Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Aceleyle arabasını Rose bara sürdü, arabayı girişte durduğunda tiz bir ses çıkardı ve çevredekileri telaşlandırdı.

Yang Chen arabadan indi ve hemen boş bara doğru yürüdü.

Barın içinde farklı kıyafetler giyen insanlar vardı ancak hepsi ciddi bir ifadelerle oturuyorlardı. Kapıdaki Yang Chen’i fark ettiklerinde, onlar ayağa kalktı ve onu selamladılar.

Bu insanların hepsi Kırmızı Dikenler Cemiyeti'nin bir parçası ve Rose’un güvendiği yardımcılarıydı. Onlar, Rose ile Yang Chen arasındaki ilişkinin ne kadar yakın olduğunu çok net bir şekilde bilecek bir seviyedeydiler. Ayrıca Yang Chen'in Kırmızı Dikenler Cemiyeti’nin gizli lideri olduğunu biliyorlardı.

Yuvarlak yüzlü küçük Zhao koridoru koyuyordu. Yang Chen’in yürüdüğünü gördükten sonra, hüzünlü bir şekilde ona doğru gitti ve konuştu, “Büyük kardeş Yang, abla uykuya daldı, şu anda tehlikede değil.”

Yang Chen’in kötü ruh hali devam etti. Rose’un tehlikede olmadığını duydu ancak neşesiz kaldı, “Küçük Zhao neler olduğunu anlat, Rose nasıl vuruldu?”

Küçük Zhao kendini suçladı, “Tedbirsizliğimiz yüzünden, çok dikkatsizdik.......”

Anlaşılan o ki dün gece, Kırmızı Dikenler Cemiyeti, Batı Birliği Cemiyeti’nin kalelerinden birinin boyun eğmesini kabul etti. Patron olarak, Rose doğal olarak onların bağlılık yeminlerini kabul etmek için oraya gitmeliydi.

Fakat boyun eğen liderler arasından son dakikada fikrini değiştiren biri olmasını ve onun cebinden cep boy bir tabanca çıkarıp, Rose’u  vurmasını hiç beklemiyorlardı!

Rose çok çevik olsa da Yang Chen gibi mermiler karşısında pervasız olması imkansızdı. Merminin geldiğini gördüğüğünde çabucak vücudunu hareket ettirmesine rağmen, kalbini hedefleyen mermi yine de karnına isabet etti!

Ardından olay yeri karıştı, Kırmızı Dikenler Cemiyeti’nin insanları suikastçiyi hemen öldürdü. Rose mermi yarasına dayandı ve hemen olay yerini terk etti. Arabasına ulaştığında, acı ve kan kaybından yarı baygın bir durumdaydı.

“Dürüst olmak gerekirse, abla yılların tecrübesiyle, piç kurusunun bir silah çektiğini kesinlikle alğılayabilirdi.......” Küçük Zhao kırmızı gözlerle acı bir şekilde konuştu, “Ama abla bugünlerde çok yorgundu. Günde dört saatten fazla uyumuyor, sık sık astlarıyla toplantılar, planlar yapıyor ve bölgeyi almak için bile bizi götürmesi gerekiyor....... Bu nedenle fiziksel olarak kötü bir durumdaydı ve zamanında tepki veremedi...... bunların hepsi işe yaramaz olduğumuz için bizim suçumuz. Biz sadece nasıl savaşılır onu biliyoruz ve ablaya yardımcı olamıyoruz. Onun her tarafta sıkı çalışmasına neden olduk......”

Yang Chen derin bir nefes aldı sonra küçük Zhao’nun omzuna dokundu. Bir şey söylemedi sonra direkt Rose’un odasına doğru yürüdü.

Yoldaki korumaların sayısı öncekinden daha fazlaydı, Kırmızı Dikenler Cemiyeti’ndeki herkes açıkça çok gergindi. Sonuçta Rose’un kaybı Kırmızı Dikenler Cemiyeti’nin beynini kaybetmeye eşdeğerdi, her şey bir anda çökerdi!

Odanın içine yürüdüğünde, genellikle güzel kokuyla dolu hava dezenfektan kokusuyla karışarak, garip bir kombinasyon oluşturmuştu.

O anda, odanın içinde küçük bir figür duruyordu, Yang Chen’i şaşırtan şey bu kişinin Chen Bo’nun bizzat getirdiği  kız kardeşi Chen Rong olmasıydı.

Chen Rong iyi gelişmiş göğüslerini belli eden bir bluz ve nefis kıçını kapatan dar bir tayt giyiyordu. Şimdi oldukça güzel görünüyordu çünkü varoşlardan gelen bu genç kız daha iyi bir moda algısı kazanmıştı. Birkaç gün önceki taşralıd tamamıyla değişmişti. Sadece bir şey değişmemişti o da onun berrak gözleriydi.

Chen Rong içinde beyaz havlu bulunan su dolu bir leğen taşıyordu. Rose’un bedenini temizlemesine yardım etmiş gibi görünüyordu. Yang Chen’in girdiğini gördükten sonra gözleri kızardı, “Büyük kardeş Yang...... abla Rose...... o......”

“Biliyorum.” Yang Chen zorla gülümsedi, “Endişelenme doktor zaten burada.”

Rose geniş yatakta yatıyordu, kolunda serum vardı, iki paket serum yavaşça aşağı damlıyordu.

Her şey söylendiğinde ve tamamlandığında Rose için ev en güvenli yerdi. Açıkça hastaneye gitmeyecekti ve evde tedavisini görecekti.

Chen Rong kederle konuştu, “Mermi çıkarıldı ancak yaranın iyileşmesi için uzun süre gerekiyor ve neredeyse hayatını kaybedecekti.......... abla Rose iyi bir insan, ben gerçekten ona kötü bir şey olmasını istemiyorum.”

“Ona iyi baktığından, Rose’un gerçek kimliğini şimdi  öğrenmelisin.......” Yang Chen iç çektikten sonra konuştu, “Seni buraya getirdiğim için benden nefret edecek misin?”

“Etmeyeceğim!” Chen Rong kafasını iki yana salladı, “Abla Rose’un yasa dışı kimliğini bilmeme rağmen bana çok iyi davranıyor. Herkese çok iyi davranıyor ve herkes bana çok iyi bakıyor...... Burada olmak beni çok mutlu hissettiriyor. Endişelenme büyük kardeş Yang, ben kardeşime söylemeyeceğim ancak sanırım o anlayacaktır.”

Chen Rong duygularını ifade ettiğini gördüğünde Yang Chen hoşnut hissetti. Rose’un yanlış seçim yapmadığı görülüyordu, belki de bu genç bayanın onun yanında olması iyi bir karardı. Bir partnere, uygun bir asistana ve halefi olabilecek birine ihtiyacı vardı.

“Sen çıkabilirsin, benim burada olmam yeterli.” Yang Chen gülümsemeyle konuştu.

Chen Rong sevimli bir şekilde başıyla onayladı sonra sessizce odanın dışına doğru yürüdü ve kapıyı kapattı.

Yang Chen yatağın yanına yürüdü ve uyuyan Rose’a bakmak için durdu.

Şu anda güzelliğin yüzü oldukça solgundu, olağan görünüşünün aksine dudakları bile biraz kurumuş ve çatlamıştı. Güzel kaşları hafifçe çatılmıştı, mutsuz bir rüya görüyor ve acı çekiyor gibiydi.

Yang Chen kalbinde biraz acı hissetti. Yavaşça elini uzattıp Rose’un yüzüne dokundu ve hafifçe okşadı. Yüzü soğuktu, bu Yang Chen’i daha da üzdü.

Aniden Rose’un gözkapakları titredi ve yavaşça gözleri açıldı.

Rose’un gözleri biraz odaksızdı ancak bakışını Yang Chen’e sabitledi, kibar bir şekilde gülümsedi ve yavaşça konuştu, “Şu an çok mu çirkinim?”

Yang Chen yanına oturdu ve sıkkın bir şekilde konuştu, “Derler ki, bir erkek kadınını yatakta hasta görmesine rağmen hâlâ o kadını seviyorsa, o zaman onu gerçekten seviyordur......... fakat şu anda bu sözün yanlış olduğunu anladım.”

“Çok çirkinim değil mi?” Rose çaresiz bir şekilde güldü.

K.N: Daha yakından bakmak lazım :D

Yang Chen kafasını iki yana salladı, “Benim sevgili Rose’um hasta bir şekilde yatıyor olsa bile, hâlâ insanı sarsacak bir şekilde güzel, benim gibi bir zamparadan bahsetmesek bile her erkek onu ister.”

Üzüntüden, mutluluğa geçen Rose ister istemez kıkırdadı ancak güldükten hemen sonra yarasını gerdiği için soğuk bir şekilde iç çekerek kaşlarını kırıştırdı.

“Hareket etme, yaranın dikişleri açılırsa çok kötü olur.” Yang Chen aceleyle uyardı.

Rose depresif bir tavırla konuştu, “Kendime çok güvendiğim için hepsi benim hatam, sonuna kadar dayanabileceğimi düşündüm, dün gece o kişi silahını çıkardığında çok bitkin olduğumu fark ettim....... farkındalığım çok fazla düştü........ Eğer geçmişte olsaydı, bu kadar kolayca yaralanmazdım........”

“Kendini fazla riske atma, eğer güçlük çekersen bana söylemelisin, yaralandığını görmek istemiyorum.” Yang Chen sert bir biçimde konuştu.

Rose dudağını ısırdı, “Biliyorum, her şeyi kendin halledebileceğini biliyorum ancak sadece senin gücüne dayanarak yükselen bir kadın olmak istemiyorum. Sadece güzel bir yüze sahip olma hissini sevmiyorum, senin için değerli olmak istiyorum.”

“Situ Rose!”

Yang Chen aniden Rose’a tam ismiyle bağırdı ve tutkulu bir şekilde baktı.

Rose’un zihni sarsıldı, Yang Chen’in öfkeli baktığını gördüğünde korktu ve tek kelime bile söylemekten aciz hissetti.

“Benim için, sen değersizsin. Benim için sen paha biçilemezsin!”

Benim için paha biçilemez!

Rose’un gözleri birden gö yaşlarıyla doldu, yaşlar aktı ve yastık kılıfını ıslattı. Vücudundaki kanın kaynadığını hissetti ancak hıçkırmaktan başka bir şey konuşamadı.

Bütün bu çabayı ne için gösterdi, bu cümle için değil miydi?

Yang Chen nazikçe gülümsedi sonra yatak dolabından iki kağıt mendil çıkardı ve Rose’u göz kenarlarındaki yaşları sildi, “Ne için ağlıyorsun, sana vurmadım ya da azarlamadım, sadece aklımdakileri söyledim. Biliyor musun,  senin vurulduğunu duyduğumda ağzımdaki çörek bir mermiye dönüşmüş ve ben de bunu yutmuş gibiydim....... O zaman bu cadının benim için ne kadar önemli olduğunu fark ettim."

“Burada dinlen, gelecekte yaralanmana izin verilmiyor, eğer böyle aptal bir sebep için vurulursan, ben(Laozi) tereddüt etmeden seni bir kafesteki kanarya gibi kitlerim.” Yang Chen tehdit etti.

Rose somurttu, “Buna cesaret edemem.”

Yang Chen, onun gözyaşlarını silmeye devam etti, gülmesine engel olamadı ve konuştu, “Söylediklerimi aşırı duygusal mı buldun? Bunu söylerken çok fazla düşünmedim, çünkü bunlar sadece sana karşı nasıl hissettiğimdi.”

Rose sırıttı ve kafasını iki yana salladı, “Senin duygusal olmandan hoşlandım.”

“...............”

Gözyaşlarının tamamını sildikten sonra Yang Chen bir süre için sessizce düşündü sonra sordu, “Sevgilim Rose, özellikle nerenden yaralandın?”

“Nasıl anlatacağımı bilmiyorum, kendin bir bak.....” Rose’un soluk yüzü konuştuğu gibi biraz kızardı.

“Sen bu durumdasın ancak yine de beni baştan çıkarmaya çalışıyorsun.” Yang Chen güldü ve Rose’un üstündeki bataniyeyi nazikçe kaldırmaya başladı.

Battaniyeyi kaldırtıktan sonra Rose’un vücudu ortaya çıktı. Bol bir beyaz pijama giyiyordu. Pijamanın altında belli belirsiz görülen, göğsünün altında ve karnının üstüne kanamayı durdurmak için bir bandaj kullanılmıştı, ayrıca oraya merhem sürülmüş olmalıydı.

Dikkatlice inceledikten sonra Yang Chen, Rose’un gömleğini çıkartmaya başladı.

Rose aniden bir şeyi düşündü ve çekinerek konuştu, “Kocacığım...... ben zaten bu durumdayım yine de bunu yapmak istiyor musun........iyileşmemi bekleyemez misin?”

“Ne berbat şeyler düşünüyorsun!? Küçük cadı!” Yang Chen gülmesine engel olamadı, “Seni iyileştirmek istiyorum, seninle bunu yaparsam, seni öldürmemle sonuçlanmaz mıydı?”

“İyileştirmek?” Rose neyi kast ettiğini çok merak etse de, Yang Chen’in niyetini yanlış anladığını biliyordu. Yanakları utançtan dolayı alev almıştı.

İkisi de birçok sefer birbirleriyle uğraşmış olsalar da, Yang Chen'in onun beyaz yeşim gibi göğsünü ortaya çıkarmak için düğmelerini teker teker açması Rose’u son derece kızarmış hissettiriyordu. Utancını gizlemek için kafasını çevirdi.

Yang Chen kalbinde tuhaf hissetmesine rağmen, eğlenme zamanı olmadığını biliyordu bu yüzden onu gözardı etti.

Pijamanın düğmelerini açtıktan sonra, gördüğü şey yağ içermeyen düz bir karın oldu. Karnının üstünde göz alıcı bir çift yuvarlak vardı. Bu yarım küreler, yuvarlak ve yüksekti, hatta bir sütyenle bile kapalı değildi. Ayrıca Yang Chen’in görüşünde iki vişnenin olduğunu söylemeye gerek bile yoktu.