Çeviren: Tayk0st Düzenleyen: Fullbringer <3

Lin Ruoxi saçlarını serbest bıraktı, yumuşak ve pürüzsüz saçları hassas yüzünün üzerine düştü. Bunula birlikte o hassas yüzünde solgun ve bitkin bir yüz ifadesi vardı. Bu Yang Chen’in içinde bir acıma hissi uyandırdı.

Yang Chen’in içeri girişini izlerken Lin Ruoxi karmaşık duygulara sahipti. Başını kaldırdı Lin kun’u nasıl hallettiğini sormadı bunun yerine yarı alaylı bir gülümseme gösterdi. “Senin için bir şaka olmalıyım. Bu doğru, böyle bir babam var, böyle şaka gibi bir aileye de sahibim… Beni acınası buluyorsun öyle değil mi? Belki de bu kalbinin içinde bana acımana sebep olmuştur. Bana sempati duyma… Kimsenin ucuz sempatisine ihtiyacım yok, özellikle de seninkine.”

“Sana acıdığı mı kim söyledi?” Yang Chen güldü, cebinden bir sigara çıkardıktan sonra bir nefes çekti.

“Benim önümde sigara içme iznin yok.” Lin Ruoxi kaşlarını çattı ve önünde sigara içildiği için elini mutsuzca salladı.

Yang Chen onu duymamazlıktan geldi ve yanındaki büyük kanepeye yayıldı, sigara içmek için başını kaldırdıktan sonra konuştu: “Sadece seni uyarmak istiyorum, bana bu kadar acınası bir şekilde bakma. En azından anne babanın kim olduğunu biliyorsun ve eskiden onların sevgisine sahipmişsin. Ailen çok sıcak olmasa da en azından bir tanesine sahipsin.

Ayrıca güzel doğmuşsun, nereye gidersen git insanların dikkatini çekiyorsun, doğduğundan beri yemek veya kıyafet derdin olmamış, genç yaşta lüks arabalar sürmüşsün, istediğin herşeye sahipmişsin… Senin için ebeveyne sahip olmayan birini anlamak imkânsız olabilir, nereden geldiğini bilmemek, hiçbir şeye sahip olmamak… Bunların nasıl hissettireceğini anlayamazsın.”

Aniden bu sözleri duyan Lin Ruoxi sersemledi, Lin Ruoxi Yang Chen’in gözlerinin içine ilk defa ciddi bir şekilde baktı, o gözlerde melankoli ve yalnızlık vardı; Lin Ruoxi’nin kalbi bilinçsizce kendini zorladı.

Yang Chen burada durmadı, kendisiyle konuşuyormuş gibi duran yumuşak bir sesle konuştu, “Açken, soğukken, zorbalığa uğradığında veya dayak yediğinde genç ve yalnız olduğunu düşün… Annenin ve babanın olmadığı düşün, ailenin olmadığını, kardeşinin olmadığını, hatta arkadaşının bile olmadığını düşün… Hayatta kalmak için bütün vücudun kanayana kadar dövüşüyorsun... Sadece bir bisküvi için, karnını doyurmak için bağırsakların kanayana kadar çim ve ağaç kabuğu yediğini düşün… Hiç kimse senin hayatını umursamaz, kimse sana acımaz, çünkü sen sadece bu dünyada terk edilmiş bir yaşam formusun, bir zenginin köpeği bile senden daha değerli…”

Adamın alçak ve boğuk sesini duyan Lin Ruoxi’nin gözleri tekrar kızardı, kendisi için değil o acınası yaşam formu için neredeyse ağlayacaktı.

“Üzgünüm.” Lin Ruoxi başını kaldırdı ve yumuşak bir sesle konuştu, “Çocukluğunun bu kadar zor geçtiğini bilmiyordum.”

Yang Chen başını kaldırdı ve gevşek bir gülümsemeyle konuştu, “Benim iyi karıcım, uydurmuştum gerçekten inandın mı?”

“Sen…” Lin Ruoxi başını kaldırdı, sadece onun için üzülmüştü ama bu adam aslında bunu uydurduğunu söylemişti. Lin Ruoxi hemen kızdı “Nasıl böyle olabilirsin!”

“Hehe, kendine bak, senin bu kızgın ifaden seni daha önceki ağlamaklı ifadenden çok daha güzel gösteriyor.” Yang Chen konuştu.

Lin Ruoxi kalbinde bir sıcaklık hissetti, Yang Chen söylediği her şeyi onu onun mutsuzluğundan uzaklaştırmak için söylediğini anladı ama şükran duyduğu belirtecek herhangi bir şey söylemedi.  Sanki hiçbir şey olmamış gibi Yang Chen’e bakmaya devam etti, “Bana yalan söylediğine göre, ailen gerçekten nerede? Evliliğimiz sadece kâğıt üstünde olsa da eğer ailen ortaya çıkarsa işler daha karmaşık bir hale gelecektir.”

Yang Chen’in iki parmağı izmaritle oynarken o gülümseyerek konuştu, “Az önce sana yalan söylemediğim tek şey ailem hakkındaydı, gerçekten ebeveynlerimin kim olduklarını bilmiyorum, 5 yaşına gelmeden önce onlardan ayrıldım onlarla ilgili hatırladığım tek şey ismim. Ben bir yetimim.”

Yang Chen’in yetim olduğunu söylediğini fark eden Lin Ruoxi’nin kalbi kötü hissetti. Anında onu teselli etmek istedi ama nasıl yapacağını bilmediğinden başını salladıktan sonra sessiz kaldı.

İkili bir süre sessizliğine sessizliği paylaştılar, Lin Ruoxi sonunda konuştu: “Yang Chen, senin için netleştirmem gereken şeyler var. Sonuçta bir sözleşme imzaladık. Bu durumun nedenlerini bilme hakkına sahipsin.”

Yang Chen kaşlarını çattı ve konuştu: “Seni evlenmeye zorlayan babanla ilgili mi konuşmak istiyorsun? Aptal domuz.”

“Babama aptal domuz demene izin vermiyorum.” Lin Ruoxi biraz sinirlenmişti, “O domuzsa bile bu benim de domuz olduğum anlamına gelir ve ben domuz değilim.”

“Hehe, benim ailemin küçük Lin Ruoxi’si baya güzel yani o bir domuzsa bile küçük tatlı ve güzel kokan bir tanesi olmalı.”

“Domuz olan sensin…” Lin Ruoxi hiç sinirlenmeden gözlerini devirdi, orijinal konularına geri döndü. “Babam şirketin %30 hissesini elinde tutuyor ve kendisi büyük bir hissedar, benden sonra ikinci büyük olanı. Ama ana konu bu değil, sonuç olarak büyükannem şirketin %60’ını kontrol etmem için bana bıraktı, şirketin üzerinde kesin bir kontrolüm var. Ama babam eski villaya sahip…”

“O eski villa senin için bu kadar önemli mi?” Yang Chen kuşkuyla sordu.

“Son derecede önemli…” Lin Ruoxi’nin gözlerinde güzel bir an belirdi. “Çocukluğumda yanımda sadece büyükannem ve annem vardı, ben o villada büyüdüm. Babam ve annemin evliliği sadece para ve kâr amaçlıydı, babam annemi asla sevmedi, o bir playboydu ve hala da öyle…”, bunları söyledikten sonra Lin Ruoxi’nin gözleri tiksinme izleri gösterdi. “Geceleri asla eve gelmemesine rağmen o yine de evin sahibi. Doğal olarak büyükannem öldüğünde oraya geri dönmeme asla izin vermedi çünkü orada çapkınlık hayatı yaşıyor. Şimdi de evi satmayı planlıyor…”

“Bu evin bizim evliliğimizle ne alakası var?” Yang Chen sıkılmış bir şekilde sordu.

Lin Ruoxi gözlerini soğukça Yang Chen’e doğru yuvarladı. “Villayı ondan geri almak istedim ama bana vermeye razı olmadı. Hatta market fiyatından çok daha büyük bir teklif verdim ama yine bana villayı satmadı. Ve şu an sadece bir şartı var o da benim Xu ailesinin genç efendisiyle evlenmem. O açıkça bunun faydalarından yararlanmak istiyor.”

“Kızını evlendirmek için zorlamaya çalışan bir baba… Benim gözümde böyle bir adam domuz bile olamaz, domuz bile ondan daha tatlı.” Yang Chen ciddi bir şekilde başını salladı.

Lin Ruoxi Yang Chen’in tepkisini umursamadı ve şöyle devam etti: “Xu ailesinin Xu Zhihong’u beni her zaman rahatsız ediyor ama Xu ailesine karşı gelmek istemiyorum, sonuçta Xu ailesi Zhong Hai’deki en güçlü 5 aileden biri, onları gücendirmeye cesaret edemeyiz. İşte bu yüzden…”

“İşte bu yüzden benimle evlenmeye karar verdin, Xu ailesinde gelen bu veledin başka fikirlere kapılmasını engellemek için. Önce bu engelden kurtulup ardından babandan villayı geri almanın bir yolunu bulmayı mı düşünüyorsun?”

“Bu doğru.” Lin Ruoxi garip bir şekilde başını salladı, son günlerde onun aklı hep bu problemi çözmekle meşguldü. Yirmilerindeki genç bir hanım çoktan böyle bir yükün altına girmişti.

Yang Chen iç çekti ve konuştu, “Geez, bu hastalığı iyileştirebilir ama onu tedavi edemez, sonunda yine babandan ve Xu ailesinden gelen baskıyla yüzleşmek zorunda kalacaksın, bu gereksiz bir şey.”

“Bunun hakkında endişelenme lüksüne sahip değilim, sadece zamanla ilerleyebilirim…” Lin Ruoxi’nin sesi yumuşak olmasına rağmen ses tonu inanılmaz derecede kararlıydı.

Yang Chen ayağa kalktı, yeni son model telefonunu aldı ve sessizce kapıya doğru ilerledi.

Lin Ruoxi kaşlarını çattı ve konuştu, “Nereye gidiyorsun?”

“Bara gideceğim, kadın aramaya…” Yang Chen ciddiyet dolu bir ifadeyle arkasına baktı.

SONRAKİ BÖLÜM: Çekici Rose

Fullbringer Notu: Sonraki bölümün adına bakıp heyecan yapmayın büyük ihtimalle pompa yok.