My Wife is a Beautiful CEO - Bölüm 159: Sol El

---

 

Bölüm 159: Sol El

Çevirmen: Mert İlbay

Editör: Kinyas

 

Şafağın ışığı güzel ve eski misafir odasına saçıldı. Karmakarışık oyulmuş yatakta ve ince yorganın altında, Mo Qianni'nin kafası yumuşak ve beyaz bir yastığın üzerinde dinlenirken, uykusunda yumuşak nefes alıp verme sesleri çıkartıyordu.

 

Muhteşem yüz hatları bu dünyadan olmayan zarif çizgilerle, nazik güneş ışığı altında aydınlanırken, bir imparatorun cariyesiymişçesine seksi ama miskin bir havası vardı.

 

Aniden odanın kapısı hafiften açılmıştı. Siyah takım elbise ve bordo kravat giyen Yang Chen sıcacık bir kahvaltı getirmişti.

 

Yang Chen pirinç lapası ve mezeleri yatak başındaki sehpaya koydu ve sonra ayağa kalkarak hala gözleri kapalı olan kadına baktı.

 

Çaresiz bir gülüş ile: "Hey, bugün işimiz var, bütün gün uyumayı mı düşünüyorsun?"

 

Mo Qianni kızardı ve uzun kirpikleri titredi. En sonunda Yang Chen'in bakışlarına dayanamayarak gözlerini açtı ve sessizce yatağa oturdu.

 

"Uyanık olduğumu biliyor muydun?"

 

"Girdiğim anda vücudun açık bir şekilde titredi. Uyuma taklidin yeteri kadar iyi değil." Yang Chen sataşıyordu.

 

"Ben... Ben özür dilerim. Ben…" Mo Qianni gözlerini kaçırdı, ne diyeceğini bilmiyordu.

 

Yang Chen aldırışsızca: "Kendini suçlama, dünkü olayları gören herhangi normal bir insan da buna dayanamazdı ve korkardı. Hiçbir şey hissetmeseydin, asıl senin dişi bir şeytan ya da katil bir manyak falan olduğunu düşünürdüm."

 

MoQianni nazikçe, "Dün... Ben bayıldıktan sonra ne oldu?" diye sordu.

 

Yang Chen'in birini öldürdüğünü gördüğünde Mo Qianni bayılmıştı. Nasıl villaya döndüğünü bile bilmiyordu. Uyandıktan sonra paniklemişti. Bu adamın ölümcül ve gizemli çekiciliği dışında, korkmuştu. Bu yüzden Yang Chen girdiğinde hemen gözlerini açmaya cesaret edemedi.

 

Yang Chen bir sandalye çekti, oturdu ve bacak bacak üzerine attı. Detaylıca konuştu: "Li Muhua ile görüşmelerimden sonra Muyun'un payının yüzde kırkını canıyla takaslamayı kabul etti. Bu da, baştaki yüzde yirmi beşe ek olarak, Yu Lei bu projenin toplam gelirinin yüzde altmış beşini alacak."

 

"Ne?" Mo Qianni'nin şaşkınlığı güzel suratından okunuyordu: "Yüzde altmış beş mi? Bu... Bu çok..."

 

Bu projenin ekonomik getirilerinden haberdardı ve eğer bu gerçekse, Yu Lei'nin gelecekteki büyüyüşü daha önce görülmemiş şekilde olacaktı.

 

Yang Chen gülümseyerek, "Bu iyi değil mi? En azından Junior Li acınası yaşamını elinde tuttu.” dedi.

 

Mo Qianni, Yang Chen'e karışık bir ifade ile baktı. Bu adam her zaman insanları şaşırtacak şeyler yapıyordu. Bütün cesaretini topluyor gibi sordu: "Peki ama... Diğerleri?"

 

"Diğer iki korumadan mı bahsediyorsun?" Yang Chen ruhsuzca: "Onlar öldü. Onların varlığı yalnızca ayak bağı olurdu. Ayrıca dün Li Muhua'nın, Li Mucheng'i vurması polise Li Mucheng'in fikir babası olduğu ve Li Muhua'nın onu nefsi müdafaa dâhilinde öldürdüğü olarak rapor edildi. Hong Kong Polisi'nin maaşının büyük payı Li Ailesi tarafından ödeniyor. Yani bu mesele resmi mercilere yalnızca göstermelik olarak gidiyor. Biz ikimize gelince, biz orada değildik, yani rahatlayabilirsin."

 

Mo Qianni bir an sessizliğini korudu ve sonra tedirgin bir şekilde sordu: "Ona davranış biçiminden sonra Li Muhua'nın sözünden dönmesinden korkmuyor musun?"

 

Yang Chen rahat bir biçimde gülümsedi: "Ben kendime ve Li Muhua'nın makullüğüne güveniyorum. Sözünden dönerse neler olacağını bilmeli. Beni alt edemez, bu yüzden faciadansa biraz kayıp vermeyi tercih eder."

 

Mo Qianni zorla gülümsedi: "İnsanlara hep gereksiz bir özgüveninin olduğunu hissettiriyorsun ancak yine de hep haklı oluyorsun."

 

"Bu bir erkeğin karizması." Yang Chen göz kırptı.

 

Bunun akabinde Yang Chen'in hiçbir şeyi açıklamak istememesi ve Mo Qianni'nin aklının karmakarışık olmasından ötürü ikili fazla konuşmadı.

 

Sonunda Yang Chen, Mo Qianni'nin ızdırap ve cebelleşmesini fark etti. Anlayışlı bir şekilde iç çekti: "Kendini zorlamana gerek yok, aramızda bir şey olmadı. Dün olan şeyleri temize çıkartmaya uğraşmak gibi bir zorunluluğun yok. Gördüğün gibi öldürmekte usta biriyim ve birini öldürdüğümde gözümü bile kırpmam. Sana neden öldürmeyi bildiğimi anlatmayacağım, eskiden ne yaptığımı da söylemeyeceğim. Sana söyleyeceğim tek şey gördüklerinin gerçek olduğu. Sana söylemek istemediğim şeyler var ancak hiçbir zaman gerçeği saklamadım."

 

Mo Qianni, Yang Chen'in sakin gözlerine baktı. Aniden yanı başında oturan adamın, kendini ondan tekrar uzaklaştırdığını hissetti. Dün kurulan yakınlık yok olmuştu.

 

Kalbinde keskin bir acı hissetti, bu onu öldürmekten daha acı vericiydi.

 

Çok doğal, serbest görünüyordu ve hiçbir şey olmamış gibi gülümsüyordu. Ancak Mo Qianni onda derin bir yalnızlık hissetmişti. Derinlerde ona sürekli acı veren zehir gibi bir negatif enerji vardı.

 

Mo Qianni al dudaklarını büzerek, "Yang Chen sol elini uzatır mısın lütfen." dedi.

 

Yang Chen şaşırmıştı ancak tereddüt etmeden sol elini uzattı.

 

Mo Qianni nazik ellerini uzattı ve Yang Chen'in elini yavaşça tuttu. Narin parmakları, Yang Chen'in hafiften kaba cildini kaşıyıp ovarak masaj yaptı.

 

"Dün gece, bu elleri Li Meng'i öldürmek için kullandın."

 

Yang Chen'in dili tutulmuştu. Bu doğru, dün gece bu elini Li Meng'in canını almak için kullandı. Yemek borusunu tutup çıkardı. Geçmiş yıllarda bu el taze kanla lekelenmişti. Bu kan lekesi kemiklerine kadar işlenmişti. Bazen Yang Chen bile elinin kıpkırmızı olduğunu düşünüyordu.

 

Aniden Mo Qianni kafasını eğdi ve ince al dudakları Yang Chen'in avucunun ortasını öptü.

 

Nemli ve yumuşak dokunuş Yang Chen'i irkiltti. Daha narin olamayacak bu hareket Yang Chen'in kalbine bir çekiç gibi vurmuştu.

 

Elimi öptü!

 

Ona ölümü ve korkuyu gösteren bu eli! Onu şoktan bilinçsizleştiren bu eli! Sayısız can alan bu eli! Sayısız günahlarla kirlenmiş bu eli!

 

Bu karanlığa gömülen günahkar eli!

 

Kadının öpücüğü yalnızca çürümüş günahları savan kutsal bir ışık değildi. Aynı zamanda Yang Chen'in kapalı kalbine açılan reddedilemez bir akıntıydı.

 

İçine işleyen, nemli.

 

Yang Chen'in suratındaki gülümseme yavaş yavaş kendini şaşkınlığa bıraktı.

 

Neden? Korkması, iğrenmesi gerekmiyor mu? Geçmişteki birçok insan gibi benden uzağa kaçması, ya da uzaklığını korurken yalandan saygı duyması gerekmiyor mu? Kan kokan günahkar elleri neden öptü ki?

 

Öpücükten sonra Mo Qianni, Yang Chen'in avucunun önünde nefes aldı ve sonra yavaşça kafasını geri kaldırdı. Sevecen bir gülümseme ile, "Yağ kokusu var, yemekten sonra elini yıkamamak sağlıksız bilmiyor musun?" dedi.

 

Yang Chen şakasını umursamadı ve dolandırmadan sordu. "Neden..."

 

 

Mo Qianni soğukkanlı bir şekilde güldü, esnek vücudunu öne eğdi ve Yang Chen'in yanağını gözlerindeki narin bakışla okşadı.

 

"Senden hoşlanıyorum Yang Chen... Ne zaman başladığını bilmiyor olsam ve birbirimizi çok kısa süredir tanıyor olsak da, senden hoşlanıyorum işte..."

 

"Beni her zaman sinirlendirsen de, her zaman bana karşı soğuk olsan da, sapık olsan da, en yakın... En yakın arkadaşımın kocası olsan da, senden hoşlanıyorum işte..."

 

"Geçmişte kim olduğun umurumda değil, şuan kim olduğun umurumda değil, gelecekte kim olacağın hakkında daha az umursayamazdım..."

 

"Demeye çalıştığım şey, hoşlandığım kişinin isminin Yang Chen olduğu. Umutsuz hissettiğimde beni kurtardı. Yalnız olduğumda, bana eşlik edip benimle muhabbet etti. Tehlikede olduğumda beni her türlü tehdittten korudu..."

 

“Benim hoşlandığım, bu elin sahibi, sensin..."

 

“...”

 

Yang Chen bir dine veya tanrıya inanmıyordu. Ancak o anda tanrı gerçekse ona kadını yarattığı için teşekkür etmek istiyordu.

 

Kadın, erkekleri büyüleyen bir yaratık.

 

İlk olarak, gerçek yüzünü gördüğünde bu kadının onunla artık yakın olmayacağını, kendini ondan uzaklaştıracağını ve hatta onu görmezden geleceğini düşünmüştü...

 

Sağlam zihni tüm bunları görmezden gelebilse bile, damlayan su kayaları parçalayabilirdi. Acı eninde sonunda yorgun kalbine ulaşacaktı.

 

Ancak beklenilmeyecek bir şekilde... Sonuç tam tersine...

 

Yang Chen kafasını eğdi, birkaç kez göz kırptı ve kafasını parlak bir gülümseme ile geri kaldırdı. "Ufak Qianqian, bundan sonra sana böyle sesleneceğim."

 

Arka arkaya itirafları dizdikten sonra Mo Qianni rahatlamıştı. Bu hitabı duyunca nerdeyse ağız dalaşına girecekti. Cilveli bakışlarıyla, "Çok klişe!" dedi. Ancak içten içe, hoşluk ve sıcaklık hissediyordu.

 

"Bu daha hiçbir şey, sana biraz daha klişe yaşatacağım!"

 

Yang Chen alçakça gülümsedi ve aniden Mo Qianni'nin narin bedenini kendine çekti. Sonra, Mo Qianni'nin al dudaklarını öptü!

 

"Wu!"

 

O kadar aniydi ki Mo Qianni tepki bile veremedi, çenesi gevşemişti ve Yang Chen'in marifetli dilinin içine girip kaos çıkartmasına izin veriyordu.

 

Bu Mo Qianni'nin ilk öpücüğüymüşçesine oldukça pasif görünüyordu ve yumuşak, hassas dilinin kaçacak yeri yoktu. Yavaş yavaş, adamın kalın nefesi ve deli öpücüğü Mo Qianni'nin aşkın güçlü ateşlerinde kaybolmasını sağladı.

 

Biraz sonra kadının nefis sıvılarının tadına bakan Yang Chen isteksizce ağzını onunkinden ayırdı.

 

Mo Qianni o anda zorla nefes alırken yüzü kızarmıştı. Dudakları biraz şişkin görünüyordu ve kıyaslanamaz derecede etkileyici berrak gözleri insanları suç işlemeye çağıran karşı gelinemez bir boşluk gibiydi.

 

Yang Chen bayanın etkileyici görünüşüne onu bekliyormuşçasına baktı ve cengavere kan gitmeye başladı. Ancak zamanı olmadığını biliyordu bu yüzden yalnızca zorla arzularını dizginledi. Mo Qianni'nin tombul götüne uzanıp tokatladı. Yumuşak etin hissi çok güzeldi.

 

"Ufak Qianqian, benim seni şuan halledeceğimi düşünmüyorsun değil mi?"

 

Mo Qianni ancak kendine gelebilmişti, gözlerini panik doldurdu ve Yang Chen'in kucağından kurtuldu. Utangaç yüzünü saklayarak yalınayak hızlıca tuvalete koştu.

 

Az sonra su sesleri gelmeye başlamıştı. Mo Qianni sonunda o günün iş konuşmaları için resmi gün olduğunu hatırlamıştı. Hızlıca duş alıp, giyinip, makyaj yapmalıydı.

 

Yang Chen sandalyeye rahatça yaslandı, göz alıcı dağ manzarasına baktı ve mutluluktan gülümsedi.