

Seo-yoon, yaşlı kadını evine bıraktıktan sonra Lee Hyun’un evine ulaştı.

Hav hav hav!

Tuhaf bir sessizlik taşıyan evin önündeki köpek durmadan havlıyordu.

‘Yoksa……’

Seo-yoon, kalbi sıkışarak kapıyı açtı. Kapıda tam 7 kilit vardı ama neyse ki tüm anahtarları önceden hazırlamıştı. Titreyen bacaklarla avluyu aşarak ön kapıya ulaştı. Ve salon zeminine serilmiş bir bedenin hatlarını gördü.

‘Hayıırr!’

Seo-yoon ön kapıyı açarak salona daldı. Lee Hyun salonun orta yerine yığılıp kalmıştı.

“Heu heu heu heu heuk.”

Kalbi delice atarken gözlerinden yaşlar akmaya başladı. O yaşlar kuaförde özene bezene yaptırdığı makyajı bozdu. Hiç beklemediği bu manzarayla karşılaşmak içini öyle acıtmıştı ki…

Ve de zihninde kapatmış olduğu bir kapıyı yeniden açmıştı.

‘Çocukken de… aynı şey olmuştu.’

Seo-yoon henüz çok küçükken hiç görmek istemediği bir manzarayla karşılaşmıştı. Ve bu da Lee Hyun’la tanışıncaya dek zihninde büyük bir yara açılmasına sebep olmuştu…

Şimdi de Seo-yoon’a onca yardımı dokunan kişi yerde sere serpe yatıyordu.

“Be-ben...”

Kızcağız bacaklarındaki tüm gücü yitirmiş halde sendeliyordu. Lee Hyun’a yaklaşmaya bile korkuyordu. Kendisi dışarıda bir yük arabası ittirirken çok değer verdiği bir şey ellerinden alınmıştı.

“Bu-bunu neden yapmış ki? Neden……?”

Diye haykırmaya başladı. İçinde öyle büyük bir keder dalgası vardı ki bundan böyle asla gülemeyeceğini düşünüyordu.

Tam da o anda Lee Hyun kımıldanmaya başladı. Hala yaşıyordu, demek ki ambulans çağırabilirim diye düşünürken de…

“Aaaaaaayyhhhhhh!”

Lee Hyun uzunca esnedi.

Ve Seo-yoon, salon masasının üzerindeki yemek izlerini gördü.

Lee Hyun ise karnına dokunarak,

“Çok yedikten sonra sızıp kalmışım, şimdi de tuvalete gitmem lazım.”

Dedi ve Seo-yoon’un ağır bir öfke işlenen yaşlı gözleri Lee Hyun’a dikildi.

#Bugüne dek hemen hemen her olaydan şansı, hırsı ve kurnazlığıyla kurtulmasını bilen Weed bu defa milyonların izlediği bir yayında en büyük rakibi tarafından öldürüldü. Üstüne bir de biricik zırhını kaybetti. Bunun gerçekten canını acıttığı kesin. Seo-yoon’un onu yerde gördüğü anda mevcut travmasıyla yaşadığı korkuyu da hayal edebiliyorum. Gerçekten her şeyiyle etkileyici bir bölümdü. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!