Bölüm 230 - Kız

Yang Chen on beş dakika sonra Chanel'in seçtiği güvenli yere geldi.

Bir gökdelende, Zhonghai'nin merkezinde konumlanan, dönen bir restorandı. Oradan, Zhonghai'nin iş merkezinin büyük bir kısmı görülebiliyordu.

Yang Chen bu herifin cesaretine hayran kalmaktan kendini alıkoyamadı çünkü öyle bir mekanda keşfedildikten sonra kaçması imkansız olurdu. Polis hemen bütün binayı kapatırdı ve kanatları olsa bile kaçamazdı.

Ancak binayı bombalamak ve binadaki herkesi rehin almak gibi taktikler kullanırsa da oldukça iyi bir plan olurdu.

Yang Chen, batı tarzı restorana girdiğinde hemen pencerenin yanında şehrin semalarını izleyen "zarif" silüeti buldu. Bunu söylemek garip olsa da, Yang Chen itiraf etmeliydi ki Zhou Dongchen'in Chanel görünüşü, erkek görünüşüne göre göze daha iyi geliyordu.

Chanel, Kuzey İrlanda tarzı kırmızı ve siyah damalı bir etek giymişti, üzerinde tüy olan bir kadın şapkası takmıştı ve küçük bir Gucci el çantası taşıyordu. İrlandalı bir kadın gibi kırmızı peruk takmıştı ki bu da onun açık tenine ve parlak gözlerini tamamlıyordu. Böyle bir süslenme ile, herhangi birinin onun bir erkek olduğunu fark etmesi imkansızdı.

Aslında, restorandaki bir çok erkek ona arzu dolu ateşli bakışlarla bakıyordu.

Yang Chen oturduktan sonra, Chanel ona sevimli bir şekilde gülümsedi.

"Efendim, ne almak istersiniz?” Zarif bir garson geldi ve Yang Chen'e sordu.

Chanel yanıtladı, "Bu adama bir fincan Blue Mountain* ver, sütlü ve şekersiz."

(*Pahalı bir kahve türü, yaklaşık yarım kilosu 58 dolar civarı.)

Yang Chen garsonun uzaklaşmasını izledi ve gülümseyerek sordu, "Neden benim yerime sipariş verdin?"

"Ülkeyi terk edeceğim, bayıldığım bir adamın karakterine uygun bir fincan kahve içtiğini görmeyi umuyorum. Böylesine küçük bir isteği kırmasan olmaz mı?" Dedi Chanel gönülsüz bir şekilde.

Yang Chen dur manasında avucunu uzattı. Başı ağrıyor gibiydi, "Ne dedin? Bayıldığın bir adam mı?"

"Bu doğru. Zaten bu durumda olduğumdan, daha fazla lafı gevelememe gerek yok. Yang Chen, uzun bir zaman önce sana sırılsıklam aşık oldum."

Yang Chen alnını ovuşturdu, nefes almakta zorlanıyordu. Bu hayatta bir çok kadın ona onu sevdiğini ya da ona ilgi duyduğunu söylemişti ancak bir kadından daha kadınsı olan bu adam ondan hoşlandığını söylüyordu, Yang Chen bunu sindirmeyi zor buldu.

"Kaçmamdan korkmuyor musun?"

"Kaçmayacaksın, ayrılmadan önce en azından kahveyi bitireceksin." Dedi Chanel öz güvenle.

Yang Chen tamamen rahatsız hissetti. Bu duyguyu nasıl anlatacağını bilmiyordu ancak pencereden şehre baktı ve sessiz kaldı.

Chanel dudaklarını büzdü ve gülümsedi, "Seni ilk fark ettiğim zamanın senin yoldayken kaza olayı sırasında Sekreter Fang'in kızını kurtarırken olduğunu biliyor muydun? Bu aslında benim tarafımdan planlanmıştı ve ben de yakınlardan izliyordum. O güzelliği kahraman gibi kurtarırkenki karizman kalbime dokunmuştu."

"Sonrasında, seni araştırmaları için o arabayı peşine taktım ancak iyi adamlarımın şehrin dışarılarına yönlendirilip orada senin tarafından işlerinin bitirileceğini beklemiyordum. Araba patlayarak hiçbir kanıt bırakmadı. O anda, senin neden Süpermen gibi olduğunu merak ediyordum... Ondan sonra, Akçaağaç Ormanı Eğlence Merkezi'nde... Sigara içip aynı anda tenis oynarken ne kadar büyüleyici olduğunu biliyor musun? En etkileyici kısmı topu sahadan çıkartırken vurduğundaki güçtü. O anda, inanılmaz derecede yorgundum ancak onu oynadığım en iyi tenis maçı olarak sayıyorum."

Yang Chen'in bütün vücudundaki tüyler diken diken oldu. Sert bir gülümsemeyle, "Konuyu değiştirebilir miyiz? Yalnızca bunları söylemek için beni çağırdığını düşünmüyorum."

"Beni kabul etmeyeceğini biliyorum ancak yalnızca duygularımı paylaşmak istedim. Şimdi söylediğime göre daha iyi hissediyorum." Chanel kırgın bir şekilde gözlerini Yang Chen'e devirdi. Tanımayan biri bunu görse Yang Chen'in bu inanılmaz güzelliği kalpsizce terk ettiğini zannederdi.

"Babanı öldüren kişi sendin, değil mi?" Yang Chen aniden sordu.

Chanel onun söylediği şey karşısında şaşırmıştı, sonunda biraz daha ciddileşti. Yang Chen'e garip bir şekilde baktı, "Nasıl öğrendin?"

"Tahmin ettim. Ziyafet sırasında babanın arkasından iş çeviriyordun. Baban öldü ve hatta onun tarafında olanların ellerinde öldü ancak sen hala burada bana itiraf yapacak havada mısın? Onu öldüren kişi büyük ihtimalle sendin, en son oğlundan şüphelenirdi." Yang Chen'de tam bunu düşünmüştü.

"Yanılıyorsun, ben onun oğlu değilim, ben onun kızıyım." Diye düzeltti Chanel.

Yang Chen gülümsedi, sonra da Blue Mountain kahvesinden bir yudum aldı, "Peki o zaman, Bayan Chanel. Babanı böyle bir zamanda öldürecek kadar ondan neden bu kadar nefret ettiğini bilmiyor olsam bile sana teşekkür etmeliyim. Zhou Guangnian'ı içeriden halletmiş olmasaydın dün geceki savaş bu kadar kolay olmazdı."

Chanel dudak büktü ve gözlerinde zalimlik vardı, "Yang Chen, neden bir erkek gibi giyinmeyi sevmeyip kadın gibi davranmayı tercih ettiğimi biliyor musun?"

"Neden...?" Yang Chen bunu merak ediyordu.

"Annem yüzünden.” Chanel gözlerini kıstı ve, "Annem dünyanın en asil, nazik ve güzel insanı. Beni en çok seven ve beni yetiştiren kişi o. Geçmişte, o ve ben kırsalda yaşardık. Yaşlı Tilki Zhou Guangnian gelip bizi aramak için benim on üç yaşıma girmemi bekledi, tamamiyle yeraltı dünyası kariyeri için."

Ancak, istediği sadece bendim çünkü diğer kadınlarıyla yaptığı bütün çocukları kızdı.

"Bir kıza ihtiyacı yoktu. Halefi olması için bir oğula ihtiyacı vardı ancak beni yetiştirmek için onca çalışmasının karşılığında yaşlanan annemi istemiyordu. Onun ihtiyacı olan şey ona başarı hissi verebilecek genç ve güzel bir kadındı. Bu yüzden... Arkamdan iş çevirip anneme intihar etmesi için zehir içirtti..."

Chanel'in anlattıklarını duyan Yang Chen, Chanel'in Zhou Guangnian'a olan nefretini hissedebiliyordu. Başka insanları korkutmayacak türden bir nefretti, bu yalnızca diğerlerinin onun ne kadar kıyaslanamaz bir şekilde acınası, yalnız ve çaresiz olduğunu hissetmesini sağlardı.

"Babanı bu yüzden mi öldürdün?” Yang Chen, Zhou Guangnian'ın zihinsel olarak biraz sıkıntıları olduğunu anlamıştı.

"Bu sebep yeterince iyi değil mi... Hımm, her zaman genç ve cahil olduğumu düşünürdü, bu yüzden annemle yaptığı anlaşmayı görüp duyduğumu bilmiyordu!"

Ancak o zamanlar gençtim ve ona denk değildim.

Bu yüzden, onunla birlikte Zhonghai'ye gelmeyi seçtim ve Dongxing'in Genç Efendisi oldum. Ancak, o ne kadar erkek çocuk isterse ben de o kadar ona bunu vermemeyi seçtim. Bu kadar güzel olduğuma göre, neden bir kadın olamıyorum...

"O zamandan beri, en büyük arzum annem kadar güzel bir kadın olmaktı..."

Chanel dalgalı saçlarını okşadı ve hemen restoranın tümünden ateşli bakışları üzerine çekti.

Chanel, kibirli bir gülümseme ile aygın baygın bir şekilde kahve fincanını alarak bir yudum aldı, "Bak, yaptım işte. Böylesine güçlü bir kadın cazibem var..."

"Şimdi ne yapmayı planlıyorsun, ülkeyi mi terk edeceksin?" Yang Chen bu önündeki... Kadının oldukça karizmatik olduğunu hissetti, aynı zamanda Chanel'in dürüstlüğüne de hayran kaldı.

Chanel'in yüzü geleceği düşündüğünde parladı, "Bu doğru, bana sunduğun fırsat sayesinde, Zhou Guangnian'ı annemin mezarına doğru döndürüp onu öldürmeden önce bana yalvarttım. Biliyor musun... O anda ne kadar rahatladığımı? O anı onca senedir bekliyordum..."

"Şimdi, Huaxia'dan ayrılacağım ve beni kimsenin bulamayacağı bir yere gideceğim. Ortalık sakinleştiğinde, belki dönebilirim... Ama kim bilir? Bay Yang, size bir söyleyeyim, kadınlar kararsızdır."

Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi. Bunu kendisi deneyimlemişti ve Chanel'in ona bunu söylemesine gerek yoktu.

Chanel ayrıldığında, Yang Chen'in onu yolcu etmesine izin vermedi. Ona göre, gözyaşlarını tutamayacağından korkuyordu, bu yüzden Yang Chen'de mutlu bir şekilde onu takip etmedi.

Neredeyse öğlen olmuştu, bu yüzden Yang Chen, Ejder Bahçesi'ne geri gitti. Dürüst olmak gerekirse, Lin Ruoxi ve Wang Ma ile yemek yemeyeli uzun bir süre oluyordu ve bunu özlemişti.

Ancak Yang Chen arabadan indiğinde, evin yanında sarı bir Audi TTS'in park edildiğini fark etti. Yang Chen bunun Lin Ruoxi'ye ait olduğunu düşünmemişti çünkü iyi performans veren bir araba olmasına rağmen nispeten ucuz bir fiyat seviyesindeydi ve kesinlikle Lin Ruoxi'nin garajında belirecek bir araba değildi.

Yine de, Lin Ruoxi'nin iş dünyasında evire çevire döverek Zhonghai'den kovduğu Zeng Xinlin dışında Lin Ruoxi'yi ziyarete gelecek kimse yok sayılırdı.

Bu arabayı sürenlerin çoğu kadındı, bu yüzden Yang Chen daha da meraklandı.

Kapıyı açtı ve eve girdi. Salondaki koltukta, gerçekten Lin Ruoxi'nin bir misafiri vardı. Bu kişi porselen bir fincan tutarak Lin Ruoxi'nin tam yanında oturuyordu ve mutlu bir şekilde sohbet ediyorlardı.

Yang Chen'in geldiğini gördüklerinde, iki kadın da o tarafa baktı.

Yang Chen suratını tuttu. Neden buraya geldi?