Çevirmen: Sefix

Yang Chen'in ani sorusunu duyan Li Jingjing hafifçe titredi.  Başını eğmeye devam etti ve tamamen sessiz kaldı.

Evi ziyaret etmeyi istemişti ve kasıtlı olarak belirsiz karışıklıkları dile getirmeden önce kapısını çalmaya ve ona sarılmaya gelmişti.  Yang Chen hemen bunun kesinlikle bir tesadüf olmadığı sonucuna vardı.

Yang Chen derin bir iç çekmeden önce bir süre ona baktı.  Onu bir şey söylemeye zorlamadı.

“Bunu neden yaptığını bilmiyorum, ama ki Li Jingjing'in insanların ilişkilerini kasıtlı olarak bozacak kötü biri olmadığına inanıyorum,” dedi Yang Chen, Li Jingjing'e bakarken. “Hala bana şimdi söylemek istemiyorsan, daha fazla soru sormayacağım. Yine de, umarım bu senin ilk ve son kez kendin gibi davranmayışın olur.”

Yang Chen konuşmayı bitirdiğinde, Li Jingjing sonunda artık geri çekildi. Ağlamaya başladığında yere gözyaşları damladı.

Yang Chen, Li Jingjing'i rahatlatmak için ileri gitmedi, çünkü ondan daha çok teselli edilmesi gereken biri vardı.

Kapıya doğru yürüyen Yang Chen, yüreğinde belli belirsiz bir acı hissettiği için parçalanmış porselen tabağa ve dağınık meyvelere baktı.

Kalbi artık bu porselen tabakla aynı olmalıydı, kırık.

Yang Chen, konu aşk olduğunda kayıtsız bir aptal değildi.  Lin Ruoxi ile etkileşime girdiği günlerde, onunla daha çok konuşmaya, onu bazı şekillerde kısıtlamaya ve ara sıra geçmişini sormaya başlamıştı. Bugün, ona çalışkan ve hanımefendi tarafını göstermek için gizlice yemek yapmayı öğrendiğini bile gördü.

Bu işaretler, bu kadının kendisine derinden aşık olduğunu göstermese de, onu kabul etmek ve nitelikli bir eş olmak için çok çalıştığını kanıtlamak adına yeterliydi.

Bununla birlikte, Li Jingjing'in Yang Chen'e sarıldığı zaman söylediği sözler, kadının kibirli ve saf kalbine saplanan keskin bir bıçak gibi deldi.

Lin Ruoxi, Li Jingjing'e çok güvendi ve ona iyi bir arkadaşı gibi davrandı. Lin Ruoxi'nin önünde Yang Chen, Li Jingjing'i tanımıyormuş gibi davrandı.

Lin Ruoxi, Li Jingjing'e çok güvendi ve ona iyi bir arkadaşı gibi davrandı.  Ancak, karşılığında kocasından ve iyi arkadaşından ikili bir ihanet gördü.

Karısını sık sık üzen bir adam olan Yang Chen, aşk söz konusu olduğunda sadakatsiz kişiliğinden nefret ediyordu.  Ancak bu sefer Yang Chen'in kendine olan nefreti eskisinden çok daha derindi.

Li Jingjing bunu kasten yapsa da yapmasa da, bir noktaya kadar onun hatasıydı.

Yang Chen, Lin Ruoxi'nin yatak odası yürüdü.  Hassas işitme duyusu, oda ses yalıtımlı olsa bile, odadaki hıçkırıkları zayıf bir şekilde duymasına izin verdi.

Yang Chen kolunu uzattı ve kapıyı çalmak istedi.  Ancak eli havada kaldı ve vazgeçti.

Açıklamak istiyorum ama neyi açıklayabilirim?  Durumun bu şekilde sonuçlandığını bile bilmiyorum.

Uzun bir süre kapının dışında durduktan sonra Yang Chen odasına döndü.

O sırada Li Jingjing yerde kaskatı kesilmişti. Ağlaması sonucu gözleri kızarmış ve şişmişti.  Yang Chen'in geldiğini görünce, gözlerine bakmaya cesaret edemedi.

Yang Chen yavaşça yatağına oturdu.  Kısa bir süre sonra dedi ki, “Jingjing, bana bunu neden yaptığını söyle.  Bunu yapmayı reddedersen, arkadaşlığımızı kesmemiz gerekebilir.”

Li Jingjing başını kaldırdı ve sulu gözlerle ona baktı.  Yang Chen'e bakarak cevapladı, “Erkek Kardeş Yang, sana anlatacağım.  Ama benimle bir yere gidebilir misin?”

“Nereye?”

“Şehir Hastanesi

Li Jingjing'in sözleri Yang Chen'in meselenin o kadar basit olmadığını hissettirdi.  Daha fazla soru sormadan Li Jingjing'i bungalovdan çıkardı ve hızlı bir şekilde araba ile Şehir Hastanesine ulaştı.

Li Jingjing yolu gösterdi ve yoğun bakım ünitesine doğru yürüdü.  Yang Chen odanın dışında pencereden baktı ve hastanın yatakta yattığını gördü.

”İhtiyar Li?”

Yang Chen sersemledi. Yatakta bilinçsizce yatan, beklenmedik bir şekilde Li Jingjing'in babası, eski arkadaşı İhtiyar Li idi!

Li Jingjing yumuşak bir sesle konuşmaya başladı, “Erkek Kardeş Yang, babamı hastaneye getirdiğim ve sana çarptığım günü hatırlıyor musun?”

Yang Chen hatırladı.  Kesinlikle bir kez böyle bir şey olmuştu. O gün kasıtlı olarak Li Jingjing'e soğuk davranmıştı ve hatta daha önce Yaşlı Li'yi karşılaşmıştı.

“O sırada babam kendini iyi hissetmediğini söyleyip durdu.  Onu tıbbi kontrol için buraya getirdim... ve öğrendim ki ...” Li Jingjing mırıldandı ve homurdandı, “karaciğer tümörü varmış...”

Yang Chen ciddileşti.  Bir şey düşünüyormuş gibiydi ama sessiz kaldı.

Li Jingjing konuşmaya devam etti, “O sırada ailemiz korkmuştu.  Doktor, ameliyatın hemen yapılmadığı için kanser hücrelerinin vücuduna yayıldıktan sonra artık kurtarılamayacağını söyledi.  Ancak, bu kadar parayı hiç ödeyemedik.  Babama senden ödünç alabileceğimizi söyledim, Erkek Kardeş Yang, ama ailem önerime şiddetle karşı çıktı ve hatta beni yüksek sesle azarladı.  Babam, seni tekrar rahatsız edersem daha erken ölmek için böcek ilacı içmeyi tercih edeceğini söyledi.”

“O anda gerçekten korkuyordum, aniden bizi terk edeceğinden korkuyordum.  Ama yeni bir öğretmen olarak, evi kullanarak ipotek alsam ve bir banka kredisi çeksem bile, yine de yeterince para toplayamayacağım,” Li Jingjing söyledi. “Umutsuz hissettiğimde, aniden biri belirdi ve eğer onun dediğini yapmaya razı olursam, babamın ameliyatı için gerekli olan tüm masrafları ödeyeceğini söyledi.”

Yang Chen, kalbinde iç çekti.  Beklediği gibiydi. Sordu, “Kim?”

Li Jingjing yavaşça başını kaldırdı.  “Erkek Kardeş Yang, bana mobilya almaya eşlik ederken karşılaştığımız adamı hatırlıyor musun?”

Yang Chen anımsadı ve şiddetle doğruldu.  “Zeng Xinlin?!”

Li Jingjing ile mobilya almaya gittiğinde, Zeng Xinlin ile tanışmışlardı.  Gülümsemesinin gerçekten tuhaf olduğunu hissetmesine rağmen, sonrasında özel bir şey olmadı.  O zamandan beri beklenmedik bir şekilde gözleri Li Jingjing'e dikmişti!

“Evet,” dedi Li Jingjing. “Talimatlarına uyarsam ameliyat ücretlerini ödeyeceğini söyledi.”

“O gerçekten çok sabırlı...” Yang Chen, Zeng Xinlin'in iş dünyasında Lin Ruoxi tarafından yenildikten sonra savaştan çekileceğini düşünüyordu.  Yang Chen, Li Jingjing'i bir satranç hamlesi olarak kullanacağını düşünmemişti.  Zeng Xinlin iş dünyasında kaybetse bile, Yang Chen'in Lin Ruoxi ile iyi bir hayat yaşamasına izin vermeyi planlamıyordu.

İkili, Yang Chen'in tüm durumu anlamasına izin vermek için Li Jingjing'in neler olduğunu detaylandırdığı hastanenin tenha bir köşesine yavaşça yürüdü.

Zeng Xinlin, Yang Chen ile Li Jingjing arasındaki yakınlığı fark ettiğinde, Li Jingjing'in aile geçmişini araştırmaları için adamlarını göndermişti.  Bunu yaparken, yanlışlıkla Li Jingjing'in Lin Ruoxi ile aynı yetimhanede her zaman gönüllü olduklarını fark etti.  Bir süre sonra, Lin Ruoxi tarafından acımasızca darbe aldı ve Zhonghai'den ayrılmaya zorlandı.  Yani aldığı bilgileri anında kullanamıyordu.

İhtiyar Li hastanede kaldıktan sonra, Zeng Xinlin bir kez daha ortaya çıkmıştı.  Li Jingjing'e, yetimhanede sık sık karşılaştığı kadının Yang Chen'in karısı olduğunu söyledi ve evli çiftin ilişkilerinde bir rahatsızlık yaratma fırsatı bulmadan önce, Lin Ruoxi ile ilişkisini geliştirmesini istedi.

Kuşkusuz, Li Jingjing'e karşı kısmen tahrik edici ve tehdit edici bir eylemdi.  Zeng Xinlin, Li Jingjing'in Yang Chen'in ona gösterdiği soğukluk nedeniyle Yang Chen'in karısına kıskançlık duyması gerektiğini ve babasının operasyon ücreti konusunda endişeli olduğunu biliyordu.

Her iki nedeni bir araya getirerek, acıya katlanarak sonunda teklifi kabul etti.

Üstelik Li Jingjing, sıradan bir genç öğretmendi.  Zeng ailesi gibi zengin bir aileye karşı çıkmaya cesaret edemezdi.  Zeng Xinlin, Li Jingjing'i her şeyi ifşa etmesini engellemek için basitçe tehdit etmişti.

Bundan sonra, her şeyi gizleyen Li Jingjing, Lin Ruoxi ile çabucak yakınlaştı ve yemek yapmayı öğrenmek istediğini söylediğinde bugünkü olayı sergileme fırsatı buldu.  Bu aynı zamanda Zeng Xinlin'in görmeyi beklediği sonuçtu.

Zeng Xinlin, sıkı bir şekilde dayanabileceği Yu Lei International'ı üs olarak kullanmak istedmişti. Ancak, iş dünyasında yenildi ve doğal olarak Lin Ruoxi'yi elde etme umudunu kaybetti.  Bu kez, Li Jingjing'i Yang Chen ve Lin Ruoxi arasına sokarak kurnazca hareketi, ilişkilerinde başarılı bir şekilde karışıklığa neden oldu ve bunu yapmak ona Lin Ruoxi kazandırmasa bile dahil olan herkese zarar verdi.

Sonunda ciddi bir şekilde kaybetmesine rağmen bir şey kazandı.

Yang Chen'in yüz ifadesi uzun süre değişti.  Söyledi, “Jingjing, seni bu şekilde kullandığını bilmelisin.  Bana daha önce söylemeliydin.”

Li Jingjing üzülerek cevap verdi, “Yanlış bir şey yaptığımı biliyorum.  Erkek Kardeş Yang, ama ben… O zamanlar gerçekten aklımı kaybetmiştim. Beni tamamen görmezden geldiğinizi ve bana çok soğuk davrandığınızı her fark ettiğimde, Kız Kardeş Lin'e karşı olumsuz bir fikir edinirim.  Ne olursa olsun kendimi kontrol edemiyorum… Artık yanıldığımı biliyorum, ama seni ve Kız Kardeş Lin'i incittim.  Ben… Gerçekten ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Erkek Kardeş Yang, beni affetmeyeceksin, değil mi?”

“İnsanların hata yaptığı zamanlar olacaktır.  Sana aşırı soğuk davranmak da benim hatam.  İnsanlar daha anlayışlı ve bağışlayıcı olsalardı, sorunlar muhtemelen önlenebilirdi.  Zeng Xinlin'in artık böyle bir şey yapmasına izin vermeyeceğim.”  Yang Chen iç çekti. “Bu şekilde sona erdiğine göre, sadece babana bakmalısın.  Ona ne olduğunu söyleme.  Sadece isimsiz bir bağış olduğunu söyle.  Şimdi gidiyorum.”

“Kardeş Yang!”

Li Jingjing, arkasını dönmekte olan Yang Chen'i durdurarak ağlarken bağırdı.

“Başka bir şey mi var...” Yang Chen tükendiğini hissetti.

“Beni... beni... artık sevmiyor musun gerçekten...”

Bu soruyu dinleyen Yang Chen, dimdik durdu.

Li Jingjing, Yang Chen'in herhangi bir tepkisi olmadığını gördü, gözlerinden bir kez daha yaş düştü.  Kalbi küle dönmüş gibi hissetti.  Mırıldandı, “Erkek Kardeş Yang, aptallığım ve ikiyüzlü davranışlarım için şimdi benden nefret etmen gerektiğini biliyorum.  Ama lütfen söylemem gerekenleri dinle.

“Bu günlerde nasıl yaşadığımı biliyor musun… Yemek için hiç iştahım olmuyor ve geceleri uyuyamıyorum.  Bunlar en temel olanları. Uykuya daldıktan sonra, gecenin bir yarısı uyanıyorum, çünkü sevdiğim ve en yakın olduğum kişinin neden birdenbire gözlerimin içine bir kez bile bakmayan yabancı biri olduğunu anlamıyordum.

“Ebeveynlerimle veya başkasıyla bu konuda konuşmaya cesaret edemiyorum.  Onları rahatsız etmekten korkuyorum, bu yüzden tek yapabileceğim kimsenin olmadığı bir yer bulup ağlamak.

“Ama en acı verici şey… ağladığım kişi beni hiç düşünmüyor gibi görünüyor.  Bunu yapan tek kişi benim.  Görünüşe göre bu kişi beni unutmuş ve başka bir kadınla yaşadığı hayatın tadını çıkarıyor.

“Gerçekten ölmek istiyorum ama yapamıyorum, çünkü... artık o kişiyi görememekten korkuyorum.  Seni artık görememekten korkuyorum,  Erkek Kardeş Yang... “

Yang Chen titrerken yumruklarını sıktı.  Yavaş yavaş tekrar gevşediler.  Derin bir nefes alarak arkasına bakmadan büyük adımlarla uzaklaştı.

Li Jingjing tüm enerjisini bitirmiş gibiydi.  Yere diz çöktü ve Yang Chen'in gittikçe uzaklaşan sırtına baktı.  Yalnız kış gecesinde, hiçbir hasara dayanamayan, sessizce ölmekte olan bir çiçek gibiydi...