Çevirmen: Sefix 

Yang Chen'in sorusunu dinledikten sonra Mo Qianni başını çevirdi ve konuşmayı reddetti.

Yang Chen ciddiyetle, "Bunun senin için küçük düşürücü veya üzücü bir şey olduğunu hissediyorsan, lütfen bana da söyle," dedi. "Beni onaylarsan, aşağılayıcı olduğunu düşündüğün şeyler için aşağılık hissettiğimi düşünmeni istemiyorum. İç karartıcı meselelere tek başına katlanmanı istemiyorum."

Mo Qianni hareketsiz kaldı. Yang Chen'in söylediklerini tamamen kaçırmış gibiydi.

Kendini kasvetli hisseden Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi. "Kendim hakkında çok iyi hissetmiş olmalıyım. Doğru, özgüvenin bu kadar yüksekken neden bana  geçmişini anlatmanı bekledim ki? Kimin kalbinde başkalarının bilmesini ummadığı gri bir alan yoktur ki? Çok aç gözlülük yapıyorum…”

Mo Qianni’nin gözleri ıslandıkça oldukça yansıtıcı hale geldi. Vücudu hafifçe sallandı.

"İyi dinlen, yarın sabah seni geri göndereceğim." Yang Chen kapıya doğru yürümeden önce ayağa kalktı ve döndü. Mo Qianni’nin sessizliği onun dikkatini biraz dağıtmıştı. Zihnini sakinleştirmek için birkaç bardak alkol içmesi veya birkaç sigara içmesi gerekiyordu.

Tam o anda, Mo Qianni hafifçe seslendi.

"Yang Chen..."

Yang Chen, “Ne oldu? Hala canın mı acıyor?” dedi.

Mo Qianni başını salladı. Berrak gözleri, tıpkı en şeffaf kristal gibi en ufak bir kirlilik içermiyordu.

"Bacağım, insanlar tarafından kırıldı…”

Yang Chen kalbinde ve kafasında bir ürperti hissetti. Ne tür bir duygu olduğunu bilmiyordu. Yang Chen, Mo Qianni'nin bacağının dövüldüğünü duyduğunda, aniden kalbinin eridiğini hisseder gibi oldu.

Ancak, sanki kırılan başka birinin bacağıymış gibi konuyu hafife aldı.

Yavaşça yatağa doğru yürüyen Yang Chen çömeldi ve Mo Qianni'nin hiç zarar görmemiş gibi görünen güzel ve parlak baldırına baktı.

Mo Qianni’nin alt tarafını örtmek için battaniyeyi çekmeden önce bir süre ona baktı.

"Üşütme.” Yang Chen, ne söyleyebileceğini bilmiyordu. Mo Qianni'den ona gerçeği söylemesini istediğinden pişman oldu.

Mo Qianni tatlı bir şekilde gülümsedi. Çok fazla enerji kullandığı için gözlerini tam olarak açamıyordu. Ancak, Yang Chen'e bakmak için güçlü bir istek duydu.

“Hala... on üç yaşındayken kaçmamdan bahsettiğimi hatırlıyor musun? Mo Qianni, birinin cüzdanını çaldım ardından çalışmak ve para kazanmak için Zhonghai'ye koştum” dedi. "Eski CEO olan Ruoxi’nin büyükannesi  ile tanışmadan yaklaşık üç ay önce bulaşıkları ve sebzeleri yıkıyor ve birtakım genel işler yapıyordum. Çok küçük olduğum için, benzer yaştaki çocuklardan daha büyük görünmeme rağmen, çocuk işçi olduğum anlaşılırsa memleketime geri gönderilirdim... "

Mo Qianni konuşurken, sesi daha yumuşak çıkmaya ve gitgide daha da yumuşamaya başladı ve Yang Chen'in kendini aşırı derecede suçlu hissetmesine neden oldu. Onun konuşmasını engelledi ve “Bunun hakkında konuşma boşver. Geçmişin geçmişte kalmasına izin ver. Artık kendine eziyet etme."

"Acıyı benimle paylaşmak istemediğin için mi?"

"Hayır... ama…”

Mo Qianni, gözlerinde nezaket belirdiğinde, "O zaman beni dinle," dedi. "O zamanlar sadece biraz para kazanmak ve liseye kaydolmak istiyordum. Okul ücretleri çok pahalı olmadığından, yarı zamanlı çalışıp aynı zamanda ders çalışabilirdim.

Ancak, küçük restoranın sahibi karısının arkasından beni taciz etmeye devam etti. Bana utanmaz şeyler söyler hatta bana dokunurdu.

Bir keresinde onun tarafından yanlışlıkla bir depoya girmiştim ve oradan çıkmamı engellemişti. Çıkmama izin vermedi. Hatta o şeyi bana yapmak istedi...

Kaçmadan önce onu ısırmak için tüm enerjimi kullandım. Ancak, sahibi çalışanlara ambar odasında hırsızlık yaptığımı, keşif edildiğimi ve sonuç olarak ısırıldığını söyledi.

Yani... beni ağına düşürdü ve kaçamadım. Sonunda, sahibinin karısı bana vurma fırsatını yakaladı.

O kadın uzun zamandır beni hor görmüştü. Bu yüzden, sahibinin hiçbir şey söyleyemediği bir durumda, oklava kullanarak bana şiddetle vurup hırsız olduğumu, bir şeyler çalıp ısırdıktan sonra kaçmaya cesaret eden bir hırsız olduğumu söyledi. En sonunda da... bacağımı kırdı."

Mo Qianni konuşurken, mücadelesi giderek daha da artar gibiydi.

Yang Chen yumruklarını sertçe sıktı. “Evli çift hala Zhonghai'de mi?” diye sordu.

Mo Qianni'nin gözleri hala ıslaktı. "Hayır, değiller. Eski CEO onları hapse göndermeme yardım etti. Ondan sonra oradan çıkamadılar. Eski CEO ameliyat masrafımı bile ödedi. Aksi takdirde, gizli olan bir çok yan etkiyle baş başa kalırdım…"

"Demek bu yüzden Ruoxi’nin büyük annesine bu kadar saygı duyuyorsun. Gerçekten de senin için çok fazla iyilik yapmış,” dedi Yang Chen başını sallayarak.

Lin Ruoxi’nin büyük annesine göre, Mo Qianni'ye empatiden ve potansiyeli yüksek bir kzı olmasından dolayı yardım ediyor olabilme ihtimali de vardı. Bununla birlikte, Mo Qianni'ye, eğitim için fon sağlaması ve ıstıraba neden olan insanlarla ilgilenmesi de söz konusu olduğundan bu unutulmaz bir destekti.

Durum bu şekilde olmasaydı eğer, Mo Qianni çok uzun zaman önce çamura düşen bir yaprağa dönüşmüş olabilirdi.

"Biliyor musun... seni görmeyi ummadığım bir an bile yoktu... Ancak, şirkette olduğunu bildiğimden, seni kasten aramadım. Ruoxi ve ben çok yakın olduğumuz için değil... Harika kız kardeşler olmamıza rağmen, aşk söz konusu olduğunda geri adım atmam mümkün değil. Sadece üçüncü bir şahıs olsam bile, benden kaçınmadığın sürece kendimi aşağılık hissetmem... Sana yaklaşmamamın veya senle iletişime geçmek için inisiyatif almamamın nedeni, Eski CEO adına üzülmek istememem. Şayet Ruoxi'nin tamamen ortadan kaybolmamı istediği bir gün gelirse, sanırım onun talebini geri çevirmeyeceğim,” dedi Mo Qianni usulca.

Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi. "Senden ziyade benim gitmemi isteyecektir. Onun gözünde senden daha önemli olduğumu sanmıyorum.” dedi.

Gülümseyen Mo Qianni, "Bunu daha önce de söyledim. Seni kabul etmeyi reddettiği için değil, sadece kabul edilmek senin için çok zor."

Yang Chen, Mo Qianni'nin elini tutmak için uzandı. Soğuk ve yumuşaktı.

"Eski CEO'yu rüyanda görürsen, Yang Chen'in ona bir mesaj iletmeni istediğini söyle."

Mo Qianni mırıldandı, "Ne söylemek istiyorsun?"

"Demesi senin için zor olsa bile, sadece üzgünüm de, lütfen Mo Qianni'nin Yang Chen'i terk etmesine izin verme. Hata yapan kişi Mo Qianni değil, Mo Qianni'nin ellerini tutan adam olduğu için," dedi Yang Chen gülümseyerek.

Gözyaşları hemen Mo Qianni’nin başının altındaki yastığı ıslattı. Duyguları dalgalandığı için elleri titremeyi durduramadı.

Yang Chen sessizce Mo Qianni’nin eşiğine dokundu. Çekici bir koku alabiliyordu. Yang Chen, onu teselli etmedi veya ona ağlamayı bırakmasını önermedi. O anda, kadının döktüğü gözyaşları Yang Chen'e yeryüzündeki tüm ağlayan kadınların en güzelinin o  olduğunu hissettirdi.

Mo Qianni yavaşça, "Yang Chen, bacağım artık ağrımıyor," dedi.

Yang Chen, mırıldandı. "Hava çoktan karardı. Daha önce sipariş ettiğim yemekleri göndermelerini isteyeceğim. Ne dersin?" dedi.

Mo Qianni, "Ayağımın artık ağrımadığını söyledim," dedi.

"Zaten ağrın olmadığını biliyorum, ama yine de yemen gerekiyor, değil mi?" Diye sordu Yang Chen gülümseyerek.

Mo Qianni surat astı. "Pantolonumu çıkardın" dedi.

Yang Chen garipçe, "Senin sorununla ilgilenmiyor muydum..." dedi.

“Ama hepsini zaten gördün. Belimden ayaklarıma kadar vücudumun büyük bir yarısını zaten gördün,” dedi Mo Qianni.

Yang Chen yavaş yavaş ne demek istediğini anladı. Birden gözleri heyecanla doldu ve ardından göğsünde bir ısı hissetti. "Küçük Qianqian, bunu telafi etmek için vücudumun yarısını da görmeye razı mısın?"

Mo Qianni kızardı. Keskin bir şekilde, "Evet" dedi.

Yang Chen yutkundu. Daha fazla saçmalamadan, ceketini, pantolonunu, çoraplarını ve diğer her şeyi çıkarıp aniden yatağa sıçradı!

Mo Qianni'nin gözünde yüksek ruhlu nesne belirdiğinde, kalbi çok hızlı atıyordu ancak bu gözlerini açık tuttu. Meraklı ve bulanık görünüyordu.

“Ne yapıyorsun? Senden en içteki olanı çıkarmanı istemedim.”

"O zaman ne yapmalıyım? Onu çoktan çıkardım ve sen de gördün,” Yang Chen surat asarken söyledi.

"O zaman ben de sana göstereceğim..." Mo Qianni’nin yüzü hızlı bir şekilde son derece çekici görünüyordu. "Eğer görmek istiyorsan, kendin yap.”

Konuşmasını bitirir bitirmez, vücudunun üstündeki battaniyeyi attı ve ardından bir çift parlak ve baştan çıkarıcı uyluk ve siyah desenli seksi iç çamaşırı ortaya çıktı...

Yang Chen'in vücudu, Mo Qianni'nin yüzüne bir eliyle dokunmak için uzanırken, diğer eliyle iç çamaşırının yan tarafına doğru uzandı ve yavaşça öne doğru eğildi. Orada, düğüm yavaşça çözüldü...

"Ne yapmalıyım? Küçük Qianqian, şimdi gerçekten ateşli hissediyorum,” Yang Chen, Mo Qianni’nin kulağına sıcak nefesini verirken fısıldadı.

O anda Mo Qianni’nin yüzü kan sıçramış gibi kırmızı görünüyordu. Nefesleri yavaş yavaş ağırlaştı.

"Eğer ateşli hissediyorsan çıkar o üzerindekileri…”

"Yapsaydım beni görmez miydin?”

"O zaman benimkini de çıkarırsın, senden faydalanacağım..."

Yang Chen tarafından birbiri ardına bağlar çözüldüğünde ve yere düştüğünde, iki çıplak vücut çoktan birbirine dolanmıştı.

Yang Chen, amansızca tatlı dudakların tadına bakarken ve göğsünün önündeki elastik vücudu el yordamıyla kaldırırken Mo Qianni'nin inceliğini, sertliğini ve yumuşaklığını ellerinin her noktasında hissetti.

“Küçük Qianqian, alt kısmım çoktan soğumuş. Ne yapmalıyım?”

”Pantolon giy," Mo Qianni kısık bir sesle söyledi.

Yang Chen, kadınlık hormonlarının uyguladığı güçlü nefesi derinden içine çekti. "Pantolon giymek çok zahmetli. Bana biraz sıcaklık ver.”

Mo Qianni yüzü kaynarken, "O zaman kendin içeri gel," diye mırıldandı.

Rüzgar kıymetli kapıyı patlatırken kırmızı erikler de sıkıştı.

Bu soğuk gece biraz çabuk geçse de aynı zamanda basit ve tatmin ediciydi.

İkisi nihayet egzersizlerini bitirdiğinde Yang Chen, dar tek kişilik yatakta kollarıyla Mo Qianni'ye sarıldı. Mo Qianni’nin başı onun göğsünü yastık olarak kullandı. Yüzü hala doruğa ulaştıktan sonra aldığı kızarıklıktaydı. Kırmızı şeftaliler kolayca birini sarhoş edebilirdi.

Battaniyenin altında Yang Chen'in ellerinden biri hâlâ sahtekar bir şekilde zarafeti okşuyordu. Bununla birlikte, Mo Qianni bitkinlikten dolayı sevgilisinin yaramaz davranışına izin veriyor olabilirdi. Dokunuşu sessizce hissederek, hiçbir şey olmamış gibi davrandı.

"Yang Chen.” Uzun bir süre sonra Mo Qianni, Yang Chen'e nazikçe bakmak için başını kaldırdı. “Seni seviyorum.”

"Biliyorum.”

Mo Qianni istekli bir şekilde, "Ciddiyim, senden gerçekten hoşlanıyorum," dedi.

Yang Chen sevgiyle çenesini sıkıştırdı. "Bildiğimi söyledim. Söylemesen bile, benden hoşlandığını biliyorum.”

"Hayır... senden çok hoşlanıyorum, hayal ettiğinden daha çok hoşlanıyorum, çok... çok ... bundan daha fazla.”

Yang Chen konuşmaya devam etmesine izin vermedi. Hanımının artık gerçek bir kadın olması neticesinde cezalandırılamayacağını bilse de, yine de battaniyeyi kaldırıp 'itaatsiz' kadını vücudunun altına bastırdı ...