Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Sonunda, Yang Chen ana caddeye tek başına dönmüştü, TangTang’ın ısmarlamak istediği yemek dramatik bir şekilde sonlanmıştı. Ancak, bu kız çok zavallıydı, tuvalete giderken yerine geçildi ve kimliğine bürünüldü hatta elbiselerini bile kaybetti. Yang Chen, onun kendisine yemek ısmarlamayı yakın bir zamanda ya da hiç hatırlamayacağını umuyordu.

Geç olduğundan yakında yemek yenecek iyi bir yer yoktu ve bir düşünceyle Rose bara gitmek için arabasına bindi; sanki daha önce hiçbir şey olmamış gibiydi.

Rose Bar'a ulaştığında, çoktan içeride oldukça fazla sayıda insan gevezelik edip içki içiyorlardı. Bar yakın zamanlarda tarzını değiştirmişti. Salonda Mozart’ın keman sonatı çalıyordu. Çok fazla müşteri yoktu ama ortam diğer pis barlardan daha iyiydi.

Yang Chen, Chen Rong’un şimdiden servis kıyafeti giyip, çalışıyor olmasına biraz şaşırtmıştı.

Yang Chen’in girdiğini gördüğünde, Chen Rong biraz çekinerek seslendi, “Büyük kardeş Yang.”

Yang Chen, Chen Rong’un daha alışamadığını biliyordu ve şaka yaptı, “Eğer küçük Zhao ve diğerleri sana zorbalık yaparsa, bana söyle senin için onları döverim.”

Küçük Zhao ve diğerleri bunu duyduğunda, yakınmalarını dile getirdiler, “Büyük kardeş Yang buna nasıl cesaret edebiliriz? O senin tarafından tavsiye edildi ve patronun kendisi göz kulak oluyor. Küçük Rong ile aynı muameleyi görmeyi bile bekleyemeyiz, nasıl cesaret edelim ona zorbalık yapmaya?”

Etkilenmiş, Chen Rong tatlı bir gülümsemeyle konuşu, “Teşekkür ederim,” sonra yardım etmek için arkaya koştu.

Chen Rong’un arkasından bakan, Yang Chen rahatlamış bir gülümseme açığa çıkardı. Daha sonra barın arkasındaki koridor boyunca yürüdü. Rose’un onunla ne konuşmak istediğini bilmiyordu ama ilk önce yemek yemeliydi.

Rose’un yatak odasına girdiğinde büyüleyici vücut kokusu her yerdeydi ama güzel kadının figürünü hiçbir yerde bulamadı.

Yang Chen keskin duyma yetisiyle, hızlıca odanın bitişiğindeki tuvaletten su sıçrama seslerinin geldiğini fark etti.

Duş mu alıyor?

Yang Chen, yardıma ihtiyacı olup olmadığının dikkatli bir şekilde sorması gerektiğine inanıyordu. Onun vücudunun alt tarafındaki belirli bir yerin temizlenmeye ya da suda masaj yapılmasına yardımcı olabilirdi, hatta nasıl güzel duş alındığını seyrederek öğrenebilirdi.

Her halükarda Yang Chen, Rose’un duş alışını girip seyretmek için birçok sebebe sahip olduğunu hissetti.

Gizlice cam kapıyı açmak için ittirdi, içerisi buharlıydı, aynanın tamamında nazik ışığın kırıldığı, banyonun oldukça seksi ama aydınlık ve temiz görünmesine sebep olan yoğuşma* vardı.

Ç.N: Yoğuşma, atmosferdeki su buharının gaz halden sıvı hale geçmesidir. Buharlaşmanın tersine yoğuşma denir. Yani gaz halinden sıvı hale geçmeye denir. Camların buğu yapması sabah vakti yapraklarda oluşan su damlaları yoğuşmanın sonucudur.

Yang Chen, böyle bir durumda Rose’un samimi bir temas kurmaya direnemeyeceği için duş kabinine yaklaşmak istediği anda bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti.

Her ne kadar duş kabinin buğulanmış camına su sıçramasına rağmen, Rose’un çekici figürü içeride gözükmüyordu…..

Seninle oynadım mı!?

Yang Chen aniden kafasını çevirdi ve beklendiği gibi, Rose tavana sabitlenmiş camekan kapının önünde yaramaz bir gülümsemeyle duruyordu. Memnun gülüşü maymunla oynamış bir şaklabana benziyordu.

Bu kadın gitgide sevimsizleşiyordu, Yang Chen öfkeyle düşündü ama yüzündeki sakin ve dingin bakışı sürdürdü. Duş kabinin kapısını açtı ve musluğu kapatıp konuştu, “Sevgili Rose, bence duş almıyorsan musluğu kapatman daha iyi olur, suyu tasarruflu kullanmak iyi bir alışkanlıktır."

Rose sonunda gülmesini bastıramadı ve sesli bir şekilde güldü, kendini tekrar tutana kadar ileri  geri salandı ve konuştu, “Sonunda seni yendim, seninle başa çıkmanın en iyi yolu, sapıklarla baş etmek için kullanılan yöntemleri kullanmak gibi görünüyor.”

“Söylediğim gibi, bu suyu tasarruf etmekle ilgiliydi.” Bu mantığa dayanmayı devam etti ve reddedilmesine izin vermedi. Daha sonra yatağa oturup uzandı ve hızla konuyu değiştirdi, “Henüz akşam yemeği yemedim,”

Rose, onun yaptıklarını açığa çıkarmadı, bunun yerine eli çenesinde düşünerek konuştu, “Yemek yapma yeteneklerimi denemek ister misin?”

“Nasıl yemek yapıldığını biliyor musun?” Yang Chen tam ikna olmamıştı, yeraltı patroniçesi yemek mi pişirecekti?

Rose gözlerini ona çevirdi ve odadaki beyaz duvara doğru yürüyüp duvarı ittirdiğinde aslında duvarın bir kısmının iyi gizlenmiş bir ahşap kapı olduğu ortaya çıktı.

Ahşap kapıyı açtıktan sonra, sıradan bir ailenin zarif bir mutfağı gibi sekiz metre karelik bir mutfak ortaya çıktı.

Yang Chen ağzını genişçe açtı, “Neden böyle bir yerin olduğuna dair hiçbir fikrim yok?”

Rose gönülsüzce ona baktı, “Sen geldiğinde bana hep kötü şeyler yapıyorsun, nasıl hayatımda neler olduğunu bilecektin?”

Eleştirildiğinden, Yang Chen ter dökmeye başladı ve sakarca gülümsedi. Bu narin taze çiceği o seçmişti ama gerçekten onun günlük hayatına bakmak için çaba sarfetmemişti.

Rose konunun burada sonlanmazına izin verdi ve akıllıca sordu, “Sevgilim, ne yemek istersin?”

“Mideyi doldurduğu sürece her şey olur.” Yang Chen’in herhangi bir özel isteği yoktu.

Rose’un yemek becerileri beklentinin ötesindeydi, Yang Chen üstüne kişni serpilmiş kızartılmış pilavlı et tabağını aldı ve hemen aç kurt gibi midesine indirdi.

Ç.N: Kişniş= Çin maydonozu

Düşünceli Rose ayrıca bir kase Sichuan sebzeli yumurta çorbası servis etti. Bu yemek basit olabilir ama Yang Chen’in acı ile dolu zahmetli çalışma hayatına oldukça uygundu.

Yemeğini yedikten sonra, Rose ıslak bir mendil çıkardı ve onun ağzını iyice temizledi, kocasına hizmet eden sevimli genç bir eş gibiydi, onun adanmış görünüşü Yang Chen’in kemiklerine neredeyse jöleye dönüştürmüştü.

Ardından, Rose masayı temizledi ve bulaşıkları mutfakta yıkadı, Yang Chen ise haberleri izlemek için TV’ye geçti. Onlar işten eve gelmiş sıradan bir çift gibi görünüyorlardı; ikisi de sözlere gerek duymadan birbirlerini anlıyorlardı.

Bütün ev işleri bittiğinde, Rose mutfağın kapısını kapattı, sanki bu yemek hiç olmamıştı.

Rose ipeksi transparan bir gecelik giyen çekici vücudu sakin bir şekilde Yang Chen’in yanına oturup doğal bir şekilde göğsüne yaslandı,  rahat bir pozisyon bulmak için vücudunu oynattı ve Yang Chen’in haberleri izlemesine sesiz bir şekilde eşlik etti.

“Teşekkür ederim.” Biraz zaman geçtikten sonra Rose usulca mırıldandı.

“Ne için teşekkür ediyorsun?” Yang Chen sordu.

“Önceden beri gerçekten bu tür duyguyu seviyorum. Senin için yaptığım yemekleri bitirişini izlemekten zevk aldım ve ayrıca ben bulaşıkları yıkarken, TV izlemek için yakınıma oturmandan hoşlandım; Yanımda olduğunu hissedebiliyorum ve bu odada yalnız olmadığımı…………..”

Yang Chen sevgiyle Rose’un yüzünü okşadı, “Ben de sevdim, daha büyük bir porsiyon pişirseydin, daha da iyi olurdu.”

“Her gün keşke böyle olabilseydi……….. fakat bu mümkün değil.”

K.N: :(

“Bunun mümkün olması için çabalayacağım.” Yang Chen cevapladı, “Benim bir kadına söz vermem nadirdir bu yüzden bana inanmalısın.”

“Neden beni kabul ettikten sonra konuşma tarzın tamamıyla değişti?” Rose şaşırmış gözlerle Yang Chen’e baktı, “Geçmişte sana güvenmeme asla izin vermedin çünkü sana güvenmemi istememiştin …..şimdi benden korkuyor musun? Beni kaybetmekten korkuyor musun?”

Yang Chen zayıfça başını salladı, Rose’un ipeksi beyaz vücudunu kollarına aldı, “Bu dünyada kadınlardan korkan bir erkek yok, sadece kadınlara saygı duyan erkekler var.”

"Ancak benim astım olan bütün erkekler benden korkuyorlar.” Rose, Yang Chen’e doğru baktı.

“Çünkü onlar senin erkeğin değil, sen benim kadınımsın.” Yang Chen cevapladı.

Rose tatlıca gülümsedi, “Bu daha sen gibi.”

Yang Chen sevgi bir dolu şekilde kadının burnunu sıktı, “Tamam, duymak istediğin sözleri duydun, şimdi sırada benim duymam için ne söylemek istiyorsan söylemelisin. Beni sadece benim güzel konuşmamı ve tatlı sözlerimi duymaya çağırdığına inanmıyorum.”

“Bana mutluluğun tadını çıkartacak hiç zaman vermiyorsun, gerçek bir atmosfer katilisin.” Hoşnutsuzca konuşmasına rağmen hala oturuyordu ve tereddüt etmeden konuştu, “Babam bir davet mektubu göndermiş ve bir partiye katılmamı istiyor.”

“Senin baban? Situ Mingze?" Yang Chen şaşırmış bir şekilde konuştu, “İkiniz ayrı yollardan gitmediniz mi? Hala sana davet mektubu gönderecek yüzü var mı?”

Rose keskin bir gülümsemeyle konuştu, “Bu sefer farklı, özel bir konuk var.”

“Kim?”

“Zhou Guangnian ve oğlu.”

Yang Chen, Zhou Guangnian kim olduğunu hatırlamadan önce Rose’un önceden sağlamış olduğu Zhon Hai’nin yeraltı dünyası ile ilişkili bilgileri hatırlamaya çalışarak zihnini zorladı.

Eğer batı bölgesinde Batı Birliği Cemiyeti ve Kırmızı Diken Cemiyeti birbirlerine denk şekilde eşleşen düşmanlar olduğunu söylersek, o zaman doğu bölgesi buna kıyasla daha barışçıl gözüküyordu. Çünkü on yılı aşkın bir süredir Yaşlı Kedibalığı takma adıyla Zhou Guangnian, Zhong Hai’in tüm doğu bölgesini uyuşturucu ve silah kaçakçılığı vasıtasıyla çoktan fethetmişti. Bu yıllar süren geliştirme ve genişletme sadece yarım bir yer altı dünyası patronu olan Zhou Guangnian’ı doğu bölgesindeki yarım gerçek dünya derebeyine dönüştürdü. Hatta onun çetesinin ismi Dongxing Çetesinden Dongxing Gruba dönüştü.

Zhou Guangnian'ın oğlu Zhong Hai'nin derinliklerine çoktan kök salmıştı. Zhou Guangnian’ın gözlerinde Batı Birliği Cemiyeti mi ya da Kırmızı Diken Cemiyeti mi olduğu hiç önemli değildi. Onların hepsi onun için zayıftı.

Birkaç yıl önce, Rose, Situ Mingze’i terk edip Kırmızı Diken Cemiyeti’ni kurarak yollarını ayırmadan önce, Batı Birliği Cemiyeti, Dongxig Grubu ile rekabet etmek için yeterli gücü vardı ancak şuan batı bölgesi ikiye ayrılmış durumdaydı, onlar Dongxing Grubun önünde son derece zayıf görünüyorlardı.

Bu sefer Situ Mingze’nin küçük çaplı partisinde Zhou Guangnian ve oğlunun rol alacağından üzerinde düşünülmesi gereken bir mesaj vardı.

Yang Chen biraz başı ağrımış bir şekilde sordu, “Ne yapmayı düşünüyorsun?”

“Başka ne seçeneğim var?” Rose zoraki bir şekilde güldu, “Onlara yüz vermemeyi seçebilmeme rağmen, Dongxing Grub’un gücü şu an bizim yarışabileceğimiz bir şey değil. Eğer gitmezsem, Dongxing ve Batı İttifak Cemiyeti’nin bizimle olan işlerini ellerinde birleştirmeleri kolaylaşmış olurdu.” Önemli bir noktaya vardığında Rose tereddütle Yang Chen’e baktı ve sonra devam etti, “Belki sen burada olduğundan Chen Dehai’ye yaptığımız şeyi yapabiliriz, ilk önce onun takipçilerini izler sonra da patronu ele geçirirdik. Ancak Dongxing Grup uzun zaman önce sıkıca bağlanarak oluşturulmuş bir gruptu. Biz Zhou Guangnian ve oğlunu öldürebilsek bile, karşımızda hâlâ çok sayıda Dongxing’in üyeleri olurdu. İkimize hiçbir şey olmazdı ama ben yoldaş erkek ve kız kardeşlerimin sağlığını görmezden gelemem.”

“Yani, sen dağın üstünde bir kaplan bulunduğunun tamamen farkındasın yine de kaplanla karşılaşmak için dağın üstünde dolaşmayı mı seçiyorsun?” Onun niyetini Yang Chen az çok anlamıştı.

Rose aniden garip bir gülümseme gösterdi, Yang Chen’in kulaklarının yakınına eğildi ve bir şeyler fısıldadı.

Yang Chen hemen alnını sildi ve Rose’a bakarken gardını aldı, “Senin bir tilki olduğunu söylüyorum fakat sen hala bunu kabul etmiyor musun? Bana Wu Song gibi davranma kararını çoktan vermiş gibi görünüyorsun.”

Ç.N: Wu Song klasik Water Margin romanlarında çıplak elle bir kaplanı öldürdüğü bilinen hayali bir karaktermiş.

Rose, Yang Chen’in dirseğini sarıldı ve flörtleşerek konuştu, “Her ne olursa olsun, birkaç gün içinde zamanı geldiğinde beni orada takip etmelisin, beni yalnız bırakamazsın.”

Rose’un nefis yumuşak göğsünün dirseğiyle temas ettiğini hissetti, yemekle dolduğundan beri belirli şeyleri yapmayı düşünen Yang Chen bunu yapmanın zamanı geldiğini hissetti. Şeytani pençelerini gizemli yarım küre şeklindeki alana uzatmak üzereyken, cebindeki telefon aniden çaldı.

Hüzünlü bir biçimde telefona bir bakış attı, arayan kişi Wang Ma’ydı. Son birkaç sefer Wang Ma aradığında kötü bir şeyler olmuştu, bu nedenle Yang Chen tereddüt etmeden hızlıca cevap verdi.