Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Hasteneden ayrıldıktan sonra, Lin Zhiguo ve astı, karanlığın içinde park etmiş  uzun bir askeri Hummer’a döndüler. Araba özel modifikasyonlardan geçtikten sonra çelik bir kale gibiydi, dört lastiği bile mermi geçirmez yapılmıştı.

Arabaya girdiklerinde, arabanın başında bekleyen sürücü sessizce arabayı çalıştırdı. Büyük araba herhangi bir motor gürültüsü çıkarmadan sessizce hastanenin otoparkından çıktı ve otoyola ilerledi.

Parlak ay ışığı arabanın içine düşmüştü, Lin Zhiguuo gerçek deri koltuğun ortasında oturuyordu. Dalgın bir biçimde bazı kişisel meseleleri düşünüyordu, yüzündeki kırışıklıklar her zamankinden daha yoğun gözüküyordu.

Onun karşısında oturan Gri Cübbe bunu gördüğündü yumuşakça iç çekti ve onu teselli etmeye başladı, “Efendim, çok üzülmeyin, hanımım sadece inat ediyor. Hanımım saf ve nazik kalpli, yüzeyde herkese soğuk davranıyor olabilir ancak gerçekte herkesten çok daha duygusaldır. Aslında hanımım kalbinde efendiyi ailesi olarak düşünüyor.”

“Biliyorum bunu.....” Lin Zhiguo iç çektikten sonra konuştu, “Eğer Ruoxi, beni ailesi olarak düşünmese bana karşı bu kadar çok öfkelenmezdi. Dahası Lin ailesinin kurallarını takip etmez ve Yang Chen ile evlenmek için insiyatif almazdı.”

“O zaman neden hâlâ bu kadar üzgün görünüyorsunuz, Efendim?” Gri Cübbe şaşkınlık içinde sordu.

Lin Zhiguo zoraki bir gülümsemeyle konuştu, “Belki gerçekten yaşlandım, Ruoxi’nin öfkesini bana kustuğunu bilmeme rağmen, hâlâ beni büyükbaba diye çağırmasını ve onunla daha çok zaman geçirmek istiyorum. Büyükannesini hayal kırıklığına uğrattım aynı zamanda annesini de hayal kırıklığına uğrattım. Onun için bunları telafi etmek istiyorum fakat bana hiç şans vermiyor......”

“O zaman........ genç efendi Kun ne olacak? Çoktan çıldırdı.......” Gri Cübbe yumuşakça sordu.

“Hmph” Lin Zhiguo soğuk bir şekilde homurdandı, gözleri acımasızca parladı, “Uzun zaman önceden beri o piçi asla oğlum olarak düşünmedim! Eğer Ruoxi’nin babası olmasaydı, onu bizzat kendim katlederdim! Lin ailesi asla yozlaşmışları yükseltmez!”

Gri Cübbe daha fazla konuşmadı, hayatının yarısı boyunca hizmet ettiği efendisinin ailesine çok fazla değer veriyordu ancak hata yapmış aile üyerine karşı merhamet göstermediği de çok açıktı.

Lin Zhiguo bir an için düşündü ve birden konuştu, “Gri Cübbe önceki darbe değiş tokuşundan Yang Chen'in ne kadar güçlü olduğunu değerlendirebilir misin?”

Gri Cübbe titredi ve acılı bir tavırla konuştu, “Anlaşılmaz...... Bu hayatımda beni böyle çaresiz hissettiren biriyle hiç karşılaşmamıştım....... Eğer hayatımı riske edersem belki onu bir süre engelleyebilirim.... Korkarım ki onu yenmek ancak Grup Sekizin tüm gücünü birleştirirsek mümkün olabilir..........”

Lin Zhiguo çaresizce güldü ve konuştu, “Grup Sekizin tamamı onu yenebilse bile, yine de bizim kaybımız olur çünkü biz hala onun gerçek gücünü yenemiyoruz, onun başka güçlere sahip olduğundan bahsetmiyorum bile..........”

“Efendim kast ettiğiniz.......” Gri Cübbe korkmuş bir ifadeyle, “Efendim mühürleme sadece bir efsane değil mi?

Lin Zhiguo başını iki yana salladı, “Bilmiyorum, her seferinde adı geçen Tanrıların Antlaşması çok hayali görünüyor ancak söylediğin gibi Yang Chen’in gücü gerçekten anlaşılmazsa o zaman Tanrıların Antlaşmasının varlığı imkansız olmayabilir. Sonuçta tüm Grup Sekizle kendi başına savaşabilmesi... bütün Huaxia’da bunu açıklayabilecek bir şey yok.”

K.N: Sonunda başlıyoruz :D

“O zaman ...... o zaman bu onu bir canavar yapmaz mı!?" Gri Cübbe tedirgir bir şekilde konuştu, “Savaş gücünün mührünü açmadan önce bütün Grup Sekizin onunla karşılaşması gerekiyor! Eğer mühür gerçekten varsa, bir kere mührünü açtığında onu indirme şansına sahip olmak için bile Sarı Alev Demir Ekibi’nin yarısından fazlasına ihtiyacımız olduğu anlamına gelmez mi!?”

“Onlar canavar olduğu için antlaşmaya ihtiyaç var.” Lin Zhiguo rahatlamış bir gülümsedi ve konuştu, “Endişelenme, antlaşmayı bir kenara bırakırsak, tanrıların kurallarına göre onlar mühürlerini serbest bırakmak için aynı seviyedeki rakiplere ihtiyaç duyuyorlar, başka koşullar altında mührünü serbest bırakmış olsa bile, Yang Chen bize karşı gelmez. Onun neyi olduğumu unuttun mu?”

Gri Cübbe şaşırdı daha sonra ise aşırı sevindi, kahkahasını bastıramadı ve konuştu, “Efendim gerçekten bilge! Yani efendimin bugün buraya gelerek bir planı vardı! Bugün efendim, hanımımdan ondan boşanmasını istedi, bu yüzden hanımım kesinlikle efendimin sözlerini dinlemeyecek ve Yang Chen ile boşanma olasılığını daha da kısıtlayan Lin ailesinin kurallarını da katarsak..... bu durumda..... Yang Chen, Lin ailesinin damadı olarak kalacak!”

“Hehe.....” Lin Zhiguo güldü ve konuştu, “Bazı konular açığa çıktığında sıkıntı olacaktır. Aslında tüm yaptığım birinci sınıf yeteneklerimle bu iki gencin bir arada kalmasına imkan vermekti. Ruoxi’yi son birkaç yıldır gizlice koruyor olmama rağmen, bu da bir yere kadar. Son yıllarda birkaç insan Lin ailesi ile Ruoxi arasındaki ilişkiyi fark etti ve onun güvenliğinin de büyük bir sorun haline geldiği gerçeğini ekleyelim. Yang Chen onun tarafındayken, son birkaç krizde olduğu gibi bizim karışmamıza ihtiyaç duymadan Yang Chen mükemmel bir şekilde sorunla ilgilenecektir...... Dahası tanrılardan biri olan Pluto’yu kim indirebilir ki?”

Gri Cübbe başını salladı ve konuştu, “Fakat eğer hanımım ve Yang Chen, efendinin niyetini kavrarsa bu bir sorun olur, bu olduğunda kimin sinirlendiği önemli değil, bu korkunç olur.........”

Lin Zhiguo derin bir sesle konuştu, “Bütün bunların hepsi Ruoxi ve ona bağlı, birlikte ne kadar ileri gidebilecekler.......”

..............

Odada Yang Chen ve Lin Ruoxi uzun bir süre birbirlerine baktılar sonra Lin Ruoxi garip bir durum oldugundan sonunda başını çevirdi. Pencereden dışarı bakmaya devam etti, güzel yüzünde hafif bir kızarıklık vardı, konuştuğunda yapmacık bir memnuniyetsizlik takındı, “Neye bakıyorsun sen? Sırrımı keşfettin ve komik bir şeymişim gibi izliyorsun beni, kendini çok mu mutlu hissediyorsun?”

Yang Chen utanarak güldü, “Biraz ama çok fazla değil.”

“Hmph, emin ol daha önce söylediğim sözler sadece öfkeden, Lin ailesinin aptal kurallarını takip etmeyeceğim! Utanmadan seni bırakmayı reddetmeye devam etmeyeceğim. İki yıllık sözleşme bittiğinde, gidebilirsin ya da kalabilirsin, bu tamamen sana bağlı.” Lin Ruoxi soğukça konuştu

Yang Chen, yatakta oturan öfkeli kadına neşeyle baktı, “Gitmek...... ya da kalmak? Bana mı bağlı? Neden, ben gitmem gerektiğini düşünüyordum, şimdi kalmayı seçebiliyor muyum?”

Lin Ruoxi  sözlerindeki hatayı fark etti ve ifadesi daha da kızardı. Yumuşakça konuştu, “Ne.... bununla kast ettiğim..... burada olsan da olmasan da benim bundan etkilenmeyecek olmam.”

Yang Chen bir şey söylemedi, Lin Ruoxi’nin biraz keyfini kaçıracak noktaya kadar ona gözünü dikmeye devam etti, sonunda Ruoxi bu alaycı bakışlara dayanamadı bu yüzden sert bir şekilde başını çevirip gözlerini Yang Chen’e çevirdikten sonra konuştu, “Sana dik dik bakmayı kesmeni söyledim! Beni duymadın mı?”

“Tatlım, gerçekten çok güzelsin.......” Yang Chen birden yumuşakça konuştu.

“.........”

Lin Ruuoxi’nin çılgınca atan kalbi birden durdu, hatta nefes almayı bile unuttu.

Bir çift sonbahar pınarı gibi göz dosdoğru Yang Chen’e döndü, parlak gözlerinde biraz panik vardı. Bir süre sonra kızarmış yüzündeki gamzeler ortaya çıktı. Gözlerini kırptığında kirpikleri titredi ve sessizce başını eğdi.

Sessizliğin büyüsünden sonra Yang Chen konuşmak için girişimde bulundu, “Aslında bu gece buraya gelmemin sebebi sana teşekkür edecek bir şeylerim olduğum içindi.”

Lin Ruoxi başı eğik şekilde sessizliğini sürdürdü.

“Bu sabah karakoldan beni çıkarmak için avukat Zhang’ı gönderdiğin için teşekkür etmem gerek, aksi halde senin soyadı Cai olan büyük kız kardeşin beni işkence”

“Evet bu doğru......” Lin Ruoxi nihayet kafasını kaldırdı, yüzü daha önce olduğu gibi kızarıktı, “Yanyan bir şeytan değil, eğer kötü bir şey yapmazsan, neden iyi bir sebep olmadan sana zarar versin?”

“Neden karakola düştüğümü sormayacak mısın?” Yang Chen kafası karışmış bir şekilde sordu.

Lin Ruoxi kafasını iki yana salladı, “Bilmek ilgimi çekmiyor, bilmek yalnızca beni üzecek.”

K.N: Gel de bir şey yap şimdi. Ne zevki kaldı ki çapkınlığın :(

Nazikçe saçlarını okşayan Lin Ruoxi iç çekti ve sonunda her zamanki soğukluğuna geri döndü, “Yang Chen bana bir şey için söz verebilir misin?”

“Ne?” Yang Chen meraklandı, onun böyle ciddi bir tonda onunla konuştuğunu görmek nadirdi.

Lin Ruoxi konuştu, “Daha fazla normal erkekler gibi olabilir ve bütün gününü ve enerjini boşa harcamak yerine işinde daha gayret gösterebilir misin? İşten sonra etrafta oynamana karşı değilim, ara sıra eve gelmesen bile, bir şey söylemeyeceğim. Hayalperest ve istikrarsız birisi olma izlenimini vermeden, istikrarlı bir kariyere sahip aile adamı olmanı umuyorum. Bazı başarılar elde edebilirsen, sana CEO pozisyonunu bile verebilirim........ Yeteneğin var sen de bunun farkındasın. Sen sadece ciddiye almaya istekli değilsin.”

Yang Chen afalladı ve bir gülümsemeyle cevap verdi, “Bayan Lin Ruoxi, bir eş gibi olmaya başladığınızı fark ettiniz mi?”

Ç.N: Üsteki cümlenin orjinalinde ‘Birinin eşi gibi olmaya başladığınızı fark ettiniz mi’ diyordu bana sanki böyle daha uygun geldiğinden böyle çevirdim. Birinin eşi aynı zaman da bölümün de başlığıydı onu da burdakine göre uyarladım.

“Ne?” Lin Ruoxi güzel kaşlarını çattı.

“Ailenize nasıl bakacağınızı, erkeğinize nasıl güveneceğinizi, özverili olmayı, kocan için planlar yapmayı, sadık olmayı öğrendiniz hatta kocanızı cesaretlendirmeyi bile öğrendiniz.” Yang Chen bir gülümsemeyle konuştu, “Sadece bir eşe dönüşmedin, erdemli bir eşe dönüştün.”

Lin Ruoxi bunları duyduktan sonra biraz utandı, dudaklarını ısırdı ve sordu, “Bu işe yaramaz şeylerden bahsetme, bana söz verecek misin yoksa vermeyecek misin?”

“Reddediyorum.” Yang Chen direkt reddetti, “Benim gerçekten hiçbir büyük hırsım yok, ben şuan da Halkla İlişkileri Bölümünde iyi olduğumu düşünüyorum. Sıkıntılı konularla ilgilenmek istemiyorum. Eğer beni gerçekten şirketin CEO’su yaparsan şirketin üç gün içinde kapanır. Bu nedenle........ seni memnut etmeyi sevmeme rağmen, sevgili karım bunu yapmak için kendimi zorlamak istemiyorum. Üzgünüm.”

“Sen....” Bu kadar açıkça reddedilen Lin Ruoxi'nin dudakları öfkeden titredi, “Çamur asla altına dönüşemez! Kaybol! Seni görmek istemiyorum!”

“Tch tch..... çok hızlı bir şekilde sevimsiz oldun.”

Yang Chen derinden gülümsedi, Lin Ruoxi ile tartışmaya çalışmadı, sakince odanın dışına doğru yürüdü ve usulca konuştu, “Erken uyu.”

Lin Ruoxi fırlattığı bir yastıkla onu uğurladı, yastık sadece ahşap kapıya çarptığı için biraz üzgündü......

.......

Ertesi sabah Yang Chen’in telefonu, ofisteki bayanlara kahvaltı götürdüğünde çaldı. Bu bugünki oyun kariyerini başlatmadan hemen önce gelmişti telefon.

Sabahın erken saatinde onu kimin aradığını merak ederek bir bakış attı ve şaşırdı. Rose Bar'daki küçük Zhao idi, ayrıca Rose’un yetkili astlarından biriydi. Eğer Rose’a bir şey olsaydı, Rose kendi arardı, neden küçük Zhao aniden beni arıyor?

Cevapladıktan sonra Yang Chen çorbasındaki çöreği kemirirken sordu, “Küçük Zhao saat daha çok erken, konu nedir?”

Hattın diğer tarafındaki küçük Zhao bir süre duraksadıktan sonra konuştu, “Büyük kardeş Yang.....Abla.......Abla...o......”

“Rose? Ne oldu ona!?” Yang Chen, küçük Zhao’nun kederli sesini duydu ve hemen tedirginleşti. Bu sabah Rose bir şey olmuş olabilir mi!?

K.N: Tam bırakmalık yermiş :D