Bölüm 216 - Zorla girmek

O gece, ikili uçağa atladı ve Zhonghai Uluslararası Havaalanı'nda indi.

Mantıken, Yang Chen böylesine "yoğun" bir yolculuktan sonra yorgun hissetmeliydi ancak uçak iniş yaptığında aksine enerji doluydu.

Döndüğünden beri neredeyse bir yıl olmuştu ve bunun çoğunu Zhonghai'de geçirmişti. Burayla ilgili çok güzel anıları vardı.

O anda, buranın evi olduğunu söyleyebilirdi. Uzaktayken bunu fazla hissetmeyebilirdi ancak geri döndüğünde, evine ve ailesine dönmek için karşı konulamaz bir dürtüsü oluyordu.

Otoparka yürüdüklerinde, Mo Qianni, Yang Chen'in elinden valizlerini aldı ve ona sevgiyle baktı, "Eve döndüğünde beni görmezden gelmene izin yok, beni her zaman düşünmek zorundasın."

"Ah leydim, beni görmezden gelebilirsin ancak ben nasıl seni görmezden gelebilirim? Dahası, rüyalarımda ne gördüğümü kontrol edemem, nasıl her an seni düşünebilirim?" Yang Chen gülümseyerek söyledi.

"Benimle biraz olsun şakalaşamaz mısın?" Diye yanıtladı Mo Qianni mutsuz bir şekilde.

Yang Chen düşündü ve söyledi, "Eve dönmeyip bir oda kiralayalım. Bu yolla, bütün gece aklımda olmanı garantileyebilirim ve gözüm senin üzerinde olur. Dahası, annen çocuk yapmanı istiyor."

"Hayal kurmaya devam et! İmparatoriçenle ilgilenip durumumuzu belli edene kadar bekle! Bundan önce, şapşal bir şekilde kendimi sana vermeyeceğim!"

Mo Qianni, bunu dedikten sonra Yang Chen'e incelikle cesaretlendirici bir bakış attı, sonra da kırmızı Audi'sine doğru yürürken poposunu salladı.

Yang Chen gizlice bu kadınların hepsinin uğraşması ne kadar zor insanlar olduğunu düşündü ve çaresiz bir gülümsemeyle arabasına doğru yöneldi.

Yarım saat sonra, Yang Chen, birkaç gündür çalıştırılmamış olan arabasını Ejder Bahçesi'ne geri sürdü. Gece yarısına yakındı ve geleceğine haber vermemesine rağmen evdeki ışıkların hala açık olmasını beklemiyordu.

Meraklanan Yang Chen arabasını park etti ve kapıya yürüdü ancak kapıyı açamadan içeriden açıldı.

"Hanımım, sonunda döndünüz!"

Kapıyı açan pijamalarıyla Wang Ana'ydı ve geri dönenin valiziyle seyahat yorgunu Yang Chen olduğunu o zaman fark etti.

"Genç Efendi? Demek dönen sizsiniz, ah canım, gözlerim beni yanıltıyor." Wang Ana buruşuk kaşlarıyla gülümsedi. Yang Chen'in içeri girmesi için çekilirken, "Neden önceden evi aramadınız? Sizin için bir şeyler pişirebilirdim, Genç Efendi. Uçaklardaki yiyecekler iyi olmadığından aç olmalısınız. Size bir kase noodle pişirmemi ister misiniz?"

"Gerek yok, aç değilim.” Yang Chen, Wang Ana'nın dırdırcı endişesine alışmıştı. O anda merakla sordu, "Ruoxi hâlâ evde değil mi?"

Lin Ruoxi'nin çok disiplinli bir hayatı vardı, özellikle de iş günlerinde. Hemen hemen işe gitmek için evden erken çıkar, sonra da eve dönmek için işten gece çıkar, saat ona kadar çalışıp uyur.

Fazla arkadaşı yok ve çoğu arkadaşı da meşgul insanlar. Televizyon izleyip kitap okumaktan başka boş zamanını harcamazdı.

Bu nedenle, saatin bu kadar geç olmasına rağmen Lin Ruoxi'nin hâlâ gelmediğini gören Yang Chen çok şaşırmıştı.

Wang Ana endişeli bir şekilde kafasını salladı, "Evet, Hanımım yemek yerken, bir arama geldi. Bir geceliğine Zhonghai'de kalan ve şirketle büyük bir iş birliği yapmayı düşünen Singapurlu bir yatırımcıdan olduğunu söyledi. Aslında, Hanımım böyle toplantılara normalde katılmadığından bunları başkasının konuşması gerekirdi. Ancak bu işte en usta olan Bayan Mo sizinle, Genç Efendi ile köyüne döndü. O Zhonghai'de değilken, bunu halledebilecek uygun bir çalışan yoktu. Dahası, herkes işten çıkmıştı ve böylesine kısa bir sürede başkasını bulmak imkansızdı, bu yüzden Hanımım kendisi gitti. Saat çok geç... Neden hâlâ dönmedi?"

Yang Chen kaşlarını çattı, bir şeylerin doğru olmadığını hissetti, bu yüzden sordu, "Wang Ana, onu aramayı denedin mi?"

"Hat düşmüyor, belki de Hanımım iş konuştuğu için telefonunu kapattı." Dedi Wang Ana.

"Ruoxi nereye gideceğini sana söyledi mi?" Diye sordu Yang Chen.

Wang Ana dikkatlice düşündükten sonra yanıtladı, "Di Wang Kulesi olması lazım. Hanımımın telefonda bundan bahsettiğini duydum ancak kaçıncı katta bilmiyorum."

Yang Chen kafasını salladı, sonra da valizlerini bırakıp ayrılmak için döndü.

"Genç Efendi, daha yeni döndünüz, nereye gidiyorsunuz?" Diye sordu Wang Ana endişeyle.

Yang Chen yanıt verirken kafasını bile çevirmedi, "Ruoxi'yi bulacağım, başına bir şey gelmesinden endişeleniyorum."

"Ama... Onu nasıl bulacaksınız?" Diye sordu Wang Ana endişeyle.

"Benim yollarım vardır." Diye yanıtladı Yang Chen kapıdan çıkarken.

Yang Chen bu ani iş fırsatının olağan dışı olduğunu hissetti. Dahası, Lin Ruoxi aptal bir kadın değildi. Soğuk ve masum görünmesine rağmen, düşünceleri aşırı titizdi ve diğer tarafın sözlerini boş yere dinlemezdi.

Birinin Lin Ruoxi'yi gecenin bir yarısı evden ayrılmaya ikna etmesi için iki seçenek vardı: Bir, diğer tarafın karakteri kesinlikle dürüst olmalıydı, bu yüzden şüphelenecek bir şey olmazdı. İkincisi ise diğer taraf kişiliğini öylesine iyi saklıyordu ki Lin Ruoxi bile nasıl olduğunu anlayamıyordu.

Açıkçası, ikinci seçeneği başarmak daha zordu ancak imkansız değildi.

Serveti milyarlar olan ve olağanüstü bir görünüme sahip olan Lin Ruoxi, büyük usta seviyesindeki bir iki yüzlü insanın uğruna kılıfından vazgeçmesine değerdi.

Di Wang Kulesi'ne doğru çılgın hızlarda sürdü. Bu, onun oraya ilk gidişi olmadığından yollara aşinaydı.

Yang Chen kulenin girişine ulaştığında iki güvenlik görevlisi hemen onu durdurdu. Kule günün 24 saati açık olduğundan burayı her zaman güvenlik görevlileri koruyordu.

Zhonghai'ye daha yeni dönmüş olan Yang Chen'in saçları dağınık ve yağlıydı, üzerinde lekeler olan ince bir gri ceket giymişti, ayakkabılarında çamur vardı ve yüzü terliydi. Bir köylüye benziyordu.

Bu nedenle, güvenlik görevlileri tereddüt etmeden Yang Chen'i durdurdular. Sonuçta, Di Wang kulesi sıradan köylülerin gireceği bir yer değildi.

"Bayım, lütfen burayı terk edin. Uygun kıyafet ve hijyen olmadan bu kuleye giriş yasaktır." Dedi bir güvenlik görevlisi ifadesiz bir şekilde.

Yang Chen düzinelerce katı olan kuleye baktı, Lin Ruoxi'yi orada bulmaya çalışmak samanlıkta iğne aramaya benziyordu. Dahası, Yang Chen içeriye aşina değildi, bu yüzden en hızlı çalışacak tek bir yol gözüküyordu.

Yang Chen, bunu düşündüğünde, iki güvenlik görevlisine sordu, "Burada güvenlik kameralarınız var mı? Veya kimin girip çıktığını görmek için bir kaydınız? Bir bakayım, birini arıyorum.”

"Bayım, lütfen işimizi zorlaştırmayın, sizinle zaten elimizden geldiğince kibar konuştuk, lütfen ayrılın!" Koruma, bu zavallı adamın delirdiğini düşündüğünden keyfi yerinde değildi. Böyle görünürken onlara emir verebileceğini mi düşünüyordu? Hatta bir de birini aramak istiyordu!?

Yang Chen çaresizce kafasını salladı, "O zaman yalnızca özür dileyebilirim, bu mesele aslında daha medeni bir şekilde çözülebilirdi."

Yang Chen, bunu dedikten sonra bir adım ileri attı, iki güvenlik görevlisinin de yakalarından tuttu, onları kaldırdı ve toplam 140 kilodan fazla olan iki vücudu içerideki fıskiyeye fırlattı!

*Bam! Bam!*

Sesle birlikte, her yere su sıçradı ve iki güvenlik görevlisi çılgınca bağırmaya başladı, "Hemen gelin! Hemen gelin! Biri zorla girmeye çalışıyor!"

Birçok güvenlik görevlisi ve müşteri hizmetleri çalışanı hemen uyarıldı, çok sayıda güvenlik görevlisi koşuşturup Yang Chen'i çevreledi.

Lobinin yöneticisine benzeyen bir kadın hemen polisi aradı.

Yan Chen içten içe kıs kıs güldü. Hadi ara, polis gelirse daha iyi olur.

"Beyler, ben karımı aramak için buradayım, eğer zarar görmek istemiyorsanız, bırakın geçeyim. Aksi halde, kimseyi öldürmeyecek olmama rağmen bazı küçük yaralanmalar kaçınılmaz olacaktır."

Yang Chen, konuşurken merdivenlere doğru yöneldi. Doğal olarak asansöre binecek kadar aptal değildi, eğer elektriği keserlerse içeride sıkışırdı.

Güvenlik görevlileri doğal olarak buna izin veremezdi, Yang Chen'i durdurmak için hücum ettiler.

Ama Yang Chen göremedikleri hızla tahmin edemeyecekleri şekilde hareket edip hepsini lobideki fıskiyeye fırlatarak kuledeki bütün işçiler ve müşterilerin hareket bile etmeye cüret edemeyecekleri kadar şok olmalarına sebep oldu.

Di Wang Kulesi'nde birçok güvenlik görevlisi vardı. Yang Chen yürürken devamlı olarak elektrikli coplarla ona hücum eden güvenlik görevlileriyle uğraştı. Ara sıra şok yemesine rağmen yalnızca gıdıklanıyormuş gibi hissetti, bu yüzden hiç korkmuyordu.

Yang Chen, merdivenlere yürüdüğünde ofislerin ikinci katta olduğunu gördü, bu yüzden hızlıca çıkıp güvenlik denetleme odasını aramaya başladı.

Yang Chen, ikinci katın koridoruna geldiğinde bir bakış attı ve hemen güvenlik denetim odasını buldu, bu yüzden hızla yürüdü.

Alt kattaki kargaşadan dolayı bütün kuledeki misafirler alarma geçmişti. Güvenlik görevlileri ikinci kata akın ettiler ve Yang Chen'i çılgına dönmüş gibi engellemeye başladılar.

Yang Chen güvenlik denetim odasına girdiğinde hemen kapıyı kilitledi. Böylesine bir metal kapı dışarıdakiler tarafından kolayca kırılmazdı.

Yang Chen odada kahve içen iki güvenlik görevlisini hallettikten sonra Lin Ruoxi'nin, Di Wang Kulesi'ne ne zaman gelmiş olabileceğini Wang Ana'nın söyledikleri doğrultusunda hesaplamaya başladı. Ardından, bütün kameraları o zaman dilimine ayarladı ve bütün monitörleri ışık hızında kontrol etti.

Kapının dışında, çılgına dönmüş güvenlik görevlileri bir yedek anahtara ulaştılar ve kapıyı açtılar. Sonrasında, bir grup insan bir sel gibi içeri doluştu.

Yang Chen o anda tesadüfen Lin Ruoxi'nin kuleye siyah bir takım ve etekle girdiğini gördü ve çok sevindi. Bu insanların içeri hücum ettiğini görünce rahatsız oldu. Yüzü hala monitörlere dönükken elleri güvenlik görevlilerini halletti.

Bazı güvenlik görevlileri arada ne kadar güç kullandığına dikkat etmeyen Yang Chen tarafından ağır yaralanıp kemikleri oracıkta kırılıyordu. Yerde feryat ederek daha hücum etmeyen diğer güvenlik görevlilerini korkutuyorlardı.

Yang Chen, Lin Ruoxi'nin hareketlerini takip edip üç dakika sonra Lin Ruoxi'nin 27. kattaki bir bölgeye gittiğini ve Şövalye adı verilen özel bir odaya girdiğini gördü.

O anda, alt kattan polis sirenleri duyuldu. Yang Chen polisin çok çabuk geleceğini biliyordu, bu yüzden daha fazla oyalanmadı. Korkmuş muhafızlara el salladı, sonra da güvenlik denetim odasından dışarı, merdivenlere doğru atılıp 27. kata koştu.