Bölüm 229 - Teselli Olarak

Yang Chen, hastaneye gittiğinde, düne nazaran bugünkü korumaların sayılarının iki katına çıktığını fark etti. Açıkçası, bunun sebebi Yuan Ailesi'nin, Zhou Guangnian'ın pervasızca onların değer verdiği insanlara zarar vermeyi seçebileceğinden idi, bu yüzden onlar da korumayı arttırmak zorunda hissetmiştiler.

Ancak, muhtemelen kimse Zhou Guangnian'ın evinde çoktan ölü olduğunu beklemiyordu. Bunu yapanın kim olduğundan emin değillerdi ancak Yang Chen'in bu mesele hakkındaki tecrübelerinden ulaştığı varsayıma göre bunu büyük ihtimalle Dongxing'den biri yapmıştı.

Yoğun bakım ünitesinin kapısına geldiğinde orada birkaç kişi olduğunu gördü. Yang Chen'in tanıdığı tek kişi Yuan Ye'nin annesi, Yang Jieyu idi.

Yang Jieyu, Yang Chen'in geldiğini görünce ayağa kalktı ve gülümsedi, "Küçük Ye'yi ziyaret etmek için bu kadar erkenden geldiniz. Bir anne olarak, ilginiz için size teşekkür etmek istiyorum."

“Çok fazla arkadaşım yok. O da onlardan biri, bu yüzden daha fazla önemsemeliyim." Yang Chen'in girmek için bir acelesi yoktu. Yang Jieyu hakkında garip bir hissi vardı ve ikisi de birbirlerini daha iyi tanımak isteklerinin önüne geçemiyorlardı.

Yang Jieyu merakla sordu, "Küçük Ye'nin sizden daha önce bahsettiğini hiç duymadım, ikiniz yakın bir zamanda mı arkadaş oldunuz?"

"Bunca zamandır denizaşırı yerlerdeydim ve ancak bu sene geri döndüm. Tangtang aracılığıyla oyun oynayarak arkadaş olduk." Yang Chen gerçeği söyledi.

Yang Chen'in denizaşırı ülkelerde olduğunu duyan Yang Jieyu'nun göz bebeği açık bir şekilde küçüldü ancak ifadesinde bir değişiklik yoktu, "Demek öyle. Küçük Ye E-spor endüstrisini seviyor. Babası onu pek desteklemez ancak ben hep destekledim. Görünüşe göre sizin gibi güvenmeye değer bir arkadaş edindiğinden bu verimliymiş."

"Belki de. Girip bir bakacağım." Yang Chen, konuşmayı devam ettirtmedi.

Odaya girdiğinde doktor ve birkaç hemşirenin Yuan Ye'nin durumunu analiz ettiğini gördü. Tangtang'ın iki gözü de kırmızıydı. Dün gece fazla uyumadığı belliydi. Yatağın başucunda durarak endişeyle izliyordu.

"Doktor, Yuan Ye-ge'nin durumu nasıl? Nabzının normal olduğunu görüyorum, iyi olmalı, değil mi?” Diye sordu Tangtang.

Doktor, hemşireden bir rapor aldı ve dikkatlice inceledikten sonra gevşedi, gülümsedi, "Artık iyi. İradesi çok güçlü, bütün değerleri sağlıklı bir seviyede, en geç bu gece uyanacağını düşünüyorum."

"Gerçekten mi!?" Tangtang sevinçle dolmuştu.

"Tabii ki, doktor neden sana yalan söylesin? Şapşal kız."

Tangtang arkasını döndü. Yang Chen'in aniden girdiğini görünce durumu umursamadı ve mutlu bir şekilde onun kollarına sıçradı. Bağırdı, "Amca amca! Yuan Ye-ge iyi! O iyi!"

Yang Chen, Tangtang'ın sırtını okşadı ve gözünün kenarıyla Yuan Ye'ye baktı. Tesadüfen Yuan Ye'nin yavaşça gözlerini açtığını gördü!

"Kız, kim uyandı bir bak." Yang Chen, Tangtang'a arkasına bakması için işaret etti.

Tangtang aniden arkasını döndü ve Yuan Ye'nin ona sırıtışını gördü. Ancak, çok fazla gücü yokmuş gibiydi.

Tangtang ağzını kapattı ve gözlerini genişçe açtı. Sevinç gözyaşları dökerken gördüklerine inanamamış gibiydi.

Doktor ve hemşireler yapmaları gerekeni biliyorlardı, sessizce odadan ayrıldılar. Yang Chen'de sonunda rahatlamıştı ancak o da bu genç çiftin özel zamana ihtiyaçları olduğundan odayı terk etti.

Odadan çıktığında, Yuan Hewei'nin bir grup insanla koşuşturduğunu gördü. Yang Chen'in orada olduğunu görünce onu dostça karşıladı.

"Dün geceki savaş güzeldi, Yuan ve Fang Ailelerimiz, Kırmızı Dikenler Cemiyeti'nin Başkanı Rose'un bu kadar inanılmaz taktiklerinin olduğunu beklemiyordu. Polis ve silahlı kuvvetler de yardım etmek için orada olmalarına rağmen, biz bunaklar yine de onun yöntemlerini uyguladık. Gerçekten yardımlarınız için teşekkür ederiz." Yuan Hewei içtenlikle övdü.

Yang Chen omuz silkti, "Bunu Rose'a söylemen lazım, ben bir şey yapmadım."

"Hayır, bence senin dışında kimse Rose'un çekincesiz bir şekilde yanımızda savaşmasını sağlayamazdı." Dedi Yuan Hewei derin bir bakışla.

Yang Chen, bu insanların, onun Rose ile olan ilişkisini araştırmasının kolay olduğunu biliyordu, bu yüzden hiç umursamadı.

"Xu Ailesi tarafında durum nasıl?" Diye sordu Yang Chen.

Yuan Hewei'nin ifadesi pişmanlığa döndü, "Xu Zhihong düşündüğümüzden daha sinsi. Dün çoktan yakın yardımcıları ve ailesiyle Zhonghai'den ayrıldı."

"Çok büyük ihtimalle Zhonghai'yi yasa dışı yollardan terk ettiler. Onu yakalamak imkansız. Şu anda, Xu Ailesi'nin bütün mülkleri boşta, onların bütün önemli mülklerini almaya karar verdik. Ancak, Xu Ailesi'nin bütün serveti Xu Zhihong tarafından kısa bir sürede denizaşırı bir İsviçre Bankası'na aktarılmış, hükümet ile ordu bunun izini sürüp durduramadı."

Yang Chen kaşlarını çattı. Bu, Xu Zhihong'un elinde hala büyük miktarlarda varlık olduğu ve ileride geri dönebileceği anlamına geliyordu.

Bunlar pek de iyi haberler değildi ancak bu can sıkıcı porsuk büyük ihtimalle onun hayatını şimdilik etkilemezdi, bu yüzden Yang Chen onunla uğraşamazdı.

Yuan Ye'nin doğum günü nedeniyle yaşanan olaylar zinciri sonunda nihayetine ermişti. Yuan Hewei ve karısı uyanan oğullarını görmek için çok heyecanlıydı, bu yüzden Yang Chen onları bekletmedi. Onlara veda etti ve gitti.

Yang Chen, hastanenin girişindeyken otoparka doğru yürümek üzereydi ancak aşina olduğu insanlar ona doğru yürüyordu.

En sağlıklı halinde görünmeyen Yaşlı Li'yi destekleyen, bej yakalı gömlek ile gri-beyaz damalı etek giyen Li Jingjing'i gördü.

Bir süredir görmediği ve iletişime geçmediği Li Jingjing eskisinden daha bitkin görünüyor ancak daha olgun ve kendine güvenen bir hava saçıyordu. Yakınlaşırken, kadınsı figürü ve güzel süssüz yüzü yoldan geçen sayısız kişinin bakışlarını üzerine çekmişti.

Yaşlı Li, Yang Chen'e Li Jingjing'in geleceğine müdahele etmemesi konusunda konuştuğundan beri Yang Chen sessizce Lingjing ile arasına bir duvar örmüştü. Kendisine onu görmesi için izin vermiyordu ancak şimdi bir zamanlar yakın olduğu, artık kadın sayılabilecek bu kızı yeniden gördüğünde... Yang Chen onu ne kadar özlediğini ve onu gördüğüne ne kadar memnun olduğunu saklamakta zorlandı.

Yaşlı Li ve Li Jingjing, Yang Chen'i girişte gördüler. Yaşlı Li oldukça şaşırıp mutlu olurken Li Jingjing ona karışık duygularla bakıp kafasını eğdi.

"Küçük Yang, seninle burada karşılaşmayı beklemiyordum, sağlığınla ilgili bir sorun mu  var?" Diye sordu Yaşlı Li.

"Hayır, ben yalnızca bir arkadaşımı görmeye geldim. Yaşlı Li, hasta mısın?" Yang Chen daha fazla Li Jingjing'e bakmadı ve bunun yerine Yaşlı Li'yi gülümseyerek karşıladı.

Yaşlı Li iç çekti, "Ben yaşlıyım ve postürüm kötü. Omurlararası diskim bana sorun çıkartıyor. Cumartesi sabahı olduğundan, Jingjing'in okula gitmesine gerek yok, bu yüzden kontrol için beni buraya getirdi."

“Kendine dikkat etmelisin, kendini yıpratma. Şimdilik bu sorun o kadar da büyük olmamalı." Yang Chen saate bakmak için telefonunu çıkarttı, "Hala ilgilenmem gereken konular var, gitmem gerekiyor. Yakında bir şeyler içmek için buluşalım.”

Yaşlı Li, Yang Chen'i tutmadı. Yalnızca kafa salladı ve ona veda etti.

Yang Chen'in ona bir kere bakmadan ya bir kelime bile söylemeden öylece uzaklaştığını gören Li Jingjing'in gözleri yaşardı. Dudağını ısırdı ve sessiz kaldı.

Yaşlı Li, kızının tepkisini fark etti ve iç çekti, "Jingjing, baban ve annen bunu senin iyiliğin için yapıyor. Küçük Yang iyi bir insan ancak senin aşık olman gereken biri değil."

Li Jingjing acı ve isteksizlik gösterdi ancak gözlerinde aynı zamanda tuhaf bir parlama da vardı.

Diğer yandan, Yang Chen arabasına binmişti. Bir süreliğine gözlerini kapattı ve Li Jingjing'in mahzun ifadesini unutmak için kafasını salladı. Arabayı çalıştırmak üzereyken, telefonu çaldı.

Numaraya baktı, daha önce görmediğinden emindi, yine de açtı.

"Merhaba, Bay Yang mı?" Telefondaki ses oldukça yabancı ve nötr bir erkek sesiydi.

Yang Chen kaşlarını çattı, "Zhou Dongcheng?"

Arayan hemen kıkırdadı. Adam bir kadın gibi gülüyordu ancak inanılmaz derecede gerçek gibiydi.

"Lütfen bana Chanel diyin, Bay Yang. Beni sesimden tanıdığınız için çok mutluyum." Chanel çok sevinmişti.

Yang Chen, "Gerçekten cesursun. İstihbaratınla, size karşı olan büyük çaplı saldırıyı benim başlattığımı biliyor olmalısın. Nerede olduğunu açığa vurmaktan korkmuyor musun?" derken garip bir gülümsemesi vardı.

"Benim gibi zayıf bir kadınla uğraşmayacağınızı biliyorum, Bay Yang. Bu yüzden numaranızı bulduktan sonra sizi ararken rahat hissediyorum."

"Mesele nedir?" Yan Chen içten içe kıs kıs güldü. Bu herif gerçekten zekiydi, onu öldürmeye niyeti yoktu ve onun için işleri zorlaştırmakla bile ilgilenmiyordu.

“Ülkeyi terk etmek üzereyim. Ayrılmadan önce, sizinle son bir kez görüşmek istiyorum... Beni yolcu etmeyi bana karşı bir teselli olarak düşünün. Bu... Mümkün mü?"

Yang Chen bir süre sessiz kaldı, sonra da iç çekti, "Nerede olacağını söyle o zaman. Güvende hissedeceğin bir yeri seç."