Çevirmen: Sefix

Yang Chen, hastaneden ayrıldıktan sonra arabasına geri döndü ve kapıyı kilitledi.  Pencereyi aşağı indirerek sessizce tek başına sigara içti.

Arabanın camından havaya beyaz duman yayıldı.  Issız park alanı son derece sessiz ve sakindi.

Yang Chen, Li Jingjing'in sözlerini ve acı dolu ifadesini unutmak için elinden geleni yaptı.  Zihnini düzenleyerek ne olduğunu, mevcut durumu ve gelecekte ne olacağını düşündü.

Zeng Xinlin'in misillemesine izin vermek onun hatasıydı.

Yang Chen'in Zeng Xinlin'den nefret ettiği söylenemezdi.  Ona bu şekilde bakıyordu. Tabii ki, o da onu sevmiyordu. Bununla birlikte, hem iş hem de aşk dünyasında, birbirlerine karşı komplo kurmak en yaygın şeydi.  Arkadan bıçaklanması şaşırtıcı değildi.

Yang Chen ayrıca, Zeng Xinlin'in şirketinin Zhonghai'yi terk etmesine rağmen, onunla ilgili sorunların henüz kesin olarak sonlanmadığını fark etti.  Görünüşe göre Yang Chen'in bazı adımlar atması gerekiyordu.

Elbette sorunu çözmenin en basit ve doğrudan yöntemi onu öldürmekti.  Ancak Zeng Xinlin, Pekin'in Zeng ailesindeki tek kişi değildi.  Zeng ailesinin yeteneğine dayanarak onu gizlice öldürebilirken, konuyu araştırmak ve Yang Chen'i bulmak zor değildi.

Yang Chen ile yüzleşmeye cesaret edememiş olsalar bile, etrafındaki insanlara karşı harekete geçebilirlerdi.

Bir köpek gergin olduğunda duvardan atlar, endişeli olduğunda bir tavşan bile ısırırdı.

Ülkeye döndüğünden beri rahat bir yaşam sürmeyi umuyordu.  Geçmişte sevmediği kişiyi öldürme tarzı artık devam edemezdi.

Diğer meseleler dışında, beyni şu anda stabil olmasına rağmen, öldürme niyetini bir kez hissettiğinde, kendini kontrol altında tutabileceğinden emin değildi.

Eğer bilincini kaybederse, onu iyi tanıyan kimseyle birlikte olmanın yanı sıra, geri alınamayan korkunç bir şey yapması tamamen mümkündü.

Konuyu iyice düşündükten sonra, başka birinden Zeng Xinlin ile ilgilenmesini istemek çok uygun görünüyordu.  İş için özellikle kimin uygun olduğuna gelince, bu hala üzerinde düşünülmesi gereken bir soruydu.

Yang Chen düşünürken telefonu titredi.

Yang Chen, telefonuna baktı ve Deniz Kartallarının lideri Molin'in aradığını gördü.

“Majesteleri Pluto, evinizde alışılmadık bir durum meydana geldi,” Molin ciddiyetle söyledi.

Yang Chen kaşlarını çatarak cevapladı, “Ayrıntılı olarak anlat.”

“Gözetim ekipmanımız ve vardiyadaki üyelerden gelen rapor sayesinde, on dakika önce, profesyonel eğitim almış gibi görünen bir tür yabancı paralı asker olan yirmiden fazla kişi, evinizin yakınında bir yerde gizlenmiş bulundu. Ayrıca, kaldığınız yerin arkasında bir Lincoln sedan durdu.  Kişilerin durumunu belirleyemiyorum, ancak dönüşünüzü bekliyorlar. 

Yang Chen'in yüz dondu.  Ben harekete geçmeden önce birisi endişeleniyor gibi görünüyor.  Bu, avantaj elde etmek için önceden harekete geçmek mi?

”Benim için onlara göz kulak ol.  Tehlikeli bir şey yapmalarına izin veremezsin.”

“Evet, Majesteleri Pluto.  Emir verir vermez, vardiyadaki iki üyemiz bu paralı askerleri beş dakika içinde halledecek.  Yetenekleri ancak uluslararası düzeyde en fazla ikinci sınıf olarak kabul edilebilir,” Molin büyük bir beklentiyle söyledi.

Yang Chen hafifçe gülümsedi. “Gerek yok, ellerinin kaşındığını biliyorum ama bu sefer kendim harekete geçmek istiyorum.”

“Ama onlar size denk değil.”  Molin oldukça şaşırdı.

“Molin, bazen harekete geçme nedeni hedeften çok daha önemlidir,” dedi Yang Chen usulca.

Molin konuşmayı bıraktı, Yang Chen'in kendini kötü hissettiğini biliyor gibiydi.

Yaklaşık on dakika sonra Yang Chen ,Ejder Bahçesi'ndeki bungalova döndü.  Çevresinde tuzak olduğunu bilmiyormuş gibi davrandı.  Eve sadece mutsuz bir ifadeyle girdi.

Daha önce yanlış bir şey fark eden Wang Ma, Yang Chen'in döndüğünü görünce endişeyle sordu, “Genç Usta, ne oldu?  Hanımım neden kendini birden odaya kilitledi?”

Yang Chen nazikçe gülümsedi.  “Endişelenme, sorun oldukça karmaşık ama ben hallederim.”

Wang Ma, Yang Chen'in açıklamaya istekli olmadığını fark etti, bu yüzden daha fazla soru sormadı.  Ama yine de aşırı derecede endişeliydi.  Belli ki meseleyi bırakamamıştı.

O anda bungalovun zili çaldı.

Wang Ma hafifçe şok oldu ve kapıyı açmak istedi ama Yang Chen onu durdurdu..

“Wang Ma, kapıyı ben açacağım,” dedi Yang Chen.

Yang Chen açmadan önce kapıya doğru yürüdü ve iki tanıdık yüzü ortaya çıktı.  Ancak o sırada onları gördüğünde Yang Chen oldukça şaşırdı.

Bunlardan biri doğal olarak gelmesini beklediği Zeng Xinlin'di.  Her zamanki gibi, zarif görünen Yang Chen'e kötü bir gülümsemeyle baktı.

Beklenmedik bir şekilde, diğer kişi Dongxing yok edildikten sonra yakalanamadığı için kendisini yurtdışında iyi saklamış olan Xu Zhihong'du!

Xu Zhihong, birkaç yaş büyümüş gibi görünüyordu.  Sadece yirmi yaşında olmasına rağmen yüzünde yaşlanma belirtileri vardı.  Sakalı iyi traş edilmemiş ve saçı eskisinden çok daha uzundu.  Batı tarzı bir takım elbise giymişti ve düzgün giyinmemişti.  Yang Chen'e baktığında, her an delirebilecek zehirli bir yılan gibiydi.

“Görüşmeyeli uzun zaman oldu Yang Chen,” dedi Xu Zhihong alaycı bir şekilde.

Yüzünde hafif bir gülümseme tutan Yang Chen, ne mutlu ne de üzgün bir şekilde kenara çekildi.  Konukları içeri davet etmek için el hareketi yaptı.  “Doğrusu, bir süredir birbirimizi görmedik.  İyi yemek yemiyor gibisin. İçeri girmeyecek misin?”

Zeng Xinlin alaycı bir üslupla cevapladı, “Sana verdiğim hediyeyi pek beğenmemiş gibisin.  Yoksa gerçekten hoşuna gidiyor ama beğenmiyormuş gibi mi davranıyorsun?”

“Ne düşünüyorsun?”

“Bu sefer gerçekten bilmiyorum. Oh evet, Ruoxi şimdi evde olmalı.  Neden üstüne hoş geldin demek için dışarı çıkmıyor?”

Konuşmayı bitirdiğinde, Lin Ruoxi'nin soğuk sesi evin içinden yankılandı.

“Az önce geldim, umarım kıdemliyi karşılamaya zamanında gelmişimdir.”

Lin Ruoxi yavaş yavaş merdivenlerden aşağı inerken, Wang Ma da onu takip ediyordu.  Anlaşılan Wang Ma, ziyaretçileri görünce onu çağırmış olmalıydı.

Lin Ruoxi'nin gözleri kırmızıydı ama duygusu sonunda sabitlenmişti.  Bununla birlikte, yüzündeki soğuk bakış, tıpkı erimeyen bir buz gibi, Yang Chen'in başlangıçta onu tanıdığı zamana geri dönmüş gibiydi.

Xu Zhihong'u gören Lin Ruoxi çok şaşırmadı.  Sıkılgan bir şekilde sordu, “Hala aranan bir suçlusun.  Yakalanmaktan korkmuyor musun?”

Xu Zhihong, peşinden gittiği kadını gördüğünde, gözleri soğudu ve şiddetlendi. “Efendi Zeng buradayken, o kadar kolay yakalanmam.”

“Sizler bir çeşit anlaşma yapmışsınız gibi görünüyor,” Lin Ruoxi, Zeng Xinlin'e bakarken söyledi.  “Kıdemli, şirketinize karşı acımasız bir şey yapmış olmama rağmen, kişisel düzeyde, size her zaman saygı duyuyorum.  Ancak size bir soru sormak istiyorum.  Jingjing olayının arkasındaki kişi siz misiniz?”

Zeng Xinlin'in gözlerinden ihtişam aktı.  Lin Ruoxi'ye dönmeden önce Yang Chen'e baktı ve dedi ki, “Bugün bunu bir sır olarak saklamayı planlamıyordum.  Bununla birlikte, benim planım olduğunu bu kadar çabuk fark ettiğin için keskin duyularına hayranım.  Peki ya durum buysa?  Li Jingjing'e rehberlik eden ben olsam da, Yang Chen Bayan Li ile belirsiz ilişkisinden dolayı kendini suçlu hissetmeseydi bu plan işe yaramazdı.  İlk olduğu zaman, ikincisi de olur. Bu noktayı anladığına inanıyorum. Öyleyse, sana kocanın nasıl bir insan olduğunu gösterdiğim için bana teşekkür etmelisin.”

“Davranışı sizi ilgilendirmez.  Zeng Xinlin, çok ikiyüzlüsün,” Lin Ruoxi, doğruladıktan sonra tereddüt etmeden söyledi.

“Haha...” Zeng Xinlin bir şaka duymuş gibi güldü.  “İkiyüzlü mü? Lin Ruoxi, Yu Lei International'ınıza gelişmesi için bir fırsat getirdim, ama sen tek başına Changlin Medya'mı alaşağı ettin ve yanımdaki Kardeş Xu'yu arkadan bıçaklayarak Xu ailesinin on yıllık işini yok ettin.  Birine ikiyüzlü demeye nitelikli olduğunu mu düşünüyorsun?”

“İş dünyasında güçlüler, zayıflardan beslenir.  Sen oyuna katıldığın için oyun kurallarına uymalı ve sessizce yenilgini kabul etmelisin. İş dünyasından nefreti kişisel ilişkilere uygulamak küçümseyicidir, dikkate almadan başkalarını büyüleme eyleminizden bahsetmiyorum bile.  Çok tiksindim,” dedi Lin Ruoxi acımasızca.

Zeng Xinlin ve Xu Zhihong oldukça kasvetli görünüyordu, Yang Chen ise hafifçe yakınıyordu.  Lin Ruoxi'nin dayanıklılığını psikolojik olarak hafife almış gibiydi.  Li Jingjing'in olayının göründüğü kadar basit olmadığını bu kadar çabuk anlamasını beklemiyordu.  Ancak, durum bu olsa bile, kendisini affetmesi yine de zordu.

“Her zaman böyleydin. Kibirini ve acımasızlığını kendin fark etmedin mi? İnsanların ailesini hak ettikleri şekilde yok etmeyi mantıklı bulma. Bunların hepsinde sen cellatsın, biliyor musun? Yang Chen'den nefret ediyorum ama o sadece senin suç ortağın. O sadece senin tarafından sürüklenen bir kurban!

“Lin Ruoxi, sadece güzel olduğun, iş yapmakta iyi olduğun ve iş dünyasında başkalarını yenebileceğin için insanların sessizce her şeye katlanmaları gerektiğini düşünme.  Sana söyleyeyim, bugün ne kadar gülünç derecede hatalı olduğunu anlayacaksın!

Xu Zhihong, duygularını kontrol edemedi.  Öfkeyle şikayet ettikten sonra, siyah otomatik bir tabancayı çekip ve Lin Ruoxi'nin alnına nişan almadan önce ceketinin içindeki cebe uzandı!