Bölüm 247 - Hilal Kolye

Cai Yan'ın sessiz kaldığını gören Zhenxiu, Yang Chen'in gitmesine izin vermeyi planlamadığını düşündü. Kederli görünen Zhenxiu, Yang Chen'e bakmak için başını çevirdi ve dedi ki, “Amca, hepsi benim hatam. Seni bu işe ben soktum.”

Yang Chen, Zhenxiu'nun pudralı yüzünü sevmek için kolunu uzatırken acı acı gülümsedi. "Aptal kız, neyden bahsediyorsun?"

Zhenxiu bir süre ne yapacağını bilemedi. Yüzü, Yang Chen tarafından sevildiği için yanakları hafifçe pembeye döndü.

"Cai Yan, bana bir iyilik yap. Bu çocuk aslında kötü birisi değil. Geçmişte çeşitli kötü şeyler yapmış olmasına rağmen, hepsini bir an için unut. Bugün bırak gitsin ve diğer üç belalı adamla ilgilen. Artık Zhenxiu'yu kışkırtmalarına izin verme,” Yang Chen söyledi.

Cai Yan mutlu bir şekilde karşılık verdi, "Oh, senin bile benim iyiliğime ihtiyacın var?" 

"Olmasın mı? Ben küçük bir sivilken sen polis şefisin. Aynı seviyede değiliz," dedi Yang Chen.

"Sana bir iyilik yapabilirim, ama beni başka türlü ikna etmen gerekiyor. Küçük bir sivil olduğun için sana bir iyilik yapmam gerektiğini sanmıyorum. Her yerde siviller var, her birine yardım etmem mi gerekiyor ?" Cai Yan, kollarını göğsünün önünde kavuşturmadan önce, sıkı göğsünü zıplatarak sordu.

Yang Chen ona bir bakış attı. "Hmm, hmm. Pekala, sonuçta arkadaş sayılırız. Biz..."

Bu durumda Yang Chen, işe yaraması için gururunu yere bırakmak zorunda kaldı.

Cai Yan çok memnun görünüyordu. Başını salladı ve cevap verdi, "Pekala, bana gerçekten çok yardımcı oldun. Ben de seni çok iyi anlıyorum. Bugün olanların es geçeceğim."

Bu konuyu görmezden gelme sözü veren Cai Yan'ı dinleyen, kara bulut katmanlarına sıkışmış gibi umutsuz görünen Zhenxiu, ne olduğuna inanamadı.

"Zhenxiu," dedi Cai Yan ciddi bir ifadeyle. "Xu Zhenxiu, buraya ilk geldiğinde reşit değildin. Hırsızlık, aşırı hız ve grup kavgasına karıştın. Hepsini hatırlıyorum. Bu kayıtlar sana ancak bu kadar genç yaşta zarar verir. Yang Chen bugün sana yardım etti ve kendini değiştirmeye kararlı olduğuna inanıyorum. Sana bu konuda yalnızca bir kez yardım edeceğim, bu yüzden bunu hafife alma. Gelecekte iyi performans göstermezsen ve seni burada tekrar görürsem, sana karşı çok katı olacağım."

Gözyaşları yavaşça iri gözlerini doldururken Zhenxiu dudaklarını hafifçe ısırdı. Neyse ki ayağa kalktı ve Cai Yan'a doğru üç kez eğildi.

"Şef Cai, teşekkür ederim. Bundan sonra iyi bir insan olacağım. Artık yasa dışı bir şey yapmayacağım.…”

Cai Yan gülümseyerek Zhenxiu’nun başını okşadı. "Onun yerine bu baş belası amcaya teşekkür et. Konuşmamızı duydun, ben sadece ona bir iyilik yapıyorum."

Cai Yan'ı dinledikten sonra, Zhenxiu ağlamayı bıraktı ve olağanüstü bir sıcaklıkla gülümseyerek Yang Chen'e baktı.

Cai Yan'ın orada bulunmasından beri, her şey doğal olarak sorunsuz gitmişti. Yang Chen, otoriteye sahip bir arkadaşa sahip olmanın harika olduğunu fark etti. Her ne kadar bu arkadaşı sürekli onun başını belaya soksa da.

Her şey halledildikten sonra, Cai Yan, Zhenxiu'nun arabasını geri almasına yardım ederek Zhenxiu'ya bir kez daha düşünüldüğünü hissettirdi.

Her şeyin hallolma sürecinde Yang Chen sıkıldı ve Cai Yan'a Zhenxiu'nun geçmişini sordu. Cai Yan, Zhenxiu'nun önceki vakalardan bildiği geçmişi hakkında ona bilgi verdi.

Zhenxiu’nun annesi Koreli iken babası Çinli bir iş adamıydı. Evlendikten sonra, beklenmedik bir yatırım nedeniyle babasının işi iflas etmiş, sonuç olarak o da, Zhenxiu ve annesini terk etmişti. Zhenxiu gençken, annesi rahim kanseri nedeniyle ölmüş, bu yüzden bir yetimhanede büyümüştü. Zorbalığa maruz kalmanın bir sonucu olarak, yanlış yolda yürümeye zorlanmıştı. Defalarca tutuklanmış ve polis memurları tarafından eğitileceği karakola getirilmişti, bu da onu yavaş yavaş tekrar iyi duruma gelmesini sağlamıştı.

Cai Yan, Zhenxiu'nun geçmişinden bahsettiğinde, Zhenxiu'nun dinleyip dinlemediği net değildi. Bazı polis memurlarıyla formalite işleri yaparken tepki vermedi.

Olay bittikten sonra, Cai Yan ikisini karakolun dışına yolladı.

Bu anda Zhenxiu, yüzü sessizlik içinde kızarırken Yang Chen'in elini tuttu.

Yang Chen bu kızın gerçekten ilginç olduğunu hissetti. Orijinal acı biberden itaatkar bir küçük kıza dönüştü. Konuşmadan önce düşünürdü.

"Söyle bana, evlat. Ne demek istiyorsun?” Yang Chen sordu.

Dişlerini sıkarak, Cai Yan ve diğer polis memurları tarafından görülmekten kaçınmak için Yang Chen'i bir köşeye çekti. Boynundan kırmızı ipli bir kolye çıkardı. Eski bir metal aksesuara benziyordu. Hilal şeklinde, loş ışık altında yumuşak ışığı yansıtıyordu.

Zhenxiu hilal kolyesini Yang Chen'in avucuna koydu. Utangaçlık, kararlılık ve mutluluk parlak gözlerini doldurdu. "Amca, bu senin için" dedi.

"Bu ne?" Yang Chen gülümsemeden önce sordu. "Bu bir aşk meselesi mi? Bayan Zhenxiu, ben zaten evliyim. Benden bu şekilde aldatmamı istiyorsun."

Zhenxiu sevimli dişlerini ortaya çıkardı ve komik bir surat yaptı. "Neden bahsediyorsun? Seninle kim aşk yaşamak giriyor? Bu annemin bana bıraktığı şey, tılsım olduğu söyleniyor. Onu amcaya vereceğim," dedi.

Yang Chen şaka yapmayı bıraktı. Gülümseyerek sordu, "Bu kadar değerli bir şeyi nasıl kabul edebilirim?"

"Amca, öne çıkıp beni korumak isteyen ilk kişisin. Aynı zamanda bana iyi bir insan muamelesi yapan ilk kişisin. Geçmişte, her zaman bu tılsımın bana koruma sağladığını düşünmüşümdür. Şimdi, amcam olduğu sürece artık korkmama gerek yok,”  Zhenxiu ciddi bir ifadeyle söyledi.

"Aptal kız, ben boynunda değilim ki. Nasıl bir tılsım gibi koruyabilirim seni?" Yang Chen başını kaşırken sordu. Çok önemsiz bir şey yapmıştı, ama Zhenxiu minnettarlığını fazlasıyla göstermişti.

İnsan muamelesi mi? Önceki tüm muammeleler insan olmayanlar tarafından mı yapılmıştı?

Zhenxiu surat asarak konuştu, “Kalbimde amcayı düşünmeye devam ettiğim sürece, amca beni koruyabilir. Yanına al, en azından beni düşündüğünü hissettir."

Yang Chen'in kalbini sıcaklık doldurmaya başlayınca hilal şeklindeki kolyeyi aldı. "Pekala, bununla ilgileneceğim. Ama bana seninle iletişim kurmanın bir yolunu söylemelisin. Bunun seni son görüşüm olmasını istemiyorum. Hala kötü şeyler yapıp yapmadığını görmek istiyorum."

Zhenxiu’nun gözleri parladı ama yavaşça tekrar üzülmeye başladı. "Telefon numaram yok... Şuna ne dersin? Kahvaltı ve akşam yemeği için önceki sokağın yakınında tezgahımı kuracağım. Amca boşsa, beni orada ziyaret edebilir. Kesinlikle itaatkar olacağım."

"Ne kadar ödemem gerektiğine gelince hala cimri mi davranacaksın?" Yang Chen sordu.

Zhenxiu kıkırdadı. "Eğer amca görmem için kız kardeşi getirirse, sana bir indirim yaparım. Ancak, gerçekten bir karın var mı?"

Bunun hakkında gerçekten yalan söyleyebilir miyim? Yang Chen gülümseyerek söyledi.

"Oh..." Zhenxiu’nun ifadesi hiçbir duyguyu açığa çıkarmadı. "O halde amca, kız kardeşi getirirsen sana bir indirim yaparım. Hmm... %5 indirim! Cömertliğim hakkında ne düşünüyorsun?!”

"Cimri..." Yang Chen, Zhenxiu’nun alnına hafifçe vurarak onun bir kez daha surat asmasına neden oldu.

Yang Chen, kalbinde gerçekten rahat hissediyordu. Belki de Zhenxiu'nun Yang Cheng'e benzer şekilde öksüz olması ve ona benzer şekilde iç karartıcı bir geçmişe sahip olması nedeniyle bu duyguyu gerçekten sevmişti. Yang Chen özellikle empatik hissetti. Bunun son karşılaşmaları olmamasını umuyordu.

Hediyeyi verdikten sonra Zhenxiu istemeden uzaklaştı. Attığı her adımda başını üç kez çeviriyordu. Yang Chen, Zhenxiu'nun buz gibi kabuğunun erimesinin ardından hala on sekiz yaşında, sevimli bir kız olduğunu hissetti.

Zhenxiu’nun doğal vücut kokusunu veren hilal kolyeye baktığında şok oldu. Daha önce fark etmemişti ama yakından baktığında kolyenin platinden yapıldığını fark etti. Zhenxiu’nun ebeveynlerinin iş adamı olduğunu düşününce, mantıklı gelmeye başladı.

Şu anda, karakolun girişinde sadece iki kişi vardı, Cai Yan ve Yang Chen. Kasıtlı olarak iki kez öksürdü ve konuşmaya başladı, "Yang Amca, şimdi küçük bir kızla takıldığına göre nasıl hissediyorsun?"

Yang Chen kolyeyi dikkatlice sakladı ve çaresizce gülümsedi. "Cai Yan, saçma sapan konuşma. Hiç iyi birisi olmasam da, Zhenxiu'ya karşı gerçekten böyle bir niyetim yok."

"Bana bunun kardeş sevgisi olduğunu mı söyleyeceksin?" Cai Yan, gözlerini kısarken sordu.

"Şey..." Yang Chen düşündü. "Durum bu gibi. Kız kardeşim olsaydı mutlu olurdum.”

"Kimse sana inanmaz..." Cai Yan siyah bir kılıf çıkardı ve Yang Chen'e uzattı. "Hey, bu senin için.”

Doraemon gibi bir hazineyi çıkaran Cai Yan'a bakınca Yang Chen şok oldu. "Nedir?"

"Kendine bir bak, anlarsın," diye mırıldandı Cai Yan. İfadesi doğal değildi.

Yang Chen, kutuyu dikkatli bir şekilde aldı ve biraz ağırlığı olduğunu hissetti. Açtıktan sonra aniden sustu.

Kutunun içinde açık altın sarısı bir tülün üzerinde zarif bir Rolex saat vardı. Bir servete mal olmasa da, kazınmış saygın miktarda gerçek altın ve pudra elmasa bakarak bunun pahalı olduğunu söyleyebilirdi.

Cai Yan, Yang Chen'in saate sessizce baktığını gördü. Gergin bir şekilde sordu, "Beğendin mi?"

Yang Chen başını kaldırdı ve tuhaf bir şekilde Cai Yan'a baktı. "Bu benim için mi?" sordu.

"Sence kendim için mi aldım? Bu bir erkek saati." Cai Yan ellerini gömleğinin ceplerine soktu, başını eğdi ve doğal olmayan bir şekilde ayak parmaklarının üzerinde durdu. Sakin olmadığı belliydi.

Yang Chen kutuyu kapattı ve gülümsedi. "Teşekkür ederim ama bunu kabul edemem. Bu çok pahalı."

"Bir saat ne kadar pahalı olabilir? Ben... Ben sadece geçen sefer hayatımı kurtardığın için teşekkür etmek istedim. Hiç saat takmadığını görünce, sana bir tane alabileceğimi düşündüm,” diye hızlıca açıkladı Cai Yan.

Yang Chen kafasını salladı. "Saati basitçe veremezsin. Bunu verdikten sonra, takmam gerekir. Bir kere takınca da, insanlar bunu kimin verdiğini sorar. Biz sadece sıradan arkadaşız. Yanlış anlamalar bu şekilde ortaya çıkar.”

Cai Yan'ın teni aniden solgunlaştı. "Utanıyor musun? Sana bir saat verdiğim için utanıyor musun? "

Kaşlarını çatmış olan Yang Chen cevapladı, "Demek istediğim bu değildi. Sadece uygunsuz olduğunu hissettim.”

"Biliyordum..." Cai Yan'ın gözleri ıslanırken mırıldandı.  "Kendi ağzınla arkadaş olduğumuzu söylüyorsun ama kalbinin derinliklerinde benden nefret ediyorsun, aptal olduğumu düşünüyorsun, işe yaramaz olduğumu düşünüyorsun, arkadaşın olmakla eşleşmediğimi hissediyorsun ve nihayetinde de sana bir hediye vermemem gerektiğini düşünüyorsun, değil mi?"

Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi. Olay nereye gidiyor diye düşündü.

"Cai Yan, bunu gerçekten fazla düşünmedim. Bu saati alamam. Bu sıradan bir hediye değil. Başka bir şey demek istemedim." Yang Chen kendini nasıl ifade edeceğini bilmiyordu.

"Geri ver!"

Cai Yan, saatin kutusunu kaptı ve hızlıca uzaklaşmadan önce öfkeyle Yang Chen'e baktı.

Yürürken azarladı, “Aptal Yang Chen! Nefret Dolu Yang Chen! Bir erkeğe ilk defa hediye veriyorum ve sen beni reddediyorsun! İleride seni her gördüğümde tutuklayacağım! Aptal Yang Chen! Nefret Dolu Yang Chen..!"

Uzaklaşan Cai Yan'a bakarak derin derin iç çekti. Dudaklarının köşeleri acıyı ortaya çıkardı. Diğer kadınları kabul edebilirdi ama kesinlikle Cai Yan'ı kabul edemezdi. O, Lin Ruoxi’nin yakın arkadaşıydı. Mo Qianni ile bir şeyler yaşaması yeterince zordu zaten. Denkleme Cai Yan de eklenirse, Lin Ruoxi çok kızabilirdi. Dahası, Yang Chen ve Cai Yan arasında aşk yoktu. En iyisi hala kırılganken kırmaktı...