Çevirmen: Sefix 

Küçük ölçekli bir kar fırtınasından sonra, tüm Zhonghai'nin sıcaklığı sıfır derecenin altına düştü.

Çiftliğin konaklama odaları oldukça iyiydi. En azından ısıtıcı zamanında devreye girdi. Odalar sıcak ve rahattı, insanları oldukça uykulu hissettiriyordu.

Şu anda yatakta yatmakta olan ve gece yüzlerce tur savaşan Yang Chen ve Mo Qianni çiftinden bahsetmeye gerek bile yok.

Yang Chen, kendi kadınıyla birlikte olduğu için, gecenin yoğun faaliyetlerinden sonra güzel bir şekilde uyudu, şu anda kırsal bir bölgede olduğundan bahsetmeye bile gerek yok. Böylece, bu gece uykusu son derece tatmin ediciydi.

Ertesi sabah Cuma günüydü. Yang Chen sabahın erken saatlerinde çalışmak zorunda olmasına rağmen, normalden daha geç uyandı.

Yang Chen gözlerini açtığında, daha önce yanında yatan Mo Qianni'nin tek başına makyaj masasının önünde oturduğunu fark etti. Yanında getirdiği kozmetik ürünlerini görünümünü güzelleştirmek için kullanıyordu.

Mo Qianni, dün gece sürekli "bombalamalar" yaşamadan önce vücudunun düzenini 'bozdu'. Yang Chen, onun sadece öğleden sonraları uyandığını düşünüyordu. Bununla birlikte, makyaj yapmak için şafak vakti uyanacak enerjisi hâlâ vardı.

Yang Chen yavaşça yataktan kalktı ve Mo Qianni'nin önündeki makyaj masasına doğru yürüdü.

Aynada iki beden birbirine yapıştı.

Yang Chen vücudunu bükerek arkasından Mo Qianni'nin beline hafifçe sarılarak "Ne zaman uyandın?" Diye sordu.

Mo Qianni, Yang Chen'in kendisine çok önceden yaklaştığını fark etmişti. İkili dün gece son derece samimi davransa da, Mo Qianni şu anda hala oldukça utangaç hissediyordu.

İnsanlar her zaman böyle davranırlar. Bir şey insanın kendisine ne kadar yakınlaşırsa, o kadar çok sevilir ve onu kaybetmekten o kadar çok korkarsınız.

"Sabah 4'te. Uyuyamadım,” dedi Mo Qianni.

Yang Chen kaşlarını çatarak, "Küçük Qianqian, yorulmamış mıydın? Makyaj yapmak için neden bu kadar erken kalktın? Makyajsız da çok güzel görünüyorsun."

Mo Qianni ellerini hareket ettirmeyi bıraktı. Başını eğdi, "Hayır, durum farklı" derken kızardı.

Yang Chen gülümseyerek, "Tam olarak farklı olan nedir?" diye sordu.

“Annem, evlendikten sonra, erkeğin bu halimi görebilmesi için ondan erken kalkıp makyajımı yapmam gerektiğini söylerdi. Çünkü ancak o zaman adam ona olan gerçek sevgimi hissedebilirmiş."

Yang Chen'in kalbi hafifçe çarpıldı. Aptal kadının konuşmasını dinleyerek, sevgiyle yanağını Mo Qianni’nin yüzüne dayadı. Birkaç kez ovuşturarak, “Kayınvalideme teşekkür etmek istiyorum. Sana bir erkeği gerçekten sevmeyi öğretmemiş. Yaptığı şey, gerçek aşkı hak eden bir kadını ellerime vermekti." dedi.

Mo Qianni bir gülümsemeyle başını çevirdi. “Peki, yani, durum buysa? Seninle evlenebileceğimden değil. Sadece ara sıra sabahları yanında uyanmanın tadına varabilirim."

"Seninle evlenmek için büyük kız kardeşinle boşanmamı mı istiyorsun?" Yang Chen, gözlerini kısarken şaka yoluyla sordu.

"Evet!" Mo Qianni ciddi bir ifadeyle haykırdı. Sonra içini çekti ve "Ama bu olamaz ki. Bunun olmasını istiyorum, ama olmasını sağlayamıyorum. Neden bahsettiğimi bilmelisin."

"Anlıyorum. Ancak bunun sebebi Eski CEO ile olan ilişkin değil. Hepsi benim suçum. En azından şimdi, nasıl hissettiğimi gerçekten anlamadan bunu yapamam, ” dedi Yang Chen üzgün bir şekilde.

"Dahası, bahse girerim sırandaki tek kadın ben değilim," dedi Mo Qianni yaramaz bir şekilde.

Yang Chen'in sinirleri aniden gerildi. Ayağa kalktı, pencereden dışarı bakmadan önce iki kez öksürdü. “Zaten fazlasıyla geç olmuş. Şehre geri dönelim. Ah evet, gerçekten susadım. İçmek için biraz su kaynatacağım.…”

Mo Qianni gözlerini devirmeden önce somurtarak, "Yine aptal gibi davranıyorsun," dedi. Daha sonra yüzüne makyaj yapmaya devam etti.